WEBVTT

00:00:06.827 --> 00:00:09.857
بسیاری از نسل‌ها احساس کرده‌اند که

00:00:09.857 --> 00:00:12.117
به اوج پیشرفت فناورانه رسیده‌اند،

00:00:12.117 --> 00:00:14.198
اما اگر به ۱۰۰ سال قبل نگاه کنیم،

00:00:14.198 --> 00:00:16.947
تکنولوژی‌هایی که امروزه
ابتدایی به نظر می‌رسند

00:00:16.947 --> 00:00:19.903
آن زمان مانند جادو بودند.

00:00:19.903 --> 00:00:21.837
پس آیا نقطه‌ای خواهد بود

00:00:21.837 --> 00:00:26.767
که در آن به مرز پیشرفت فناورانه برسیم؟

00:00:26.767 --> 00:00:31.258
و اگر باشد، الآن چقدر به آن نزدیک هستیم؟

00:00:31.258 --> 00:00:32.479
نیم قرن پیش،

00:00:32.479 --> 00:00:36.788
ستاره‌شناس روسی، نیکلای کارداشف
سؤالات مشابهی داشت

00:00:36.788 --> 00:00:40.419
و همان زمان راهی برای
سنجش پیشرفت فناورانه پیدا کرد،

00:00:40.419 --> 00:00:44.571
حتی زمانی که هیچ ایده‌ای در مورد
چگونگی این پیشرفت‌ها نداریم.

00:00:44.571 --> 00:00:47.789
هر کاری که در آینده انجام می‌دهیم،
به انرژی نیاز دارد،

00:00:47.789 --> 00:00:51.498
پس «مقیاس کارداشف»، تمدن‌های بالقوه

00:00:51.498 --> 00:00:55.508
از جمله تمدن‌های فرازمینی در جهان،
یا تمدنِ ما انسان‌ها را

00:00:55.508 --> 00:00:59.779
بر اساس مصرف انرژی به سه سطح تقسیم می‌کند.

00:00:59.779 --> 00:01:02.500
انرژی کمی که ما هم‌اکنون مصرف می‌کنیم،

00:01:02.500 --> 00:01:05.249
در مقابل آنچه استفاده نکرده‌ایم،
هیچ به نظر می‌رسد.

00:01:05.249 --> 00:01:08.218
گونه‌ی اول، یا تمدن سیاره‌ای،

00:01:08.218 --> 00:01:12.310
می‌تواند به تمام منابع انرژی
سیاره‌ی خودش دسترسی داشته باشد.

00:01:12.310 --> 00:01:18.919
در مورد ما، این برابر با ۱۷۴ هزار ترا وات
است که زمین از خورشید دریافت می‌کند.

00:01:18.919 --> 00:01:22.370
در حال حاضر، ما تنها حدود
۱۵ ترا وات از آن را کنترل می‌کنیم،

00:01:22.370 --> 00:01:26.760
بیشتر از طریق سوزاندن انرژی خورشیدی
که در سوخت‌های فسیلی ذخیره شده است.

00:01:26.760 --> 00:01:29.409
برای تبدیل شدن به تمدن گونه‌ی ۱

00:01:29.409 --> 00:01:33.301
ما باید انرژی خورشیدی را
مستقیم‌تر و کارآمدتر جذب کنیم

00:01:33.301 --> 00:01:36.611
به وسیله‌ی پوشاندن سیاره
با پنل‌های خورشیدی.

00:01:36.611 --> 00:01:38.711
بر اساس خوشبینانه‌ترین مدل‌ها،

00:01:38.711 --> 00:01:42.090
شاید در تنها چهار قرن، به آن‌جا برسیم.

00:01:42.090 --> 00:01:43.569
اما پس از آن چه خواهد بود؟

00:01:43.569 --> 00:01:46.981
خُب، زمین تنها بخش کوچکی از
انرژی خورشید را دریافت می‌کند،

00:01:46.981 --> 00:01:51.620
در حالی که بقیه‌ی ۴۰۰ یوتا وات آن
در فضای مرده تلف می‌شود.

00:01:51.620 --> 00:01:54.251
اما گونه‌ی ۲ یا تمدن ستاره‌ای

00:01:54.251 --> 00:01:57.801
بیشترین بهره را از انرژی ستاره‌اش می‌برد.

00:01:57.801 --> 00:02:00.562
به جای نصب پنل‌های خورشیدی
در اطراف یک سیاره،

00:02:00.562 --> 00:02:05.831
یک تمدن گونه‌ی ۲ آن‌ها را طوری نصب می‌کند
که مستقیماً به دور ستاره‌اش بچرخند

00:02:05.831 --> 00:02:09.652
و یک ساختار نظری به نام
کره دایسون تشکیل بدهند.

00:02:09.652 --> 00:02:10.971
و سومین گام؟

00:02:10.971 --> 00:02:16.170
یک تمدن گونه‌ی ۳ تمام انرژی
کهکشان خود را مهار می‌کند.

00:02:16.170 --> 00:02:19.762
اما می‌توانیم پیشرفت را در جهت
عکس نیز در نظر بگیریم.

