WEBVTT

00:00:05.973 --> 00:00:07.705
اين يك پر پرتقال است.

00:00:08.873 --> 00:00:10.560
میخواهم آن را بخورم.

00:00:10.898 --> 00:00:12.121
وقتی این کار را کنم،

00:00:13.230 --> 00:00:14.735
چیزی را حس خواهم کرد،

00:00:15.510 --> 00:00:17.257
چیزی را مزه خواهم کرد.

00:00:18.306 --> 00:00:20.778
انتقال اطلاعات اتفاق میفتد.

00:00:29.551 --> 00:00:33.957
در ظاهر به حس چیزی میماند 
که آن پرتقال مزهاش را میدهد.

00:00:33.957 --> 00:00:36.559
و من آن حس را کردم و آنطور بود.

00:00:36.559 --> 00:00:39.239
مزه پرتقال اینطورى است.

00:00:39.373 --> 00:00:41.576
هميشه فكر مىکردم شیوه همین است.

00:00:42.795 --> 00:00:45.603
اما چطور میشود اگر برایتان 
بگویم که مزه آن پرتقال

00:00:46.133 --> 00:00:50.118
تنها کسر کوچکی از چیزیست
که در واقع آنجا اتفاق میفتد،

00:00:50.508 --> 00:00:54.110
و این که حجم انبوهی
از اطلاعات اضافی وجود داشته

00:00:54.110 --> 00:00:56.249
که در آن تجربه رمزگشایی میشود.

00:00:57.043 --> 00:00:59.565
نه فقط درباره پرتقال، بلکه درباره من،

00:01:00.765 --> 00:01:03.777
و پیرامونم و شما،

00:01:05.017 --> 00:01:09.538
و گذشته، الان و شاید هم آیندهام.

00:01:11.202 --> 00:01:15.624
چطور است که به شما بگویم خوردن
آن پرتقال عكس فورى عالى را خلق كرده از

00:01:15.624 --> 00:01:18.932
اين كه در آن لحظه چه كسى بودم.

00:01:18.932 --> 00:01:22.621
انگار، تصويری است به مراتب كاملتر از آنچه 
از دی.ان.ای خودم بدست می آورم.

00:01:25.671 --> 00:01:30.764
هر روز، در حال خوردن 
آخرین شرح حال شخصی خود هستیم.

00:01:32.510 --> 00:01:36.012
هر چه که هستیم، و هر چیزی که بودهایم،

00:01:36.012 --> 00:01:39.257
در یک لحظه خلاصه و بستهبندی میشود.

00:01:41.217 --> 00:01:43.611
مایلم بدانم چطور میتوانم 
به آن اطلاعات دستیابی داشته باشم.

00:01:43.871 --> 00:01:47.318
و از آن چه یاد میگیرم؟
و با آن چکار میتوانم کنم؟

00:01:47.888 --> 00:01:50.046
بگذاریید برایتان بگوییم 
چه شد به اینجا رسیدم.

00:01:50.936 --> 00:01:55.277
زیرا داستانم از اواخر دهه ۷۰
در آستین تگزاس شروع میشود،

00:01:56.407 --> 00:01:58.384
وقتی یک مرد ایرانی کوتاه قد

00:01:59.174 --> 00:02:02.127
که یک جورایی به جان لنون ایرانی میماند،

00:02:02.947 --> 00:02:06.071
از یک زن هیپی خیالپرداز قد بلند
خواست که باهم شام بیرون روند.

00:02:08.651 --> 00:02:10.846
زن اهل شهر کوچکی بود و شیفته

00:02:10.846 --> 00:02:13.568
انگلیسی دست و پا شکسته
و پر استرس مرد شده بود.

00:02:14.436 --> 00:02:19.403
و فکر کرد آن شام شاید 
خوشمزه و کمنظیر باشد،

00:02:19.563 --> 00:02:22.201
اما کمترین خوشایندی را خواهد داشت.

00:02:22.281 --> 00:02:26.856
خب طی چند سال بعد،
انگلیسی پدرم خیلی بهتر شد،

00:02:26.856 --> 00:02:28.870
و مادرم هم در فارسی استاد شد.

