1
00:00:00,885 --> 00:00:02,407
คือว่า ผมเฝ้าครุ่นคิดมานานเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่าง

2
00:00:02,407 --> 00:00:05,541
ความสำเร็จ และ
ความดีที่เป็นที่ยกย่องสรรเสริญ

3
00:00:05,541 --> 00:00:08,443
ความสำเร็จ คือสิ่งที่
คุณใส่ไว้ในแฟ้มประวัติของคุณ

4
00:00:08,443 --> 00:00:11,788
มันคือทักษะที่คุณนำสู่ตลาด

5
00:00:11,909 --> 00:00:13,647
ส่วนคำยกย่องสรรเสริญ คือ

6
00:00:13,647 --> 00:00:15,129
สิ่งที่คุณถูกกล่าวถึงในทางสรรเสริญ

7
00:00:15,129 --> 00:00:18,067
ซึ่งเป็นสิ่งที่ลึกซึ้ง ที่จะบ่งบอกตัวตนลึก ๆ ของคุณ

8
00:00:18,067 --> 00:00:19,843
อะไรคือธรรมชาติของความสัมพันธ์ของคุณ

9
00:00:19,843 --> 00:00:23,407
คุณเป็นคนกล้าหาญ กล้าแสดงความรัก 
เป็นตัวของตัวเอง จิตใจมั่นคง หรือไม่

10
00:00:23,407 --> 00:00:24,901
พวกเราส่วนใหญ่ รวมไปถึง ผม
อาจกล่าวได้ว่า

11
00:00:24,901 --> 00:00:26,667
ความดีที่เป็นที่สรรเสริญโดยทั่วไป
มีความสำคัญมากกว่า

12
00:00:28,433 --> 00:00:30,200
แต่อย่างน้อยในกรณีของ
ผม ความดีที่เป็นที่สรรเสริญนั้น

13
00:00:30,200 --> 00:00:33,002
เป็นสิ่งที่ผมคิดถึงโดยส่วนใหญ่หรือไม่ 
และคำตอบก็คือไม่

14
00:00:33,002 --> 00:00:35,295
แล้วผมก็เฝ้าคิดถึงแต่ปัญหานั้น

15
00:00:35,295 --> 00:00:36,463
และนักคิดที่ได้ช่วยผมคิดเกี่ยวกับปัญหานี้

16
00:00:36,463 --> 00:00:38,076
คือ ชายที่มีชื่อว่า 
โจเซฟ โซโลเวทชิค ผู้ที่เป็นแร๊บไบ

17
00:00:38,076 --> 00:00:41,446
เขาเขียนหนังสือชื่อ ชายผู้โดดเดี่ยวใน ศรัทธา 
(The Lonely Man Of Faith) ในปี 1965

18
00:00:41,446 --> 00:00:44,766
โซโลเวทชิค กล่าวไว้ว่า คนเรามีธรรมชาติสองด้าน

19
00:00:44,766 --> 00:00:47,156
ซึ่งเขาเรียกมันว่า อดัม 1 
และ อดัม 2

20
00:00:47,156 --> 00:00:48,888
อดัม 1 คือ ความต้องการเชิงวัตถุ ทะเยอทะยาน

21
00:00:48,888 --> 00:00:51,111
เป็นธรรมชาติด้านภายนอกของเรา

22
00:00:51,111 --> 00:00:53,184
เขาต้องการก่อร่างและสร้างพวกพ้อง

23
00:00:53,184 --> 00:00:54,730
สร้างนวัตกรรมแปลกใหม่

24
00:00:54,730 --> 00:00:57,468
อดัม 2 คือ ธรรมชาติด้านอ่อนน้อมถ่อมตนของเรา

25
00:00:57,468 --> 00:01:00,285
อดัม 2 ไม่เพียงต้องการทำความดี 
แต่ต้องการเป็นความดีงาม

