WEBVTT

00:00:00.717 --> 00:00:05.514
ผมอยากจะนำคุณไปกับการเดินทางที่สุดยอด
ของยานอวกาศ โรเซตตา (Rosetta spacecraft)

00:00:05.514 --> 00:00:09.540
เพื่อที่จะขนส่ง 
และนำยานสำรวจลงจอดบนดาวหาง

00:00:09.540 --> 00:00:12.730
มันเป็นความปรารถนาของผม
มาตลอดสองปี

00:00:13.450 --> 00:00:14.545
เพื่อที่จะทำอย่างนั้น

00:00:14.545 --> 00:00:18.015
ผมต้องอธิบายให้คุณทราบถึงจุดเริ่มต้น
ของระบบสุริยจักรวาล

NOTE Paragraph

00:00:18.015 --> 00:00:20.238
เมื่อเราย้อนกลับไป 4.5 พันล้านปีก่อน

00:00:20.238 --> 00:00:21.957
มันมีเมฆก๊าซและฝุ่น

00:00:21.957 --> 00:00:26.484
และศูนย์กลางของเมฆนี้
ดวงอาทิตย์ของเราก็เกิดขึ้นและเปล่งแสง

00:00:26.484 --> 00:00:32.195
สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยเช่นกันก็คือดาวเคราะห์ 
ดาวหาง และดาวเคราะห์น้อยที่เรารู้จัก

00:00:32.195 --> 00:00:35.608
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ตามทฤษฎี

00:00:35.608 --> 00:00:39.625
ก็คือเมื่อโลกเย็นตัวลง

00:00:39.625 --> 00:00:44.396
ดาวหางมากมายก็เข้าชนโลก
และนำน้ำมายังโลก

00:00:45.082 --> 00:00:49.516
มันอาจจะนำสารอินทรีย์ที่ซับซ้อน
มายังโลกด้วย

00:00:49.516 --> 00:00:52.906
และนั่นอาจเป็นจุดเริ่มต้น
การเกิดของสิ่งมีชีวิต

00:00:52.906 --> 00:00:56.366
คุณสามารถเปรียบเทียบสิ่งนี้
กับการที่จะต้องต่อจิ๊กซอว์ 250 ชิ้น

00:00:56.366 --> 00:00:59.570
แทนที่จะเป็น 2,000 ชิ้น

NOTE Paragraph

00:00:59.570 --> 00:01:03.053
หลังจากนั้น ดาวเคราะห์ขนาดใหญ่
อย่างดาวพฤหัสบดี และดาวเสาร์

00:01:03.053 --> 00:01:05.631
พวกมันไม่ได้อยู่ในที่ของมันอย่างที่เป็นในตอนนี้

00:01:05.631 --> 00:01:08.278
และพวกมันก็มีปฏิสัมพันธ์กันทางแรงโน้มถ่วง

00:01:08.278 --> 00:01:11.830
และพวกมันก็เก็บกวาดส่วนใน
ของระบบสุริยจักรวาลซะราบ

00:01:11.830 --> 00:01:13.432
และสิ่งที่เรารู้ เมื่อดาวหาง

00:01:13.432 --> 00:01:15.545
เข้าไปอยู่ในอะไรบางอย่างที่เรียกว่า
ไคเปอร์ เบลท์ (Kuiper Belt)


00:01:15.545 --> 00:01:19.213
ซึ่งเป็นทางของวัตถุนอกวงโคจรของดาวเนปจูน

00:01:19.213 --> 00:01:22.906
และบางครั้ง สิ่งต่างๆ เหล่านี้เข้าชนกัน

00:01:22.906 --> 00:01:25.971
และพวกมันเบนไปด้วยแรงโน้มถ่วง

00:01:25.971 --> 00:01:30.428
และจากนั้นแรงโน้มถ่วงของดาวพฤหัสฯ
ก็ดึงพวกมันกลับเข้ามายังระบบสุริยจักรวาล

00:01:30.428 --> 00:01:34.120
และพวกมันก็กลายเป็นดาวหาง
อย่างที่พวกเราเห็นบนฟากฟ้า

NOTE Paragraph

00:01:34.120 --> 00:01:37.394
สิ่งสำคัญก็คือว่า ในช่วงนี้

00:01:37.394 --> 00:01:39.693
ในสี่จุดห้าพันล้านปี

00:01:39.693 --> 00:01:42.875
ดาวหางเหล่านี้ได้อยู่ในส่วนนอก
ของระบบสุริยจักรวาล

00:01:42.875 --> 00:01:44.290
และไม่เคยเปลี่ยนแปลง

00:01:44.290 --> 00:01:47.193
ประหนึ่งเป็นระบบสุริยจักรวาลแบบที่แช่แข็งไว้

NOTE Paragraph

00:01:47.193 --> 00:01:49.282
ในท้องฟ้า เรามองสิ่งเหล่านี้

00:01:49.282 --> 00:01:51.233
เรารู้จักพวกมันจากหาง

00:01:51.233 --> 00:01:52.904
จริงๆ แล้วพวกมันมีสองหาง

00:01:52.904 --> 00:01:56.759
หางหนึ่งเป็นฝุ่น
ซึ่งถูกเป่าออกมาโดยลมสุริยะ

00:01:56.759 --> 00:02:00.404
อีกหางหนึ่งคือ หางไอออน
ซึ่งเป็นอนุภาคที่มีประจุ

00:02:00.404 --> 00:02:03.143
และพวกมันเคลื่อนตามสนามแม่เหล็ก
ในระบบสุริยจักรวาล

00:02:03.143 --> 00:02:04.292
มันมีโคม่า

00:02:04.292 --> 00:02:07.199
และจากนั้นก็มีนิวเคลียส ซึ่งตรงนี้
มันเล็กเกินกว่าจะเห็นได้

00:02:07.199 --> 00:02:09.689
และคุณจะต้องจำไว้ว่า ในกรณีของโรเซตตา 
(Rosetta)

