1
00:00:06,827 --> 00:00:09,857
ผู้คนหลาย ๆ รุ่นต่างรู้สึกว่า
พวกเขามาถึงจุดสูงสุด

2
00:00:09,857 --> 00:00:12,117
ของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี

3
00:00:12,117 --> 00:00:14,198
หากลองมองกลับไป 100 ปี

4
00:00:14,198 --> 00:00:16,947
เทคโนโลยีที่เรามีอยู่ในวันนี้

5
00:00:16,947 --> 00:00:19,903
อาจเป็นเพียงเวทย์มนต์ที่เป็นไปไม่ได้

6
00:00:19,903 --> 00:00:21,837
ดังนั้นจะมีจุดที่บอกเราได้ไหมว่า

7
00:00:21,837 --> 00:00:26,767
เรามาถึงข้อจำกัดทางด้านความก้าวหน้า
ทางด้านเทคโนโลยี

8
00:00:26,767 --> 00:00:31,258
และถึงอย่างนั้น เราใกล้ถึงจุดนั้นแค่ไหน

9
00:00:31,258 --> 00:00:32,479
เมื่อ 50 ปีก่อน

10
00:00:32,479 --> 00:00:36,788
นักดาราศาสตร์ชาวรัสเซีย นิโคไล คาร์ดาเชฟ
(Nikolai Kardashev) ได้ตั้งคำถามดังกล่าว

11
00:00:36,788 --> 00:00:40,419
เมื่อเขาหาวิธีการในการวัด
ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี

12
00:00:40,419 --> 00:00:44,571
ถึงแม้เราต่างไม่มีไอเดียว่า
มันจะเป็นอย่างไร

13
00:00:44,571 --> 00:00:47,789
ทุกสิ่งที่เราทำในอนาคตล้วนต้องใช้พลังงาน

14
00:00:47,789 --> 00:00:51,498
ดังนั้นมาตรของคาร์ดาเชฟ 
แบ่งแยกอารยธรรมที่เป็นไปได้

15
00:00:51,498 --> 00:00:55,508
ไม่ว่าจะเป็นอารยธรรมของมนุษย์ต่างดาว 
หรือเราเอง

16
00:00:55,508 --> 00:00:59,779
ออกเป็น 3 ประเภท ขึ้นอยู่กับการใช้พลังงาน

17
00:00:59,779 --> 00:01:02,500
พลังงานน้อยนิดที่เราใช้ในตอนนี้

18
00:01:02,500 --> 00:01:05,249
นั้นไม่สำคัญเท่ากับพลังงานที่ยังไม่ได้ใช้

19
00:01:05,249 --> 00:01:08,218
อารยธรรมประเภทที่ 1 หรืออารยธรรมดาวเคราะห์

20
00:01:08,218 --> 00:01:12,310
สามารถเข้าถึงแหล่งพลังงานทั้งหมด
ของดาวต้นกำเนิด

21
00:01:12,310 --> 00:01:18,919
ในกรณีของโลก พลังงานที่ได้รับจากดวงอาทิตย์
คือ 174,000 เทราวัตต์

22
00:01:18,919 --> 00:01:22,370
ซึ่งเราเก็บเกี่ยวได้เพียง 15 เทราวัตต์
เท่านั้น

23
00:01:22,370 --> 00:01:26,760
ส่วนใหญ่ได้มาจากการเผาไหม้
พลังงานแสงอาทิตย์ที่เก็บอยู่ในฟอสซิล

24
00:01:26,760 --> 00:01:29,409
ในการที่จะเป็นอารยธรรมประเภทที่ 1

25
00:01:29,409 --> 00:01:33,301
เราจะต้องเก็บพลังงานแสงอาทิตย์ 
โดยตรงและมีประสิทธิภาพมากขึ้น