26
00:01:00,285 --> 00:01:02,232
เพื่อที่จะใช้ชีวิตตามวิถีภายใน

27
00:01:02,232 --> 00:01:06,035
ที่สรรเสริญพระเจ้า การสร้างสรรค์ 
และความเป็นไปได้

28
00:01:06,035 --> 00:01:07,923
อดัม 1 ต้องการพิชิตโลก

29
00:01:07,923 --> 00:01:10,687
อดัม 2 ต้องการฟังเสียงเรียกร้อง และเชื่อฟังโลก

30
00:01:10,687 --> 00:01:13,175
อดัม 1 ต้องการลิ้มรสความสำเร็จ

31
00:01:13,175 --> 00:01:15,857
อดัม 2 ลิ้มรสความมั่นคงและความแข็งแกร่งภายใน

32
00:01:15,857 --> 00:01:18,600
อดัม 1 คอยถามว่า สิ่งต่างๆ ทำงานอย่างไร

33
00:01:18,600 --> 00:01:20,918
อดัม 2 เฝ้าถามว่า ทำไมเราจึงมาอยู่ที่นี่

34
00:01:20,918 --> 00:01:23,022
คำขวัญของอดัม 1 คือ ความสำเร็จ

35
00:01:23,022 --> 00:01:27,268
คำขวัญของอดัม 2 คือ ความรัก 
การไถ่บาป และ การกลับคืน

36
00:01:27,268 --> 00:01:29,118
และโซโลเวทชิคกล่าวว่า
ธรรมชาติทั้งสองด้านของเรา

37
00:01:29,118 --> 00:01:31,766
กำลังทำสงครามกันอยู่

38
00:01:31,766 --> 00:01:33,830
เราอยู่ในโลกที่ต้องเผชิญหน้ากับตัวเองตลอดเวลา

39
00:01:33,830 --> 00:01:37,094
ระหว่างความสำเร็จภายนอก และคุณค่าภายใน

40
00:01:37,094 --> 00:01:39,578
และสิ่งที่อาจฟังแปลกๆ 
เกี่ยวกับเรื่องนี้ ที่ผมจะพูดคือ

41
00:01:39,578 --> 00:01:41,270
ธรรมชาติสองด้านของมนุษย์นั้นทำงาน

42
00:01:41,270 --> 00:01:43,680
ด้วยตรรกะที่แตกต่างกัน

43
00:01:43,680 --> 00:01:45,914
ตรรกะภายนอก คือ ตรรกะทางเศรษฐศาสตร์

44
00:01:45,914 --> 00:01:49,380
เหตุนำมาซึ่งผลลัพธ์
ความเสี่ยงนำไปสู่รางวัล

45
00:01:49,380 --> 00:01:51,156
ธรรมชาติภายในของมนุษย์เราคือ

46
00:01:51,156 --> 00:01:54,577
ตรรกะด้านคุณธรรม ซึ่งบ่อยครั้งเป็นตรรกะที่สวนทาง

47
00:01:54,577 --> 00:01:56,451
คุณจะต้องให้จึงจะได้รับ

48
00:01:56,451 --> 00:01:58,167
คุณจะต้องยอมแพ้บางสิ่งภายนอกตัวคุณ

49
00:01:58,167 --> 00:02:00,449
เพื่อได้รับความเข้มแข็งภายในตัวคุณเอง

50
00:02:00,449 --> 00:02:02,770
คุณต้องเอาชนะแรงปรารถนาที่คุณต้องการ

51
00:02:02,770 --> 00:02:05,561
เพื่อที่จะเติมเต็มตัวคุณ
คุณต้องลืมตัวตนของคุณ

52
00:02:05,561 --> 00:02:09,873
เพื่อที่จะค้นหาตัวเอง
คุณต้องปล่อยวางตัวเอง

53
00:02:09,873 --> 00:02:12,809
เราเกิดมาเพื่ออยู่ในสังคม
ซึ่งชื่นชมอดัม 1

54
00:02:12,809 --> 00:02:15,049
และมักจะละเลยอดัม 2

55
00:02:15,049 --> 00:02:18,281
แต่ปัญหาจากสิ่งนี้คือ มันเปลี่ยน
คุณให้กลายเป็นสัตว์ที่ฉลาด

