Ik wil jullie iets vertellen
over een nieuw model van hoger onderwijs,
een model dat,
eens algemeen toegepast,
de collectieve intelligentie
kan verbeteren
van miljoenen creatieve
en gemotiveerde mensen
die anders in de steek
zouden zijn gelaten.
Kijk naar de wereld.
Kies een willekeurige plaats uit.
Overal vind je mensen
op zoek naar hoger onderwijs.
Ik stel er enkelen aan jullie voor.
Patrick.
Patrick werd geboren in Liberia
in een gezin van 20 kinderen.
Tijdens de burgeroorlog
moesten hij en zijn familie
vluchten naar Nigeria.
Daar maakte hij,
ondanks zijn situatie,
zijn middelbare school af
met bijna perfecte cijfers.
Hij wilde ook hoger onderwijs,
maar zijn familie
leefde op de armoedegrens.
Hij moest al snel naar Zuid-Afrika
om er te werken en geld terug te sturen
om zijn familie te onderhouden.
Patrick gaf nooit zijn droom
voor hoger onderwijs op.
's Avonds laat, na het werk,
zocht hij op het net
naar manieren om te studeren.
Dit is Debbie.
Debbie is van Florida.
Haar ouders gingen niet
naar de universiteit,
en ook geen
van haar broers en zussen.
Debbie heeft haar hele leven gewerkt,
belasting betaald,
leeft van maand tot maand,
en is trots op de Amerikaanse droom,
een droom die niet volledig zou zijn
zonder hoger onderwijs.
Maar Debbie heeft geen geld
voor hoger onderwijs.
Ze kan het collegegeld niet betalen.
Ze kan haar werk niet opgeven.
Hier is Wael.
Wael komt uit Syrië.
Hij ervoer uit de eerste hand
de ellende, de angst en de mislukking
die zijn land doormaakt.
Hij gelooft vast in onderwijs.
Hij wist dat als hij een kans zou vinden
op hoger onderwijs,
hij een voorsprong zou hebben,
en daarmee een betere kans om te overleven
in een wereld die op zijn kop stond.
Het gewone systeem van hoger onderwijs
liet Patrick, Debbie en Wael in de steek,
precies zoals het miljoenen
potentiële studenten
in de steek laat.
Miljoenen die op de middelbare
school afstuderen,
miljoenen die gekwalificeerd zijn
voor het hoger onderwijs,
miljoenen die willen studeren,
maar om verschillende redenen
geen toegang krijgen.
Eerst financiële.
Universiteiten zijn duur.
We weten het allemaal.
In grote delen van de wereld
is hoger onderwijs onbetaalbaar
voor de gemiddelde inwoner.
Dit is waarschijnlijk
het grootste probleem
waar onze samenleving
mee heeft af te rekenen.
Hoger onderwijs is niet langer
een recht voor iedereen,
maar werd een voorrecht voor enkelen.
Ten tweede, cultureel.
Studenten die gekwalificeerd zijn
voor hoger onderwijs,
het zich kunnen veroorloven
en willen studeren, kunnen niet.
Omdat het niet fatsoenlijk is,
omdat het niet past voor een vrouw.
Dat is het verhaal van talloze vrouwen
in Afrika bijvoorbeeld.
Ze kunnen niet naar het hoger onderwijs
vanwege culturele barrières.
Hier komt de derde reden:
UNESCO verklaarde dat in 2025
100 miljoen studenten
geen hoger onderwijs
zullen kunnen volgen
simpelweg omdat er
niet genoeg plaatsen zijn
om aan de vraag te voldoen.
Zij doen een ingangsexamen,
ze slagen,
maar hebben nog steeds geen toegang
omdat er geen plaatsen beschikbaar zijn.
Daarom richtte ik
de Universiteit van het Volk op,
een non-profit, gratis
universiteit die diploma's uitreikt.
Ze biedt een alternatief
voor wie er geen ander heeft.
Een alternatief dat betaalbaar
en schaalbaar zal zijn,
een alternatief dat het huidige
onderwijssysteem overhoop zal halen,
maar de deur openzet
voor alle gekwalificeerde studenten
ongeacht wat ze verdienen,
waar ze wonen,
of wat de maatschappij over hen zegt.
Patrick, Debbie en Wael
zijn slechts drie voorbeelden
uit de 1700 aanvaarde studenten
uit 143 landen.
Wij - (Applaus) -
Dank je wel.
We hoeven het wiel
niet opnieuw uit te vinden.
We hebben alleen gekeken
naar wat niet werkte
en gebruikten de fantastische
mogelijkheden van het internet
om het te laten slagen.
Wij hebben de ambitie
om een model te bouwen
dat de kosten van het hoger onderwijs
bijna tot nul herleidt.
Zo deden we het.
Bakstenen en mortel kosten geld.
