Het schokkende politie-optreden tegen
demonstranten in Ferguson, Missouri,
na het neerschieten van
Michael Brown door de politie
benadrukte de mate waarin geavanceerde
militaire wapens en apparatuur,
ontworpen voor het slagveld,
nu te vinden zijn
op politiebureaus in kleine steden
over heel Amerika.
Hoewel moeilijker na te gaan,
gebeurt hetzelfde
met surveillance-apparatuur.
Massale surveillance in NSA-stijl
stelt de lokale politie in staat
om grote hoeveelheden
gevoelige informatie te verzamelen
over ieder van ons
op een manier die tot heden
nooit mogelijk was.
Informatie over waar men is
kan heel gevoelig zijn.
Als je per auto door Amerika rijdt,
ziet men of je naar je therapeut gaat,
een vergadering bezoekt
van Anonieme Alcoholisten
en of je naar de kerk gaat, of niet.
En als die informatie over jou
gecombineerd wordt
met informatie over anderen,
kan de regering een
gedetailleerd beeld krijgen van
de interactie tussen privé-personen.
Deze informatie was altijd privé.
Dankzij de moderne technologie
weet de regering veel te veel over
wat er achter gesloten deuren gebeurt.
Plaatselijke politiebureaus
nemen beslissingen over jou
gebaseerd op deze informatie.
Een van de belangrijkste technieken die
locatiebepaling stimuleert
is de onschuldig klinkende
automatische kentekenplaatlezer.
Als je er nooit een hebt gezien,
komt dat waarschijnlijk omdat je
niet wist waarnaar te zoeken.
Ze zijn overal.
Ze zijn te vinden langs wegen
of bevestigd aan politieauto's
en zo maken ze
foto's van elke passerende auto.
Ze zetten kentekenplaten om in
door computers te lezen tekst
om ze te kunnen vergelijken
met opsporingslijsten met auto's
die mogelijk gezocht worden
voor overtredingen.
Maar bovendien slaan steeds meer
lokale politiebureau's de gegevens op
van niet alleen overtreders,
maar van elk kenteken dat voorbij komt.
Dit leidt tot de opslag van
grote hoeveelheden gegevens
over waar Amerikanen zoal zijn geweest.
Wist je dat dit gebeurt?
Toen Mike Katz-Lacabe zijn
lokale politiebureau om informatie vroeg
die de kentekenplaatlezer
over hem had verzameld,
had de politie dit van hem:
afgezien van datum, tijdstip en locatie
had men beelden die aangaven
waar hij heen was gegaan
en ook vaak nog met wie.
De tweede foto van boven is
van Mike en zijn twee dochters
die uitstappen op hun eigen oprit.
De overheid heeft honderden
van dit soort foto's van Mike
en zijn dagelijkse routine.
Als je in Amerika autorijdt,
dan durf ik te wedden dat
ze vergelijkbare beelden hebben
die tonen wat jij dagelijks zoal doet.
Mike heeft niets verkeerds gedaan.
Waarom mag de regering dan
dit soort informatie bewaren?
Dat gebeurt omdat
door de kostendaling van dataopslag,
de politie het gewoon
achter de hand houdt
voor het geval het ooit
nog eens van pas komt.
Het probleem is niet alleen
dat één politiebureau
deze informatie verzamelt,
of zelfs dat vele bureaus het doen.
Nee. Tegelijkertijd verzamelt
de federale overheid
al deze afzonderlijke potten met gegevens
en brengt ze samen in één grote database
met honderden miljoenen hits,
die de reishistorie van Amerikanen toont.
Dit document van de
Federal Drug Enforcement Administration,
een instantie die hierin
vooral geïnteresseerd is,
is een van de vele die het bestaan
onthullen van deze database.
Intussen heeft de New Yorkse politie
politieauto's met kentekenplaatlezers
langs moskeeën gestuurd
om te kunnen nagaan
door wie ze worden bezocht.
Gebruik en misbruik
komen niet alleen hier voor.
In Engeland zette de politie
de 80-jarige John Kat
op een observatielijst
nadat hij tientallen legale
politieke demonstraties had bezocht,
waar hij op een bankje
de demonstranten tekende.
Kentekenplaatlezers zijn
niet de enige techniek
waarvan rechtshandhavers zich bedienen.
Via een techniek die zendmast-dump heet,
kunnen rechtshandhavers
ontdekken wie er op een bepaald moment
bepaalde zendmasten gebruikte.
Met deze techniek kon men in het verleden
ineens de locatie achterhalen
van honderdduizenden mensen.
Door het gebruik
van een 'StingRay'-apparaat
kunnen rechtshandhavers
volgsignalen uitzenden,
die in woonhuizen
mobiele telefoons traceren.
En als ze niet wisten
welk huis ze moesten hebben,
reden ze in het verleden
met deze apparatuur
door de hele buurt.
Zoals de politie in Ferguson
een moderne militaire uitrusting heeft,
zo ook hebben politiebureau's
in heel Amerika
zeer moderne surveillance-apparatuur.
Dat je ze niet ziet, wil niet zeggen
dat die apparaten er niet zijn.
De vraag is alleen:
wat moeten we eraan doen?
Ik vind dit een ernstige bedreiging
van onze burgerlijke vrijheid.
De geschiedenis leert ons dat,
zodra de politie veel gegevens bezit
door onschuldige mensen te volgen,
dit misbruikt wordt,
voor chantage, voor politiek gewin,
of misschien gewoon wel voor voyeurisme.
Gelukkig kunnen we er wat aan doen.
Lokale politiebureau's kunnen worden
aangestuurd door gemeenteraden
die wetten kunnen aannemen
die van de politie eisen
dat ze gegevens van onschuldige
burgers vernietigen
terwijl ze het legaal gebruik
van de techniek laten voortbestaan.
Dank je wel.
(Applaus)