Ik ben opgegroeid in Limpopo, 
op de grens tussen Limpopo

en Mpumalanga, 
in Motetema, een klein dorpje.

De water- en elektriciteitsvoorziening 
zijn er even onvoorspelbaar

als het weer. 
Ik groeide op in harde omstandigheden.

Op mijn 17de was ik met enkele vrienden

ontspannen aan het zonnen in de winter.

De zon van Limpopo wordt erg warm in de winter.

Terwijl we daar liggen te zonnen, 
zegt mijn vriend:

"Jongens, waarom ontdekt niemand iets dat je

gewoon op je huid kan smeren, 
zodat je je niet moet wassen?"

Ik luisterde en dacht:
zoiets zou ik alleszins kopen.

Ik ging dus naar huis en deed wat onderzoek.

Ik vond enkele erg schokkende cijfers.

Meer dan 2,5 miljard mensen in de wereld hebben

geen degelijke toegang tot water en sanitair.

450 miljoen van hen leven in Afrika,

en 5 miljoen wonen in Zuid-Afrika.

Verschillende ziekten gedijen daar goed.

De meest dramatische is trachoom.

Trachoom is een infectie van het oog door vuil

dat in je oog terechtkomt. 
Meerdere trachoominfecties

kunnen je permanent blind maken.

De ziekte maakt elk jaar 8 miljoen mensen

permanent blind. 
Verbijsterend is

dat om trachoominfectie te voorkomen

je enkel je gezicht moet wassen,

geen medicijnen, geen pillen, geen inspuitingen.

Toen ik deze schokkende cijfers zag, 
dacht ik bij mezelf:

oké, zelfs als ik het niet voor mezelf doe

omdat ik me niet meer wil wassen, 
dan moet ik het

op zijn minst doen om de wereld te redden.
(Gelach)

Met mijn trouwe kleine vriend, 
mijn Nokia 6234 gsm --

ik had geen laptop en zelden internet,

behalve in het internetcafé aan 20 rand (€ 1,80) per uur --

deed ik onderzoek op Wikipedia
en Google over lotions,

crèmes, samenstellingen, smeltpunten, 
toxische effecten.

Ik volgde wetenschappen op school

en ik noteerde een kleine formule 
op een stukje papier.

Het leek op de KFC-speciaalkruid.

Toen dacht ik: oké, we hebben de formule.

Nu moeten we ermee aan de slag.

Ik spoel vier jaar vooruit, 
nadat ik een businessplan

van 40 pagina's had geschreven op mijn gsm.

Ik schreef ook mijn patent op mijn gsm.

Ik ben de jongste patenthouder in het land,

en -- "Nooit meer in bad!" --

Meer kan ik niet zeggen. (Gelach)

Ik had DryBath uitgevonden. 
's Werelds eerste

badvervangende lotion.

Je smeert het letterlijk op je huid
en hoeft je niet te wassen.

(Gelach)

Nadat ik het uitprobeerde op school

met de weinige middelen die ik had, 
ging ik naar de universiteit.

Ik ontmoette een paar mensen 
en paste het toe.

Nu hebben we een volledig functionerend product

dat klaar is voor de markt. 
Het is zelfs al te koop.

We hebben dus het een en ander geleerd 
over commercialisering

en over het beschikbaar maken van DryBath.

Een van de dingen die we leerden, 
is dat arme gemeenschappen

geen grote hoeveelheden kopen.

Ze kopen producten 'on demand'. 
Iemand uit Alex

koopt geen pakje sigaretten. 
Hij koopt één sigaret per dag

ook al kost dat meer.

Daarom hebben we DryBath verpakt 
in kleine innovatieve pakjes.

Je breekt ze gewoon in twee en duwt het eruit.

Het coole is dat elk pakje een bad vervangt

voor 5 rand (€ 0,45).

Na het ontwerpen van dit model leerden we ook

veel over het implementeren van het product.

We beseften 
dat zelfs rijke kinderen uit de buitenwijken

echt DryBath wilden. (Gelach)

Tenminste één keer per week.

We realiseerden ons dat we 80 miljoen liter water

konden besparen, 
telkens ze een bad oversloegen.

Bovendien zouden die kinderen 
twee uur per dag winnen,

twee uur extra voor school,

twee uur meer voor huiswerk,

twee uur meer, gewoon om kind te zijn.

Nadat we de wereldwijde impact zagen,
spitsten we ons toe

op onze belangrijkste sleutelwaarden:

properheid en comfort.

DryBath is een rijkemanscomfort

en levensreddend voor de arme man.

Nadat we het product in de praktijk uitprobeerden,

staan we nu op het punt om het te verkopen

aan een multinational 
die het beschikbaar maakt voor de kleinhandel.

Eén vraag heb ik voor jullie vandaag:

op de grintweg van Limpopo,

met een toelage van 50 rand (€ 4,50) per week,

bedacht ik een idee voor de wereld 
om niet meer te hoeven baden.

Wat houdt jullie tegen? (Applaus)

Ik ben nog niet klaar.

Nog iets belangrijks: ik leerde veel

tijdens dit hele proces.

Vorig jaar riep Google mij uit 
tot slimste jonge geest van het jaar.

Ik ben nu de beste student-ondernemer

in de wereld. 
De eerste Afrikaan die dat eerbetoon kreeg.

Eén ding dat vind ik nog vreemd: 
ik deed dit alles

alleen maar omdat ik mij niet meer wilde wassen.
Dank je.

(Applaus)