[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.92,0:00:02.92,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือคุณลุงทวดของฉัน
Dialogue: 0,0:00:02.92,0:00:05.94,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งก็คือ น้องชายของคุณพ่อของคุณพ่อของฉัน
Dialogue: 0,0:00:05.94,0:00:07.90,Default,,0000,0000,0000,,ชื่อของเขาคือ โจ แม็คเคนนา
Dialogue: 0,0:00:08.14,0:00:13.09,Default,,0000,0000,0000,,เขาเป็นสามีหนุ่ม และนักเล่นบาสเกตบอลกึ่งอาชีพ
Dialogue: 0,0:00:13.09,0:00:16.42,Default,,0000,0000,0000,,และนักผจญเพลิงในนิวยอร์คซิตตี้
Dialogue: 0,0:00:17.41,0:00:20.01,Default,,0000,0000,0000,,ประวัติครอบครัวบอกว่า \Nเขาชอบอาชีพนักผจญเพลิง
Dialogue: 0,0:00:20.01,0:00:23.54,Default,,0000,0000,0000,,และในปี ค.ศ. 1935 ในวันหยุดวันหนึ่งของเขา
Dialogue: 0,0:00:23.54,0:00:26.32,Default,,0000,0000,0000,,เขาเลือกที่จะไปเที่ยวที่สถานีดับเพลิง
Dialogue: 0,0:00:27.02,0:00:31.22,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อทำตัวเองให้เป็นประโยชน์ในวันนั้น\Nเขาเริ่มที่จะขัดทองเหลืองทั้งหมด
Dialogue: 0,0:00:31.22,0:00:34.61,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งราวบนรถดับเพลิง และที่จับบนผนัง
Dialogue: 0,0:00:34.61,0:00:36.96,Default,,0000,0000,0000,,และหัวฉีดสายยางหัวหนึ่ง
Dialogue: 0,0:00:36.96,0:00:39.46,Default,,0000,0000,0000,,ที่เป็นโลหะน้ำหนักมาก ขนาดใหญ่
Dialogue: 0,0:00:39.46,0:00:43.07,Default,,0000,0000,0000,,ได้ตกลงมาจากหิ้งและกระแทกเขา
Dialogue: 0,0:00:43.57,0:00:47.38,Default,,0000,0000,0000,,ไม่กี่วันต่อมา\Nเขาเริ่มปวดไหล่
Dialogue: 0,0:00:47.38,0:00:50.66,Default,,0000,0000,0000,,สองวันหลังจากนั้น เขามีไข้
Dialogue: 0,0:00:50.66,0:00:53.14,Default,,0000,0000,0000,,และไข้ก็สูงขึ้น และสูงขึ้น
Dialogue: 0,0:00:53.14,0:00:55.09,Default,,0000,0000,0000,,ภรรยาของเขาได้ดูแลเขา
Dialogue: 0,0:00:55.09,0:00:59.39,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก\Nและเมื่อพวกเขาให้คุณหมอในพื้นที่มาตรวจ
Dialogue: 0,0:00:59.39,0:01:01.68,Default,,0000,0000,0000,,คุณหมอก็ทำอะไรไม่ได้มากเช่นกัน
Dialogue: 0,0:01:02.15,0:01:05.46,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาโบกรถแท็กซี่ \Nแล้วพาเขาไปโรงพยาบาล
Dialogue: 0,0:01:05.91,0:01:09.90,Default,,0000,0000,0000,,บรรดาพยาบาลที่นั่นรู้ได้โดยทันที\Nว่าเขาติดเชื้อ
Dialogue: 0,0:01:09.90,0:01:14.06,Default,,0000,0000,0000,,ที่ในยุคนั้นเรียกว่า "เป็นพิษในกระแสโลหิต"
Dialogue: 0,0:01:14.06,0:01:16.17,Default,,0000,0000,0000,,และถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พูด
Dialogue: 0,0:01:16.17,0:01:18.03,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาคงจะรู้ได้ในทันที
Dialogue: 0,0:01:18.03,0:01:21.43,Default,,0000,0000,0000,,ว่าพวกเขาทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว
Dialogue: 0,0:01:21.77,0:01:24.79,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีอะไรอีกแล้วที่พวกเขาจะช่วยได้\Nเพราะว่าสิ่งที่เราใช้ในตอนนี้
Dialogue: 0,0:01:24.79,0:01:27.44,Default,,0000,0000,0000,,ในการรักษาการติดเชื้อ ยังไม่มีอยู่ในตอนนั้น
Dialogue: 0,0:01:27.74,0:01:31.17,Default,,0000,0000,0000,,การทดสอบครั้งแรกของเพนิซิลลิน\Nยาปฏิชีวนะชนิดแรก
Dialogue: 0,0:01:31.17,0:01:33.84,Default,,0000,0000,0000,,ยังอยู่อีกสามปีในอนาคต
Dialogue: 0,0:01:33.84,0:01:38.55,Default,,0000,0000,0000,,คนที่ติดเชื้ออาจหาย ถ้าเขาโชคดี
Dialogue: 0,0:01:38.55,0:01:40.04,Default,,0000,0000,0000,,หรือเสียชีวิต
Dialogue: 0,0:01:40.32,0:01:42.41,Default,,0000,0000,0000,,ลุงทวดของฉันไม่ได้โชคดี
Dialogue: 0,0:01:42.41,0:01:45.71,Default,,0000,0000,0000,,เขาอยู่ในโรงพยาบาลหนึ่งสัปดาห์\Nตัวสั่นด้วยความหนาว
Dialogue: 0,0:01:45.71,0:01:47.57,Default,,0000,0000,0000,,เสียน้ำ และคุมสติไม่ได้
Dialogue: 0,0:01:47.57,0:01:50.47,Default,,0000,0000,0000,,ตกเข้าสู่ภาวะโคม่าเมื่ออวัยวะล้มเหลว
Dialogue: 0,0:01:50.47,0:01:52.60,Default,,0000,0000,0000,,อาการของเขาน่าเป็นห่วงขึ้นเรื่อยๆ\N
