WEBVTT

00:00:11.528 --> 00:00:16.732
هر روز داستانهای دهشتناک از
مردمانی را میشنوم كه براى نجات جانشان

00:00:17.068 --> 00:00:20.762
از مرزهای خطرناک و
دریاهای پرخروش میگریزند.

00:00:21.857 --> 00:00:26.236
اما داستانی هست که 
شبها نمیگذارد بخوابم،

00:00:26.236 --> 00:00:28.220
و درباره دعا است.

00:00:28.220 --> 00:00:30.495
یک پناهجوی سوری ۱۹ ساله،

00:00:30.495 --> 00:00:34.776
که در مصر زندگی پرمحنتی داشت.

00:00:35.898 --> 00:00:38.898
او روزمزدی کار میکرد.

00:00:38.915 --> 00:00:43.348
پدرش دائما به فکر كسب و کار
پررونقاش در سوریه بود

00:00:43.348 --> 00:00:46.495
که با انفجار بمب هزار تکه شده بود.

00:00:47.264 --> 00:00:53.316
و جنگی که آنان را به مصر کشانده بود
برای چهارمین سال ادامه داشت.

00:00:54.278 --> 00:00:57.157
و مردمانی که روزی از آنان استقبال میکردند

00:00:57.157 --> 00:00:59.472
از دستشان به ستوه آمده بودند.

00:01:00.330 --> 00:01:03.581
یک روز مردی موتورسوار
میخواست او را برباید.

00:01:04.361 --> 00:01:08.563
او که روزی دانش آموزی باانگیزه بود که 
به آینده فکر میکرد،

00:01:08.563 --> 00:01:12.361
حالا هر لحظه در وحشت بود.

00:01:13.535 --> 00:01:15.710
اما در عین حال پر از امید بود،

00:01:15.710 --> 00:01:20.738
چرا که عاشق یک 
پناهجوی سوری دیگر به نام باسم بود.

00:01:20.738 --> 00:01:25.437
باسم هم در مصر روزگار سختی داشت،
و به دعا گفت،

00:01:25.437 --> 00:01:28.999
«بیا برویم اروپا، به دنبال پناه و امنیت.

00:01:28.999 --> 00:01:33.526
من کار میکنم، تو میتوانی درس بخوانی--
وعده یک زندگی جدید.»

00:01:34.338 --> 00:01:37.319
و او را از پدرش خواستگاری کرد.

00:01:37.944 --> 00:01:39.677
و پدرش جواب مثبت داد،

00:01:40.476 --> 00:01:44.399
اما آنها میدانستند که برای رسیدن به اروپا
باید زندگی شان را خطر کنند،

00:01:45.936 --> 00:01:48.724
از دریای مدیترانه عبور کنند،

00:01:48.724 --> 00:01:53.173
خودشان را به دست قاچاقچیانی بسپارند،
که به بی رحمی معروفند.

00:01:54.620 --> 00:01:57.943
و دعا از آب می ترسید.

00:01:59.172 --> 00:02:02.222
همیشه همینطور بود. 
هرگز شنا یاد نگرفت.

00:02:03.745 --> 00:02:08.251
ماه اوت بود، 
و تا آن موقع ۲٫۰۰۰ نفر

00:02:08.251 --> 00:02:10.970
در تلاش برای عبور از مدیترانه 
جان باخته بودند،

00:02:10.970 --> 00:02:15.386
اما دعا میدانست که یکی از دوستانش 
خود را به شمال اروپا رسانده،

00:02:15.386 --> 00:02:17.739
و با خودش فکر کرد: «شاید ما هم موفق شویم.»

00:02:17.739 --> 00:02:20.791
پس از پدر و مادرش اجازه رفتن گرفت،

00:02:20.791 --> 00:02:24.387
و بعد از بحثهای زجرآور،
موافقت کردند،

00:02:24.705 --> 00:02:29.933
و باسم پسانداز تمام عمرش --
نفری ۲,۵۰۰ دلار--

00:02:30.518 --> 00:02:32.515
به قاچاقچی ها داد.

00:02:33.033 --> 00:02:35.587
یک صبح شنبه بود که تلفن دریافت کردند،

00:02:36.205 --> 00:02:40.562
و با اتوبوس به یک ساحل بردنشان. 
صدها نفر در ساحل بودند.

00:02:41.012 --> 00:02:44.904
بعد با قایقهای کوچک
به قایقهای کهنه ماهیگیری منتقل شدند،

00:02:44.904 --> 00:02:47.871
۵۰۰ نفر سوار قایق بودند،

00:02:47.871 --> 00:02:50.515
۳۰۰ نفر پایین، ۵۰۰ نفر بالا.

