WEBVTT

00:00:00.885 --> 00:00:02.407
مدتی است که دارم فکر میکنم به تفاوت میان

00:00:02.407 --> 00:00:05.541
فضایل رزومهای و فضایل مدحی.

00:00:05.541 --> 00:00:08.443
فضایل رزومهای آنهایی هستند که آدم در رزومه اش درج می کند،

00:00:08.443 --> 00:00:11.909
یعنی همان مهارت هایی که آدم با خودش به بازار کار میآورد.

00:00:11.909 --> 00:00:13.647
فضایل مدحی آنهایی هستند که

00:00:13.647 --> 00:00:15.129
در مدح و ستایش آدم (بویژه پس از مرگ) گفته میشود،

00:00:15.129 --> 00:00:18.067
که مفاهیم عمیقتری هستند: این که شما که هستید، در اعماق وجودتان،

00:00:18.067 --> 00:00:19.843
ماهیت روابطتان چیست،

00:00:19.843 --> 00:00:23.407
جسورهستید، مهربان، وابسته، و یا سازگار؟

00:00:23.407 --> 00:00:24.901
و بسیاری از ما، از جمله خودم، می گوییم

00:00:24.901 --> 00:00:28.117
فضایل مدحی مهم ترین نوع فضیلت ها هستند.

00:00:28.127 --> 00:00:30.200
اما در مورد من،

00:00:30.200 --> 00:00:33.002
آیا دست کم یکی از آنها هست که در موردش بیشتر از بقیه فکر کنم؟ پاسخ منفی است.

NOTE Paragraph

00:00:33.002 --> 00:00:35.295
من در مورد این مشکل فکر کرده ام،

00:00:35.295 --> 00:00:36.463
و کسی که در اندیشیدن در این مورد به من کمک کرد یک فیلسوف است

00:00:36.463 --> 00:00:38.076
شخصی به نام جوزف سولوتچیک، یک خاخام (عالم یهودی) بود

00:00:38.076 --> 00:00:41.446
که کتاب با عنوان « مرد تنهای ایمان » را در ۱۹۶۵ نوشت.

00:00:41.446 --> 00:00:44.766
سولوتچیک گفت که طبیعت ما دو رویه دارد،

00:00:44.766 --> 00:00:47.156
که آدم یک و آدم دو نامیده می شوند.

00:00:47.156 --> 00:00:48.888
آدم یک دنیوی، جاه طلب است،

00:00:48.888 --> 00:00:51.111
رویه بیرونی طبیعت ما.

00:00:51.111 --> 00:00:53.184
او طالب آفرینش و ساختن است، شرکتها را میافریند،

00:00:53.184 --> 00:00:54.730
نوآوری می کند.

00:00:54.730 --> 00:00:57.468
آدم دو رویه متواضع طبیعت ماست

00:00:57.468 --> 00:01:00.285
آدم نه تنها می خواهدکار نیک کند بلکه خوب هم باشد،

00:01:00.285 --> 00:01:02.232
تا ذاتا به روشی زندگی کند

00:01:02.232 --> 00:01:06.035
که خداوند، خلقت و امکانات ما را گرامی می دارد.

00:01:06.035 --> 00:01:07.923
آدم یک می خواهد جهان را فتح کند.

00:01:07.923 --> 00:01:10.687
آدم دو می خواهد شنونده ندایی باشد و از جهان اطاعت کند.

00:01:10.687 --> 00:01:13.175
آدم یک موفقیتها را دوست میدارد.

00:01:13.175 --> 00:01:15.857
آدم دو قوت و انسجام درونی را.

00:01:15.857 --> 00:01:18.600
آدم یک درباره نحوه کاراکرد چیزها می پرسد.

00:01:18.600 --> 00:01:20.918
آدم دو چرایی بودنمان در اینجا را می پرسد.

00:01:20.918 --> 00:01:23.022
شعار آدم یک «موفقیت» است.

00:01:23.022 --> 00:01:27.268
شعار آدم دو «عشق، رستگاری و بازگشت» است.

