Ik wil jullie iets vertellen over een nieuw model van hoger onderwijs, een model dat, eens algemeen toegepast, de collectieve intelligentie kan verbeteren van miljoenen creatieve en gemotiveerde mensen die anders in de steek zouden zijn gelaten. Kijk naar de wereld. Kies een willekeurige plaats uit. Overal vind je mensen op zoek naar hoger onderwijs. Ik stel er enkelen aan jullie voor. Patrick. Patrick werd geboren in Liberia in een gezin van 20 kinderen. Tijdens de burgeroorlog moesten hij en zijn familie vluchten naar Nigeria. Daar maakte hij, ondanks zijn situatie, zijn middelbare school af met bijna perfecte cijfers. Hij wilde ook hoger onderwijs, maar zijn familie leefde op de armoedegrens. Hij moest al snel naar Zuid-Afrika om er te werken en geld terug te sturen om zijn familie te onderhouden. Patrick gaf nooit zijn droom voor hoger onderwijs op. 's Avonds laat, na het werk, zocht hij op het net naar manieren om te studeren. Dit is Debbie. Debbie is van Florida. Haar ouders gingen niet naar de universiteit, en ook geen van haar broers en zussen. Debbie heeft haar hele leven gewerkt, belasting betaald, leeft van maand tot maand, en is trots op de Amerikaanse droom, een droom die niet volledig zou zijn zonder hoger onderwijs. Maar Debbie heeft geen geld voor hoger onderwijs. Ze kan het collegegeld niet betalen. Ze kan haar werk niet opgeven. Hier is Wael. Wael komt uit Syrië. Hij ervoer uit de eerste hand de ellende, de angst en de mislukking die zijn land doormaakt. Hij gelooft vast in onderwijs. Hij wist dat als hij een kans zou vinden op hoger onderwijs, hij een voorsprong zou hebben, en daarmee een betere kans om te overleven in een wereld die op zijn kop stond. Het gewone systeem van hoger onderwijs liet Patrick, Debbie en Wael in de steek, precies zoals het miljoenen potentiële studenten in de steek laat. Miljoenen die op de middelbare school afstuderen, miljoenen die gekwalificeerd zijn voor het hoger onderwijs, miljoenen die willen studeren, maar om verschillende redenen geen toegang krijgen. Eerst financiële. Universiteiten zijn duur. We weten het allemaal. In grote delen van de wereld is hoger onderwijs onbetaalbaar voor de gemiddelde inwoner. Dit is waarschijnlijk het grootste probleem waar onze samenleving mee heeft af te rekenen. Hoger onderwijs is niet langer een recht voor iedereen, maar werd een voorrecht voor enkelen. Ten tweede, cultureel. Studenten die gekwalificeerd zijn voor hoger onderwijs, het zich kunnen veroorloven en willen studeren, kunnen niet. Omdat het niet fatsoenlijk is, omdat het niet past voor een vrouw. Dat is het verhaal van talloze vrouwen in Afrika bijvoorbeeld. Ze kunnen niet naar het hoger onderwijs vanwege culturele barrières. Hier komt de derde reden: UNESCO verklaarde dat in 2025 100 miljoen studenten geen hoger onderwijs zullen kunnen volgen simpelweg omdat er niet genoeg plaatsen zijn om aan de vraag te voldoen. Zij doen een ingangsexamen, ze slagen, maar hebben nog steeds geen toegang omdat er geen plaatsen beschikbaar zijn. Daarom richtte ik de Universiteit van het Volk op, een non-profit, gratis universiteit die diploma's uitreikt. Ze biedt een alternatief voor wie er geen ander heeft. Een alternatief dat betaalbaar en schaalbaar zal zijn, een alternatief dat het huidige onderwijssysteem overhoop zal halen, maar de deur openzet voor alle gekwalificeerde studenten ongeacht wat ze verdienen, waar ze wonen, of wat de maatschappij over hen zegt. Patrick, Debbie en Wael zijn slechts drie voorbeelden uit de 1700 aanvaarde studenten uit 143 landen. Wij - (Applaus) - Dank je wel. We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden. We hebben alleen gekeken naar wat niet werkte en gebruikten de fantastische mogelijkheden van het internet om het te laten slagen. Wij hebben de ambitie om een model te bouwen dat de kosten van het hoger onderwijs bijna tot nul herleidt. Zo deden we het. Bakstenen en mortel kosten geld. Universiteiten hebben kosten die virtuele universiteiten niet hebben. We hoeven deze kosten niet aan onze studenten door te rekenen. Er zijn geen kosten. We