26
00:01:33,301 --> 00:01:36,611
โดยการคลุมดาวด้วยแผงโซลาร์เซลล์

27
00:01:36,611 --> 00:01:38,711
หากยึดตัวแบบซึ่งมองในแง่ดีสุด

28
00:01:38,711 --> 00:01:42,090
เราอาจไปถึงจุดนั้นภายใน 4 ศตวรรษ

29
00:01:42,090 --> 00:01:43,569
แล้วหลังจากนั้นหล่ะ

30
00:01:43,569 --> 00:01:46,981
โลกได้รับเพียงแถบพลังงานเล็ก ๆ 
จากดวงอาทิตย์

31
00:01:46,981 --> 00:01:51,620
ขณะที่พลังงานอีก 400 ยอตตาวัตต์ที่เหลือ
สูญเสียไปในอวกาศ

32
00:01:51,620 --> 00:01:54,251
แต่อารยธรรมประเภทที่ 2 หรืออารยธรรมดาวฤกษ์

33
00:01:54,251 --> 00:01:57,801
สามารถใช้ประโยชน์
จากพลังงานในดาวต้นกำเนิดได้สูงสุด

34
00:01:57,801 --> 00:02:00,562
แทนที่จะติดตั้งแผงโซลาร์รอบ ๆ ดาว

35
00:02:00,562 --> 00:02:05,831
อารยธรรมประเภทที่ 2 จะติดตั้งให้มัน
โคจรรอบดวงดาว

36
00:02:05,831 --> 00:02:09,652
สร้างรูปทรงทางทฤษฎีที่เรียกว่า ทรงกลมไดสัน

37
00:02:09,652 --> 00:02:10,971
และระดับสาม นั่นหรือ

38
00:02:10,971 --> 00:02:16,170
อารยธรรมระดับ 3 จะเก็บเกี่ยวพลังงานทั้งหมด
ในกาเเล็คซี่บ้านเกิดของตน

39
00:02:16,170 --> 00:02:19,762
ซึ่งเราคิดในทางกลับกันได้ว่า

40
00:02:19,762 --> 00:02:21,681
เราไปได้เล็กแค่ไหนกัน

41
00:02:21,681 --> 00:02:24,492
สำหรับข้อจำกัดนั้น นักดาราศาสตร์
ชาวอังกฤษ จอห์น แบรโรว์

42
00:02:24,492 --> 00:02:28,972
ได้แบ่งอารยธรรมโดยขึ้นอยู่กับขนาด
ของวัตถุที่เป็นเจ้าของ

43
00:02:28,972 --> 00:02:32,432
มีขนาดไล่ไปตั้งแต่สิ่งก่อสร้าง
ที่มีขนาดเท่าเรา

44
00:02:32,432 --> 00:02:34,752
ถึงสิ่งที่เป็นองค์ประกอบ
ทางชีววิทยาของตัวเรา

45
00:02:34,752 --> 00:02:37,642
ลึกลงไปจนถึงการปลดล็อคอะตอม

46
00:02:37,642 --> 00:02:42,413
ปัจจุบันเราไปถึงการค้นพบระดับอะตอม
ถึงแม้ว่าการควบคุมนั้นยังมีขีดจำกัด

47
00:02:42,413 --> 00:02:46,012
แต่เป็นไปได้ที่เราจะไปได้เล็กกว่าในอนาคต

48
00:02:46,012 --> 00:02:48,514
ในการทำความเข้าใจถึงขอบเขตที่แท้จริง

49
00:02:48,514 --> 00:02:54,542
อวกาศที่ค้นพบนั้นมีขนาดใหญ่กว่าร่างกาย
มนุษย์ถึง 10 กำลัง 26 เท่า

50
00:02:54,542 --> 00:02:58,433
นั่นหมายความว่าถ้าคุณซูมออกไป
10 กำลัง 26 เท่า

51
00:02:58,433 --> 00:03:01,273
คุณจะอยู่ในมาตรของอวกาศ

52
00:03:01,273 --> 00:03:05,183
แต่ถ้าต้องการเข้าหาความยาวที่สั้นที่สุด
ที่เรียกว่า ความยาวพลังค์

