1
00:00:00,513 --> 00:00:03,266
سلام. اسم من «جارت کروسازکا» است

2
00:00:03,266 --> 00:00:07,732
و از طریق نوشتن و مصورسازی کتاب کودک زندگیام را می چرخانم.

3
00:00:07,732 --> 00:00:11,892
یعنی به عنوان یک شغل تمام وقت، از قدرت تخیلم کار میکشم.

4
00:00:11,892 --> 00:00:15,221
اما مدتها قبل از اینکه تخیلم تبدیل به حرفهام بشود

5
00:00:15,221 --> 00:00:17,949
تخیلم جان مرا نجات داد

6
00:00:17,949 --> 00:00:20,436
دوره کودکی، عاشق نقاشی بودم،

7
00:00:20,436 --> 00:00:23,302
و با استعدادترین هنرمندی که میشناختم

8
00:00:23,302 --> 00:00:25,136
مادرم بود،

9
00:00:25,136 --> 00:00:28,452
اما مادرم معتاد به هروئین بود.

10
00:00:28,452 --> 00:00:31,897
و اگر مادر شما معتاد به مواد باشد،

11
00:00:31,897 --> 00:00:35,236
وضعی شبیه لحظه شوت «چارلی براون» به توپ فوتبال پیش میآید،

12
00:00:35,236 --> 00:00:37,732
چون به همان اندازه میخواهید به طرف عشق بورزید،

13
00:00:37,732 --> 00:00:39,970
که میخواهید از طرف محبت دریافت کنید،

14
00:00:39,970 --> 00:00:43,223
هر بار که دروازه قلب خود را میگشایید، نقش زمین میشوید.

15
00:00:43,223 --> 00:00:47,443
بدین ترتیب، در تمام طول کودکی من، مادرم زندانی بود

16
00:00:47,443 --> 00:00:48,869
و حتی پدر هم نداشتم چون

17
00:00:48,869 --> 00:00:52,529
اسم کوچیکش رو تا کلاس ششم اصلا نمیدانستم.

18
00:00:52,529 --> 00:00:54,849
ولی پدربزرگ-مادربزرگ داشتم،

19
00:00:54,849 --> 00:00:57,420
یعنی اجداد مادریام «جوزف» و «شرلی»

20
00:00:57,420 --> 00:01:00,702
که پیش از سه سالگی مرا به فرزندخواندگی پذیرفتند

21
00:01:00,702 --> 00:01:02,164
و از من نگهداری کردند،

22
00:01:02,164 --> 00:01:04,092
قبل از من هم پنج بچه بزرگ کرده بودند.

23
00:01:04,092 --> 00:01:07,302
دو نفر که بچههای دوره رکود بزرگ اقتصادی بودند

24
00:01:07,302 --> 00:01:12,340
دقیقا در اوایل دهه ۸۰ سرپرستی یک کودک را پذیرفتند.

25
00:01:12,340 --> 00:01:14,398
من «پسرعمو اولیور» سریال کمدی

26
00:01:14,398 --> 00:01:16,504
خانواده کروسازکا محسوب میشدم،

27
00:01:16,504 --> 00:01:19,085
بچه تازهای که یکهو از ناکجاآباد پیدایش شده.

28
00:01:19,085 --> 00:01:23,228
و باید بگم که من زنگی راحتی با آنان داشتم.

29
00:01:23,228 --> 00:01:26,321
هر کدامشان هر روز دو پاکت سیگار بدون فیلتر میکشیدند

30
00:01:26,321 --> 00:01:28,524
و قبل از اینکه شش سالم بشود

31
00:01:28,524 --> 00:01:30,627
میتوانستم کوکتل «ساترن کامفورت منهتن» سفارش بدهم

32
00:01:30,627 --> 00:01:32,780
و یک جرعه سر بکشماش؛ یخاش هم جدا.

33
00:01:32,780 --> 00:01:36,761
یخ که جدا میشد، جای بیشتری برای لیکور نوشیدنی باز میشد.

34
00:01:36,761 --> 00:01:40,100
ولی آنها عاشق من بودند. خیلی مرا دوست داشتند.

35
00:01:40,100 --> 00:01:42,460
و از کارهای خلاقه من پشتیبانی میکردند،

36
00:01:42,460 --> 00:01:44,949
چرا که پدربزرگ من یک مرد خودساخته بود.

37
00:01:44,949 --> 00:01:46,669
او مدتی فراری بود و کارگر یک کارخانه شد.

38
00:01:46,669 --> 00:01:49,132
مادربزرگ من هم یک زن خانهدار بود.

39
00:01:49,132 --> 00:01:51,710
ولی کودکی هم وجود داشت که عاشق «ترنسفورمرز»،

40
00:01:51,710 --> 00:01:55,851
«اسنوپی» و «لاکپشتهای نینجا» بود؛

41
00:01:55,851 --> 00:02:00,652
و همه کاراکترهایی که من در موردشان میخواندم، عاشقشان بودم

42
00:02:00,652 --> 00:02:03,727
و همینها تبدیل به دوستان من شدند.

43
00:02:03,727 --> 00:02:06,029
پس بهترین دوستان زندگی من، کاراکترهایی بودند که

44
00:02:06,029 --> 00:02:08,500
در کتابها میخواندم.

45
00:02:08,500 --> 00:02:11,587
من به مدرسه ابتدایی «گیت لین» در ووستر ماساچوست میرفتم

46
00:02:11,587 --> 00:02:14,283
و آنجا معلمهای بینظیری داشتم

47
00:02:14,283 --> 00:02:17,684
که مهمترینشان معلم سال اول خانم «آلیش» بود.