hoeven ons ook geen zorgen te maken over de capaciteit. Er is nooit een tekort aan plaats aan de virtuele universiteit. Niemand hoeft achteraan in de collegezaal recht te staan. Leerboeken hoeven onze studenten ook niet te kopen. Door het gebruik van open opvoedkundige middelen en de vrijgevigheid van hoogleraren die hun materiaal gratis ter beschikking stellen, hoeven onze studenten geen schoolboeken te kopen. Al onze materialen zijn gratis. Zelfs professoren, het duurste onderdeel in de prijs van elke universiteit, zijn gratis voor onze studenten. Meer dan 3.000 professoren, onder wie presidenten, vice-rectoren, professoren en academische adviseurs van topuniversiteiten zoals NYU, Yale, Berkeley en Oxford, deden mee om onze studenten te helpen. Tenslotte is er ons geloof in elkaar onderwijzen. Wij gebruiken dit degelijke pedagogische model om onze studenten van over de hele wereld aan te moedigen samen te werken en samen te studeren. Dat beperkt ook de tijd die onze professoren moeten besteden aan klassikale opdrachten. Als het internet van ons een ‘werelddorp’ heeft gemaakt, dan kan dit model de leiders van morgen ontwikkelen. Kijk hoe we het doen. We bieden slechts twee programma's aan: bedrijfskunde en informatica, de twee programma's waar over de hele wereld het meest vraag naar is, de twee programma’s die onze studenten de meeste kansen bieden op een baan. Wanneer onze studenten geaccepteerd worden, worden ze in een kleine klas van 20 tot 30 studenten geplaatst om ervoor te zorgen dat wie persoonlijke aandacht nodig heeft, ze ook krijgt. Bovendien krijgen ze na elke cursus van negen weken te maken met een nieuwe 'peergroup', een geheel nieuwe groep studenten van over de hele wereld. Elke week vinden ze, als ze in de klas komen, het dictaat van de week, de leesopdracht, de huiswerkopdracht, en de discussievraag, die de kern van onze studies uitmaakt. Elke week moet elke student deelnemen aan de klassikale bespreking en ook commentaar geven over de bijdrage van anderen. Zo openen we de geest van onze studenten en ontwikkelen we een positieve verschuiving in de houding tegenover andere culturen. Tegen het einde van elke week krijgen de studenten een ondervraging en leveren ze hun huiswerk in. Dat wordt beoordeeld door hun peers onder toezicht van de instructeurs. Ze krijgen een cijfer en gaan door naar de volgende week. Tegen het einde van de cursus nemen ze deel aan het eindexamen, behalen een graad en gaan door naar de volgende cursus. We openden de poorten voor het hoger onderwijs voor elke gekwalificeerde student. Elke student met een diploma van middelbare school , voldoende kennis van Engels en een internetverbinding kan bij ons studeren. We gebruiken geen audio of video. Breedband is niet noodzakelijk. Alle studenten vanuit alle delen van de wereld met een internetverbinding kunnen bij ons studeren. Er is geen collegegeld. Het enige wat we onze studenten vragen te betalen, zijn de kosten van hun examens, 100 dollar per examen. Een full-time bachelorstudent die 40 cursussen volgt, betaalt 1000 dollar per jaar, 4.000 dollar voor de gehele opleiding, en voor degenen die zich dit niet eens kunnen veroorloven, bieden we allerlei beurzen aan. Het is onze missie niemand in de steek te laten om financiële redenen. Met 5.000 studenten in 2016 is dit model financieel haalbaar. Vijf jaar geleden was het een visioen. Vandaag de dag is het een realiteit. Vorige maand kregen we de ultieme academische goedkeuring voor ons model. De Universiteit van het Volk is nu volledig geaccrediteerd. (Applaus) Dank u. Met deze accreditatie wordt het tijd om op te schalen. We hebben aangetoond dat ons model werkt. Ik nodig universiteiten, en, nog belangrijker, regeringen van ontwikkelingslanden, uit om dit model te repliceren om de poorten van het hoger onderwijs op grote schaal te openen. Een nieuw tijdperk komt, een tijdperk dat het model van hoger onderwijs zoals we dat vandaag kennen grondig zal zien veranderen. Van een privilege voor enkelingen wordt het een grondrecht, betaalbaar en toegankelijk voor iedereen. Dank u. (Applaus)