Dialogue: 0,0:01:52.60,0:01:57.23,Default,,0000,0000,0000,,จนคนจากสถานีดับเพลิง\Nเข้าแถวกันมาถ่ายเลือดให้เขา
Dialogue: 0,0:01:57.23,0:02:01.10,Default,,0000,0000,0000,,โดยหวังว่ามันจะช่วยเจือจางการติดเชื้อ\Nที่เพิ่มขึ้นในกระแสโลหิต
Dialogue: 0,0:02:01.50,0:02:04.60,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีอะไรที่ได้ผล เขาเสียชีวิต
Dialogue: 0,0:02:05.14,0:02:07.70,Default,,0000,0000,0000,,เขามีอายุได้ 30 ปี
Dialogue: 0,0:02:08.12,0:02:10.09,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณมองย้อนกลับไปในประวัติศาสตร์
Dialogue: 0,0:02:10.09,0:02:13.36,Default,,0000,0000,0000,,คนส่วนใหญ่เสียชีวิตในแบบเดียวกับลุงทวดของฉัน
Dialogue: 0,0:02:13.36,0:02:16.03,Default,,0000,0000,0000,,คนส่วนใหญ่ไม่ได้เสียชีวิตจากมะเร็งหรือโรคหัวใจ
Dialogue: 0,0:02:16.03,0:02:20.12,Default,,0000,0000,0000,,โรคที่ได้รับอิทธิพลจากความเป็นอยู่\Nที่ส่งผลต่อพวกเราในตะวันตกทุกวันนี้
Dialogue: 0,0:02:20.49,0:02:24.23,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาไม่ได้เสียชีวิตจากโรคเหล่านั้น\Nเพราะว่าพวกเขาไม่ได้มีชีวิตยืนยาวพอ
Dialogue: 0,0:02:24.23,0:02:26.22,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะพัฒนาไปจนมีอาการเหล่านั้น
Dialogue: 0,0:02:26.22,0:02:28.34,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาเสียชีวิตจากการบาดเจ็บ
Dialogue: 0,0:02:28.34,0:02:30.82,Default,,0000,0000,0000,,ถูกวัวขวิด
Dialogue: 0,0:02:30.82,0:02:32.73,Default,,0000,0000,0000,,ถูกยิงในสนามรบ
Dialogue: 0,0:02:32.73,0:02:36.46,Default,,0000,0000,0000,,ถูกกระแทกในโรงงานในยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม --
Dialogue: 0,0:02:36.46,0:02:39.85,Default,,0000,0000,0000,,และส่วนใหญ่ ก็เป็นจากการติดเชื้อ
Dialogue: 0,0:02:39.86,0:02:43.36,Default,,0000,0000,0000,,ที่มาปิดท้ายอาการบาดเจ็บเหล่านั้น
Dialogue: 0,0:02:44.49,0:02:48.02,Default,,0000,0000,0000,,ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อยาปฏิชีวนะมาถึง
Dialogue: 0,0:02:48.60,0:02:52.20,Default,,0000,0000,0000,,การติดเชื้อที่เคยเป็นเหมือนประกาศิตสั่งตาย
Dialogue: 0,0:02:52.20,0:02:55.59,Default,,0000,0000,0000,,ก็กลายเป็นอะไรบางอย่างที่คนหายกันได้\Nในเวลาไม่กี่วัน
Dialogue: 0,0:02:55.59,0:02:58.63,Default,,0000,0000,0000,,มันราวกับปาฏิหาริย์
Dialogue: 0,0:02:58.63,0:03:04.95,Default,,0000,0000,0000,,และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราก็อยู่ในยุคทอง\Nของยามหัศจรรย์
Dialogue: 0,0:03:05.29,0:03:09.24,Default,,0000,0000,0000,,และตอนนี้ พวกเรากำลังมาถึงจุดจบของมัน
Dialogue: 0,0:03:09.24,0:03:14.30,Default,,0000,0000,0000,,ลุงทวดของฉันเสียชีวิตในวันท้ายๆ\Nของยุคก่อนยาปฏิชีวนะ
Dialogue: 0,0:03:14.30,0:03:19.46,Default,,0000,0000,0000,,เรายืนอยู่ในวันนี้ บนเส้นแบ่ง\Nของยุคหลังยาปฏิชีวนะ
Dialogue: 0,0:03:19.46,0:03:23.22,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเป็นช่วงแรกของช่วงเวลา\Nที่การติดเชื้อธรรมดา
Dialogue: 0,0:03:23.22,0:03:27.93,Default,,0000,0000,0000,,เช่นอย่างที่โจเป็น จะกลับมาฆ่าคนอีกครั้ง
Dialogue: 0,0:03:28.88,0:03:32.02,Default,,0000,0000,0000,,อันที่จริง พวกมันได้เริ่มทำสิ่งนี้แล้ว
Dialogue: 0,0:03:32.78,0:03:35.62,Default,,0000,0000,0000,,คนกำลังเสียชีวิตจากการติดเชื้อ\Nอีกครั้งหนึ่ง เพราะว่าเหตุการณ์
Dialogue: 0,0:03:35.62,0:03:37.96,Default,,0000,0000,0000,,ที่เรียกว่า การดื้อยาปฏิชีวนะ
Dialogue: 0,0:03:38.38,0:03:40.12,Default,,0000,0000,0000,,สั้นๆ คือมันมีกลไกดังนี้
Dialogue: 0,0:03:40.12,0:03:45.09,Default,,0000,0000,0000,,แบคทีเรียแข่งขันกันและกัน\Nเพื่อทรัพยากร เพื่ออาหาร
Dialogue: 0,0:03:45.09,0:03:49.76,Default,,0000,0000,0000,,โดยการสร้างสารประกอบที่เป็นพิษถึงตาย\Nที่พวกมันสาดใส่กันและกัน
Dialogue: 0,0:03:49.76,0:03:52.10,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อเป็นการป้องกันตัว แบคทีเรียอื่น
Dialogue: 0,0:03:52.10,0:03:55.35,Default,,0000,0000,0000,,ก็จะพัฒนาการป้องกันตัว\Nจากการโจมตีทางเคมีนี้
