1
00:00:00,717 --> 00:00:05,514
ผมอยากจะนำคุณไปกับการเดินทางที่สุดยอด
ของยานอวกาศ โรเซตตา (Rosetta spacecraft)

2
00:00:05,514 --> 00:00:09,540
เพื่อที่จะขนส่ง 
และนำยานสำรวจลงจอดบนดาวหาง

3
00:00:09,540 --> 00:00:12,730
มันเป็นความปรารถนาของผม
มาตลอดสองปี

4
00:00:13,450 --> 00:00:14,545
เพื่อที่จะทำอย่างนั้น

5
00:00:14,545 --> 00:00:18,015
ผมต้องอธิบายให้คุณทราบถึงจุดเริ่มต้น
ของระบบสุริยจักรวาล

6
00:00:18,015 --> 00:00:20,238
เมื่อเราย้อนกลับไป 4.5 พันล้านปีก่อน

7
00:00:20,238 --> 00:00:21,957
มันมีเมฆก๊าซและฝุ่น

8
00:00:21,957 --> 00:00:26,484
และศูนย์กลางของเมฆนี้
ดวงอาทิตย์ของเราก็เกิดขึ้นและเปล่งแสง

9
00:00:26,484 --> 00:00:32,195
สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยเช่นกันก็คือดาวเคราะห์ 
ดาวหาง และดาวเคราะห์น้อยที่เรารู้จัก

10
00:00:32,195 --> 00:00:35,608
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ตามทฤษฎี

11
00:00:35,608 --> 00:00:39,625
ก็คือเมื่อโลกเย็นตัวลง

12
00:00:39,625 --> 00:00:44,396
ดาวหางมากมายก็เข้าชนโลก
และนำน้ำมายังโลก

13
00:00:45,082 --> 00:00:49,516
มันอาจจะนำสารอินทรีย์ที่ซับซ้อน
มายังโลกด้วย

14
00:00:49,516 --> 00:00:52,906
และนั่นอาจเป็นจุดเริ่มต้น
การเกิดของสิ่งมีชีวิต

15
00:00:52,906 --> 00:00:56,366
คุณสามารถเปรียบเทียบสิ่งนี้
กับการที่จะต้องต่อจิ๊กซอว์ 250 ชิ้น

16
00:00:56,366 --> 00:00:59,570
แทนที่จะเป็น 2,000 ชิ้น

17
00:00:59,570 --> 00:01:03,053
หลังจากนั้น ดาวเคราะห์ขนาดใหญ่
อย่างดาวพฤหัสบดี และดาวเสาร์

18
00:01:03,053 --> 00:01:05,631
พวกมันไม่ได้อยู่ในที่ของมันอย่างที่เป็นในตอนนี้

19
00:01:05,631 --> 00:01:08,278
และพวกมันก็มีปฏิสัมพันธ์กันทางแรงโน้มถ่วง

20
00:01:08,278 --> 00:01:11,830
และพวกมันก็เก็บกวาดส่วนใน
ของระบบสุริยจักรวาลซะราบ

21
00:01:11,830 --> 00:01:13,432
และสิ่งที่เรารู้ เมื่อดาวหาง

22
00:01:13,432 --> 00:01:15,545
เข้าไปอยู่ในอะไรบางอย่างที่เรียกว่า
ไคเปอร์ เบลท์ (Kuiper Belt)


23
00:01:15,545 --> 00:01:19,213
ซึ่งเป็นทางของวัตถุนอกวงโคจรของดาวเนปจูน

24
00:01:19,213 --> 00:01:22,906
และบางครั้ง สิ่งต่างๆ เหล่านี้เข้าชนกัน

25
00:01:22,906 --> 00:01:25,971
และพวกมันเบนไปด้วยแรงโน้มถ่วง

26
00:01:25,971 --> 00:01:30,428
และจากนั้นแรงโน้มถ่วงของดาวพฤหัสฯ
ก็ดึงพวกมันกลับเข้ามายังระบบสุริยจักรวาล

27
00:01:30,428 --> 00:01:34,120
และพวกมันก็กลายเป็นดาวหาง
อย่างที่พวกเราเห็นบนฟากฟ้า

28
00:01:34,120 --> 00:01:37,394
สิ่งสำคัญก็คือว่า ในช่วงนี้

29
00:01:37,394 --> 00:01:39,693
ในสี่จุดห้าพันล้านปี

30
00:01:39,693 --> 00:01:42,875
ดาวหางเหล่านี้ได้อยู่ในส่วนนอก
ของระบบสุริยจักรวาล

31
00:01:42,875 --> 00:01:44,290
และไม่เคยเปลี่ยนแปลง

32
00:01:44,290 --> 00:01:47,193
ประหนึ่งเป็นระบบสุริยจักรวาลแบบที่แช่แข็งไว้

33
00:01:47,193 --> 00:01:49,282
ในท้องฟ้า เรามองสิ่งเหล่านี้

34
00:01:49,282 --> 00:01:51,233
เรารู้จักพวกมันจากหาง

35
00:01:51,233 --> 00:01:52,904
จริงๆ แล้วพวกมันมีสองหาง

36
00:01:52,904 --> 00:01:56,759
หางหนึ่งเป็นฝุ่น
ซึ่งถูกเป่าออกมาโดยลมสุริยะ

37
00:01:56,759 --> 00:02:00,404
อีกหางหนึ่งคือ หางไอออน
ซึ่งเป็นอนุภาคที่มีประจุ

38
00:02:00,404 --> 00:02:03,143
และพวกมันเคลื่อนตามสนามแม่เหล็ก
ในระบบสุริยจักรวาล

39
00:02:03,143 --> 00:02:04,292
มันมีโคม่า

40
00:02:04,292 --> 00:02:07,199
และจากนั้นก็มีนิวเคลียส ซึ่งตรงนี้
มันเล็กเกินกว่าจะเห็นได้

41
00:02:07,199 --> 00:02:09,689
และคุณจะต้องจำไว้ว่า ในกรณีของโรเซตตา 
(Rosetta)

