1
00:00:00,806 --> 00:00:02,835
Φανταστείτε πως εφηύρατε μια συσκευή

2
00:00:02,835 --> 00:00:05,017
που μπορεί να καταγράφει
τις αναμνήσεις μου,

3
00:00:05,017 --> 00:00:06,638
τα όνειρα, τις ιδέες μου

4
00:00:06,638 --> 00:00:08,591
και να τις μεταδίδει στο μυαλό σας.

5
00:00:08,755 --> 00:00:11,860
Θα ήταν ρηξικέλευθη τεχνολογία, σωστά;

6
00:00:11,860 --> 00:00:14,892
Για την ακρίβεια, ήδη κατέχουμε
αυτόν τον μηχανισμό

7
00:00:14,916 --> 00:00:17,600
ο οποίος ονομάζεται
ανθρώπινο σύστημα επικοινωνίας

8
00:00:17,600 --> 00:00:19,432
και αποτελεσματικής αφήγησης.

9
00:00:19,874 --> 00:00:22,354
Για να κατανοήσουμε
πώς δουλεύει αυτός ο μηχανισμός,

10
00:00:22,358 --> 00:00:24,803
πρέπει να κοιτάξουμε μέσα στο μυαλό μας

11
00:00:24,803 --> 00:00:28,403
και να διατυπώσουμε το ερώτημα
με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο.

12
00:00:28,407 --> 00:00:29,870
Τώρα πρέπει να ρωτήσουμε

13
00:00:30,309 --> 00:00:32,945
πώς αυτά τα νευρωνικά μοτίβα στο μυαλό μου

14
00:00:32,949 --> 00:00:36,161
που σχετίζονται με τις αναμνήσεις
και τις ιδέες μου

15
00:00:36,175 --> 00:00:38,694
μεταφέρονται στους εγκεφάλους σας.

16
00:00:39,702 --> 00:00:43,120
Θεωρούμε πως δύο παράγοντες
μας επιτρέπουν να επικοινωνούμε.

17
00:00:43,120 --> 00:00:47,179
Πρώτον, ο εγκέφαλός σας
είναι συντονισμένος με το ηχητικό κύμα

18
00:00:47,179 --> 00:00:49,688
που μεταδίδω στον εγκέφαλό σας.

19
00:00:49,688 --> 00:00:53,024
Δεύτερον, αναπτύξαμε ένα κοινό
νευρωνικό πρωτόκολλο

20
00:00:53,024 --> 00:00:54,992
που μας επιτρέπει να επικοινωνούμε.

21
00:00:55,459 --> 00:00:56,721
Πώς το γνωρίζουμε αυτό;

22
00:00:57,292 --> 00:00:59,245
Στο εργαστήριό μου στο Πρίνστον,

23
00:00:59,245 --> 00:01:02,734
φέρνουμε άτομα στον τομογράφο ΛΑΜΣ
και σκανάρουμε τον εγκέφαλό τους

24
00:01:02,738 --> 00:01:06,658
καθώς λένε ή ακούνε πραγματικές ιστορίες.

25
00:01:06,662 --> 00:01:09,626
Θα σας δώσω μια αίσθηση του ερεθίσματος
που χρησιμοποιούμε,

26
00:01:09,626 --> 00:01:13,334
παίζοντας 20 δευτερόλεπτα 
από την ιστορία που χρησιμοποιήσαμε,

27
00:01:13,334 --> 00:01:15,682
όπως τη διηγήθηκε 
ένας ταλαντούχος αφηγητής,

28
00:01:15,682 --> 00:01:16,817
ο Τζιμ Ο'Γκρέιντυ.

29
00:01:18,244 --> 00:01:21,597
(Ηχογράφηση) Ο'Γκρέιντυ: Ρίχνω
την ιστορία μου, που είναι τέλεια,

30
00:01:21,601 --> 00:01:23,931
και μετά αρχίζω να τη βελτιώνω -

31
00:01:23,931 --> 00:01:26,429
(Γέλια)

32
00:01:26,429 --> 00:01:28,928
προσθέτοντας ένα διακοσμητικό στοιχείο.

33
00:01:29,502 --> 00:01:32,840
Οι δημοσιογράφοι το λένε «βάζω σάλτσα».

34
00:01:32,840 --> 00:01:35,105
(Γέλια)

35
00:01:35,735 --> 00:01:39,251
Προτείνουν να μην ξεπερνιούνται τα όρια.

36
00:01:40,208 --> 00:01:42,736
Μα μόλις είχα δει να ξεπερνιούνται τα όρια

37
00:01:42,736 --> 00:01:46,256
ανάμεσα σε έναν υψηλά ιστάμενο κοσμήτορα 
και μια επίθεση με τούρτα.

38
00:01:46,256 --> 00:01:47,818
Και σαν να μου άρεσε».