00:02:09.689 --> 00:02:11.866
ยานอวกาศอยู่ตรงใจกลางพิกเซลนั้น

00:02:11.866 --> 00:02:15.976
เราอยู่ห่างไป 20, 30, 40 กิโลเมตร
จากดาวหางนั้น

NOTE Paragraph

00:02:15.976 --> 00:02:18.297
แล้วมีอะไรที่สำคัญอีก

00:02:18.297 --> 00:02:23.166
ดาวหางมีสสารดั้งเดิม
ที่ให้กำเนิดระบบสุริยจักรวาลของเรา

00:02:23.166 --> 00:02:25.526
ดังนั้น พวกมันน่าศึกษา ถึงองค์ประกอบ

00:02:25.526 --> 00:02:29.791
ที่มีอยู่ในเวลานั้น
เมื่อโลก และชีวิต เริ่มต้นขึ้น

00:02:29.791 --> 00:02:31.773
นักวิทยาศาสตร์ยังตั้งสมมติฐานว่า

00:02:31.773 --> 00:02:35.944
ดาวหางได้นำสารตั้งต้นที่เริ่มต้นกระบวนการ
กำเนิดสิ่งมีชีวิตมาสู่โลก

00:02:35.944 --> 00:02:40.309
ในปีค.ศ. 1983 ESA จัดตั้งโครงการระยะยาว
ชื่อ ฮอไรซอน 2000 (Horizon 2000)

00:02:40.309 --> 00:02:44.233
ซึ่งมีก้าวสำคัญขั้นหนึ่ง
นั่นคือปฏิบัติการไปดาวหาง

00:02:44.233 --> 00:02:49.123
ในขณะเดียวกัน ปฏิบัติการเล็กๆ ไปยังดาวหาง
นี่คือ จิออตโต (Giotto) ก็ถูกปล่อยออกไป

00:02:49.123 --> 00:02:55.329
และในปี ค.ศ. 1986 มันบินผ่านดาวหางฮัลเลย์
พร้อมกับขบวนยานอวกาศอื่นๆ

00:02:55.329 --> 00:02:58.900
จากผลของปฏิบัติการ
มันเป็นที่ชัดเจนในทันทีว่า

00:02:58.900 --> 00:03:04.087
ดาวหางนั้นเหมาะสมที่สุดสำหรับการศึกษา
เพื่อทำความเข้าใจระบบสุริยจักรวาลของเรา

00:03:04.087 --> 00:03:08.599
และดังนั้น ปฏิบัติการณ์โรเซตตา
ได้รับการอนุมัติในปี ค.ศ. 1993

00:03:08.599 --> 00:03:12.234
เดิมที มันควรจะถูกปล่อยตัว
ในปี ค.ศ. 2003

00:03:12.234 --> 00:03:14.858
แต่ก็เกิดปัญหาขึ้นกับ
จรวดอาเรียน (Ariane)

00:03:14.858 --> 00:03:17.923
อย่างไรก็ดี ด้วยความกระตือรือล้นจัด
หน่วยประชาสัมพันธ์ของเรา

00:03:17.923 --> 00:03:20.145
ได้ผลิตจานกระเบื้องที่ระลึก 1,000 ชิ้น

00:03:20.145 --> 00:03:22.535
ที่มีชื่อดาวหางผิดดวง

00:03:22.535 --> 00:03:26.102
ผมเลยไม่เคยต้องซื้อเครื่องกระเบื้องอีกเลย
นั่นเป็นข้อดีนะครับ

00:03:26.102 --> 00:03:27.821
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:03:27.821 --> 00:03:29.701
เมื่อปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไข

00:03:29.701 --> 00:03:32.882
เราออกจากโลกในปี ค.ศ. 2004

00:03:32.882 --> 00:03:35.970
ไปยังดาวหางที่ถูกเลือกใหม่
เชอยูมอฟ-เจราซิเมนโค
(Churyumov-Gerasimenko)

00:03:35.970 --> 00:03:38.826
ดาวหางดวงนี้ถูกเลือกอย่างพิถีพิถัน

00:03:38.826 --> 00:03:41.480
เพราะว่า หนึ่ง คุณจะต้องสามารถไปถึงมันได้

00:03:41.480 --> 00:03:44.261
และสอง มันไม่ควรจะอยู่ในระบบสุริยจักรวาลมานานเกินไป

00:03:44.261 --> 00:03:48.208
ดาวหางนี้อยู่ในระบบสุริยจักรวาลมาตั้งแต่
ปี ค.ศ. 1959

00:03:48.208 --> 00:03:51.523
นั่นเป็นครั้งแรก
ที่มันถูกเบนออกโดยดาวพฤหัสฯ

00:03:51.523 --> 00:03:54.500
และมันเข้าใกล้ดวงอาทิตย์พอที่จะเริ่มเปสี่ยนแปลง

00:03:54.500 --> 00:03:56.151
มันเป็นดาวหางใหม่

NOTE Paragraph

00:03:56.611 --> 00:03:59.502
โรเซตตาได้สร้างประวัติศาสตร์
ในการทำหลายๆ สิ่งเป็นครั้งแรก

00:03:59.502 --> 00:04:02.018
มันเป็นดาวเทียมแรกที่โคจรรอบดาวหาง

00:04:02.018 --> 00:04:05.640
และติดตามมันไปตลอดทั้งการเดินทาง
ข้ามระบบสุริยจักรวาล --

00:04:05.640 --> 00:04:08.938
เข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด
อย่างที่เราจะได้เห็นในเดือนสิงหาคม

00:04:08.938 --> 00:04:11.259
และจากนั้นออกห่างไป
สู่ระบบสุริยจักรวาลส่วนนอกอีกครั้ง

00:04:11.259 --> 00:04:13.860
มันเป็นยานลำแรกที่ลงจอดบนดาวหาง

00:04:13.860 --> 00:04:17.552
เราโคจรรอบดาวหาง
โดยใช้อะไรบางอย่าง

00:04:17.552 --> 00:04:19.001
ที่ปกติเขาไม่ใช้กันในยานอวกาศ

00:04:19.001 --> 00:04:22.636
ปกติแล้วคุณมองไปบนท้องฟ้า
และคุณจะรู้ว่าคุณมองไปทางไหน คุณอยู่ตรงไหน