42
00:02:09,689 --> 00:02:11,866
ยานอวกาศอยู่ตรงใจกลางพิกเซลนั้น

43
00:02:11,866 --> 00:02:15,976
เราอยู่ห่างไป 20, 30, 40 กิโลเมตร
จากดาวหางนั้น

44
00:02:15,976 --> 00:02:18,297
แล้วมีอะไรที่สำคัญอีก

45
00:02:18,297 --> 00:02:23,166
ดาวหางมีสสารดั้งเดิม
ที่ให้กำเนิดระบบสุริยจักรวาลของเรา

46
00:02:23,166 --> 00:02:25,526
ดังนั้น พวกมันน่าศึกษา ถึงองค์ประกอบ

47
00:02:25,526 --> 00:02:29,791
ที่มีอยู่ในเวลานั้น
เมื่อโลก และชีวิต เริ่มต้นขึ้น

48
00:02:29,791 --> 00:02:31,773
นักวิทยาศาสตร์ยังตั้งสมมติฐานว่า

49
00:02:31,773 --> 00:02:35,944
ดาวหางได้นำสารตั้งต้นที่เริ่มต้นกระบวนการ
กำเนิดสิ่งมีชีวิตมาสู่โลก

50
00:02:35,944 --> 00:02:40,309
ในปีค.ศ. 1983 ESA จัดตั้งโครงการระยะยาว
ชื่อ ฮอไรซอน 2000 (Horizon 2000)

51
00:02:40,309 --> 00:02:44,233
ซึ่งมีก้าวสำคัญขั้นหนึ่ง
นั่นคือปฏิบัติการไปดาวหาง

52
00:02:44,233 --> 00:02:49,123
ในขณะเดียวกัน ปฏิบัติการเล็กๆ ไปยังดาวหาง
นี่คือ จิออตโต (Giotto) ก็ถูกปล่อยออกไป

53
00:02:49,123 --> 00:02:55,329
และในปี ค.ศ. 1986 มันบินผ่านดาวหางฮัลเลย์
พร้อมกับขบวนยานอวกาศอื่นๆ

54
00:02:55,329 --> 00:02:58,900
จากผลของปฏิบัติการ
มันเป็นที่ชัดเจนในทันทีว่า

55
00:02:58,900 --> 00:03:04,087
ดาวหางนั้นเหมาะสมที่สุดสำหรับการศึกษา
เพื่อทำความเข้าใจระบบสุริยจักรวาลของเรา

56
00:03:04,087 --> 00:03:08,599
และดังนั้น ปฏิบัติการณ์โรเซตตา
ได้รับการอนุมัติในปี ค.ศ. 1993

57
00:03:08,599 --> 00:03:12,234
เดิมที มันควรจะถูกปล่อยตัว
ในปี ค.ศ. 2003

58
00:03:12,234 --> 00:03:14,858
แต่ก็เกิดปัญหาขึ้นกับ
จรวดอาเรียน (Ariane)

59
00:03:14,858 --> 00:03:17,923
อย่างไรก็ดี ด้วยความกระตือรือล้นจัด
หน่วยประชาสัมพันธ์ของเรา

60
00:03:17,923 --> 00:03:20,145
ได้ผลิตจานกระเบื้องที่ระลึก 1,000 ชิ้น

61
00:03:20,145 --> 00:03:22,535
ที่มีชื่อดาวหางผิดดวง

62
00:03:22,535 --> 00:03:26,102
ผมเลยไม่เคยต้องซื้อเครื่องกระเบื้องอีกเลย
นั่นเป็นข้อดีนะครับ

63
00:03:26,102 --> 00:03:27,821
(เสียงหัวเราะ)

64
00:03:27,821 --> 00:03:29,701
เมื่อปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไข

65
00:03:29,701 --> 00:03:32,882
เราออกจากโลกในปี ค.ศ. 2004

66
00:03:32,882 --> 00:03:35,970
ไปยังดาวหางที่ถูกเลือกใหม่
เชอยูมอฟ-เจราซิเมนโค
(Churyumov-Gerasimenko)

67
00:03:35,970 --> 00:03:38,826
ดาวหางดวงนี้ถูกเลือกอย่างพิถีพิถัน

68
00:03:38,826 --> 00:03:41,480
เพราะว่า หนึ่ง คุณจะต้องสามารถไปถึงมันได้

69
00:03:41,480 --> 00:03:44,261
และสอง มันไม่ควรจะอยู่ในระบบสุริยจักรวาลมานานเกินไป

70
00:03:44,261 --> 00:03:48,208
ดาวหางนี้อยู่ในระบบสุริยจักรวาลมาตั้งแต่
ปี ค.ศ. 1959

71
00:03:48,208 --> 00:03:51,523
นั่นเป็นครั้งแรก
ที่มันถูกเบนออกโดยดาวพฤหัสฯ

72
00:03:51,523 --> 00:03:54,500
และมันเข้าใกล้ดวงอาทิตย์พอที่จะเริ่มเปสี่ยนแปลง

73
00:03:54,500 --> 00:03:56,151
มันเป็นดาวหางใหม่

74
00:03:56,611 --> 00:03:59,502
โรเซตตาได้สร้างประวัติศาสตร์
ในการทำหลายๆ สิ่งเป็นครั้งแรก

75
00:03:59,502 --> 00:04:02,018
มันเป็นดาวเทียมแรกที่โคจรรอบดาวหาง

76
00:04:02,018 --> 00:04:05,640
และติดตามมันไปตลอดทั้งการเดินทาง
ข้ามระบบสุริยจักรวาล --

77
00:04:05,640 --> 00:04:08,938
เข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด
อย่างที่เราจะได้เห็นในเดือนสิงหาคม

78
00:04:08,938 --> 00:04:11,259
และจากนั้นออกห่างไป
สู่ระบบสุริยจักรวาลส่วนนอกอีกครั้ง

79
00:04:11,259 --> 00:04:13,860
มันเป็นยานลำแรกที่ลงจอดบนดาวหาง

80
00:04:13,860 --> 00:04:17,552
เราโคจรรอบดาวหาง
โดยใช้อะไรบางอย่าง

81
00:04:17,552 --> 00:04:19,001
ที่ปกติเขาไม่ใช้กันในยานอวกาศ

82
00:04:19,001 --> 00:04:22,636
ปกติแล้วคุณมองไปบนท้องฟ้า
และคุณจะรู้ว่าคุณมองไปทางไหน คุณอยู่ตรงไหน

