[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.51,0:00:03.27,Default,,0000,0000,0000,,สวัสดีครับ ผมชื่อ จาเรต โครซอสก้า
Dialogue: 0,0:00:03.27,0:00:07.73,Default,,0000,0000,0000,,ผมทำอาชีพนักเขียนและวาดภาพประกอบในหนังสือสำหรับเด็ก
Dialogue: 0,0:00:07.73,0:00:11.89,Default,,0000,0000,0000,,งานประจำของผมก็คือการใช้จินตนาการ
Dialogue: 0,0:00:11.89,0:00:15.22,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก่อนที่จินตนาการของผมจะกลายมาเป็นอาชีพหลัก
Dialogue: 0,0:00:15.22,0:00:17.95,Default,,0000,0000,0000,,จินตนาการเคยช่วยชีวิตผมไว้
Dialogue: 0,0:00:17.95,0:00:20.44,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อครั้งยังเด็ก ผมชอบวาดรูป
Dialogue: 0,0:00:20.44,0:00:23.30,Default,,0000,0000,0000,,และศิลปินที่เก่งที่สุดที่ผมเคยรู้จัก
Dialogue: 0,0:00:23.30,0:00:25.14,Default,,0000,0000,0000,,คือคุณแม่ของผมเอง
Dialogue: 0,0:00:25.14,0:00:28.45,Default,,0000,0000,0000,,แต่แม่ของผมติดเฮโรอีน
Dialogue: 0,0:00:28.45,0:00:31.90,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อพ่อแม่ของคุณเป็นผู้ติดสารเสพติด
Dialogue: 0,0:00:31.90,0:00:35.24,Default,,0000,0000,0000,,ชีวิตคุณก็จะเหมือนกับเวลาที่ชาร์ลี บราวน์พยายามจะเตะลูกฟุตบอล
Dialogue: 0,0:00:35.24,0:00:37.73,Default,,0000,0000,0000,,เพราะยิ่งคุณพยายามจะรักพวกเขามากเท่าไร
Dialogue: 0,0:00:37.73,0:00:39.97,Default,,0000,0000,0000,,ยิ่งคุณต้องการได้รับความรักจากพวกเขามากเท่าไร
Dialogue: 0,0:00:39.97,0:00:43.22,Default,,0000,0000,0000,,ทุกครั้งที่คุณเปิดใจ คุณจะล้มไม่เป็นท่า
Dialogue: 0,0:00:43.22,0:00:47.44,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ตลอดช่วงวัยเด็กของผม แม่ถูกจับ
Dialogue: 0,0:00:47.44,0:00:48.87,Default,,0000,0000,0000,,และผมไม่มีพ่อ เพราะ
Dialogue: 0,0:00:48.87,0:00:52.53,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่เคยรู้จักชื่อของพ่อเลยจนกระทั่งผมอยู่เกรด 6
Dialogue: 0,0:00:52.53,0:00:54.85,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมมีคุณตาคุณยาย
Dialogue: 0,0:00:54.85,0:00:57.42,Default,,0000,0000,0000,,คุณตาคุณยายของผม โจเซฟและเชอร์ลี่
Dialogue: 0,0:00:57.42,0:01:00.70,Default,,0000,0000,0000,,รับอุปการะผมก่อนวันเกิดครบรอบสามขวบ
Dialogue: 0,0:01:00.70,0:01:02.16,Default,,0000,0000,0000,,และรับผมไปดูแลเหมือนลูกของท่านเอง
Dialogue: 0,0:01:02.16,0:01:04.09,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากที่ท่านได้เลี้ยงดูเด็กๆมาแล้ว 5 คน
Dialogue: 0,0:01:04.09,0:01:07.30,Default,,0000,0000,0000,,คนสองคนที่โตมาในช่วงมหาวิกฤติเศรษฐกิจโลก
Dialogue: 0,0:01:07.30,0:01:12.34,Default,,0000,0000,0000,,ในช่วงต้นๆยุคปี 80 รับอุปการะเด็กใหม่
Dialogue: 0,0:01:12.34,0:01:14.40,Default,,0000,0000,0000,,ผมเป็นเหมือนโอลิเวอร์ (ตัวละครในซีรีส์ ครอบครัวเบรดี้ บันช์)
Dialogue: 0,0:01:14.40,0:01:16.50,Default,,0000,0000,0000,,ในละครเรื่องครอบครัวโครซอสก้า
Dialogue: 0,0:01:16.50,0:01:19.08,Default,,0000,0000,0000,,เด็กหน้าใหม่ที่จู่ๆก็โผล่เข้ามา
Dialogue: 0,0:01:19.08,0:01:23.23,Default,,0000,0000,0000,,ผมพูดได้ว่าชีวิตเป็นเรื่องง่ายมากเมื่ออยู่กับพวกเขา
Dialogue: 0,0:01:23.23,0:01:26.32,Default,,0000,0000,0000,,คุณตาคุณยายสูบบุหรี่คนละสองซองต่อวัน แบบไม่มีก้นกรอง
Dialogue: 0,0:01:26.32,0:01:28.52,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อผมอายุ 6 ขวบ
Dialogue: 0,0:01:28.52,0:01:30.63,Default,,0000,0000,0000,,ผมสามารถสั่งคอกเทล เซาเทิร์น คอมฟอร์ท แมนฮัตตัน
Dialogue: 0,0:01:30.63,0:01:32.78,Default,,0000,0000,0000,,ดราย เสิร์ฟพร้อมทวิสต์
Dialogue: 0,0:01:32.78,0:01:36.76,Default,,0000,0000,0000,,แยกน้ำแข็งเพื่อให้สามารถใส่เหล้าได้มากขึ้น
Dialogue: 0,0:01:36.76,0:01:40.10,Default,,0000,0000,0000,,แต่พวกเขาก็รักผมสุดๆ รักผมมาก
Dialogue: 0,0:01:40.10,0:01:42.46,Default,,0000,0000,0000,,และสนับสนุนความคิดสร้างสรรค์ของผม
Dialogue: 0,0:01:42.46,0:01:44.95,Default,,0000,0000,0000,,เพราะคุณตาเป็นคนที่สร้างตัวขึ้นมาเอง
Dialogue: 0,0:01:44.95,0:01:46.67,Default,,0000,0000,0000,,เขาบริหารและทำงานในโรงงาน
Dialogue: 0,0:01:46.67,0:01:49.13,Default,,0000,0000,0000,,คุณยายเป็นแม่บ้าน
Dialogue: 0,0:01:49.13,0:01:51.71,Default,,0000,0000,0000,,แต่นี่คือ เด็กที่ชอบทรานส์ฟอร์เมอร์
Dialogue: 0,0:01:51.71,0:01:55.85,Default,,0000,0000,0000,,และสนูปปี้ และขบวนการนินจาเต่า
Dialogue: 0,0:01:55.85,0:02:00.65,Default,,0000,0000,0000,,และตัวละครอื่นๆ ที่ผมได้อ่าน ผมหลงรักพวกมัน
Dialogue: 0,0:02:00.65,0:02:03.73,Default,,0000,0000,0000,,และ พวกมันก็กลายมาเป็นเพื่อนของผม
Dialogue: 0,0:02:03.73,0:02:06.03,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตของผมคือตัวละคร
Dialogue: 0,0:02:06.03,0:02:08.50,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผมอ่านจากหนังสือ
Dialogue: 0,0:02:08.50,0:02:11.59,Default,,0000,0000,0000,,ผมเข้าเรียนที่โรงเรียนประถม เกท เลน ในวอรเซสเตอร์ แมสซาชูเซทส์
Dialogue: 0,0:02:11.59,0:02:14.28,Default,,0000,0000,0000,,และที่นั่นผมมีครูที่ยอดเยี่ยมมาก
Dialogue: 0,0:02:14.28,0:02:17.68,Default,,0000,0000,0000,,ที่โดดเด่นที่สุดคือในเกรด 1 ครูอลิช
Dialogue: 0,0:02:17.68,0:02:21.44,Default,,0000,0000,0000,,และผมจำได้ดีถึงความรักที่ครูมอบให้
Dialogue: 0,0:02:21.44,0:02:24.19,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราในฐานะนักเรียนของครู
Dialogue: 0,0:02:24.19,0:02:27.09,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมอยู่เกรด 3
Dialogue: 0,0:02:27.09,0:02:28.83,Default,,0000,0000,0000,,เหตุการณ์สำคัญในชีวิตก็เกิดขึ้น
Dialogue: 0,0:02:28.83,0:02:31.18,Default,,0000,0000,0000,,นักเขียนท่านนึงมาเยี่ยมโรงเรียนของเรา เขาคือ แจ็ค แกนโทส
Dialogue: 0,0:02:31.18,0:02:34.62,Default,,0000,0000,0000,,นักเขียนทีมีงานตีพิมพ์เข้ามาคุยกับพวกเรา
Dialogue: 0,0:02:34.62,0:02:37.11,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับงานของเขา
