Size bir sorum var. Burada kimler akıllı telefona sahip? Birçoğunuz. Akıllı telefonumu seviyorum. Fotoğraflardan, ilhamdan ve güncellemelerden oluşan günlük bir film. İsteyebileceğim her şey var. Kendimi ona çok bağlı hissediyorum. Şimdi, hayal edin: Yeni yılın ilk günü, saat sabah 10 arkadaşlarınızla ve ailenizle harika bir gece geçirmişsiniz, yeni yıl kararlarınızdan bahsedip nasıl yeni yılda temiz bir başlangıç yapacağınızdan bahsetmişsiniz. Her şey çok güzel. Birden, Twitter'dan bildirim geliyor. Açıp bakınca gördüğünüz şey kendi fotoğrafınız, çıplak, size bakıyor. Tüm dünya görsün diye internete koyulmuş. Bu benim başıma geldi. Eski erkek arkadaşım yaptı bunu. 1 Ocak 2015'te. Saniyeler içinde tüm dünyam (parmak şıklatır) başıma yıkıldı. Nasıl hissedeceğinizi hayal edebiliyor musunuz? Hayal edebiliyor musunuz? Bir duygu tsunamisinin bana akın ettiğini hissettim. Utanç, suçluluk, vicdan azabı, öfke, korku, üzüntü hissettim. Çok fazla düşünce ve duygu... Darmadağın bir hâldeydim ve bir anlam ifade eden tek şey kalbimin hızlı ve şiddetli atışıydı. Çok savunmasız, tüm dünyaya ifşa olmuş gibi hissettim. Her şeyi denedim. Polisi aradım, parmaklarım acıyana kadar Google'da aramalar yaptım. Hepsi bir açmaza çıkıyordu. Yer yarılmıştı ve ben sonu gelmeyen bir kara deliğe düşüyordum. Hayatımda ilk kez intiharı tek çıkış yolu gibi görünüyordu. 758 Twitter takipçisi, eminim ki birçoğunuzun bundan daha çok takipçisi vardır, bu işler nasıl yürür biliyorsunuz. Tıpkı sizin şu an baktığınız gibi bana bakan yüzlerden oluşmuş bir sergi. Benim hakkımda ne düşünmüşlerdi? Siz benim hakkımda ne düşünüyorsunuz? Ne yapacağımı bilmiyordum. "İntikam pornosu" denilen bir suç hakkında yazılan ve geçenlerde okuduğum bir makaleyi hatırladım. Evet, intikam pornosu. Birden, mağdur konumuna düşmüştüm. Ben hep "Bu asla benim başıma gelmez" diyen insanlardan olmuştum. Ancak, geldi. Twitter bana yardım edebilirdi ancak bana bir şikâyet formu vermekle yetindi. İki hafta cevap süresi olan bir form. Polis bana yardım edebilirdi ancak intikam pornosu bir suç değildi. Hayatımda her şeyi çözebilen yegâne kişi annem ise beni sadece teselli edebiliyordu. Şu an ne düşünüyorsunuz? Tüm bunlar benim hatam mıydı? Tüm bu akıllı telefonların, kameraların bize zarar vermek için kullanılabileceği hiç aklınıza gelmiş miydi? Büyük ihtimalle hayır. Benim aklıma kesinlikle gelmemişti. Peki neden gelmemişti? İki kelime; güven ve rıza. Partnerlerimize rızamız olmadan asla fotoğraflarımızı çekmeyeceği konusunda güveniriz. İnternet çağında mesajlaşmayı, postaları, sosyal medyayı iletişim sağlamak, iletişim kurmak hatta yakınlık göstermek için kullanıyoruz. Birçoğumuzun iletişim kurmakta zorluk çektiği bir dünyada elektronik samimiyet yine de samimiyet sayılır. Ancak sorun şu ki kanunlarımız henüz buna yetişemedi. Öyleyse, insanları internette birbirine zarar vermekten alıkoyan