83
00:04:22,636 --> 00:04:24,772
ในกรณีนี้ นั่นไม่พอครับ

84
00:04:24,772 --> 00:04:28,070
เรานำร่อง
โดยใช้จุดสังเกตบนดาวหาง

85
00:04:28,070 --> 00:04:30,545
เราจดจำรูปร่าง --
หินก้อนใหญ่ แอ่ง

86
00:04:30,545 --> 00:04:34,562
และนั่นทำให้เรารู้ว่าอยู่ตรงไหน
เมื่อเทียบกับดาวหาง

87
00:04:34,562 --> 00:04:39,091
และ แน่นอน มันเป็นดาวเทียมดวงแรก
ที่ไปไกลกว่าวงโคจรของดาวพฤหัสฯ

88
00:04:39,091 --> 00:04:40,292
ด้วยพลังงานจากแผงโซลาร์เซลล์

89
00:04:40,292 --> 00:04:42,619
ทีนี้ มันฟังดูยิ่งใหญ่กว่าที่มันเป็น

90
00:04:42,619 --> 00:04:47,715
เพราะว่าเทคโนโลยีที่ใช้
ตัวก่อกำเนิดความร้อนรังสีไอโซโทป

91
00:04:47,715 --> 00:04:51,013
ไม่ได้มีอยู่ในยุโรปในตอนนั้น
ฉะนั้น เราไม่มีทางเลือกอื่น

92
00:04:51,013 --> 00:04:52,590
แต่แผงโซลาร์เซลล์มีขนาดใหญ่

93
00:04:52,590 --> 00:04:55,865
นี่คือปีกหนึ่ง และนี่คือคน
ที่ไม่ใช่คนแคระ

94
00:04:55,865 --> 00:04:57,699
พวกเขาก็เหมือนผมกับคุณนี่แหละครับ

95
00:04:57,699 --> 00:05:00,090
(เสียงหัวเราะ)

96
00:05:00,090 --> 00:05:04,291
เรามีสองปีกที่มีขนาด 65 ตารางเมตร

97
00:05:04,291 --> 00:05:07,310
ต่อมา แน่ล่ะว่า เมื่อเราเข้าใกล้ดาวหาง

98
00:05:07,310 --> 00:05:10,839
เราพบว่าปีกโซลาเซลล์ขนาด 65 ตารางเมตร

99
00:05:10,839 --> 00:05:16,481
เมื่อเข้าใกล้กับดาวหางที่ปล่อยก๊าซออกมา
ไม่ได้เป็นตัวเลือกที่ดีเสมอไป

100
00:05:16,481 --> 00:05:18,525
ทีนี้ เราจะไปถึงดาวหางได้อย่างไร

101
00:05:18,525 --> 00:05:22,193
เพราะว่าเราจะต้องไปตรงนั้น
เพื่อเป้าหมายทางวิทยาศาสตร์ของโรเซตตา

102
00:05:22,193 --> 00:05:26,001
ห่างไกลออกไป สี่เท่าของระยะทาง
จากโลกไปดวงอาทิตย์

103
00:05:26,001 --> 00:05:30,111
และยังใช้ความเร็วสูงกว่าอีกด้วย

104
00:05:30,111 --> 00:05:34,430
เพราะว่าเราต้องใช้พลังงานมากเป็นหกเท่า
ของน้ำหนักยานอวกาศ

105
00:05:34,430 --> 00:05:35,840
แล้วเราทำอย่างไรน่ะหรือครับ

106
00:05:35,840 --> 00:05:39,323
เราใช้การบินเฉียดแรงโน้มถ่วง
เหมือนใช้หนังสติ๊ก

107
00:05:39,323 --> 00:05:42,690
บินเฉียดดาวเคราะห์ที่ระดับต่ำๆ

108
00:05:42,690 --> 00:05:44,455
ห่างจากดาวเคราะห์ไม่กี่พันกิโลเมตร

109
00:05:44,455 --> 00:05:49,168
และจากนั้นคุณได้ความเร็วจากดาวเคราะห์นั้น
ช่วยส่งให้เคลื่อนไปรอบดวงอาทิตย์ได้ฟรีๆ

110
00:05:49,168 --> 00:05:51,211
เราทำอย่างนั้นสองสามหน

111
00:05:51,211 --> 00:05:53,690
เราเคลื่อนไปรอบโลก ดาวอังคาร
และอีกสองหนรอบโลก

112
00:05:53,690 --> 00:05:57,658
และเราบินผ่านอุกาบาตสองดวง
ลูเทเชีย (Lutetia) และ สไตนส์ (Steins)

113
00:05:58,318 --> 00:06:02,983
จากนั้นในปี ค.ศ. 2011 เราออกไปห่างดวงอาทิตย์
จนถ้าหากยานมีปัญหา

114
00:06:02,983 --> 00:06:06,792
เราจะไม่สามารถรักษายานไว้ได้อีกแล้ว

115
00:06:06,792 --> 00:06:08,765
ฉะนั้น เราเลยให้มันจำศีล

116
00:06:08,765 --> 00:06:12,103
ทุกอย่างดับหมดยกเว้นนาฬิกาเรือนเดียว

117
00:06:12,103 --> 00:06:15,614
คุณจะเห็นเส้นโคจรสีขาวว่ามันเป็นไปอย่างไร

118
00:06:15,614 --> 00:06:18,057
คุณเห็นมันจากวงกลมที่เราเริ่ม

119
00:06:18,057 --> 00:06:21,873
เส้นสีขาว 
ที่จริงแล้วมันเป็นวงรีมากขึ้นมากขึ้น

120
00:06:21,873 --> 00:06:24,822
และสุดท้ายแล้ว เราเข้าใกล้ดาวหาง

121
00:06:24,822 --> 00:06:29,187
ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2014 เราต้องเริ่ม
ควบคุมยานเพื่อลงจอด ณ จุดนัดพบ