00:02:29.622 --> 00:02:31.107
اما فارغ از این که به چه زبانی

00:02:31.107 --> 00:02:33.647
سرهم بندی کرده و 
سعی میکردند با هم حرف بزنند،

00:02:33.647 --> 00:02:36.328
گفتگو همیشه درباره غذا بود.

00:02:36.758 --> 00:02:41.171
و این شد که من تبدیل به یک بچه 
سردرگم اما با تغذیه خوب شدم.

00:02:42.205 --> 00:02:44.171
(خنده)

00:02:44.171 --> 00:02:46.586
۱۰ از ۱۲ کلمههای اولم
واژههای خوراکی بودند،

00:02:46.586 --> 00:02:48.498
تفکیک شده بین دو زبان.

00:02:48.508 --> 00:02:52.446
و بیشتر خاطراتم از بچگی
حول و حوش غذاهاست.

00:02:52.446 --> 00:02:56.436
و الان، شغلم بازی با غذا در تمام روز است.

00:02:57.087 --> 00:02:59.510
و مسلما تقصیر والدینم است.

00:02:59.970 --> 00:03:03.173
چون غذا و خانواده، خانوادهام

00:03:03.173 --> 00:03:05.102
من را از همان ابتدا شکل دادند.

00:03:07.652 --> 00:03:09.835
اما لحظه متمایز در زندگیام

00:03:10.800 --> 00:03:13.097
وقتی بود که پدرم همین چند سال پیش فوت کرد.

00:03:14.337 --> 00:03:16.060
داستان غمانگیزی نیست،

00:03:16.240 --> 00:03:20.353
بابام موجود فوق العاده بامزه و مضحکی بود.

00:03:22.473 --> 00:03:24.984
از آن دست آدمهای غمگین توی داستانها نبود.

00:03:26.554 --> 00:03:28.783
اما صبح روز بعدى كه مرد،

00:03:30.453 --> 00:03:31.878
بيدار شدم…

00:03:32.714 --> 00:03:35.633
با اين حس خفه كننده دردناك،

00:03:36.784 --> 00:03:42.834
كه دستها، صدا يا توانايى اعجاب انگيزش
را فراموش می کنم

00:03:42.834 --> 00:03:46.424
در ترجمه نادرست لُب مطلب در یک جک
و با این حال خنداندن شما

00:03:47.164 --> 00:03:48.569
که معمولا به خودش می خندیدید.

00:03:49.199 --> 00:03:51.061
و به ظاهر ترسی بسیار شایع است:

00:03:51.061 --> 00:03:53.615
نگران از دست دادن خاطراتی باشیم
که برایمان عزیز است.

00:03:53.735 --> 00:03:57.580
پس آنروز صبح از خواب بلند شدم،
و به آشپزخانه طبقه پایین رفتم،

00:03:57.750 --> 00:04:02.793
ودیدم سه تا برادرش یعنی عموهایم 
سر یک میز نشستهاند،

00:04:02.793 --> 00:04:04.134
و بهترین کاری که از 
دستشان برمیامد را میکردند،

00:04:04.134 --> 00:04:06.761
یعنی خوردن مقادیر دیوانهوار غذا.

00:04:06.891 --> 00:04:09.224
خب من هم نشستم و به آنها ملحق شدم،

00:04:10.154 --> 00:04:14.886
و یادم هست که لبو و نان تست با پنیر

00:04:16.201 --> 00:04:17.627
و ششلیک از قبل مانده خوردم،

00:04:17.627 --> 00:04:19.590
که یکجورهایی عادتمان بود.

00:04:20.580 --> 00:04:26.325
و با یک لقمه از آن، خاطرات پدرم
بشدت منقلبم کرد،

00:04:26.869 --> 00:04:28.796
طوریکه یادم هست دستهایم را گرفته بودم


00:04:28.796 --> 00:04:31.516
و محکم به پیشانیام فشار میدادم تا 
جلوی خودم را بگیرم.

00:04:32.106 --> 00:04:33.698
چون به یکباره، ١٠ ساله بودم

00:04:33.698 --> 00:04:36.789
و پدرم داشت در جشن تولدم برای من 
و دوستانم آشپزی میکرد.