00:04:22.636 --> 00:04:24.772
ในกรณีนี้ นั่นไม่พอครับ

00:04:24.772 --> 00:04:28.070
เรานำร่อง
โดยใช้จุดสังเกตบนดาวหาง

00:04:28.070 --> 00:04:30.545
เราจดจำรูปร่าง --
หินก้อนใหญ่ แอ่ง

00:04:30.545 --> 00:04:34.562
และนั่นทำให้เรารู้ว่าอยู่ตรงไหน
เมื่อเทียบกับดาวหาง

NOTE Paragraph

00:04:34.562 --> 00:04:39.091
และ แน่นอน มันเป็นดาวเทียมดวงแรก
ที่ไปไกลกว่าวงโคจรของดาวพฤหัสฯ

00:04:39.091 --> 00:04:40.292
ด้วยพลังงานจากแผงโซลาร์เซลล์

00:04:40.292 --> 00:04:42.619
ทีนี้ มันฟังดูยิ่งใหญ่กว่าที่มันเป็น

00:04:42.619 --> 00:04:47.715
เพราะว่าเทคโนโลยีที่ใช้
ตัวก่อกำเนิดความร้อนรังสีไอโซโทป

00:04:47.715 --> 00:04:51.013
ไม่ได้มีอยู่ในยุโรปในตอนนั้น
ฉะนั้น เราไม่มีทางเลือกอื่น

00:04:51.013 --> 00:04:52.590
แต่แผงโซลาร์เซลล์มีขนาดใหญ่

00:04:52.590 --> 00:04:55.865
นี่คือปีกหนึ่ง และนี่คือคน
ที่ไม่ใช่คนแคระ

00:04:55.865 --> 00:04:57.699
พวกเขาก็เหมือนผมกับคุณนี่แหละครับ

00:04:57.699 --> 00:05:00.090
(เสียงหัวเราะ)

00:05:00.090 --> 00:05:04.291
เรามีสองปีกที่มีขนาด 65 ตารางเมตร

00:05:04.291 --> 00:05:07.310
ต่อมา แน่ล่ะว่า เมื่อเราเข้าใกล้ดาวหาง

00:05:07.310 --> 00:05:10.839
เราพบว่าปีกโซลาเซลล์ขนาด 65 ตารางเมตร

00:05:10.839 --> 00:05:16.481
เมื่อเข้าใกล้กับดาวหางที่ปล่อยก๊าซออกมา
ไม่ได้เป็นตัวเลือกที่ดีเสมอไป

NOTE Paragraph

00:05:16.481 --> 00:05:18.525
ทีนี้ เราจะไปถึงดาวหางได้อย่างไร

00:05:18.525 --> 00:05:22.193
เพราะว่าเราจะต้องไปตรงนั้น
เพื่อเป้าหมายทางวิทยาศาสตร์ของโรเซตตา

00:05:22.193 --> 00:05:26.001
ห่างไกลออกไป สี่เท่าของระยะทาง
จากโลกไปดวงอาทิตย์

00:05:26.001 --> 00:05:30.111
และยังใช้ความเร็วสูงกว่าอีกด้วย

00:05:30.111 --> 00:05:34.430
เพราะว่าเราต้องใช้พลังงานมากเป็นหกเท่า
ของน้ำหนักยานอวกาศ

00:05:34.430 --> 00:05:35.840
แล้วเราทำอย่างไรน่ะหรือครับ

00:05:35.840 --> 00:05:39.323
เราใช้การบินเฉียดแรงโน้มถ่วง
เหมือนใช้หนังสติ๊ก

00:05:39.323 --> 00:05:42.690
บินเฉียดดาวเคราะห์ที่ระดับต่ำๆ

00:05:42.690 --> 00:05:44.455
ห่างจากดาวเคราะห์ไม่กี่พันกิโลเมตร

00:05:44.455 --> 00:05:49.168
และจากนั้นคุณได้ความเร็วจากดาวเคราะห์นั้น
ช่วยส่งให้เคลื่อนไปรอบดวงอาทิตย์ได้ฟรีๆ

00:05:49.168 --> 00:05:51.211
เราทำอย่างนั้นสองสามหน

00:05:51.211 --> 00:05:53.690
เราเคลื่อนไปรอบโลก ดาวอังคาร
และอีกสองหนรอบโลก

00:05:53.690 --> 00:05:57.658
และเราบินผ่านอุกาบาตสองดวง
ลูเทเชีย (Lutetia) และ สไตนส์ (Steins)

00:05:58.318 --> 00:06:02.983
จากนั้นในปี ค.ศ. 2011 เราออกไปห่างดวงอาทิตย์
จนถ้าหากยานมีปัญหา

00:06:02.983 --> 00:06:06.792
เราจะไม่สามารถรักษายานไว้ได้อีกแล้ว

00:06:06.792 --> 00:06:08.765
ฉะนั้น เราเลยให้มันจำศีล

00:06:08.765 --> 00:06:12.103
ทุกอย่างดับหมดยกเว้นนาฬิกาเรือนเดียว

00:06:12.103 --> 00:06:15.614
คุณจะเห็นเส้นโคจรสีขาวว่ามันเป็นไปอย่างไร

00:06:15.614 --> 00:06:18.057
คุณเห็นมันจากวงกลมที่เราเริ่ม

00:06:18.057 --> 00:06:21.873
เส้นสีขาว 
ที่จริงแล้วมันเป็นวงรีมากขึ้นมากขึ้น

00:06:21.873 --> 00:06:24.822
และสุดท้ายแล้ว เราเข้าใกล้ดาวหาง

00:06:24.822 --> 00:06:29.187
ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2014 เราต้องเริ่ม
ควบคุมยานเพื่อลงจอด ณ จุดนัดพบ