122
00:06:29,187 --> 00:06:33,784
ระหว่างทาง เราบินผ่านโลก
และเราถ่ายภาพไว้บ้างเพื่อทดสอบกล้อง

123
00:06:33,784 --> 00:06:35,962
นี่คือดวงจันทร์ที่ขึ้นเหนือโลก

124
00:06:35,962 --> 00:06:37,917
และนี่คือสิ่งที่เราเรียกว่า เซลฟี่

125
00:06:37,917 --> 00:06:41,609
ซึ่งในเวลานั้น คำนี้คงยังไม่เกิดขึ้น
(เสียงหัวเราะ)

126
00:06:41,609 --> 00:06:44,580
มันอยู่ที่ดาวอังคาร 
มันถูกถ่ายด้วยกล้อง CIVA

127
00:06:44,580 --> 00:06:46,762
นั่นคือกล้องตัวหนึ่งบนตัวลงจอด

128
00:06:46,762 --> 00:06:49,177
ที่มองลงไปใต้แผงโซลาร์เซลล์

129
00:06:49,177 --> 00:06:53,450
และคุณเห็นดาวเคราะห์ซึ่งคือดาวอังคาร
และแผงโซลาร์เซลล์ในระยะไกล

130
00:06:53,450 --> 00:06:59,118
ทีนี้ เมื่อเราออกจากจำศีล
ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2014

131
00:06:59,118 --> 00:07:00,903
เราเริ่มเข้าใกล้ ในระยะ

132
00:07:00,903 --> 00:07:03,736
สองพันกิโลเมตร จากดาวหาง
ในเดือนพฤษภาคม

133
00:07:03,736 --> 00:07:07,845
อย่างไรก็ดี 
ความเร็วของยานอวกาศนั้นเร็วเกินไปมาก

134
00:07:07,845 --> 00:07:13,906
เราบินด้วยความเร็วกว่าดาวหาง
2,800 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ฉะนั้นเราต้องเบรก

135
00:07:13,906 --> 00:07:15,763
เราต้องทำการเบรกหกครั้ง

136
00:07:15,763 --> 00:07:18,340
และตามที่คุณเห็น
บางครั้งเป็นการเบรกครั้งใหญ่

137
00:07:18,340 --> 00:07:24,364
เราเบรกครั้งแรก โดยลดความเร็วลง
สองสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง

138
00:07:24,364 --> 00:07:28,674
และอันที่จริง 
ระยะเวลาของช่วงนั้นคือเจ็ดชั่วโมง

139
00:07:28,674 --> 00:07:31,622
และใช้เชื้อเพลิง 218 กิโลกรัม

140
00:07:31,622 --> 00:07:35,572
และนั่นเป็นเจ็ดชั่วโมงที่ชวนเขย่าขวัญ
เพราะในปี ค.ศ. 2007

141
00:07:35,572 --> 00:07:38,762
มีการรั่วไหลในระบบการขับเคลื่อนของโรเซตต้า

142
00:07:38,762 --> 00:07:40,909
และเราก็ต้องปิดส่วนหนึ่งของมันไป

143
00:07:40,909 --> 00:07:43,487
ฉะนั้น จริงๆ แล้วระบบทำงานที่ความดัน

144
00:07:43,487 --> 00:07:46,785
ซึ่งมันไม่เคยถูกออกแบบหรือผ่านการรับรองมาเลย

145
00:07:47,795 --> 00:07:52,704
จากนั้นเราเข้าไปยังบริเวณใกล้ๆ ดาวหาง
และนี่คือภาพแรกๆ ที่เราได้เห็น

146
00:07:52,704 --> 00:07:55,277
รอบการหมุนของดาวหางจริงๆ 
คือ 12 ชั่วโมงครึ่ง

147
00:07:55,277 --> 00:07:57,366
นี่คือภาพเร่งเวลา

148
00:07:57,366 --> 00:08:00,617
แต่คุณจะเข้าใจ
เช่นเดียวกับที่ วิศวกรด้านการบินของเราคิด

149
00:08:00,617 --> 00:08:04,471
ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะลงจอดบนสิ่งนั้น

150
00:08:04,471 --> 00:08:09,115
เราหวังเอาไว้ว่ามันจะเป็นอะไรที่แบนๆ

151
00:08:09,115 --> 00:08:11,281
จะได้ลงจอดได้ง่ายๆ

152
00:08:11,281 --> 00:08:14,572
แต่เรายังมีอีกความหวัง บางทีมันอาจจะเรียบก็ได้

153
00:08:14,572 --> 00:08:18,310
ไม่เลยครับ นั่นก็ไม่จริงอีกเช่นกัน
(เสียงหัวเราะ)

154
00:08:18,310 --> 00:08:21,003
ฉะนั้น ณ ตอนนั้น มันชัดเจนว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้

155
00:08:21,003 --> 00:08:24,534
เราต้องทำแผนที่พื้นผิวของเจ้าสิ่งนี้
ในทุกรายละเอียดเท่าที่เราทำได้

156
00:08:24,534 --> 00:08:29,687
เพราะว่าเราต้องหาบริเวณ
ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 500 เมตร และแบน

157
00:08:29,687 --> 00:08:34,286
ทำไม 500 เมตรน่ะหรือครับ มันคือ
ค่าความคลาดเคลื่อนของตัวโพรบการลงจอด

158
00:08:34,286 --> 00:08:37,467
ฉะนั้นเราทำตามกระบวนการเหล่านี้
และติดตามดาวหางนี้

159
00:08:37,467 --> 00:08:39,834
เราใช้เทคนิคที่เรียกว่า โฟโตคลิโนเมทรี
(photoclinometry)

160
00:08:39,834 --> 00:08:42,064
คุณใช้เงาที่ทอดมาจากดวงอาทิตย์

161
00:08:42,064 --> 00:08:45,151
ที่คุณเห็นตรงนี้คือหิน ที่ตั้งอยู่บนผิวของดาวหาง