00:04:36.969 --> 00:04:39.295
و بعد ١٦ سالگیام را بیاد آوردم

00:04:39.615 --> 00:04:41.514
که تو دردسر بزرگی افتاده بودم،

00:04:41.894 --> 00:04:46.034
سر میز صبحانه خیلی آرام، دستپاچه
و با استرس نشسته بودم،

00:04:46.034 --> 00:04:47.841
صبح روز بعدی که والدینم فهمیدند

00:04:47.841 --> 00:04:50.788
که مزرعهای را با وسایل آتش بازی
غیرقانونی به آتش کشیده بودم.

00:04:52.998 --> 00:04:54.802
و بعد یادم آمد

00:04:55.992 --> 00:04:58.778
آخرین باری که با پدرم صبحانه خوردیم.

00:05:00.678 --> 00:05:02.696
و فوقالعاده بود.

00:05:04.716 --> 00:05:07.913
همه این خاطرات با شفافیت کامل
به یکباره از


00:05:08.493 --> 00:05:10.267
یک لقمه غذای پس مانده ناشی میشد.

00:05:10.377 --> 00:05:13.357
من در آن زمان مشغول خواندن
بیوشیمی در کالج بودم.

00:05:13.497 --> 00:05:16.758
دیوانهوار عاشق علم آشپزی شده بودم.

00:05:17.338 --> 00:05:19.531
با این چارچوب ذهنی بود که فکر کردم،

00:05:20.021 --> 00:05:22.463
شاید چیزی درباره علم خوردن وجود دارد،

00:05:22.463 --> 00:05:25.723
برخی اسرار که به من
در فهم آنچه رخ میدهد کمک کند.

00:05:26.983 --> 00:05:31.236
و احتمالا در تقویت این رابطه و حسی که
به پدرم داشتم کمک کند.

00:05:31.656 --> 00:05:33.849
پس شروع کردم به تحقیق 
راجع به آنچه دربارهاش میدانستیم.

00:05:34.009 --> 00:05:36.988
و اولین چیزی که فهمیدم لغتی بود
که ما در انگلیسی

00:05:37.108 --> 00:05:40.652
اغلب در توصیف غذا استفاده میکنیم 
«مزه».

00:05:41.892 --> 00:05:44.259
اما مزه تنها شروع است.

00:05:44.259 --> 00:05:47.875
اما حتی ذرهای هم به آنچه وقت غذا خوردن
برایمان اتفاق میفتد نزدیک نیست.

00:05:48.045 --> 00:05:51.143
و فهمیدم که دانشمندان 
واژه دیگری را ترجیح میدهند،

00:05:51.143 --> 00:05:55.046
یک واژه قدرتمند که کل 
این تجربه را خلاصه میکند.

00:05:55.046 --> 00:05:56.826
و آن واژه، «طعم» است.

00:05:57.806 --> 00:05:59.582
نخستین واکنشم این بود،

00:05:59.812 --> 00:06:02.159
« فکر میکردم مزه و طعم هر دو یکی باشند.»

00:06:02.159 --> 00:06:04.128
همیشه این دو را جای هم استفاده میکردم.

00:06:04.128 --> 00:06:06.130
و قطعا فکر نمیکردم طعم

00:06:06.130 --> 00:06:10.570
یکجور مفهوم فلسفی عمیق باشد 
که نیاز به تعریف دارد.

00:06:11.150 --> 00:06:13.254
اما طعم عمیق است.

00:06:13.904 --> 00:06:16.611
هنوز نمیتوانیم سر این
که دقیقا چیست توافق کنیم.

00:06:17.111 --> 00:06:18.851
اما وفاق کلی سر این موضوع هست

00:06:18.851 --> 00:06:21.104
که با پنج حسمان شروع میشود.

00:06:22.067 --> 00:06:24.325
پس آنچه بدیهی است مزه است.

00:06:24.955 --> 00:06:28.247
چیزی که دائم به درست یا غلط جای 
طعم استفاده میکنیم.

00:06:28.447 --> 00:06:30.028
اما تنها با مزه،

00:06:30.028 --> 00:06:34.777
قادر به گفتن یا شناسایی این که غذاها 
در دهانمان چیستند نخواهیم بود.

