1
00:00:11,528 --> 00:00:15,128
Καθημερινά ακούω
οδυνηρές ιστορίες ανθρώπων

2
00:00:15,128 --> 00:00:17,068
που τρέχουν για να σώσουν τη ζωή τους,

3
00:00:17,068 --> 00:00:21,032
διασχίζοντας επικίνδυνα σύνορα 
και αφιλόξενες θάλασσες.

4
00:00:21,857 --> 00:00:26,236
Υπάρχει όμως μία ιστορία 
που με κρατάει ξύπνια τις νύχτες.

5
00:00:26,236 --> 00:00:27,840
Είναι αυτή της Ντόα.

6
00:00:28,220 --> 00:00:30,495
Μιας Σύριας προσφυγοπούλας 19 ετών,

7
00:00:30,495 --> 00:00:34,776
που ίσα που τα έβγαζε πέρα στην Αίγυπτο.

8
00:00:35,898 --> 00:00:38,898
Δούλευε για το μεροκάματο.

9
00:00:38,915 --> 00:00:43,348
Ο πατέρας της σκεφτόταν διαρκώς 
την επιτυχημένη επιχείρησή του στη Συρία,

10
00:00:43,348 --> 00:00:46,715
που είχε ανατιναχτεί από μια βόμβα.

11
00:00:47,264 --> 00:00:53,536
Ο πόλεμος που τους είχε οδηγήσει εκεί
μαινόταν ήδη τέσσερα χρόνια.

12
00:00:54,278 --> 00:00:57,157
Και είχαν αρχίσει να γίνονται βάρος

13
00:00:57,157 --> 00:00:59,782
στην κοινότητα που κάποτε
τους είχε καλωσορίσει.

14
00:01:00,330 --> 00:01:03,581
Μια μέρα, άντρες με μοτοσυκλέτες
προσπάθησαν να την απαγάγουν.

15
00:01:04,361 --> 00:01:08,563
Κάποτε ήταν μια φιλόδοξη μαθήτρια 
που σκεφτόταν μόνο το μέλλον της

16
00:01:08,563 --> 00:01:12,361
και τώρα φοβόταν διαρκώς.

17
00:01:13,535 --> 00:01:15,710
Όμως ήταν και γεμάτη ελπίδα

18
00:01:15,710 --> 00:01:20,738
επειδή ήταν ερωτευμένη
με τον πρόσφυγα συμπατριώτη της, Μπάσεμ.

19
00:01:20,738 --> 00:01:25,437
Ο Μπάσεμ πάλευε κι αυτός στην Αίγυπτο 
και είπε στη Ντόα,

20
00:01:25,437 --> 00:01:28,999
«Πάμε στην Ευρώπη
να βρούμε άσυλο και ασφάλεια.

21
00:01:28,999 --> 00:01:33,526
Εγώ θα δουλεύω, εσύ θα σπουδάσεις -
η υπόσχεση μιας καινούργια ζωής».

22
00:01:34,338 --> 00:01:37,319
Ζήτησε το χέρι της από τον πατέρα της.

23
00:01:37,944 --> 00:01:39,677
Και ο πατέρας της δέχτηκε.

24
00:01:40,476 --> 00:01:45,059
Ήξεραν πως για να φτάσουν στην Ευρώπη
θα διακινδύνευαν τη ζωή τους,

25
00:01:45,936 --> 00:01:48,724
διασχίζοντας τη Μεσόγειο,

26
00:01:48,724 --> 00:01:54,123
στα χέρια λαθρεμπόρων
που φημίζονταν για τη σκληρότητά τους.

27
00:01:54,620 --> 00:01:58,383
Η Ντόα έτρεμε το νερό.

28
00:01:59,172 --> 00:02:02,222
Πάντα το φοβόταν. 
Δεν έμαθε ποτέ να κολυμπάει.

29
00:02:03,745 --> 00:02:08,251
Ήταν Αύγουστος της ίδιας χρονιάς 
και ήδη 2.000 άνθρωποι είχαν πεθάνει

30
00:02:08,251 --> 00:02:10,970
προσπαθώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο,

31
00:02:10,970 --> 00:02:15,386
όμως η Ντόα ήξερε για έναν φίλο της
που κατάφερε να φτάσει στη Βόρεια Ευρώπη

32
00:02:15,386 --> 00:02:17,739
και σκέφτηκε,
«Ίσως να τα καταφέρουμε κι εμείς».

33
00:02:17,739 --> 00:02:20,791
Έτσι, ρώτησε τους γονείς της 
αν μπορούσαν να φύγουν

34
00:02:20,791 --> 00:02:24,575
και έπειτα από μια επώδυνη συζήτηση, 
έδωσαν τη συγκατάθεσή τους

35
00:02:24,575 --> 00:02:27,518
και ο Μπάσεμ έδωσε όλες τις οικονομίες του

36
00:02:27,518 --> 00:02:30,518
-2.500 χιλιάδες δολάρια για καθέναν τους-

37
00:02:30,518 --> 00:02:32,515
στους λαθρεμπόρους.

38
00:02:33,033 --> 00:02:35,587
Ήταν Σάββατο πρωί 
όταν χτύπησε το τηλέφωνο,

39
00:02:36,205 --> 00:02:40,562
και τους πήγαν με λεωφορείο 
σε μια παραλία με εκατοντάδες ανθρώπους.