39
00:01:47,818 --> 00:01:49,680
Γιούρι Χάσον: Ωραία, ας δούμε τώρα

40
00:01:49,680 --> 00:01:53,072
τι συμβαίνει στον εγκέφαλό σας
όταν ακούτε τέτοιες ιστορίες.

41
00:01:53,072 --> 00:01:57,536
Κι ας αρχίσουμε απλά, με έναν ακροατή
και μια περιοχή του εγκεφάλου:

42
00:01:57,536 --> 00:02:01,059
τον ακουστικό φλοιό που επεξεργάζεται
τους ήχους που έρχονται από το αυτί.

43
00:02:01,059 --> 00:02:03,537
Όπως μπορείτε να δείτε,
στη συγκεκριμένη περιοχή,

44
00:02:03,537 --> 00:02:06,927
οι αντιδράσεις έχουν διακυμάνσεις
καθώς εξελίσσεται η ιστορία.

45
00:02:06,927 --> 00:02:08,950
Μπορούμε να πάρουμε αυτές τις αντιδράσεις

46
00:02:08,950 --> 00:02:11,429
και να τις συγκρίνουμε
με αντιδράσεις άλλων ακροατών

47
00:02:11,429 --> 00:02:13,024
στην ίδια περιοχή του εγκεφάλου.

48
00:02:13,024 --> 00:02:14,365
Και μπορούμε να ρωτήσουμε:

49
00:02:14,365 --> 00:02:17,704
Πόσο όμοιες είναι
οι αντιδράσεις όλων των ακροατών;

50
00:02:18,018 --> 00:02:20,660
Εδώ μπορείτε να δείτε πέντε ακροατές.

51
00:02:20,983 --> 00:02:24,456
Αρχίζουμε να σκανάρουμε τον εγκέφαλό τους
πριν αρχίσει η ιστορία,

52
00:02:24,460 --> 00:02:27,813
όταν απλώς κάθονται στο σκοτάδι
περιμένοντας να αρχίσει η ιστορία.

53
00:02:27,813 --> 00:02:29,217
Όπως μπορείτε να δείτε,

54
00:02:29,217 --> 00:02:32,113
η εγκεφαλική περιοχή έχει διακυμάνσεις
σε καθέναν από αυτούς,

55
00:02:32,113 --> 00:02:33,752
αλλά οι αντιδράσεις διαφέρουν πολύ

56
00:02:33,752 --> 00:02:35,519
και δεν συγχρονίζονται.

57
00:02:35,519 --> 00:02:38,179
Ωστόσο, αμέσως μόλις αρχίσει η ιστορία,

58
00:02:38,179 --> 00:02:40,075
συμβαίνει κάτι εκπληκτικό.

59
00:02:40,617 --> 00:02:43,770
(Ηχητικό) ΤΟ: Ρίχνω λοιπόν την ιστορία μου
και ξέρω ότι είναι καλή,

60
00:02:43,770 --> 00:02:45,332
και μετά αρχίζω να τη φτιάχνω -

61
00:02:45,332 --> 00:02:48,283
ΓΧ: Ξαφνικά βλέπετε ότι οι αντιδράσεις
σε όλα τα υποκείμενα

62
00:02:48,283 --> 00:02:49,875
κλειδώνουν επάνω την ιστορία,

63
00:02:49,875 --> 00:02:53,262
και τώρα έχουν παρόμοιες διακυμάνσεις

64
00:02:53,262 --> 00:02:54,896
σε όλους τους ακροατές.

65
00:02:54,896 --> 00:02:57,939
Συγκεκριμένα, αυτό ακριβώς συμβαίνει
τώρα μέσα στον εγκέφαλό σας

66
00:02:57,963 --> 00:03:00,656
όταν ακούτε τον ήχο της φωνής μου.

67
00:03:00,860 --> 00:03:04,038
Αποκαλούμε αυτή την επίδραση
«νευρωνικό συμπαρασυρμό».

68
00:03:04,374 --> 00:03:06,716
Και για να σας εξηγήσω τι είναι αυτό,

69
00:03:06,716 --> 00:03:09,540
πρώτα θα σας εξηγήσω
τι είναι ο φυσικό συμπαρασυρμός.

70
00:03:10,076 --> 00:03:12,826
Θα δούμε τρεις μετρονόμους.

71
00:03:12,850 --> 00:03:15,616
Σκεφτείτε αυτούς τους μετρονόμους
ως πέντε εγκεφάλους.

72
00:03:15,870 --> 00:03:18,640
Και όπως οι ακροατές μας
πριν ξεκινήσει η ιστορία,

73
00:03:18,644 --> 00:03:20,497
οι μετρονόμοι θα κάνουν κλικ,

74
00:03:20,497 --> 00:03:22,920
αλλά θα κάνουν κλικ με διαφορά φάσης.

75
00:03:23,059 --> 00:03:27,475
(Ήχος κλικ)

76
00:03:27,479 --> 00:03:30,510
Τώρα δείτε τι θα συμβεί όταν τους συνδέσω

77
00:03:30,510 --> 00:03:32,955
βάζοντάς τους σε αυτούς
τους δύο κυλίνδρους.