48
00:02:17,684 --> 00:02:21,443
و فقط میتوانم این را به یاد بیاورم که او عشق را

49
00:02:21,443 --> 00:02:24,190
به شاگردانش هدیه میداد.

50
00:02:24,190 --> 00:02:27,089
وقتی کلاس سوم میخواندم

51
00:02:27,089 --> 00:02:28,832
یک چیز بینظیر اتفاق افتاد.

52
00:02:28,832 --> 00:02:31,176
یک نویسنده به نام «جک گانتوس» به مدرسه ما آمد.

53
00:02:31,176 --> 00:02:34,616
نویسندهای که کتابهایی هم چاپ کرده بود

54
00:02:34,616 --> 00:02:37,114
آمد و در مورد شغلش برایمان حرف زد.

55
00:02:37,114 --> 00:02:40,488
و بعدش ما سر کلاسمان رفتیم

56
00:02:40,488 --> 00:02:43,062
و از نقاشیهایی را بر اساس شخصیت اصلی کارهای او

57
00:02:43,062 --> 00:02:44,511
«راتن رالف» کشیدیم.

58
00:02:44,511 --> 00:02:47,368
ناگهان نویسنده مذکور جلو در ظاهر شد

59
00:02:47,368 --> 00:02:50,320
و یادم هست چطور آرام راهرو وسط کلاس میرفت

60
00:02:50,320 --> 00:02:53,940
به میز تک تک بچهها نگاه میکرد، بدون اینکه چیزی بگوید.

61
00:02:53,940 --> 00:02:57,137
ولی کنار میز من ایستاد،

62
00:02:57,137 --> 00:02:59,637
و با دست روی میز من زد و گفت:

63
00:02:59,637 --> 00:03:01,991
«گربه قشنگیه» (خنده).

64
00:03:01,991 --> 00:03:04,730
و بعدش هم رفت.

65
00:03:04,730 --> 00:03:10,066
این دو کلمه تاثیر عمیقی وشگرفی بر زندگی من گذاشتند.

66
00:03:10,066 --> 00:03:12,905
وقتی سوم میخواندم، برای اولین بار یک کتاب نوشتم:

67
00:03:12,905 --> 00:03:16,587
«جغدی که فکر میکرد بهترین پرنده است» (خنده)

68
00:03:16,587 --> 00:03:18,872
قرار بود اسطوره یونانی خودمان را بنویسیم

69
00:03:18,872 --> 00:03:21,715
داستان آفرینش خودمان را؛ من هم داستان جغدی را نوشتم

70
00:03:21,715 --> 00:03:25,658
که هرمس را در پرواز به مبارزه میطلبید،

71
00:03:25,658 --> 00:03:27,769
جغد تقلب میکرد

72
00:03:27,769 --> 00:03:31,491
و هرمس، این خدای یونانی، عصبانی میشد

73
00:03:31,491 --> 00:03:33,360
و جغد را به یک ماه تبدیل میکرد.

74
00:03:33,360 --> 00:03:35,299
جغد هم مجبور میشد بقیه عمرش را در هیئت ماه سپری کند

75
00:03:35,299 --> 00:03:38,342
در حالی که شبها بازی خانواده و دوستانش را نظاره میکرد.

76
00:03:38,342 --> 00:03:41,754
بله. (خنده)

77
00:03:41,754 --> 00:03:43,906
کتاب من صفحه عنوانبندی داشت

78
00:03:43,906 --> 00:03:48,208
واضح بود که من از هشت سالگی دغدغه مالکیت معنوی داشتهام.

79
00:03:48,208 --> 00:03:51,339
(خنده)

80
00:03:51,339 --> 00:03:54,586
و این داستانی بود که با کلمات و تصاویر نقل میشد

81
00:03:54,586 --> 00:03:56,774
دقیقا همان کاری که شغل امروز من است،

82
00:03:56,774 --> 00:04:00,461
و بعضی جاها اولویت با کلمهها بود

83
00:04:00,461 --> 00:04:03,531
و بعضی جاها میگذاشتم خود تصویرها

84
00:04:03,531 --> 00:04:05,766
داستان را تعریف کنند.

85
00:04:05,766 --> 00:04:09,112
صفحه محبوب من «درباره نویسنده» است.

86
00:04:09,112 --> 00:04:11,351
(خنده)

87
00:04:11,351 --> 00:04:14,194
این شد که از خردسالی یاد گرفتم در مورد خودم

88
00:04:14,194 --> 00:04:17,314
با ضمیر سوم شخص بنویسم.

89
00:04:17,314 --> 00:04:20,838
من عاشق جمله آخرم: «او ساختن این کتاب را دوست میداشت».

90
00:04:20,838 --> 00:04:24,769
من ساختن آن کتاب را دوست داشتم، چون شیفته استفاده از تخیلم بود،

91
00:04:24,769 --> 00:04:25,954
و نویسندگی همین است.

92
00:04:25,954 --> 00:04:28,469
نویسندگی پیاده کردن تخیلات روی کاغذ است،

93
00:04:28,469 --> 00:04:31,440
و من زیاددچار وحشت میشوم، چون الان به مدرسههای زیادی میروم

94
00:04:31,440 --> 00:04:34,497
و به نظر می رسد بچه ها با این پدیده بیگانه اند،

95
00:04:34,497 --> 00:04:38,311
چون نویسندگی می توانست پیاده کردن تخیلات روی کاغذ باشد،

96
00:04:38,311 --> 00:04:42,390
اگر بچه ها مجازبودند که در همان ساعات مدرسه چیزی بنویسند.