Dialogue: 0,0:02:37.11,0:02:40.49,Default,,0000,0000,0000,,และหลังจากนั้น เราทุกคนกลับเข้าห้องเรียน
Dialogue: 0,0:02:40.49,0:02:43.06,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราวาดรูปตัวละครของแจ็ค ตามการตีความของพวกเรา
Dialogue: 0,0:02:43.06,0:02:44.51,Default,,0000,0000,0000,,ตัวละครนั้นคือ รอทเท่น ราล์ฟ
Dialogue: 0,0:02:44.51,0:02:47.37,Default,,0000,0000,0000,,แล้วทันใดนั้น เจ้าของงานเขียนนี้ก็ปรากฏตัวที่ประตู
Dialogue: 0,0:02:47.37,0:02:50.32,Default,,0000,0000,0000,,และผมจำได้ว่าเขาค่อยๆเดินสบายๆมาตามทางเดิน
Dialogue: 0,0:02:50.32,0:02:53.94,Default,,0000,0000,0000,,ผ่านเด็กคนแล้วคนเล่า มองไปที่โต๊ะเรียนแต่ละตัว ไม่พูดอะไรสักคำ
Dialogue: 0,0:02:53.94,0:02:57.14,Default,,0000,0000,0000,,แต่เขาหยุดข้างๆโต๊ะของผม
Dialogue: 0,0:02:57.14,0:02:59.64,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเคาะโต๊ะผม พร้อมกับพูดว่า
Dialogue: 0,0:02:59.64,0:03:01.99,Default,,0000,0000,0000,,"แมวสวยนะ" (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:03:01.99,0:03:04.73,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเขาก็เดินจากไป
Dialogue: 0,0:03:04.73,0:03:10.07,Default,,0000,0000,0000,,เป็นคำสองคำที่เปลี่ยนชีวิตผมครั้งใหญ่
Dialogue: 0,0:03:10.07,0:03:12.90,Default,,0000,0000,0000,,ตอนที่ผมอยู่เกรด 3 ผมเขียนหนังสือเป็นครั้งแรก
Dialogue: 0,0:03:12.90,0:03:16.59,Default,,0000,0000,0000,,"นกฮูกผู้คิดว่าตนเป็นนักบินผู้ยิ่งใหญ่" (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:03:16.59,0:03:18.87,Default,,0000,0000,0000,,เราต้องเขียนเรื่องลึกลับของกรีก
Dialogue: 0,0:03:18.87,0:03:21.72,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องที่เราสร้างสรรค์ขึ้นเอง ผมเขียนเรื่องเกี่ยวกับนกฮูก
Dialogue: 0,0:03:21.72,0:03:25.66,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ท้าแข่งบินกับเฮอร์เมส
Dialogue: 0,0:03:25.66,0:03:27.77,Default,,0000,0000,0000,,และนกฮูกก็โกง
Dialogue: 0,0:03:27.77,0:03:31.49,Default,,0000,0000,0000,,และเฮอร์เมส เทพเจ้าของกรีก ก็โกรธแค้นมาก
Dialogue: 0,0:03:31.49,0:03:33.36,Default,,0000,0000,0000,,จึงสาปให้นกฮูกกลายเป็นพระจันทร์
Dialogue: 0,0:03:33.36,0:03:35.30,Default,,0000,0000,0000,,นกฮูกจึงต้องใช้ชีวิตที่เหลือเป็นพระจันทร์
Dialogue: 0,0:03:35.30,0:03:38.34,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่มันเฝ้าดูครอบครัวและเพื่อนๆเล่นกันในเวลากลางคืน
Dialogue: 0,0:03:38.34,0:03:41.75,Default,,0000,0000,0000,,เยี่ยม (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:03:41.75,0:03:43.91,Default,,0000,0000,0000,,หนังสือของผมมีหน้าไตเติ้ล
Dialogue: 0,0:03:43.91,0:03:48.21,Default,,0000,0000,0000,,ผมกังวลมากเรื่องทรัพย์สินทางปัญญาของผม ตอนนั้นผมอายุ 8 ขวบ
Dialogue: 0,0:03:48.21,0:03:51.34,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:03:51.34,0:03:54.59,Default,,0000,0000,0000,,นั่นเป็นเรื่องที่เล่าด้วยข้อความและรูปภาพ
Dialogue: 0,0:03:54.59,0:03:56.77,Default,,0000,0000,0000,,แบบเดียวกับที่ผมทำเป็นอาชีพในตอนนี้
Dialogue: 0,0:03:56.77,0:04:00.46,Default,,0000,0000,0000,,และบางครั้งผมก็ปล่อยให้ข้อความแสดงบทบาทของมัน
Dialogue: 0,0:04:00.46,0:04:03.53,Default,,0000,0000,0000,,บางครั้งผมก็ปล่อยให้รูปภาพทำงานไปด้วยตัวมันเอง
Dialogue: 0,0:04:03.53,0:04:05.77,Default,,0000,0000,0000,,ในการเล่าเรื่อง
Dialogue: 0,0:04:05.77,0:04:09.11,Default,,0000,0000,0000,,หน้าโปรดของผม คือ หน้า "เกี่ยวกับผู้เขียน"
Dialogue: 0,0:04:09.11,0:04:11.35,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:04:11.35,0:04:14.19,Default,,0000,0000,0000,,ผมจึงเรียนรู้การเขียนเล่าเรื่องตัวเองเป็นบุคคลที่สาม
Dialogue: 0,0:04:14.19,0:04:17.31,Default,,0000,0000,0000,,ตั้งแต่ผมยังอายุน้อยๆ
Dialogue: 0,0:04:17.31,0:04:20.84,Default,,0000,0000,0000,,และผมชอบประโยคสุดท้ายที่ว่า : "เขาชอบการทำหนังสือเล่มนี้"
Dialogue: 0,0:04:20.84,0:04:24.77,Default,,0000,0000,0000,,และผมชอบการทำหนังสือนั้นเพราะผมรักการใช้จินตนาการของผม
Dialogue: 0,0:04:24.77,0:04:25.95,Default,,0000,0000,0000,,และนั่นคือ การเขียน
Dialogue: 0,0:04:25.95,0:04:28.47,Default,,0000,0000,0000,,การเขียนคือการใช้จินตนาการของคุณบนกระดาษ
Dialogue: 0,0:04:28.47,0:04:31.44,Default,,0000,0000,0000,,และผมเคยกลัวเพราะผมเดินทางไปตามโรงเรียนมากมาย
Dialogue: 0,0:04:31.44,0:04:34.50,Default,,0000,0000,0000,,และดูเหมือนนี่เป็นความคิดที่แปลกประหลาดสำหรับเด็กๆ
Dialogue: 0,0:04:34.50,0:04:38.31,Default,,0000,0000,0000,,ที่ว่าการเขียน คือ การใช้จินตนาการบนกระดาษ
Dialogue: 0,0:04:38.31,0:04:42.39,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าเด็กๆได้รับอนุญาตให้เขียนในชั่วโมงเรียนนะครับ
Dialogue: 0,0:04:42.39,0:04:44.58,Default,,0000,0000,0000,,ผมรักการเขียนมาก จนเมื่อผมกลับจากโรงเรียน
Dialogue: 0,0:04:44.58,0:04:47.07,Default,,0000,0000,0000,,ผมจะดึงกระดาษออกมา
Dialogue: 0,0:04:47.07,0:04:48.99,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเย็บติดกันไว้
Dialogue: 0,0:04:48.99,0:04:51.83,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเติมกระดาษเปล่านั้นด้วยข้อความและรูปภาพ
Dialogue: 0,0:04:51.83,0:04:55.51,Default,,0000,0000,0000,,เพราะผมรักการใช้จินตนาการ
Dialogue: 0,0:04:55.51,0:04:57.62,Default,,0000,0000,0000,,และตัวละครเหล่านั้นก็กลายมาเป็นเพื่อนๆของผม
Dialogue: 0,0:04:57.62,0:05:00.68,Default,,0000,0000,0000,,มีทั้งไข่ มะเขือเทศ กะหล่ำปลีและฟักทอง
Dialogue: 0,0:05:00.68,0:05:03.16,Default,,0000,0000,0000,,พวกมันอาศัยอยู่ในเมืองตู้เย็น
Dialogue: 0,0:05:03.16,0:05:05.98,Default,,0000,0000,0000,,มีการผจญภัยครั้งหนึ่งที่พวกมันไปบ้านผีสิง
Dialogue: 0,0:05:05.98,0:05:07.38,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเต็มไปด้วยอันตราย
Dialogue: 0,0:05:07.38,0:05:12.06,Default,,0000,0000,0000,,เช่นปีศาจเครื่องปั่นที่พยายามจะสับพวกมันเป็นชิ้นๆ
