Mahallenizdeki, şehrinizdeki
ve hatta ülkenizdeki insanların

yarısının öldüğünü düşünün.

Kulağa kıyamet konulu bir korku filmi
gibi gelebilir

ama bunlar 14. yüzyılda "Kara Ölüm"
olarak bilinen

bir hastalık salgını sırasında
gerçekten yaşandı.

Çin'den Asya, Orta Doğu, Afrika
ve Avrupa boyunca yayılarak

bu yıkıcı hastalık,
dünya nüfusunun 5'te 1'ini yok etti

ve Avrupa nüfusunun yarısını
sadece 4 yılda öldürdü.

Kara Ölüm hakkındaki etkileyici
ve anlaşılmaz şeylerden biri de

hastalığın yeni bir olgu olmadığı

ve insanları yüzyıllardır etkilediğidir.

Bu dönemdeki ve daha önce
gerçekleşen bir salgın olan

M.S 541 yılındaki Justinianos Veba Salgını
dönemindeki diş ve kemiklerin DNA analizi

her iki hastalığında bugünkü
bubonik vebaya yol açan

aynı bakteri olan Yersinia pestis 
tarafından meydana geldiğini gösterir.

Bu, aynı patojenden meydana gelen
aynı hastalığın tarih boyunca

tamamen farklı bir şekilde davranıp
farklı yollarla yayılabileceğini gösterir.

Antibiyotik kullanımdan önce bile,
20. yüzyılın başlarında Hindistan'da

meydana gelenler gibi
modern zamanlardaki ölümcül salgınlar

nüfusun %3'ünden fazlasını öldüremedi.

Günümüzde veba bölgesel sınırlar 
içinde kalıyor ya da

kemirgen pireleri tarafından taşındığı 
için yayılsa bile yavaş yayılıyor.

Fakat süratle yayılan Orta Çağ vebası

büyük ihtimalle insandan insana geçiyordu.

Eski ve modern bubonik veba 
bakterilerinin karşılaştırılması

sonucu göze çarpan
bir genetik fark ortaya çıkmadı,

bu da önceki salgınların neden
bu kadar ölümcül olduğu sırrının

bakteride değil,
hastada yattığını gösterir.

Orta Çağ döneminde 300 yıl boyunca,

ılıman iklim ve tarımsal gelişmeler

nüfusun Avrupa boyunca
artmasına neden oldu.

Ama beslenmek zorunda olan bu kadar

insan yüzünden bu ılıman dönem
felaketlere yol açmaya başladı.

İşgücü arzı çok olmasına rağmen
maaşlar azdı

ve yüksek doğum oranı
ile düşük üretim birleştiğinde

toprağın nüfusunu
destekleyemediği ortaya çıktı.

Sonuç olarak 14. yüzyıldaki çoğu
Avrupalının yaşam standartları düştü.

Bu da kıtlığa, yoksulluğa 
ve hastalığa neden oldu.

Ve onları hastalıklara karşı
savunmasız bıraktı.

Gerçekten de veba kurbanlarının
Londra'daki iskeletleri incelendiğinde

kötü beslenmenin ve daha önceden var olan
diğer hastalıkların işaretlerini görürüz.

Veba tarafından meydana gelen yıkım
insanlığı iki yönde değiştirdi.

Toplumsal açıdan,
nüfusun hızlı şekilde yok olması

Avrupa'nın ekonomik durumda
önemli değişimlere yol açtı.

Daha fazla yiyecek, toprak olması

ve hayatta kalan çiftçilerle işçilere daha
iyi para ödenmesi insanların daha iyi

beslenip uzun yaşamasını sağladı ki
mezarlıklardaki sayımlar bunu destekler.

Yüksek yaşam standartları ayrıca
sosyal hareketliliği yükseltti,

feodalizmi azalttı ve en sonunda
politik reformlara neden oldu.

Ama vebanın ayrıca
önemli bir biyolojik etkisi de oldu.

Bu kadar zayıf ve hassas insanın
bir anda ölmesi

geriye belki de hayatta kalanların
kurtulmasını sağlayan genlerin de

yer aldığı farklı gen 
havuzlarından insanlar bıraktı.

Ve bu tipteki mutasyonlar
veba ile aynı şekilde çalışan

birçok mikroba karşı
bağışıklık sağladığı için

araştırmalar vebanın genetik sonuçlarının

çoğunlukla yararlı olduğunu gösteriyor.

Günümüzde veba ölçüsünde 
bir salgın olasılığı

antibiyotikler sayesinde
ortadan kaldırılmıştır.

Fakat bubonik veba her yıl dünya çapında
birkaç bin insanı öldürmeye devam ediyor

ve yakınlarda ilaca dirençli
yeni bir türün doğması

karanlık günlerin
geri dönebileceğini gösteriyor.

Vebanın nedenleri ve sonuçları
hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak

sadece geçmişin dünyamızı nasıl
etkilediğini anlamak için değil,

ayrıca gelecekteki bir salgından
kurtulmamız açısından da önemli.