78
00:03:33,880 --> 00:03:37,161
(Ήχος κλικ)

79
00:03:37,161 --> 00:03:39,547
Τώρα οι δύο κύλινδροι
αρχίζουν να περιστρέφονται.

80
00:03:39,761 --> 00:03:42,920
Η δόνηση από την περιστροφή
περνά μέσα από το ξύλο

81
00:03:42,920 --> 00:03:45,959
και θα συγχρονίσει όλους τους μετρονόμους.

82
00:03:45,959 --> 00:03:47,615
Τώρα ακούστε τα κλικ.

83
00:03:47,615 --> 00:03:52,246
(Συγχρονισμένα κλικ)

84
00:03:57,834 --> 00:04:00,468
Αυτό ονομάζεται φυσικός συμπαρασυρμός.

85
00:04:00,482 --> 00:04:02,755
Τώρα επιστρέφουμε στον εγκέφαλο
και ρωτάμε:

86
00:04:02,755 --> 00:04:04,923
Τι ωθεί τον νευρωνικό συμπαρασυρμό;

87
00:04:04,923 --> 00:04:07,732
Είναι απλά οι ήχοι που παράγει ο ομιλητής;

88
00:04:07,732 --> 00:04:09,079
Ή ίσως είναι οι λέξεις.

89
00:04:09,079 --> 00:04:12,719
Μπορεί να είναι το νόημα
που προσπαθεί να μεταδώσει ο ομιλητής.

90
00:04:12,743 --> 00:04:15,073
Για να το βρούμε,
κάναμε το ακόλουθο πείραμα.

91
00:04:15,527 --> 00:04:18,788
Πρώτα πήραμε την ιστορία
και την παίξαμε αντίστροφα.

92
00:04:18,788 --> 00:04:21,898
Αυτό διατήρησε πολλά
από τα αρχικά ηχητικά χαρακτηριστικά,

93
00:04:21,902 --> 00:04:23,965
αλλά απομάκρυνε το νόημα.

94
00:04:23,965 --> 00:04:25,650
Και ακούγεται κάπως έτσι.

95
00:04:25,650 --> 00:04:30,772
(Ηχητικό) ΤΟ: (Ακατάληπτο)

96
00:04:31,296 --> 00:04:33,678
Και ρίξαμε χρώμα στους δύο εγκεφάλους

97
00:04:33,678 --> 00:04:37,468
για να δείξουμε τις περιοχές που αντιδρούν
παρόμοια σε όλους τους ανθρώπους.

98
00:04:37,468 --> 00:04:39,092
Βλέπετε ότι ο εισερχόμενος ήχος

99
00:04:39,092 --> 00:04:42,584
προκάλεσε συμπαρασυρμό
ή ευθυγράμμιση σε όλους τους εγκεφάλους

100
00:04:42,584 --> 00:04:45,310
στους ακουστικούς φλοιούς
που επεξεργάζονται τους ήχους,

101
00:04:45,310 --> 00:04:47,794
αλλά δεν πήγε βαθύτερα στον εγκέφαλο.

102
00:04:48,051 --> 00:04:51,309
Τώρα μπορούμε με αυτούς τους ήχους
να φτιάξουμε λέξεις.

103
00:04:51,309 --> 00:04:53,769
Έτσι αν ανακατέψουμε
τις λέξεις του Τζιμ Ο'Γκρέιντι

104
00:04:53,769 --> 00:04:55,469
θα έχουμε έναν κατάλογο λέξεων.

105
00:04:55,469 --> 00:04:57,659
(Ηχητικό) ΤΟ: ...ένα ζώο...
συναφή γεγονότα...

106
00:04:57,659 --> 00:05:00,545
και αμέσως... άνθρωπος πίτα...
πιθανώς...οι ιστορίες μου

107
00:05:00,545 --> 00:05:03,707
ΓΧ: Βλέπετε ότι αυτές οι λέξεις
αρχίζουν να προκαλούν ευθυγράμμιση

108
00:05:03,707 --> 00:05:06,236
στις βασικές περιοχές της γλώσσας
αλλά όχι παραπέρα.

109
00:05:06,236 --> 00:05:10,487
Τώρα παίρνουμε τις λέξεις
και με αυτές φτιάχνουμε προτάσεις.

110
00:05:11,561 --> 00:05:15,011
(Ηχητικό) ΤΟ: Και συνιστούν
να μην ξεπεράσουμε αυτό το όριο.

111
00:05:16,021 --> 00:05:19,663
Λέει: «Αγαπητέ Τζιμ, ωραία ιστορία,
ωραίες λεπτομέρειες.

112
00:05:20,319 --> 00:05:22,455
Δεν γνώριζε σχετικά με αυτόν
μόνο από μένα;»

113
00:05:22,455 --> 00:05:25,674
ΓΧ: Τώρα βλέπετε ότι οι αντιδράσεις
σε όλες τις περιοχές γλώσσας

114
00:05:25,674 --> 00:05:27,645
που επεξεργάζονται την εισερχόμενη γλώσσα

115
00:05:27,645 --> 00:05:30,228
ευθυγραμμίζονται παρομοίως
σε όλους τους ακροατές.