NOTE Paragraph

00:01:27.268 --> 00:01:29.118
و سولوتچیک اینطور بحث می کند که این دو رویه

00:01:29.118 --> 00:01:31.766
از طبیعت ما در نبرد با یکدیگر هستند.

00:01:31.766 --> 00:01:33.830
ما در خود مواجه ای دائمی زندگی می کنیم

00:01:33.830 --> 00:01:37.094
بین موفقیت بیرونی و ارزش درونی.

00:01:37.094 --> 00:01:39.578
و مورد فریبنده مربوط به این چیزها

00:01:39.578 --> 00:01:41.270
باید بگویم این است که این دو رویه از طبیعت ما

00:01:41.270 --> 00:01:43.680
با منطق های متفاوتی کار می کنند.

00:01:43.680 --> 00:01:45.914
منطق بیرونی منطقی اقتصادی است:

00:01:45.914 --> 00:01:49.380
ورودیها به خروجیها منتهی شده و خطرات به پاداشها منجر می شوند.

00:01:49.380 --> 00:01:51.156
رویه درونی طبیعت مان

00:01:51.156 --> 00:01:54.577
منطقی اخلاقی و اغلب منطقی وارونه است.

00:01:54.577 --> 00:01:56.451
باید بدهید تا دریافت کنید.

00:01:56.451 --> 00:01:58.167
باید به چیزی خارج از خودتان تسلیم شوید

00:01:58.167 --> 00:02:00.449
تا قدرتی را در وجود خود کسب کنید.

00:02:00.449 --> 00:02:02.770
باید برای بدست آوردن آنچه می خواهید بر میل خود غلبه کنید.

00:02:02.770 --> 00:02:05.561
برای تکمیل کردن خودتان، باید خودتان را فراموش کنید.

00:02:05.561 --> 00:02:09.873
برای پیدا کردن خودتان، باید خودتان را گم کنید.

NOTE Paragraph

00:02:09.873 --> 00:02:12.809
ما در جامعه ای زندگی می کنیم که آدم یک را می پسندد.

00:02:12.809 --> 00:02:15.049
و اغلب از آدم دو غفلت می کند.

00:02:15.049 --> 00:02:18.281
و مشکل این است که تبدیل به حیوانی موذی می شود

00:02:18.281 --> 00:02:19.838
که با زندگی به عنوان بازی رفتار می کند،

00:02:19.838 --> 00:02:22.563
و تبدیل به مخلوقی حسابگر و سرد می شود

00:02:22.563 --> 00:02:25.369
که به نوعی حد وسط می رسد

00:02:25.369 --> 00:02:26.829
جاییکه تشخیص می دهد تفاوتی هست

00:02:26.829 --> 00:02:29.401
بین خود واقعی شما و خود مطلوبتان.

00:02:29.401 --> 00:02:33.374
آن نوع مدحی را که خواستارش هستید را به دست نمیاورید

00:02:33.374 --> 00:02:34.934
امیدوارید کسی آن را به شما بدهد.

00:02:34.934 --> 00:02:36.660
بزه کاری عمیقی ندارید.

00:02:36.660 --> 00:02:39.197
طنین اندازی احساسی ندارید.

00:02:39.197 --> 00:02:40.966
شما تعهدی به وظایفی که بیش از

00:02:40.966 --> 00:02:44.180
یک عمر انجامشان طول بکشد ندارید.

NOTE Paragraph

00:02:44.180 --> 00:02:47.627
پاسخی عوامانه از تاریخ را به یادم آورد

00:02:47.627 --> 00:02:50.389
این که چگونه آدم دو واقعی بسازیم،

00:02:50.389 --> 00:02:52.399
چگونه شخصیتی عمیق بسازیم.

00:02:52.399 --> 00:02:53.936
در طول تاریخ، آدمها به

00:02:53.936 --> 00:02:55.473
گذشته خودشان برگشته اند،

00:02:55.473 --> 00:02:57.010
گاهی به زمانی ارزشمند در زندگیشان،

00:02:57.010 --> 00:02:59.260
به کودکیشان،

00:02:59.260 --> 00:03:00.719
و اغلب، ذهن گذشته را جذب می کند

00:03:00.719 --> 00:03:04.685
تا لحظه ای شرم آور،

00:03:04.685 --> 00:03:06.073
گناهی که مرتکب شده، یا رفتاری خودخواهانه،

00:03:06.073 --> 00:03:09.000
عملی از قلم افتاده، کم عمق،

00:03:11.290 --> 00:03:14.033
گناه خشم، گناه دلسوزی برای خود،

00:03:14.033 --> 00:03:17.618
تلاش برای خشنود ساختن دیگران، فقدان جسارت.