Dialogue: 0,0:05:12.06,0:05:18.01,Default,,0000,0000,0000,,ปีศาจเตาอบที่พยายามจะลักพาตัวคู่สามีภรรยาขนมปัง
Dialogue: 0,0:05:18.01,0:05:20.36,Default,,0000,0000,0000,,และปีศาจไมโครเวฟที่พยายามจะละลายเพื่อนๆของพวกมัน
Dialogue: 0,0:05:20.36,0:05:23.76,Default,,0000,0000,0000,,ที่เป็น เนยแท่ง (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:05:23.76,0:05:25.96,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็เขียนการ์ตูนของผมเองด้วย
Dialogue: 0,0:05:25.96,0:05:28.10,Default,,0000,0000,0000,,นี่ก็เป็นอีกช่องทางที่ผมใช้เล่าเรื่อง
Dialogue: 0,0:05:28.10,0:05:31.33,Default,,0000,0000,0000,,ผ่านตัวหนังสือและรูปภาพ
Dialogue: 0,0:05:31.33,0:05:33.11,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อผมอยู่เกรด 6
Dialogue: 0,0:05:33.11,0:05:35.97,Default,,0000,0000,0000,,ชุมชนได้ให้ทุนกับทุกๆสิ่ง แต่ตัดงบประมาณด้านศิลปะออก
Dialogue: 0,0:05:35.97,0:05:38.01,Default,,0000,0000,0000,,จากระบบโรงเรียนของชุมชนวอร์เซสเตอร์
Dialogue: 0,0:05:38.01,0:05:41.40,Default,,0000,0000,0000,,จากเดิมผมได้เรียนศิลปะอาทิตย์ละครั้ง
Dialogue: 0,0:05:41.40,0:05:42.100,Default,,0000,0000,0000,,กลายเป็นเดือนละสองครั้ง
Dialogue: 0,0:05:42.100,0:05:45.84,Default,,0000,0000,0000,,และเดือนละครั้ง จนไม่ได้เรียนเลย
Dialogue: 0,0:05:45.84,0:05:47.71,Default,,0000,0000,0000,,คุณตาของผม ท่านเป็นคนฉลาดมาก
Dialogue: 0,0:05:47.71,0:05:49.55,Default,,0000,0000,0000,,ท่านเห็นว่านี่คือปัญหา เพราะท่านรู้
Dialogue: 0,0:05:49.55,0:05:53.13,Default,,0000,0000,0000,,ว่านั่นเป็นสิ่งเดียวที่ผมมี ผมไม่เล่นกีฬา
Dialogue: 0,0:05:53.13,0:05:55.91,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีแต่ศิลปะ
Dialogue: 0,0:05:55.91,0:05:58.37,Default,,0000,0000,0000,,ท่านเดินเข้ามาในห้องผมเย็นวันหนึ่ง
Dialogue: 0,0:05:58.37,0:05:59.91,Default,,0000,0000,0000,,นั่งที่ขอบเตียง
Dialogue: 0,0:05:59.91,0:06:02.15,Default,,0000,0000,0000,,และพูดว่า "จาเร็ต มันขึ้นอยู่กับเธอ ถ้าเธออยาก
Dialogue: 0,0:06:02.15,0:06:04.64,Default,,0000,0000,0000,,เราจะส่งเธอไปเรียนศิลปะที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะวอร์เซสเตอร์"
Dialogue: 0,0:06:04.64,0:06:06.24,Default,,0000,0000,0000,,ผมตื่นเต้นมาก
Dialogue: 0,0:06:06.24,0:06:07.91,Default,,0000,0000,0000,,ตั้งแต่เกรด 6 จนถึงเกรด 12
Dialogue: 0,0:06:07.91,0:06:09.91,Default,,0000,0000,0000,,หนึ่งครั้ง สองครั้ง บางทีก็สามครั้งต่อสัปดาห์
Dialogue: 0,0:06:09.91,0:06:11.63,Default,,0000,0000,0000,,ผมจะไปเข้าห้องเรียนที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะ
Dialogue: 0,0:06:11.63,0:06:14.66,Default,,0000,0000,0000,,ผมถูกรายล้อมด้วยเด็กคนอื่นๆที่รักการวาดรูป
Dialogue: 0,0:06:14.66,0:06:18.06,Default,,0000,0000,0000,,เด็กคนอื่นๆที่มีความปรารถนาเหมือนๆกัน
Dialogue: 0,0:06:18.06,0:06:21.02,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนั้นเองอาชีพการตีพิมพ์ของผมก็เริ่มเมื่อผมออกแบบปก
Dialogue: 0,0:06:21.02,0:06:23.63,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับหนังสือรุ่นเกรด 8 ของผม
Dialogue: 0,0:06:23.63,0:06:26.90,Default,,0000,0000,0000,,และถ้าคุณสงสัยว่าสไตล์เสื้อผ้าที่ผมใส่ในตัวแมสคอทของเรา
Dialogue: 0,0:06:26.90,0:06:29.51,Default,,0000,0000,0000,,คือผมคลั่งไคล้ เบล บิพ ดีโว และ เอ็มซี แฮมเมอร์
Dialogue: 0,0:06:29.51,0:06:33.37,Default,,0000,0000,0000,,และวานิลลา ไอซ์ในช่วงนั้น (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:06:33.37,0:06:37.26,Default,,0000,0000,0000,,ถังวันนี้ผมยังร้องคาราโอเกะ "ไอซ์ ไอซ์ เบบี้"ได้
Dialogue: 0,0:06:37.26,0:06:39.81,Default,,0000,0000,0000,,โดยไม่ต้องดูจอเลย
Dialogue: 0,0:06:39.81,0:06:43.32,Default,,0000,0000,0000,,อย่ายุนะครับ เพราะผมทำแน่
Dialogue: 0,0:06:43.32,0:06:45.24,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้นผมย้ายไปเข้าโรงเรียนเอกชน
Dialogue: 0,0:06:45.24,0:06:47.46,Default,,0000,0000,0000,,อนุบาลถึงเกรด 8 ในโรงเรียนรัฐ แต่เพราะเหตุผลบางอย่าง
Dialogue: 0,0:06:47.46,0:06:49.84,Default,,0000,0000,0000,,คุณตาผมไม่ค่อยสบายใจที่มีคน
Dialogue: 0,0:06:49.84,0:06:52.20,Default,,0000,0000,0000,,ในโรงเรียนมัธยมท้องถิ่นถูกแทงและเสียชีวิต
Dialogue: 0,0:06:52.20,0:06:54.89,Default,,0000,0000,0000,,ท่านจึงไม่อยากให้ผมไปที่นั่น
Dialogue: 0,0:06:54.89,0:06:57.70,Default,,0000,0000,0000,,ท่านอยากให้ผมเข้าโรงเรียนเอกชน และให้ผมเลือก
Dialogue: 0,0:06:57.70,0:06:59.44,Default,,0000,0000,0000,,จะไป โฮลี่เนม โรงเรียนสหศึกษา
Dialogue: 0,0:06:59.44,0:07:01.81,Default,,0000,0000,0000,,หรือเซนต์ จอห์น ซึ่งเป็นรร.ชายล้วน
Dialogue: 0,0:07:01.81,0:07:04.01,Default,,0000,0000,0000,,ท่านฉลาดครับเพราะท่านรู้ว่าผมจะเลือกอะไร
Dialogue: 0,0:07:04.01,0:07:06.75,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้สึกเหมือนต้องตัดสินใจเอง
Dialogue: 0,0:07:06.75,0:07:08.54,Default,,0000,0000,0000,,และท่านรู้ว่าผมไม่เลือกเซนต์ จอห์นหรอก
Dialogue: 0,0:07:08.54,0:07:10.24,Default,,0000,0000,0000,,ผมจึงได้เข้ารร.มัธยมโฮลี่ เนม
Dialogue: 0,0:07:10.24,0:07:13.01,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ลำบากมากเพราะ อย่างที่ผมบอก
Dialogue: 0,0:07:13.01,0:07:14.57,Default,,0000,0000,0000,,ว่าผมไม่เล่นกีฬา
Dialogue: 0,0:07:14.57,0:07:17.05,Default,,0000,0000,0000,,และที่นี่มุ่งไปทางกีฬามาก
Dialogue: 0,0:07:17.05,0:07:21.22,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมปลอบใจตัวเองด้วยการเข้าชั้นเรียนศิลปะกับครูชิเลล์
Dialogue: 0,0:07:21.22,0:07:23.71,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็รุ่งเรืองกับที่นี่
Dialogue: 0,0:07:23.71,0:07:26.87,Default,,0000,0000,0000,,ผมตั้งตารอเข้าห้องเรียนนี้ทุกๆวัน
Dialogue: 0,0:07:26.87,0:07:29.16,Default,,0000,0000,0000,,ผมผูกมิตรกับเพื่อนใหม่ยังไง?