00:02:51.477 --> 00:02:56.136
سوریهای، فلسطینی، آفریقایی،
مسلمان و مسیحی،

00:02:56.316 --> 00:03:02.892
۱۰۰ کودک از جمله سندرا--
سندرای کوچک شش ساله--

00:03:03.676 --> 00:03:06.208
و ماسای ۱۸ ماهه.

00:03:07.585 --> 00:03:11.030
خانوادهها در قایق بودند، چسبیده به هم،
شانه به شانه هم،

00:03:11.160 --> 00:03:12.665
پابه پای هم.

00:03:13.055 --> 00:03:18.037
دعا نشسته بود و پاهایش را
در سینه جمع کرده بود،

00:03:18.633 --> 00:03:21.239
باسم دست او را گرفته بود.

00:03:22.115 --> 00:03:24.995
روز دوم روی آب، 
نگرانی امانشان را بریده بود

00:03:24.995 --> 00:03:28.073
و دریای متلاطم دلشان را برهم میزد.

00:03:28.839 --> 00:03:31.997
روز سوم، دعا دلشوره گرفت،

00:03:32.870 --> 00:03:36.783
و به باسم گفت،
«میترسم موفق نشویم.

00:03:37.271 --> 00:03:40.276
میترسم قایق غرق شود.»

00:03:40.276 --> 00:03:43.068
باسم به او گفت:
«لطفا صبور باش.

00:03:43.400 --> 00:03:46.405
خودمان را به سوئد میرسانیم،
و عروسی میکنیم.

00:03:46.405 --> 00:03:48.507
و آینده پیش رویمان خواهد بود.»

00:03:50.198 --> 00:03:53.503
روز چهارم، مسافران کلاقه شده بودند.

00:03:53.693 --> 00:03:56.745
از کاپیتان میپرسیدند، 
«پس کی میرسیم؟»

00:03:56.745 --> 00:04:00.469
کاپیتان گفت دهانشان را ببندند، 
و تحقیرشان کرد.

00:04:01.206 --> 00:04:05.237
گفت: «۱۶ ساعت دیگر به ایتالیا میرسیم.»

00:04:05.338 --> 00:04:07.591
ضعیف و درمانده بودند.

00:04:08.192 --> 00:04:11.899
کمی بعد دیدند قایق کوچکتری
با ده مرد سرنشین نزدیک میشود،

00:04:11.899 --> 00:04:14.929
مردها به سوی آنان فریاد میکشیدند، 
و به آنها دشنام میدادند،

00:04:15.397 --> 00:04:19.923
به طرفشان چوب پرت کردند و گفتند 
قایق را تخلیه کنید

00:04:20.035 --> 00:04:23.666
و سوار قایق کوچکتر و لرزانتری شوند.

00:04:23.711 --> 00:04:26.947
پدر و مادرها نگران فرزندانشان بودند،

00:04:27.318 --> 00:04:31.211
و همگی از تخلیه قایق سرباز زدند.

00:04:32.461 --> 00:04:34.797
و قایق در فضایی عصبانی دور شد،

00:04:35.427 --> 00:04:38.576
و نیم ساعت بعد برگشت

00:04:39.931 --> 00:04:45.426
و عمدا شروع کرد
به سوراخ کردن کناره قایق دعا،

00:04:46.060 --> 00:04:48.686
درست زیر همانجایی که
او و بسام نشسته بودند.

00:04:50.568 --> 00:04:53.367
دعا فریادهایشان را میشنید که میگفتند، 


00:04:53.877 --> 00:04:56.905
«بگذار خوراک ماهیها شوید.»

00:04:58.220 --> 00:05:03.421
و با واژگون و غرق شدن قایق
میخندیدند.

00:05:04.598 --> 00:05:07.561
۳۰۰ نفری که زیر عرشه بودند
محکوم به مرگ بودند.

00:05:08.377 --> 00:05:11.820
دعا کناره قایق در 
حال غرق شدن را گرفته بود،

00:05:12.987 --> 00:05:19.441
و وحشتزده به چشم خود دید که 
کودکی با چرخش پروانه کشتی تکه تکه شد.

00:05:20.961 --> 00:05:23.396
باسم به او گفت: «ولش کن،

00:05:23.396 --> 00:05:26.235
وگرنه تو هم کشیده میشوی
و پروانه تو را هم میکشد.»

00:05:27.011 --> 00:05:29.378
و یادمان نرود-- او شنا نمیداند.