NOTE Paragraph

00:06:29.187 --> 00:06:33.784
ระหว่างทาง เราบินผ่านโลก
และเราถ่ายภาพไว้บ้างเพื่อทดสอบกล้อง

00:06:33.784 --> 00:06:35.962
นี่คือดวงจันทร์ที่ขึ้นเหนือโลก

00:06:35.962 --> 00:06:37.917
และนี่คือสิ่งที่เราเรียกว่า เซลฟี่

00:06:37.917 --> 00:06:41.609
ซึ่งในเวลานั้น คำนี้คงยังไม่เกิดขึ้น
(เสียงหัวเราะ)

00:06:41.609 --> 00:06:44.580
มันอยู่ที่ดาวอังคาร 
มันถูกถ่ายด้วยกล้อง CIVA

00:06:44.580 --> 00:06:46.762
นั่นคือกล้องตัวหนึ่งบนตัวลงจอด

00:06:46.762 --> 00:06:49.177
ที่มองลงไปใต้แผงโซลาร์เซลล์

00:06:49.177 --> 00:06:53.450
และคุณเห็นดาวเคราะห์ซึ่งคือดาวอังคาร
และแผงโซลาร์เซลล์ในระยะไกล

NOTE Paragraph

00:06:53.450 --> 00:06:59.118
ทีนี้ เมื่อเราออกจากจำศีล
ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2014

00:06:59.118 --> 00:07:00.903
เราเริ่มเข้าใกล้ ในระยะ

00:07:00.903 --> 00:07:03.736
สองพันกิโลเมตร จากดาวหาง
ในเดือนพฤษภาคม

00:07:03.736 --> 00:07:07.845
อย่างไรก็ดี 
ความเร็วของยานอวกาศนั้นเร็วเกินไปมาก

00:07:07.845 --> 00:07:13.906
เราบินด้วยความเร็วกว่าดาวหาง
2,800 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ฉะนั้นเราต้องเบรก

00:07:13.906 --> 00:07:15.763
เราต้องทำการเบรกหกครั้ง

00:07:15.763 --> 00:07:18.340
และตามที่คุณเห็น
บางครั้งเป็นการเบรกครั้งใหญ่

00:07:18.340 --> 00:07:24.364
เราเบรกครั้งแรก โดยลดความเร็วลง
สองสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง

00:07:24.364 --> 00:07:28.674
และอันที่จริง 
ระยะเวลาของช่วงนั้นคือเจ็ดชั่วโมง

00:07:28.674 --> 00:07:31.622
และใช้เชื้อเพลิง 218 กิโลกรัม

00:07:31.622 --> 00:07:35.572
และนั่นเป็นเจ็ดชั่วโมงที่ชวนเขย่าขวัญ
เพราะในปี ค.ศ. 2007

00:07:35.572 --> 00:07:38.762
มีการรั่วไหลในระบบการขับเคลื่อนของโรเซตต้า

00:07:38.762 --> 00:07:40.909
และเราก็ต้องปิดส่วนหนึ่งของมันไป

00:07:40.909 --> 00:07:43.487
ฉะนั้น จริงๆ แล้วระบบทำงานที่ความดัน

00:07:43.487 --> 00:07:46.785
ซึ่งมันไม่เคยถูกออกแบบหรือผ่านการรับรองมาเลย

NOTE Paragraph

00:07:47.795 --> 00:07:52.704
จากนั้นเราเข้าไปยังบริเวณใกล้ๆ ดาวหาง
และนี่คือภาพแรกๆ ที่เราได้เห็น

00:07:52.704 --> 00:07:55.277
รอบการหมุนของดาวหางจริงๆ 
คือ 12 ชั่วโมงครึ่ง

00:07:55.277 --> 00:07:57.366
นี่คือภาพเร่งเวลา

00:07:57.366 --> 00:08:00.617
แต่คุณจะเข้าใจ
เช่นเดียวกับที่ วิศวกรด้านการบินของเราคิด

00:08:00.617 --> 00:08:04.471
ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะลงจอดบนสิ่งนั้น

00:08:04.471 --> 00:08:09.115
เราหวังเอาไว้ว่ามันจะเป็นอะไรที่แบนๆ

00:08:09.115 --> 00:08:11.281
จะได้ลงจอดได้ง่ายๆ

00:08:11.281 --> 00:08:14.572
แต่เรายังมีอีกความหวัง บางทีมันอาจจะเรียบก็ได้

00:08:14.572 --> 00:08:18.310
ไม่เลยครับ นั่นก็ไม่จริงอีกเช่นกัน
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:18.310 --> 00:08:21.003
ฉะนั้น ณ ตอนนั้น มันชัดเจนว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้

00:08:21.003 --> 00:08:24.534
เราต้องทำแผนที่พื้นผิวของเจ้าสิ่งนี้
ในทุกรายละเอียดเท่าที่เราทำได้

00:08:24.534 --> 00:08:29.687
เพราะว่าเราต้องหาบริเวณ
ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 500 เมตร และแบน

00:08:29.687 --> 00:08:34.286
ทำไม 500 เมตรน่ะหรือครับ มันคือ
ค่าความคลาดเคลื่อนของตัวโพรบการลงจอด

00:08:34.286 --> 00:08:37.467
ฉะนั้นเราทำตามกระบวนการเหล่านี้
และติดตามดาวหางนี้

00:08:37.467 --> 00:08:39.834
เราใช้เทคนิคที่เรียกว่า โฟโตคลิโนเมทรี
(photoclinometry)

00:08:39.834 --> 00:08:42.064
คุณใช้เงาที่ทอดมาจากดวงอาทิตย์

00:08:42.064 --> 00:08:45.151
ที่คุณเห็นตรงนี้คือหิน ที่ตั้งอยู่บนผิวของดาวหาง

00:08:45.151 --> 00:08:48.077
และดวงอาทิตย์ส่องแสงมาจากข้างบน

00:08:48.077 --> 00:08:50.236
จากเงา และด้วยสมองของเรา

00:08:50.236 --> 00:08:53.880
เราสามารถบ่งชี้ได้อย่างคร่าวๆ ในทันที
ว่ารูปร่างของหินเป็นอย่างไร