116
00:05:30,228 --> 00:05:34,515
Ωστόσο, μόνο αν χρησιμοποιήσουμε 
όλη την ενδιαφέρουσα και συναφή ιστορία,

117
00:05:34,515 --> 00:05:36,800
θα εξαπλωθούν οι αντιδράσεις 


118
00:05:36,800 --> 00:05:38,769
στις περιοχές που εδράζεται η αντίληψη,

119
00:05:38,769 --> 00:05:41,914
που συμπεριλαμβάνουν τον μετωπιαίο φλοιό
και τον βρεγματικό φλοιό,

120
00:05:41,914 --> 00:05:44,476
και τους κάνουν να αντιδρούν
με πολύ παρόμοιο τρόπο.

121
00:05:44,476 --> 00:05:47,929
Και πιστεύουμε ότι οι αντιδράσεις
στις περιοχές αντίληψης προκαλούνται

122
00:05:47,929 --> 00:05:50,009
ή γίνονται παρόμοια σε όλους τους ακροατές

123
00:05:50,009 --> 00:05:52,683
εξαιτίας του νοήματος
που μεταφέρει ο ομιλητής,

124
00:05:52,683 --> 00:05:54,268
και όχι από λέξεις ή ήχους.

125
00:05:54,635 --> 00:05:57,390
Και αν έχουμε δίκιο,
υπάρχει μια ισχυρή πρόβλεψη εδώ

126
00:05:57,390 --> 00:05:59,460
ότι εάν σας πω ακριβώς τις ίδιες ιδέες,

127
00:05:59,460 --> 00:06:02,368
χρησιμοποιώντας
δύο διαφορετικές ομάδες λέξεων,

128
00:06:02,368 --> 00:06:05,289
οι αντιδράσεις στον εγκέφαλό σας
και πάλι θα είναι παρόμοιες.

129
00:06:05,499 --> 00:06:08,513
Για να το δούμε, κάναμε το ακόλουθο
πείραμα στο εργαστήριό μου.

130
00:06:09,142 --> 00:06:11,000
Πήραμε την ιστορία από τα Αγγλικά

131
00:06:11,000 --> 00:06:13,110
και τη μεταφράσαμε στα Ρωσικά.

132
00:06:13,134 --> 00:06:17,278
Τώρα έχουμε δύο διαφορετικούς ήχους
και γλωσσικά συστήματα

133
00:06:17,278 --> 00:06:19,532
που φέρουν το ίδιο ακριβώς νόημα.

134
00:06:19,700 --> 00:06:23,348
Και παίζουμε την αγγλική ιστορία
σε αγγλόφωνους ακροατές

135
00:06:23,348 --> 00:06:25,860
και την ρώσικη ιστορία
σε ακροατές που μιλούν Ρωσικά,

136
00:06:25,860 --> 00:06:28,443
και συγκρίνουμε τις αντιδράσεις
μεταξύ των ομάδων.

137
00:06:28,817 --> 00:06:32,438
Όταν το κάναμε αυτό,
δεν είδαμε παρόμοιες αντιδράσεις

138
00:06:32,438 --> 00:06:34,713
στον ακουστικό φλοιό στη γλώσσα,

139
00:06:34,717 --> 00:06:37,289
επειδή η γλώσσα και ο ήχος
είναι πολύ διαφορετικοί.

140
00:06:37,289 --> 00:06:40,527
Παρόλα αυτά, θα δείτε
ότι οι αντιδράσεις στις περιοχές αντίληψης

141
00:06:40,527 --> 00:06:42,745
παρέμεναν παρόμοιες και στις δύο ομάδες.

142
00:06:43,068 --> 00:06:47,190
Πιστεύουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή
καταλάβαιναν την ιστορία με παρόμοιο τρόπο

143
00:06:47,190 --> 00:06:51,210
και το επιβεβαιώσαμε με ένα τεστ 
μετά το τέλος της ιστορίας.

144
00:06:52,321 --> 00:06:56,058
Πιστεύουμε ότι αυτή η ευθυγράμμιση
είναι απαραίτητη για την επικοινωνία.

145
00:06:56,058 --> 00:06:58,698
Για παράδειγμα, όπως καταλαβαίνετε,

146
00:06:58,698 --> 00:07:00,759
τα Αγγλικά δεν είναι η μητρική μου γλώσσα.

147
00:07:00,759 --> 00:07:02,644
Μεγάλωσα με μια άλλη γλώσσα

148
00:07:02,644 --> 00:07:05,292
και το ίδιο θα συμβαίνει
και με άλλους στο ακροατήριο.

149
00:07:05,292 --> 00:07:07,291
Και όμως, μπορούμε να επικοινωνούμε.