00:05:29.564 --> 00:05:34.014
اما دستش را ول کرد و
شروع کرد به تکان دادن دست و پایش،

00:05:34.014 --> 00:05:35.593
فکر کرد، «این شنا است.»

00:05:35.593 --> 00:05:39.470
به طرز معجزهآسایی باسم
یک لاستیک نجات گیر آورد.

00:05:40.291 --> 00:05:42.625
یکی از آن تیوبهای مخصوص بچهها

00:05:42.625 --> 00:05:46.328
که در استخر و امواج آرام دریا 
با آن بازی میکنند.

00:05:46.970 --> 00:05:48.780
دعا روی تیوب قرار گرفت،

00:05:48.780 --> 00:05:52.482
دستها و پاهایش از دو طرف آویزان بود.

00:05:53.589 --> 00:05:55.469
باسم شناگر ماهری بود،

00:05:55.469 --> 00:05:58.152
دست دعا را گرفت و روی آب ماند.

00:06:01.303 --> 00:06:03.235
اطرافشان پر بود از اجساد مردگان.

00:06:03.260 --> 00:06:05.806
در ابتدا حدود صد نفر زنده بودند،

00:06:05.831 --> 00:06:09.452
گروه گروه دور هم جمع میشدند،
و دعا می کردند برای نجات.

00:06:10.328 --> 00:06:14.645
ولی یک روز گذشت و هیچکس نیامد،

00:06:14.724 --> 00:06:16.549
بعضی امیدشان را از دست دادند،

00:06:16.573 --> 00:06:18.747
دعا و باسم می دیدند

00:06:18.771 --> 00:06:25.352
که مردانی در دوردست جلیقههای نجاتشان
را درمی آوردند و در آب غرق میشدند.

00:06:26.352 --> 00:06:32.275
مردی به طرفشان آمد
با یک بچه کوچک روی کولش،

00:06:32.299 --> 00:06:33.949
بچه ای ۹ ماهه، به نام ملک.

00:06:33.973 --> 00:06:39.052
مرد روی یک کپسول گاز خود را نگاه داشته بود
تا غرق نشود. به آنها گفت،

00:06:39.076 --> 00:06:41.364
«میترسم که نجات پیدا نکنم.

00:06:41.438 --> 00:06:44.104
خیلی ضعیفم. دیگر طاقت و جرأت ندارم.»

00:06:44.129 --> 00:06:49.275
و ملک کوچک را به دعا و باسم سپرد،

00:06:49.687 --> 00:06:52.399
و آنها او را روی تیوب نجات قرار دادند.

00:06:53.873 --> 00:06:59.287
حالا سه تا شده بودند، 
دعا، باسم و ملک کوچولو.

00:06:59.312 --> 00:07:02.441
بگذارید این داستان را همینجا متوقف کنم

00:07:02.465 --> 00:07:04.763
و بپرسم:

00:07:04.787 --> 00:07:09.580
چرا پناهجویانی مثل دعا 
این خطرها را به جان میخرند؟

00:07:11.161 --> 00:07:16.004
میلیونها پناهجو در تبعید
و در برزخ به سر میبرند.

00:07:17.332 --> 00:07:21.632
آنها در این کشورها زندگی میکنند 
و از جنگی گریختهاند

00:07:21.656 --> 00:07:23.940

که چهار سال است ادامه دارد.

00:07:26.134 --> 00:07:29.295
حتی اگر میخواستند که برگردند نمیتوانستند.

00:07:29.319 --> 00:07:32.081
خانههایشان ، کار و زندگیشان،

00:07:32.105 --> 00:07:35.627
شهرها و روستاهایشان
یکسره ویران شده بود.

00:07:35.652 --> 00:07:37.382
من این را به چشم خود دیدم،

00:07:37.466 --> 00:07:40.626
در سفری که اخیرا به حمص در سوریه داشتم.

00:07:41.851 --> 00:07:44.675
اینجا یک شهر میراث جهانی
زیر حمایت یونسکو است،

00:07:44.887 --> 00:07:49.196
و آن جای سرشار از زندگی حالا این شکلی است.

00:07:50.297 --> 00:07:54.837
بنابراین مردم همچنان 
از مرزها خارج میشوند،

00:07:54.869 --> 00:07:56.669
و به کشورهای همسایه میروند،

00:07:56.986 --> 00:08:00.585
و ما در وسط بیابان برایشان 
کمپهای پناهندگی میسازیم.

00:08:00.609 --> 00:08:04.619
صدها هزار نفر در کمپهای
شبیه به این زندگی میکنند.