97
00:04:42,390 --> 00:04:44,578
خب، من آنقدر عاشق نوشتن بودم که گاهی از مدرسه می آمدم

98
00:04:44,578 --> 00:04:47,073
چند برگ کاغذ می کندم،

99
00:04:47,073 --> 00:04:48,994
و آنها را به هم منگنه می کردم،

100
00:04:48,994 --> 00:04:51,834
و این برگ های سفید را با کلمات و تصاویر پر می کردم

101
00:04:51,834 --> 00:04:55,510
فقط به خاطر عاشق به کارگیری تخیلم بودم.

102
00:04:55,510 --> 00:04:57,622
و بدین ترتیب این کاراکترها به دوستان من تبدیل شدند.

103
00:04:57,622 --> 00:05:00,682
یک تخم مرغ داشتم، با یک گوجه، یک کاهو و کدوتنبل.

104
00:05:00,682 --> 00:05:03,156
همه شان ساکن شهر یخچال بودند،

105
00:05:03,156 --> 00:05:05,978
و در یکی از ماجراهایشان به خانه ای نفرین شده می رفتند

106
00:05:05,978 --> 00:05:07,381
که پر از خطرهای بسیار زیاد بود؛

107
00:05:07,381 --> 00:05:12,065
از جمله مخلوط کن بدجنسی که می خواست آنها را خرد کند،

108
00:05:12,065 --> 00:05:18,007
و توستر بدجنسی که می خواست از یک زوج نان کودک ربایی کند،

109
00:05:18,007 --> 00:05:20,362
و مایکرویو بدجنسی که قصد ذوب کردن دوستشان

110
00:05:20,362 --> 00:05:23,759
قالب کره را داشت. (خنده)

111
00:05:23,759 --> 00:05:25,962
من کمیک استریپ هم درست می کردم

112
00:05:25,962 --> 00:05:28,099
و این روش دیگر داستان گویی من بود،

113
00:05:28,099 --> 00:05:31,330
هم از طریق کلمات و هم از طریق تصویرها.

114
00:05:31,330 --> 00:05:33,114
بعد که کلاس ششم رفتم،

115
00:05:33,114 --> 00:05:35,970
بودجه دولتی برای درس هنر

116
00:05:35,970 --> 00:05:38,014
در کل مدرسه های دولتی ورسستر قطع شد.

117
00:05:38,014 --> 00:05:41,398
درس هنر از هفته ای یک جلسه

118
00:05:41,398 --> 00:05:42,995
شد دو جلسه در هر ماه

119
00:05:42,995 --> 00:05:45,841
یک جلسه در ماه و نهایتا هیچ.

120
00:05:45,841 --> 00:05:47,713
و پدر بزرگم، که که مرد فرزانه ای بود،

121
00:05:47,713 --> 00:05:49,548
فهمید که مشکلی وجود دارد، چون می دونست

122
00:05:49,548 --> 00:05:53,128
که من یه خاصیتی دارم. من ورزش نمی کردم.

123
00:05:53,128 --> 00:05:55,910
خوراکم هنر بود.

124
00:05:55,910 --> 00:05:58,368
او یک شب وارد اتاقم شد،

125
00:05:58,368 --> 00:05:59,913
و کنار تختم نشست

126
00:05:59,913 --> 00:06:02,152
و گفت: «جارت! الان وقتشه، البته اگه بخوای،

127
00:06:02,152 --> 00:06:04,641
که تو رو بفرستیم به کلاس های موزه هنری ورسستر».

128
00:06:04,641 --> 00:06:06,238
خیلی خوشحال شدم.

129
00:06:06,238 --> 00:06:07,908
از کلاس سوم تا کلاس ۱۲

130
00:06:07,908 --> 00:06:09,909
هر هفته یک، دو یا سه جلسه،

131
00:06:09,909 --> 00:06:11,628
در موزه هنری کلاس داشتم،

132
00:06:11,628 --> 00:06:14,660
و دور و برم پر بود از بچه هایی عاشق نقاشی بودند،

133
00:06:14,660 --> 00:06:18,064
بچه هایی که عشق مشترکی داشتند.

134
00:06:18,064 --> 00:06:21,023
خب، اولین کار چاپ شده من مربوط به طرح جلد

135
00:06:21,023 --> 00:06:23,634
سالنامه کلاس هشتم ام بود،

136
00:06:23,634 --> 00:06:26,901
و اگه می خواید بدونید راز سبک لباس سمبل شانس مرا بدانید،

137
00:06:26,901 --> 00:06:29,509
اینه که من آن وقت ها طرفدار سرسخت «بل بیو دوو» و «مک هامر»

138
00:06:29,509 --> 00:06:33,370
و «ویلن آیس» بودم.

139
00:06:33,370 --> 00:06:37,263
و هنوز هم می توانم آهنگ «آیس، آیس بیبی» را در کاروکی

140
00:06:37,263 --> 00:06:39,806
بدون نگاه کردن به صفحه نمایش، بخوانم.

141
00:06:39,806 --> 00:06:43,316
منو وسوسه نکنید، چون واقعا این کار را می کنم.

142
00:06:43,316 --> 00:06:45,238
بعدش مرا به یک مدرسه خصوصی بردند

143
00:06:45,238 --> 00:06:47,461
کودکستان تا کلاس هشتم را در مدرسه دولتی بودم. ولی دلیل داشت.

144
00:06:47,461 --> 00:06:49,836
پدربزرگم خیلی ناراحت بود از این که یک نفر

145
00:06:49,836 --> 00:06:52,197
در دبیرستان شهرمان به ضرب چاقو کشته شده است.

