WEBVTT

00:00:08.019 --> 00:00:10.377
มันมีสิ่งมีชีวิตที่เปลี่ยนแปลงโลกของเรา

00:00:10.377 --> 00:00:13.678
มันทำให้เกิดการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ครั้งแรก
ในประวัติศาสตร์โลก

00:00:13.678 --> 00:00:16.547
และยังกรุยทางให้ส่งมีชีวิตที่ซับซ้อนกว่า

00:00:16.547 --> 00:00:17.518
มันเป็นไปได้อย่างไร

00:00:17.518 --> 00:00:21.670
โดยการปล่อยโมเลกุลออกซิเจนโมเลกุลแรก
เข้าสู่บรรยากาศของเรา

00:00:21.670 --> 00:00:25.139
และพวกมันก็ทำได้
แม้ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว

00:00:25.139 --> 00:00:26.779
พวกมันคือไซยาโนแบคทีเรีย

00:00:26.779 --> 00:00:28.676
และเรื่องราวของสิ่งมีชีวิตที่เรียบง่ายนี้

00:00:28.676 --> 00:00:31.553
ที่ไม่มีแม้แต่นิวคลิไอ
หรือแม้แต่ออกาเนลอื่น ๆ

00:00:31.553 --> 00:00:34.859
เป็นหน้าสำคัญทางประวัติศาสตร์
ของเรื่องราวชีวิตบนโลก

00:00:34.859 --> 00:00:39.489
บรรยากาศของโลกไม่ได้มีส่วนผสมที่เต็มไปด้วย
ออกซิเจนอย่างที่เราหายใจในตอนนี้

00:00:39.489 --> 00:00:43.079
3.5 พันล้านปีก่อน บรรยากาศของเรา
ส่วนใหญ่ประกอบด้วยไนโตรเจน

00:00:43.079 --> 00:00:44.211
คาร์บอนไดออกไซด์

00:00:44.211 --> 00:00:45.510
และมีเธน

00:00:45.510 --> 00:00:48.662
ออกซิเจนเกือบทั้งหมดถูกกักเอาไว้
ในโมเลกุลอย่างเช่นน้ำ

00:00:48.662 --> 00:00:50.599
ไม่ได้ล่องลอยอยู่ในอากาศ

00:00:50.599 --> 00:00:53.460
มหาสมุทรนั้นก็เต็มไปด้วยจุลชีพแอนาโรบิก

00:00:53.460 --> 00:00:57.501
พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวที่เรียบง่าย
ที่ไม่ต้องการออกซิเจน

00:00:57.501 --> 00:01:00.630
และได้พลังงานจากการย่อยสลาย
โมเลกุลที่พวกมันหามาได้

00:01:00.630 --> 00:01:04.472
แต่ในช่วงเวลาระหว่าง 
2.5 และ 3.5 พันล้านปีก่อน

00:01:04.472 --> 00:01:06.510
หนึ่งในจุลชีพเหล่านี้

00:01:06.510 --> 00:01:08.830
ที่อาจล่องลอยอยู่บนพื้นผิวมหาสมุทร

00:01:08.830 --> 00:01:12.011
มีวิวัฒนาการความสามารถใหม่
ซึ่งก็คือการสังเคราะห์แสง

00:01:12.011 --> 00:01:15.592
โครงสร้างในเยื่อหุ้มเซลล์ของพวกมัน
สามารถที่จะเก็บเกี่ยวพลังงานจากแสงอาทิตย์

00:01:15.592 --> 00:01:20.301
เพื่อเปลี่ยนคาร์บอนไดออกไซด์และนำ้
ไปเป็นก๊าซออกซิเจนและน้ำตาล

00:01:20.301 --> 00:01:21.992
ซึ่งพวกมันสามารถนำไปใช้เป็นพลังงานได้

00:01:21.992 --> 00:01:26.881
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นบรรพบุรุษ
ของสิ่งที่ตอนนี้เราเรียกว่า ไซยาโนแบคทีเรีย