00:08:04.643 --> 00:08:09.616
و هزاران هزار نفر، میلیونها نفر در شهرها 
و روستاهایی شبیه به این به سر میبرند.

00:08:09.640 --> 00:08:10.858
و جوامع،

00:08:10.882 --> 00:08:13.738
و کشورهای همسایهای که 
روزی از آنان استقبال میکردند

00:08:13.762 --> 00:08:15.524
با آغوش و قلبهای گشاده

00:08:15.548 --> 00:08:17.166
کلافه شدهاند.

00:08:18.031 --> 00:08:22.483
مدرسه، سیستم آب و بهداشت کافی وجود ندارد.

00:08:23.047 --> 00:08:27.670
حتی کشورهای ثروتمند اروپایی
قادر به اداره چنین موجی نیستند

00:08:27.694 --> 00:08:30.937
بدون آن که سرمایه گذاری
گستردهای کرده باشند.

00:08:32.707 --> 00:08:37.732
جنگ سوریه تقریبا چهار میلیون نفر
را به خروج از مرزهای آن کشور واداشته است،

00:08:37.756 --> 00:08:42.693
اما بیش از هفت میلیون نفر در داخل کشور آوارهاند.

00:08:43.318 --> 00:08:47.009
این یعنی بیش از نیمی از جمعیت سوریه

00:08:47.033 --> 00:08:49.293
ناگزیر به فرار شده است.

00:08:49.666 --> 00:08:53.958
برگردیم به کشورهای همسایهای
که میزبان آن همه آدم هستند.

00:08:55.014 --> 00:09:00.047
آنان میگویند کشورهای ثروتمند جهان 
در حمایت از آوارگان کم کاری کردهاند.

00:09:01.300 --> 00:09:05.698
روزها تبدیل به ماه شده و
ماهها تبدیل به سال شده است.

00:09:06.883 --> 00:09:10.455
اقامت پناهجو قرار است که موقتی باشد.

00:09:10.479 --> 00:09:13.800
برگردیم به دعا و باسم وسط آب.

00:09:13.824 --> 00:09:18.173
دو روز میگذشت و
باسم قدرت خود را از دست داده بود.

00:09:19.164 --> 00:09:23.165
و حالا نوبت دعا بود تا به باسم بگوید،

00:09:23.189 --> 00:09:28.872
«عشق من، امیدت به آینده را حفظ کن.
ما موفق میشویم.»

00:09:29.776 --> 00:09:32.457
باسم به او گفت،

00:09:32.481 --> 00:09:36.918
«من را ببخش عزیزم،
که تو را در این وضع قرار دادم.

00:09:36.942 --> 00:09:41.619
هیچوقت هیچکس را 
به اندازه تو دوست نداشتهام.»

00:09:43.271 --> 00:09:46.669
و خود را در آب رها کرد،

00:09:46.693 --> 00:09:52.949
و عشق زندگی دعا جلوی چشمانش 
در آب فرو رفت و غرق شد.

00:09:56.288 --> 00:09:58.704
کمی بعدتر در آن روز،

00:09:58.728 --> 00:10:04.379
مادری به دخترک ۱۸ ماههاش
«ماسا» پیش دعا آمد.

00:10:05.141 --> 00:10:08.066
این همان دختری است که کمی قبلتر 
عکسش را نشانتان دادم،

00:10:08.090 --> 00:10:09.938
که جلیقه نجات پوشیده بود.

00:10:09.962 --> 00:10:12.155
خواهر بزرگترش سندرا کمی پیشتر غرق شده بود،

00:10:12.179 --> 00:10:16.298
و مادرش میدانست باید هرآنچه
در توان دارد را به کار بگیرد

00:10:16.322 --> 00:10:17.814
تا دخترش را نجات دهد.

00:10:18.393 --> 00:10:22.250
به دعا گفت، 
«خواهش میکنم این بچه را بگیر،

00:10:22.274 --> 00:10:26.302
بگذار پارهای از تو شود.
من زنده نمیمانم.»

00:10:27.525 --> 00:10:30.867
و بعد او هم فرو رفت و غرق شد.

00:10:32.225 --> 00:10:36.459
حالا دعا، پناهجوی ۱۹ سالهای 
که از آب وحشت دارد،

00:10:36.483 --> 00:10:38.375
که شنا بلد نیست،

00:10:38.399 --> 00:10:43.991
ناگهان خود را مسئول دو بچه کوچک یافت.

