SARAH SZE: ΡΑΒΔΟΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

[«Οι Δυνάμεις του 10», Αφήγηση: Ph. Morisson] 
Αρχίζουμε με λήψη πλάνου εύρους 100 εκατοστών,

από απόσταση μόλις ενός μέτρου.

Κάθε 10'' λαμβάνουμε το ίδιο πλάνο
από δεκαπλάσια απόσταση,

ενώ το οπτικό μας πεδίο
διευρύνεται κατά 10 φορές.

[Sze] Στα τέλη του 1970 «Οι Δυνάμεις του 10»
των Charles και Ray Eames

θεωρήθηκαν κλασσικές ταινίες τεκμηρίωσης

με θέμα τη δυνατότητα μέτρησης 
του χρόνου και του χώρου.

Ήθελα πάντα να κατανοήσω 
αυτές τις έννοιες.

Συνεπώς, ήθελα να κατασκευάσω ένα έργο

με θέμα τη μέτρηση του χρόνου
και του χώρου μέσω της κινούμενης εικόνας.

Ακόμη και η παραμικρή πτυχή του έργου

λειτουργεί ως μια ράβδος μέτρησης

που μας αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο
προσανατολιζόμαστε χωροχρονικά.

Αρχικά το έργο μου είχε τη μορφή ταινίας.

Ωστόσο δεν είχα δώσει έμφαση 
στις δυνατότητές του ως γλυπτό.

Συνειδητοποίησα ότι ως γλυπτό,

χρειαζόταν να λάβει τη μορφή
μιας εφήμερης εικόνας,

έπρεπε να γίνει πιο διαφανές,

έπρεπε να γίνει πιο αποσπασματικό,

έπρεπε να γίνει πολύ πιο ελαφρύ,

και να αψηφά την έννοια της βαρύτητας.

Έτσι οι οθόνες αντικαταστάθηκαν
με κομμάτια χαρτιού.

Επίσης μετέτρεψα 
την επιφάνεια εργασίας σε καθρέφτη.

Η επιφάνεια εργασίας αποτελεί εν μέρει

μια αναπαράσταση
ενός χώρου επεξεργασίας μοντάζ.

Με απασχόλησε η ιδέα 
των επιστημόνων-κινηματογραφιστών.

Η εικόνα του γατόπαρδου αποτελεί 
αναφορά στον Muybridge.

Επίσης σκεφτόμουν τον Edgerton,

που εφηύρε τη στροβοσκοπική φωτογραφία.

Κατά κοινή παραδοχή,

οι πειραματισμοί τους με τις εικόνες 
είχαν επιστημονικό χαρακτήρα.

Αν αφιερώσετε επαρκή χρόνο στο έργο,

θα διαπιστώσετε 
ότι δεν είναι ένα απλό βίντεο.

Πρόκειται για δεδομένα σε πραγματικό χρόνο
που λαμβάνονται μέσω του ιστοτόπου της NASA.

Η ένδειξη στην οθόνη είναι
η απόσταση του Voyager,

η οποία είναι η μεγαλύτερη
μετρήσιμη απόσταση

που έχουμε ποτέ καταφέρει να μετρήσουμε.

Όλα τα αντικείμενα στην επιφάνεια εργασίας

έχουν απεικονιστεί έτσι ώστε να δίνουν
την εντύπωση εικονικής έκρηξης.

Άρα, η επιφάνεια εργασίας λειτουργεί 
ως πειραματικός χώρος.

Επεξεργάζομαι την ιδέα 
ενός επιστημονικού μοντέλου

το οποίο προσπαθεί να σταθμίσει
τις παραμέτρους μιας συμπεριφοράς.

Θεωρώ ότι αυτός είναι ο στόχος μου
μέσω του συγκεκριμένου γλυπτού.

Εστιάζω εμπειρικά 
στις δραματικές αυξομειώσεις μεγεθών,

από πολύ κοντινή απόσταση.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον 
αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας.

Επιχειρώ να εστιάσω σε αυτήν την εμπειρία 
με συστηματικό τρόπο.

Πρόκειται για μια εμπειρία που αποπνέει
μια καθολική αίσθηση ευμεταβλητότητας,

σαν τα αντικείμενα να ταλαντεύονται,

σαν να προσπαθούμε ατέρμονα 
να βρούμε την ισορροπία μας.