40
00:02:41,012 --> 00:02:44,904
Τους πήγαν με μικρά σκάφη
σε ένα παλιό ψαράδικο,

41
00:02:44,904 --> 00:02:47,871
500 άτομα στριμωγμένα πάνω στο πλοίο,

42
00:02:47,871 --> 00:02:50,515
300 κάτω, 500 πάνω.

43
00:02:51,477 --> 00:02:56,136
Υπήρχαν Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Αφρικανοί, 
μουσουλμάνοι και χριστιανοί,

44
00:02:56,316 --> 00:03:02,892
100 παιδιά, συμπεριλαμβανομένης 
και της Σάντρα, 6 ετών,

45
00:03:03,676 --> 00:03:06,768
και της Μάσα, 18 μηνών.

46
00:03:07,585 --> 00:03:11,030
Υπήρχαν οικογένειες σ' αυτό το πλοίο, 
στριμωγμένες και στοιβαγμένες,

47
00:03:11,160 --> 00:03:12,665
η μια δίπλα στην άλλη.

48
00:03:13,055 --> 00:03:18,507
Η Ντόα καθόταν με τα πόδια της 
διπλωμένα στο στήθος της

49
00:03:18,633 --> 00:03:21,239
και ο Μπάσεμ της κρατούσε το χέρι.

50
00:03:22,115 --> 00:03:24,995
Τη δεύτερη μέρα στη θάλασσα 
είχαν αρρωστήσει από ανησυχία

51
00:03:24,995 --> 00:03:28,253
και είχαν ναυτία εξαιτίας της τρικυμίας.

52
00:03:28,839 --> 00:03:31,997
Την τρίτη μέρα η Ντόα είχε ένα προαίσθημα.

53
00:03:32,870 --> 00:03:36,783
Και είπε στον Μπάσεμ,
«Φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρουμε.

54
00:03:37,271 --> 00:03:39,966
Φοβάμαι πως θα βουλιάξει το πλοίο».

55
00:03:40,276 --> 00:03:43,398
Και ο Μπάσεμ της είπε, 
«Σε παρακαλώ, κάνε υπομονή.

56
00:03:43,400 --> 00:03:45,225
Θα φτάσουμε στη Σουηδία,

57
00:03:45,225 --> 00:03:48,507
θα παντρευτούμε και θα έχουμε μέλλον».

58
00:03:50,198 --> 00:03:53,713
Την τέταρτη μέρα άρχισε να επικρατεί 
εκνευρισμός στους επιβάτες.

59
00:03:53,713 --> 00:03:56,745
Ρώτησαν τον καπετάνιο, 
«Πότε φτάνουμε;»

60
00:03:56,745 --> 00:04:00,469
Τους είπε να το βουλώσουν 
και τους πρόσβαλε.

61
00:04:01,206 --> 00:04:05,287
Τους είπε, «Σε 16 ώρες φτάνουμε 
στις ακτές της Ιταλίας».

62
00:04:05,287 --> 00:04:07,770
Ήταν αδύναμοι και αποκαμωμένοι.

63
00:04:08,192 --> 00:04:10,319
Μετά από λίγο 
είδαν ένα σκάφος να πλησιάζει.

64
00:04:10,319 --> 00:04:13,597
Ήταν ένα μικρότερο σκάφος με 10 άντρες 
που άρχισαν να τους φωνάζουν,

65
00:04:13,597 --> 00:04:19,923
να τους προσβάλλουν, να τους πετάνε ξύλα,
και να λένε σε όλους να αποβιβαστούν

66
00:04:19,923 --> 00:04:23,554
και να επιβιβαστούν στο μικρότερο σκάφος 
που δεν ήταν αξιόπλοο.

67
00:04:23,711 --> 00:04:26,947
Οι γονείς έτρεμαν για τα παιδιά τους,

68
00:04:27,318 --> 00:04:31,551
και όλοι μαζί αρνήθηκαν να αποβιβαστούν.

69
00:04:32,461 --> 00:04:34,997
Έτσι, αυτοί με το σκάφος έφυγαν θυμωμένοι,

70
00:04:35,427 --> 00:04:39,036
και μισή ώρα αργότερα επέστρεψαν,

71
00:04:39,931 --> 00:04:45,696
και άρχισαν να εμβολίζουν
το πλοίο της Ντόα,

72
00:04:46,060 --> 00:04:48,886
ακριβώς κάτω από εκεί
που καθόταν η ίδια κι ο Μπάσεμ.

73
00:04:50,568 --> 00:04:53,367
Τους άκουσε να φωνάζουν,

74
00:04:53,877 --> 00:04:57,155
«Ας φάνε τα ψάρια τις σάρκες σας!»

75
00:04:58,220 --> 00:05:04,081
Και άρχισαν να γελούν 
καθώς το πλοίο έγερνε και βυθιζόταν.

76
00:05:04,598 --> 00:05:07,841
Οι 300 άνθρωποι στο κάτω κατάστρωμα 
ήταν καταδικασμένοι.

77
00:05:08,377 --> 00:05:12,450
Η Ντόα κρατιόταν από τα πλαϊνά του πλοίου 
καθώς αυτό βυθιζόταν,

78
00:05:12,987 --> 00:05:19,851
και παρακολουθούσε έντρομη ένα παιδάκι
να κομματιάζεται από την προπέλα.

79
00:05:20,961 --> 00:05:23,586
Ο Μπάσεμ της είπε, «Σε παρακαλώ, 
σταμάτα να κρατιέσαι,

80
00:05:23,586 --> 00:05:26,605
αλλιώς θα παρασυρθείς 
και η προπέλα θα σκοτώσει κι εσένα».