146
00:06:52,197 --> 00:06:54,893
بنابراین نمی خواست من هم آنجا برم.

147
00:06:54,893 --> 00:06:57,704
او می خواست به مدرسه خصوصی بروم و دو گزینه جلویم گذاشت.

148
00:06:57,704 --> 00:06:59,440
می توانستم به «هولی نیم» بروم که مختلط بود،

149
00:06:59,440 --> 00:07:01,813
یا با «سنت جان» که پسرانه بود.

150
00:07:01,813 --> 00:07:04,013
مرد عاقلی بود، چون می دانست من چه خواهم کرد،

151
00:07:04,013 --> 00:07:06,749
من گمان می کردم دارم خودم تصمیم می گیرم،

152
00:07:06,749 --> 00:07:08,545
و او می دانست که من «سنت جان» را انتخاب نمی کنم،

153
00:07:08,545 --> 00:07:10,243
پس به دبیرستان «هولی نیم» رفتم،

154
00:07:10,243 --> 00:07:13,011
که گذار خیلی سختی بود؛ چون همانطور که گفتم

155
00:07:13,011 --> 00:07:14,571
من ورزش نمی کردم

156
00:07:14,571 --> 00:07:17,052
و این مدرسه کاملا روی ورزش متمرکز بود.

157
00:07:17,052 --> 00:07:21,216
اما در کارگاه هنر آقای «شیلل» تسکین می یافتم.

158
00:07:21,216 --> 00:07:23,714
و اینجا من شکوفا شدم.

159
00:07:23,714 --> 00:07:26,873
من هر روز بی صبرانه منتظر رفتن به این کلاس بودم.

160
00:07:26,873 --> 00:07:29,160
خب، چطور دوست پیدا می کردم؟

161
00:07:29,160 --> 00:07:33,393
من نقاشی های مسخره ای از معلم هایم می کشیدم (خنده)

162
00:07:33,393 --> 00:07:36,150
و دست بچه ها می دادم.

163
00:07:36,150 --> 00:07:39,948
سر کلاس انگلیسی کلاس نهم

164
00:07:39,948 --> 00:07:41,924
دوستم «جان» که کنار من نشسته بود

165
00:07:41,924 --> 00:07:44,639
کمی بلند خندید.

166
00:07:44,639 --> 00:07:46,920
آقای «گرینوود» اصلا خوشش نیامد.

167
00:07:46,920 --> 00:07:50,827
(خنده)

168
00:07:50,827 --> 00:07:54,212
او بی درنگ فهمید که من عامل اختشاش هستم،

169
00:07:54,212 --> 00:07:58,227
و برای اولین بار در زندگی من را به راهرو فرستاد.

170
00:07:58,227 --> 00:08:00,409
با خودم گفتم: «نه، کارم ساخته است.

171
00:08:00,409 --> 00:08:03,614
پدربزرگ منو می کشه».

172
00:08:03,614 --> 00:08:05,175
بعد او هم به راهرو آمد و گفت

173
00:08:05,175 --> 00:08:06,293
«کاغذ را بده ببینم».

174
00:08:06,293 --> 00:08:11,357
با خودم گفتم: «نه! اون فکر می کنه یه چیزی نوشتهام».

175
00:08:11,357 --> 00:08:14,193
من هم این عکس را برداشتم و به او دادم.

176
00:08:14,193 --> 00:08:17,406
او مدت کوتاهی ساکت نشست،

177
00:08:17,406 --> 00:08:19,554
و به من گفت:

178
00:08:19,554 --> 00:08:22,917
«تو واقعا بااستعدادی». (خنده)

179
00:08:22,917 --> 00:08:25,606
«جدا کارت درست است. می دونی روزنامه مدرسه

180
00:08:25,606 --> 00:08:27,989
یک کاریکاتوریست لازم داره و تو می تونی اون کاریکاتوریست باشی.

181
00:08:27,989 --> 00:08:31,615
فقط سر کلاس من دیگه نقاشی نکن».

182
00:08:31,615 --> 00:08:33,949
به این ترتیب، والدینم چیزی نفهمیدند.

183
00:08:33,949 --> 00:08:37,175
مشکلی برای من پیش نیامد. مرا به خانم «کیسی» معرفی کردند

184
00:08:37,175 --> 00:08:38,839
که روزنامه مدرسه را اداره می کرد،

185
00:08:38,839 --> 00:08:43,411
و من به مدت سه سال و نیم

186
00:08:43,411 --> 00:08:45,787
کاریکاتوریست روزنامه مدرسه ام بودم،

187
00:08:45,787 --> 00:08:47,959
و به مسائل بغرنجی می پرداختم؛ مثل

188
00:08:47,959 --> 00:08:51,067
سال بالایی ها بدجنس هستند،

189
00:08:51,067 --> 00:08:53,663
سال پایینی ها خرخوان هستند،

190
00:08:53,663 --> 00:08:59,468
بلیط سالن رقص خیلی گران است. چرا بلیط رقص باید اینقدر گران باشد؟

191
00:08:59,468 --> 00:09:03,052
و مدیر را سرزنش می کردم.

192
00:09:03,052 --> 00:09:06,915
بعدش یک داستان دنباله دار نوشتم درباره پسری به نام «وزلی»

193
00:09:06,915 --> 00:09:10,161
که در عشق ناکام بود؛ و به زمین و آسمان قسم

194
00:09:10,161 --> 00:09:12,277
که این داستان خودم نبود؛

195
00:09:12,277 --> 00:09:16,079
البته سالهای اخیر زندگی من همین شده.