150
00:07:07,291 --> 00:07:08,552
Πώς γίνεται αυτό;

151
00:07:08,552 --> 00:07:11,793
Πιστεύουμε ότι επικοινωνούμε
επειδή έχουμε έναν κοινό κώδικα

152
00:07:11,793 --> 00:07:13,494
που παρουσιάζει το νόημα.

153
00:07:13,921 --> 00:07:17,367
Μέχρι τώρα, μίλησα μόνο για όσα
συμβαίνουν στον εγκέφαλο του ακροατή,

154
00:07:17,367 --> 00:07:19,504
στον δικό σας εγκέφαλο
όταν ακούτε ομιλίες.

155
00:07:19,662 --> 00:07:22,851
Αλλά τι συμβαίνει στον δικό μου εγκέφαλο,
τον εγκέφαλο του ομιλητή,

156
00:07:22,851 --> 00:07:24,192
όταν μιλάω σε εσάς;

157
00:07:24,216 --> 00:07:26,103
Για να δούμε τον εγκέφαλο του ομιλητή

158
00:07:26,103 --> 00:07:29,193
του ζητάμε να μπει στο σκάνερ,

159
00:07:29,217 --> 00:07:30,839
σαρώνουμε τον εγκέφαλό του

160
00:07:30,843 --> 00:07:34,870
και μετά συγκρίνουμε τις αντιδράσεις
του εγκεφάλου του με αυτές των ομιλητών

161
00:07:34,874 --> 00:07:36,706
που ακούνε την ιστορία του.

162
00:07:36,706 --> 00:07:40,714
Θα πρέπει να θυμάστε ότι η παραγωγή 
και η κατανόηση του λόγου

163
00:07:40,714 --> 00:07:42,717
είναι δύο πολύ διαφορετικές διαδικασίες.

164
00:07:42,717 --> 00:07:45,235
Εδώ ερωτάμε: Πόσο παρόμοιες είναι;

165
00:07:46,164 --> 00:07:47,601
Προς έκπληξή μας,

166
00:07:47,601 --> 00:07:52,400
είδαμε ότι όλα αυτά τα περίπλοκα μοτίβα
μεταξύ των ακροατών

167
00:07:52,400 --> 00:07:55,227
στην πραγματικότητα προήλθαν
από τον εγκέφαλο του ομιλητή.

168
00:07:55,227 --> 00:07:58,946
Έτσι παραγωγή και κατανόηση βασίζονται
σε πολύ παρόμοιες διαδικασίες.

169
00:07:58,946 --> 00:08:00,522
Επίσης ανακαλύψαμε

170
00:08:00,526 --> 00:08:03,156
ότι όσο πιο έντονη ήταν η ομοιότητα

171
00:08:03,156 --> 00:08:05,795
στους εγκεφάλους ομιλητή και ακροατή,

172
00:08:05,795 --> 00:08:07,704
τόσο καλύτερη ήταν η επικοινωνία.

173
00:08:07,708 --> 00:08:11,377
Τώρα ξέρω ότι αν έχετε μπερδευτεί τελείως,

174
00:08:11,377 --> 00:08:13,142
και ελπίζω να μην συμβαίνει αυτό,

175
00:08:13,142 --> 00:08:16,405
η αντίδραση στον εγκέφαλό σας
είναι πολύ διαφορετική από τη δική μου.

176
00:08:16,405 --> 00:08:19,240
Ξέρω επίσης ότι αν πραγματικά
με καταλαβαίνετε τώρα,

177
00:08:19,240 --> 00:08:22,301
τότε ο δικός εγκέφαλος...
και ο δικός σας... και ο δικός σας...

178
00:08:22,301 --> 00:08:24,433
είναι πολύ παρόμοιοι με τον δικό μου.

179
00:08:25,793 --> 00:08:28,938
Ας μαζέψουμε όλες τις πληροφορίες
και ας ρωτήσουμε:

180
00:08:28,938 --> 00:08:32,309
Πώς μπορούμε να μεταδώσουμε
μια δική μου ανάμνηση

181
00:08:32,309 --> 00:08:34,459
από τον δικό μου εγκέφαλο
στους δικούς σας;

182
00:08:35,037 --> 00:08:37,155
Έτσι κάναμε το ακόλουθο πείραμα.

183
00:08:37,648 --> 00:08:40,261
Βάλαμε ανθρώπους να δουν
για πρώτη φορά στη ζωή τους

184
00:08:40,261 --> 00:08:44,409
ένα επεισόδιο της σειράς του BBC «Σέρλοκ»,
ενώ σκανάραμε τους εγκεφάλους τους.

185
00:08:44,409 --> 00:08:47,244
Μετά τους ζητήσαμε να γυρίσουν στο σκάνερ

186
00:08:47,244 --> 00:08:51,147
και να διηγηθούν την ιστορία
σε κάποιον που δεν είχε δει την ταινία.

187
00:08:51,151 --> 00:08:52,831
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.

