1
00:00:00,543 --> 00:00:03,286
เมื่อวันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 2011

2
00:00:03,286 --> 00:00:06,293
ผมอยู่ที่ MIT Media Lab ในเคมบริดจ์ 
(Massachusetts Institute of Technology)

3
00:00:06,293 --> 00:00:09,522
กำลังพบปะกับอาจารย์ นักศึกษา และเจ้าหน้าที่

4
00:00:09,522 --> 00:00:11,238
ตอนนั้นเขากำลังพิจารณาว่า

5
00:00:11,238 --> 00:00:13,671
ควรให้ผมเป็นผู้อำนวยการคนต่อไป
ของแล็บนี้หรือเปล่า

6
00:00:13,671 --> 00:00:16,040
คืนนั้น ตอนเที่ยงคืน

7
00:00:16,040 --> 00:00:17,810
เกิดแผ่นดินไหวความรุนแรงระดับ 9

8
00:00:17,810 --> 00:00:20,676
ที่ชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิกของญี่ปุ่น

9
00:00:20,676 --> 00:00:22,961
ภรรยาและครอบครัวของผมอยู่ในญี่ปุ่น

10
00:00:22,961 --> 00:00:26,271
ตอนที่เริ่มมีข่าวเข้ามา

11
00:00:26,271 --> 00:00:27,970
ผมตื่นตกใจมาก

12
00:00:27,970 --> 00:00:29,232
ผมเฝ้าติดตามรายงานข่าว

13
00:00:29,232 --> 00:00:32,060
คอยฟังแถลงการณ์

14
00:00:32,060 --> 00:00:34,270
ของเจ้าหน้าที่ของรัฐบาล

15
00:00:34,270 --> 00:00:35,860
และบริษัทผลิตไฟฟ้า Tokyo Power

16
00:00:35,860 --> 00:00:38,411
แล้วก็ได้ข่าวการระเบิด

17
00:00:38,411 --> 00:00:39,610
ของเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์

18
00:00:39,610 --> 00:00:41,291
และกลุ่มฝุ่นกัมมันตรังสี

19
00:00:41,291 --> 00:00:43,190
ที่กำลังเคลื่อนตัวไปทางบ้านของเรา

20
00:00:43,190 --> 00:00:46,089
ซึ่งอยู่ห่างออกไปแต่ 200 กิโลเมตร

21
00:00:46,089 --> 00:00:48,920
คนที่ออกทีวี ไม่มีใครบอกข้อมูล

22
00:00:48,920 --> 00:00:50,860
ที่เราต้องการรู้เลยสักนิด

23
00:00:50,860 --> 00:00:52,820
ผมอยากรู้ว่าเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์มีสภาพเป็นอย่างไร

24
00:00:52,820 --> 00:00:54,242
สถานการณ์การรั่วไหลของกัมมันตรังสีเป็นอย่างไร

25
00:00:54,242 --> 00:00:56,570
ครอบครัวผมตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า

26
00:00:56,570 --> 00:00:59,759
ผมก็เลยลงมือทำสิ่งที่ผมรู้สึกตามสัญชาตญาณว่าควรทำ

27
00:00:59,759 --> 00:01:01,430
นั่นคือเข้าอินเตอร์เน็ต

28
00:01:01,430 --> 00:01:02,772
และพยายามค้นหาว่า

29
00:01:02,772 --> 00:01:05,183
ผมจะทำอะไรได้บ้างด้วยมือของผม

30
00:01:05,183 --> 00:01:07,024
บนอินเตอร์เน็ต ผมได้พบกับคนอื่นๆ อีกมากมาย

31
00:01:07,024 --> 00:01:09,090
ที่กำลังหาข้อมูลเหมือนกับผม
ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

32
00:01:09,090 --> 00:01:11,306
แล้วเราก็มารวมตัวกันหลวมๆ

33
00:01:11,306 --> 00:01:13,777
เรียกว่ากลุ่มเซฟแคส (Safecast)

34
00:01:13,777 --> 00:01:14,949
เราตัดสินใจว่าเราจะลอง

35
00:01:14,949 --> 00:01:16,695
วัดระดับกัมมันตรังสี

36
00:01:16,695 --> 00:01:18,469
และเผยแพร่ข้อมูลออกไปให้ทุกคนรู้

37
00:01:18,469 --> 00:01:20,141
เพราะตอนนั้นเราเห็นชัดแล้วว่า

38
00:01:20,141 --> 00:01:23,043
รัฐบาลจะไม่ทำเรื่องนี้ให้เรา

39
00:01:23,043 --> 00:01:24,460
สามปีต่อมา

40
00:01:24,460 --> 00:01:27,554
เรามีข้อมูล 16 ล้านหน่วย

41
00:01:27,554 --> 00:01:30,299
เราออกแบบเครื่องวัดกัมมันตรังสีของเราเอง

42
00:01:30,299 --> 00:01:31,952
ซึ่งคุณสามารถดาวน์โหลดแบบไปทำเอง

43
00:01:31,952 --> 00:01:32,826
แล้วเอาไปเชื่อมต่อกับระบบเครือข่าย

44
00:01:32,826 --> 00:01:34,730
แล้วเราก็มีแอพพลิเคชั่นที่แสดง

45
00:01:34,730 --> 00:01:37,757
ระดับกัมมันตรังสีบนพื้นที่ส่วนใหญ่ในญี่ปุ่น 
และส่วนอื่นๆ ของโลก

46
00:01:37,757 --> 00:01:39,962
เรียกได้ว่า นี่เป็นโครงการวิทยาศาสตร์
ภาคพลเมือง

47
00:01:39,962 --> 00:01:41,817
ที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในโลก

48
00:01:41,817 --> 00:01:44,169
และเราได้สร้างฐานข้อมูลสาธารณะ

49
00:01:44,169 --> 00:01:47,670
ด้านระดับกัมมันตรังสี ที่ใหญ่ที่สุด

50
00:01:47,670 --> 00:01:50,412
สิ่งที่น่าสนใจคือ ...