162
00:08:45,151 --> 00:08:48,077
และดวงอาทิตย์ส่องแสงมาจากข้างบน

163
00:08:48,077 --> 00:08:50,236
จากเงา และด้วยสมองของเรา

164
00:08:50,236 --> 00:08:53,880
เราสามารถบ่งชี้ได้อย่างคร่าวๆ ในทันที
ว่ารูปร่างของหินเป็นอย่างไร

165
00:08:53,880 --> 00:08:55,922
คุณสามารถใส่ข้อมูลนั่นในคอมพิวเตอร์

166
00:08:55,922 --> 00:09:00,176
จากนั้นทำทั้งดาวหาง
และคุณก็จะได้แผนที่ดาวหาง

167
00:09:00,176 --> 00:09:03,856
เพื่อการนี้ เราบินในเส้นวงโคจรพิเศษ
ตั้งแต่เดือนสิงหาคม

168
00:09:03,856 --> 00:09:06,765
เส้นการโคจรแรก เป็นสามเหลี่ยม
ด้านกว้าง 100 กิโลเมตร

169
00:09:06,765 --> 00:09:08,428
ห่างจากดาวหาง 100 กิโลเมตร

170
00:09:08,428 --> 00:09:11,432
และเราทำซ้ำทั้งหมดนั่นที่ 50 กิโลเมตร

171
00:09:11,432 --> 00:09:15,079
ในเวลานั้น เราได้เห็นดาวหางในทุกมุม

172
00:09:15,079 --> 00:09:19,752
และเราสามารถใช้เทคนิคนี้
เพื่อทำแผนที่พื้นผิวของดาวหางทั้งดวงได้

173
00:09:19,752 --> 00:09:23,019
ทีนี้ ขั้นต่อไปคือการเลือกพื้นที่ลงจอด

174
00:09:23,019 --> 00:09:27,279
กระบวนการทั้งหมดที่เราต้องทำ
จากการทำแผนที่ดาวหาง

175
00:09:27,279 --> 00:09:30,844
ไปถึงการหาพื้นที่ลงจอดสุดท้ายจริงๆ
กินเวลา 60 วัน

176
00:09:30,844 --> 00:09:32,230
เราไม่มีเวลามากกว่านั้น

177
00:09:32,230 --> 00:09:34,350
เพื่อที่จะให้คุณเห็นภาพ
ปฏิบัติการไปดาวอังคารส่วนใหญ่

178
00:09:34,350 --> 00:09:38,134
นักวิทยาศาสตร์เป็นร้อยๆ
ต้องใช้เวลาประชุมกันหลายปี

179
00:09:38,134 --> 00:09:40,201
เพื่อตกลงว่าเราจะไปลงตรงจุดไหน

180
00:09:40,201 --> 00:09:42,359
แต่เรามีแค่ 60 วัน เท่านั้นแหละครับ

181
00:09:42,359 --> 00:09:45,402
ในที่สุดเราเลือกที่ลงจอดสุดท้าย

182
00:09:45,402 --> 00:09:50,455
และชุดคำสั่งก็ได้ถูกตระเตรียมไว้
ให้โรเซตตาปล่อยยานฟิเลย์ (Philae)

183
00:09:50,455 --> 00:09:54,830
แผนก็คือ โรเซตตาจะต้องอยู่
ณ จุดที่ถูกต้องในอวกาศ

184
00:09:54,830 --> 00:09:57,653
และหันเข้าหาดาวหาง
เพราะว่ายานลงจอดนั้นขยับเองไม่ได้

185
00:09:57,653 --> 00:10:01,330
จากนั้นยานลงจอดก็ถูกดันออกมา 
และเคลื่อนไปหาดาวหาง

186
00:10:01,330 --> 00:10:03,120
โรเซตต้าจะต้องหมุนตัว

187
00:10:03,120 --> 00:10:07,677
ให้กล้องของมัน จับไปยังฟิเลย์
ในขณะที่มันแยกออกจากกัน

188
00:10:07,677 --> 00:10:10,146
และเพื่อที่จะสื่อสารกับมันได้

189
00:10:10,146 --> 00:10:14,720
ทีนี้ ช่วงการลงจอด
ของวิถีโคจรทั้งหมดคือเจ็ดชั่วโมง

190
00:10:14,720 --> 00:10:17,507
ตอนนี้ลองมาคิดเลขง่ายๆ กันนะครับ

191
00:10:17,507 --> 00:10:21,546
ถ้าความเร็วของโรเซตตาคลาดไป
หนึ่งเซนติเมตรต่อวินาที

192
00:10:21,546 --> 00:10:25,888
เจ็ดชั่วโมงมี 25,000 วินาที

193
00:10:25,888 --> 00:10:30,253
นั่นหมายถึงการลงจอดจะ
ผิดไป 252 เมตร บนดาวหาง

194
00:10:30,253 --> 00:10:33,597
ฉะนั้น เราต้องรู้ระดับความเร็วของโรเซตต้า

195
00:10:33,597 --> 00:10:36,104
ละเอียดมากกว่าหนึ่งเซนติเมตรต่อวินาที

196
00:10:36,104 --> 00:10:40,168
และรู้ตำแหน่งในอวกาศละเอียดกว่า 100 เมตร

197
00:10:40,168 --> 00:10:43,372
ณ 500 ล้านกิโลเมตรจากโลก

198
00:10:43,372 --> 00:10:45,740
นั่นไม่ง่ายเลยนะครับ

199
00:10:45,740 --> 00:10:50,129
ผมจะแสดงให้คุณเห็นคร่าวๆ
ถึงศาสตร์เบื้องหลังและเครื่องมือบางส่วน

200
00:10:50,129 --> 00:10:53,565
ผมจะไม่ทำให้คุณเบื่อด้วยรายละเอียด
ของเครื่องมือทั้งหมดหรอกนะครับ

201
00:10:53,565 --> 00:10:55,214
แต่มันมีทุกอย่างเลย

202
00:10:55,214 --> 00:10:58,348
มีเครื่องมือที่ดมกลิ่นก๊าซได้
สามารถวัดอนุภาคฝุ่นได้