00:08:53.880 --> 00:08:55.922
คุณสามารถใส่ข้อมูลนั่นในคอมพิวเตอร์

00:08:55.922 --> 00:09:00.176
จากนั้นทำทั้งดาวหาง
และคุณก็จะได้แผนที่ดาวหาง

00:09:00.176 --> 00:09:03.856
เพื่อการนี้ เราบินในเส้นวงโคจรพิเศษ
ตั้งแต่เดือนสิงหาคม

00:09:03.856 --> 00:09:06.765
เส้นการโคจรแรก เป็นสามเหลี่ยม
ด้านกว้าง 100 กิโลเมตร

00:09:06.765 --> 00:09:08.428
ห่างจากดาวหาง 100 กิโลเมตร

00:09:08.428 --> 00:09:11.432
และเราทำซ้ำทั้งหมดนั่นที่ 50 กิโลเมตร

00:09:11.432 --> 00:09:15.079
ในเวลานั้น เราได้เห็นดาวหางในทุกมุม

00:09:15.079 --> 00:09:19.752
และเราสามารถใช้เทคนิคนี้
เพื่อทำแผนที่พื้นผิวของดาวหางทั้งดวงได้

NOTE Paragraph

00:09:19.752 --> 00:09:23.019
ทีนี้ ขั้นต่อไปคือการเลือกพื้นที่ลงจอด

00:09:23.019 --> 00:09:27.279
กระบวนการทั้งหมดที่เราต้องทำ
จากการทำแผนที่ดาวหาง

00:09:27.279 --> 00:09:30.844
ไปถึงการหาพื้นที่ลงจอดสุดท้ายจริงๆ
กินเวลา 60 วัน

00:09:30.844 --> 00:09:32.230
เราไม่มีเวลามากกว่านั้น

00:09:32.230 --> 00:09:34.350
เพื่อที่จะให้คุณเห็นภาพ
ปฏิบัติการไปดาวอังคารส่วนใหญ่

00:09:34.350 --> 00:09:38.134
นักวิทยาศาสตร์เป็นร้อยๆ
ต้องใช้เวลาประชุมกันหลายปี

00:09:38.134 --> 00:09:40.201
เพื่อตกลงว่าเราจะไปลงตรงจุดไหน

00:09:40.201 --> 00:09:42.359
แต่เรามีแค่ 60 วัน เท่านั้นแหละครับ

NOTE Paragraph

00:09:42.359 --> 00:09:45.402
ในที่สุดเราเลือกที่ลงจอดสุดท้าย

00:09:45.402 --> 00:09:50.455
และชุดคำสั่งก็ได้ถูกตระเตรียมไว้
ให้โรเซตตาปล่อยยานฟิเลย์ (Philae)

00:09:50.455 --> 00:09:54.830
แผนก็คือ โรเซตตาจะต้องอยู่
ณ จุดที่ถูกต้องในอวกาศ

00:09:54.830 --> 00:09:57.653
และหันเข้าหาดาวหาง
เพราะว่ายานลงจอดนั้นขยับเองไม่ได้

00:09:57.653 --> 00:10:01.330
จากนั้นยานลงจอดก็ถูกดันออกมา 
และเคลื่อนไปหาดาวหาง

00:10:01.330 --> 00:10:03.120
โรเซตต้าจะต้องหมุนตัว

00:10:03.120 --> 00:10:07.677
ให้กล้องของมัน จับไปยังฟิเลย์
ในขณะที่มันแยกออกจากกัน

00:10:07.677 --> 00:10:10.146
และเพื่อที่จะสื่อสารกับมันได้

NOTE Paragraph

00:10:10.146 --> 00:10:14.720
ทีนี้ ช่วงการลงจอด
ของวิถีโคจรทั้งหมดคือเจ็ดชั่วโมง

00:10:14.720 --> 00:10:17.507
ตอนนี้ลองมาคิดเลขง่ายๆ กันนะครับ

00:10:17.507 --> 00:10:21.546
ถ้าความเร็วของโรเซตตาคลาดไป
หนึ่งเซนติเมตรต่อวินาที

00:10:21.546 --> 00:10:25.888
เจ็ดชั่วโมงมี 25,000 วินาที

00:10:25.888 --> 00:10:30.253
นั่นหมายถึงการลงจอดจะ
ผิดไป 252 เมตร บนดาวหาง

00:10:30.253 --> 00:10:33.597
ฉะนั้น เราต้องรู้ระดับความเร็วของโรเซตต้า

00:10:33.597 --> 00:10:36.104
ละเอียดมากกว่าหนึ่งเซนติเมตรต่อวินาที

00:10:36.104 --> 00:10:40.168
และรู้ตำแหน่งในอวกาศละเอียดกว่า 100 เมตร

00:10:40.168 --> 00:10:43.372
ณ 500 ล้านกิโลเมตรจากโลก

00:10:43.372 --> 00:10:45.740
นั่นไม่ง่ายเลยนะครับ

NOTE Paragraph

00:10:45.740 --> 00:10:50.129
ผมจะแสดงให้คุณเห็นคร่าวๆ
ถึงศาสตร์เบื้องหลังและเครื่องมือบางส่วน

00:10:50.129 --> 00:10:53.565
ผมจะไม่ทำให้คุณเบื่อด้วยรายละเอียด
ของเครื่องมือทั้งหมดหรอกนะครับ

00:10:53.565 --> 00:10:55.214
แต่มันมีทุกอย่างเลย

00:10:55.214 --> 00:10:58.348
มีเครื่องมือที่ดมกลิ่นก๊าซได้
สามารถวัดอนุภาคฝุ่นได้