196
00:09:16,079 --> 00:09:18,207
ولی نوشتن این داستان ها خیلی با حال بود،

197
00:09:18,207 --> 00:09:19,385
من همچین ایده هایی داشتم،

198
00:09:19,385 --> 00:09:21,688
و اونها رو در مجله مدرسه چاپ می کردم،

199
00:09:21,688 --> 00:09:24,298
و آدم های غریبه هم می توانستند آنها را بخوانند.

200
00:09:24,298 --> 00:09:27,353
و من عاشق این بودم که بتوانم افکارم را

201
00:09:27,353 --> 00:09:29,683
به صورت چاپ شده با دیگران تقسیم کنم.

202
00:09:29,698 --> 00:09:32,879
در روز تولد ۱۴ سالگی ام، پدر بزرگ و مادر بزرگ

203
00:09:32,879 --> 00:09:35,124
بهترین هدیه تولد زندگی را به من دادند:

204
00:09:35,124 --> 00:09:40,043
یک میز کار که تا به حال روی آن کار کرده ام.

205
00:09:40,043 --> 00:09:41,299
الان بیست سال گذشته

206
00:09:41,299 --> 00:09:45,843
و من هنوز هر روز روی این میز کار می کنم.

207
00:09:45,843 --> 00:09:48,253
شب ۱۴ سالگی،

208
00:09:48,253 --> 00:09:52,418
من این میز را گرفتم و غذای چینی خوردم.

209
00:09:52,418 --> 00:09:56,038
فال من این بود:

210
00:09:56,038 --> 00:09:58,315
«تو در کارت موفق خواهی شد».

211
00:09:58,315 --> 00:10:01,143
این را سمت چپ، بالای میز چسباندم،

212
00:10:01,143 --> 00:10:03,102
و می بینید که هنوز همانجا است.

213
00:10:03,102 --> 00:10:07,003
من هیچوقت واقعا چیزی از اجدادم نمی خواستم.

214
00:10:07,003 --> 00:10:09,347
فقط دو چیز: «راستی» که یک همستر قشنگ بود

215
00:10:09,347 --> 00:10:13,483
و وقتی کلاس چهارم می رفتم عمر طولانی و قشنگی کرد.

216
00:10:13,483 --> 00:10:16,302
(خنده)

217
00:10:16,302 --> 00:10:19,499
و یک دوربین ویدیو.

218
00:10:19,499 --> 00:10:21,739
و من یک دوربین ویدیوی می خواستم.

219
00:10:21,739 --> 00:10:24,220
و التماس و خواهشم را گذاشتم برای کریسمس،

220
00:10:24,220 --> 00:10:26,651
بعدش صاحب یک دوربین ویدیوی دست دوم شدم،

221
00:10:26,651 --> 00:10:30,483
و بی معطلی شروع کردم به ساختن

222
00:10:30,483 --> 00:10:32,683
انیمیشن های خودم،

223
00:10:32,683 --> 00:10:35,363
و تمام طول سالهای دبیرستان انیمیشن می ساختم.

224
00:10:35,363 --> 00:10:38,460
معلم انگلیسی کلاس دهم را راضی کردم که بگذارد

225
00:10:38,460 --> 00:10:40,787
گزارش معرفی کتاب «میزری» اثر «استفن کینگ» را

226
00:10:40,787 --> 00:10:45,551
به صورت یک انیمیشن کوتاه تحویل دهم. (خنده)

227
00:10:45,551 --> 00:10:48,407
کمیک استریپ را هم ادامه دادم.

228
00:10:48,407 --> 00:10:52,351
همچنان کمیک استریپ می ساختم و در موزه هنری ووستر،

229
00:10:52,351 --> 00:10:56,584
بهترین نصیحت تمام عمرم را از یک معلم شنیدم.

230
00:10:56,584 --> 00:10:59,473
«مارک لینچ» معلم بی نظیری است

231
00:10:59,473 --> 00:11:01,688
و هنوز هم یکی از دوستان صمیمی من است.

232
00:11:01,688 --> 00:11:04,095
۱۴ یا ۱۵ سالم بود،

233
00:11:04,095 --> 00:11:07,116
و از وسط های ترم، پا به کلاس کمیک استریپ او گذاشتم.

234
00:11:07,116 --> 00:11:08,930
از فرط هیجان داشتم شعله ور می شدم.

235
00:11:08,930 --> 00:11:12,231
یک کتاب داشتم که کمیک استریپ به سبک «ماروین» را یاد می داد،

236
00:11:12,231 --> 00:11:14,536
و به من آموخت که چطور فوق قهرمان ها را بکشم،

237
00:11:14,536 --> 00:11:16,864
چطور زن ها و ماهیچه ها را نقاشی کنم

238
00:11:16,864 --> 00:11:18,790
درست همان طور که باید باشند

239
00:11:18,790 --> 00:11:21,615
و اگر قرار بود برای «مردان ایکس» یا «اسپایدرمن» کار کنم.

240
00:11:21,615 --> 00:11:24,507
رنگ از صورتش پرید،

241
00:11:24,507 --> 00:11:26,246
به من نگاه کرد و گفت:

242
00:11:26,246 --> 00:11:29,016
«هر چی یاد گرفتی رو فرموش کن».

243
00:11:29,016 --> 00:11:32,840
درست نفهمیدم. گفت: «تو سبک فوق العاده ای داری.

244
00:11:32,840 --> 00:11:37,002
به سبک خودت بچسب. در سبکی که دیگران می خواهند، نکش.

245
00:11:37,002 --> 00:11:39,160
همانطور که خودت می کشی، بکش و پشتکار داشته باش،

246
00:11:39,160 --> 00:11:41,609
چون کارت واقعا خوب است».