81
00:05:27,011 --> 00:05:29,378
Θυμηθείτε πως δεν ξέρει κολύμπι.

82
00:05:29,564 --> 00:05:33,754
Όμως αφέθηκε και άρχισε να κουνάει 
τα χέρια και τα πόδια της

83
00:05:33,754 --> 00:05:35,673
και σκεφτόταν, «Έτσι κολυμπάει κανείς».

84
00:05:35,673 --> 00:05:39,470
Ως εκ θαύματος, 
ο Μπάσεμ βρήκε ένα σωσίβιο.

85
00:05:40,291 --> 00:05:42,625
Ήταν ένα από αυτά τα παιδικά σωσίβια

86
00:05:42,625 --> 00:05:46,328
με τα οποία παίζει κανείς στις πισίνες 
και στις ήρεμες θάλασσες.

87
00:05:46,970 --> 00:05:48,780
Η Ντόα σκαρφάλωσε στο σωσίβιο

88
00:05:48,780 --> 00:05:52,482
με τα χέρια και τα πόδια της 
να κρέμονται στο πλάι.

89
00:05:53,589 --> 00:05:55,469
Ο Μπάσεμ ήταν καλός κολυμβητής

90
00:05:55,469 --> 00:05:58,982
έτσι, της κρατούσε το χέρι 
και ταυτόχρονα κολυμπούσε.

91
00:06:01,303 --> 00:06:03,235
Γύρω τους υπήρχαν πτώματα.

92
00:06:03,260 --> 00:06:05,806
Περίπου 100 άνθρωποι επέζησαν αρχικά

93
00:06:05,831 --> 00:06:09,732
και άρχισαν να μαζεύονται σε ομάδες 
και να προσεύχονται να σωθούν.

94
00:06:10,328 --> 00:06:14,285
Όμως όταν πέρασε μια μέρα 
και κανείς δεν ήρθε,

95
00:06:14,724 --> 00:06:16,383
κάποιοι σταμάτησαν να ελπίζουν

96
00:06:16,383 --> 00:06:18,747
και η Ντόα και ο Μπάσεμ 
παρακολουθούσαν ανθρώπους

97
00:06:18,771 --> 00:06:25,352
να βγάζουν τα σωσίβια τους 
και να βυθίζονται στο νερό.

98
00:06:26,352 --> 00:06:32,275
Τους πλησίασε ένας άντρας 
με ένα μωρό στους ώμους του,

99
00:06:32,299 --> 00:06:33,949
την εννιάμηνη Μάλεκ.

100
00:06:33,973 --> 00:06:39,052
Κρατούσε ένα μπιτόνι 
για να επιπλέει και τους είπε,

101
00:06:39,076 --> 00:06:41,364
«Φοβάμαι πως δεν θα επιβιώσω.

102
00:06:41,438 --> 00:06:44,014
Είμαι πολύ αδύναμος. 
Δεν έχω άλλο κουράγιο».

103
00:06:44,129 --> 00:06:49,275
Και έδωσε τη μικρή Μάλεκ 
στον Μπάσεμ και στην Ντόα,

104
00:06:49,687 --> 00:06:52,399
και εκείνοι την ανέβασαν στο σωσίβιο.

105
00:06:53,873 --> 00:06:58,757
Οπότε τώρα ήταν τρεις.
Η Ντόα, ο Μπάσεμ και η μικρή Μάλεκ.

106
00:06:59,312 --> 00:07:02,211
Επιτρέψτε μου να κάνω
μια παύση ακριβώς εδώ,

107
00:07:02,465 --> 00:07:04,303
για να σας ρωτήσω:

108
00:07:04,787 --> 00:07:09,580
Γιατί παίρνουν τέτοια ρίσκα 
οι πρόσφυγες σαν τη Ντόα;

109
00:07:11,161 --> 00:07:16,004
Εκατομμύρια πρόσφυγες 
ζουν στην εξορία, στο κενό.

110
00:07:17,332 --> 00:07:21,632
Πηγαίνουν σε άλλες χώρες 
για να ξεφύγουν από έναν πόλεμο

111
00:07:21,656 --> 00:07:23,940
που μαίνεται εδώ και τέσσερα χρόνια.

112
00:07:26,134 --> 00:07:29,295
Ακόμα κι αν ήθελαν 
να επιστρέψουν, δεν μπορούν.

113
00:07:29,319 --> 00:07:32,081
Τα σπίτια τους, οι επιχειρήσεις τους,

114
00:07:32,105 --> 00:07:35,627
οι κωμοπόλεις και οι πόλεις τους 
έχουν καταστραφεί ολοσχερώς.

115
00:07:35,652 --> 00:07:37,382
Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια,

116
00:07:37,466 --> 00:07:40,906
σε μια πρόσφατη επίσκεψη
στο Χομς, στη Συρία.

117
00:07:41,501 --> 00:07:45,025
Είναι μια πόλη, μνημείο παγκόσμιας
πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο,

118
00:07:45,025 --> 00:07:49,476
και έτσι φαίνεται τώρα
το μέρος που κάποτε έσφυζε από ζωή.

119
00:07:50,297 --> 00:07:52,979
Έτσι οι άνθρωποι συνεχίζουν να διαφεύγουν

120
00:07:52,979 --> 00:07:56,669
διασχίζοντας τα σύνορα
προς τις γειτονικές χώρες,

121
00:07:56,986 --> 00:08:00,585
κι εμείς δημιουργούμε γι' αυτούς, 
καταυλισμούς προσφύγων στην έρημο.