00:01:26.881 --> 00:01:29.413
สีออกฟ้าของพวกมันมาจากเม็ดสี
ที่มีสีฟ้าเขียว

00:01:29.413 --> 00:01:31.594
ที่เก็บพลังงานแสงแดดที่พวกมันต้องการ

00:01:31.594 --> 00:01:36.092
การสังเคราะห์แสงทำให้แบคทีเรียโบราณนี้
มีข้อได้เปรียบเหนือสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์อื่น

00:01:36.092 --> 00:01:37.992
พวกมันสามารถสร้างพลังงานให้กับตัวเองได้

00:01:37.992 --> 00:01:40.991
จากแหล่งวัตถุดิบที่แทบจะไม่มีทางหมดไป

00:01:40.991 --> 00:01:43.182
ฉะนั้นประชากรของพวกมันจึงเพิ่มอย่างรวดเร็ว

00:01:43.182 --> 00:01:47.552
และพวกมันก็สร้างมลพิษให้กับบรรยากาศ
ด้วยของเสียจากพวกมัน ซึ่งก็คือ ออกซิเจน

00:01:47.552 --> 00:01:52.087
ตอนแรก ออกซิเจนที่มากขึ้นถูกดูดซับไป
ด้วยปฏิกิริยาเคมีกับเหล็ก

00:01:52.087 --> 00:01:53.914
หรือเซลล์ที่กำลังถูกย่อยสลาย

00:01:53.914 --> 00:01:55.722
แต่หลังจากเวลาสองสามร้อยล้านปี

00:01:55.722 --> 00:01:59.672
ไซยาโนแบคทีเรียผลิตออกซิเจน
ได้รวดเร็วกว่าที่มันจะดูดซับไปได้

00:01:59.672 --> 00:02:02.033
และก๊าซเริ่มที่จะก่อตัวขึ้นในบรรยากาศ

00:02:02.033 --> 00:02:04.979
มันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับสิ่งมีชีวิตอื่นบนโลก

00:02:04.979 --> 00:02:07.743
อากาศที่มีออกซิเจนมาก
เป็นพิษต่อพวกมัน

00:02:07.743 --> 00:02:08.631
แล้วผลน่ะหรือ

00:02:08.631 --> 00:02:13.971
ประมาณ 2.5 พันล้านปีก่อน
เกิดการสูญพันธ์ุครั้งใหญ่ของชีวิตบนโลก

00:02:13.971 --> 00:02:16.273
ซึ่งก็ไม่เว้นแม้กระทั่งไซยาโนแบคทีเรีย

00:02:16.273 --> 00:02:19.353
นักธรณีวิทยาเรียกมันว่า
เหตุการณ์ผลิตออกซิเจนครั้งใหญ่

00:02:19.353 --> 00:02:21.862
หรือเปลี่ยนแปลงของออกซิเจนครั้งใหญ่

00:02:21.862 --> 00:02:23.314
นั่นไม่ใช่เพียงปัญหาเดียว

00:02:23.314 --> 00:02:26.914
มีเธนได้เคยทำหน้าที่เป็นก๊าซเรือนกระจก
ที่ทำให้โลกอบอุ่น

00:02:26.914 --> 00:02:32.925
แต่ตอนนี้ ออกซิเจนที่มากขึ้นทำปฏิกิริยา
กับมีเธนเพื่อเกิดเป็นคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำ

00:02:32.925 --> 00:02:34.665
ซึ่งไม่เก็บกักความร้อน

00:02:34.665 --> 00:02:36.294
ชั้นบรรยากาศที่บางลง

00:02:36.294 --> 00:02:39.944
ทำให้โลกเข้าสู่ยุคน้ำแข็งครั้งแรก
และอาจเป็นครั้งที่ยาวนานที่สุด