51
00:01:50,412 --> 00:01:55,060
(เสียงปรบมือ) ขอบคุณครับ

52
00:01:55,060 --> 00:01:57,151
เป็นไปได้อย่างไร ที่มือสมัครเล่นกลุ่มหนึ่ง

53
00:01:57,151 --> 00:01:59,320
ซึ่งไม่รู้หรอกว่าเรากำลังทำอะไรกัน

54
00:01:59,320 --> 00:02:01,009
มารวมตัวกัน

55
00:02:01,009 --> 00:02:04,193
แล้วทำสิ่งที่เอ็นจีโอและรัฐบาล

56
00:02:04,193 --> 00:02:06,611
ทำไม่ได้เลยโดยสิ้นเชิง

57
00:02:06,611 --> 00:02:09,369
ผมอยากบอกว่า ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ

58
00:02:09,369 --> 00:02:11,129
อินเตอร์เน็ตครับ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

59
00:02:11,129 --> 00:02:13,980
ไม่ใช่ดวง และไม่ใช่เพราะ
พวกเราเป็นคนพิเศษอะไร

60
00:02:13,980 --> 00:02:15,398
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

61
00:02:15,398 --> 00:02:17,033
ช่วยดึงทุกคนเข้าหากัน

62
00:02:17,033 --> 00:02:18,791
แต่เป็นเพราะวิธีทำงานรูปแบบใหม่ๆ

63
00:02:18,791 --> 00:02:20,870
ที่เกิดขึ้นได้เพราะอินเตอร์เน็ต

64
00:02:20,870 --> 00:02:22,462
และอะไรอีกมากมายที่เกิดขึ้นช่วงนั้น

65
00:02:22,462 --> 00:02:24,475
ผมเลยอยากจะพูดถึงสักนิดว่า

66
00:02:24,475 --> 00:02:27,144
หลักการใหม่ๆ เหล่านั้นคืออะไร

67
00:02:27,144 --> 00:02:31,952
เอาล่ะ คุณจำสมัยที่ยังไม่มีอินเตอร์เน็ตได้ไหม 
(เสียงหัวเราะ)

68
00:02:31,952 --> 00:02:33,740
ผมเรียกมันว่ายุค ก.อ. 
(ก่อนอินเตอร์เน็ต)

69
00:02:33,740 --> 00:02:37,351
สมัยก่อนอินเตอร์เน็ต ชีวิตก็เรียบง่าย

70
00:02:37,351 --> 00:02:40,097
อะไรๆ ก็เป็นไปตามหลักของยูคลิด นิวตัน

71
00:02:40,097 --> 00:02:41,556
ค่อนข้างทำนายได้

72
00:02:41,556 --> 00:02:43,966
คนเราก็พยายามทำนายอนาคต

73
00:02:43,966 --> 00:02:45,680
แม้แต่นักเศรษฐศาสตร์

74
00:02:45,680 --> 00:02:48,894
แล้วพออินเตอร์เน็ตเกิดขึ้น

75
00:02:48,894 --> 00:02:50,965
โลกเราก็เริ่มซับซ้อนสุดๆ

76
00:02:50,965 --> 00:02:53,602
ต้นทุนการสื่อสารถูกสุดๆ และเร็วสุดๆ

77
00:02:53,602 --> 00:02:55,720
และกฎของนิวตันทั้งหลาย

78
00:02:55,720 --> 00:02:57,519
ที่เราเคยทนุถนอมชื่นชม

79
00:02:57,519 --> 00:02:59,716
ก็กลายเป็นความเชื่อท้องถิ่น

80
00:02:59,716 --> 00:03:01,467
และเราก็พบว่า

81
00:03:01,467 --> 00:03:04,080
ในโลกที่ไม่อาจทำนายอะไรได้เลยแบบนี้

82
00:03:04,080 --> 00:03:06,112
คนส่วนใหญ่ที่มีชีวิตรอดอยู่ได้

83
00:03:06,112 --> 00:03:09,445
คือคนที่ทำอะไรโดยใช้หลักการที่แตกต่างไป

84
00:03:09,445 --> 00:03:12,076
ผมจึงอยากพูดถึงเรื่องนี้สักหน่อย

85
00:03:12,076 --> 00:03:13,440
ก่อนยุคอินเตอร์เน็ต ถ้าคุณจำได้

86
00:03:13,440 --> 00:03:15,345
เวลาเราพยายามสร้างบริการ

87
00:03:15,345 --> 00:03:16,371
เราจะเริ่มจากการสร้าง

88
00:03:16,371 --> 00:03:18,683
ฮาร์ดแวร์ เครือข่าย และซอฟต์แวร์

89
00:03:18,683 --> 00:03:20,711
ซึ่งมีต้นทุนหลายล้านดอลลาร์

90
00:03:20,711 --> 00:03:23,018
เพื่อทำงานใหญ่ๆ สำคัญๆ

91
00:03:23,018 --> 00:03:25,457
เมื่อการทำงานใหญ่ๆ
มีต้นทุนสูงหลายล้านดอลลาร์

92
00:03:25,457 --> 00:03:27,529
สิ่งที่คุณต้องทำคือ
หาคนที่จบปริญญาโทบริหารธุรกิจ (MBA)