Dialogue: 0,0:07:29.16,0:07:33.39,Default,,0000,0000,0000,,ผมวาดรูปล้อเลียนครูครับ (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:07:33.39,0:07:36.15,Default,,0000,0000,0000,,แล้วก็ส่งต่อๆ
Dialogue: 0,0:07:36.15,0:07:39.95,Default,,0000,0000,0000,,แล้วในห้องเรียนภาษาอังกฤษตอนเกรด 9
Dialogue: 0,0:07:39.95,0:07:41.92,Default,,0000,0000,0000,,จอห์นเพื่อนที่นั่งข้างๆผม
Dialogue: 0,0:07:41.92,0:07:44.64,Default,,0000,0000,0000,,ก็หัวเราะเยอะไปหน่อย
Dialogue: 0,0:07:44.64,0:07:46.92,Default,,0000,0000,0000,,ครูกรีนวูดไม่ค่อยพอใจเท่าไร
Dialogue: 0,0:07:46.92,0:07:50.83,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:07:50.83,0:07:54.21,Default,,0000,0000,0000,,ครูเห็นในทันทีว่าผมคือตัวการของความวุ่นวาย
Dialogue: 0,0:07:54.21,0:07:58.23,Default,,0000,0000,0000,,และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมถูกเรียกออกไปที่ทางเดิน
Dialogue: 0,0:07:58.23,0:08:00.41,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่า "โอ๊ยไม่นะ จบเห่แล้ว
Dialogue: 0,0:08:00.41,0:08:03.61,Default,,0000,0000,0000,,คุณตาฆ่าผมตายแน่"
Dialogue: 0,0:08:03.61,0:08:05.18,Default,,0000,0000,0000,,ครูมาถึงที่โถงแล้วพูดว่า
Dialogue: 0,0:08:05.18,0:08:06.29,Default,,0000,0000,0000,,"ขอดูกระดาษหน่อย"
Dialogue: 0,0:08:06.29,0:08:11.36,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่า "โอ๊ยไม่นะ ครูต้องคิดว่าเป็นข้อความแน่เลย"
Dialogue: 0,0:08:11.36,0:08:14.19,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็ยื่นรูปวาดนั้นให้ครู
Dialogue: 0,0:08:14.19,0:08:17.41,Default,,0000,0000,0000,,เรายืนนิ่งเงียบกันอยู่ซักพัก
Dialogue: 0,0:08:17.41,0:08:19.55,Default,,0000,0000,0000,,ครูพูดว่า
Dialogue: 0,0:08:19.55,0:08:22.92,Default,,0000,0000,0000,,"เธอมีพรสวรรค์นะเนี่ย" (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:08:22.92,0:08:25.61,Default,,0000,0000,0000,,"เธอเก่งมาก รู้ไหม หนังสือพิมพ์ของโรงเรียน
Dialogue: 0,0:08:25.61,0:08:27.99,Default,,0000,0000,0000,,ต้องการนักวาดการ์ตูนคนใหม่ และเธอน่าจะเป็นนักเขียนการ์ตูนนะ
Dialogue: 0,0:08:27.99,0:08:31.62,Default,,0000,0000,0000,,แค่อย่าวาดรูปในชั้นเรียนของผมก็แล้วกัน"
Dialogue: 0,0:08:31.62,0:08:33.95,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ปกครองของผมจึงไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย
Dialogue: 0,0:08:33.95,0:08:37.18,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่เจอปัญหาอะไร ผมถูกแนะนำให้รู้จักกับคุณเคซี่
Dialogue: 0,0:08:37.18,0:08:38.84,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ดูแลหนังสือพิมพ์ของโรงเรียน
Dialogue: 0,0:08:38.84,0:08:43.41,Default,,0000,0000,0000,,ผมอยู่ที่นั่นสามปีครึ่ง
Dialogue: 0,0:08:43.41,0:08:45.79,Default,,0000,0000,0000,,เป็นนักเขียนการ์ตูนให้หนังสือพิมพ์โรงเรียน
Dialogue: 0,0:08:45.79,0:08:47.96,Default,,0000,0000,0000,,รับมือกับเรื่องหนักๆเช่น
Dialogue: 0,0:08:47.96,0:08:51.07,Default,,0000,0000,0000,,รุ่นพี่ขี้งก
Dialogue: 0,0:08:51.07,0:08:53.66,Default,,0000,0000,0000,,รุ่นน้องเอาแต่เรียน
Dialogue: 0,0:08:53.66,0:08:59.47,Default,,0000,0000,0000,,รายจ่ายงานพรอมแพงเกินไป ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าไปงานพรอมต้องใช้เงินขนาดนั้น
Dialogue: 0,0:08:59.47,0:09:03.05,Default,,0000,0000,0000,,ผมเขียนเรื่องงานของอาจารย์ใหญ่
Dialogue: 0,0:09:03.05,0:09:06.92,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็เขียนเรื่องของเด็กชายที่ชื่อเวสลีย์
Dialogue: 0,0:09:06.92,0:09:10.16,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ผิดหวังในความรัก และผมสาบานได้เลยว่า
Dialogue: 0,0:09:10.16,0:09:12.28,Default,,0000,0000,0000,,มันไม่ใช่เรื่องของตัวผมเอง
Dialogue: 0,0:09:12.28,0:09:16.08,Default,,0000,0000,0000,,แต่ตลอดสามปีนับจากนั้น มันก็เป็นเรื่องของผมล้วนๆ
Dialogue: 0,0:09:16.08,0:09:18.21,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันก็เยี่ยมมากครับเพราะผมสามารถเขียนเรื่องพวกนี้
Dialogue: 0,0:09:18.21,0:09:19.38,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีไอเดียผุดขึ้นในหัว
Dialogue: 0,0:09:19.38,0:09:21.69,Default,,0000,0000,0000,,และพวกเขาก็ตีพิมพ์ลงในหนังสือโรงเรียน
Dialogue: 0,0:09:21.69,0:09:24.30,Default,,0000,0000,0000,,คนที่ผมไม่รู้จักก็ได้อ่านเรื่องพวกนั้น
Dialogue: 0,0:09:24.30,0:09:27.35,Default,,0000,0000,0000,,และผมชอบความรู้สึกนั้นมาก การได้แบ่งปันความคิด
Dialogue: 0,0:09:27.35,0:09:29.68,Default,,0000,0000,0000,,ผ่านเรื่องที่ตีพิมพ์บนกระดาษ
Dialogue: 0,0:09:29.70,0:09:32.88,Default,,0000,0000,0000,,วันเกิดอายุ 14 ปีของผม คุณตาและคุณยาย
Dialogue: 0,0:09:32.88,0:09:35.12,Default,,0000,0000,0000,,ให้ของขวัญที่พิเศษที่สุดในชีวิตผม
Dialogue: 0,0:09:35.12,0:09:40.04,Default,,0000,0000,0000,,คือโต๊ะเขียนแบบซึ่งผมใช้มาถึงทุกวันนี้
Dialogue: 0,0:09:40.04,0:09:41.30,Default,,0000,0000,0000,,นี่แหล่ะครับ ตัวผมใน 20 ปีถัดมา
Dialogue: 0,0:09:41.30,0:09:45.84,Default,,0000,0000,0000,,และผมยังทำงานที่โต๊ะนี้ทุกๆวัน
Dialogue: 0,0:09:45.84,0:09:48.25,Default,,0000,0000,0000,,เย็นของวันเกิดอายุ 14 ปี
Dialogue: 0,0:09:48.25,0:09:52.42,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้รับโต๊ะตัวนี้ แล้วเราก็ทานอาหารจีนกัน