00:02:39.944 --> 00:02:41.765
ฮูโรเนียน เกลซิเอชัน

00:02:41.765 --> 00:02:43.896
ชั้นบรรยายกาศที่เป็นเหมือนบอลหิมะขนาดใหญ่

00:02:43.896 --> 00:02:46.123
เป็นเวลาสองสามร้อยล้านปี

00:02:46.123 --> 00:02:48.045
ในที่สุด ชีวิตก็ปรับตัว

00:02:48.045 --> 00:02:51.365
สิ่งมีชีวิตแอโรบิกซึ่งใช้ออกซิเจน
ในการสร้างพลังงาน

00:02:51.365 --> 00:02:54.897
เริ่มที่จะดูดซับก๊าซที่มากเกินไป
ในชั้นบรรยากาศ

00:02:54.897 --> 00:02:57.015
ความเข้มข้นของออกซิเจนเพิ่มสูงขึ้นและลดลง

00:02:57.015 --> 00:03:01.095
จนกระทั่งมันอยู่ที่ประมาณ 21%
อย่างที่มันเป็นในปัจจุบัน

00:03:01.095 --> 00:03:03.875
และการที่มันสามารถใช้พลังงานเคมีในออกซิเจน

00:03:03.875 --> 00:03:06.826
ทำให้สิ่งมีชีวิตมีความหลากหลาย
อย่างที่มันต้องการได้มากขึ้น

00:03:06.826 --> 00:03:09.215
และมีวิวัฒนาการไปสู่รูปแบบที่ซับซ้อน

00:03:09.215 --> 00:03:12.417
ไซยาโนแบคทีเรียมีส่วนสำคัญ
ในเรื่องราวนี้เช่นกัน

00:03:12.417 --> 00:03:14.195
หลายร้อยล้านปีกอ่น

00:03:14.195 --> 00:03:18.738
จุลชีพก่อนประวัติศาสตร์บางชนิด
กินไซยาโนแบคทีเรียเข้าไปทั้งตัว

00:03:18.738 --> 00:03:21.556
ในกระบวนการที่เรียกว่า เอนโดไซโตซิส

00:03:21.556 --> 00:03:26.036
เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น จุลชีพได้มา
ซึ่งโรงงานสังเคราะห์แสงของตัวเอง

00:03:26.036 --> 00:03:29.006
มันเป็นบรรพบุรุษของเซลล์พืช

00:03:29.006 --> 00:03:32.136
และไซยาโนแบคทีเรียกลายเป็นคลอโรพลาส

00:03:32.136 --> 00:03:35.328
ออกาเนลที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการสังเคราะห์แสง
ในปัจจุบันนี้

00:03:35.328 --> 00:03:39.467
ไซยาโนแบคทีเรียยังคงมีอยู่
ทุกที่ในสิ่งแวดล้อมบนโลก

00:03:39.467 --> 00:03:40.307
มหาสมุทร

00:03:40.307 --> 00:03:41.205
แหล่งน้ำจืด

00:03:41.205 --> 00:03:42.016
ดิน

00:03:42.016 --> 00:03:43.167
หินที่บริเวณขั้วโลกใต้

00:03:43.167 --> 00:03:44.359
ขนตัวสลอต

00:03:44.359 --> 00:03:46.398
พวกมันยังคงปล่อยออกซิเจน
เข้าไปในบรรยากาศ

00:03:46.398 --> 00:03:51.037
และพวกมันยังดึงไนโตรเจนออกมา
เพื่อเป็นปุ๋ยให้ต้นไม้ทีพวกมันช่วยสร้างขึ้น

00:03:51.037 --> 00:03:53.217
พวกเราคงจะจดจำชีวิตบนโลก
ที่ปราศจากพวกมันไม่ได้


00:03:53.217 --> 00:03:54.437
แต่ก็ต้องขอบคุณพวกมัน

00:03:54.437 --> 00:03:56.598
ที่เราเกือบจะไม่มีชีวิตบนโลกใบนี้