Dialogue: 0,0:03:55.35,0:03:57.68,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเราสร้างยาปฏิชีวนะเป็นครั้งแรก
Dialogue: 0,0:03:57.68,0:04:01.88,Default,,0000,0000,0000,,เรานำสารประกอบนั้นเข้าห้องทดลอง\Nแล้วสร้างแบบของเราเองออกมา
Dialogue: 0,0:04:01.88,0:04:06.34,Default,,0000,0000,0000,,และแบคทีเรียก็ตอบโต้การโจมตีของเรา\Nในแบบที่พวกมันทำเสมอ
Dialogue: 0,0:04:07.67,0:04:09.90,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น
Dialogue: 0,0:04:10.10,0:04:13.49,Default,,0000,0000,0000,,เพนิซิลลินเริ่มแพร่หลายในปี ค.ศ. 1943
Dialogue: 0,0:04:13.49,0:04:18.62,Default,,0000,0000,0000,,และการดื้อยาเพนิซิลลินก็เริ่มแพร่หลาย\Nในปี ค.ศ.1945
Dialogue: 0,0:04:18.62,0:04:21.57,Default,,0000,0000,0000,,แวนโคไมซิน เกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1972
Dialogue: 0,0:04:21.57,0:04:24.67,Default,,0000,0000,0000,,การดื้อยาแวนโคไมซินเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1988
Dialogue: 0,0:04:25.03,0:04:27.15,Default,,0000,0000,0000,,อิมิเพเนม ในปี ค.ศ. 1985
Dialogue: 0,0:04:27.15,0:04:29.92,Default,,0000,0000,0000,,และการดื้อยาดังกล่าวเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1998
Dialogue: 0,0:04:30.19,0:04:33.86,Default,,0000,0000,0000,,แด็ปโตไมซิน หนึ่งในยาที่ทันสมัยมากที่สุด\Nเริ่มในปี ค.ศ. 2003
Dialogue: 0,0:04:33.86,0:04:38.22,Default,,0000,0000,0000,,และการดื้อยาดังกล่าวก็เกิดขึ้น\Nเพียงหนึ่งปีให้หลังในปี ค.ศ. 2004
Dialogue: 0,0:04:38.58,0:04:42.34,Default,,0000,0000,0000,,เป็นเวลา 70 ปี ที่เราเล่น\Nเกมส์ก้าวกระโดด --
Dialogue: 0,0:04:42.34,0:04:45.26,Default,,0000,0000,0000,,ยาของเราและการดื้อยา
Dialogue: 0,0:04:45.26,0:04:48.91,Default,,0000,0000,0000,,และจากนั้นก็ยาอื่น\Nและจากนั้นก็การดื้อยาก็มาอีก --
Dialogue: 0,0:04:48.91,0:04:51.22,Default,,0000,0000,0000,,และตอนนี้เกมส์กำลังจะจบแล้ว
Dialogue: 0,0:04:51.44,0:04:55.48,Default,,0000,0000,0000,,แบคทีเรียพัฒนาการต้านยาได้อย่างรวดเร็ว\Nและบริษัทยา
Dialogue: 0,0:04:55.48,0:04:59.84,Default,,0000,0000,0000,,ได้ตัดสินใจว่าการสร้างยาปฏิชีวนะ\Nไม่ใด้ผลประโยชน์ที่ดีที่สุด
Dialogue: 0,0:04:59.84,0:05:02.65,Default,,0000,0000,0000,,ฉะนั้น มันจึงมี\Nการติดเชื้อที่แพร่กระจายไปทั่วโลก
Dialogue: 0,0:05:02.65,0:05:06.11,Default,,0000,0000,0000,,ที่ยาปฏิชีวนะมากกว่า 100 ขนาน
Dialogue: 0,0:05:06.11,0:05:08.34,Default,,0000,0000,0000,,ที่จำหน่ายอยู่ในท้องตลาด
Dialogue: 0,0:05:08.34,0:05:11.75,Default,,0000,0000,0000,,อาจเหลือยาสองตัวที่ได้ผล แต่มีผลข้างเคียง
Dialogue: 0,0:05:11.75,0:05:14.24,Default,,0000,0000,0000,,หรือยาตัวเดียว
Dialogue: 0,0:05:14.24,0:05:15.65,Default,,0000,0000,0000,,หรือไม่มีเลย
Dialogue: 0,0:05:16.10,0:05:17.67,Default,,0000,0000,0000,,มันมีหน้าตาประมาณนี้ค่ะ
Dialogue: 0,0:05:18.28,0:05:22.46,Default,,0000,0000,0000,,ในปี ค.ศ. 2000 ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค\Nหรือ ซีดีซี (CDC)
Dialogue: 0,0:05:22.46,0:05:24.50,Default,,0000,0000,0000,,รายงานกรณีหนึ่ง
Dialogue: 0,0:05:24.50,0:05:26.75,Default,,0000,0000,0000,,ในโรงพยาบาลในรัฐนอร์ทแคโรไลนา
Dialogue: 0,0:05:26.75,0:05:30.49,Default,,0000,0000,0000,,ถึงการดื้อยาทุกอย่างยกเว้นยาสองตัว
Dialogue: 0,0:05:30.89,0:05:35.20,Default,,0000,0000,0000,,วันนี้ การติดเชื้อดังกล่าว \Nเป็นที่รู้จักกันว่า เคพีซี (KPC)
Dialogue: 0,0:05:35.20,0:05:37.80,Default,,0000,0000,0000,,ได้กระจายไปทุกรัฐ ยกเว้นสามรัฐ
Dialogue: 0,0:05:37.80,0:05:40.15,Default,,0000,0000,0000,,และอเมริกาใต้ ยุโรป
Dialogue: 0,0:05:40.15,0:05:42.36,Default,,0000,0000,0000,,และตะวันออกกลาง
Dialogue: 0,0:05:42.87,0:05:45.19,Default,,0000,0000,0000,,ในปี ค.ศ. 2008 หมอในสวีเดน
Dialogue: 0,0:05:45.19,0:05:47.98,Default,,0000,0000,0000,,พบว่าชายจากอินเดียมีการติดเชื้อที่แตกต่าง
Dialogue: 0,0:05:47.98,0:05:51.69,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งมันดื้อต่อยาทุกอย่าง\Nยกเว้นยาตัวเดียวในเวลานั้น