93
00:03:27,529 --> 00:03:28,987
มาเขียนแผนธุรกิจ

94
00:03:28,987 --> 00:03:29,930
และหาเงินทุน

95
00:03:29,930 --> 00:03:31,674
จากนักลงทุนหรือบริษัทใหญ่ๆ

96
00:03:31,674 --> 00:03:33,787
แล้วคุณก็จ้างนักออกแบบและวิศวกร

97
00:03:33,787 --> 00:03:34,810
ให้เขาสร้างผลิตภัณฑ์ออกมา

98
00:03:34,810 --> 00:03:39,429
นั่นคือโมเดลการสร้างนวัตกรรม
ยุคก่อนอินเตอร์เน็ต

99
00:03:39,429 --> 00:03:41,736
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากเรามีอินเตอร์เน็ตแล้วคือ

100
00:03:41,736 --> 00:03:43,492
ต้นทุนการสร้างนวัตกรรมถูกลงมากๆ

101
00:03:43,492 --> 00:03:45,979
เพราะต้นทุนในการประสานความร่วมมือ 
การกระจายสินค้า การสื่อสาร

102
00:03:45,979 --> 00:03:48,622
และกฎของมัวร์ (Moore's Law)
(เรื่องความสามารถของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์)

103
00:03:48,622 --> 00:03:51,298
ทำให้ต้นทุนของการลองทำสิ่งใหม่ๆ

104
00:03:51,298 --> 00:03:52,692
ลดลงเหลือเกือบศูนย์

105
00:03:52,692 --> 00:03:54,961
แล้วคุณก็มีกูเกิ้ล เฟซบุค ยาฮู

106
00:03:54,961 --> 00:03:56,732
มีนักเรียนที่ทำอะไรโดยไม่ต้องขออนุญาต

107
00:03:56,732 --> 00:03:58,105
นวัตกรรมที่ไม่ต้องรอการอนุมัติ

108
00:03:58,105 --> 00:03:59,725
ไม่มีการขออนุมัติ ไม่มีพาวเวอร์พอยท์

109
00:03:59,725 --> 00:04:01,828
เด็กๆ เหล่านี้แค่ลงมือสร้างอะไรสักอย่างขึ้นมา

110
00:04:01,828 --> 00:04:03,272
แล้วค่อยไปหาเงินทุน

111
00:04:03,272 --> 00:04:05,473
แล้วก็เริ่มคิดแผนธุรกิจขึ้นมา

112
00:04:05,473 --> 00:04:07,830
และภายหลังก็อาจจะจ้างคนที่จบบริหารธุรกิจ (MBA) มาช่วย

113
00:04:07,830 --> 00:04:10,141
ดังนั้น อินเตอร์เน็ตจึงทำให้เกิดนวัตกรรม

114
00:04:10,141 --> 00:04:11,265
อย่างน้อยก็ในวงการซอฟต์แวร์และการบริการ

115
00:04:11,265 --> 00:04:14,124
เราเปลี่ยนจากโมเดลนวัตกรรมที่ขับเคลื่อนด้วย
บัณฑิตบริหารธุรกิจ (MBA)

116
00:04:14,124 --> 00:04:18,027
ไปสู่โมเดลนวัตกรรมที่ขับเคลื่อนด้วย
นักออกแบบและวิศวกร

117
00:04:18,027 --> 00:04:20,125
ซึ่งผลักให้นวัตกรรมไปสู่แนวหน้า

118
00:04:20,125 --> 00:04:21,671
ไปสู่หอพักนักศึกษา ไปสู่บริษัทแรกก่อตั้ง

119
00:04:21,671 --> 00:04:23,357
ห่างไกลจากสถาบันใหญ่ๆ

120
00:04:23,357 --> 00:04:25,712
สถาบันเก่าแก่คร่ำครึที่มีอำนาจ

121
00:04:25,712 --> 00:04:27,399
มีเงิน และมีสิทธิมีเสียงในการสั่งการ

122
00:04:27,399 --> 00:04:30,008
เราต่างก็รู้ดี ว่าสิ่งนี้กำลังเกิดขึ้นบนอินเตอร์เน็ต

123
00:04:30,008 --> 00:04:32,773
แต่นอกจากนี้ มันยังเกิดขึ้นในวงการอื่นด้วย

124
00:04:32,773 --> 00:04:36,015
ผมขอยกตัวอย่างให้ฟัง

125
00:04:36,015 --> 00:04:38,800
ที่ MIT Media Lab 
เราไม่เพียงแค่สร้างฮาร์ดแวร์