122
00:08:00,609 --> 00:08:04,619
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι 
ζουν σε καταυλισμούς σαν κι αυτούς

123
00:08:04,643 --> 00:08:09,616
και πολλές χιλιάδες ακόμα -εκατομμύρια-
ζουν σε κωμοπόλεις και πόλεις.

124
00:08:09,640 --> 00:08:10,858
Και οι κοινότητες,

125
00:08:10,882 --> 00:08:13,738
οι γείτονες χώρες 
που κάποτε τους καλωσόριζαν

126
00:08:13,762 --> 00:08:16,914
με ανοιχτές καρδιές και ανοιχτές αγκάλες,
είναι καταβεβλημένες.

127
00:08:18,031 --> 00:08:22,483
Απλά, δεν υπάρχουν αρκετά σχολεία, 
συστήματα ύδρευσης και υγειονομία.

128
00:08:23,047 --> 00:08:24,864
Ακόμα και οι πλούσιες Ευρωπαϊκές χώρες

129
00:08:24,864 --> 00:08:27,694
δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν 
μια τέτοια μαζική εισροή

130
00:08:27,694 --> 00:08:31,167
χωρίς να κάνουν τεράστιες επενδύσεις.

131
00:08:32,707 --> 00:08:36,706
Ο πόλεμος στη Συρία οδήγησε
περίπου τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους

132
00:08:36,706 --> 00:08:37,756
να περάσουν τα σύνορα,

133
00:08:37,756 --> 00:08:43,293
όμως πάνω από επτά εκατομμύρια άνθρωποι 
είναι υπό διωγμό μέσα στη Συρία.

134
00:08:43,318 --> 00:08:47,009
Αυτό σημαίνει πως πάνω από το μισό 
του πληθυσμού της Συρίας

135
00:08:47,033 --> 00:08:49,293
αναγκάστηκε να διαφύγει.

136
00:08:49,666 --> 00:08:53,958
Πάμε πίσω στις γειτονικές χώρες 
που φιλοξενούν τόσους.

137
00:08:55,014 --> 00:09:00,047
Αισθάνονται ότι οι πιο εύπορες χώρες 
δεν τους έχουν στηρίξει αρκετά.

138
00:09:01,300 --> 00:09:05,698
Οι μέρες έγιναν μήνες
και οι μήνες έγιναν χρόνια.

139
00:09:06,883 --> 00:09:10,375
Η διαμονή των προσφύγων 
υποτίθεται πως είναι προσωρινή.

140
00:09:10,479 --> 00:09:13,600
Πίσω στην Ντόα και τον Μπάσεμ στο νερό.

141
00:09:13,824 --> 00:09:18,423
Ήταν η δεύτερη μέρα
και ο Μπάσεμ έχανε τις δυνάμεις του.

142
00:09:19,164 --> 00:09:22,775
Τώρα ήταν η σειρά της Ντόα 
να πει στον Μπάσεμ,

143
00:09:23,189 --> 00:09:26,436
«Αγάπη μου, σε παρακαλώ,
μη χάνεις την ελπίδα σου.

144
00:09:26,436 --> 00:09:29,426
Σκέψου το μέλλον μας. Θα τα καταφέρουμε».

145
00:09:29,776 --> 00:09:31,507
Κι εκείνος της είπε,

146
00:09:32,481 --> 00:09:36,288
«Συγνώμη,αγάπη μου, που σε έφερα
σε αυτή την κατάσταση.

147
00:09:36,942 --> 00:09:41,859
Δεν αγάπησα κανέναν περισσότερο 
απ' όσο αγαπώ εσένα».

148
00:09:43,271 --> 00:09:46,669
Και μετά αφέθηκε και βυθίστηκε στο νερό

149
00:09:46,693 --> 00:09:52,949
και η Ντόα είδε την αγάπη της ζωής της 
να πνίγεται μπροστά στα μάτια της.

150
00:09:56,288 --> 00:09:57,954
Αργότερα την ίδια μέρα,

151
00:09:58,728 --> 00:10:04,379
μια μητέρα πήγε προς την Ντόα 
με τη 18μηνη κόρη της, τη Μάσα.

152
00:10:05,141 --> 00:10:09,256
Είναι το μικρό κοριτσάκι της φωτογραφίας
που σας έδειξα νωρίτερα με τα σωσίβια.

153
00:10:09,962 --> 00:10:12,365
Η μεγαλύτερα αδερφή της
η Σάντρα είχε μόλις πνιγεί

154
00:10:12,365 --> 00:10:16,298
και η μητέρα της ήξερε
πως έπρεπε να κάνει ό,τι μπορούσε

155
00:10:16,322 --> 00:10:17,814
για να σώσει την κόρη της.

156
00:10:18,393 --> 00:10:21,900
Είπε στη Ντόα, 
«Σε παρακαλώ πάρε αυτό το παιδί.

157
00:10:22,274 --> 00:10:26,302
Άσε την να είναι μαζί σου. 
Εγώ δεν θα ζήσω».

158
00:10:27,525 --> 00:10:30,867
Και μετά απομακρύνθηκε και πνίγηκε.

159
00:10:32,225 --> 00:10:36,459
Έτσι, η Ντόα, η 19χρονη πρόσφυγας 
που έτρεμε το νερό,

160
00:10:36,483 --> 00:10:38,195
που δεν μπορούσε να κολυμπήσει,

161
00:10:38,399 --> 00:10:43,991
βρέθηκε να είναι υπεύθυνη
για δύο μωρά παιδιά.