Dialogue: 0,0:09:52.42,0:09:56.04,Default,,0000,0000,0000,,และนี่คือ สิ่งนำโชค ของผม :
Dialogue: 0,0:09:56.04,0:09:58.32,Default,,0000,0000,0000,,"คุณจะประสบความสำเร็จในงานของคุณ"
Dialogue: 0,0:09:58.32,0:10:01.14,Default,,0000,0000,0000,,ผมติดกระดาษนี้ไว้ที่มุมบนซ้ายของโต๊ะ
Dialogue: 0,0:10:01.14,0:10:03.10,Default,,0000,0000,0000,,และอย่างที่คุณเห็น มันยังอยู่ครับ
Dialogue: 0,0:10:03.10,0:10:07.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่เคยขออะไรจากตากับยายเลยครับ
Dialogue: 0,0:10:07.00,0:10:09.35,Default,,0000,0000,0000,,จริงๆแล้วก็..สองอย่างละกันครับ : รัสตี้ หนูแฮมสเตอร์ผู้ยิ่งใหญ่
Dialogue: 0,0:10:09.35,0:10:13.48,Default,,0000,0000,0000,,และอายุยืนมาก ที่ผมได้ตอนเกรด 4
Dialogue: 0,0:10:13.48,0:10:16.30,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:10:16.30,0:10:19.50,Default,,0000,0000,0000,,และกล้องวิดีโอ
Dialogue: 0,0:10:19.50,0:10:21.74,Default,,0000,0000,0000,,ผมอยากได้กล้องถ่ายวิดีโอ
Dialogue: 0,0:10:21.74,0:10:24.22,Default,,0000,0000,0000,,และหลังจากอ้อนวอนขอช่วงคริสต์มาส
Dialogue: 0,0:10:24.22,0:10:26.65,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็ได้กล้องวิดีโอมือสอง
Dialogue: 0,0:10:26.65,0:10:30.48,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็เริ่มทำเอนิเมชั่นของผม
Dialogue: 0,0:10:30.48,0:10:32.68,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยตัวผมเอง
Dialogue: 0,0:10:32.68,0:10:35.36,Default,,0000,0000,0000,,และตลอดช่วงมัธยมผมก็ทำเอนิเมชั่นของผมหลายชิ้น
Dialogue: 0,0:10:35.36,0:10:38.46,Default,,0000,0000,0000,,ผมหว่านล้อมให้ครูวิชาภาษาอังกฤษตอนเกรด 10 ของผมให้อนุญาต
Dialogue: 0,0:10:38.46,0:10:40.79,Default,,0000,0000,0000,,ให้ผมทำรายงานหนังสือเรื่องมิซรี่ (Misery) ของสตีเฟน คิง
Dialogue: 0,0:10:40.79,0:10:45.55,Default,,0000,0000,0000,,ในรูปแบบเอนิเมชั่นสั้นๆ (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:10:45.55,0:10:48.41,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็ยังทำการ์ตูนต่อไป
Dialogue: 0,0:10:48.41,0:10:52.35,Default,,0000,0000,0000,,ผมทำการ์ตูนเรื่อยๆ และที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะวอร์เซสเตอร์
Dialogue: 0,0:10:52.35,0:10:56.58,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้รับคำแนะนำที่ยอดเยี่ยมมากจากผู้ให้ความรู้แบบที่ไม่เคยได้มาก่อน
Dialogue: 0,0:10:56.58,0:10:59.47,Default,,0000,0000,0000,,มาร์ค ลินช์ เป็นครูที่ยอดเยี่ยมมากๆ
Dialogue: 0,0:10:59.47,0:11:01.69,Default,,0000,0000,0000,,และเขายังคงเป็นเพื่อนรักของผมถึงตอนนี้
Dialogue: 0,0:11:01.69,0:11:04.10,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมอายุประมาณ 14 หรือ 15 ปี
Dialogue: 0,0:11:04.10,0:11:07.12,Default,,0000,0000,0000,,ผมเดินเข้าไปในชั้นเรียนการ์ตูนของเขา
Dialogue: 0,0:11:07.12,0:11:08.93,Default,,0000,0000,0000,,ผมตื่นเต้น ร่าเริงมาก
Dialogue: 0,0:11:08.93,0:11:12.23,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้หนังสือเล่มนี้ ที่สอนวิธีวาดการ์ตูนในแบบของมาร์เวล
Dialogue: 0,0:11:12.23,0:11:14.54,Default,,0000,0000,0000,,เป็นหนังสือที่สอนวิธีวาดยอดมนุษย์
Dialogue: 0,0:11:14.54,0:11:16.86,Default,,0000,0000,0000,,วิธีวาดผู้หญิง วิธีวาดกล้ามเนื้อ
Dialogue: 0,0:11:16.86,0:11:18.79,Default,,0000,0000,0000,,และวิธีวาดตามที่มันควรจะเป็น
Dialogue: 0,0:11:18.79,0:11:21.62,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าผมต้องการวาดเอ็กซ์เมน หรือ สไปเดอร์แมน
Dialogue: 0,0:11:21.62,0:11:24.51,Default,,0000,0000,0000,,เขาดูงานของผม แล้วหน้าซีดเผือด
Dialogue: 0,0:11:24.51,0:11:26.25,Default,,0000,0000,0000,,เขามองมาที่ผม แล้วพูดว่า
Dialogue: 0,0:11:26.25,0:11:29.02,Default,,0000,0000,0000,,"ลืมทุกอย่างที่เธอเคยเรียนมา"
Dialogue: 0,0:11:29.02,0:11:32.84,Default,,0000,0000,0000,,ผมไม่เข้าใจเท่าไร เขาพูดว่า"เธอมีสไตล์ที่เยี่ยมมาก
Dialogue: 0,0:11:32.84,0:11:37.00,Default,,0000,0000,0000,,จงชื่นชมสไตล์ของเธอเอง อย่าวาดตามแบบที่คนบอกให้เธอวาด
Dialogue: 0,0:11:37.00,0:11:39.16,Default,,0000,0000,0000,,วาดแบบที่เธอกำลังวาดอยู่และอยู่กับแบบนั้น
Dialogue: 0,0:11:39.16,0:11:41.61,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเธอเยี่ยมจริงๆนะ"
Dialogue: 0,0:11:41.61,0:11:45.18,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมเป็นวัยรุ่น ผมมีความกังวลเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วๆไป
Dialogue: 0,0:11:45.18,0:11:48.70,Default,,0000,0000,0000,,แต่หลังจาก 17 ปีของการมีแม่
Dialogue: 0,0:11:48.70,0:11:50.86,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผลุบๆโผล่ๆมาในชีวิตผมเหมือนลูกดิ่งโยโย่
Dialogue: 0,0:11:50.86,0:11:54.76,Default,,0000,0000,0000,,และพ่อที่ไร้หน้าตา ผมรู้สึกโกรธ
Dialogue: 0,0:11:54.76,0:11:57.48,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อผมอายุ 17 ผมได้พบพ่อผมเป็นครั้งแรก
Dialogue: 0,0:11:57.48,0:12:01.38,Default,,0000,0000,0000,,และก็ได้รู้ว่าผมมีพี่น้องที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน
Dialogue: 0,0:12:01.38,0:12:03.30,Default,,0000,0000,0000,,และในวันที่ผมพบพ่อเป็นครั้งแรก
Dialogue: 0,0:12:03.30,0:12:06.07,Default,,0000,0000,0000,,ผมถูกปฏิเสธ การเข้าเรียนโรงเรียนออกแบบโร้ดไอแลนด์