126
00:04:38,800 --> 00:04:39,842
เราทำทุกอย่าง

127
00:04:39,842 --> 00:04:41,727
ทั้งชีววิทยาด้วย ฮาร์ดแวร์ด้วย

128
00:04:41,727 --> 00:04:45,348
ดังประโยคฮิตของนิโคลัส นีโกรปอนติ 
(อดีต ผอ. MIT Media Lab) 
ที่ว่า "สร้างต้นแบบมา ไม่งั้นตาย"

129
00:04:45,348 --> 00:04:47,070
แทนที่จะเป็น "ตีพิมพ์งานวิจัย ไม่งั้นตาย"

130
00:04:47,070 --> 00:04:49,250
ซึ่งเป็นวิธีคิดทางวิชาการแบบโบราณ

131
00:04:49,250 --> 00:04:52,875
เขามักจะพูดว่า ขอให้ต้นแบบมันทำงานได้แค่ครั้งเดียวแหละ

132
00:04:52,875 --> 00:04:55,691
เพราะช่องทางหลักที่งานของเรา
จะมีผลต่อโลกได้

133
00:04:55,691 --> 00:04:57,469
ก็ต้องผ่านบริษัทใหญ่ๆ

134
00:04:57,469 --> 00:04:58,732
ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเรา

135
00:04:58,732 --> 00:05:02,248
แล้วสร้างสินค้าอย่าง Kindle หรือ Lego Mindstorms ออกมา

136
00:05:02,248 --> 00:05:04,190
แต่วันนี้ ด้วยความสามารถ

137
00:05:04,190 --> 00:05:06,499
ที่จะสร้างสิ่งต่างๆ ออกมาสู่โลกความจริงด้วยต้นทุนต่ำขนาดนั้น

138
00:05:06,499 --> 00:05:08,649
ผมกำลังจะเปลี่ยนคำขวัญละ

139
00:05:08,649 --> 00:05:10,462
และนี่คือการแถลงต่อหน้าสาธารณะอย่างเป็นทางการ

140
00:05:10,462 --> 00:05:12,959
ผมขอกล่าวอย่างเป็นทางการว่า "ผลิตสินค้าจริงออกมา ไม่งั้นตาย"

141
00:05:12,959 --> 00:05:15,180
คุณต้องสร้างสิ่งประดิษฐ์ของคุณออกสู่โลกความจริง

142
00:05:15,180 --> 00:05:16,536
มันถึงจะมีความหมายที่แท้จริง

143
00:05:16,536 --> 00:05:18,415
บางทีเราอาจต้องการบริษัทใหญ่ๆ

144
00:05:18,415 --> 00:05:20,372
นิโคลัสอาจจะพูดถึงดาวเทียม

145
00:05:20,372 --> 00:05:21,658
(เสียงปรบมือ)

146
00:05:21,658 --> 00:05:22,740
ขอบคุณครับ

147
00:05:22,740 --> 00:05:24,514
แต่เราควรออกไปสู่ตลาดด้วยตัวเราเอง

148
00:05:24,514 --> 00:05:28,098
ไม่ใช่หวังให้สถาบันใหญ่ๆ จัดการให้

149
00:05:28,098 --> 00:05:30,800
เมื่อปีที่แล้ว เราเลยพานักศึกษากลุ่มหนึ่ง
ไปเสิ่นเจิ้น

150
00:05:30,800 --> 00:05:32,380
พวกเขานั่งบนพื้นโรงงาน

151
00:05:32,380 --> 00:05:34,685
กับนักสร้างนวัตกรรมในเสิ่นเจิ้น มันน่าทึ่งมาก

152
00:05:34,685 --> 00:05:36,162
สิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่นคือ

153
00:05:36,162 --> 00:05:38,346
ทุกคนมีอุปกรณ์การผลิตเหล่านี้

154
00:05:38,346 --> 00:05:40,539
พวกเขาไม่ได้สร้างต้นแบบหรือพาวเวอร์พอยท์

155
00:05:40,539 --> 00:05:43,004
แต่ทำงานมือเป็นระวิง
กับอุปกรณ์การผลิตเหล่านี้

156
00:05:43,004 --> 00:05:46,214
แล้วสร้างนวัตกรรมขึ้นมาตรงนั้นเลย

157
00:05:46,214 --> 00:05:48,100
โรงงานนั้นอยู่ในตัวนักออกแบบ

158
00:05:48,100 --> 00:05:50,374
และนักออกแบบก็อยู่ในโรงงานจริงๆ

159
00:05:50,374 --> 00:05:52,000
สิ่งที่คุณทำคือ

160
00:05:52,000 --> 00:05:53,241
ลงไปดูที่ร้านขายโทรศัพท์มือถือ

161
00:05:53,241 --> 00:05:55,797
คุณจะเห็นโทรศัพท์มือถือพวกนี้

162
00:05:55,797 --> 00:05:58,322
แทนที่จะสร้างเว็บไซต์เล็กๆ

163
00:05:58,322 --> 00:05:59,870
เหมือนเด็กๆ ที่พาโล อัลโตทำกัน

164
00:05:59,870 --> 00:06:02,410
เด็กๆ ในเสิ่นเจิ้น
จะสร้างโทรศัพท์มือถือใหม่ๆ ขึ้นมา