188
00:08:52,835 --> 00:08:54,726
Σκεφτείτε τη συγκεκριμένη σκηνή,

189
00:08:54,726 --> 00:08:57,464
όταν ο Σέρλοκ μπαίνει
σε ένα ταξί στο Λονδίνο

190
00:08:57,464 --> 00:08:59,970
που οδηγεί ο δολοφόνος τον οποίον ψάχνει.

191
00:09:00,398 --> 00:09:02,894
Με εμένα, ως θεατή,

192
00:09:02,894 --> 00:09:06,854
υπάρχει συγκεκριμένο μοτίβο
στον εγκέφαλό μου όταν το παρακολουθώ.

193
00:09:07,179 --> 00:09:10,961
Τώρα, μπορώ να επανενεργοποήσω
ακριβώς το ίδιο μοτίβο

194
00:09:10,975 --> 00:09:14,761
λέγοντας τις λέξεις:
Σέρλοκ, Λονδίνο, δολοφόνος.

195
00:09:15,249 --> 00:09:18,479
Κι όταν μεταδίδω αυτές τις λέξεις
στους δικούς σας εγκεφάλους τώρα,

196
00:09:18,483 --> 00:09:21,038
πρέπει να το επανοικοδομήσετε
στον δικό σας εγκέφαλο.

197
00:09:21,038 --> 00:09:25,431
Για την ακρίβεια, βλέπουμε αυτό το μοτίβο
να εμφανίζεται τώρα στους εγκεφάλους σας.

198
00:09:25,585 --> 00:09:28,140
Και με πραγματική έκπληξη βλέπουμε

199
00:09:28,140 --> 00:09:30,419
ότι το μοτίβο που έχετε
τώρα στον εγκέφαλό σας

200
00:09:30,419 --> 00:09:32,345
όταν σας περιγράφω τις σκηνές

201
00:09:32,345 --> 00:09:36,161
θα ήταν πολύ παρόμοιο με το μοτίβο
που είχα όταν έβλεπα την ταινία

202
00:09:36,161 --> 00:09:38,299
λίγους μήνες πριν μέσα στο σκάνερ.

203
00:09:38,299 --> 00:09:40,403
Αυτό αρχίζει να σας λέει για τον μηχανισμό

204
00:09:40,403 --> 00:09:43,425
με τον οποίον λέμε ιστορίες
και μεταδίδουμε πληροφορίες.

205
00:09:43,757 --> 00:09:45,633
Επειδή, για παράδειγμα,

206
00:09:45,633 --> 00:09:48,985
τώρα με ακούτε πολύ προσεκτικά
και προσπαθείτε να καταλάβετε τι λέω.

207
00:09:49,193 --> 00:09:50,743
Και ξέρω ότι δεν είναι εύκολο.

208
00:09:50,743 --> 00:09:54,799
Αλλά ελπίζω ότι σε ένα σημείο της ομιλίας
«κάναμε κλικ» και με καταλάβατε.

209
00:09:54,803 --> 00:09:58,721
Και νομίζω ότι σε λίγες ώρες, 
λίγες μέρες, λίγους μήνες,

210
00:09:58,725 --> 00:10:00,909
θα συναντήσετε κάποιον σε ένα πάρτι,

211
00:10:00,909 --> 00:10:04,451
και θα του πείτε γι' αυτή την ομιλία,

212
00:10:04,465 --> 00:10:08,133
και ξαφνικά θα είναι 
σαν να στέκεται μαζί μας εδώ.

213
00:10:08,133 --> 00:10:11,007
Τώρα καταλαβαίνετε πώς παίρνουμε 
αυτον τον μηχανισμό

214
00:10:11,007 --> 00:10:14,952
και προσπαθούμε να μεταδώσουμε σε άλλους
αναμνήσεις και γνώσεις,

215
00:10:14,956 --> 00:10:17,033
που είναι κάτι υπέροχο, σωστά;

216
00:10:17,033 --> 00:10:19,358
Αλλά η ικανότητά μας να επικοινωνούμε


217
00:10:19,358 --> 00:10:22,814
βασίζεται στην ικανότητά μας
να έχουμε κοινό έδαφος.

218
00:10:22,814 --> 00:10:24,183
Επειδή, για παράδειγμα,

219
00:10:24,183 --> 00:10:27,628
αν πρόκειται να χρησιμοποιήσω 
για τη λέξη «ταξί»

220
00:10:27,628 --> 00:10:30,256
τη συνώνυμη «αγοραίο»,

221
00:10:30,256 --> 00:10:34,269
ξέρω ότι δεν θα ευθυγραμμιστώ
με τους περισσότερους στο ακροατήριο.

222
00:10:34,660 --> 00:10:37,311
Η ευθυγράμμιση εξαρτάται
όχι μόνο από την ικανότητά μας

223
00:10:37,311 --> 00:10:39,009
να κατανοήσουμε την βασική έννοια.