00:06:35.477 --> 00:06:37.637
چون زبان ما کودن است.

00:06:38.187 --> 00:06:42.731
جدی میگم. شیرین، ترش، شور، تلخ
و «اومامی» است.
[طعم قوی و غیرمعمول در آشپزی ژاپنی]

00:06:43.361 --> 00:06:44.679
و کلا همین.

00:06:46.237 --> 00:06:48.388
بو حس است،

00:06:48.388 --> 00:06:52.964
که روی مشخصههای هویتی 
هرغذا قرارمی گیرد.

00:06:53.394 --> 00:06:58.185
بنابراین: خواه دودی، بسان گل، 
میوهای یا آجیلی باشند.

00:06:59.402 --> 00:07:01.943
و استشمام بوها به دو روش
مختلف صورت میگیرد،

00:07:01.943 --> 00:07:03.558
هم قبل

00:07:03.558 --> 00:07:06.208
و هم بعد از این که غذا 
را توی دهانتان میگذارید.

00:07:06.558 --> 00:07:08.768
و این آن نوع دوم از بویایی است،

00:07:08.768 --> 00:07:11.627
که باعث میشود مغزتان
مزه و بو را ترکیب کند

00:07:11.627 --> 00:07:13.310
تا بگوید چه اتفاقی میفتد.

00:07:13.310 --> 00:07:14.852
منظورم این است که

00:07:14.852 --> 00:07:16.476
اگر این تکه آب نبات را بخورم،

00:07:18.036 --> 00:07:20.506
همانطور که روی زبانم هست،
مزهاش را حس میکنم.

00:07:20.506 --> 00:07:21.822
و هم زمان،

00:07:21.822 --> 00:07:25.506
و قرار است عطر آن از 
پشت گلویم برای استشمام شدن به بالا حرکت کند.

00:07:26.236 --> 00:07:27.689
و ترکیب این دو چگونگی

00:07:27.689 --> 00:07:30.167
پی بردن من به ماهیت آب نبات است.

00:07:30.427 --> 00:07:32.080
پس اگر همان چیز را با گرفتن

00:07:32.620 --> 00:07:33.979
بینیام امتحان میکردم،

00:07:34.869 --> 00:07:36.599
تقریبا غیرممکن بود،

00:07:38.309 --> 00:07:43.104
چون میتوانم مزهاش کنم:
شیرین، ترش- عجیب است-

00:07:45.376 --> 00:07:46.861
اما همین است!

00:07:47.171 --> 00:07:49.101
اگر دماغم را ول کنم،

00:07:52.471 --> 00:07:55.410
عالی است، مثل نورافکنی که توی کلهام
روشن می شود،

00:07:55.520 --> 00:07:58.446
و میتوانم بدون شک برایتان بگویم که 
لیمو ترش است.

00:08:00.296 --> 00:08:02.457
بعد نوبت لامسه است، حس سوم،

00:08:02.457 --> 00:08:06.096
که سازنده سایههای تضاد در دوتای اول است:

00:08:06.096 --> 00:08:09.850
با دما، بافت و سوزش،

00:08:10.972 --> 00:08:13.662
و سرمایش، کرخت شدن و مورمور شدن.

00:08:13.662 --> 00:08:17.620
همه آن شور و هیجانی که از فلفل تند قرمز،

00:08:17.620 --> 00:08:19.141
نعناع و ترب کوهی بدست میاوریم،

00:08:19.141 --> 00:08:21.040
لامسه است نه مزه،

00:08:21.610 --> 00:08:23.708
و در آن مرحله، به شنیدن میرسید،

00:08:24.488 --> 00:08:26.409
که بر کل گروه تاکید دارد.

00:08:26.409 --> 00:08:29.281
شما اصوات کوبشی
خوراکیهای ترد را میگیرید،

00:08:29.281 --> 00:08:31.091
که از توی استخوان آرواره شما 
طنینانداز میشود.

00:08:31.451 --> 00:08:35.003
و هیس هیس نرم خوراکیهای
گازدار را میشنوید.

00:08:36.933 --> 00:08:40.196
و بعد، بینایی است که وارد میشود 
و همه چیز را بهم پیوند میدهد.