56
00:02:18,281 --> 00:02:19,838
ที่ปฏิบัติต่อชีวิตดั่งเช่นเกม

57
00:02:19,838 --> 00:02:22,563
แล้วคุณก็กลายสภาพเป็นสัตว์ที่
เลือดเย็น และช่างคำนวน

58
00:02:22,563 --> 00:02:25,369
ผู้กลายเป็นสิ่งที่แสนจะสามัญธรรมดา

59
00:02:25,369 --> 00:02:26,829
แล้วคุณก็ได้ตระหนักถึงความแตกต่าง

60
00:02:26,829 --> 00:02:29,401
ระหว่างตัวตนที่มีความปรารถนา 
และตัวตนที่แท้จริงของคุณ

61
00:02:29,401 --> 00:02:33,374
คุณไม่ได้รับความชื่นชมสรรเสริญอย่างที่คุณอยากได้

62
00:02:33,374 --> 00:02:34,934
ที่คุณหวังว่าใครสักคนจะชื่นชมคุณ

63
00:02:34,934 --> 00:02:36,660
คุณไม่มีความเชื่อมั่นลึกๆ

64
00:02:36,660 --> 00:02:39,197
คุณไม่มีอารมณ์แห่งความยินดีปรีดา

65
00:02:39,197 --> 00:02:40,966
คุณไม่มี
ความมุ่งมั่นในการทำงาน

66
00:02:40,966 --> 00:02:44,180
นั่นมันอาจต้องใช้เวลามากกว่าทั้งชีวิตที่จะยอมรับ

67
00:02:44,180 --> 00:02:47,627
ผมได้รับคำตอบธรรมดาๆ จากประวัติศาสตร์

68
00:02:47,627 --> 00:02:50,389
เกี่ยวกับวิธีที่คุณจะสร้างอดัม 2 ให้เข้มแข็ง

69
00:02:50,389 --> 00:02:52,399
วิธีที่คุณจึงจะสร้างบุคลิกภาพที่ลึกซึ้ง

70
00:02:52,399 --> 00:02:55,124
ประวัติศาสตร์ทำให้ผู้คนได้ย้อนกลับไป

71
00:02:55,124 --> 00:02:57,010
สู่อดีตของพวกเขา

72
00:02:57,010 --> 00:02:59,260
บางครั้งนำไปสู่เวลาอันมีค่าของชีวิต

73
00:02:59,260 --> 00:03:00,719
ไปสู่วัยเยาว์

74
00:03:00,719 --> 00:03:04,685
และบ่อยครั้งจิตใจมุ่งไปสู่อดีต

75
00:03:04,685 --> 00:03:06,073
ในช่วงเวลาที่น่าอับอาย

76
00:03:06,073 --> 00:03:09,000
ความผิดบาปบางอย่าง 
การกระทำที่แสนจะเห็นแก่ตัวบางอย่าง

77
00:03:09,000 --> 00:03:11,290
การกระทำที่ละเลย ตื้นเขิน

78
00:03:11,290 --> 00:03:14,033
บาปแห่งความโกรธแค้น บาปแห่งการสงสารตัวเอง

79
00:03:14,033 --> 00:03:17,618
พยายามที่จะทำให้ผู้คนพอใจ
ความขลาดกลัว

80
00:03:17,618 --> 00:03:22,313
อดัม 1 ถูกสร้างจากการทำตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น

