WEBVTT

00:00:01.391 --> 00:00:03.670
คุณอาจจะไม่รู้จักผมก็ได้

00:00:03.670 --> 00:00:07.014
แต่ผมเป็นหนึ่งใน .01 เปอร์เซ็นต์

00:00:07.014 --> 00:00:08.957
ของพวกที่คุณได้ยินหรืออ่านเรื่องราวมา

00:00:08.957 --> 00:00:13.022
และโดยนิยามที่สมเหตุผล ผมเป็นอภิมหาเศรษฐี

00:00:13.022 --> 00:00:16.112
และคืนนี้ สิ่งที่ผมต้องการทำ คือ พูดตรงถึง

00:00:16.112 --> 00:00:18.418
อภิมหาเศรษฐีคนอื่น ๆ คือพูดกับพวกผมนั่นแหละ

00:00:18.418 --> 00:00:21.229
เพราะเหมือนกับว่า ถึงเวลาที่พวกเราทุกคน

00:00:21.229 --> 00:00:23.305
จะต้องมาคุยกันแล้ว

00:00:23.305 --> 00:00:25.883
เช่นเดียวกับอภิมหาเศรษฐีคนอื่น ๆ

00:00:25.883 --> 00:00:28.226
ผมก็เป็นนักทุนนิยมที่หยิ่ง 
ที่ไม่เคยรู้สึกเสียใจ

00:00:28.226 --> 00:00:31.763
ผมได้ก่อตั้ง ร่วมก่อตั้ง หรือให้ทุน

00:00:31.763 --> 00:00:35.293
กับมากกว่า 30 บริษัท ในอุตสาหกรรมหลายอย่าง

00:00:35.293 --> 00:00:38.888
ผมเป็นนักลงทุนนอกครอบครัวคนแรกใน Amazon.com

00:00:38.888 --> 00:00:41.609
ผมร่วมก่อตั้งบริษัทชื่อ เอควอนทีฟ

00:00:41.609 --> 00:00:45.479
ซึ่งขายให้ไมโครซอพท์
ไปในราคา 6.4 พันล้านเหรียญ

00:00:45.479 --> 00:00:48.027
เพื่อนผม และตัวผม เราเป็นเจ้าของธนาคาร

00:00:48.027 --> 00:00:50.923
ผมบอกคุณเรื่องนี้ --(เสียงหัวเราะ)--

00:00:50.923 --> 00:00:52.170
ไม่น่าเชื่อใช่ไหมล่ะ

NOTE Paragraph

00:00:52.170 --> 00:00:55.380
ผมบอกคุณเรื่องนี้ ก็เพื่อแสดงให้เห็นว่า

00:00:55.380 --> 00:00:58.143
ชีวิตผม ก็เหมือนกับอภิมหาเศรษฐีส่วนใหญ่

00:00:58.143 --> 00:01:01.450
ผมมีมุมมองที่กว้างขวาง ในเรื่องระบบทุนนิยม

00:01:01.450 --> 00:01:03.250
และธุรกิจ

00:01:03.250 --> 00:01:07.040
ผมได้รางวัลอย่างที่เรียกได้ว่าบ้าคลั่ง
จากสิ่งนั้น

00:01:07.040 --> 00:01:09.197
ผมมีชีวิตที่ท่านทั้งหลายส่วนใหญ่

00:01:09.197 --> 00:01:11.456
ไม่สามารถแม้แต่จะจิตนาการได้

00:01:11.456 --> 00:01:14.157
บ้านหลายหลัง เรือยอร์ช เครื่องบินส่วนตัว

00:01:14.157 --> 00:01:18.284
และอื่น ๆ อีกมากมาย

00:01:18.284 --> 00:01:21.546
แต่พูดกันตรง ๆ ผมไม่ได้เป็นคนฉลาดที่สุด
ที่คุณเคยพบ

00:01:21.546 --> 00:01:23.950
ที่แน่ ๆ ผมก็ไม่ได้เป็นคนที่ทำงานหนักที่สุด

00:01:23.950 --> 00:01:25.923
ผมเป็นนักเรียนระดับปานกลาง

00:01:25.923 --> 00:01:27.141
ผมไม่ได้เชี่ยวชาญอะไรเลย

00:01:27.141 --> 00:01:29.639
ผมไม่สามารถเขียนโปรแกรมง่าย ๆ ได้

00:01:29.639 --> 00:01:32.772
โดยแท้จริงแล้ว ความสำเร็จของผม เป็นผล

00:01:32.772 --> 00:01:35.220
ของโชคอันใหญ่หลวง

00:01:35.220 --> 00:01:40.124
ที่ได้เกิดในที่ดี ที่ได้อยู่สภาพแวดล้อมเหมาะสม ในเวลาที่ลงตัว