203
00:10:58,348 --> 00:11:00,600
วิเคราะห์รูปทรง และองค์ประกอบของมัน

204
00:11:00,600 --> 00:11:03,108
มีเครื่องวัดแม่เหล็ก ทุกอย่างเลยครับ

205
00:11:03,108 --> 00:11:06,707
นี่เป็นหนึ่งในผลที่ได้จากเครื่องมือ
ซึ่งวัดความหนาแน่นก๊าซ

206
00:11:06,707 --> 00:11:08,565
ในตำแหน่งของโรเซตตา

207
00:11:08,565 --> 00:11:10,794
ดังนั้น มันคือก๊าซซี่งออกมาจากดาวหาง

208
00:11:10,794 --> 00:11:13,278
กราฟล่างคือเดือนกันยายนปีที่แล้ว

209
00:11:13,278 --> 00:11:16,575
มันมีความแตกต่างในระยะยาว
ซึ่งโดยตัวมันเองนั้นไม่น่าแปลกใจเท่าไร

210
00:11:16,575 --> 00:11:18,456
แต่คุณจะเห็นยอดแหลม

211
00:11:18,456 --> 00:11:20,546
นี่คือวันดาวหาง

212
00:11:20,546 --> 00:11:24,656
คุณเห็นผลจากดวงอาทิตย์
ที่มีต่อการระเหยของก๊าซ

213
00:11:24,656 --> 00:11:27,604
และข้อเท็จจริงที่ดาวหางหมุนรอบตัวเอง

214
00:11:27,604 --> 00:11:29,312
ดังนั้นมันจึงมีจุดหนึ่ง

215
00:11:29,312 --> 00:11:31,459
ซึ่งมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย

216
00:11:31,459 --> 00:11:34,756
มันได้รับความร้อนจากดวงอาทิตย์
และจากนั้นก็เย็นลงในทางด้านหลัง

217
00:11:34,756 --> 00:11:38,262
และเราสามารถเห็น
การเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นได้

218
00:11:38,262 --> 00:11:42,395
นี่คือก๊าซ และองค์ประกอบชีวภาพ

219
00:11:42,395 --> 00:11:44,090
ที่เราได้เคยตรวจวัดแล้ว

220
00:11:44,090 --> 00:11:45,878
คุณจะเห็นว่ามันเป็นรายการที่น่าสนใจทีเดียว

221
00:11:45,878 --> 00:11:48,362
และก็จะยังมีอีกมากที่ตามมา

222
00:11:48,362 --> 00:11:50,308
เพราะว่ายังมีการตรวจวัดอีก

223
00:11:50,308 --> 00:11:53,656
อันที่จริง ตอนนี้มีงานสัมมนาที่ฮูสตัน

224
00:11:53,656 --> 00:11:56,117
ซึ่งผลการสำรวจเหล่านี้ถูกนำไปแสดง

225
00:11:56,827 --> 00:11:58,448
นอกจากนั้น เรายังวัดอนุภาคฝุ่น

226
00:11:58,448 --> 00:12:01,250
ทีนี้ สำหรับคุณ 
อันนี้อาจดูไม่น่าประทับใจนัก

227
00:12:01,250 --> 00:12:04,523
แต่นักวิทยาศาสตร์ตื่นเต้นเมื่อได้เห็นสิ่งนี้

228
00:12:04,523 --> 00:12:05,940
อนุภาคฝุ่นสองตัวอย่าง

229
00:12:05,940 --> 00:12:08,934
อันขวาเรียกว่า บอริส
และพวกเขายิงมันด้วยแทนทาลัม

230
00:12:08,934 --> 00:12:11,048
เพื่อที่จะวิเคราะห์มัน

231
00:12:11,048 --> 00:12:13,439
พวกเขาพบโซเดียมและแมกนีเซียม

232
00:12:13,439 --> 00:12:17,688
สิ่งที่มันบอกคุณคือ
ความเข้มข้นในธาตุทั้งสอง

233
00:12:17,688 --> 00:12:20,404
ในขณะที่ระบบสุริยจักรวาลก่อกำเนิด

234
00:12:20,404 --> 00:12:23,771
ฉะนั้น เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับว่า
ตอนนั้นมีธาตุอะไรบ้าง

235
00:12:23,771 --> 00:12:26,859
เมื่อดาวเคราะห์เกิดขึ้น

236
00:12:26,859 --> 00:12:29,577
แน่ล่ะ หนึ่งในส่วนประกอบสำคัญ
คือการถ่ายภาพ

237
00:12:29,577 --> 00:12:32,943
นี่คือกล้องตัวหนึ่งของโรเซตตา
กล้องโอซิริส (OSIRIS)

238
00:12:32,943 --> 00:12:35,938
และนี่คือหน้าปกนิยสารไซน์ (Science)

239
00:12:35,938 --> 00:12:38,608
ฉบับวันที่ 23 มกราคม ปีนี้

240
00:12:38,608 --> 00:12:42,046
ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะหน้าตาแบบนี้

241
00:12:42,046 --> 00:12:45,644
หินก้อนใหญ่ -- ซึ่งดูคล้ายยอดเขา ฮาล์ฟโดม
ในอุทยานแห่งชาติโยซีเมติ

242
00:12:45,644 --> 00:12:48,151
มากกว่าอะไรอย่างอื่น

243
00:12:48,151 --> 00:12:50,729
เรายังเห็นสิ่งเหล่านี้:

244
00:12:50,729 --> 00:12:55,651
สันทราย และสิ่งที่อยู่ทางขวา
ที่เหมือนกับร่องรอยจากลมพัด

245
00:12:55,651 --> 00:12:59,575
ตอนนี้เรารู้จักสิ่งเหล่านี้จากดาวอังคาร
แต่ดาวหางนี้ไม่มีชั้นบรรยากาศ

246
00:12:59,575 --> 00:13:02,454
ดังนั้นมันค่อนข้างยาก
ที่จะมีร่องรอยจากลมพัด

247
00:13:02,454 --> 00:13:04,439
มันอาจเป็นการปลดปล่อย
ก๊าซบางอย่างในพื้นที่นั้น

