Τι κοινό έχουν ο Κάρολος Δαρβίνος,
ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Γιόντα;

Όλοι, όπως και πολλοί άλλοι, ιστορικές και
φανταστικές προσωπικότητες, είναι φαλακροί

μερικές φορές από δική τους επιλογή.

Για αιώνες ένα γυαλιστερό κεφάλι
συμβόλιζε την εξυπνάδα,

αν και, πολλοί που χάνουν
τα μαλλιά τους, θα τα ήθελαν πίσω.

Οι επιστήμονες αναρωτιούνται καιρό τώρα,

«Γιατί κάποιοι να χάνουν τα μαλλιά τους,
και πώς μπορούμε να τα επαναφέρουμε;»

Εμείς οι μαλλιαροί έχουμε περίπου
100.000 με 150.000 τρίχες στα κρανία μας

και οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει
δύο πράγματα για τις πυκνές μας συστάδες.

Πρώτον, οι καινούριες τρίχες που βλέπουμε
αποτελούνται βασικά από κερατίνη,

το πρωτεϊνικό υπόλειμμα νεκρών κυττάρων
που ωθούνται προς τα πάνω

καθώς νέα κύτταρα
αναπτύσσονται από κάτω τους.

Δεύτερον, οι υπεύθυνες δομές
για την ανάπτυξη των τριχών

ονομάζονται θύλακες της τρίχας,

και είναι ένα δίκτυο σύνθετων οργάνων
που δημιουργείται προτού γεννηθούμε

και δημιουργεί συνεχώς νέες τρίχες,
σε έναν αέναο κύκλο.

Ο κύκλος αυτός έχει τρεις βασικές φάσεις.

Η πρώτη είναι η αναγωγική,
η φάση της ανάπτυξης,

στην οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται
έως και το 90% των θυλάκων σου,

με αποτέλεσμα οι τρίχες να μεγαλώνουν
με ρυθμό ένα εκατοστό το μήνα.

Μπορεί να διαρκέσει δύο με εφτά χρόνια,
ανάλογα με τα γονίδιά σου.

Μετά από αυτή την παραγωγική περίοδο,

σήματα μέσα από το δέρμα δίνουν εντολή
σε μερικούς θύλακες να μπουν σε νέα φάση

την καταγένεση, ή φάση υποχώρησης,

που κάνει τους θύλακες να συρρικνωθούν
σε μέρος μόνο του αρχικού τους μήκους.

Η καταγένεση διαρκεί περίπου
δύο με τρεις εβδομάδες

και σταματά την παροχή αίματος στο θύλακα,
δημιουργώντας μια βολβοειδή τρίχα

δηλαδή μία τρίχα
που είναι έτοιμη να πέσει.

Τελικά, η τρίχα μπαίνει στην καταγένεση,
τη στατική φάση,

που διαρκεί δέκα με δώδεκα εβδομάδες,

και αφορά στο 5-15%
των θυλάκων του τριχωτού σου.

Κατά την τελογένεση, μπορεί να πέφτουν
έως και 200 βολβοειδείς τρίχες τη μέρα,

κάτι που είναι φυσιολογικό.

Έπειτα ο κύκλος ανάπτυξης αρχίζει ξανά.

Αλλά δεν είναι όλα τα κεφάλια τριχωτά,

και μάλιστα, κάποια αραιώνουν με τον καιρό

ως απόκριση σε αλλαγές του σώματός μας.

95% των περιπτώσεων ανδρικής φαλάκρας
αποδίδεται στην ανδρογενή αλωπεκία.

Η αλωπεκία κληρονομείται,

και σε αυτούς που την έχουν

οι θύλακες γίνονται εξαιρετικά ευαίσθητοι
στην επίδραση της διυδροτεστοστερόνης,

ενός ορμονικού παραγώγου 
της τεστοστερόνης.

Η διυδροτεστοστερόνη κάνει αυτούς τους
υπερευαίσθητους θύλακες να συρρικνώνονται,

κάνοντας τα μαλλιά πιο κοντά και λεπτά.

Η απώλεια όμως δεν είναι ξαφνική.

Γίνεται σταδιακά, σύμφωνα με ένα μέτρο
γνωστό ως κλίμακα Norwood,

που περιγράφει τη σοβαρότητα της απώλειας.

Πρώτα, τα μαλλιά υποχωρούν
κατά μήκος των κροτάφων,

και έπειτα αραιώνουν γύρω από την κορυφή
σχηματίζοντας ένα κύκλο.

Στην υψηλότερη βαθμίδα της κλίμακας,

αυτές οι περιοχές ενώνονται
και επεκτείνονται δραματικά,

αφήνοντας τελικά μόνο ένα δακτύλιο
αραιών τριχών γύρω από τους κροτάφους

και το πίσω μέρος του κεφαλιού.

Δεν καθορίζουν μόνο τα γονίδια
την απώλεια μαλλιών.

Μακρές περίοδοι άγχους δίνουν
σήματα που προκαλούν σοκ στους θύλακες

και τους αναγκάζουν να μπουν 
πρόωρα στη στατική φάση.

Αυτό το περνούν κάποιες γυναίκες
μετά τον τοκετό.

Οι θύλακες μπορεί να χάσουν την ικανότητα
να μπουν στην αναγωνική φάση ανάπτυξης.

Αυτοί που κάνουν χημειοθεραπεία μπορεί
να περάσουν κάτι τέτοιο προσωρινά.

Αλλά ενώ η αραίωση μοιάζει με κάτι μόνιμο

η επιστημονική έρευνα δείχνει το αντίθετο.

Κάτω από την επιφάνεια του δέρματος,

οι ρίζες απ' όπου μεγαλώνουν τα μαλλιά μας
είναι στην πραγματικότητα ακόμα ζωντανές.

Γνωρίζοντας αυτό,

οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει φάρμακα
που συντομεύουν τη στατική φάση,

αναγκάζοντας τους θύλακες 
να μπουν στην αναγένεση.

Άλλα φάρμακα αντιμετωπίζουν
την ανδρογενή αλωπεκία

μπλοκάροντας τη μετατροπή
της τεστοστερόνης σε διυδροτεστοστερόνη

ώστε να μην επηρεάζει
τους ευαίσθητους θύλακες.

Τα βλαστοκύτταρα έχουν επίσης ρόλο
στη ρύθμιση του κύκλου ανάπτυξης,

και έτσι οι επιστήμονες ερευνούν
κατά πόσο μπορούν να χρησιμοποιήσουν

τη δράση τους για να κάνουν
τους θύλακες να παράγουν ξανά τρίχες.

Στο μεταξύ,

ενώ η επιστήμη εξελίσσει μεθόδους
για να τις ξαναζωντανέψει,

όποιος χάνει τα μαλλιά του
ή αναλογίζεται τη φαλάκρα,

μπορεί να θυμάται ότι έχει
μια σπουδαία συντροφιά.