00:01:40.124 --> 00:01:44.619
แต่จริง ๆ แล้ว ผมก็เก่งมากในสองเรื่อง

00:01:44.619 --> 00:01:49.263
หนึ่ง ผมรับความเสี่ยงได้สูงเป็นพิเศษ

00:01:49.263 --> 00:01:51.678
และอีกอย่างหนึ่ง คือผมรู้สึกได้ไว

00:01:51.678 --> 00:01:54.303
มีลางสังหรณ์ดี ต่อเรื่องที่จะเกิดในอนาคต

00:01:54.303 --> 00:01:57.586
และผมคิดว่าลางสังหรณ์เกี่ยวกับ
เรื่องในอนาคตนั้น

00:01:57.586 --> 00:02:01.156
เป็นปัจจัยสำคัญของผู้ประกอบการที่ดี

NOTE Paragraph

00:02:01.156 --> 00:02:03.674
แล้วผมเห็นอะไรในอนาคตของเราในวันนี้หรือ

00:02:03.674 --> 00:02:05.676
คุณจะถามใช่ไหมครับ

00:02:05.676 --> 00:02:07.331
ผมเห็นคราดของชาวไร่ชาวนา
(Pitchfork)

00:02:07.331 --> 00:02:12.121
อย่างเช่น ที่ฝูงชนคนซึ่งกำลังโกรธเกรี้ยว
เขาถือกัน

00:02:12.121 --> 00:02:17.335
เพราะในขณะที่อภิมหาเศรษฐี อย่างพวกเรา

00:02:17.335 --> 00:02:20.866
กำลังใช้ชีวิตเกินกว่าความฝันของผู้คน

00:02:20.866 --> 00:02:23.779
เพื่อนประชากรของเราอีก 99 เปอร์เซ็นต์

00:02:23.779 --> 00:02:26.592
กำลังถอยห่างไปอยู่ข้างหลัง
และห่างไกลไปเรื่อย ๆ

00:02:26.592 --> 00:02:29.080
ในปี 1980 หนึ่งเปอร์เซ็นต์บนสุด
ของคนอเมริกัน

00:02:29.080 --> 00:02:31.558
มีส่วนแบ่งราวแปดเปอร์เซ็นต์
ของรายได้ประชาชาติ

00:02:31.558 --> 00:02:34.232
ขณะที่ 50 เปอร์เซ็นต์ของคนอเมริกันด้านล่าง

00:02:34.232 --> 00:02:36.775
มีส่วนแบ่ง 18 เปอร์เซ็นต์

00:02:36.775 --> 00:02:40.127
แต่สามสิบปีถัดมา ซึ่งคือวันนี้
หนึ่งเปอร์เซ็นต์ส่วนบนสุดนั้น

00:02:40.127 --> 00:02:43.749
กลับมีส่วนแบ่งเกินกว่า 20 
เปอร์เซ็นต์

00:02:43.749 --> 00:02:45.650
ในขณะที่ส่วนล่าง 50 เปอร์เซ็นต์

00:02:45.650 --> 00:02:48.564
มีส่วนแบ่ง 12 หรือไม่ก็ 13 เปอร์เซ็นต์

00:02:48.564 --> 00:02:51.010
ถ้าแนวโน้มยังคงเป็นอยู่อย่างนี้

00:02:51.010 --> 00:02:52.490
พวกคนส่วนบนสุดหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ก็จะมีส่วนแบ่ง

