Poznaliście pętle warunkowe. Pora na pętle typu FOR. Tę pętlę zrobiłam, by zachwalać najpyszniejszą pizzę - ananasową. Pomyślicie: „Lubiłem pętle warunkowe, po co mi te nowe?”. Niedługo zobaczycie, że pętla typu FOR pozwala krócej zapisać pętle warunkowe. Zanim się jej przyjrzymy, wróćmy do pętli warunkowych, z którymi jesteście obeznani. Do tej przejdziemy za chwilę. Tak jak we wstępie do pętli warunkowych, zaczynamy od zmiennej „y” i piszemy tekst z jej wykorzystaniem. Mówimy, że program ma działać, póki „y” jest mniejszy od 300, ze zmianą za każdym razem o 40. Trzeba wzmocnić przekaz. „Pizza z ananasem jest najlepsza” to ważna informacja, więc napiszmy ją wiele razy. Zacznijmy wyżej, zmieńmy to... Linii powinno być więcej, czyli tu powiększymy... I można by zmniejszyć odstęp, prawda? Tak lepiej. Zobaczmy, jak z pętli warunkowej zrobić pętlę typu FOR. Cofnę tę pętlę warunkową, żebyście zobaczyli, że program zrobi to, co zapowiadam. Zrobimy pętlę FOR i zostawimy miejsce do wypełnienia później. Pętlę FOR charakteryzuje coś ważnego: tu dzieją się trzy sprawy naraz. Mówimy komputerowi, by średnikami rozdzielał te części. Jedna jest tu, druga tu, trzecia tu. I wnętrze pętli, jak przedtem. Co się dzieje w każdej części? Pętla typu FOR musi mieć jakiś początek. Potem jest średnik, polecenie dotyczące czasu powtarzania, a później zmiany. Jak to się ma do tej pętli warunkowej? Na początku zmienna „y” jest tu. Skopiujmy to i wklejmy do pierwszej części pętli FOR. Ta część jest na początku - więc pierwsza. Środkowa mówi nam, jak długo mamy powtarzać procedurę, to jest pośrodku... A zmiana następuje na końcu, umieścimy to więc na końcu pętli typu FOR. Zawsze trzeba zachowywać kolejność części. Najpierw określamy początkową wartość zmiennej. Tutaj - to 27. Potem mówimy, jak długo program ma działać: musi powtarzać, dopóki zmienna będzie mniejsza niż 354. A potem określimy, jakie będą zmiany. Tu będziemy zwiększać „y” o 24. I w końcu napiszemy, co ta pętla ma robić. Czyli - wyświetlać nasz tekst. I proszę: „Pizza z ananasem jest najlepsza”. Każdy się dowie! Teraz przyjrzyjmy się uważniej działaniu tej pętli. Chcąc zmienić punkt początkowy, wpisalibyśmy to tutaj. Punkt końcowy zmienilibyśmy w tym miejscu. A żeby zmienić odstęp, zmodyfikowalibyśmy tę liczbę. Możemy też zmienić, tak jak przy pętli warunkowej, wartość zmiennej „x”. Zapiszemy to. Świetnie! Może trudno wam będzie zapamiętać, do czego służą średniki. Pamiętajcie, że są konieczne, by rozdzielać te trzy części. Gdyby ich nie było, wyświetlałyby się komunikaty o błędach w pętli. Zawsze sprawdzajcie, czy średniki są na miejscu! Możecie nadgorliwie dodać średnik na końcu, ale jeśli zapamiętaliście, że średniki rozdzielają części... Ten ostatni nie rozdziela niczego. Po prostu jest. Wyrzućmy go, nie przyda się nam. Pewnie męczy was zmienianie pętli FOR w warunkowe i z powrotem. Zróbmy to ostatni raz. Zobaczycie, że pętla FOR to tylko inny zapis pętli warunkowej. I będziecie doskonale wiedzieli, jak wrócić z jednej do drugiej. Można to zrobić z każdą pętlą FOR, nie tylko tą. Najpierw zastanówmy się, gdzie umieścić 1. wartość, którą mamy w pętli FOR. Ponieważ to początkowa wartość zmiennej, ma być na zewnątrz, nie w pętli warunkowej. I koniecznie z przodu, bo będziemy jej używać w pętli. A gdzie ma być ten warunek? To proste. Pamiętacie, że polecenie zatrzymania lub powtarzania, aż wystąpi warunek, jest tu. Powiemy: dopóki „y” jest mniejszy od 313 - powtarzaj. I w końcu zmiana. Zawsze była na końcu pętli warunkowych, więc teraz też niech będzie. Tylko przeniesiemy tekst - i gotowe. Widać, że stało się to samo, co przy tamtej pętli. Jeszcze raz. Pewnie widzicie, że ta nowa pętla FOR nie jest konieczna. Przez całe programistyczne życie moglibyśmy pisać pętle takie jak ta. Za to ta pętla imponuje zwięzłością. Gdy przywykniecie, będziecie się lepiej orientować: jak zaczynamy zmienną, jak określamy czas i modyfikujemy wartość... Jeśli nie lubicie pętli typu FOR, nie musicie ich używać, ale przywyknijcie do ich widoku. W razie czego możecie je zmieniać w takie pętle warunkowe. Spróbujcie użyć pętli FOR w nowym programie, albo użyjcie pętli warunkowych i tam, gdzie trzeba, zmieńcie je w pętle FOR. Nie zawsze można zmienić pętlę warunkową w pętlę typu FOR. Tylko te w prostej postaci. Gdy jest jasne, od której zmiennej się zaczyna, jak długo będzie działać program i jakie będą zmiany.