248
00:13:04,439 --> 00:13:06,622
เป็นสิ่งที่พุ่งขึ้นไปและกลับลงมา

249
00:13:06,622 --> 00:13:09,803
เราไม่รู้ ฉะนั้นยังมีอะไรอีกมากให้เราสำรวจ

250
00:13:09,803 --> 00:13:11,893
ตรงนี้ คุณเห็นภาพเดียวกันสองครั้ง

251
00:13:11,893 --> 00:13:14,410
ทางซ้าย คุณเห็นในหลุมตรงกลาง

252
00:13:14,410 --> 00:13:16,627
ทางขวามือ ถ้าคุณมองดีๆ

253
00:13:16,627 --> 00:13:19,858
จะเห็นไอก๊าซ 3 ลำ พุ่งออกมาจากส่วนก้นหลุม

254
00:13:19,858 --> 00:13:22,155
นี่คือกิจกรรมที่เกิดขึ้นบนดาวหาง

255
00:13:22,155 --> 00:13:26,172
เป็นที่แน่ชัดว่าที่ก้นหลุมเหล่านี้
เป็นแหล่งที่มีความเคลื่อนไหวรุนแรง

256
00:13:26,172 --> 00:13:28,935
และเป็นที่ที่สสารระเหยออกมาสู่อวกาศ

257
00:13:28,935 --> 00:13:32,545
มีรอยแตกที่น่าสนใจ
ตรงช่วงคอคอดของดาวหาง

258
00:13:32,545 --> 00:13:34,541
คุณจะเห็นมันทางขวามือ

259
00:13:34,541 --> 00:13:38,237
มันยาวประมาณหนึ่งกิโลเมตร
และมันกว้างสองเมตรครึ่ง

260
00:13:38,237 --> 00:13:40,483
บางคนเสนอว่า

261
00:13:40,483 --> 00:13:42,551
เมื่อเราเข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากๆ

262
00:13:42,551 --> 00:13:44,409
ดาวหางอาจจะแยกเป็นสองส่วน

263
00:13:44,409 --> 00:13:46,089
และจากนั้นเราต้องเลือก

264
00:13:46,089 --> 00:13:48,341
ว่าเราจะตามดาวหางดวงไหน

265
00:13:48,341 --> 00:13:51,514
ตัวลงจอด -- มีอุปกรณ์มากมาย

266
00:13:51,514 --> 00:13:56,855
ส่วนใหญ่แล้วดูใกล้เคียงกัน
โดยเพิ่มอุปกรณ์ขุดเจาะเข้ามา

267
00:13:56,855 --> 00:14:00,732
นอกนั้นก็คล้ายกับโรเซตตามาก
และเป็นเพราะว่าเราต้องการจะเปรียบเทียบ

268
00:14:00,732 --> 00:14:04,238
สิ่งที่คุณเจอในอวกาศ
กับสิ่งที่เจอบนดาวหาง

269
00:14:04,238 --> 00:14:06,931
สิ่งเหล่านี้เรียกว่า
การวัดความจริงระดับพื้น

270
00:14:06,931 --> 00:14:10,162
นี่คือภาพการเคลื่อนลงจอด

271
00:14:10,162 --> 00:14:12,210
ที่ถ่ายโดยกล้องโอซิริส

272
00:14:12,210 --> 00:14:16,436
คุณเห็นตัวลงจอดห่างออกไปจากโรเซตตา

273
00:14:16,436 --> 00:14:20,244
บนมุมขวา คุณเห็นภาพที่ถ่ายจากตัวลงจอด
ที่ตำแหน่ง 60 เมตร

274
00:14:20,244 --> 00:14:23,100
60 เมตรเหนือพื้นผิวดาวหาง

275
00:14:23,100 --> 00:14:25,514
ก้อนหินบนนั้นมีขนาดประมาณ 10 เมตร

276
00:14:25,514 --> 00:14:30,228
และนี่คือภาพท้ายๆ ที่เราถ่ายได้
ก่อนที่จะลงจอดบนดาวหาง

277
00:14:30,228 --> 00:14:33,786
ตรงนี้คุณเห็นลำดับทั้งหมดอีกครั้ง
แต่จากอีกมุมหนึ่ง

278
00:14:33,786 --> 00:14:37,971
และคุณจะเห็นภาพขยาย 3 ภาพ
จากด้านล่างซ้ายขึ้นมาถึงตรงกลาง

279
00:14:37,971 --> 00:14:42,156
ซึ่งเป็นภาพของยานลงจอด
ที่อยู่เหนือพื้นผิวของดาวหาง

280
00:14:42,156 --> 00:14:46,342
จากนั้น ตรงกลาง
เป็นภาพก่อนและหลังการลงจอด

281
00:14:46,342 --> 00:14:50,269
ปัญหาเดียวของรูปหลัง
คือมันไม่มีตัวลงจอด

282
00:14:50,269 --> 00:14:53,540
แต่ถ้าคุณดูดีๆ ที่ทางขวามือของภาพ

283
00:14:53,540 --> 00:14:57,569
คุณจะเห็นว่าตัวลงจอดยังอยู่ตรงนั้น
แต่มันกระดอนไป

284
00:14:57,569 --> 00:14:59,230
มันแยกออกจากกันอีกครั้ง

285
00:14:59,230 --> 00:15:02,317
ทีนี้ ขอแทรกเรื่องตลกนิดหนึ่งว่า

286
00:15:02,317 --> 00:15:06,937
โรเซตตาถูกออกแบบมาแต่แรก
ให้มียานลงจอดที่กระดอนได้

287
00:15:06,937 --> 00:15:09,510
มันถูกเอาออกไปเพราะว่า มันแพงเกินไป

288
00:15:09,510 --> 00:15:11,784
ทีนี้ พวกเราลืม แต่ยานลงจอดมันรู้

289
00:15:11,784 --> 00:15:13,388
(เสียงหัวเราะ)

290
00:15:13,388 --> 00:15:15,895
ระหว่างการกระดอนครั้งแรก
ในเครื่องวัดแม่เหล็ก

291
00:15:15,895 --> 00:15:19,725
เห็นได้จากข้อมูลจากพวกมันได้
จากสามแกน x, y และ z