00:02:52.490 --> 00:02:54.796
เกินกว่า 30 เปอร์เซ็นต์ ของรายได้ประชาชาติ

00:02:54.796 --> 00:02:56.588
ในอีก 30 ปี

00:02:56.588 --> 00:02:58.868
ขณะที่ส่วนล่าง 50 เปอร์เซ็นต์ของคนอเมริกัน

00:02:58.868 --> 00:03:00.607
จะมีส่วนแบ่งเพียงแค่หกเปอร์เซ็นต์

NOTE Paragraph

00:03:00.607 --> 00:03:02.603
เห็นไหมครับ ปัญหานั้นไม่ใด้เกี่ยวกับว่า

00:03:02.603 --> 00:03:04.684
เรามีความไม่เท่าเทียมกันอยู่บ้างเล็กน้อย

00:03:04.684 --> 00:03:07.136
ความไม่เท่าเทียมกันบ้างเล็กน้อยนั้น

00:03:07.136 --> 00:03:10.430
เป็นเรื่องจำเป็นสำหรับทุนนิยมประชาธิปไตย
ที่มีประสิทธิภาพสูง

00:03:10.430 --> 00:03:12.140
แต่ปัญหาคือ ความไม่เท่าเทียมกันนั้น

00:03:12.140 --> 00:03:15.502
กำลังอยู่ ณ จุดสูงสุดเป็นประวัติการณ์

00:03:15.502 --> 00:03:18.921
และมันก็แย่ลงทุกวัน

00:03:18.921 --> 00:03:21.545
และถ้าหากความรํ่ารวย อำนาจ และ รายได้นั้น

00:03:21.545 --> 00:03:23.380
ยังคงกระจุกตัว

00:03:23.380 --> 00:03:25.681
อยู่ที่ส่วนยอดสุด

00:03:25.681 --> 00:03:27.529
สังคมของเราก็จะเปลี่ยนจาก

00:03:27.529 --> 00:03:29.262
ประชาธิปไตยแบบทุนนิยม ไปเป็น

00:03:29.262 --> 00:03:33.034
สังคมเจ้าขุนมูลนายยุคใหม่

00:03:33.034 --> 00:03:35.019
เหมือนเช่นฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 18

00:03:35.019 --> 00:03:38.213
นั่นคือฝรั่งเศสในอดีต

00:03:38.213 --> 00:03:39.960
ก่อนเกิดการปฏิวัติ

00:03:39.960 --> 00:03:41.984
ที่มาพร้อมกับฝูงชนที่โกรธกริ้วพร้อมและคราด

NOTE Paragraph

00:03:41.984 --> 00:03:44.538
ผมจึงมีข้อความส่งถึงเพื่อนอภิมหาเศรษฐี

00:03:44.538 --> 00:03:46.360
และอภิมหึมามหาเศรษฐีทั้งหลาย

00:03:46.360 --> 00:03:47.834
และสำหรับใครก็ตามที่ใช้ชีวิต

00:03:47.834 --> 00:03:50.070
ในโลกฟองสบู่ที่มีรั้วล้อมรอบอยู่นั้น

00:03:50.070 --> 00:03:51.421
จงตื่นขึ้น

00:03:51.421 --> 00:03:55.141
ตื่นขึ้นเถิด สภาวะเช่นนี้มันอยู่ได้ไม่นาน

00:03:55.141 --> 00:03:57.160
เพราะถ้าเราไม่ทำอะไรบางอย่าง เพื่อแก้ไข

00:03:57.160 --> 00:04:01.491
ความไม่เท่าเทียมที่เห็นชัดเจนในสังคมของเรา

00:04:01.491 --> 00:04:04.236
คราดนั้นก็จะหันมาหาเรา

00:04:04.236 --> 00:04:08.184
เพราะไม่มีสังคมเปิดแบบเสรีใด ๆ 
จะทนอยู่ได้นานกับ

00:04:08.184 --> 00:04:11.188
ความไม่สมดุลย์ทางเศรษฐกิจ
ที่พุ่งสูงแบบนี้ได้

00:04:11.188 --> 00:04:14.110
มันไม่เคยเกิดขึ้น และไม่มีตัวอย่างมาก่อน

00:04:14.110 --> 00:04:15.969
คุณให้ผมดูสังคมที่มีความแตกต่างกันสูง

00:04:15.969 --> 00:04:17.448
แล้วผมก็จะให้คุณดู รัฐตำรวจ

00:04:17.448 --> 00:04:19.215
หรือไม่ก็ การจลาจล

00:04:19.215 --> 00:04:21.358
คราดจะตรงมาหาเรา

00:04:21.358 --> 00:04:23.269
ถ้าเราไม่ตระหนักถึงปัญหานี้

00:04:23.269 --> 00:04:27.117
คำถามนั้นไม่ใช่ว่ามันจะเกิดหรือไม่ แต่เป็น เมื่อไหร่