00:10:44.015 --> 00:10:47.696
گرسنه و تشنه بودند
و پریشان حال،

00:10:47.720 --> 00:10:50.418
دعا تمام سعیاش را کرد تا سر بچهها را گرم کند،

00:10:50.442 --> 00:10:54.475
برایشان آواز بخواند، کلماتی از قرآن را 
برایشان بگوید.

00:10:56.134 --> 00:11:00.568
اطرافشان اجساد مردگان در آب باد میکردند و 
کبود میشدند.

00:11:00.592 --> 00:11:02.338
آفتاب در روز تند بود.

00:11:02.362 --> 00:11:05.082
شب ماه سرد بود و مه.

00:11:05.106 --> 00:11:07.082
وحشتناک بود.

00:11:09.547 --> 00:11:14.286
روز چهارم بر آب، یک نفر دیگر آمد--

00:11:15.847 --> 00:11:19.325
و احتمالا دعا آن زمان چنین وضعی داشت

00:11:19.839 --> 00:11:21.960
روی تیوب با دو بچه.

00:11:22.784 --> 00:11:26.331
روز چهارم زنی به او نزدیک شد

00:11:26.355 --> 00:11:29.466
و از او خواست یک بچه دیگر را هم بگیرد--

00:11:29.490 --> 00:11:32.505
پسری کوچک، که فقط چهار سال داشت.

00:11:33.899 --> 00:11:37.916
وقتی دعا پسرک را گرفت 
و مادر در آب غرق شد،

00:11:37.940 --> 00:11:39.900
به کودک گریان گفت،

00:11:39.924 --> 00:11:43.360
«رفت برایت آب و غذا بیاورد.»

00:11:45.288 --> 00:11:47.281
اما چیزی نگذشت که قلب پسرک 
از تپش ایستاد،

00:11:47.305 --> 00:11:50.978
و دعا مجبور شد پسرک را 
در آب رها کند.

00:11:51.923 --> 00:11:53.948
کمی بعدتر در آن روز،

00:11:53.972 --> 00:11:57.251
دعا امیدوارانه به بالا نگاه کرد،

00:11:57.275 --> 00:12:01.290
زیرا دید که دو هواپیما
در آسمان حرکت میکنند.

00:12:01.314 --> 00:12:05.813
دستهایش را تکان داد،
به این امید که او را ببینند،

00:12:05.837 --> 00:12:07.693
اما هواپیماها رفته بودند.

00:12:08.917 --> 00:12:11.820
اما آن روز بعد از ظهر، 
وقتی خورشید غروب میکرد،

00:12:11.844 --> 00:12:14.700
قایقی را دید، یک قایق باری.

00:12:15.709 --> 00:12:19.726
گفت: «ای خدا، کاری کن نجاتم دهند.»


00:12:19.750 --> 00:12:23.710
برایشان دست تکان داد و خودش احساس میکند 
که حدود دو ساعت داشت فریاد کمک میکشید.

00:12:23.734 --> 00:12:28.344
تاریک شده بود،
ولی بالاخره نورافکنها او را یافتند

00:12:28.368 --> 00:12:30.575
و طنابی به سویش انداختند،

00:12:30.599 --> 00:12:35.568
شگفتزده بودند از دیدن زنی
که دو کودک را محکم چسبیده.

00:12:36.370 --> 00:12:39.858
آنها را به درون قایق کشیدند،
بهشان اکسیژن وصل کردند و پتو دادند،

00:12:39.882 --> 00:12:42.889
و یک هلیکوپتر یونانی آمد دنبالشان

00:12:42.913 --> 00:12:45.025
و آن ها را به جزیره کرت برد.

00:12:45.953 --> 00:12:49.460
دعا پایین را نگاه کرد و پرسید، 
«پس ملک چی؟»

00:12:50.000 --> 00:12:53.575
و جواب شنید که طفل کوچکش طاقت نیاورده--

00:12:53.599 --> 00:12:56.986
او آخرین نفسش را در 
کلینیک روی قایق کشیده بود.

00:12:57.803 --> 00:13:03.575
اما دعا اطمینان داشت که وقتی به قایق نجات 
کشیده شدند،


00:13:03.599 --> 00:13:06.846
دخترک داشت لبخند میزد.

00:13:09.278 --> 00:13:15.280
فقط ۱۱ نفر از آن ۵۰۰ نفر 
کشتیشکستگان نجات پیدا کردند.

00:13:16.304 --> 00:13:20.975
هرگز درباره آنچه که اتفاق افتاد 
تحقیق بینالمللی صورت نگرفت.