Universiteiten hebben kosten
die virtuele universiteiten niet hebben.
We hoeven deze kosten
niet aan onze studenten door te rekenen.
Er zijn geen kosten.
We hoeven ons ook
geen zorgen te maken over de capaciteit.
Er is nooit een tekort aan plaats
aan de virtuele universiteit.
Niemand hoeft achteraan
in de collegezaal recht te staan.
Leerboeken hoeven onze studenten
ook niet te kopen.
Door het gebruik
van open opvoedkundige middelen
en de vrijgevigheid van hoogleraren
die hun materiaal
gratis ter beschikking stellen,
hoeven onze studenten
geen schoolboeken te kopen.
Al onze materialen zijn gratis.
Zelfs professoren,
het duurste onderdeel in
de prijs van elke universiteit,
zijn gratis voor onze studenten.
Meer dan 3.000 professoren,
onder wie presidenten, vice-rectoren,
professoren en academische adviseurs
van topuniversiteiten zoals NYU,
Yale, Berkeley en Oxford,
deden mee om onze studenten te helpen.
Tenslotte is er ons geloof
in elkaar onderwijzen.
Wij gebruiken
dit degelijke pedagogische model
om onze studenten van over de hele wereld
aan te moedigen
samen te werken en samen te studeren.
Dat beperkt ook de tijd
die onze professoren moeten besteden
aan klassikale opdrachten.
Als het internet van ons
een ‘werelddorp’ heeft gemaakt,
dan kan dit model
de leiders van morgen ontwikkelen.
Kijk hoe we het doen.
We bieden slechts twee programma's aan:
bedrijfskunde en informatica,
de twee programma's
waar over de hele wereld
het meest vraag naar is,
de twee programma’s die onze studenten
de meeste kansen bieden op een baan.
Wanneer onze studenten
geaccepteerd worden,
worden ze in een kleine klas
van 20 tot 30 studenten geplaatst
om ervoor te zorgen
dat wie persoonlijke aandacht nodig heeft,
ze ook krijgt.
Bovendien krijgen ze
na elke cursus van negen weken
te maken met een nieuwe 'peergroup',
een geheel nieuwe groep studenten
van over de hele wereld.
Elke week vinden ze,
als ze in de klas komen,
het dictaat van de week,
de leesopdracht, de huiswerkopdracht,
en de discussievraag,
die de kern van onze studies uitmaakt.
Elke week moet elke student
deelnemen aan de klassikale bespreking
en ook commentaar geven
over de bijdrage van anderen.
Zo openen we de geest van onze studenten
en ontwikkelen we
een positieve verschuiving in de houding
tegenover andere culturen.
Tegen het einde van elke week
krijgen de studenten een ondervraging
en leveren ze hun huiswerk in.
Dat wordt beoordeeld door hun peers
onder toezicht van de instructeurs.
Ze krijgen een cijfer
en gaan door naar de volgende week.
Tegen het einde van de cursus
nemen ze deel aan het eindexamen,
behalen een graad
en gaan door naar de volgende cursus.
We openden de poorten
voor het hoger onderwijs
voor elke gekwalificeerde student.
Elke student
met een diploma van middelbare school ,
voldoende kennis van Engels
en een internetverbinding
kan bij ons studeren.
We gebruiken geen audio of video.
Breedband is niet noodzakelijk.
Alle studenten
vanuit alle delen van de wereld
met een internetverbinding
kunnen bij ons studeren.
Er is geen collegegeld.
Het enige wat we onze studenten
vragen te betalen,
zijn de kosten van hun examens,
100 dollar per examen.
Een full-time bachelorstudent
die 40 cursussen volgt,
betaalt 1000 dollar per jaar,
4.000 dollar voor de gehele opleiding,
en voor degenen
die zich dit niet eens kunnen veroorloven,
bieden we allerlei beurzen aan.
Het is onze missie
niemand in de steek te laten
om financiële redenen.
Met 5.000 studenten in 2016
is dit model financieel haalbaar.
Vijf jaar geleden was het een visioen.
Vandaag de dag is het een realiteit.
Vorige maand kregen we de ultieme
academische goedkeuring voor ons model.
De Universiteit van het Volk
is nu volledig geaccrediteerd.
(Applaus)
Dank u.
Met deze accreditatie
wordt het tijd om op te schalen.
We hebben aangetoond dat ons model werkt.
Ik nodig universiteiten,
en, nog belangrijker,
regeringen van ontwikkelingslanden,
uit om dit model te repliceren
om de poorten van het hoger onderwijs
op grote schaal te openen.
Een nieuw tijdperk komt,
een tijdperk dat
het model van hoger onderwijs
zoals we dat vandaag kennen
grondig zal zien veranderen.
Van een privilege voor enkelingen
wordt het een grondrecht,
betaalbaar en toegankelijk voor iedereen.
Dank u.
(Applaus)