00:04:27.117 --> 00:04:30.750
และมันจะเลวร้ายมาก เมื่อมันเกิดขึ้น

00:04:30.750 --> 00:04:32.201
กับทุกคน

00:04:32.201 --> 00:04:37.185
โดยเฉพาะคนอย่างพวกเรา อภิมหาเศรษฐี

NOTE Paragraph

00:04:37.185 --> 00:04:40.605
ผมรู้ตัวว่าเรื่องของของผมฟังดูราวกับ
ผมเป็นนักเสรีนิยมโลกสวย

00:04:40.605 --> 00:04:42.855
ผมไม่ใช่เป็นอย่างนั้น
ผมไม่ได้ถกเถียงเรื่องศีลธรรม

00:04:42.855 --> 00:04:46.117
ว่าความไม่เท่าเทียมทางเศรษฐกิจนั้นผิด

00:04:46.117 --> 00:04:50.403
สิ่งที่ผมถกเถียง คือ ความไม่เท่าเทียมที่สูงขึ้นเรื่อยๆ

00:04:50.403 --> 00:04:53.924
เป็นความโง่เขลา และสุดท้ายก็จะทำร้ายตัวเอง

00:04:53.924 --> 00:04:57.152
ความไม่เท่าเทียมที่สูงขึ้น ไม่ได้แค่เพียง

00:04:57.152 --> 00:04:59.020
เพิ่มความเสี่ยงของเราจากคราด

00:04:59.020 --> 00:05:03.587
แต่มันยังเป็นอันตรายต่อธุรกิจอีกด้วย

00:05:03.587 --> 00:05:07.457
ต้นแบบสำหรับเรา คนรวย ควรเป็นเฮนรี ฟอร์ด

00:05:07.457 --> 00:05:11.270
เรารู้กันว่าฟอร์ดให้ค่าแรง 5 ดอลลาร์ ต่อวัน

00:05:11.270 --> 00:05:14.217
ซึ่งเป็นสองเท่าของค่าแรงทั่วไปในเวลานั้น

00:05:14.217 --> 00:05:16.287
เขาไม่ได้เพียงเพิ่มผลผลิต

00:05:16.287 --> 00:05:18.256
ของโรงงานของเขา แต่เขาได้เปลี่ยน

00:05:18.256 --> 00:05:21.653
คนงานผลิตรถยนต์ที่ถูกเอาเปรียบ ที่ยากจน

00:05:21.653 --> 00:05:24.353
ให้กลายเป็นคนชั้นกลางที่มีกินมีใช้

00:05:24.353 --> 00:05:27.570
มีปัญญาซื้อผลิตภัณฑ์
ที่พวกเขาผลิตขึ้นเองได้

00:05:27.570 --> 00:05:31.860
ฟอร์ดหยั่งรู้สิ่งที่เราเพิ่งจะตระหนักว่ามันเป็นจริง

00:05:31.860 --> 00:05:35.861
ที่จะต้องมองเศรษฐกิจให้เป็นระบบนิเวศน์

00:05:35.861 --> 00:05:37.780
ซึ่งมีลักษณะพิเศษแบบเดียวกับ

00:05:37.780 --> 00:05:40.340
ระบบป้อนกลับ (Feedback loops)
ซึ่งสามารถพบได้ทั่วไป

00:05:40.340 --> 00:05:42.080
ในระบบนิเวศน์ตามธรรมชาติ

00:05:42.080 --> 00:05:46.018
เป็นระบบป้อนกลับ
ระหว่าง ลูกค้าและธุรกิจ

00:05:46.018 --> 00:05:49.124
การขึ้นค่าจ้างเป็นการเพิ่มอุปสงค์

00:05:49.124 --> 00:05:51.205
ซึ่งจะทำให้มีการจ้างงานมากขึ้น

00:05:51.205 --> 00:05:53.286
ซึ่งจะย้อนกลับมายัง ค่าจ้างที่สูงขึ้น

00:05:53.286 --> 00:05:55.916
อุปสงค์ที่เพิ่มขึ้น และกำไรที่เพิ่มขึ้น

00:05:55.916 --> 00:06:00.760
ซึ่งวงจรการเพิ่มความมั่งคั่งอย่างสร้างสรรนี้

00:06:00.760 --> 00:06:02.909
ชัดเจนแล้วว่า เป็นสิ่งที่ขาดหายไป

00:06:02.909 --> 00:06:07.904
จากการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจของทุกวันนี้

