Σκεφτόμουν τη διαφορά ανάμεσα

στις αρετές του βιογραφικού
και στις αρετές του εγκωμίου.

Οι αρετές του βιογραφικού είναι αυτές
που βάζετε στο βιογραφικό σας,

δηλαδή οι ικανότητες
που φέρετε στην αγορά.

Οι αρετές του εγκωμίου είναι αυτές

που αναφέρονται στο εγκώμιο,

που είναι βαθύτερες: ποιοι είστε,
το βάθος σας,

ποια είναι η φύση των σχέσεών σας,

είστε τολμηροί, τρυφεροί, 
αξιόπιστοι, συνεπείς;

Οι περισσότεροι από εμάς θα έλεγαν,

ότι οι αρετές του εγκωμίου είναι
οι πιο σημαντικές αρετές.

Αλλά τουλάχιστον στην περίπτωσή μου,

είναι αυτές που σκέφτομαι περισσότερο;
Και η απάντηση είναι όχι.

Έτσι σκεφτόμουν αυτό το πρόβλημα,

και με βοήθησε να το σκεφτώ ένας στοχαστής
ο ραβίνος Τζόζεφ Σολοβέιτσικ,

κι έγραψε ένα βιβλίο που λέγεται
«Ο μόνος άντρας της πίστης» το 1965.

Ο Σολοβέιτσικ είπε ότι η φύση μας
έχει δύο πλευρές,

που ονόμασε Αδάμ Ι και Αδάμ ΙΙ.

Ο Αδάμ Ι είναι η εγκόσμια, φιλόδοξη,

εξωτερική πλευρά της φύσης μας.

Θέλει να χτίσει, να δημιουργήσει,
να φτιάξει εταιρίες,

να δημιουργήσει καινοτομία.

Ο Αδάμ ΙΙ είναι 
η ταπεινή πλευρά της φύσης μας.

Ο Αδάμ ΙΙ δεν θέλει μόνο να κάνει το καλό,
αλλά να είναι και καλός,

να ζήσει εσωτερικά με έναν τρόπο

που τιμά τον Θεό, τη δημιουργία
και τις δυνατότητές μας.

Ο Αδάμ Ι θέλει να κατακτήσει τον κόσμο.

Ο Αδάμ ΙΙ θέλει να ακούσει το κάλεσμα
και να υπακούσει τον κόσμο.

Ο Αδάμ Ι γεύεται την εκπλήρωση.

Ο Αδάμ ΙΙ γεύεται 
την εσωτερική συνέπεια και δύναμη.

Ο Αδάμ Ι ρωτά πώς λειτουργούν τα πράγματα.

Ο Αδάμ ΙΙ ρωτά γιατί είμαστε εδώ.

Το ρητό του Αδάμ Ι είναι «επιτυχία».

Το ρητό του Αδάμ ΙΙ είναι «αγάπη, 
λύτρωση και ανταπόδοση».

Ο Σολοβέιτσικ υποστήριξε
ότι αυτές οι δύο πλευρές

της φύσης μας είναι σε πόλεμο μεταξύ τους.

Ζούμε σε μια αέναη αυτο-αντιπαράθεση

μεταξύ της εξωτερικής επιτυχίας
και της εσωτερικής αξίας.

Και το δύσκολο, θα έλεγα, γι' αυτές

τις δύο πλευρές της φύσης μας είναι 
ότι λειτουργούν με διαφορετική λογική.

Η εξωτερική λογική είναι 
μια οικονομική λογική:

η εισροή οδηγεί στην εκροή,
το ρίσκο οδηγεί σε ανταμοιβή.

Η εσωτερική πλευρά της φύσης μας

είναι μια ηθική λογική
και συχνά μια αντίστροφη λογική.

Πρέπει να δώσετε για να λάβετε.

Πρέπει να παραδοθείτε σε κάτι
έξω από τον εαυτό σας

και να πάρετε δύναμη
από τον ίδιο τον εαυτό σας.

Πρέπει να κατακτήσετε την επιθυμία
για να πάρετε αυτό που θέλετε.

Για να εκπληρωθείτε,
θα πρέπει να ξεχάσετε τον εαυτό σας.

Για να βρείτε τον εαυτό σας,
θα πρέπει να τον χάσετε.