00:02:19.762 --> 00:02:21.681
یعنی چقدر کوچکتر؟

00:02:21.681 --> 00:02:24.492
برای این منظور،
کیهان‌شناس بریتانیایی، جان بارو

00:02:24.492 --> 00:02:28.972
تمدن‌ها را بر اساس اندازه اشیائی
که کنترل می‌کنند، دسته‌بندی کرده است.

00:02:28.972 --> 00:02:32.432
این اندازه‌ها از ساختارهای
مکانیکی در مقیاس خودمان،

00:02:32.432 --> 00:02:34.752
تا اجزای تشکیل‌دهنده‌ی بدنمان،

00:02:34.752 --> 00:02:37.642
و تا اجزای اتم‌ها را شامل می‌شود.

00:02:37.642 --> 00:02:42.413
ما هم‌اکنون به سطح اتم رسیده‌ایم؛
هرچند کنترل محدودی بر روی آن داریم.

00:02:42.413 --> 00:02:46.012
اما به طور بالقوه می‌توانیم در آینده
به سطح بسیار کوچکتر نیز برسیم.

00:02:46.012 --> 00:02:48.514
برای درک میزان آن،

00:02:48.514 --> 00:02:54.542
جهانِ قابل مشاهده، ۲۶ مرتبه [توان]
از بدن انسان بزرگتر است.

00:02:54.542 --> 00:02:58.433
یعنی اگر ۲۶ مرتبه با ضریب ۱۰
بزرگنمایی را کم کنید،

00:02:58.433 --> 00:03:01.273
در مقیاس جهان قرار می‌گیرید.

00:03:01.273 --> 00:03:05.183
اما برای رسیدن به کمترین مقیاس طولی،
که به عنوان طول پلانک شناخته می‌شود،

00:03:05.183 --> 00:03:08.712
باید ۳۵ مرتبه بزرگنمایی کنید.

00:03:08.712 --> 00:03:13.782
به گفته ریچارد فاینمن فیزیکدان
«در پایین، فضای زیادی وجود دارد.»

00:03:13.782 --> 00:03:15.143
به جای یک مورد،

00:03:15.143 --> 00:03:17.973
به احتمال زیاد، تمدن ما توسعه‌ی خود را

00:03:17.973 --> 00:03:21.654
در هر دو مقیاس کارداشف
و بارو ادامه می‌دهد.

00:03:21.654 --> 00:03:25.313
دقت در مقیاس کوچکتر به ما امکانِ
استفاده‌ی کارآمدتر از انرژی را می‌دهد

00:03:25.313 --> 00:03:29.013
و منابع انرژی جدیدی را فراهم می‌کند،
مانند همجوشی هسته‌ای،

00:03:29.013 --> 00:03:30.614
یا حتی پادماده.

00:03:30.614 --> 00:03:35.693
و این انرژیِ بیشتر، به ما فرصت گسترش
و ساخت در مقیاس بزرگتر را می‌دهد.

00:03:35.693 --> 00:03:38.684
پس یک تمدن واقعاً پیشرفته

00:03:38.684 --> 00:03:43.339
همزمان انرژی ستاره‌ای و تکنولوژی‌های
زیراتمی را تحت کنترل خواهد داشت.

00:03:43.339 --> 00:03:46.165
اما این پیش‌بینی‌ها تنها
برای ما انسان‌ها نبوده‌اند.

00:03:46.165 --> 00:03:48.050
بلکه راهی نیز برای

00:03:48.050 --> 00:03:51.324
کشف زندگی هوشمند در جهان هستند.

00:03:51.324 --> 00:03:54.305
اگر یک کره‌ی دایسون اطرافِ
یک ستاره‌ی دور پیدا کنیم،

00:03:54.305 --> 00:03:57.146
این یک نشانه‌ی قانع‌کننده از زندگی است.

00:03:57.146 --> 00:04:01.575
یا چه می‌شود اگر به جای ساختاری که
منفعلانه تمام انرژی ستاره را جذب می‌کند،

00:04:01.575 --> 00:04:02.635
مانند یک گیاه،

00:04:02.635 --> 00:04:07.310
یک تمدن فرازمینی ساختاری ساخته باشد که
به صورت فعال انرژی ستاره را بمکد

00:04:07.310 --> 00:04:09.813
مثل مرغ مگس‌خوار.

00:04:09.813 --> 00:04:13.714
این به اندازه‌ی کافی ترسناک است که ما
اجسام آسمانی فوق متراکمی دیده‌ایم

00:04:13.714 --> 00:04:15.675
تقریباً به اندازه‌ی یک سیاره

00:04:15.675 --> 00:04:19.085
که انرژی را از یک ستاره‌ی
بسیار بزرگتر تخلیه می‌کنند.

00:04:19.085 --> 00:04:21.095
البته الان خیلی زود است
که نتیجه‌ گیری کنیم

00:04:21.095 --> 00:04:23.385
که این شواهدی از وجود زندگی در جهان است.

00:04:23.385 --> 00:04:25.735
همچنین توضیحاتی برای این مشاهدات وجود دارد

00:04:25.735 --> 00:04:28.145
که شامل وجود زندگی فرازمینی نمی‌شوند.

00:04:28.145 --> 00:04:31.007
اما این مانع ما نمی‌شود که
بپرسیم: «چه می‌شود اگر؟»