NOTE Paragraph

00:06:07.904 --> 00:06:12.522
และนี่เป็นเหตุผลที่เราจะต้อง


00:06:12.522 --> 00:06:16.230
ลดความสำคัญของนโยบาย
ที่กวาดผลประโยชน์ลงไปให้คนจำนวนหยิบมือ

00:06:16.230 --> 00:06:18.027
ซึ่งมีอิทธิพลกับทั้งสองพรรคการเมืองมาก

00:06:18.027 --> 00:06:21.432
แล้วไปโอบอุ้มสิ่งที่ผมเรียกว่า

00:06:21.432 --> 00:06:23.967
เศรษศาสตร์แบบมิดเดิลเอ้าท์ ซึ่งปฏิเสธ

00:06:23.967 --> 00:06:26.284
แนวคิดแบบนีโอคลาสสิค ที่ว่า เศรษฐกิจนั้น

00:06:26.284 --> 00:06:30.481
มีประสิทธิภาพ มีความสัมพันธ์เชิงเส้น เป็นกลไกแน่นอน

00:06:30.481 --> 00:06:33.608
และโน้มไปสู่ความสมดุลย์และความเป็นธรรม

00:06:33.608 --> 00:06:37.046
แต่หันไปรับเอาแนวคิดของศตวรรษที่ 21

00:06:37.046 --> 00:06:40.820
ที่ว่าเศรษฐกิจนั้น ซับซ้อน ปรับตัวได้

00:06:40.820 --> 00:06:42.822
เป็นระบบนิเวศน์

00:06:42.822 --> 00:06:46.170
ซึ่งโน้มเอียงจากความสมดุลย์
ไปสู่ความไม่เท่าเทียม

00:06:46.170 --> 00:06:47.920
ที่ว่าเศรษฐกิจ ไม่มีประสิทธิภาพเลย

00:06:47.920 --> 00:06:51.205
แต่ก็มีประสิทธิผลได้ ถ้าจัดการให้ดี

00:06:51.205 --> 00:06:54.476
มุมมองของศตวรรษที่ 21 นี้

00:06:54.476 --> 00:06:57.140
ทำให้คุณเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ระบบทุนนิยม