00:08:40.386 --> 00:08:44.608
چون سرنخهای بصری همه انتظارات
و بافت را برای آنچه میخوریم میچیند.

00:08:45.328 --> 00:08:47.763
الان، تمامی این حسها ایستا نیستند.

00:08:47.763 --> 00:08:49.502
دائما در حال تغییر هستند،

00:08:49.502 --> 00:08:52.811
بسته به شرایط فیزیکی کنونی 
و ژنهای شماست.

00:08:53.731 --> 00:08:56.038
الان یک سوال دارم، یا چند سوال:

00:08:56.888 --> 00:08:58.526
چند سال دارید؟

00:08:59.288 --> 00:09:01.062
مرد یا زن هستید؟

00:09:01.622 --> 00:09:02.892
ساعت چنده؟

00:09:03.812 --> 00:09:05.134
آیا بیمارهستید؟

00:09:05.904 --> 00:09:07.563
آخرین باری که خوابیدی کی بود؟

00:09:07.563 --> 00:09:09.168
آخرین بار کی غذا خوردی؟

00:09:10.198 --> 00:09:12.140
آخرین باری که سیگار کشیدی کی بود؟

00:09:12.500 --> 00:09:15.588
و همه اینها بر نحوه کارکرد دستگاه حسی 
شما در هر لحظه فرضی

00:09:15.588 --> 00:09:16.761
اثر میگذارد.

00:09:16.761 --> 00:09:19.238
ولایه دیگری از اطلاعات را در

00:09:19.238 --> 00:09:20.751
دادههایی که جمعآوری میکنند 
جا میدهد.

00:09:21.461 --> 00:09:26.272
اما در این لحظه، آن دادهها خام هستند،
که بی معناست.

00:09:26.972 --> 00:09:28.889
رنگ هست نه یک نقاشی.

00:09:29.789 --> 00:09:32.186
طعم یک نقاشی است.

00:09:32.186 --> 00:09:34.516
و مغزما نقاش است.

00:09:35.460 --> 00:09:38.292
و فرایندی که بواسطه آن 
نقاشی خلق میشود،

00:09:38.292 --> 00:09:41.013
جایی که اطلاعات ما کاهش میابد.

00:09:42.073 --> 00:09:44.292
و در این نوع از محدوده خاکستری است

00:09:44.292 --> 00:09:46.962
که فکر میکنم این ثروت گسترده
از اطلاعات در انتظار

00:09:46.962 --> 00:09:48.563
کشف شدن نهفته است.

00:09:48.815 --> 00:09:50.368
و جایی که فکر میکنم شاید بتوانم


00:09:50.368 --> 00:09:52.973
عمیقترین ارتباطاتم را با پدرم پیدا کنم.

00:09:53.813 --> 00:09:55.623
پس چه چیز باعث میشود
نقاش نقاشی کند؟

00:09:56.233 --> 00:09:57.692
ما موارد اندکی را میدانیم.

00:09:57.807 --> 00:10:01.441
پس مطلع هستیم که حسها
میتوانند با یکدیگر از طریق

00:10:01.441 --> 00:10:03.141
مغزمان صحبت کنند.

00:10:03.141 --> 00:10:05.155
پس وقتی توت فرنگی میبینم،

00:10:05.955 --> 00:10:10.525
اگر یک توت فرنگی قرمز روشنتر ببینم
برایم خوشبوتر خواهد بود.


00:10:11.947 --> 00:10:13.837
و اگر چیپس سیبزمینی میخورم،

00:10:14.027 --> 00:10:16.421
اگر صدای چیپس را بلندتر بشنوم،

00:10:16.421 --> 00:10:19.421
در دهانم بیشتر حس ترد بودن خواهد داشت.

00:10:19.421 --> 00:10:22.698
پس این زورآزمایی که بین حسها

00:10:22.698 --> 00:10:24.018
در مغزمان رخ میدهد

00:10:24.248 --> 00:10:26.432
با توجه به دادههای بدست آمده از غذاست.