Dialogue: 0,0:05:51.69,0:05:53.92,Default,,0000,0000,0000,,ยีนที่สร้างความดื้อยา
Dialogue: 0,0:05:53.92,0:06:00.44,Default,,0000,0000,0000,,รู้จักกันในนาม NDM ได้แพร่กระจาย\Nจากอินเดียไปสู่จีน เอเชีย แอฟริกา
Dialogue: 0,0:06:00.44,0:06:04.81,Default,,0000,0000,0000,,ยุโรป และแคนาดา และสหรัฐอเมริกา
Dialogue: 0,0:06:05.13,0:06:07.69,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นธรรมดาที่จะหวัง
Dialogue: 0,0:06:07.69,0:06:11.29,Default,,0000,0000,0000,,ว่าการติดเชื้อเหล่านี้เป็นกรณีที่ไม่ปกติ
Dialogue: 0,0:06:11.29,0:06:13.14,Default,,0000,0000,0000,,แต่อันที่จริงแล้ว
Dialogue: 0,0:06:13.14,0:06:15.61,Default,,0000,0000,0000,,ในสหรัฐอเมริกา และยุโรป
Dialogue: 0,0:06:15.61,0:06:18.32,Default,,0000,0000,0000,,คน 50,000 รายต่อปี
Dialogue: 0,0:06:18.32,0:06:22.45,Default,,0000,0000,0000,,เสียชีวิตจากการติดเชื้อ ซึ่งไม่มียาใดช่วยได้
Dialogue: 0,0:06:22.97,0:06:26.01,Default,,0000,0000,0000,,โครงการที่ได้รับอนุญาตโดยรัฐบาลอังกฤษ
Dialogue: 0,0:06:26.01,0:06:29.75,Default,,0000,0000,0000,,ที่รู้จักกันในนาม เดอะ รีวิว ออน \Nแอนไทไมโครไบโอติก รีซิสแทนท์
Dialogue: 0,0:06:29.75,0:06:37.12,Default,,0000,0000,0000,,คาดว่าถึงตอนนี้การสูญเสียชีวิตทั่วโลก\Nคิดเป็น 700,000 รายต่อปี
Dialogue: 0,0:06:38.29,0:06:42.66,Default,,0000,0000,0000,,จำนวนผู้เสียชีวิตนั่นมันเยอะมาก
Dialogue: 0,0:06:42.66,0:06:45.77,Default,,0000,0000,0000,,แต่ว่า มันเป็นไปได้สูง\Nที่คุณจะว่าคุณไม่มีความเสี่ยง
Dialogue: 0,0:06:45.77,0:06:48.100,Default,,0000,0000,0000,,ที่คุณจะคิดว่าคนเหล่านั้น\Nคือคนที่อยู่ในโรงพยาบาล
Dialogue: 0,0:06:48.100,0:06:50.71,Default,,0000,0000,0000,,ในหน่วยที่ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด
Dialogue: 0,0:06:50.71,0:06:54.66,Default,,0000,0000,0000,,หรือเป็นผู้ที่อยู่ในสถานพยาบาล\Nที่ใกล้จะถึงวาระสุดท้ายของชีวิตแล้ว
Dialogue: 0,0:06:54.66,0:06:57.84,Default,,0000,0000,0000,,คนที่ได้รับการติดเชื้อ ซึ่งห่างไกลจากเรา
Dialogue: 0,0:06:57.84,0:07:01.04,Default,,0000,0000,0000,,ในสถานการณ์ที่พวกเราไม่เกี่ยวข้อง
Dialogue: 0,0:07:02.46,0:07:05.85,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่คุณไม่ได้คิด \Nและที่ทุกคนไม่ได้คิด
Dialogue: 0,0:07:05.85,0:07:10.82,Default,,0000,0000,0000,,คือยาปฏิชีวนะนั้นสนับสนุนชีวิต\Nยุคปัจจุบันของพวกเรา เกือบโดยสิ้นเชิง
Dialogue: 0,0:07:11.72,0:07:13.93,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าเราขาดยาปฏิชีวนะไป
Dialogue: 0,0:07:13.93,0:07:15.39,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือสิ่งที่เราอาจสูญเสีย
Dialogue: 0,0:07:15.84,0:07:20.02,Default,,0000,0000,0000,,อย่างแรก การป้องกันใดๆ ก็ตาม\Nสำหรับคนที่มีภูมิคุ้มกันไม่แข็งแรง
Dialogue: 0,0:07:20.02,0:07:23.48,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ป่วยโรคมะเร็ง ผู้ป่วยโรคเอดส์
Dialogue: 0,0:07:23.48,0:07:27.98,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ที่รับการปลูกถ่ายเนื้อเยื่ออวัยวะ\Nเด็กทารกที่เกิดก่อนกำหนด
Dialogue: 0,0:07:27.98,0:07:32.39,Default,,0000,0000,0000,,ต่อมาก็คือ การรักษาใดๆ ที่ต้องมีการ\Nนำสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในร่างกาย
Dialogue: 0,0:07:32.39,0:07:36.27,Default,,0000,0000,0000,,การใส่ลวดถ่างขยายหลอดเลือดที่ตีบ\Nการปั๊มไหลเวียนสำหรับคนที่เป็นเบาหวาน
Dialogue: 0,0:07:36.27,0:07:40.19,Default,,0000,0000,0000,,การฟอกไต การเปลี่ยนข้อต่อ
Dialogue: 0,0:07:40.19,0:07:43.91,Default,,0000,0000,0000,,มีนักกีฬาที่เกิดในยุคเบบี้บูมตั้งกี่คน\Nที่ต้องเปลี่ยนสะโพกและเข่าใหม่
Dialogue: 0,0:07:43.91,0:07:46.72,Default,,0000,0000,0000,,การศึกษาเมื่อไม่นานมานี้คาดว่า\Nเมื่อปราศจากยาปฏิชีวนะ
Dialogue: 0,0:07:46.72,0:07:50.23,Default,,0000,0000,0000,,หนึ่งในหกคนจะเสียชีวิต
Dialogue: 0,0:07:50.66,0:07:53.87,Default,,0000,0000,0000,,ต่อจากนั้น เราอาจจะสูญเสียการผ่าตัด\N
Dialogue: 0,0:07:53.87,0:07:56.41,Default,,0000,0000,0000,,การผ่าตัดหลายอย่าง\Nต้องมีการให้ยาปฏิชีวนะก่อน