00:13:20.999 --> 00:13:25.094
چند گزارش رسانهای درباره 
کشتار جمعی در دریا منتشر شد،

00:13:25.118 --> 00:13:26.443
یک تراژدی دهشتناک،

00:13:26.467 --> 00:13:28.934
اما این گزارشها فقط برای 
یک روز مخابره شدند.

00:13:29.490 --> 00:13:33.314
و بعد چرخه اخبار حرکت کرد و رفت.

00:13:34.536 --> 00:13:39.078
همزمان، در کلینیک کودکان جزیره کرت،

00:13:39.102 --> 00:13:42.474
ماسای کوچک در آستانه مرگ بود.

00:13:43.681 --> 00:13:47.391
تمام آب بدنش را از دست داده بود.
کلیههایش داشت از کار میافتاد.

00:13:47.415 --> 00:13:49.439
قند خونش به حد خطرناکی پایین بود.

00:13:49.463 --> 00:13:53.029
دکترها هر آنچه در توان داشتند
به کار بردند تا نجاتش دهند،

00:13:53.053 --> 00:13:56.713
و پرستارهای یونانی دائم بالای سرش بودند،

00:13:56.737 --> 00:13:58.864
بغلش میکردند، در آغوشش میگرفتند، 
برایش شعر میخواندند.

00:13:58.888 --> 00:14:04.457
همکارانم نیز او را دیدند و به عربی 
حرفهای قشنگقشنگ برایش زدند.

00:14:04.481 --> 00:14:08.677
ماسای کوچک شگفتانگیز زنده ماند.

00:14:09.040 --> 00:14:14.976
و خیلی زود رسانههای یونانی شروع کردند به گزارش دادن 
از نجات معجزهآسای یک بچه،

00:14:15.001 --> 00:14:20.668
که چهار روز تمام بدون آب و غذا
روی آب شناور بود،

00:14:21.843 --> 00:14:26.577
و پیشنهاد برای به فرزندی گرفتن او 
از همه کشورها سرازیر شد.

00:14:28.066 --> 00:14:31.456
و همزمان، دعا در
بیمارستان دیگری در کرت بود،

00:14:31.480 --> 00:14:33.092
آب بدنش از دست رفته و با حال نزار.

00:14:34.171 --> 00:14:39.545
یک خانواده مصری تمام مدت در کنارش بودند

00:14:39.570 --> 00:14:43.512
و وقتی از بیمارستان مرخص شد
او را به خانهشان بردند.

00:14:44.748 --> 00:14:49.495
خیلی زود حرف و حدیث 
درباره نجات دعا همه جا پیچید،

00:14:49.519 --> 00:14:52.697
و شماره تلفنی روی فیسبوک منتشر شد.

00:14:53.800 --> 00:14:56.365
سیل پیغام بود که میآمد.

00:14:57.499 --> 00:15:02.287
«دعا، میدانی برای برادرم چه اتفاقی افتاد؟

00:15:02.311 --> 00:15:08.852
خواهرم؟ والدینم؟ دوستانم؟ 
خبر داری که زنده ماندند یا نه؟»

00:15:09.701 --> 00:15:13.475
یکی از این پیامها میگفت،

00:15:13.499 --> 00:15:17.947
«دعا، گمان می کنم که
خواهرزادهام ماسا را نجات دادی.»

00:15:20.349 --> 00:15:22.841
و این عکس را فرستاد.

00:15:24.441 --> 00:15:26.703
پیام از طرف دایی ماسا بود،

00:15:26.727 --> 00:15:31.449
یک پناهجوی سوری که با خانوادهاش 
خود را به سوئد رسانده بود

00:15:31.473 --> 00:15:33.680
و خواهر بزرگتر ماسا هم پیششان بود.

00:15:34.347 --> 00:15:40.031
امیدواریم که به زودی ماسا 
در سوئد به آنها محلق شود،

00:15:40.055 --> 00:15:45.579
و تا آن زمان در یک یتیمخانه زیبا در آتن 
تحت مراقبت است.

00:15:46.921 --> 00:15:52.703
و اما دعا؟ خب، حکایت نجات او همه جا پیچید.

00:15:53.699 --> 00:15:57.412
و رسانهها از این زن لاغر اندام نوشتند،


00:15:57.436 --> 00:16:01.348
و حیرت کردند از این که چطور 
تمام این زمان را تاب آورده

00:16:01.372 --> 00:16:04.366
تحت چنان شرایطی در وسط دریا،

00:16:04.390 --> 00:16:07.421
و تازه جان یک نفر دیگر را هم نجات داده.