162
00:10:44,015 --> 00:10:47,696
Διψούσαν, πεινούσαν 
και ήταν αναστατωμένα

163
00:10:47,720 --> 00:10:50,598
και προσπαθούσε να κάνει
ό,τι μπορούσε για να τα διασκεδάσει,

164
00:10:50,598 --> 00:10:54,475
να τους τραγουδήσει, 
να τους πει λόγια από το Κοράνι.

165
00:10:56,134 --> 00:11:00,238
Γύρω τους τα πτώματα
φούσκωναν και μελάνιαζαν.

166
00:11:00,592 --> 00:11:02,658
Ο ήλιος έκαιγε κατά τη διάρκεια της μέρας,

167
00:11:02,658 --> 00:11:05,082
τη νύχτα είχε κρύο και ομίχλη.

168
00:11:05,106 --> 00:11:07,082
Ήταν πολύ τρομακτικά.

169
00:11:09,547 --> 00:11:14,936
Την τέταρτη μέρα στο νερό
ήρθε άλλος ένας άντρας -

170
00:11:15,847 --> 00:11:19,325
η Ντόα θα ήταν κάπως έτσι,

171
00:11:19,839 --> 00:11:21,960
πάνω στο σωσίβιο με τα δύο παιδιά.

172
00:11:22,784 --> 00:11:26,331
Μια γυναίκα την πλησίασε την τέταρτη μέρα

173
00:11:26,355 --> 00:11:29,176
και της ζήτησε να πάρει κι άλλο ένα παιδί,

174
00:11:29,490 --> 00:11:32,505
ένα μικρό αγόρι τεσσάρων ετών.

175
00:11:33,899 --> 00:11:37,916
Όταν η Ντόα πήρε το μικρό αγόρι 
και η μητέρα του πνίγηκε,

176
00:11:37,940 --> 00:11:39,900
είπε στο παιδί που έκλαιγε,

177
00:11:39,924 --> 00:11:43,360
«Έφυγε για να σου φέρει νερό και φαγητό».

178
00:11:45,288 --> 00:11:47,491
Όμως σύντομα η καρδιά του
σταμάτησε να χτυπάει

179
00:11:47,491 --> 00:11:50,978
και η Ντόα αναγκάστηκε
να αφήσει το αγόρι στο νερό.

180
00:11:51,923 --> 00:11:53,718
Αργότερα την ίδια μέρα,

181
00:11:53,972 --> 00:11:57,251
κοίταξε ψηλά στον ουρανό με ελπίδα

182
00:11:57,275 --> 00:12:01,290
επειδή είδε δύο αεροπλάνα 
να διασχίζουν τον ουρανό.

183
00:12:01,314 --> 00:12:05,813
Κούνησε τα χέρια της, 
ελπίζοντας πως θα την έβλεπαν,

184
00:12:05,837 --> 00:12:07,973
όμως μετά από λίγο τα αεροπλάνα έφυγαν.

185
00:12:08,917 --> 00:12:11,820
Όμως το ίδιο απόγευμα, 
καθώς έδυε ο ήλιος,

186
00:12:11,844 --> 00:12:14,970
είδε ένα πλοίο, ένα εμπορικό πλοίο,

187
00:12:15,709 --> 00:12:19,726
και είπε, «Σε παρακαλώ, Θεέ μου, 
ας με σώσουν».

188
00:12:19,750 --> 00:12:23,710
Κουνούσε τα χέρια της και της φάνηκε 
πως φώναζε για περίπου δύο ώρες.

189
00:12:23,734 --> 00:12:28,344
Είχε σκοτεινιάσει, 
αλλά τελικά οι προβολείς την εντόπισαν

190
00:12:28,368 --> 00:12:30,575
και της πέταξαν ένα σκοινί,

191
00:12:30,599 --> 00:12:35,568
έκπληκτοι που είδαν μια γυναίκα 
να κρατάει σφιχτά δύο μωρά.

192
00:12:36,370 --> 00:12:39,858
Τους τράβηξαν πάνω στο σκάφος, 
είχαν οξυγόνο και κουβέρτες,

193
00:12:39,882 --> 00:12:42,889
και ένα ελληνικό ελικόπτερο 
ήρθε να τους πάρει

194
00:12:42,913 --> 00:12:45,025
και να τους πάει στην Κρήτη.

195
00:12:45,953 --> 00:12:49,460
Όμως η Ντόα κοιτούσε κάτω και ρωτούσε, 
«Τι απέγινε η Μάλεκ;»

196
00:12:50,000 --> 00:12:53,575
Και της είπαν ότι το μικρό μωρό 
δεν είχε επιβιώσει,

197
00:12:53,599 --> 00:12:56,986
ότι είχε αφήσει την τελευταία της πνοή 
στην κλινική του πλοίου.

198
00:12:57,803 --> 00:13:03,575
Όμως η Ντόα ήταν βέβαιη πως όταν 
τους ανέβαζαν στο πλοίο που τους έσωσε,

199
00:13:03,599 --> 00:13:06,846
η μικρούλα χαμογελούσε.

200
00:13:09,278 --> 00:13:15,280
Μόνο 11 άνθρωποι από τους 500 
επιβίωσαν σ' αυτό το ναυάγιο.

201
00:13:16,304 --> 00:13:20,655
Δεν έγινε ποτέ καμία
διεθνής έρευνα για τα αίτια.