00:06:57.140 --> 00:07:00.427
ไม่ได้จัดสรรทรัพยากรต่างๆ ที่มีอยู่

00:07:00.427 --> 00:07:02.867
อย่างมีประสิทธิภาพ

00:07:02.867 --> 00:07:08.865
มันทำงานโดยการสร้างคำตอบใหม่ ๆ ขึ้นมา

00:07:08.865 --> 00:07:10.120
ให้กับปัญหาของมนุษย์

00:07:10.120 --> 00:07:12.329
อัจฉริยภาพของระบบทุนนิยม ก็คือ

00:07:12.329 --> 00:07:17.211
มันเป็นระบบการหาวิธีแก้ปัญหาที่มีวิวัฒนาการ

00:07:17.211 --> 00:07:23.162
มันให้รางวัลกับคนที่แก้ปัญหาให้กับคนอื่น ๆ

00:07:23.162 --> 00:07:26.109
ความแตกต่างระหว่างสังคมที่ยากจน

00:07:26.109 --> 00:07:28.426
กับสังคมที่รํ่ารวย ที่เห็นได้อย่างชัดเจน

00:07:28.426 --> 00:07:31.364
ก็คือ ระดับขั้นที่สังคมนั้น

00:07:31.364 --> 00:07:33.297
ได้สร้างวิธีแก้ปัญหา ในรูปแบบ

00:07:33.297 --> 00:07:36.156
ของผลิตภัณฑ์ ให้กับประชากรของชุมชนนั้น

00:07:36.156 --> 00:07:37.977
ผลรวมของการแก้ปัญหา

00:07:37.977 --> 00:07:39.968
ที่เรามีอยู่ในสังคมของเรา

00:07:39.968 --> 00:07:42.342
แท้จริง คือ ความมั่งคั่งของเรา และสิ่งนี้

00:07:42.342 --> 00:07:44.625
อธิบายได้ว่าทำไมบริษัทเช่น กูเกิล อเมซอน

00:07:44.625 --> 00:07:46.988
ไมโครซอฟ และ แอปเปิล

00:07:46.988 --> 00:07:49.890
และนักลงทุน ที่สร้างบริษัทเหล่านั้น

00:07:49.890 --> 00:07:53.450
ได้มีส่วนช่วยอย่างมาก

00:07:53.450 --> 00:07:56.156
ให้กับความมั่งคั่งของชาติเรา

NOTE Paragraph

00:07:56.156 --> 00:07:58.956
มุมมองของศตวรรษที่ 21 นี้

00:07:58.956 --> 00:08:01.545
ยังทำให้เห็นชัดเจนอีกด้วยว่า

00:08:01.545 --> 00:08:03.990
สิ่งที่เราคิดว่าเป็นการเติบโตทางเศรษฐกิจ

00:08:03.990 --> 00:08:05.937
ถ้าจะทำให้เข้าใจได้ดีที่สุดนั้น 
ก็เป็นเหมือนกับ

00:08:05.937 --> 00:08:08.431
อัตราความเร็วที่เราใช้ในการแก้ปัญหา

00:08:08.431 --> 00:08:11.849
แต่อัตราเร็วที่ว่านั้น ทั้งหมดขึ้นอยู่กับ

00:08:11.849 --> 00:08:15.426
เรามีคนแก้ปัญหาที่หลากหลาย

00:08:15.426 --> 00:08:17.912
และมีความสามารถ แค่ไหน

00:08:17.912 --> 00:08:20.645
และประชาชนทั่วไป ได้มีส่วนร่วม

00:08:20.645 --> 00:08:22.870
อย่างจริงจัง มากแค่ไหน

00:08:22.870 --> 00:08:26.520
ทั้งที่เป็นผู้ประกอบการ ที่เสนอการแก้ปัญหา

00:08:26.520 --> 00:08:30.162
และที่เป็นลูกค้า ซึ่งได้ประโยชน์
จากการแก้ปัญหาเหล่านั้น

00:08:30.162 --> 00:08:34.280
แต่การมีส่วนร่วมอย่างเต็มกำลังนี้

00:08:34.280 --> 00:08:35.899
ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ

00:08:35.899 --> 00:08:37.868
ไม่ได้เกิดขึ้นเอง

00:08:37.868 --> 00:08:41.597
แต่ต้องใช้ความพยายามและการลงทุนลงแรง

00:08:41.597 --> 00:08:44.027
ซึ่งเป็นสาเหตุว่า ทำไมเหล่าเขตเศรษฐกิจ


00:08:44.027 --> 00:08:47.258
ที่เป็นประชาธิปไตยแบบทุนนิยม
ซึ่งมีความมั่งคั่งสูงนั้น

00:08:47.258 --> 00:08:49.807
มีคุณลักษณะพิเศษ คือการลงทุนขนานใหญ่

00:08:49.807 --> 00:08:52.372
ในกลุ่มชนชั้นกลาง และในโครงสร้างพื้นฐาน

00:08:52.372 --> 00:08:55.240
ที่พวกเขาต้องพึ่งพาอยู่

NOTE Paragraph

00:08:55.240 --> 00:08:57.239
พวกเรา อภิมหาเศรษฐี 
จำเป็นต้องเอาวิถีเศรษฐกิจ

00:08:57.239 --> 00:09:00.378
ที่ผลประโยชน์หลั่งไหลสู่คนหยิบมือนี้ ไปไว้ข้างหลัง

00:09:00.378 --> 00:09:02.284
ความคิดที่ว่า ยิ่งเราดีขึ้นมากเท่าใด

00:09:02.284 --> 00:09:04.951
คนอื่นก็จะดีขึ้นด้วยเช่นกันนั้น

00:09:04.951 --> 00:09:08.871
มันไม่เป็นความจริง มันจะเป็นไปได้อย่างไร

00:09:08.871 --> 00:09:12.999
ผมหาเงินได้เป็นพันเท่าของค่าแรงโดยเฉลี่ย

00:09:12.999 --> 00:09:15.924
แต่ผมก็ไม่ได้ซื้อของ มากถึงพันเท่า

00:09:15.924 --> 00:09:16.988
ใช่ไหมครับ

00:09:16.988 --> 00:09:20.176
จริง ๆ ผมซื้อกางเกงพวกนี้สองตัว

00:09:20.176 --> 00:09:22.110
ซึ่ง ไมค์ หุ้นส่วนของผม เรียกมันว่า

00:09:22.110 --> 00:09:23.625
กางเกงผู้จัดการ

00:09:23.625 --> 00:09:26.561
ผมอาจจะซื้อกางเกง 2,000 ตัวก็ได้

00:09:26.561 --> 00:09:29.627
แต่ผมจะเอามันไปทำอะไรครับ (เสียงหัวเราะ)