81
00:03:22,313 --> 00:03:26,409
อดัม 2 ถูกสร้างจากการต่อสู้กับความอ่อนแอของคุณ

82
00:03:26,409 --> 00:03:29,267
คุณมองเข้าไปในตัวเอง คุณพบความผิดบาป

83
00:03:29,267 --> 00:03:30,939
ที่คุณทำมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าในชีวิตของคุณ

84
00:03:30,939 --> 00:03:32,740
ความผิดบาปอันเป็นเอกลักษณ์ของคุณ

85
00:03:32,740 --> 00:03:35,431
ที่แตกต่างจากบาปของคนอื่น

86
00:03:35,431 --> 00:03:38,295
และคุณต่อสู้กับความผิดบาปนั้น 
คุณตะลุมบอนกับบาปนั้น

87
00:03:38,295 --> 00:03:41,431
จากการตะลุมบอนนั้น จากความทุกข์ทรมานนั้น

88
00:03:41,431 --> 00:03:45,049
ตัวตนที่ลึกซึ้งของคุณก็ก่อตัว

89
00:03:45,049 --> 00:03:46,951
และเรามักไม่ได้ถูกสอนให้ตระหนักถึง

90
00:03:46,951 --> 00:03:48,087
บาปภายในตัวของเราเอง

91
00:03:48,087 --> 00:03:49,935
เราไม่ได้ถูกสอนจากวัฒนธรรมของเรา

92
00:03:49,935 --> 00:03:51,882
ถึงวิธีตะลุมบอนกับความผิดบาป

93
00:03:51,882 --> 00:03:54,555
วิธีเผชิญหน้า และวิธีต่อสู้กับมัน

94
00:03:54,555 --> 00:03:57,885
เราอาศัยอยู่ในวัฒนธรรม
ที่มีความนึกคิดแบบอดัม 1

95
00:03:57,885 --> 00:04:01,054
ซึ่งเราไม่เคยปริปาก
ถึงอดัม 2

96
00:04:01,054 --> 00:04:02,710
ท้ายที่สุด ไรน์โฮล์ด นีเบอร์

97
00:04:02,710 --> 00:04:04,845
สรุปถึงการเผชิญหน้าของการใช้ชีวิต

98
00:04:04,845 --> 00:04:08,398
ของอดัม 1 และอดัม 2 ว่า

99
00:04:08,398 --> 00:04:11,660
"ไม่มีสิ่งที่ควรค่าแก่การกระทำ
จะสามารถถูกทำให้สำเร็จได้ภายในช่วงชีวิตของเรา

100
00:04:11,660 --> 00:04:14,042
ดังนั้นเราต้อง
มีความหวัง

101
00:04:14,042 --> 00:04:17,148
ไม่มีสิ่งใดจริงแท้
หรือสวยงาม หรือดีงามที่สร้าง

102
00:04:17,148 --> 00:04:20,104
ให้ประวัติศาสตร์ของมนุษ์สมบูรณ์

103
00:04:20,104 --> 00:04:22,782
ดังนั้นเราต้องมีศรัทธา

104
00:04:22,782 --> 00:04:26,672
ไม่มีสิ่งใดที่เราจะทำนอกจากความดี
เป็นความสำเร็จเพียงอย่างเดียว

105
00:04:26,672 --> 00:04:28,499
ด้วยเหตุนี้ เราจะต้อง
มีความรัก

106
00:04:28,499 --> 00:04:30,197
ไม่มีศีลธรรมใดจากเพื่อนหรือศัตรูจะมีค่า

107
00:04:31,895 --> 00:04:33,593
เท่ากับศีลธรรมจากมุมมองของเราเอง

108
00:04:33,593 --> 00:04:36,141
ด้วยเหตุนี้ เราจะต้องมีรูปแบบสุดท้ายของความรัก

109
00:04:36,141 --> 00:04:38,968
นั่นคือ การให้อภัย

110
00:04:38,968 --> 00:04:40,604
ขอบคุณครับ

111
00:04:40,604 --> 00:04:42,680
(เสียงปรบมือ)