00:10:58.348 --> 00:11:00.600
วิเคราะห์รูปทรง และองค์ประกอบของมัน

00:11:00.600 --> 00:11:03.108
มีเครื่องวัดแม่เหล็ก ทุกอย่างเลยครับ

00:11:03.108 --> 00:11:06.707
นี่เป็นหนึ่งในผลที่ได้จากเครื่องมือ
ซึ่งวัดความหนาแน่นก๊าซ

00:11:06.707 --> 00:11:08.565
ในตำแหน่งของโรเซตตา

00:11:08.565 --> 00:11:10.794
ดังนั้น มันคือก๊าซซี่งออกมาจากดาวหาง

00:11:10.794 --> 00:11:13.278
กราฟล่างคือเดือนกันยายนปีที่แล้ว

00:11:13.278 --> 00:11:16.575
มันมีความแตกต่างในระยะยาว
ซึ่งโดยตัวมันเองนั้นไม่น่าแปลกใจเท่าไร

00:11:16.575 --> 00:11:18.456
แต่คุณจะเห็นยอดแหลม

00:11:18.456 --> 00:11:20.546
นี่คือวันดาวหาง

00:11:20.546 --> 00:11:24.656
คุณเห็นผลจากดวงอาทิตย์
ที่มีต่อการระเหยของก๊าซ

00:11:24.656 --> 00:11:27.604
และข้อเท็จจริงที่ดาวหางหมุนรอบตัวเอง

00:11:27.604 --> 00:11:29.312
ดังนั้นมันจึงมีจุดหนึ่ง

00:11:29.312 --> 00:11:31.459
ซึ่งมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย

00:11:31.459 --> 00:11:34.756
มันได้รับความร้อนจากดวงอาทิตย์
และจากนั้นก็เย็นลงในทางด้านหลัง

00:11:34.756 --> 00:11:38.262
และเราสามารถเห็น
การเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นได้

NOTE Paragraph

00:11:38.262 --> 00:11:42.395
นี่คือก๊าซ และองค์ประกอบชีวภาพ

00:11:42.395 --> 00:11:44.090
ที่เราได้เคยตรวจวัดแล้ว

00:11:44.090 --> 00:11:45.878
คุณจะเห็นว่ามันเป็นรายการที่น่าสนใจทีเดียว

00:11:45.878 --> 00:11:48.362
และก็จะยังมีอีกมากที่ตามมา

00:11:48.362 --> 00:11:50.308
เพราะว่ายังมีการตรวจวัดอีก

00:11:50.308 --> 00:11:53.656
อันที่จริง ตอนนี้มีงานสัมมนาที่ฮูสตัน

00:11:53.656 --> 00:11:56.117
ซึ่งผลการสำรวจเหล่านี้ถูกนำไปแสดง

NOTE Paragraph

00:11:56.827 --> 00:11:58.448
นอกจากนั้น เรายังวัดอนุภาคฝุ่น

00:11:58.448 --> 00:12:01.250
ทีนี้ สำหรับคุณ 
อันนี้อาจดูไม่น่าประทับใจนัก

00:12:01.250 --> 00:12:04.523
แต่นักวิทยาศาสตร์ตื่นเต้นเมื่อได้เห็นสิ่งนี้

00:12:04.523 --> 00:12:05.940
อนุภาคฝุ่นสองตัวอย่าง

00:12:05.940 --> 00:12:08.934
อันขวาเรียกว่า บอริส
และพวกเขายิงมันด้วยแทนทาลัม

00:12:08.934 --> 00:12:11.048
เพื่อที่จะวิเคราะห์มัน

00:12:11.048 --> 00:12:13.439
พวกเขาพบโซเดียมและแมกนีเซียม

00:12:13.439 --> 00:12:17.688
สิ่งที่มันบอกคุณคือ
ความเข้มข้นในธาตุทั้งสอง

00:12:17.688 --> 00:12:20.404
ในขณะที่ระบบสุริยจักรวาลก่อกำเนิด

00:12:20.404 --> 00:12:23.771
ฉะนั้น เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับว่า
ตอนนั้นมีธาตุอะไรบ้าง

00:12:23.771 --> 00:12:26.859
เมื่อดาวเคราะห์เกิดขึ้น

NOTE Paragraph

00:12:26.859 --> 00:12:29.577
แน่ล่ะ หนึ่งในส่วนประกอบสำคัญ
คือการถ่ายภาพ

00:12:29.577 --> 00:12:32.943
นี่คือกล้องตัวหนึ่งของโรเซตตา
กล้องโอซิริส (OSIRIS)

00:12:32.943 --> 00:12:35.938
และนี่คือหน้าปกนิยสารไซน์ (Science)

00:12:35.938 --> 00:12:38.608
ฉบับวันที่ 23 มกราคม ปีนี้

00:12:38.608 --> 00:12:42.046
ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะหน้าตาแบบนี้

00:12:42.046 --> 00:12:45.644
หินก้อนใหญ่ -- ซึ่งดูคล้ายยอดเขา ฮาล์ฟโดม
ในอุทยานแห่งชาติโยซีเมติ

00:12:45.644 --> 00:12:48.151
มากกว่าอะไรอย่างอื่น

00:12:48.151 --> 00:12:50.729
เรายังเห็นสิ่งเหล่านี้:

00:12:50.729 --> 00:12:55.651
สันทราย และสิ่งที่อยู่ทางขวา
ที่เหมือนกับร่องรอยจากลมพัด

00:12:55.651 --> 00:12:59.575
ตอนนี้เรารู้จักสิ่งเหล่านี้จากดาวอังคาร
แต่ดาวหางนี้ไม่มีชั้นบรรยากาศ