00:10:27.842 --> 00:10:30.239
اما محیط پیرامونمان چه نقشی دارد؟

00:10:30.599 --> 00:10:36.031
اطلاعات مربوط به خلق و خو، 
خاطرات و تمرکز و توجهمان چطور؟

00:10:36.921 --> 00:10:38.718
چه ربطی به طعم دارند؟

00:10:40.108 --> 00:10:43.169
میدانیم که مهم هستند
اما فقط نمیدانیم دقیقا چقدر.

00:10:43.169 --> 00:10:45.560
و فکر میکنم شاید برخی از آن جوابها را با

00:10:45.560 --> 00:10:48.737
نگاه کردن به مفهوم آستانه
در حسهایمان بیابیم.

00:10:49.617 --> 00:10:51.928
خب منظورم از آستانه،

00:10:51.928 --> 00:10:55.945
ادراک طعم نمک است- من این را نمیخورم-

00:10:55.945 --> 00:10:59.031
باید این غذا نمک کافی داشته باشد

00:10:59.501 --> 00:11:01.648
تا حسگرهای زبانم را تحریک کند.

00:11:01.828 --> 00:11:04.386
و همین داستان درباره بقیه
حسهای دیگرمان نیز صدق میکند.

00:11:04.756 --> 00:11:07.289
خواه چیزی بحد کافی خوشبو برای بوییدن یا

00:11:07.579 --> 00:11:09.160
بلند برای شنیدن باشد.

00:11:10.010 --> 00:11:13.244
پس اگر برای همه حسهایمان
آستانه داشته باشیم،

00:11:14.234 --> 00:11:16.763
آیا برای نیمه دیگر طعم 
هم آستانه داریم؟

00:11:17.423 --> 00:11:21.225
مثل این که نقطهای در
خاطرات یا توجهام باشد

00:11:21.245 --> 00:11:24.290
که به هنگام خوردن در 
ادراک طعم تاثیر بگذارد؟

00:11:25.160 --> 00:11:26.955
برای مثال میتوانیم فکر کنیم

00:11:27.475 --> 00:11:30.652
که خوردن غذای دریایی کناراقیانوس
خیلی بهتر است.

00:11:31.702 --> 00:11:33.132
آنچه میخواهم بدانم این است که

00:11:33.132 --> 00:11:37.462
دقیقا چقدر باید از اقیانوس
فاصله داشته باشم تا بر طعم تاثیر بگذارد؟

00:11:38.530 --> 00:11:43.471
یا چقدر خاطراتم از مسمومیت غذایی 
باید زنده و نفرتآور باشد که


00:11:43.871 --> 00:11:46.142
بر احساسم درباره شیر تاثیر بگذارد؟

00:11:46.842 --> 00:11:50.626
یا چقدر خسته باشم که بر
طعم قهوه تاثیر بگذارد؟

00:11:51.006 --> 00:11:54.273
یا چقدر عاشق باشم که بر
طعم شکلات تاثیر بگذارد؟

00:11:55.683 --> 00:11:59.696
الان با این حسها میتوانیم
آستانهمان را در واقع پایین آورده

00:12:00.166 --> 00:12:03.794
و حساستر و بهتر در
کشف نشانههای جزیی شویم.


00:12:05.774 --> 00:12:08.268
پس آیا میشود آن را با 
چیزهای دیگر انجام داد؟

00:12:09.373 --> 00:12:14.634
آیا روشهایی وجود دارد که بتوانم
خودم را برای هماهنگی هر چه بهتر با فرهنگ

00:12:15.684 --> 00:12:19.571
یا حافظه آموزش داده وهنگام خوردن 
با آنها بهترارتباط برقرار کنم؟

00:12:22.031 --> 00:12:25.028
الان دیوانه کنندهترین مورد
درباره حسهای ما

00:12:26.148 --> 00:12:31.417
این است که حتی زیر پایینترین حد آستانه
تجارب ما هنوز تحت تاثیر قرار میگیرند.

00:12:33.327 --> 00:12:36.477
نمک هنوز بر
ادراک ما از طعم تاثیر میگذارد،

00:12:36.727 --> 00:12:38.526
حتی وقتی نمک خیلی کم هست،

00:12:38.526 --> 00:12:41.171
و قادر به تشخیص شوری نیستید.