53
00:03:05,183 --> 00:03:08,712
คุณคงต้องซูมเข้าไป 10 กำลัง 35 เท่า

54
00:03:08,712 --> 00:03:13,782
เหมือนกับที่นักฟิสิกส์ ริชาร์ด ไฟน์แมน 
กล่าวว่า"เรามีที่เหลืออีกมากข้างล่างนั่น"

55
00:03:13,782 --> 00:03:15,143
แทนที่จะเป็นไปตามมาตรใดมาตรหนึ่ง

56
00:03:15,143 --> 00:03:17,973
ดูเหมือนว่าอารยธรรมของเราจะถูกพัฒนาต่อไป

57
00:03:17,973 --> 00:03:21,654
ตามมาตรคาร์ดาเชฟและแบรโรว์

58
00:03:21,654 --> 00:03:25,313
ความแม่นยำในมาตรวัดเล็ก ๆ ทำให้เรา
ใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

59
00:03:25,313 --> 00:03:29,013
และปลดล็อคแหล่งพลังงานใหม่ ๆ
เช่น พลังงานนิวเคลียร์

60
00:03:29,013 --> 00:03:30,614
หรือแม้กระทั่งปฏิสสาร

61
00:03:30,614 --> 00:03:35,693
และพลังงานที่เพิ่มขึ้นนี้ทำให้เรา
ขยายและสร้างในขอบเขตที่ใหญ่ขึ้น

62
00:03:35,693 --> 00:03:38,684
การพัฒนาที่แท้จริงทางด้านอารยธรรม จากนั้น

63
00:03:38,684 --> 00:03:43,339
จึงเก็บเกี่ยวพลังงานทั้งจากดวงดาวและอะตอม

64
00:03:43,339 --> 00:03:46,165
แต่คำทำนายเหล่านี้ไม่ได้มีเพียงสำหรับ
มนุษย์เท่านั้น

65
00:03:46,165 --> 00:03:48,050
สิ่งเหล่านี้มีความเป็นไปได้ถึงสองเท่า

66
00:03:48,050 --> 00:03:51,324
ในการค้นพบสิ่งมีชีวิตในอวกาศ

67
00:03:51,324 --> 00:03:54,305
หากเราค้นพบทรงกลมไดสัน
บนดวงดาวที่อยู่ห่างออกไป

68
00:03:54,305 --> 00:03:57,146
นั่นอาจเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงสิ่งมีชีวิต

69
00:03:57,146 --> 00:04:01,575
หรือ ถ้าหากว่ามีโครงสร้างที่ดูดกลืน
พลังงานจากดาว

70
00:04:01,575 --> 00:04:02,635
เหมือนกับต้นไม้

71
00:04:02,635 --> 00:04:07,310
อารยธรรมต่างดาวสร้างขึ้น
เพื่อที่จะดูดกลืนพลังงานจากดาว

72
00:04:07,310 --> 00:04:09,813
เหมือนกับนกฮัมมิ่งเบิร์ด

73
00:04:09,813 --> 00:04:13,714
ถ้าหากนั่นยังไม่น่ากลัวพอ
เราค้นพบวัตถุบนท้องฟ้าที่มีขนาดหนาแน่น

74
00:04:13,714 --> 00:04:15,675
มีขนาดใกล้เคียงกับดวงดาว

75
00:04:15,675 --> 00:04:19,085
ที่ดูดกลืนพลังงานจากดาวที่ใหญ่กว่ามาก

76
00:04:19,085 --> 00:04:21,095
แต่ยังเร็วเกินไปที่จะสรุปว่า

77
00:04:21,095 --> 00:04:23,385
นี่เป็นหลักฐานของสิ่งมีชีวิตบนอวกาศ

78
00:04:23,385 --> 00:04:25,735
บางทีอาจมีคำอธิบายเกี่ยวกับ
การค้นพบดังกล่าว

79
00:04:25,735 --> 00:04:28,145
ที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตต่างดาวมาเกี่ยวข้อง

80
00:04:28,145 --> 00:04:30,597
แต่นั่นไม่ได้หยุดเราในการตั้งคำถามว่า
"แล้วถ้า"