247
00:11:41,609 --> 00:11:45,183
در دوره نوجوانی، مثل هر نوجوان دیگری، افسرده شدم،

248
00:11:45,183 --> 00:11:48,696
ولی پس از ۱۷ سال بودن با مادری که

249
00:11:48,696 --> 00:11:50,858
که مثل یو-یو به زندگی ام می آمد و می رفت

250
00:11:50,858 --> 00:11:54,759
و پدری که چهره ای نداشت، عصبانی شده بودم.

251
00:11:54,759 --> 00:11:57,481
و در ۱۷ سالگی، پدرم را برای اولین بار دیدم

252
00:11:57,481 --> 00:12:01,382
این بود که فهمیدم برادر و خواهری هم دارم که قبلا از وجودشان بی خبر بودم.

253
00:12:01,382 --> 00:12:03,302
و روزی که پدرم را برای اولین بار در زندگی ام دیدم،

254
00:12:03,302 --> 00:12:06,066
از «مدرسه طراحی رود آیلند» هم رد شدم

255
00:12:06,066 --> 00:12:09,817
که اولین و تنها کالج مورد علاقه ام بود.

256
00:12:09,817 --> 00:12:12,209
ولی همین موقع ها بود که به «کمپ سانشاین» رفتم

257
00:12:12,209 --> 00:12:14,709
و یک هفته به طور داوطلبانه با بچه های دوست داشتنی آنجا کار کردم،

258
00:12:14,709 --> 00:12:17,781
بچه های مبتلا به سرطان خون. و این بچه، «اریک» زندگی ام را تغییر داد.

259
00:12:17,781 --> 00:12:20,346
اریک پیش از ششمین سالروز تولدش، از دنیا رفت

260
00:12:20,346 --> 00:12:22,911
ولی خاطره اش هنوز برایم زنده است.

261
00:12:22,911 --> 00:12:26,600
بعد از این تجربه بود که معلم هنرم آقای «شیلل»

262
00:12:26,600 --> 00:12:27,792
این کتاب های مصور را برایم آورد.

263
00:12:27,792 --> 00:12:29,642
و به خودم گفتم: «کتاب مصور برای کودکان!»

264
00:12:29,642 --> 00:12:34,710
و نوشتن کتاب برای کودکان را

265
00:12:34,710 --> 00:12:36,439
از سال آخر دبیرستان شروع کردم.

266
00:12:36,439 --> 00:12:39,227
خب، من بالاخره وارد مدرسه طراحی رود آیلند شدم.

267
00:12:39,227 --> 00:12:41,331
سال دوم دانشگاه به رود آیلند منتقل شدم،

268
00:12:41,331 --> 00:12:44,962
همانجا بود که تا می توانستم درس داستان نویسی برداشتم،

269
00:12:44,962 --> 00:12:48,995
همانجا بود که داستانی درباره یک موجود تنبل نارنجی نوشتم

270
00:12:48,995 --> 00:12:50,647
که می خواست با این بچه دوست شود.

271
00:12:50,647 --> 00:12:52,156
بچه حوصله او را نداشت.

272
00:12:52,156 --> 00:12:55,395
من این کتاب را به ده دوازده تا ناشر فرستادم

273
00:12:55,395 --> 00:12:57,939
و همه آنها کتاب را رد کردند.

274
00:12:57,939 --> 00:13:00,692
ولی من با کمپ «هول این ده وال» هم همکاری کردم،

275
00:13:00,692 --> 00:13:03,677
یک کمپ فوق العاده برای کودکان مبتلا به انواع بیماری های حاد.

276
00:13:03,677 --> 00:13:06,925
بچه های این کمپ بودند که داستان های مرا خواندند،

277
00:13:06,925 --> 00:13:10,692
و من برایشان می خواندم و می دیدم که کارم را دوست دارند.

278
00:13:10,692 --> 00:13:14,428
از رود آیلند فارغ التحصیل شدم. پدربزرگم افتخار می کرد.

279
00:13:14,428 --> 00:13:17,046
بعد به بوستون رفتم و یک مغازه باز کردم.

280
00:13:17,046 --> 00:13:19,221
یک استودیو باز کردم و سعی کردم کتاب چاپ کنم.

281
00:13:19,221 --> 00:13:22,262
کتاب هایم و صدها کارت پستال

282
00:13:22,262 --> 00:13:24,659
برای مدیران و کارگردانان هنری فرستادم؛

283
00:13:24,659 --> 00:13:26,299
اما همه اش بی جواب ماند.

284
00:13:26,299 --> 00:13:28,154
پدربزرگم هر هفته به من زنگ می زد

285
00:13:28,154 --> 00:13:32,485
و به من می گفت: «جارت، اوضاع چطوره؟ کار پیدا کردی؟»

286
00:13:32,485 --> 00:13:34,749
دلیلش این بود که پول زیادی را

287
00:13:34,749 --> 00:13:36,670
برای تحصیلات دانشگاهی من خرج کرده بود.

288
00:13:36,670 --> 00:13:40,525
و من می گفتم: «بله. یه کار دارم. کتاب کودک می نویسم و می کشم.»

289
00:13:40,525 --> 00:13:44,043
و او می گفت: «خب، کی برای این کار پول می ده؟»

290
00:13:44,043 --> 00:13:46,009
و من می گفتم: «هیچکس، هیچکس، هنوز هیچکس.

291
00:13:46,009 --> 00:13:47,169
ولی می دونم که به زودی این اتفاق می افته».