224
00:10:39,009 --> 00:10:43,788
Εξαρτάται, επίσης, από την ικανότητά μας
να εξελίξουμε κοινό έδαφος και κατανόηση

225
00:10:43,788 --> 00:10:45,635
και κοινά συστήματα αξιών.

226
00:10:45,635 --> 00:10:47,687
Επειδή ξέρουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις,

227
00:10:47,687 --> 00:10:51,684
οι άνθρωποι κατανοούν την ίδια ιστορία
με πολύ διαφορετικούς τρόπους.

228
00:10:52,460 --> 00:10:55,501
Για να το εξετάσουμε στο εργαστήριο,
κάναμε αυτό το πείραμα:

229
00:10:56,089 --> 00:10:58,984
Πήραμε μια ιστορία του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ

230
00:10:58,984 --> 00:11:03,379
όπου ο σύζυγος χάνει την γυναίκα του
κατά τη διάρκεια ενός πάρτι

231
00:11:03,379 --> 00:11:07,066
και τηλεφωνεί στον καλύτερο φίλο του
και τον ρωτάει, «Είδες τη γυναίκα μου;»

232
00:11:07,836 --> 00:11:09,683
Στα τα μισά υποκείμενα είπαμε

233
00:11:09,683 --> 00:11:13,238
ότι η σύζυγος είχε δεσμό 
με τον καλύτερό του φίλο.

234
00:11:13,238 --> 00:11:15,563
Στο το άλλο μισό είπαμε

235
00:11:15,563 --> 00:11:19,662
ότι η σύζυγος είναι πιστή
και ότι ο σύζυγος είναι ζηλιάρης.

236
00:11:20,127 --> 00:11:22,645
Αυτή η πρόταση πριν την αρχή της ιστορίας

237
00:11:22,645 --> 00:11:25,226
ήταν αρκετή να κάνει 
τις αντιδράσεις στον εγκέφαλο

238
00:11:25,226 --> 00:11:28,192
όλων των ανθρώπων που πίστευαν
ότι η σύζυγος είχε δεσμό

239
00:11:28,192 --> 00:11:30,639
να είναι παρόμοιες στις περιοχές αντίληψης

240
00:11:30,639 --> 00:11:32,945
και διαφορετικές από της άλλης ομάδας.

241
00:11:32,945 --> 00:11:36,606
Αν μία πρόταση είναι αρκετή
να κάνει τον εγκέφαλό σας παρόμοιο

242
00:11:36,606 --> 00:11:38,259
με όσους σκέφτονται σαν εσάς

243
00:11:38,259 --> 00:11:41,306
και πολύ διαφορετικό από όσους
σκέφτονται διαφορετικά από εσάς,

244
00:11:41,306 --> 00:11:44,787
σκεφτείτε πώς θα ενισχύεται
αυτή η επίδραση στην πραγματική ζωή,

245
00:11:44,787 --> 00:11:47,673
όπου όλοι ακούμε ακριβώς την ίδια είδηση

246
00:11:47,673 --> 00:11:51,425
αφού παρακολουθούμε κάθε μέρα

247
00:11:51,429 --> 00:11:55,301
τα διάφορα κανάλια ειδήσεων,
όπως το Fox News και τους New York Times,

248
00:11:55,301 --> 00:11:58,588
που μας δίνουν πολύ διαφορετικές 
απόψεις της πραγματικότητας.

249
00:11:59,556 --> 00:12:01,089
Ας συνοψίσω λοιπόν.

250
00:12:01,529 --> 00:12:03,678
Αν όλα απόψε πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο,

251
00:12:03,678 --> 00:12:06,079
χρησιμοποίησα την ικανότητά μου 
να παράγω ήχο

252
00:12:06,079 --> 00:12:07,839
για να συνδεθώ με τους εγκεφάλους σας.

253
00:12:07,839 --> 00:12:09,522
Και χρησιμοποίησα αυτή τη σύνδεση

254
00:12:09,522 --> 00:12:13,693
για να μεταδώσω μοτίβα του εγκεφάλου μου
που σχετίζονται με αναμνήσεις και ιδέες

255
00:12:13,693 --> 00:12:15,093
στον δικό σας εγκέφαλο.

256
00:12:15,201 --> 00:12:18,983
Με αυτό τον τρόπο άρχισα να φανερώνω
τον κρυφό νευρωνικό μηχανισμό

257
00:12:18,983 --> 00:12:20,652
δια του οποίου επικοινωνούμε.

258
00:12:20,652 --> 00:12:23,969
Και ξέρουμε ότι στο μέλλον
θα μας δώσει τη δυνατότητα να βελτιώσουμε

259
00:12:23,969 --> 00:12:25,903
και να διευκολύνουμε την επικοινωνία.

260
00:12:26,111 --> 00:12:28,185
Αλλά αυτές οι μελέτες επίσης φανερώνουν

261
00:12:28,535 --> 00:12:31,531
ότι η επικοινωνία 
βασίζεται στο κοινό έδαφος.