165
00:06:02,410 --> 00:06:05,107
เหมือนกับที่เด็กๆ ในพาโล อัลโต

166
00:06:05,107 --> 00:06:06,365
สร้างเว็บไซต์

167
00:06:06,365 --> 00:06:08,478
และนั่นคือป่าอันอุดมสมบูรณ์

168
00:06:08,478 --> 00:06:10,034
ของนวัตกรรมโทรศัพท์มือถือ

169
00:06:10,034 --> 00:06:11,634
เด็กพวกนี้สร้างโทรศัพท์มือถือ

170
00:06:11,634 --> 00:06:13,858
ลงไปที่ร้าน เอาไปขายจริง

171
00:06:13,858 --> 00:06:16,183
ดูว่าเด็กคนอื่นทำอะไรบ้าง แล้วกลับขึ้นไป

172
00:06:16,183 --> 00:06:18,774
ทำมือถือใหม่ออกมาอีกสองสามพันเครื่อง 
แล้วลงไปขายใหม่

173
00:06:18,774 --> 00:06:20,765
ฟังดูเหมือนวงการซอฟต์แวร์ไหมครับ

174
00:06:20,765 --> 00:06:22,412
เหมือนกับการพัฒนาซอฟต์แวร์
ที่มีความคล่องตัวสูงมาก

175
00:06:22,412 --> 00:06:25,340
ทดลองใช้เทียบกับของเก่าแล้วปรับปรุงอีก

176
00:06:25,340 --> 00:06:27,423
สิ่งที่เราคิดว่าเราทำได้กับซอฟต์แวร์เท่านั้น

177
00:06:27,423 --> 00:06:29,693
เด็กๆ ในเสิ่นเจิ้นทำได้กับฮาร์ดแวร์

178
00:06:29,693 --> 00:06:31,160
ผมหวังอยู่ว่า นักศึกษาคนใหม่ในทีมของผม

179
00:06:31,160 --> 00:06:32,785
จะเป็นหนึ่งในนักสร้างนวัตกรรม
จากเสิ่นเจิ้นนี่ล่ะ

180
00:06:32,785 --> 00:06:34,310
สิ่งที่คุณเห็นนี่คือ

181
00:06:34,310 --> 00:06:36,279
การผลักนวัตกรรมออกไปยังแนวหน้า

182
00:06:36,279 --> 00:06:38,384
เราพูดถึงเครื่องพิมพ์สามมิติอะไรพวกนั้น

183
00:06:38,384 --> 00:06:40,375
ซึ่งเจ๋งมาก แต่นี่คือลิมอร์

184
00:06:40,375 --> 00:06:42,634
เธอเป็นหนึ่งในบัณฑิตคนโปรดของเรา

185
00:06:42,634 --> 00:06:44,710
รูปนี้เธอยืนอยู่หน้าเครื่อง

186
00:06:44,710 --> 00:06:46,543
Techwin Pick and Place ของซัมซุง

187
00:06:46,543 --> 00:06:50,467
ซึ่งสามารถประกอบชิ้นส่วน 23,000 ชิ้น

188
00:06:50,467 --> 00:06:52,460
ลงบนบอร์ดอิเล็กทรอนิกส์ภายใน 1 ชั่วโมง

189
00:06:52,460 --> 00:06:54,283
นี่คือโรงงานในกล่อง

190
00:06:54,283 --> 00:06:56,681
อะไรที่เราเคยต้องใช้โรงงานที่มีคน

191
00:06:56,681 --> 00:06:57,800
ทำงานด้วยมือเต็มโรงงาน

192
00:06:57,800 --> 00:06:59,489
พอมีเจ้ากล่องเล็กๆ นี่ในนิวยอร์ค

193
00:06:59,489 --> 00:07:00,559
เธอก็ทำได้เหมือนกัน

194
00:07:00,559 --> 00:07:02,192
เธอไม่ต้องไปถึงเสิ่นเจิ้น

195
00:07:02,192 --> 00:07:03,436
เพื่อผลิตสินค้าพวกนี้

196
00:07:03,436 --> 00:07:05,697
เธอสามารถซื้อเจ้ากล่องนี้แล้วลงมือผลิตเลย

197
00:07:05,697 --> 00:07:07,940
ดังนั้น การผลิต ต้นทุนการสร้างนวัตกรรม

198
00:07:07,940 --> 00:07:10,630
การสร้างต้นแบบ กระจายสินค้า
การผลิต ฮาร์ดแวร์

199
00:07:10,630 --> 00:07:12,093
ราคาถูกลงมาก

200
00:07:12,093 --> 00:07:14,410
จนนวัตกรรมเกิดได้ที่แนวหน้า

201
00:07:14,410 --> 00:07:16,838
นักเรียนและบริษัทเปิดใหม่ก็สร้างนวัตกรรมได้

202
00:07:16,838 --> 00:07:18,716
ปรากฏการณ์นี้เพิ่งเริ่ม แต่มันจะเกิดขึ้น

203
00:07:18,716 --> 00:07:20,199
และมันจะเปลี่ยนโลก

204
00:07:20,199 --> 00:07:22,624
เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในวงการซอฟต์แวร์

205
00:07:22,624 --> 00:07:25,870
โซโรนา เป็นกระบวนการที่ดูปองต์คิดขึ้น

206
00:07:25,870 --> 00:07:28,890
โดยใช้จุลินทรีย์ที่ตัดต่อพันธุกรรม

207
00:07:28,890 --> 00:07:32,840
ให้สามารถเปลี่ยนน้ำตาลข้าวโพดเป็นโพลีเอสเตอร์

208
00:07:32,840 --> 00:07:35,318
ซึ่งมีประสิทธิภาพมากกว่าการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิลถึง 30 เปอร์เซนต์