202
00:13:20,999 --> 00:13:25,094
Υπήρξαν κάποια ρεπορτάζ
περί μαζικής δολοφονίας στη θάλασσα,

203
00:13:25,118 --> 00:13:26,543
περί μιας τρομερής τραγωδίας,

204
00:13:26,543 --> 00:13:28,934
αλλά αυτό μόνο για μία μέρα,

205
00:13:29,490 --> 00:13:33,434
μετά, ο κύκλος των ειδήσεων προχώρησε.

206
00:13:34,536 --> 00:13:39,078
Στο μεταξύ, σε μια παιδιατρική
κλινική στην Κρήτη,

207
00:13:39,102 --> 00:13:42,474
η μικρή Μάσα βρισκόταν 
στα πρόθυρα του θανάτου.

208
00:13:43,681 --> 00:13:47,391
Ήταν εντελώς αφυδατωμένη, 
στα όρια νεφρικής ανεπάρκειας.

209
00:13:47,415 --> 00:13:49,689
Τα επίπεδα του σακχάρου 
ήταν επικίνδυνα χαμηλά.

210
00:13:49,689 --> 00:13:53,029
Οι γιατροί έκανα ό,τι μπορούσαν 
για να γλυτώσουν τα νεφρά,

211
00:13:53,053 --> 00:13:56,637
και οι Ελληνίδες νοσοκόμες 
δεν έφυγαν στιγμή απ' το πλευρό της,

212
00:13:56,637 --> 00:13:59,044
την κρατούσαν, την αγκάλιαζαν
και της τραγουδούσαν.

213
00:13:59,044 --> 00:14:04,457
Την επισκέφτηκαν και συνάδελφοι μου 
και της είπαν όμορφα λόγια στα Αραβικά.

214
00:14:04,481 --> 00:14:08,677
Ως εκ θαύματος, η μικρή Μάσα επέζησε.

215
00:14:09,040 --> 00:14:14,976
Σύντομα, ο ελληνικός τύπος
έκανε ρεπορτάζ για το μωρό-θαύμα

216
00:14:15,001 --> 00:14:21,748
που είχε επιζήσει τέσσερις μέρες στο νερό,
χωρίς φαγητό και χωρίς κάτι να πιει,

217
00:14:21,843 --> 00:14:26,847
και άνθρωποι απ' όλη τη χώρα 
ήθελαν να την υιοθετήσουν.

218
00:14:28,066 --> 00:14:31,456
Στο μεταξύ, η Ντόα ήταν 
σε ένα άλλο νοσοκομείο της Κρήτης,

219
00:14:31,480 --> 00:14:33,092
αδύνατη, αφυδατωμένη.

220
00:14:34,171 --> 00:14:39,545
Μια οικογένεια Αιγυπτίων
έμεινε μαζί της όλον τον καιρό

221
00:14:39,570 --> 00:14:43,792
και την πήρε σπίτι τους
μόλις βγήκε από το νοσοκομείο.

222
00:14:44,748 --> 00:14:49,495
Σύντομα κυκλοφόρησε η είδηση 
της σωτηρίας της Ντόα

223
00:14:49,519 --> 00:14:52,697
και ένας τηλεφωνικός αριθμός 
ανέβηκε στο Facebook.

224
00:14:53,800 --> 00:14:56,365
Άρχισαν τα μηνύματα.

225
00:14:57,499 --> 00:15:01,737
«Ντόα, ξέρεις τι απέγινε ο αδερφός μου;

226
00:15:02,311 --> 00:15:08,852
Η αδερφή μου; Οι γονείς μου; 
Οι φίλοι μου; Ξέρεις αν επέζησαν;»

227
00:15:09,701 --> 00:15:12,515
Ένα από αυτά τα μηνύματα έλεγε,

228
00:15:13,499 --> 00:15:19,067
«Πιστεύω πως έσωσες 
τη μικρή μου ανιψιά, τη Μάσα».

229
00:15:20,349 --> 00:15:22,841
Και είχε αυτή τη φωτογραφία.

230
00:15:24,441 --> 00:15:26,703
Την έστειλε ο θείος της Μάσα,

231
00:15:26,727 --> 00:15:31,449
ένας Σύριος πρόσφυγας που είχε φτάσει 
στη Σουηδία με την οικογένειά του

232
00:15:31,473 --> 00:15:33,680
και τη μεγαλύτερη αδελφή της Μάσα.

233
00:15:34,347 --> 00:15:40,031
Ελπίζουμε ότι σύντομα 
θα τον συναντήσει η Μάσα στη Σουηδία

234
00:15:40,055 --> 00:15:45,579
και μέχρι τότε, τη φροντίζουν σε ένα 
όμορφο ορφανοτροφείο στην Αθήνα.

235
00:15:46,921 --> 00:15:52,703
Και η Ντόα; Κυκλοφόρησε η είδηση 
και της δικής της σωτηρίας.

236
00:15:53,699 --> 00:15:57,412
Και τα ΜΜΕ έγραψαν 
για αυτή τη μικροκαμωμένη γυναίκα

237
00:15:57,436 --> 00:16:01,348
που δεν μπορούσαν να καταλάβουν 
πώς επιβίωσε τόσες μέρες,

238
00:16:01,372 --> 00:16:04,366
υπό αυτές τις συνθήκες στη θάλασσα

239
00:16:04,390 --> 00:16:07,421
και παράλληλα έσωσε και άλλες ζωές.