Dialogue: 0,0:07:56.41,0:07:59.14,Default,,0000,0000,0000,,ในปริมาณที่ใช้ป้องกันโรค
Dialogue: 0,0:07:59.14,0:08:00.81,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อปราศจากการป้องกันดังกล่าวแล้ว
Dialogue: 0,0:08:00.81,0:08:05.02,Default,,0000,0000,0000,,เราก็จะสูญเสียความสามารถ\Nที่จะเปิดส่วนที่ซ่อนอยู่ในร่างกายได้
Dialogue: 0,0:08:05.02,0:08:07.85,Default,,0000,0000,0000,,ฉะนั้น มันจะไม่มีการผ่าตัดหัวใจ
Dialogue: 0,0:08:07.85,0:08:10.68,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีการตัดเนื้อเยื่อต่อมลูกหมากไปตรวจ
Dialogue: 0,0:08:10.68,0:08:13.38,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีการผ่าคลอด
Dialogue: 0,0:08:13.79,0:08:18.44,Default,,0000,0000,0000,,เราจะต้องเรียนรู้ที่จะกลัวการติดเชื้อ\Nที่ตอนนี้มันอาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อย
Dialogue: 0,0:08:18.78,0:08:22.59,Default,,0000,0000,0000,,เชื้อสเตรปในลำคอ\Nเคยก่อให้เกิดอาการหัวใจล้มเหลว
Dialogue: 0,0:08:22.59,0:08:25.24,Default,,0000,0000,0000,,การติดเชื้อที่ผิวหนังนำไปสู่การตัดแขนขา
Dialogue: 0,0:08:25.82,0:08:28.72,Default,,0000,0000,0000,,การให้กำเนิด แม้ในโรงพยาบาลที่สะอาดที่สุด
Dialogue: 0,0:08:28.72,0:08:31.40,Default,,0000,0000,0000,,อาจทำให้ผู้หญิงหนึ่งในทุกๆ 100 คนเสียชีวิต
Dialogue: 0,0:08:31.72,0:08:36.55,Default,,0000,0000,0000,,โรคปอดบวมจะคร่าชีวิตเด็กสามคน\Nจากทุก ๆ 10 คน
Dialogue: 0,0:08:37.22,0:08:39.33,Default,,0000,0000,0000,,และมากกว่าอะไรทั้งหมด\N
Dialogue: 0,0:08:39.33,0:08:43.71,Default,,0000,0000,0000,,เราจะสูญเสียความมั่นใจ\Nในการใช้ชีวิตปกติ
Dialogue: 0,0:08:44.84,0:08:49.04,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณรู้ว่าการบาดเจ็บใดๆ สามารถฆ่าคุณได้
Dialogue: 0,0:08:49.04,0:08:52.29,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะขี่จักรยานยนต์ไหม
Dialogue: 0,0:08:52.29,0:08:55.50,Default,,0000,0000,0000,,แล่นรีบไถลลงมาตามทางลาดสกีไหม
Dialogue: 0,0:08:55.50,0:08:58.98,Default,,0000,0000,0000,,ปีนบันไดขึ้นไปแขวนไฟต้นคริสต์มาสไหม
Dialogue: 0,0:08:58.98,0:09:02.64,Default,,0000,0000,0000,,ปล่อยให้ลูกของคุณ\Nวิ่งเสียบเข้าโฮมเบส หรือไม่
Dialogue: 0,0:09:03.57,0:09:06.64,Default,,0000,0000,0000,,เพราะที่จริงแล้ว คนแรกที่ได้รับเพนิซิลิน
Dialogue: 0,0:09:06.64,0:09:10.52,Default,,0000,0000,0000,,เป็นตำรวจชาวอังกฤษที่มีนามว่า\Nอัลเบิร์ต อเล็กซานเดอร์
Dialogue: 0,0:09:10.52,0:09:14.86,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ซึ่งได้รับบาดเจ็บจากการติดเชื้อ\Nจนหนังศีรษะมีหนองไหลซึมออกมา
Dialogue: 0,0:09:14.86,0:09:17.78,Default,,0000,0000,0000,,และหมอจำเป็นต้องควักตาเขาออกข้างหนึ่ง
Dialogue: 0,0:09:17.78,0:09:21.16,Default,,0000,0000,0000,,เขาติดเชื้อเพราะทำอะไรที่ธรรมดามาก
Dialogue: 0,0:09:22.17,0:09:26.99,Default,,0000,0000,0000,,เขาเดินอยู่ในสวน\Nและหน้าเขาไปโดนหนามจนถลอก
Dialogue: 0,0:09:28.83,0:09:32.48,Default,,0000,0000,0000,,โครงการของอังกฤษที่ฉันพูดถึง\Nได้คาดเดาความเสียหายที่เกิดขึ้นทั่วโลก
Dialogue: 0,0:09:32.48,0:09:36.36,Default,,0000,0000,0000,,ว่าตอนนี้ มีผู้เสียชีวิต 700,000 รายต่อปี
Dialogue: 0,0:09:36.36,0:09:42.54,Default,,0000,0000,0000,,และยังประมาณไว้ว่า ถ้าเราไม่สามารถ\Nที่จะควบคุมมันได้ภายในปี ค.ศ. 2050
Dialogue: 0,0:09:42.54,0:09:50.13,Default,,0000,0000,0000,,ไม่นาน ความเสียหายทั่วโลกจะกลายเป็น\N10 ล้านรายต่อปี
Dialogue: 0,0:09:50.13,0:09:52.83,Default,,0000,0000,0000,,เรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร
Dialogue: 0,0:09:52.83,0:09:54.86,Default,,0000,0000,0000,,ที่ซึ่งเราจะต้องเผชิญ
Dialogue: 0,0:09:54.86,0:09:58.35,Default,,0000,0000,0000,,กับตัวเลขที่น่ากลัวนี้
Dialogue: 0,0:09:58.35,0:10:02.54,Default,,0000,0000,0000,,คำตอบที่ยากคือ เราทำตัวเราเอง
Dialogue: 0,0:10:02.88,0:10:05.85,Default,,0000,0000,0000,,การดื้อยาเป็นกระบวนการทางชีววิทยา\Nที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
Dialogue: 0,0:10:05.85,0:10:09.90,Default,,0000,0000,0000,,แต่เราต้องแบกรับความรับผิดชอบ\Nที่ทำให้มันเกิดเร็วขึ้น