209
00:07:35,318 --> 00:07:38,977
และก็ดีต่อสิ่งแวดล้อมมากกว่าเยอะ

210
00:07:38,977 --> 00:07:40,382
พันธุวิศวกรรม และวิศวกรรมชีวภาพ

211
00:07:40,382 --> 00:07:42,243
กำลังสร้างโอกาสดีๆ ใหม่ๆ

212
00:07:42,243 --> 00:07:43,671
อีกมากมาย

213
00:07:43,671 --> 00:07:46,500
สำหรับวงการเคมี การคำนวณ และความจำ

214
00:07:46,500 --> 00:07:48,550
แน่นอนว่าเราคงทำเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพเยอะ

215
00:07:48,550 --> 00:07:50,754
แต่อนาคตเราอาจจะปลูกเก้าอี้

216
00:07:50,754 --> 00:07:51,794
หรือปลูกตึกได้จริงๆ

217
00:07:51,794 --> 00:07:55,704
ปัญหาคือ เจ้าเครื่องโซโรนานั้น
ราคา 400 ล้านดอลลาร์

218
00:07:55,704 --> 00:07:57,085
และใช้เวลาสร้าง 7 ปี

219
00:07:57,085 --> 00:08:00,762
คงทำให้คุณนึกถึง
เครื่องคอมพิวเตอร์เมนเฟรมสมัยก่อน

220
00:08:00,762 --> 00:08:02,656
ประเด็นคือ ต้นทุนของนวัตกรรม

221
00:08:02,656 --> 00:08:04,242
ด้านวิศวกรรมชีวภาพก็กำลังลดลง

222
00:08:04,242 --> 00:08:06,211
นี่คือเครื่องจัดเรียงยีนแบบตั้งโต๊ะ

223
00:08:06,211 --> 00:08:09,765
เมื่อก่อนการตัดต่อยีนใช้เงินเป็นล้านๆ ดอลลาร์

224
00:08:09,765 --> 00:08:11,509
ตอนนี้คุณทำเองได้บนเครื่องตั้งโต๊ะแบบนี้

225
00:08:11,509 --> 00:08:13,602
เด็กๆ ก็ทำได้ในหอพักตัวเอง

226
00:08:13,602 --> 00:08:16,290
นี่คือเครื่องประกอบยีนรุ่น Gen 9

227
00:08:16,290 --> 00:08:18,369
ปัจจุบันเมื่อคุณพยายามพิมพ์ยีน

228
00:08:18,369 --> 00:08:19,637
ก็ต้องให้ใครบางคนในโรงงาน

229
00:08:19,637 --> 00:08:21,577
ผสมสิ่งต่างๆ เข้าด้วยกันในหลอดแก้ว

230
00:08:21,577 --> 00:08:23,928
คุณจะเจอความผิดพลาดหนึ่งแห่งต่อร้อยคู่เบส

231
00:08:23,928 --> 00:08:26,504
และใช้เวลานานกับเงินอีกมหาศาล

232
00:08:26,504 --> 00:08:27,890
เจ้าเครื่องใหม่นี้

233
00:08:27,890 --> 00:08:29,564
ประกอบยืนเข้าด้วยกันบนชิพ

234
00:08:29,564 --> 00:08:31,713
แทนที่ความผิดพลาดจะเป็นหนึ่งต่อ 100 คู่เบส

235
00:08:31,713 --> 00:08:33,839
ก็กลายเป็นหนึ่งต่อ 10,000 คู่เบส


236
00:08:33,839 --> 00:08:36,584
ในแล็บเราจะมีเครื่องพิมพ์ยีน
ที่ประสิทธิภาพสูงสุดในโลก

237
00:08:36,584 --> 00:08:38,687
ภายในเวลาหนึ่งปีข้างหน้า

238
00:08:38,687 --> 00:08:41,299
ซึ่งตัดต่อยีนได้ 200 ล้านคู่เบสต่อปี

239
00:08:41,299 --> 00:08:43,432
นี่ก็เหมือนตอนที่เราเปลี่ยน

240
00:08:43,432 --> 00:08:46,123
จากวิทยุทรานซิสเตอร์ประดิษฐ์ด้วยมือ

241
00:08:46,123 --> 00:08:47,394
ไปสู่ชิพเพนเทียม

242
00:08:47,394 --> 00:08:49,790
นวัตกรรมนี้จะเป็นเพนเทียมของ
วงการวิศวกรรมชีวภาพ

243
00:08:49,790 --> 00:08:51,826
ผลักดันวิศวกรรมชีวภาพไปสู่มือของ

244
00:08:51,826 --> 00:08:54,427
นักศึกษาในหอพักและบริษัทเปิดใหม่

245
00:08:54,427 --> 00:08:57,200
สิ่งนี้เกิดขึ้นทั้งในวงการซอฟต์แวร์ ฮาร์ดแวร์

246
00:08:57,200 --> 00:08:58,163
และวิศวกรรมชีวภาพ

247
00:08:58,163 --> 00:09:01,444
นี่คือวิธีคิดเกี่ยวกับนวัตกรม
ที่ใหม่เอี่ยม

248
00:09:01,444 --> 00:09:04,121
มันเป็นกระบวนการที่มาจากคนทั่วไป 
เป็นประชาธิปไตย