00:12:42.181 --> 00:12:45.822
و همینطور ذرات،
تکههای خُرد غذا در سس،

00:12:46.252 --> 00:12:49.388
بقدری برای زبانتان کوچکند که 
نمیتواند آنها را شناسایی کند و بگوید،

00:12:49.388 --> 00:12:51.076
«اینها قلمبهاند.»

00:12:51.254 --> 00:12:53.835
و حتی با این که نمیتوانید آگاهانه 
آنها را شناسایی کنید،

00:12:53.835 --> 00:12:56.670
آنها بر نحوه گردش آن مایع 
در دهانتان

00:12:56.670 --> 00:12:58.606
و بر بافت اثر میگذارند.

00:12:58.816 --> 00:13:00.643
پس این چیزها در پس زمینه هستند.

00:13:00.643 --> 00:13:02.601
ما حتی از وجودشان آگاه نیستیم،

00:13:02.601 --> 00:13:05.611
و آنها بر این واقعیت ما از 
ادراک طعم اثر میگذارند.

00:13:05.851 --> 00:13:10.104
و این باعث شد تا نتوانم 
این نکته را از سرم بیرون برانم:

00:13:12.224 --> 00:13:14.154
اگر همه اینها مهم باشد چه؟

00:13:16.164 --> 00:13:19.073
جدی میگویم! درباره 
خاطراتی صحبت میکنم که فراموش کردهایم،

00:13:19.613 --> 00:13:22.434
و احساساتی که رنگ باختهاند،

00:13:23.014 --> 00:13:26.624
و جزییات کوچکی از محیط ما
که حتی دربارهشان اهمیت نمیدهیم.

00:13:27.614 --> 00:13:31.484
چطور میشود اگر طعم ما را وادار به
بکارگیری هر پنج حسمان کند

00:13:31.914 --> 00:13:34.376
و آن را از صافی این که
چه کسی هستیم،

00:13:35.336 --> 00:13:38.242
و همه اتفاقاتی که افتاده و
انچه در زندگیمان گذشته بگذراند؟

00:13:38.242 --> 00:13:41.872
چطور میشوداگر طعم واقعا این بروزرسانی
وضعیت شخصی نهایی باشد؟

00:13:43.702 --> 00:13:46.254
حاوی میزان سرسام آوری 
از اطلاعات است.

00:13:46.344 --> 00:13:49.775
خب همه تجارب منحصربفرد زندگی هر یک از ما،

00:13:50.125 --> 00:13:54.846
به معنی این است که هیچ دو نفری 
هرگز طعم یکسانی را تجربه نخواهند کرد.

00:13:54.846 --> 00:13:56.943
این به آن معناست که هیچ شخصی

00:13:56.943 --> 00:14:00.276
تا بحال یک طعم را دو بار تجربه نکرده است.

00:14:00.276 --> 00:14:03.961
و از آن میتوان برای یافتن 
چیزی مثل اثرانگشت استفاده کرد،

00:14:04.921 --> 00:14:07.596
اما شاید حتی بتوان دقیقتر و بهتر باشد،

00:14:07.636 --> 00:14:11.038
زیرا صحبت درباره لحظات خاص
در زندگی شخص است.

00:14:11.038 --> 00:14:14.972
و قادر است به ما درباره نحوه عملکرد آن شخص 
بطور احساسی یا فیزیکی بگوید.

00:14:16.362 --> 00:14:20.354
و همه فصلهای مشترکمان 
حول و حوش غذا، و در مجاورت غذا،

00:14:20.354 --> 00:14:22.266
به معنای طعمی است که
ما را به برخی روشهای

00:14:22.426 --> 00:14:24.362
واقعا محاسبه نشده وصل میکند.

00:14:25.032 --> 00:14:28.581
پس هربار که در مجاورت
انسان دیگری غذا میخورید

00:14:29.161 --> 00:14:31.960
بخشی از مستندات طعم دائمی آن شخص میشوید-

00:14:32.150 --> 00:14:33.973
حافظه طعمها.

00:14:34.293 --> 00:14:38.015
و میتوانیم از آن برای ردیابی پویایی
بینمان استفاده کنیم.