292
00:13:47,169 --> 00:13:50,662
روزهای آخر هفته را در شیفت تعطیلات «هول این ده وال» می گذراندم

293
00:13:50,662 --> 00:13:53,845
تا کمی بیشتر پول در بیاورم و همچنان برای موفقیت در تکاپو بودم.

294
00:13:53,845 --> 00:13:57,597
یکی از بچه ها واقعا بچه بیش فعالی بود

295
00:13:57,597 --> 00:14:00,469
و اسمش را گذاشتم «بچه میمون».

296
00:14:00,469 --> 00:14:04,150
به خانه رفتم و کتابی به نام «شب بخیر، بچه میمون» نوشتم

297
00:14:04,150 --> 00:14:07,432
و یک سری کارت پستال دیگر فرستادم.

298
00:14:07,432 --> 00:14:10,806
بعد یک ایمیل از طرف یکی از مدیران «رندوم هاوس» به دستم رسید

299
00:14:10,806 --> 00:14:14,557
که عنوانش این بود: «کارت خوب است!» علامت تعجب.

300
00:14:14,557 --> 00:14:16,345
«آقای جارت! کارت پستال شما را دریافت کردم.

301
00:14:16,345 --> 00:14:19,108
کارت را پسندیدم و به وب سایت تو سر زدم.

302
00:14:19,108 --> 00:14:23,069
می خواهم بدانم آیا تا کنون قصه های خودت را نوشته ای؛

303
00:14:23,069 --> 00:14:25,735
چون جدا مجذوب آثار هنری تو شده ام و به نظرم هر کدامشان داستانی دارند.

304
00:14:25,735 --> 00:14:29,806
لطفا به من بگویید کی به نیویورک خواهید آمد».

305
00:14:29,806 --> 00:14:33,108
این ایمیل از طرف مدیر بخش کتاب های کودک رندوم هاوس بود.

306
00:14:33,108 --> 00:14:35,444
یک هفته بعد من «تصادفا» در نیویورک بودم.

307
00:14:35,444 --> 00:14:38,388
(خنده)

308
00:14:38,388 --> 00:14:40,700
همین مدیر را دیدم

309
00:14:40,700 --> 00:14:43,924
و موقع ترک نیویورک قرار داد چاپ اولین کتابم را بستم:

310
00:14:43,924 --> 00:14:44,957
«شب بخیر، بچه میمون»

311
00:14:44,957 --> 00:14:48,419
که در ۱۲ ژوئن ۲۰۰۱ چاپ شد.

312
00:14:48,419 --> 00:14:54,114
روزنامه شهرمان این واقعه را جشن گرفت.

313
00:14:54,114 --> 00:14:58,379
کتابفروشی های شهر هم نسخه های زیادی از آن را فروختند.

314
00:14:58,379 --> 00:15:00,268
هر چه داشتند فروختند.

315
00:15:00,268 --> 00:15:04,045
دوستانم گفتند شبیه شام غریبان است، اما از نوع شادش؛

316
00:15:04,045 --> 00:15:06,622
چون همه کسانی که می شناختم صف بسته بودند که مرا ببینند

317
00:15:06,622 --> 00:15:09,646
ولی من نمرده بودم. بلکه داشتم کتاب ها را امضا می کردم.

318
00:15:09,646 --> 00:15:11,193
مادربزرگ و پدربزرگ هم وسط صف بودند.

319
00:15:11,193 --> 00:15:13,782
خیلی خوشحال بودند. هیچوقت اینقدر احساس غرور نکرده بودند.

320
00:15:13,782 --> 00:15:17,534
خانم «آلیش» هم بود؛ آقای «شیلل» هم بود. خانم «کیسی» هم بود.

321
00:15:17,534 --> 00:15:18,973
خانم «آلیش» امد جلوی صف و گفت:

322
00:15:18,973 --> 00:15:22,230
«من بهش خواندن را یاد دادم». (خنده)

323
00:15:22,230 --> 00:15:24,774
بعدش واقعه ای رخ داد که زندگی ام را دگرگون کرد.

324
00:15:24,774 --> 00:15:26,990
اولین ایمیل مهم از طرف طرفدارانم را دریافت کردم،

325
00:15:26,990 --> 00:15:30,265
از کودکی که آنقدر عاشق بچه میمون شده بود

326
00:15:30,265 --> 00:15:33,861
که می خواست یک کیک تولد بچه میمون داشته باشد.

327
00:15:33,861 --> 00:15:38,248
این برای یک بچه دوساله حکم خالکوبی را دارد. (خنده)

328
00:15:38,248 --> 00:15:41,309
می دانید؟ شما فقط یک جشن تولد در سال دارید.

329
00:15:41,309 --> 00:15:44,154
و این دومین جشن این بچه است.

330
00:15:44,154 --> 00:15:45,160
این عکس را که گرفتم، به خودم گفتم:

331
00:15:45,160 --> 00:15:47,202
«این عکس در تمام طول زندگی

332
00:15:47,202 --> 00:15:50,878
در ذهن او خواهد ماند. او همیشه این عکس را

333
00:15:50,878 --> 00:15:53,834
در آلبوم خانوادگی می گذارد».

334
00:15:53,834 --> 00:15:56,502
برای همین هم این عکس را

335
00:15:56,502 --> 00:15:59,549
قاب کرده ام و موقع نوشتن کتاب ها جلوی رویم می گذارم.

336
00:15:59,549 --> 00:16:02,109
من ۱۰ کتاب مصور چاپ کرده ام.

337
00:16:02,109 --> 00:16:05,509
«مزرعه پانک»، «کله پاکتی»، «اولی و فیل ارغوانی».