Dialogue: 0,0:10:10.49,0:10:14.04,Default,,0000,0000,0000,,เราทำให้มันเกิดขึ้น\Nโดยใช้ยาปฏิชีวนะอย่างฟุ่มเฟือย
Dialogue: 0,0:10:14.04,0:10:18.13,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยความประมาทเลินเล่อ\Nที่ตอนนี้ดูน่าตกใจ
Dialogue: 0,0:10:19.41,0:10:23.49,Default,,0000,0000,0000,,เพนิซิลลินมีขายตามร้านยา\Nมาตั้งแต่ยุค 1950
Dialogue: 0,0:10:23.49,0:10:26.83,Default,,0000,0000,0000,,ในประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่\Nยาปฏิชีวนะส่วนใหญ่ยังหาซื้อได้แบบนั้น
Dialogue: 0,0:10:27.21,0:10:30.97,Default,,0000,0000,0000,,ในสหรัฐอเมริกา 50 เปอร์เซ็นต์
Dialogue: 0,0:10:30.97,0:10:34.66,Default,,0000,0000,0000,,ของยาปฏิชีวนะที่ให้ในโรงพยาบาล\Nไม่ได้จำเป็นเลย
Dialogue: 0,0:10:34.66,0:10:39.04,Default,,0000,0000,0000,,สี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของใบสั่งจ่ายยา\Nที่เขียนในห้องตรวจของหมอ
Dialogue: 0,0:10:39.04,0:10:43.01,Default,,0000,0000,0000,,เป็นใบสั่งสำหรับอาการ\Nที่ยาปฏิชีวนะไม่สามารถช่วยได้
Dialogue: 0,0:10:44.58,0:10:47.25,Default,,0000,0000,0000,,และนั่นแค่ในระบบสาธารณสุข
Dialogue: 0,0:10:47.25,0:10:52.10,Default,,0000,0000,0000,,ในส่วนใหญ่ของโลก สัตว์ที่เลี้ยงเอาเนื้อ\Nได้รับยาปฏิชีวนะทุกวันตลอดชีวิต
Dialogue: 0,0:10:52.10,0:10:54.38,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ใช่เพื่อรักษาอาการป่วย
Dialogue: 0,0:10:54.38,0:10:57.84,Default,,0000,0000,0000,,แต่เพื่อทำให้พวกมันอ้วนขึ้น\Nและป้องกันพวกมัน
Dialogue: 0,0:10:57.84,0:11:01.81,Default,,0000,0000,0000,,จากสภาวะโรงงานการเกษตร\Nที่พวกมันได้รับการเลี้ยงดู
Dialogue: 0,0:11:01.81,0:11:04.82,Default,,0000,0000,0000,,ในสหรัฐอเมริกา ประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์
Dialogue: 0,0:11:04.82,0:11:11.53,Default,,0000,0000,0000,,ของยาปฏิชีวนะที่ขายทุกปี\Nนำไปใช้กับปศุสัตว์ ไม่ใช่คน
Dialogue: 0,0:11:11.53,0:11:15.20,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้เกิดแบคทีเรียดื้อยา ที่ย้ายจากไร่นา
Dialogue: 0,0:11:15.20,0:11:17.83,Default,,0000,0000,0000,,ไปยังน้ำ ฝุ่น
Dialogue: 0,0:11:17.83,0:11:20.70,Default,,0000,0000,0000,,และเนื้อที่เป็นของสัตว์
Dialogue: 0,0:11:20.98,0:11:23.91,Default,,0000,0000,0000,,การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำก็พึ่งพายาปฏิชีวนะเช่นกัน
Dialogue: 0,0:11:23.91,0:11:25.56,Default,,0000,0000,0000,,โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชีย
Dialogue: 0,0:11:25.56,0:11:28.90,Default,,0000,0000,0000,,และการปลูกผลไม้ก็ต้องพึ่งพายาปฏิชีวนะ
Dialogue: 0,0:11:28.90,0:11:33.80,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อป้องกันแอปเปิ้ล แพร\Nผลไม้พวกส้มมะนาว จากโรค
Dialogue: 0,0:11:34.49,0:11:40.12,Default,,0000,0000,0000,,และเพราะว่าแบคทีเรียสามารถส่งต่อ\Nดีเอ็นเอของมันให้กันและกันได้
Dialogue: 0,0:11:40.12,0:11:44.55,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับผู้เดินทาง\Nส่งต่อกระเป๋าเดินทางให้กันที่สนามบิน
Dialogue: 0,0:11:44.55,0:11:49.36,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเราสนับสนุนให้เกิดการดื้อยาขึ้น
Dialogue: 0,0:11:49.36,0:11:51.59,Default,,0000,0000,0000,,เราไม่อาจรู้ได้เลยว่ามันจะกระจายไปทางไหน
Dialogue: 0,0:11:53.72,0:11:55.29,Default,,0000,0000,0000,,เหตุการณ์นี้รู้ได้ล่วงหน้า
Dialogue: 0,0:11:55.67,0:11:58.51,Default,,0000,0000,0000,,อันที่จริง ได้มีการคาดเดาไว้
Dialogue: 0,0:11:58.51,0:12:02.94,Default,,0000,0000,0000,,โดยอเล็กซานเดอร์ เฟลมมิง\Nชายผู้ค้นพบเพนิซิลลิน
Dialogue: 0,0:12:02.94,0:12:06.94,Default,,0000,0000,0000,,เขาได้รับรางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1945\Nเพื่อเป็นเกียรติ
Dialogue: 0,0:12:06.94,0:12:11.28,Default,,0000,0000,0000,,และในการให้สัมภาษณ์ไม่นานหลังจากนั้น\Nนี่คือสิ่งที่เขากล่าว
Dialogue: 0,0:12:11.28,0:12:15.55,Default,,0000,0000,0000,,"คนไม่รู้จักคิด\Nที่เล่นกับการรักษาที่ใช้เพนิซิลลิน