00:14:38.015 --> 00:14:40.771
خواه رابطهای بین دو شخص باشد

00:14:40.771 --> 00:14:43.766
یا جنبشی بین کل فرهنگها.

00:14:47.076 --> 00:14:50.146
بررسی واقعیت: حتما سخت خواهد بود.

00:14:50.746 --> 00:14:52.707
ما درباره فصل مشترک بین

00:14:52.707 --> 00:14:55.971
خوراکیها صحبت میکنیم که پیچیده است،

00:14:56.668 --> 00:14:59.240
بدنهای ما پیچیده است،

00:14:59.460 --> 00:15:02.590
و ذهنهای ما که معمولا دیوانه است.

00:15:03.295 --> 00:15:06.447
پس برای آشکار کردن طعم و استفاده از آن

00:15:06.447 --> 00:15:10.333
بعنوان آزمون تورنسل شخصی
یا اجتماعی یا اشعه ایکس،

00:15:11.327 --> 00:15:14.560
ما نیاز به یافتن روشی داریم 
که همه اینها را به یکباره بررسی کنیم.

00:15:15.377 --> 00:15:18.574
که البته خوشبختانه برایمان ممکن است.

00:15:18.574 --> 00:15:20.695
چون دوره وسیع دادههاست،

00:15:21.165 --> 00:15:23.149
پس کاردانهای کامپیوتر برایم میگویند.

00:15:23.149 --> 00:15:26.270
منظورم این است که ما به
نحوه رمزگشایی از ژنومها پی بردهایم

00:15:26.270 --> 00:15:28.157
و کل سیستمهایی را نقشهبرداری میکنیم

00:15:28.157 --> 00:15:31.516
که برای مدتهای مدید فکر میکردیم 
بخاطر پبچیدگی غیرممکن است.

00:15:32.456 --> 00:15:38.707
پس شاید چندان از رسیدن به ایستگاهی
که در آن روی طعم مطالعه کنیم دور نباشیم.

00:15:40.177 --> 00:15:42.975
اگر چه بدون انسانها حتی وجود هم ندارد.

00:15:44.235 --> 00:15:47.495
هيچكدام اينها بدون وجود انسانهایی
که غذا می خورند، اهميت ندارد.

00:15:47.495 --> 00:15:50.662
تا آن چيز توى دهان شما نباشد طعم نیست.

00:15:51.832 --> 00:15:54.042
پس اگر قرار است چیزی از طعم دستگیرمان شود،

00:15:54.042 --> 00:15:56.336
حتی آموختن نحوه تعریف آنچه هست،

00:15:56.766 --> 00:15:58.944
لازم است بیشتر درباره آن صحبت کنیم.

00:16:00.844 --> 00:16:02.649
خب برایتان تکلیف در منزل دارم:

00:16:04.559 --> 00:16:07.077
دفعه بعد که چیزی خوردید،

00:16:08.827 --> 00:16:10.874
تجربهگر آنچه میخورید باشید.

00:16:13.204 --> 00:16:15.939
هر پنج حس خود را درنظر بگیرید

00:16:16.589 --> 00:16:18.506
و ببینید هر کدامشان در کمک به

00:16:18.506 --> 00:16:20.799
آن تجربه چه میگویند.

00:16:22.159 --> 00:16:25.889
و بعد درنگ كنيد، و درباره جايى 
كه هستيد و احساسى كه داريد

00:16:26.944 --> 00:16:28.410
فكر كنيد.

00:16:31.750 --> 00:16:35.484
و لطفا، درباره كسى كه
با او هستيد فكر كنيد،

00:16:37.568 --> 00:16:39.690
و آنچه بخاطر مياوريد.

00:16:41.710 --> 00:16:44.397
زيرا طعمی که تجربه مىکنید

00:16:45.047 --> 00:16:50.090
قرار است دقیقا در آن شخصی
که آن لحظه هستید خلاصه گردد.

00:16:51.717 --> 00:16:53.279
پس آن لحظه را پذیرا باشید

00:16:53.659 --> 00:16:55.954
تا ببینید چه چیزی را ممکن است کشف کنید.

00:16:56.744 --> 00:16:57.999
متشكرم.

00:16:57.999 --> 00:16:59.775
(تشويق)