Dialogue: 0,0:12:06.07,0:12:09.82,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเป็นโรงเรียนเดียวที่ผมเลือกและอยากเข้าเรียน
Dialogue: 0,0:12:09.82,0:12:12.21,Default,,0000,0000,0000,,แต่ช่วงเวลานั้นผมไปร่วมค่ายซันไชน์
Dialogue: 0,0:12:12.21,0:12:14.71,Default,,0000,0000,0000,,เป็นอาสาสมัครหนึ่งอาทิตย์และได้ทำงานกับเด็กๆที่ยอดเยี่ยมที่สุด
Dialogue: 0,0:12:14.71,0:12:17.78,Default,,0000,0000,0000,,เด็กๆที่เป็นลูคีเมีย และอีริค เด็กคนนี้ได้เปลี่ยนชีวิตผม
Dialogue: 0,0:12:17.78,0:12:20.35,Default,,0000,0000,0000,,อีริคอยู่ได้ไม่ถึงงานวันเกิดครบ 6 ขวบของเขา
Dialogue: 0,0:12:20.35,0:12:22.91,Default,,0000,0000,0000,,อีริคอยู่กับผมในทุกๆวัน
Dialogue: 0,0:12:22.91,0:12:26.60,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากผ่านประสบการณ์นี้ ครูศิลปะของผม ครูชิเลล์
Dialogue: 0,0:12:26.60,0:12:27.79,Default,,0000,0000,0000,,นำหนังสือภาพเหล่านี้มา
Dialogue: 0,0:12:27.79,0:12:29.64,Default,,0000,0000,0000,,และผมคิดในใจว่า "หนังสือภาพสำหรับเด็ก !"
Dialogue: 0,0:12:29.64,0:12:34.71,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็เริ่มเขียนหนังสือสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์
Dialogue: 0,0:12:34.71,0:12:36.44,Default,,0000,0000,0000,,ในช่วงที่ผมเป็นรุ่นพี่ในโรงเรียนมัธยม
Dialogue: 0,0:12:36.44,0:12:39.23,Default,,0000,0000,0000,,และ ในที่สุดผมก็ได้เข้าโรงเรียนออกแบบโร้ดไอแลนด์
Dialogue: 0,0:12:39.23,0:12:41.33,Default,,0000,0000,0000,,ผมย้ายไปโรงเรียนโร้ดไอแลนด์ (RISD) ตอนปีสอง
Dialogue: 0,0:12:41.33,0:12:44.96,Default,,0000,0000,0000,,ที่โรงเรียนนี้ ผมลงเรียนวิชาที่เกี่ยวกับการเขียนทุกวิชาที่ผมลงได้
Dialogue: 0,0:12:44.96,0:12:48.100,Default,,0000,0000,0000,,และที่นี่ ผมได้เขียนเรื่องทากยักษ์สีส้ม
Dialogue: 0,0:12:48.100,0:12:50.65,Default,,0000,0000,0000,,ที่อยากจะเป็นเพื่อนกับเด็กคนนี้
Dialogue: 0,0:12:50.65,0:12:52.16,Default,,0000,0000,0000,,แต่เด็กไม่อยากทนเจ้าทากตัวนี้
Dialogue: 0,0:12:52.16,0:12:55.40,Default,,0000,0000,0000,,ผมส่งหนังสือเล่มนี้ไปสำนักพิมพ์หลายสิบแห่ง
Dialogue: 0,0:12:55.40,0:12:57.94,Default,,0000,0000,0000,,และก็โดนปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า
Dialogue: 0,0:12:57.94,0:13:00.69,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมก็ได้มีส่วนร่วมกับค่ายของกลุ่มช่องว่างในกำแพง (Hole in the Wall Gang)
Dialogue: 0,0:13:00.69,0:13:03.68,Default,,0000,0000,0000,,เป็นค่ายสุดพิเศษของเด็กๆที่ป่วยหนักด้วยโรคต่างๆ
Dialogue: 0,0:13:03.68,0:13:06.92,Default,,0000,0000,0000,,และเด็กที่ค่ายนี้แหล่ะที่อ่านเรื่องของผม
Dialogue: 0,0:13:06.92,0:13:10.69,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็อ่านให้พวกเขาผม และผมก็ได้เห็นเด็กๆตอบสนองต่องานของผม
Dialogue: 0,0:13:10.69,0:13:14.43,Default,,0000,0000,0000,,ผมจบการศึกษาจาก RISD คุณตาคุณยายภูมิใจมาก
Dialogue: 0,0:13:14.43,0:13:17.05,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้นผมย้ายไปบอสตัส ตั้งร้านของผม
Dialogue: 0,0:13:17.05,0:13:19.22,Default,,0000,0000,0000,,ผมทำสตูดิโอและพยายามส่งงานเพื่อตีพิมพ์
Dialogue: 0,0:13:19.22,0:13:22.26,Default,,0000,0000,0000,,ผมส่งหนังสือไปหลายเล่ม ส่งไปรษณียบัตรไปหลายร้อยฉบับ
Dialogue: 0,0:13:22.26,0:13:24.66,Default,,0000,0000,0000,,ถึงบรรณาธิการและบรรณาธิการฝ่ายศิลป์หลายคน
Dialogue: 0,0:13:24.66,0:13:26.30,Default,,0000,0000,0000,,แต่ไม่มีใครตอบกลับมาเลย
Dialogue: 0,0:13:26.30,0:13:28.15,Default,,0000,0000,0000,,คุณตาโทรหาผมทุกสัปดาห์
Dialogue: 0,0:13:28.15,0:13:32.48,Default,,0000,0000,0000,,และพูดว่า "จาร์เรตต์ เป็นยังไงบ้าง เธอได้งานหรือยัง"
Dialogue: 0,0:13:32.48,0:13:34.75,Default,,0000,0000,0000,,เพราะท่านได้ลงทุนไปเป็นเงินไม่น้อยเลย
Dialogue: 0,0:13:34.75,0:13:36.67,Default,,0000,0000,0000,,กับการเรียนของผม
Dialogue: 0,0:13:36.67,0:13:40.52,Default,,0000,0000,0000,,ผมตอบว่า "ครับ ผมมีงานแล้ว ผมเขียนเรื่องและวาดภาพประกอบในหนังสือสำหรับเด็ก"
Dialogue: 0,0:13:40.52,0:13:44.04,Default,,0000,0000,0000,,ท่านถามว่า "แล้วใครจ่ายเงินให้กับงานของเธอ"
Dialogue: 0,0:13:44.04,0:13:46.01,Default,,0000,0000,0000,,ผมตอบว่า "ไม่มีครับ ยังไม่มีใครจ่ายให้ตอนนี้
Dialogue: 0,0:13:46.01,0:13:47.17,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมรู้ว่าสักวันจะต้องมีแน่ๆ"
Dialogue: 0,0:13:47.17,0:13:50.66,Default,,0000,0000,0000,,ผมเคยทำงานช่วงสุดสัปดาห์ที่โครงการช่องว่างในกำแพงในช่วงที่ว่างๆ
Dialogue: 0,0:13:50.66,0:13:53.84,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อหาเงินพิเศษในช่วงที่ผมกำลังตั้งตัว
Dialogue: 0,0:13:53.84,0:13:57.60,Default,,0000,0000,0000,,เด็กเหล่านี้ ซึ่งค่อนข้างจะกระตือรือล้นมาก
Dialogue: 0,0:13:57.60,0:14:00.47,Default,,0000,0000,0000,,เริ่มเรียกผมว่า "เจ้าลิง"
Dialogue: 0,0:14:00.47,0:14:04.15,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมกลับบ้าน ผมเขียนหนังสือชื่อ "ราตรีสวัสดิ์ เจ้าลิง"
Dialogue: 0,0:14:04.15,0:14:07.43,Default,,0000,0000,0000,,และผมส่งไปรษณียบัตรออกไปเป็นชุดสุดท้าย
Dialogue: 0,0:14:07.43,0:14:10.81,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้รับอีเมลตตอบกลับจากบรรณาธิการของ แรนดอม เฮาส์