292
00:15:19,725 --> 00:15:21,931
ผ่านไปครึ่งหนึ่ง คุณเห็นเส้นสีแดง

293
00:15:21,931 --> 00:15:23,765
ที่เส้นแดงนั้น มันมีการเปลี่ยนแปลง

294
00:15:23,765 --> 00:15:27,690
สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ คือ
ระหว่างการกระดอนแรก

295
00:15:27,690 --> 00:15:32,416
ที่ไหนสักแห่ง เราชนขอบปล่องภูเขาไฟ
ด้วยขาหนึ่งของตัวลงจอด

296
00:15:32,416 --> 00:15:35,236
และความเร็วการหมุนของตัวลงจอดเปลี่ยนไป

297
00:15:35,236 --> 00:15:37,209
ฉะนั้น เราค่อนข้างโชคดี

298
00:15:37,209 --> 00:15:39,485
ที่เราอยู่ตรงจุดที่เราอยู่นี้

299
00:15:39,485 --> 00:15:43,154
นี่คือหนึ่งในภาพที่เป็นเอกลักษณ์ของโรเซตต้า

300
00:15:43,154 --> 00:15:47,077
มันเป็นสิ่งประดิษฐ์จากน้ำมือมนุษย์
ขาของยานลงจอด

301
00:15:47,077 --> 00:15:49,028
ยืนอยู่บนดาวหาง

302
00:15:49,028 --> 00:15:54,159
สิ่งนี้ สำหรับผม คือเป็นภาพที่ดีที่สุด
ของวิทยาศาสตร์อวกาศที่ผมเคยได้ชมมา

303
00:15:54,159 --> 00:15:59,340
(เสียงปรบมือ)

304
00:15:59,340 --> 00:16:03,191
สิ่งหนึ่งที่เรายังต้องทำ
คือหายานลงจอด ว่าอยู่ที่ไหน

305
00:16:03,191 --> 00:16:06,887
บริเวณสีฟ้าตรงนี้
คือบริเวณที่เราเชื่อว่ามันอยู่ตรงนั้น

306
00:16:06,887 --> 00:16:10,505
เรายังไม่สามารถหามันพบ
แต่การค้นหายังดำเนินต่อไป

307
00:16:10,505 --> 00:16:14,270
เช่นเดียวกับความพยายามของเรา
ที่จะทำให้ยานลงจอดทำงานได้อีกครั้ง

308
00:16:14,270 --> 00:16:16,012
เราเฝ้าฟังทุกวัน

309
00:16:16,012 --> 00:16:18,570
และเราก็หวังว่า ระหว่างตอนนี้
จนถึงประมาณเดือนเมษายน

310
00:16:18,570 --> 00:16:20,308
ตัวยานลงจอดจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

311
00:16:20,308 --> 00:16:22,445
สิ่งที่เราได้ค้นพบบนดาวหางดวงนี้คือ

312
00:16:23,795 --> 00:16:26,251
สิ่งนี้อาจลอยน้ำได้

313
00:16:26,251 --> 00:16:28,875
มันมีความหนาแน่นครึ่งหนึ่งของน้ำ

314
00:16:28,875 --> 00:16:31,893
ดังนั้นมันเหมือนกับหินก้อนใหญ่มากๆ
แต่มันไม่ใช่

315
00:16:31,893 --> 00:16:35,539
เราเห็นกิจกรรมเพิ่มมากขึ้น ในเดือนมิถุนายน,
กรกฏาคม, สิงหาคม ปีที่แล้ว

316
00:16:35,539 --> 00:16:37,930
มีการเพิ่มขึ้นสี่เท่า

317
00:16:37,930 --> 00:16:39,673
เมื่อเราถึงไปถึงดวงอาทิตย์

318
00:16:39,673 --> 00:16:44,246
สิ่งเหล่านี้จะพุ่งออกจากดาวหาง
ในอัตรา 100 กิโลกรัม ต่อวินาที

319
00:16:44,246 --> 00:16:45,802
ก๊าซ, ฝุ่น,หรืออะไรก็ตาม

320
00:16:45,802 --> 00:16:48,333
นั่นหมายถึง 100 ล้านกิโลกรัมต่อวัน

321
00:16:49,603 --> 00:16:51,978
จากนั้น ในที่สุด ในวันลงจอด

322
00:16:51,978 --> 00:16:57,366
ผมไม่เคยลืมเลยครับ -- มันบ้าที่สุดเลย
มีคนจากสื่อโทรทัศน์ 250 ช่องในเยอรมัน

323
00:16:57,366 --> 00:16:59,385
บีบีซีมาสัมภาษณ์ผม

324
00:16:59,385 --> 00:17:02,357
และนักข่าวทีวีอีกคนหนึ่งก็วิ่งตามผมทั้งวัน

325
00:17:02,357 --> 00:17:04,493
ถ่ายวีดีโอผมที่กำลังถูกสัมภาษณ์

326
00:17:04,493 --> 00:17:06,931
และมันก็เป็นอย่างนั้นทั้งวัน

327
00:17:06,931 --> 00:17:08,742
คนจากช่องดิสคัฟเวอรี

328
00:17:08,742 --> 00:17:11,064
เข้ามาหาผมตอนที่ผมออกจากห้องควบคุม

329
00:17:11,064 --> 00:17:13,177
และถามคำถามที่จี้ใจผม

330
00:17:13,177 --> 00:17:16,802
และให้ตายเถอะครับ ผมน้ำตาซึม
และยังคงคิดถึงมันอยู่เลย

331
00:17:16,802 --> 00:17:18,485
เป็นเวลาเดือนครึ่ง

332
00:17:18,485 --> 00:17:21,319
ผมไม่เคยคิดถึงวันลงจอด
โดยไม่อาจเสียน้ำตาได้เลย

333
00:17:21,319 --> 00:17:24,034
และผมยังคงมีความรู้สึกนั้นอยู่

334
00:17:24,034 --> 00:17:26,983
ผมอยากจะทิ้งท้ายไว้กับคุณ
ด้วยภาพของดาวหางนี้

335
00:17:26,983 --> 00:17:29,096
ขอบคุณครับ

336
00:17:29,096 --> 00:17:33,975
(เสียงปรบมือ)