249
00:09:04,121 --> 00:09:06,325
มันโกลาหล ควบคุมยาก

250
00:09:06,325 --> 00:09:08,632
ไม่ใช่ไม่ดี เพียงแค่แตกต่าง

251
00:09:08,632 --> 00:09:10,599
และผมคิดว่ากฎเกณฑ์เดิมๆ ที่เรามี

252
00:09:10,599 --> 00:09:12,671
สำหรับสถาบันต่างๆ ใช้ไม่ได้อีกแล้ว

253
00:09:12,671 --> 00:09:14,350
และพวกเราหลายคน ณ ที่นี้

254
00:09:14,350 --> 00:09:17,433
ก็ทำงานบนหลักการที่แตกต่างกันไป

255
00:09:17,433 --> 00:09:20,269
หนึ่งในหลักการที่ผมชอบที่สุดคือพลังการดึง

256
00:09:20,269 --> 00:09:22,560
นั่นคือแนวคิดการดึงทรัพยากร

257
00:09:22,560 --> 00:09:24,326
มาจากเครือข่ายเมื่อคุณต้องการใช้

258
00:09:24,326 --> 00:09:26,171
แทนที่จะเก็บสะสมไว้ที่ศูนย์กลาง

259
00:09:26,171 --> 00:09:27,756
แล้วควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง

260
00:09:27,756 --> 00:09:30,520
อย่างในกรณีของเซฟแคส

261
00:09:30,520 --> 00:09:32,362
ผมไม่รู้อะไรเลย ตอนที่เกิดแผ่นดินไหว

262
00:09:32,362 --> 00:09:33,990
แต่ผมสามารถหาตัวฌอน

263
00:09:33,990 --> 00:09:36,186
ซึ่งเป็นคนจัดตั้งชุมชนนักประดิษฐ์คิดค้น
ด้านคอมพิวเตอร์

264
00:09:36,186 --> 00:09:37,972
และปีเตอร์ นักดัดแปลงอุปกรณ์อนาล็อก

265
00:09:37,972 --> 00:09:39,688
ซึ่งสร้างเครื่องวัดกัมมันตรังสีเครื่องแรกให้เรา

266
00:09:39,688 --> 00:09:41,686
และแดน ผู้สร้างเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่เมือง 
Three Miles Island

267
00:09:41,686 --> 00:09:45,020
เป็นคนดูแลระบบหลังเกิดเหตุเตาปฏิกรณ์ที่นั่น
ร้อนจัดจนหลอมละลาย

268
00:09:45,020 --> 00:09:47,406
ผมไม่สามารถหาคนพวกนี้เจอได้ก่อนล่วงหน้า

269
00:09:47,406 --> 00:09:49,840
และอาจจะดีกว่า

270
00:09:49,840 --> 00:09:52,967
ที่ผมเจอเขาในเครือข่ายในเวลาที่เหมาะเจาะ

271
00:09:52,967 --> 00:09:54,834
ผมลาออกจากมหาวิทยาลัยกลางคันสามครั้ง

272
00:09:54,834 --> 00:09:56,507
ดังนั้น การเรียนรู้สำคัญกว่าการศึกษา

273
00:09:56,507 --> 00:09:57,932
เป็นสิ่งที่ผมเชื่อสุดหัวใจ

274
00:09:57,932 --> 00:10:00,456
สำหรับผม การศึกษาคือสิ่งที่คนอื่นทำกับคุณ

275
00:10:00,456 --> 00:10:03,455
แต่การเรียนรู้คือสิ่งที่คุณทำกับตัวเอง

276
00:10:03,455 --> 00:10:07,231
(เสียงปรบมือ)

277
00:10:07,231 --> 00:10:08,990
ผมรู้สึกว่า คือผมก็อคตินะ

278
00:10:08,990 --> 00:10:11,787
ผมรู้สึกเหมือนว่า 
การศึกษาพยายามให้คุณท่องจำ

279
00:10:11,787 --> 00:10:14,901
สารานุกรมทั้งเล่ม ก่อนจะปล่อยให้คุณออกไปเล่นข้างนอก

280
00:10:14,901 --> 00:10:18,998
สำหรับผม ผมมีวิกิพีเดียบนมือถือนี่

281
00:10:18,998 --> 00:10:20,701
และผมว่าเขาเชื่อโดยไม่มีเหตุผล

282
00:10:20,701 --> 00:10:22,488
ว่าคุณจะต้องขึ้นไปอยู่บนยอดเขาสักแห่ง

283
00:10:22,488 --> 00:10:24,949
เพียงลำพัง กับดินสอ 2B แท่งหนึ่ง

284
00:10:24,949 --> 00:10:26,332
พยายามคิดว่าจะทำอย่างไร

285
00:10:26,332 --> 00:10:28,448
ทั้งที่จริงคุณเชื่อมโยงติดต่อกับคนอื่นตลอด

286
00:10:28,448 --> 00:10:30,093
คุณจะมีเพื่อนอยู่เสมอ

287
00:10:30,093 --> 00:10:32,052
และคุณสามารถเปิดวิกิพีเดียเมื่อไหร่ก็ได้ที่ต้องการ