Dialogue: 0,0:14:10.81,0:14:14.56,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยชื่อหัวข้อว่า "งานยอดเยี่ยมมาก ! "
Dialogue: 0,0:14:14.56,0:14:16.34,Default,,0000,0000,0000,,"เรียน คุณจาร์เรตต์ เราได้รับโปสการ์ดของคุณ
Dialogue: 0,0:14:16.34,0:14:19.11,Default,,0000,0000,0000,,และชอบงานศิลปะของคุณ เราเข้าไปดูเวบไซต์ของคุณ
Dialogue: 0,0:14:19.11,0:14:23.07,Default,,0000,0000,0000,,เราอยากรู้ว่าคุณเคยเขียนนิทานของคุณเองหรือไม่
Dialogue: 0,0:14:23.07,0:14:25.74,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเราชอบงานวาดของคุณมาก และน่าจะมีนิทานที่เหมาะกับงานวาดนั้น
Dialogue: 0,0:14:25.74,0:14:29.81,Default,,0000,0000,0000,,กรุณาแจ้งเราด้วยหากคุณได้มาที่นิวยอร์ค"
Dialogue: 0,0:14:29.81,0:14:33.11,Default,,0000,0000,0000,,นี่คืออีเมลจากบรรณาธิการของบริษัทหนังสือเด็ก แรนดอม เฮาส์
Dialogue: 0,0:14:33.11,0:14:35.44,Default,,0000,0000,0000,,สัปดาห์ถัดมา ผมก็"บังเอิญ"ไปอยู่ที่นิวยอร์คในทันที
Dialogue: 0,0:14:35.44,0:14:38.39,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:14:38.39,0:14:40.70,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้พบบรรณาธิการ
Dialogue: 0,0:14:40.70,0:14:43.92,Default,,0000,0000,0000,,และจากนิวยอร์คมาพร้อมกับหนังสือสัญญาสำหรับหนังสือเล่มแรกของผม
Dialogue: 0,0:14:43.92,0:14:44.96,Default,,0000,0000,0000,,"ราตรีสวัสดิ์ เจ้าลิง"
Dialogue: 0,0:14:44.96,0:14:48.42,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งตีพิมพ์ในวันที่ 12 มิถุนายน 2544
Dialogue: 0,0:14:48.42,0:14:54.11,Default,,0000,0000,0000,,หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นของผมลงข่าวแสดงความยินดี
Dialogue: 0,0:14:54.11,0:14:58.38,Default,,0000,0000,0000,,ร้านหนังสือในชุมชนให้ความสนใจมาก
Dialogue: 0,0:14:58.38,0:15:00.27,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาขายหนังสือในร้านได้ทั้งหมด
Dialogue: 0,0:15:00.27,0:15:04.04,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อนผมพูดถึงเรื่องนี้ว่าเหมือนการตื่นนอน แต่มีความสุข
Dialogue: 0,0:15:04.04,0:15:06.62,Default,,0000,0000,0000,,เพราะทุกคนที่ผมเคยรู้จักเข้าแถวมากันเพื่อพบผม
Dialogue: 0,0:15:06.62,0:15:09.65,Default,,0000,0000,0000,,แต่ไม่ใช่เพราะว่าผมตาย เขามาเพื่อให้ผมเซนต์หนังสือให้
Dialogue: 0,0:15:09.65,0:15:11.19,Default,,0000,0000,0000,,คุณตาคุณยายของผมอยู่ในช่วงเวลานั้นด้วย
Dialogue: 0,0:15:11.19,0:15:13.78,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขามีความสุขมาก ภูมิใจมากที่สุด
Dialogue: 0,0:15:13.78,0:15:17.53,Default,,0000,0000,0000,,ครูอลิชก็มา ครูชิเลล์ก็มา ครูเคซี่ก็มา
Dialogue: 0,0:15:17.53,0:15:18.97,Default,,0000,0000,0000,,ครูอลิชแซงมาอยู่หน้าสุดของแถว
Dialogue: 0,0:15:18.97,0:15:22.23,Default,,0000,0000,0000,,"ฉันเป็นคนสอนเขาอ่านหนังสือนะ" (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:15:22.23,0:15:24.77,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้นก็มีบางอย่างเกิดขึ้นและเปลี่ยนชีวิตผม
Dialogue: 0,0:15:24.77,0:15:26.99,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้รับจดหมายจากแฟนคลับเป็นฉบับแรก
Dialogue: 0,0:15:26.99,0:15:30.26,Default,,0000,0000,0000,,เด็กคนนี้รักเจ้าลิงมาก
Dialogue: 0,0:15:30.26,0:15:33.86,Default,,0000,0000,0000,,และเขาอยากได้เค้กวันเกิดเจ้าลิง
Dialogue: 0,0:15:33.86,0:15:38.25,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับเด็กอายุสองขวบ สิ่งนี้คงเหมือนการไปสักนะครับ (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:15:38.25,0:15:41.31,Default,,0000,0000,0000,,คุณคิดดู คุณได้เค้กวันเกิดแค่ปีละครั้ง
Dialogue: 0,0:15:41.31,0:15:44.15,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับเด็กคนนี้ นี่เพิ่งเป็นครั้งที่สอง
Dialogue: 0,0:15:44.15,0:15:45.16,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้รับรูปนี้ และผมคิดว่า
Dialogue: 0,0:15:45.16,0:15:47.20,Default,,0000,0000,0000,,"รูปนี้จะต้องติดอยู่ในความทรงจำ
Dialogue: 0,0:15:47.20,0:15:50.88,Default,,0000,0000,0000,,ของเขาไปตลอดชีวิตแน่ๆ เขาต้องเก็บรูปนี้ไว้ไปตลอดชีวิต
Dialogue: 0,0:15:50.88,0:15:53.83,Default,,0000,0000,0000,,ในอัลบั้มรูปครอบครัวแน่นอน"
Dialogue: 0,0:15:53.83,0:15:56.50,Default,,0000,0000,0000,,รูปนั้น ในเวลานั้น
Dialogue: 0,0:15:56.50,0:15:59.55,Default,,0000,0000,0000,,อยู่ตรงหน้าผมตลอดเวลาที่ผมทำงานเขียนหนังสือของผม
Dialogue: 0,0:15:59.55,0:16:02.11,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีหนังสือภาพออกวางขาย 10 เล่ม
Dialogue: 0,0:16:02.11,0:16:05.51,Default,,0000,0000,0000,,"พังค์ ฟาร์ม" "เจ้าหัวถุง" "ออลลี่ ช้างสีม่วง"
Dialogue: 0,0:16:05.51,0:16:07.79,Default,,0000,0000,0000,,ผมเพิ่งทำหนังสือเล่มที่ 9
Dialogue: 0,0:16:07.79,0:16:10.29,Default,,0000,0000,0000,,เป็นหนังสือในชุด "แม่ครัว (Lunch Lady)" ซึ่งเป็นหนังสือชุดนิยายภาพ
Dialogue: 0,0:16:10.29,0:16:12.87,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับแม่ครัวในโรงเรียนผู้ต่อสู้กับอาชญากรรม
Dialogue: 0,0:16:12.87,0:16:15.69,Default,,0000,0000,0000,,ผมกะไว้ว่าจะออกหนังสือ
Dialogue: 0,0:16:15.69,0:16:19.37,Default,,0000,0000,0000,,ชื่อว่า "หน่วยตำรวจตุ่นปากเป็ด : เจ้ากบจอมบ่น"