338
00:16:05,509 --> 00:16:07,793
به تازگی جلد نهم

339
00:16:07,793 --> 00:16:10,286
از سری «آشپز خانم» را تمام کردم که رمانی است مصور و دنباله دار

340
00:16:10,286 --> 00:16:12,870
در مورد آشپز مدرسه ای که با تبهکاران می جنگد.

341
00:16:12,870 --> 00:16:15,686
یک داستان ساده هم آماده چاپ دارم

342
00:16:15,686 --> 00:16:19,366
به نام «پلیس های پلاتیپوس: قورباغه ای که قور قور کرد».

343
00:16:19,366 --> 00:16:22,936
به مناطق مختلف کشور سفر می کنم و به مدرسه های بیشماری می روم،

344
00:16:22,936 --> 00:16:27,446
تا بچه های زیادی بدانند که گربه های قشنگی می کشند.

345
00:16:27,446 --> 00:16:29,974
و کله پاکتی ها را می بینم.

346
00:16:29,974 --> 00:16:34,545
آشپز خانم ها واقعا برخورد خوبی با من دارند.

347
00:16:34,545 --> 00:16:39,069
دیده ام که اسمم را با چراغ درست کرده اند،

348
00:16:39,069 --> 00:16:40,919
چون بچه ها اسم مرا با چراغ درست می کنند.

349
00:16:40,919 --> 00:16:43,009
مجموعه «آشپز خانم» تا حالا دو بار برنده

350
00:16:43,009 --> 00:16:45,990
جایزه «کتاب سال برگزیده کودکان» در رده کلاس سوم و چهارم شده،

351
00:16:45,990 --> 00:16:47,960
و برندگان تصویر برندگان را

352
00:16:47,960 --> 00:16:52,220
روی صفحه نمایش بزرگ میدان تایمز نشان داده اند.

353
00:16:52,220 --> 00:16:54,944
«مزرعه پانک» و «آشپز خانم» در حال تبدیل به فیلم هستند،

354
00:16:54,944 --> 00:16:57,518
و من تهیه کننده فیلم هستم.

355
00:16:57,518 --> 00:17:00,251
و دارم فکر می کنم که چه خوب شد آن دوربین ویدیو را

356
00:17:00,251 --> 00:17:02,815
در کلاس نهم هدیه گرفتم.

357
00:17:02,815 --> 00:17:05,585
کسانی را دیده ام که جشن تولد «مزرعه پانک» گرفته اند،

358
00:17:05,585 --> 00:17:08,472
و کسانی که لباس «مزرعه پانک» را در هالووین می پوشند،

359
00:17:08,472 --> 00:17:10,101
و اتاق کودک «مزرعه پانک»

360
00:17:10,101 --> 00:17:14,916
که مرا نسبت به سلامت کودک در دراز مدت نگران می کند.

361
00:17:14,916 --> 00:17:17,387
و من جالب ترین نامه از طرفداران را گرفته ام،

362
00:17:17,387 --> 00:17:19,795
و روی جذاب ترین پروژه ها کار می کنم،

363
00:17:19,795 --> 00:17:23,147
و بزرگترین لحظه زندگی ام، هالوون سال گذشته رخ داد.

364
00:17:23,147 --> 00:17:25,301
صدای زنگ در آمد و دیدم یک قاشق زن است

365
00:17:25,301 --> 00:17:29,458
که لباس کاراکتر مرا پوشیده. خیلی با حال بود.

366
00:17:29,458 --> 00:17:32,572
پدربزرگ و مادربزرگم دیگر زنده نیستند؛

367
00:17:32,572 --> 00:17:35,636
پس به یاد آنها یک بورس تحصیلی در موزه هنری ووستر درست کرده ام

368
00:17:35,636 --> 00:17:38,911
برای کودکانی که شرایط سختی دارند

369
00:17:38,911 --> 00:17:41,619
و سرپرستانشان توانایی پرداخت هزینه کلاس ها را ندارند.

370
00:17:41,619 --> 00:17:44,210
آنجا نمایشگاهی از آثار چاپی دهه اول کار من برگزار شد،

371
00:17:44,210 --> 00:17:47,306
و می دانید چه کسی برای خوش آمد گویی آنجا بود؟ خانوم آلیش.

372
00:17:47,306 --> 00:17:48,993
گفتم: «خانم آلیش، چطوری؟»

373
00:17:48,993 --> 00:17:52,099
و او جواب داد: «من اینجام» (خنده)

374
00:17:52,099 --> 00:17:58,713
درسته. شما زنده اید و این خیلی خوب است.

375
00:17:58,713 --> 00:18:00,389
اما بزرگترین لحظه زندگی من،

376
00:18:00,389 --> 00:18:02,375
مهمترین شغل من این است که حالا خودم پدر هستم،

377
00:18:02,375 --> 00:18:04,723
و دو دختر زیبا دارم

378
00:18:04,723 --> 00:18:07,514
و هدف من این است که دور و برشان را پر از شور و شوق کنم،

379
00:18:07,514 --> 00:18:10,636
با کتابهایی که در همه اتاق های خانه داریم،

380
00:18:10,636 --> 00:18:13,226
یا نقاشی هایی که بر دیوار اتاقشان کشیدهام

381
00:18:13,226 --> 00:18:16,865
و لحظه های خلاقی که بعضی وقتها

382
00:18:16,865 --> 00:18:20,350
با کشیدن صورتک روی پاسیو پیش میآید،

383
00:18:20,350 --> 00:18:22,674
یا راه دادنشان به پشت همان میزی که

384
00:18:22,674 --> 00:18:25,362
بیست سال تمام پشت آن نشستهام.

385
00:18:25,362 --> 00:18:27,638
متشکرم. (تشویق)