00:03:17.618 --> 00:03:22.313
آدم یک با ساخته شدن روی نقاط قوت شما ساخته می شود.

00:03:22.313 --> 00:03:26.409
آدم دو با جنگیدن با نقاط ضعف شما ساخته می شود.

00:03:26.409 --> 00:03:29.267
در درون خود تعمق می کنید، گناه را میابید

00:03:29.267 --> 00:03:30.939
که در سراسر عمر خود مرتکب شده اید،

00:03:30.939 --> 00:03:32.740
گناهی که امضای شماست

00:03:32.740 --> 00:03:35.431
از بین بقیه شان نمودار می شود،

00:03:35.431 --> 00:03:38.295
و با آن گناه جنگیده و با آ» گناه کشتی می گیرید،

00:03:38.295 --> 00:03:41.431
و در نتیجه آن کشتی گرفتن، و آن رنج کشیدن است

00:03:41.431 --> 00:03:45.049
که عمقی از شخصیت ساخته می شود.

00:03:45.049 --> 00:03:46.951
و ما اغلب تشخیص دهی

00:03:46.951 --> 00:03:48.087
گناه در وجودمان را نمیاموزیم،

00:03:48.087 --> 00:03:49.935
که در این فرهنگ نمیاموزیم

00:03:49.935 --> 00:03:51.882
چگونه با آن کشتی بگیریم،

00:03:51.882 --> 00:03:54.555
چگونه با آن مواجه شده و نبرد کنیم.

00:03:54.555 --> 00:03:57.885
ما در فرهنگی با ذهنیت آدم یک زندگی می کنیم

00:03:57.885 --> 00:04:01.054
در حالیکه درباره آدم دو قادر به صحبت نیستیم.

NOTE Paragraph

00:04:01.054 --> 00:04:02.710
سرانجام، رینولد نیبهور

00:04:02.710 --> 00:04:04.845
مواجه را جمع بندی می کند،

00:04:04.845 --> 00:04:08.398
کل زندگی آدم یک و آدم دو را به این ترتیب:

00:04:08.398 --> 00:04:11.660
« هیچ چیز با ارزشی برای انجام دادن وجود ندارد که بتوان در طول زندگیمان به سرانجام برسانیم؛

00:04:11.660 --> 00:04:14.042
بنابراین باید توسط امید نجات داده شویم.

00:04:14.042 --> 00:04:17.148
هر چیز راستین یا زیبا یا خوبی در

00:04:17.148 --> 00:04:20.104
بافت آنی تاریخ صرفا معنای کامل ایجاد نمی کند؛

00:04:20.104 --> 00:04:22.782
بنابراین باید توسط ایمان نجات داده شویم.

00:04:22.782 --> 00:04:26.672
هیچ کاری را هر چقدر هم که پرهیزکارانه باشد را نمی توان به تنهایی به عاقبت رساند؛

00:04:26.672 --> 00:04:29.718
بنابراین باید توسط عشق نجات داده شویم.

00:04:29.718 --> 00:04:32.155
هیچ عمل پرهیزکارانه ای نسبت به دیدگاه دوست یا

00:04:32.155 --> 00:04:36.141
دشمن مان در قیاس با دیدگاه ما به همان اندازه پرهیزکارانه نیست.

00:04:36.141 --> 00:04:38.968
بنابراین بایدتوسط آن شکل نهایی از عشق نجات داده شویم،

00:04:38.968 --> 00:04:40.604
که بخشودگی است.»

NOTE Paragraph

00:04:40.604 --> 00:04:42.680
متشکرم.

NOTE Paragraph

00:04:42.680 --> 00:04:44.398
(تشویق)