00:12:59.575 --> 00:13:02.454
ดังนั้นมันค่อนข้างยาก
ที่จะมีร่องรอยจากลมพัด

00:13:02.454 --> 00:13:04.439
มันอาจเป็นการปลดปล่อย
ก๊าซบางอย่างในพื้นที่นั้น

00:13:04.439 --> 00:13:06.622
เป็นสิ่งที่พุ่งขึ้นไปและกลับลงมา

00:13:06.622 --> 00:13:09.803
เราไม่รู้ ฉะนั้นยังมีอะไรอีกมากให้เราสำรวจ

00:13:09.803 --> 00:13:11.893
ตรงนี้ คุณเห็นภาพเดียวกันสองครั้ง

00:13:11.893 --> 00:13:14.410
ทางซ้าย คุณเห็นในหลุมตรงกลาง

00:13:14.410 --> 00:13:16.627
ทางขวามือ ถ้าคุณมองดีๆ

00:13:16.627 --> 00:13:19.858
จะเห็นไอก๊าซ 3 ลำ พุ่งออกมาจากส่วนก้นหลุม

00:13:19.858 --> 00:13:22.155
นี่คือกิจกรรมที่เกิดขึ้นบนดาวหาง

00:13:22.155 --> 00:13:26.172
เป็นที่แน่ชัดว่าที่ก้นหลุมเหล่านี้
เป็นแหล่งที่มีความเคลื่อนไหวรุนแรง

00:13:26.172 --> 00:13:28.935
และเป็นที่ที่สสารระเหยออกมาสู่อวกาศ

00:13:28.935 --> 00:13:32.545
มีรอยแตกที่น่าสนใจ
ตรงช่วงคอคอดของดาวหาง

00:13:32.545 --> 00:13:34.541
คุณจะเห็นมันทางขวามือ

00:13:34.541 --> 00:13:38.237
มันยาวประมาณหนึ่งกิโลเมตร
และมันกว้างสองเมตรครึ่ง

00:13:38.237 --> 00:13:40.483
บางคนเสนอว่า

00:13:40.483 --> 00:13:42.551
เมื่อเราเข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากๆ

00:13:42.551 --> 00:13:44.409
ดาวหางอาจจะแยกเป็นสองส่วน

00:13:44.409 --> 00:13:46.089
และจากนั้นเราต้องเลือก

00:13:46.089 --> 00:13:48.341
ว่าเราจะตามดาวหางดวงไหน

00:13:48.341 --> 00:13:51.514
ตัวลงจอด -- มีอุปกรณ์มากมาย

00:13:51.514 --> 00:13:56.855
ส่วนใหญ่แล้วดูใกล้เคียงกัน
โดยเพิ่มอุปกรณ์ขุดเจาะเข้ามา

00:13:56.855 --> 00:14:00.732
นอกนั้นก็คล้ายกับโรเซตตามาก
และเป็นเพราะว่าเราต้องการจะเปรียบเทียบ

00:14:00.732 --> 00:14:04.238
สิ่งที่คุณเจอในอวกาศ
กับสิ่งที่เจอบนดาวหาง

00:14:04.238 --> 00:14:06.931
สิ่งเหล่านี้เรียกว่า
การวัดความจริงระดับพื้น

NOTE Paragraph

00:14:06.931 --> 00:14:10.162
นี่คือภาพการเคลื่อนลงจอด

00:14:10.162 --> 00:14:12.210
ที่ถ่ายโดยกล้องโอซิริส

00:14:12.210 --> 00:14:16.436
คุณเห็นตัวลงจอดห่างออกไปจากโรเซตตา

00:14:16.436 --> 00:14:20.244
บนมุมขวา คุณเห็นภาพที่ถ่ายจากตัวลงจอด
ที่ตำแหน่ง 60 เมตร

00:14:20.244 --> 00:14:23.100
60 เมตรเหนือพื้นผิวดาวหาง

00:14:23.100 --> 00:14:25.514
ก้อนหินบนนั้นมีขนาดประมาณ 10 เมตร

00:14:25.514 --> 00:14:30.228
และนี่คือภาพท้ายๆ ที่เราถ่ายได้
ก่อนที่จะลงจอดบนดาวหาง

00:14:30.228 --> 00:14:33.786
ตรงนี้คุณเห็นลำดับทั้งหมดอีกครั้ง
แต่จากอีกมุมหนึ่ง

00:14:33.786 --> 00:14:37.971
และคุณจะเห็นภาพขยาย 3 ภาพ
จากด้านล่างซ้ายขึ้นมาถึงตรงกลาง

00:14:37.971 --> 00:14:42.156
ซึ่งเป็นภาพของยานลงจอด
ที่อยู่เหนือพื้นผิวของดาวหาง

00:14:42.156 --> 00:14:46.342
จากนั้น ตรงกลาง
เป็นภาพก่อนและหลังการลงจอด

00:14:46.342 --> 00:14:50.269
ปัญหาเดียวของรูปหลัง
คือมันไม่มีตัวลงจอด

00:14:50.269 --> 00:14:53.540
แต่ถ้าคุณดูดีๆ ที่ทางขวามือของภาพ

00:14:53.540 --> 00:14:57.569
คุณจะเห็นว่าตัวลงจอดยังอยู่ตรงนั้น
แต่มันกระดอนไป

00:14:57.569 --> 00:14:59.230
มันแยกออกจากกันอีกครั้ง

NOTE Paragraph

00:14:59.230 --> 00:15:02.317
ทีนี้ ขอแทรกเรื่องตลกนิดหนึ่งว่า

00:15:02.317 --> 00:15:06.937
โรเซตตาถูกออกแบบมาแต่แรก
ให้มียานลงจอดที่กระดอนได้

00:15:06.937 --> 00:15:09.510
มันถูกเอาออกไปเพราะว่า มันแพงเกินไป

00:15:09.510 --> 00:15:11.784
ทีนี้ พวกเราลืม แต่ยานลงจอดมันรู้

00:15:11.784 --> 00:15:13.388
(เสียงหัวเราะ)

00:15:13.388 --> 00:15:15.895
ระหว่างการกระดอนครั้งแรก
ในเครื่องวัดแม่เหล็ก

00:15:15.895 --> 00:15:19.725
เห็นได้จากข้อมูลจากพวกมันได้
จากสามแกน x, y และ z

00:15:19.725 --> 00:15:21.931
ผ่านไปครึ่งหนึ่ง คุณเห็นเส้นสีแดง

00:15:21.931 --> 00:15:23.765
ที่เส้นแดงนั้น มันมีการเปลี่ยนแปลง

00:15:23.765 --> 00:15:27.690
สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ คือ
ระหว่างการกระดอนแรก