Τυχαίνει να ζούμε σε μια κοινωνία
που ευνοεί τον Αδάμ Ι,

και συχνά παραμελεί τον Αδάμ ΙΙ.

Και το πρόβλημα είναι, 
ότι σας μεταμορφώνει σε ένα πονηρό ζώο

που συμπεριφέρεται στη ζωή σαν θήραμα,

και γίνεστε ένα κρύο, υπολογιστικό ον

που γλιστρά σε ένα είδος μετριότητας

όπου συνειδητοποιείτε τη διαφορά

ανάμεσα στον εαυτό που επιθυμείτε
και τον πραγματικό εαυτό.

Δεν κερδίζετε τον τύπο του εγκωμίου
που θέλετε,

που ελπίζετε ότι θα σας δώσει κάποιος.

Δεν έχετε το βάθος της πεποίθησης.

Δεν έχετε μια συναισθηματική ηχηρότητα.

Δεν δεσμευόσαστε σε εργασίες

που χρειάζονται δέσμευση 
για παραπάνω από μια ζωή.

Θυμήθηκα μια κοινή απάντηση
μέσα από την ιστορία

για το πώς χτίζετε έναν στιβαρό Αδάμ ΙΙ,

πώς χτίζετε το βάθος του χαρακτήρα.

Μέσα από την ιστορία,
οι άνθρωποι επέστρεψαν

στο παρελθόν τους,

μερικές φορές σε μια πολύτιμη στιγμή 
στη ζωή τους,

στην παιδική τους ηλικία,

και συχνά, το μυαλό αιωρείται στο παρελθόν

σε μια στιγμή ντροπής,

σε κάποια αμαρτία,
κάποια εγωιστική πράξη,

μια πράξη παράλειψης, 
ρηχότητας,

η αμαρτία του θυμού,
η αμαρτία της αυτολύπησης,

το να προσπαθείς να ευχαριστήσεις 
τον κόσμο, η έλλειψη κουράγιου.

Ο Αδάμ Ι φτιάχνεται
με το να στηρίζεστε στις δυνάμεις σας.

Ο Αδάμ ΙΙ φτιάχνεται
με το να πολεμάτε τις αδυναμίες σας.

Πηγαίνετε μέσα στον εαυτό σας,
βρίσκετε την αμαρτία

που έχετε κάνει επανειλημμένα στη ζωή σας,

την αμαρτία που σας χαρακτηρίζει,

και από την οποία ξεπηδούν οι άλλες,

και πολεμάτε αυτή την αμαρτία
και παλεύετε με αυτήν,

και από αυτή την πάλη, τα βάσανα

δημιουργείται το βάθος του χαρακτήρα.

Συχνά δεν έχουμε διδαχτεί 
να αναγνωρίζουμε

την αμαρτία στον εαυτό μας,

δεν έχουμε διδαχτεί σε αυτόν τον πολιτισμό

πώς να παλεύουμε μαζί της,

πώς να την αντιμετωπίζουμε,
και πώς να την πολεμούμε.

Ζούμε σε έναν πολιτισμό
με τη νοοτροπία του Αδάμ Ι

όπου είμαστε άναρθροι
σχετικά με τον Αδάμ ΙΙ.

Τέλος, ο Ράινχολντ Νίμπουρ

συνόψισε τη σύγκρουση, 
την πλήρη ζωή

του Αδάμ Ι και Αδάμ ΙΙ, 
με αυτόν τον τρόπο:

«Τίποτα που αξίζει δεν μπορεί 
να επιτευχθεί στη διάρκεια της ζωής μας·

ως εκ τούτου πρέπει να σωθούμε 
μέσω της ελπίδας.

Τίποτα το αληθινό ή όμορφο ή καλό

δεν βγάζει νόημα σε κανένα
άμεσο πλαίσιο της ιστορίας·

ω εκ τούτου πρέπει να σωθούμε 
μέσω της πίστης.

Όσο ενάρετο κι αν είναι αυτό που κάνουμε,
δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο του·

ως εκ τούτου πρέπει να σωθούμε 
μέσω της αγάπης.

Καμία ενάρετη πράξη δεν είναι τόσο ενάρετη

από την άποψη του φίλου ή του εχθρού μας
όσο από τη δική μας άποψη.

Ως εκ τούτου πρέπει να σωθούμε
μέσω αυτής της τελικής μορφής αγάπης,

που είναι η συγχώρεση».

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)