yasalar hangileri? Ne yazık ki, pek yok. Evet, ifade özgürlüğü müthiş bir şey ancak intikam pornosu ve internette taciz değil. Bunlar gerçek insanlara karşı işlenen suçlar ve gerçek sonuçları olmalı. (Alkışlar) Bazılarınız "kadın sorunlarından bahsettiğimi" düşünüyor olabilir, ancak bu herkesin sorunu. Bu suçun cinsiyeti, ırkı, yaşı, dini ya da sosyal yönelimi yok ve bu davranışların yanlış sayılması için illa intikam amacı gütmesine gerek yok. İnsanlar bu tip gönderileri para için, popülerlik için hatta sırf iğrenç bir şaka olsun diye paylaşıyorlar. Bu yüzdendir bu suça uygun olan terim "rıza-dışı pornografi"dir. (Alkışlar) Henüz geçtiğimiz yılbaşı gününde yaşadığım hadiseden beri, rıza-dışı pornografiye karşı olan savaş dikkat çekici hâle geldi. Google, Twitter ve Facebook gibi şirketler mağdurlara yardım etmek için uygulamaları, politikaları ve çabaları ile harekete geçtiler. Ne yazık ki, onların bu çabaları yeterli değil. Kendimizi, özellikle çocuklarımızı, bir saldırıya karşı korumalı ve nasıl başa çıkacağımızı öğrenmeliyiz. Çocuklara birçok şey öğretiyoruz; yangın sırasında evden nasıl kaçacaklarını ya da yabancılarla konuşmamaları gerektiğini. Peki şimdi? Bu kâbusla nasıl başa çıkacaklarını da öğretmemiz gerekiyor. Kâbuslardan bahsetmemi ister misiniz? Bu tip kanıtlar toplamak. Mağdurların; olayın ekran görüntülerini alması, kesin bir tarih, saat ve URL bildirmesi ve hatta paylaşımı yapan kişinin kimliği ve paylaşımı yaptığı siteden IP adresine ulaşması için bir polise danışmaları gerekiyor ki mahkemede kendilerini kanıtlama şansları olsun. Kendi adıma, bunları yapmayı bırakın, ne yapacağımı bilmek bile o şok hâlindeyken imkânsızdı. Yasama ve teknolojik değişim için mücadele etmek yeterli değil. İnternet uygunluğu için bir standart yaratmamız gerekliyor. Bu olay beni mahçup etti ama ben susmadım. Santa Fe, New Mexico'daki Kongre Binası'nda yasama toplantısı yapılırken benden hikâyemi anlatmamı istediler. İnsanların intikam pornosu sorununu anlamaları gerek, çünkü mağdurlar aptal değil. Failler ise interneti kişilerin güvenini ve rızasını ihlal etmek için kullanıyor. Kimse benim yaşadıklarımı yaşamamalı. Yasama yasa tasarısı 142: "Hassas görüntülerin yetkisiz dağıtımı, bu tip görüntülerin halka arzı hukuk mahkemesince suçtur." Bu beyanname hem temsilciler meclisinden, hem de senatodan oy birliği ile geçti. (Alkışlar) (Tezahüratlar) 25 Mart 2015'te ise Vali Susana Martinez bu beyannameyi yasaya soktu. (Alkışlar) Bu durum da New Mexico'yu intikam pornosu ile ilgili yasa yapmış 24 eyaletten birisi yapıyor. Unutmayın ki, bu olaylar benim başıma geldiği zaman ölmek istemiştim. Ama bunun yerine, gücümü yeniden buldum ve bu yılbaşında yeni yılı artık hiçbir intikam pornosu mağdurunun bu kâbusla yalnız yüzleşmek zorunda olmadığını bilerek karşılayacağım. Bunu bilmek, tüm bu verilen savaşa değer. (Alkışlar) (Tezahüratlar)