Dialogue: 0,0:12:15.55,0:12:18.82,Default,,0000,0000,0000,,มีส่วนรับผิดชอบทางจริยธรรม\Nต่อการเสียชีวิตของคน
Dialogue: 0,0:12:18.82,0:12:21.15,Default,,0000,0000,0000,,ผู้ที่พ่ายต่อการติดเชื้อ
Dialogue: 0,0:12:21.15,0:12:24.05,Default,,0000,0000,0000,,ที่ดื้อต่อยาเพนิซิลิน"
Dialogue: 0,0:12:24.05,0:12:28.34,Default,,0000,0000,0000,,เขาได้เพิ่มเติมอีกว่า "ผมหวังว่า\Nความชั่วร้ายนี้จะถูกป้องกันไม่ให้เกิดขึ้น"
Dialogue: 0,0:12:28.99,0:12:31.84,Default,,0000,0000,0000,,เราจะป้องกันมันได้หรือไม่
Dialogue: 0,0:12:31.84,0:12:35.51,Default,,0000,0000,0000,,มีบริษัทที่กำลังพยายามวิจัยยาปฏิชีวนะใหม่
Dialogue: 0,0:12:35.51,0:12:39.09,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเป็นสิ่งที่เชื้อร้ายไม่เคยพบมาก่อน
Dialogue: 0,0:12:39.09,0:12:41.80,Default,,0000,0000,0000,,เราต้องการยาพวกนั้นเป็นอย่างยิ่ง
Dialogue: 0,0:12:41.80,0:12:44.06,Default,,0000,0000,0000,,และเราต้องการสิ่งจูงใจ เช่น
Dialogue: 0,0:12:44.06,0:12:46.59,Default,,0000,0000,0000,,ทุนสนับสนุนการค้นพบ การยืดอายุสิทธิบัตร
Dialogue: 0,0:12:46.59,0:12:53.34,Default,,0000,0000,0000,,รางวัล เพื่อที่จะล่อให้บริษัทอื่นๆ\Nเข้ามาผลิตยาปฏิชีวนะอีกครั้ง
Dialogue: 0,0:12:53.34,0:12:55.71,Default,,0000,0000,0000,,แต่นั่นคงจะไม่เพียงพอ
Dialogue: 0,0:12:56.06,0:13:00.16,Default,,0000,0000,0000,,นี่เป็นเหตุว่าทำไม วิวัฒนาการย่อมชนะเสมอ
Dialogue: 0,0:13:00.70,0:13:04.63,Default,,0000,0000,0000,,แบคทีเรียให้กำเนิดเชื้อรุ่นใหม่\Nทุกๆ 20 นาที
Dialogue: 0,0:13:04.63,0:13:09.41,Default,,0000,0000,0000,,เคมีเภสัชกรรมต้องใช้เวลาถึง 10 ปี\Nในการพัฒนายา
Dialogue: 0,0:13:09.41,0:13:12.27,Default,,0000,0000,0000,,ทุกครั้งที่เราใช้ยาปฏิชีวนะ\N
Dialogue: 0,0:13:12.27,0:13:15.54,Default,,0000,0000,0000,,เราให้โอกาสกับแบคทีเรียเป็นพันล้าน
Dialogue: 0,0:13:15.54,0:13:17.28,Default,,0000,0000,0000,,ในการถอดรหัส
Dialogue: 0,0:13:17.28,0:13:20.49,Default,,0000,0000,0000,,ที่เป็นปราการที่เราได้สร้างเอาไว้
Dialogue: 0,0:13:20.49,0:13:22.88,Default,,0000,0000,0000,,ยังไม่เคยมียาใด
Dialogue: 0,0:13:22.88,0:13:25.43,Default,,0000,0000,0000,,ที่พวกมันเอาชนะไม่ได้
Dialogue: 0,0:13:25.43,0:13:28.96,Default,,0000,0000,0000,,นี่เป็นการสงครามที่ไม่ยุติธรรม
Dialogue: 0,0:13:28.96,0:13:32.97,Default,,0000,0000,0000,,แต่เราสามารถเปลี่ยนผลลัพธ์ได้
Dialogue: 0,0:13:33.93,0:13:40.33,Default,,0000,0000,0000,,เราสามารถสร้างระบบที่จะเก็บเกี่ยวข้อมูล\Nที่จะบอกเราได้อย่างอัตโนมัติและเจาะจง
Dialogue: 0,0:13:40.33,0:13:43.26,Default,,0000,0000,0000,,ว่ายาปฏิชีวนะกำลังถูกใช้อย่างไร
Dialogue: 0,0:13:43.26,0:13:46.10,Default,,0000,0000,0000,,เราสามารถสร้างผู้ป้องกันประตู\Nในระบบการสั่งยา
Dialogue: 0,0:13:46.10,0:13:49.81,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่ว่า ทุกๆ ใบสั่งจ่ายยา \Nจะได้รับการตรวจสอบ
Dialogue: 0,0:13:49.81,0:13:55.92,Default,,0000,0000,0000,,เราสามารถขอให้ภาคการเกษตร\Nยกเลิกการใช้ยาปฏิชีวนะ
Dialogue: 0,0:13:56.24,0:13:59.28,Default,,0000,0000,0000,,เราสามารถสร้างระบบตรวจตรา
Dialogue: 0,0:13:59.28,0:14:03.50,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะบอกเราว่าการดื้อยาต่อไปจะเกิดขึ้นที่ไหน\N
Dialogue: 0,0:14:03.50,0:14:05.81,Default,,0000,0000,0000,,นั่นเป็นการแก้ปัญหาโดยเทคนิค
Dialogue: 0,0:14:06.26,0:14:08.89,Default,,0000,0000,0000,,พวกมันอาจจะยังไม่เพียงพอ
Dialogue: 0,0:14:08.89,0:14:12.12,Default,,0000,0000,0000,,เว้นเสียแต่ว่าเราจะช่วย
Dialogue: 0,0:14:15.78,0:14:18.10,Default,,0000,0000,0000,,การใช้ยาปฏิชีวนะเป็นนิสัย
Dialogue: 0,0:14:18.48,0:14:21.57,Default,,0000,0000,0000,,เรารู้ว่ามันยากแค่ไหน\Nที่จะเปลี่ยนนิสัย
Dialogue: 0,0:14:21.57,0:14:26.10,Default,,0000,0000,0000,,แต่ในฐานะที่อยู่ในสังคม\Nเราเคยทำได้มาแล้วในอดีต
Dialogue: 0,0:14:26.40,0:14:29.97,Default,,0000,0000,0000,,เราเคยทิ้งขยะลงบนถนน
Dialogue: 0,0:14:29.97,0:14:31.74,Default,,0000,0000,0000,,เคยไม่คาดเข็มขัดนิรภัย