Dialogue: 0,0:16:19.37,0:16:22.94,Default,,0000,0000,0000,,ผมท่องเที่ยวทั่วประเทศแวะไปตามโรงเรียนนับไม่ถ้วน
Dialogue: 0,0:16:22.94,0:16:27.45,Default,,0000,0000,0000,,บอกเด็กๆมากมายให้รู้ว่าเขาวาดรูปแมวได้ยอดเยี่ยมมาก
Dialogue: 0,0:16:27.45,0:16:29.97,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็ได้เจอเจ้าหัวถุง
Dialogue: 0,0:16:29.97,0:16:34.54,Default,,0000,0000,0000,,เหล่าแม่ครัวที่ดูแลผมเป็นอย่างดี
Dialogue: 0,0:16:34.54,0:16:39.07,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้มีชื่อเสียงเช่นนี้
Dialogue: 0,0:16:39.07,0:16:40.92,Default,,0000,0000,0000,,ก็เพราะเด็กๆเสนอชื่อผม
Dialogue: 0,0:16:40.92,0:16:43.01,Default,,0000,0000,0000,,เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่หนังสือชุด"แม่ครัว"ชนะ
Dialogue: 0,0:16:43.01,0:16:45.99,Default,,0000,0000,0000,,รางวัลหนังสือขวัญใจเด็กๆแห่งปีในกลุ่มเด็กเกรด 3-4
Dialogue: 0,0:16:45.99,0:16:47.96,Default,,0000,0000,0000,,และผู้ชนะทั้งหลายได้แสดง
Dialogue: 0,0:16:47.96,0:16:52.22,Default,,0000,0000,0000,,ขึ้นบนจอยักษ์ที่ไทม์สแควร์
Dialogue: 0,0:16:52.22,0:16:54.94,Default,,0000,0000,0000,,"พังค์ ฟาร์ม" และ "แม่ครัว" อยู่ระหว่างการทำเป็นภาพยนตร์
Dialogue: 0,0:16:54.94,0:16:57.52,Default,,0000,0000,0000,,ผมจึงได้เป็นผู้ผลิตภาพยนตร์
Dialogue: 0,0:16:57.52,0:17:00.25,Default,,0000,0000,0000,,ผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ ขอบคุณกล้องวิดีโอ
Dialogue: 0,0:17:00.25,0:17:02.82,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผมได้ตอนเกรด 9
Dialogue: 0,0:17:02.82,0:17:05.58,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้เห็นผู้คนจัดปาร์ตี้วันเกิดแบบ "พังค์ ฟาร์ม"
Dialogue: 0,0:17:05.58,0:17:08.47,Default,,0000,0000,0000,,ผู้คนแต่งตัวเหมือน "พังค์ ฟาร์ม" ในวันฮาโลวีน
Dialogue: 0,0:17:08.47,0:17:10.10,Default,,0000,0000,0000,,ห้องเด็กสไตล์ "พังค์ ฟาร์ม"
Dialogue: 0,0:17:10.10,0:17:14.92,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งผมก็หวั่นๆเล็กน้อยถึงสวัสดิภาพชีวิตของเด็กคนนั้นในระยะยาว
Dialogue: 0,0:17:14.92,0:17:17.39,Default,,0000,0000,0000,,และผมได้รับจดหมายจากแฟนๆที่ยอดเยี่ยมมากๆ
Dialogue: 0,0:17:17.39,0:17:19.80,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้ทำโปรเจคหลายชิ้นที่ยอดเยี่ยมมาก
Dialogue: 0,0:17:19.80,0:17:23.15,Default,,0000,0000,0000,,เวลาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตผมเกิดขึ้นเมื่อฮาโลวีนที่ผ่านมา
Dialogue: 0,0:17:23.15,0:17:25.30,Default,,0000,0000,0000,,กริ่งประตูดังขึ้น และเป็นคนเล่นหลอกหรือเลี้ยง ( trick-or-treat)
Dialogue: 0,0:17:25.30,0:17:29.46,Default,,0000,0000,0000,,แต่งตัวเป็นตัวการ์ตูนของผม มันเจ๋งมากครับ
Dialogue: 0,0:17:29.46,0:17:32.57,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนี้คุณตาคุณยายผมไม่อยู่แล้ว
Dialogue: 0,0:17:32.57,0:17:35.64,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อเป็นเกียรติแก่ท่าน ผมตัั้งทุนการศึกษาที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะวอร์เซสเตอร์
Dialogue: 0,0:17:35.64,0:17:38.91,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับเด็กๆที่มีชีวิตลำบาก
Dialogue: 0,0:17:38.91,0:17:41.62,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผู้ดูแลเด็กไม่สามารถจ่ายค่าเรียนให้เด็กๆได้
Dialogue: 0,0:17:41.62,0:17:44.21,Default,,0000,0000,0000,,ที่นั่นจัดแสดงผลงานของผมในช่วง 10ปีแรกของการตีพิมพ์
Dialogue: 0,0:17:44.21,0:17:47.31,Default,,0000,0000,0000,,และคุณรู้ไหมว่าใครมาแสดงความยินดีในวันนัั้น คุณครูอลิชครับ
Dialogue: 0,0:17:47.31,0:17:48.99,Default,,0000,0000,0000,,ผมพูดว่า "ครูอลิช เป็นอย่างไรบ้างครับ"
Dialogue: 0,0:17:48.99,0:17:52.10,Default,,0000,0000,0000,,ครูตอบมาว่า "ฉันอยู่ที่นี่ไง" (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:17:52.10,0:17:58.71,Default,,0000,0000,0000,,จริงครับ คุณยังมีชีวิตอยู่ และสบายดีตอนนี้
Dialogue: 0,0:17:58.71,0:18:00.39,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นเวลาที่ยอดเยี่ยมที่สุดของผม
Dialogue: 0,0:18:00.39,0:18:02.38,Default,,0000,0000,0000,,งานที่สำคัญที่สุดของผมตอนนี้คือ ผมเป็นพ่อคนแล้ว
Dialogue: 0,0:18:02.38,0:18:04.72,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีลูกสาวที่น่ารักสองคน
Dialogue: 0,0:18:04.72,0:18:07.51,Default,,0000,0000,0000,,และเป้าหมายของผมคือสร้างแรงบันดาลใจ ให้มันอยู่รอบๆตัวพวกเขา
Dialogue: 0,0:18:07.51,0:18:10.64,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยหนังสือที่มีอยู่ในห้องทุกห้องในบ้านของเรา
Dialogue: 0,0:18:10.64,0:18:13.23,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยจิตรกรรมฝาผนังที่ผมวาดในห้องของพวกเขา
Dialogue: 0,0:18:13.23,0:18:16.86,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยเวลาแห่งการสร้างสรรค์ที่คุณพบได้ในช่วงเวลาเงียบๆ
Dialogue: 0,0:18:16.86,0:18:20.35,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยการสร้างใบหน้าตามชานบ้าน
Dialogue: 0,0:18:20.35,0:18:22.67,Default,,0000,0000,0000,,ให้เธอได้นั่งบนโต๊ะ
Dialogue: 0,0:18:22.67,0:18:25.36,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผมนั่งมาตลอด 20 ปีที่ผ่านมา
Dialogue: 0,0:18:25.36,0:18:27.64,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณครับ (เสียงปรบมือ)