00:15:27.690 --> 00:15:32.416
ที่ไหนสักแห่ง เราชนขอบปล่องภูเขาไฟ
ด้วยขาหนึ่งของตัวลงจอด

00:15:32.416 --> 00:15:35.236
และความเร็วการหมุนของตัวลงจอดเปลี่ยนไป

00:15:35.236 --> 00:15:37.209
ฉะนั้น เราค่อนข้างโชคดี

00:15:37.209 --> 00:15:39.485
ที่เราอยู่ตรงจุดที่เราอยู่นี้

NOTE Paragraph

00:15:39.485 --> 00:15:43.154
นี่คือหนึ่งในภาพที่เป็นเอกลักษณ์ของโรเซตต้า

00:15:43.154 --> 00:15:47.077
มันเป็นสิ่งประดิษฐ์จากน้ำมือมนุษย์
ขาของยานลงจอด

00:15:47.077 --> 00:15:49.028
ยืนอยู่บนดาวหาง

00:15:49.028 --> 00:15:54.159
สิ่งนี้ สำหรับผม คือเป็นภาพที่ดีที่สุด
ของวิทยาศาสตร์อวกาศที่ผมเคยได้ชมมา

NOTE Paragraph

00:15:54.159 --> 00:15:59.340
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:15:59.340 --> 00:16:03.191
สิ่งหนึ่งที่เรายังต้องทำ
คือหายานลงจอด ว่าอยู่ที่ไหน

00:16:03.191 --> 00:16:06.887
บริเวณสีฟ้าตรงนี้
คือบริเวณที่เราเชื่อว่ามันอยู่ตรงนั้น

00:16:06.887 --> 00:16:10.505
เรายังไม่สามารถหามันพบ
แต่การค้นหายังดำเนินต่อไป

00:16:10.505 --> 00:16:14.270
เช่นเดียวกับความพยายามของเรา
ที่จะทำให้ยานลงจอดทำงานได้อีกครั้ง

00:16:14.270 --> 00:16:16.012
เราเฝ้าฟังทุกวัน

00:16:16.012 --> 00:16:18.570
และเราก็หวังว่า ระหว่างตอนนี้
จนถึงประมาณเดือนเมษายน

00:16:18.570 --> 00:16:20.308
ตัวยานลงจอดจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

NOTE Paragraph

00:16:20.308 --> 00:16:22.445
สิ่งที่เราได้ค้นพบบนดาวหางดวงนี้คือ

00:16:23.795 --> 00:16:26.251
สิ่งนี้อาจลอยน้ำได้

00:16:26.251 --> 00:16:28.875
มันมีความหนาแน่นครึ่งหนึ่งของน้ำ

00:16:28.875 --> 00:16:31.893
ดังนั้นมันเหมือนกับหินก้อนใหญ่มากๆ
แต่มันไม่ใช่

00:16:31.893 --> 00:16:35.539
เราเห็นกิจกรรมเพิ่มมากขึ้น ในเดือนมิถุนายน,
กรกฏาคม, สิงหาคม ปีที่แล้ว

00:16:35.539 --> 00:16:37.930
มีการเพิ่มขึ้นสี่เท่า

00:16:37.930 --> 00:16:39.673
เมื่อเราถึงไปถึงดวงอาทิตย์

00:16:39.673 --> 00:16:44.246
สิ่งเหล่านี้จะพุ่งออกจากดาวหาง
ในอัตรา 100 กิโลกรัม ต่อวินาที

00:16:44.246 --> 00:16:45.802
ก๊าซ, ฝุ่น,หรืออะไรก็ตาม

00:16:45.802 --> 00:16:48.333
นั่นหมายถึง 100 ล้านกิโลกรัมต่อวัน

NOTE Paragraph

00:16:49.603 --> 00:16:51.978
จากนั้น ในที่สุด ในวันลงจอด

00:16:51.978 --> 00:16:57.366
ผมไม่เคยลืมเลยครับ -- มันบ้าที่สุดเลย
มีคนจากสื่อโทรทัศน์ 250 ช่องในเยอรมัน

00:16:57.366 --> 00:16:59.385
บีบีซีมาสัมภาษณ์ผม

00:16:59.385 --> 00:17:02.357
และนักข่าวทีวีอีกคนหนึ่งก็วิ่งตามผมทั้งวัน

00:17:02.357 --> 00:17:04.493
ถ่ายวีดีโอผมที่กำลังถูกสัมภาษณ์

00:17:04.493 --> 00:17:06.931
และมันก็เป็นอย่างนั้นทั้งวัน

00:17:06.931 --> 00:17:08.742
คนจากช่องดิสคัฟเวอรี

00:17:08.742 --> 00:17:11.064
เข้ามาหาผมตอนที่ผมออกจากห้องควบคุม

00:17:11.064 --> 00:17:13.177
และถามคำถามที่จี้ใจผม

00:17:13.177 --> 00:17:16.802
และให้ตายเถอะครับ ผมน้ำตาซึม
และยังคงคิดถึงมันอยู่เลย

00:17:16.802 --> 00:17:18.485
เป็นเวลาเดือนครึ่ง

00:17:18.485 --> 00:17:21.319
ผมไม่เคยคิดถึงวันลงจอด
โดยไม่อาจเสียน้ำตาได้เลย

00:17:21.319 --> 00:17:24.034
และผมยังคงมีความรู้สึกนั้นอยู่

NOTE Paragraph

00:17:24.034 --> 00:17:26.983
ผมอยากจะทิ้งท้ายไว้กับคุณ
ด้วยภาพของดาวหางนี้

NOTE Paragraph

00:17:26.983 --> 00:17:29.096
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:17:29.096 --> 00:17:33.975
(เสียงปรบมือ)