240
00:16:09,459 --> 00:16:14,846
Η Ακαδημία των Αθηνών, ένα από τα πιο
διακεκριμένα ιδρύματα της Ελλάδας,

241
00:16:14,870 --> 00:16:18,226
της απέμεινε το Αριστείο Ανδρείας

242
00:16:18,250 --> 00:16:21,241
και της αξίζουν όλοι αυτοί οι έπαινοι

243
00:16:21,265 --> 00:16:23,686
και της αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.

244
00:16:24,999 --> 00:16:28,439
Όμως εξακολουθεί
να θέλει να πάει στη Σουηδία.

245
00:16:28,463 --> 00:16:30,693
Θέλει να επανενωθεί με την οικογένειά της.

246
00:16:30,717 --> 00:16:34,302
Θέλει να πάρει από την Αίγυπτο 
τη μητέρα της, τον πατέρα της

247
00:16:34,302 --> 00:16:37,170
και τα μικρότερα αδέρφια της
και να τους πάει κι αυτούς εκεί

248
00:16:37,194 --> 00:16:40,375
και πιστεύω πως θα τα καταφέρει.

249
00:16:40,399 --> 00:16:43,121
Θέλει να γίνει δικηγόρος ή πολιτικός

250
00:16:43,145 --> 00:16:47,699
ή κάτι όπου θα μπορεί να βοηθήσει 
στην καταπολέμηση της αδικίας.

251
00:16:48,063 --> 00:16:51,127
Είναι μια ασυνήθιστη επιζώσα.

252
00:16:52,215 --> 00:16:54,253
Όμως πρέπει να ρωτήσω:

253
00:16:54,683 --> 00:16:57,485
Τι θα γινόταν αν δεν είχε χρειαστεί
να πάρει αυτό το ρίσκο;

254
00:16:57,485 --> 00:16:59,575
Γιατί έπρεπε να τα περάσει όλα αυτά;

255
00:17:00,226 --> 00:17:05,010
Γιατί δεν υπήρχε κάποιος νόμιμος τρόπος 
για να σπουδάσει στην Ευρώπη;

256
00:17:05,314 --> 00:17:09,259
Γιατί δεν μπορούσε η Μάσα
να είχε πάει αεροπορικώς στη Σουηδία;

257
00:17:09,634 --> 00:17:12,006
Γιατί δεν μπορούσε ο Μπάσεμ 
να έχει βρει δουλειά;

258
00:17:13,125 --> 00:17:18,547
Γιατί δεν υπάρχει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα
επανεγκατάστασης των Σύριων προσφύγων,

259
00:17:18,570 --> 00:17:22,191
που είναι τα θύματα του χειρότερου
πολέμου της εποχής μας;

260
00:17:22,778 --> 00:17:28,022
Αυτό το κάναμε για τους Βιετναμέζους 
τη δεκαετία του '70. Γιατί όχι και τώρα;

261
00:17:29,624 --> 00:17:33,991
Γιατί βοηθάμε τόσο λίγο 
τις γειτονικές χώρες,

262
00:17:34,265 --> 00:17:36,931
που φιλοξενούν τόσους πολλούς πρόσφυγες;

263
00:17:38,113 --> 00:17:40,585
Και γιατί -η βασική ερώτηση-

264
00:17:40,999 --> 00:17:47,395
γίνονται τόσα λίγα για να σταματήσουν
οι πόλεμοι, οι διώξεις,

265
00:17:47,419 --> 00:17:51,974
και η φτώχεια που οδηγούν τόσους ανθρώπους

266
00:17:51,999 --> 00:17:53,851
στις ακτές τις Ευρώπης;

267
00:17:54,999 --> 00:17:57,608
Μέχρι να επιλυθούν αυτά τα ζητήματα,

268
00:17:57,632 --> 00:18:00,967
οι άνθρωποι θα συνεχίσουν 
να βγαίνουν στη θάλασσα

269
00:18:00,991 --> 00:18:04,420
και να αναζητούν ασφάλεια και άσυλο.

270
00:18:05,103 --> 00:18:06,761
Και τι γίνεται μετά;

271
00:18:07,253 --> 00:18:09,744
Λοιπόν, αυτό είναι κυρίως 
επιλογή της Ευρώπης.

272
00:18:10,108 --> 00:18:13,139
Κατανοώ τους φόβους του κόσμου.

273
00:18:14,005 --> 00:18:16,303
Οι άνθρωποι φοβούνται
για την ασφάλειά τους,

274
00:18:16,303 --> 00:18:20,213
τις οικονομίες τους,
τις αλλαγές στον πολιτισμό τους.

275
00:18:20,643 --> 00:18:24,834
Όμως είναι αυτά πιο σημαντικά 
από τις ανθρώπινες ζωές;

276
00:18:25,859 --> 00:18:28,148
Γιατί υπάρχει κάτι ουσιώδες εδώ,

277
00:18:28,662 --> 00:18:31,466
που νομίζω ότι υπερβαίνει όλα τα υπόλοιπα

278
00:18:31,490 --> 00:18:35,052
και έχει να κάνει 
με τον συλλογικό ανθρωπισμό μας.

279
00:18:35,719 --> 00:18:40,188
Κανένας άνθρωπος που προσπαθεί να ξεφύγει 
από τον πόλεμο ή από διωγμό

280
00:18:40,212 --> 00:18:45,373
δεν θα έπρεπε να πεθαίνει διασχίζοντας 
τη θάλασσα για να φτάσει στην ασφάλεια.