00:16:09.459 --> 00:16:14.846
آکادمی آتن، یکی از 
متشخصترین موسسات یونان،

00:16:14.870 --> 00:16:18.226
به او جایزه شجاعت داد،

00:16:18.250 --> 00:16:21.241
و او شایسته این افتخار است،

00:16:21.265 --> 00:16:23.686
و شایسته یافتن فرصتی دوباره است.

00:16:24.999 --> 00:16:28.439
اما میخواهد که به سوئد برود.

00:16:28.463 --> 00:16:30.693
میخواهد به خانوادهاش در آنجا بپیوندد.

00:16:30.717 --> 00:16:34.828
میخواهد مادر و پدر و خواهر
و برادرهای کوچکترش را

00:16:34.852 --> 00:16:37.170
از مصر به آنجا ببرد.

00:16:37.194 --> 00:16:40.375
و من میدانم که موفق خواهد شد.

00:16:40.399 --> 00:16:43.121
میخواهد وکیل یا سیاستمدار شود

00:16:43.145 --> 00:16:48.039
یا چیز دیگری که بتواند با بیعدالتی مبارزه کند.

00:16:48.063 --> 00:16:51.127
او یک نجاتیافته خارقالعاده است.

00:16:52.215 --> 00:16:54.779
ولی باید بپرسم:

00:16:54.803 --> 00:16:57.075
اگر مجبور نبود این 
ریسک را به جان بخرد چه؟

00:16:57.099 --> 00:16:59.575
چرا باید تمام این کارها را می کرد؟

00:17:00.226 --> 00:17:05.290
چرا روشی قانونی برایش وجود نداشت 
تا در اروپا تحصیل کند؟

00:17:05.314 --> 00:17:09.609
چرا ماسا نتوانست با هواپیما به سوئد برود؟

00:17:09.634 --> 00:17:12.006
چرا باسم نتوانست کار پیدا کند؟

00:17:13.125 --> 00:17:18.547
چرا یک برنامه بزرگ اسکان دوباره 
برای پناهجویان سوری وجود ندارد؟

00:17:18.570 --> 00:17:22.191
برای قربانیان بدترین جنگ دوران ما؟

00:17:22.778 --> 00:17:28.282
جهان این کار را برای ویتنامی ها
در دهه ۱۹۷۰ کرد. چرا حالا نمیکند؟

00:17:29.624 --> 00:17:34.241
چرا سرمایه گذاری در این زمینه

00:17:34.265 --> 00:17:36.931
در کشورهای همسایه میزبان
پناهندگان بیشمار اینقدر کم است؟

00:17:38.113 --> 00:17:40.975
و چرا، سوال ریشهای،

00:17:40.999 --> 00:17:47.395
چرا اینقدر کم کاری شده 


00:17:47.419 --> 00:17:51.974
در امر توقف جنگ، ظلم و فقری که 
این همه انسان را

00:17:51.999 --> 00:17:53.851
به سواحل اروپا میکشاند؟

00:17:54.999 --> 00:17:57.608
مادامی که این مسائل حل نشود،

00:17:57.632 --> 00:18:00.967
افراد همچنان به دریا خواهند زد

00:18:00.991 --> 00:18:04.420
و به جستوجوی امنیت و پناه خواهند بود.

00:18:05.103 --> 00:18:06.761
بعد چه میشود؟

00:18:07.253 --> 00:18:10.084
خب، ین بیشتر انتخاب اروپا است.

00:18:10.108 --> 00:18:13.139
من ترس مردم را درک میکنم.

00:18:14.005 --> 00:18:19.932
آنها نگران امنیتشان، 
اقتصادشان، و تغییر فرهنگ خود هستند.

00:18:20.893 --> 00:18:25.034
اما اهمیت اینها از نجات جان انسانها 
مهمتر است؟

00:18:25.859 --> 00:18:28.638
چرا که اینجا یک مسئله بنیادین در میان است

00:18:28.662 --> 00:18:31.466
که به نظر من بقیه چیزها
را تحت الشعاع قرار میدهد،

00:18:31.490 --> 00:18:35.052
و این انسانیت مشترک ما است.

00:18:35.719 --> 00:18:40.188
هیچ فرد گریزان از جنگ و بازداشت

00:18:40.212 --> 00:18:45.373
نباید برای رسیدن به امنیت 
در راه عبور از دریا جان دهد.

00:18:45.397 --> 00:18:51.729
(تشویق حاضران)

00:19:02.053 --> 00:19:03.220
یک چیز قطعی است،

00:19:03.244 --> 00:19:06.427
این که هیچ پناهجویی 
سوار آن قایقهای خطرناک نمیشد

00:19:06.451 --> 00:19:08.799
اگر در جایی که بود امکان
رشد و ثبات وجود داشت.