Dialogue: 0,0:14:31.74,0:14:35.99,Default,,0000,0000,0000,,เคยสูบบุหรี่ในที่อาคารสาธารณะ
Dialogue: 0,0:14:36.40,0:14:38.62,Default,,0000,0000,0000,,เราไม่ได้ทำอย่างนั้นอีกแล้ว
Dialogue: 0,0:14:39.14,0:14:41.47,Default,,0000,0000,0000,,เราไม่ได้ทิ้งขยะเกลื่อน
Dialogue: 0,0:14:41.47,0:14:44.62,Default,,0000,0000,0000,,หรือเสี่ยงก่ออุบัติเหตุที่เสียหาย
Dialogue: 0,0:14:44.62,0:14:47.60,Default,,0000,0000,0000,,หรือทำให้คนอื่นๆ\Nเสี่ยงต่อโรคมะเร็ง
Dialogue: 0,0:14:47.60,0:14:51.10,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าเราตัดสินใจว่า\Nสิ่งเหล่านั้นมีผลกระทบราคาแพง
Dialogue: 0,0:14:51.10,0:14:55.18,Default,,0000,0000,0000,,เป็นอันตราย และไม่ได้เป็นไป\Nเพื่อประโยชน์สูงสุดของเรา
Dialogue: 0,0:14:55.82,0:14:58.72,Default,,0000,0000,0000,,เราได้เปลี่ยนความเคยชินของสังคม
Dialogue: 0,0:14:59.14,0:15:03.28,Default,,0000,0000,0000,,เราก็อาจจะเปลี่ยนความเคยชินของสังคม\Nในเรื่องยาปฏิชีวนะได้เช่นกัน
Dialogue: 0,0:15:05.50,0:15:07.77,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้ว่าระดับปัญหาการดื้อยาปฏิชีวนะ
Dialogue: 0,0:15:07.77,0:15:09.68,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนจะท่วมท้น
Dialogue: 0,0:15:09.68,0:15:13.14,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถ้าคุณเคยที่จะซื้อหลอดไฟฟลูออเรสเซนท์
Dialogue: 0,0:15:13.14,0:15:15.85,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าคุณตระหนักถึง\Nการเปลี่ยนแปลงของสภาวะอากาศ
Dialogue: 0,0:15:15.85,0:15:18.99,Default,,0000,0000,0000,,หรืออ่านฉลากบนกล่องของขนมปังกรอบ
Dialogue: 0,0:15:18.99,0:15:23.47,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าคุณคำนึงถึงการตัดไม้ทำลายป่า\Nเพื่อที่จะได้มาซึ่งน้ำมันปาล์ม
Dialogue: 0,0:15:23.47,0:15:26.35,Default,,0000,0000,0000,,คุณรู้แล้วว่ามันรู้สึกอย่างไร
Dialogue: 0,0:15:26.35,0:15:31.35,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะทำสิ่งเล็กๆ เพื่อที่จะจัดการ\Nกับปัญหาที่ยิ่งใหญ่
Dialogue: 0,0:15:31.83,0:15:36.31,Default,,0000,0000,0000,,คุณอาจทำสิ่งที่เป็นก้าวเล็กๆ แบบนี้\Nกับยาปฏิชีวนะได้เช่นกัน
Dialogue: 0,0:15:36.31,0:15:43.95,Default,,0000,0000,0000,,เราสามารถที่จะงดให้ยาปฏิชีวนะ\Nถ้าเราไม่มั่นใจว่าเป็นยาที่ถูกต้อง
Dialogue: 0,0:15:44.25,0:15:50.56,Default,,0000,0000,0000,,เราสามารถที่จะหยุดยืนกรานเอาใบสั่งยา\Nสำหรับยาแก้การติดเชื้อในหูสำหรับลูกเรา
Dialogue: 0,0:15:50.56,0:15:52.46,Default,,0000,0000,0000,,ก่อนที่เราจะแน่ใจว่ามันเกิดจากอะไร
Dialogue: 0,0:15:53.68,0:15:57.04,Default,,0000,0000,0000,,เราสามารถที่จะถามร้านอาหารทุกร้าน
Dialogue: 0,0:15:57.04,0:15:58.86,Default,,0000,0000,0000,,ถามซุปเปอร์มาร์เก็ตทุกแห่ง
Dialogue: 0,0:15:58.86,0:16:00.48,Default,,0000,0000,0000,,ว่าเนื้อที่ขายเอามาจากไหน
Dialogue: 0,0:16:00.81,0:16:02.64,Default,,0000,0000,0000,,เราอาจให้สัญญากันและกันได้\N
Dialogue: 0,0:16:02.64,0:16:06.74,Default,,0000,0000,0000,,ว่าจะไม่ซื้อไก่ หรือกุ้ง หรือผลไม้
Dialogue: 0,0:16:06.74,0:16:09.63,Default,,0000,0000,0000,,ที่ใช้ยาปฏิชีวนะในกระบวนการผลิตเป็นปกติ
Dialogue: 0,0:16:09.63,0:16:12.32,Default,,0000,0000,0000,,และถ้าเราทำสิ่งเหล่านี้
Dialogue: 0,0:16:12.32,0:16:16.82,Default,,0000,0000,0000,,เราก็จะสามารถชะลอการมาถึง\Nของโลกหลังยุคยาปฏิชีวนะได้
Dialogue: 0,0:16:17.55,0:16:21.68,Default,,0000,0000,0000,,แต่เราต้องจัดการมันให้เร็วที่สุด
Dialogue: 0,0:16:21.68,0:16:26.18,Default,,0000,0000,0000,,เพนิซิลลิน เป็นจุดเริ่มต้นของยุคยาปฏิชีวนะ\Nในปี ค.ศ. 1947
Dialogue: 0,0:16:26.18,0:16:31.89,Default,,0000,0000,0000,,ในเวลาเพียง 70 ปี \Nเราได้เดินขึ้นไปถึงขอบความหายนะ
Dialogue: 0,0:16:32.29,0:16:34.61,Default,,0000,0000,0000,,เราคงไม่ได้มี 70 ปี
Dialogue: 0,0:16:34.61,0:16:38.34,Default,,0000,0000,0000,,เอาไว้เดินย้อนกลับไป\Nเพื่อหาทางออกให้ได้อีกครั้ง
Dialogue: 0,0:16:38.77,0:16:40.28,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณมากค่ะ
Dialogue: 0,0:16:40.79,0:16:46.64,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)