262
00:12:31,845 --> 00:12:34,307
Και πρέπει να ανησυχούμε ως κοινωνία

263
00:12:34,331 --> 00:12:37,377
ότι θα χάσουμε το κοινό έδαφος
και την ικανότητά μας

264
00:12:37,377 --> 00:12:40,538
να μιλάμε στους ανθρώπους
που διαφέρουν ελαφρώς από εμάς

265
00:12:40,538 --> 00:12:43,864
επειδή αφήνουμε 
λίγα ισχυρά κανάλια ενημέρωσης

266
00:12:43,864 --> 00:12:45,675
να έχουν τον έλεγχο του μικροφώνου

267
00:12:45,675 --> 00:12:49,248
και να ελέγχουν και να χειραγωγούν
τον τρόπο που σκεφτόμαστε.

268
00:12:49,248 --> 00:12:52,609
Δεν ξέρω πώς μπορεί να διορθωθεί
γιατί είμαι απλώς ένας επιστήμονας.

269
00:12:52,609 --> 00:12:54,667
Αλλά ένα τρόπος θα ήταν

270
00:12:54,667 --> 00:12:57,358
να επιστρέψουμε
στον πιο φυσικό τρόπο επικοινωνίας,

271
00:12:57,358 --> 00:12:58,990
που είναι ο διάλογος,

272
00:12:58,990 --> 00:13:01,647
στον οποίον δεν σας μιλάω μόνο εγώ τώρα,

273
00:13:01,994 --> 00:13:04,210
αλλά ένας πιο φυσικός τρόπος ομιλίας,

274
00:13:04,210 --> 00:13:07,537
με τον οποίον σας μιλάω και σας ακούω,

275
00:13:07,537 --> 00:13:12,045
και μαζί προσπαθούμε να βρούμε
κοινό έδαφος και νέες ιδέες.

276
00:13:12,279 --> 00:13:13,437
Επειδή τελικά,

277
00:13:13,437 --> 00:13:17,101
οι άνθρωποι με τους οποίους συνδεόμαστε
καθορίζουν το ποιοι είμαστε.

278
00:13:17,101 --> 00:13:19,790
Και η επιθυμία μας να συνδεθούμε
με έναν άλλον εγκέφαλο

279
00:13:19,790 --> 00:13:24,103
είναι κάτι πολύ βασικό
που ξεκινάει σε πολύ μικρή ηλικία.

280
00:13:24,103 --> 00:13:28,440
Επιτρέψτε μου να τελειώσω
με ένα παράδειγμα από την δική μου ζωή,

281
00:13:29,044 --> 00:13:33,425
που νομίζω ότι είναι καλό παράδειγμα
του πώς η σύνδεση με άλλους ανθρώπους

282
00:13:33,425 --> 00:13:35,913
πραγματικά θα καθορίσει το ποιοι είμαστε.

283
00:13:36,294 --> 00:13:39,368
Αυτός είναι ο γιος μου ο Γιόναθαν
σε πολύ μικρή ηλικία.

284
00:13:39,368 --> 00:13:43,438
Δείτε πώς έφτιαξε ένα φωνητικό παιχνίδι
με τη σύζυγό μου,

285
00:13:43,438 --> 00:13:46,336
μόνο από την επιθυμία
και την απλή ευχαρίστηση

286
00:13:46,336 --> 00:13:49,016
της σύνδεσης με ένα άλλο ανθρώπινο ον.

287
00:13:49,556 --> 00:13:52,653
(Και οι δύο βγάζουν φωνές)

288
00:14:02,867 --> 00:14:05,267
(Γέλια)

289
00:14:05,267 --> 00:14:09,094
Τώρα σκεφτείτε
πώς η ικανότητα του γιού μου

290
00:14:09,094 --> 00:14:11,850
να συνδέεται με εμάς
και άλλους ανθρώπους στη ζωή του

291
00:14:11,850 --> 00:14:14,676
πρόκειται να διαμορφώσει
τον άνδρα που πρόκειται να γίνει.

292
00:14:14,676 --> 00:14:17,801
Και σκεφτείτε πώς εσείς μπορείτε
να αλλάζετε σε καθημερινή βάση

293
00:14:17,801 --> 00:14:21,998
από τη διάδραση και τη σύνδεση
με άλλους ανθρώπους στη ζωή σας.

294
00:14:22,562 --> 00:14:24,965
Οπότε συνεχίστε να συνδέεστε 
με άλλους ανθρώπους.

295
00:14:25,157 --> 00:14:27,126
Συνεχίστε να μοιράζεστε τις ιδέες σας,

296
00:14:27,126 --> 00:14:29,844
επειδή το σύνολο
όλων εμάς μαζί, συνδεδεμένων,

297
00:14:29,844 --> 00:14:31,592
είναι μεγαλύτερο από τα μέρη μας.

298
00:14:31,592 --> 00:14:32,758
Σας ευχαριστώ.

299
00:14:32,758 --> 00:14:34,790
(Χειροκρότημα)