00:19:08.823 --> 00:19:12.101
و هیچ مهاجری آن مسیر خطرناک را 
در پیش نمیگرفت

00:19:12.125 --> 00:19:16.011
اگر برای خود و فرزندانش خوراک کافی داشت.

00:19:16.035 --> 00:19:18.654
و هیچکس اندوخته زندگیاش را

00:19:18.678 --> 00:19:21.471
در دستان آن قاچاقچیهای بدنام نمیگذاشت

00:19:21.495 --> 00:19:23.922
اگر که راهی قانونی برای مهاجرت بود.

00:19:25.971 --> 00:19:29.566
بنابراین از طرف ماسای کوچک

00:19:29.590 --> 00:19:31.859
و از طرف دعا

00:19:31.883 --> 00:19:33.607
و باسم

00:19:33.631 --> 00:19:38.768
و آن ۵۰۰ نفری که 
همراهشان غرق شدند،

00:19:38.792 --> 00:19:41.935
میتوانیم به یقین بگوییم که
آنان بیهوده نمردند؟

00:19:42.808 --> 00:19:46.475
میشود از آنچه که روی داد الهام بگیریم،

00:19:46.499 --> 00:19:52.450
و برای جهانی بایستیم که در آن
تک تک جانها اهمیت دارند؟

00:19:53.499 --> 00:19:54.810
سپاسگذارم.

00:19:54.834 --> 00:20:01.428
(تشویق حاضران)

00:20:15.548 --> 00:20:18.475
میزبان: خیلی متشکرم ملیسا.

00:20:18.475 --> 00:20:20.783
فکر کردم شاید مایل باشید
اینجا کنار من بمانید.

00:20:26.796 --> 00:20:29.272
داستان غیرقابل باوری است.

00:20:29.496 --> 00:20:32.781
نمیدانم با چند مورد اینچنینی 


00:20:32.781 --> 00:20:35.279
طی چند ماه گذشته برخورد کردهای.

00:20:35.279 --> 00:20:38.371
ولی داستان شادی است. 
آخر داستان خوش است. 


00:20:39.552 --> 00:20:44.513
و داستانی است که نکته آخر شما را 
یکجا در خود دارد.

00:20:45.232 --> 00:20:47.748
مهم انسانیت ما است.

00:20:48.115 --> 00:20:50.612
ملیسا فلمینگ: درسته.

00:20:53.223 --> 00:20:56.263
همه ما چیزهای زیادی میشنویم 
درباره افزایش آمار،

00:20:56.267 --> 00:20:59.264
پناهجویان ۴۰۰٪ بیشتر از
قبل به یونان میآیند،

00:21:00.190 --> 00:21:03.542
میلیونها پناهجو برای نجات جانشان 
فرار میکنند-

00:21:03.542 --> 00:21:07.462
هضم این ارقام برای هر انسانی سخت است.

00:21:08.058 --> 00:21:10.473
و فکر میکنم جیزی که لازم است انجام دهیم،

00:21:10.473 --> 00:21:13.224
وظیفه ما است که روایات انسانی را بیابیم،

00:21:13.224 --> 00:21:15.199
داستان آدمها را.

00:21:16.066 --> 00:21:18.925
و یکی از چیزهایی که همواره 
در میان پناهجویان میبینم

00:21:19.179 --> 00:21:22.551
مقاومت باورنکردنی آنها است،

00:21:24.394 --> 00:21:27.447
داستانهایی میشنوم که حتی نمیتوانم تصور کنم 
خودم در معرض شنیدنش قرار گرفتهام

00:21:27.447 --> 00:21:30.444
و همزمان با آن زندگی کردهام، 
ولی این اتفاقات میافتد



00:21:30.615 --> 00:21:33.703
و آنچه که لازم است 
تنها کمی انسانیت است،

00:21:33.740 --> 00:21:35.743
و تکانی از سوی جهان،

00:21:35.743 --> 00:21:39.518
چرا که این آدمها قطعا
داوطلبانه و دلبخواه اینجا نمیآیند.

00:21:39.562 --> 00:21:42.432
بلکه قطعا ترجیح میدهند
در خانههایشان باشند.

00:21:43.634 --> 00:21:47.281
میزبان: خیلی متشکرم ملیسا. 
ملیسا فلمینگ: سپاسگذارم.

00:21:47.361 --> 00:21:49.336
(تشویق حاضران)