288
00:10:32,052 --> 00:10:35,500
สิ่งที่คุณต้องเรียนรู้คือ วิธีการเรียนรู้

289
00:10:35,500 --> 00:10:38,144
ในกรณีเซฟแคส คือมือสมัครเล่นกลุ่มหนึ่ง

290
00:10:38,144 --> 00:10:39,742
ตอนที่เราเริ่มต้นเมื่อสามปีที่แล้ว

291
00:10:39,742 --> 00:10:42,250
ตอนนี้ผมว่า ทีมของเราอาจจะ

292
00:10:42,250 --> 00:10:44,666
รู้ดีกว่าองค์กรใดๆ ในโลกนี้

293
00:10:44,666 --> 00:10:47,875
ว่าการเก็บข้อมูล เผยแพร่ข้อมูล


294
00:10:47,875 --> 00:10:50,647
และทำโครงการทางวิทยาศาสตร์ภาคประชาชนนั้น ทำอย่างไร

295
00:10:50,647 --> 00:10:52,297
เข็มทิศสำคัญกว่าแผนที่

296
00:10:52,297 --> 00:10:55,492
ประเด็นของข้อนี้คือ ต้นทุนการเขียนแผน

297
00:10:55,492 --> 00:10:58,595
หรือสร้างแผนที่ของอะไรสักอย่างนั้นแพงมาก

298
00:10:58,595 --> 00:11:01,768
และมันก็ไม่ค่อยแม่นยำ
หรือมีประโยชน์นักหรอก

299
00:11:01,768 --> 00:11:04,880
ในกรณีเซฟแคส เรารู้ว่าเราต้องเก็บข้อมูล

300
00:11:04,880 --> 00:11:07,303
เรารู้ว่าเราต้องการเผยแพร่ข้อมูล

301
00:11:07,303 --> 00:11:10,192
แทนที่เราจะคิดแผนโดยละเอียดขึ้นมา

302
00:11:10,192 --> 00:11:12,600
เราเริ่มจากบอกว่า 
ไปหาเครื่องวัดกัมมันตรังสีมาดีกว่า

303
00:11:12,600 --> 00:11:14,366
อ่าว หาไม่ได้ ของหมด

304
00:11:14,366 --> 00:11:16,369
งั้นมาสร้างกันเอง อ่าว มีเซนเซอร์ไม่พอ

305
00:11:16,369 --> 00:11:18,596
นั่นล่ะ เราก็สร้างเครื่องวัดกัมมันตรังสีเคลื่อนที่
จนสำเร็จ

306
00:11:18,596 --> 00:11:20,643
เราขับรถไปทั่ว เราหาอาสาสมัคร

307
00:11:20,643 --> 00:11:22,522
เรามีเงินไม่พอ งั้นระดมทุนผ่านเว็บ Kickstarter กัน

308
00:11:22,522 --> 00:11:24,513
เราวางแผนทั้งหมดนี้ไม่ได้หรอกครับ

309
00:11:24,513 --> 00:11:26,257
แต่เรามีเข็มทิศที่ดีมาก

310
00:11:26,257 --> 00:11:27,692
ในที่สุดเราก็ไปถึงที่ที่เราต้องการ

311
00:11:27,692 --> 00:11:30,110
ผมว่ามันเหมือนการพัฒนาซอฟต์แวร์ 
ซึ่งมีความคล่องตัวสูง

312
00:11:30,110 --> 00:11:33,468
แต่แนวคิดเรื่องเข็มทิศนี่สำคัญมาก

313
00:11:33,468 --> 00:11:35,409
ผมคิดว่า ข่าวดีคือ

314
00:11:35,409 --> 00:11:38,910
แม้โลกจะซับซ้อนสุดๆ

315
00:11:38,920 --> 00:11:41,302
แต่สิ่งที่คุณต้องทำนั้นเรียบง่ายมาก

316
00:11:41,302 --> 00:11:44,000
ผมว่าคุณต้องหยุดคิดว่า

317
00:11:44,000 --> 00:11:45,572
คุณต้องวางแผนทุกอย่างล่วงหน้า

318
00:11:45,572 --> 00:11:46,664
คุณต้องเก็บสำรองทุกอย่างไว้

319
00:11:46,664 --> 00:11:48,134
แต่คุณต้องเตรียมพร้อมอยู่เสมอ

320
00:11:48,134 --> 00:11:51,128
และมุ่งความสนใจ
ไปที่การติดต่อทำความรู้จักผู้คน

321
00:11:51,128 --> 00:11:52,979
เรียนรู้อยู่ตลอดเวลา

322
00:11:52,979 --> 00:11:54,840
ตื่นตัวรับรู้สิ่งต่างๆ อย่างเต็มที่

323
00:11:54,840 --> 00:11:56,620
และอยู่กับปัจจุบันสุดๆ

324
00:11:56,620 --> 00:11:59,566
ผมเลยไม่ชอบคำว่า "นักอนาคตนิยม"

325
00:11:59,566 --> 00:12:05,181
ผมว่าเราควรเป็น "นักปัจจุบันนิยม"

326
00:12:05,181 --> 00:12:07,227
อย่างที่เราเป็นอยู่ตอนนี้

327
00:12:07,227 --> 00:12:09,070
ขอบคุณครับ

328
00:12:09,070 --> 00:12:13,049
(เสียงปรบมือ)