281
00:18:45,397 --> 00:18:51,729
(Χειροκρότημα)

282
00:19:02,053 --> 00:19:03,220
Ένα είναι σίγουρο:

283
00:19:03,244 --> 00:19:06,427
Κανένας πρόσφυγας δεν θα ανέβαινε 
σε αυτά τα επικίνδυνα πλοία

284
00:19:06,451 --> 00:19:08,799
αν μπορούσε να ευημερήσει 
εκεί που βρίσκεται.

285
00:19:08,823 --> 00:19:12,101
Κανένας μετανάστης δεν θα έκανε 
αυτό το επικίνδυνο ταξίδι

286
00:19:12,125 --> 00:19:16,011
αν είχε αρκετό φαγητό για τον εαυτό του 
και την οικογένειά του.

287
00:19:16,035 --> 00:19:18,654
Κανένας δεν θα έβαζε
τις οικονομίες μιας ζωής

288
00:19:18,678 --> 00:19:21,471
στα χέρια διαβόητων λαθρεμπόρων,

289
00:19:21,495 --> 00:19:24,722
αν υπήρχε ένας νόμιμος τρόπος
για να μεταναστεύσουν.

290
00:19:25,971 --> 00:19:28,736
Έτσι, εκ μέρους της μικρής Μάσα,

291
00:19:29,590 --> 00:19:31,199
και εκ μέρους της Ντόα,

292
00:19:31,883 --> 00:19:33,177
και του Μπάσεμ,

293
00:19:33,631 --> 00:19:38,188
και των 500 ανθρώπων 
που πνίγηκαν μαζί τους,

294
00:19:38,792 --> 00:19:41,935
μπορούμε να διασφαλίσουμε 
ότι δεν πέθαναν άδικα;

295
00:19:42,808 --> 00:19:46,135
Μπορούμε να εμπνευστούμε 
από όσα συνέβησαν,

296
00:19:46,499 --> 00:19:52,450
και να πάρουμε θέση για έναν κόσμο 
στον οποίο κάθε ζωή θα είναι σημαντική;

297
00:19:53,499 --> 00:19:54,644
Σας ευχαριστώ.

298
00:19:54,644 --> 00:20:00,708
(Χειροκρότημα)

299
00:20:15,548 --> 00:20:18,475
Έλενα Παπαδοπούλου:
Σ' ευχαριστώ πολύ, Μελίσα.

300
00:20:18,475 --> 00:20:20,783
Σκέφτηκα ότι ίσως
θα θέλεις να μείνεις μαζί μου.

301
00:20:26,796 --> 00:20:29,272
Είναι μια απίστευτη ιστορία.

302
00:20:29,496 --> 00:20:32,781
Δεν ξέρω πόσες από αυτές έχεις συναντήσει

303
00:20:32,781 --> 00:20:34,939
τους τελευταίους μήνες.

304
00:20:35,279 --> 00:20:38,811
Αλλά είναι μια χαρούμενη ιστορία.΄
Έχει χαρούμενο τέλος.

305
00:20:39,552 --> 00:20:44,953
Επικεντρώνεται σε αυτό
που είπες στο τέλος,

306
00:20:45,232 --> 00:20:47,748
αυτό που έχει σημασία
είναι η δική μας ανθρωπιά.

307
00:20:48,115 --> 00:20:50,612
Μελίσα Φλέμινγκ: Σωστά.

308
00:20:53,223 --> 00:20:56,263
Ακούμε τόσες ιστορίες
για τους αυξανόμενους αριθμούς

309
00:20:56,267 --> 00:20:59,624
-400% περισσότεροι πρόσφυγες
έρχονται στην Ελλάδα,

310
00:21:00,190 --> 00:21:03,542
εκατομμύρια πρόσφυγες
φεύγουν για να σωθούν-

311
00:21:03,542 --> 00:21:07,852
είναι δύσκολο να φανταστεί αυτούς
τους αριθμούς οποιοσδήποτε άνθρωπος.

312
00:21:08,058 --> 00:21:10,473
Κι έτσι πιστεύω ότι αυτό
που πρέπει να κάνουμε,

313
00:21:10,473 --> 00:21:13,224
είναι η ευθύνη μας
να μάθουμε την ανθρώπινη ιστορία,

314
00:21:13,224 --> 00:21:15,199
τη μεμονωμένη ιστορία.

315
00:21:16,066 --> 00:21:18,925
Κι ένα από τα πράγματα
που βρίσκω πάντα στους πρόσφυγες,

316
00:21:19,179 --> 00:21:23,141
είναι ότι έχουν απίστευτη
ψυχολογική αντοχή,

317
00:21:24,244 --> 00:21:27,447
ιστορίες που ακούω δεν μπορώ
να φανταστώ να τις περνάω εγώ η ίδια,

318
00:21:27,447 --> 00:21:30,444
και να επιζώ, και όμως αυτοί επιβιώνουν.

319
00:21:30,615 --> 00:21:33,703
Αυτό που χρειάζονται είναι λίγη ανθρωπιά,

320
00:21:33,740 --> 00:21:35,743
και μια ώθηση από τον κόσμο,

321
00:21:35,743 --> 00:21:39,518
επειδή σίγουρα δεν έρχονται εδώ
επειδή το θέλουν.

322
00:21:39,562 --> 00:21:42,432
Θα προτιμούσαν να είναι στα σπίτια τους.

323
00:21:43,634 --> 00:21:47,281
ΕΠ: Σ' ευχαριστώ πολύ, Μελίσα.
ΜΦ: Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.

324
00:21:47,281 --> 00:21:49,256
(Χειροκρότημα)