00:09:29.627 --> 00:09:32.656
ผมจะตัดผมได้สักกี่ครั้งกัน

00:09:32.656 --> 00:09:36.361
ผมจะไปทานอาหารเย็นนอกบ้าน
ได้บ่อยแค่ไหนกัน

00:09:36.361 --> 00:09:40.434
ไม่ว่าอภิมหาเศรษฐีซึ่งมีจำนวนน้อย
จะรวยขนาดไหน

00:09:40.434 --> 00:09:43.978
ก็ไม่สามารถขับเคลื่อนเศรษฐกิจของชาติ
ไปได้มากกว่านี้

00:09:43.978 --> 00:09:49.671
คนชั้นกลางที่มีกินมีใช้เท่านั้น ที่จะทำได้

00:09:49.671 --> 00:09:51.368
เช่นนั้น
ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องทำเลยงั้นสิ

00:09:51.368 --> 00:09:55.509
เพื่อนอภิมหาเศรษฐีของผม อาจพูดอย่างนั้น

00:09:55.509 --> 00:09:58.713
เฮนรี ฟอร์ด อยู่ในยุคสมัยที่ต่างออกไป

00:09:58.713 --> 00:10:00.987
บางที เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้

00:10:00.987 --> 00:10:03.923
บางที เราก็สามารถทำอะไรบางอย่างได้

00:10:03.923 --> 00:10:07.784
วันที่ 19 มิถุนายน 2013

00:10:07.784 --> 00:10:11.217
บลูมเบิร์ก เผยแพร่บทความที่ผมเขียน เรื่อง

00:10:11.217 --> 00:10:16.150
"กรณีนักทุนนิยมกับค่าแรงขั้นตํ่า 15 ดอลลาร์"

00:10:16.150 --> 00:10:19.072
หลาย ๆ คนที่นิตยสารฟอร์บ

00:10:19.072 --> 00:10:21.270
ในหมู่ผู้ที่นิยมชมชอบผมมากที่สุด เรียกมันว่า

00:10:21.270 --> 00:10:25.990
"ข้อเสนอที่ใกล้จะเพี้ยนของ นิก เฮนัวเออร์"

00:10:25.990 --> 00:10:29.219
แต่แล้ว แค่เพียง 350 วัน

00:10:29.219 --> 00:10:31.795
หลังจากที่บทความถูกตีพิมพ์

00:10:31.795 --> 00:10:34.744
ผู้ว่าการเมืองซีแอทเทิล เอ็ด เมอร์เรย์ ก็ได้ลงนาม

00:10:34.744 --> 00:10:38.510
เพิ่มค่าแรงขั้นตํ่าในซีแอทเทิล

00:10:38.510 --> 00:10:40.198
เป็น 15 ดอลลาร์ ต่อชั่วโมง

00:10:40.198 --> 00:10:41.638
ซึ่งสูงกว่าสองเท่า

00:10:41.638 --> 00:10:46.330
ของอัตราค่าแรงขั้นต่ำของประเทศที่ 7.25 ดอลลาร์

00:10:46.330 --> 00:10:48.110
สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร

00:10:48.110 --> 00:10:50.195
คนที่มีเหตุผลอาจสงสัย

00:10:50.195 --> 00:10:51.863
มันเกิดขึ้นได้เพราะ กลุ่มคนของเรา

00:10:51.863 --> 00:10:53.227
ได้เตือนคนชั้นกลางว่า

00:10:53.227 --> 00:10:54.878
พวกเขาเป็นต้นกำเนิดของการเติบโต

00:10:54.878 --> 00:10:58.544
และความมั่งคั่ง ในเศรษฐกิจแบบทุนนิยม

00:10:58.544 --> 00:11:02.110
เราเตือนพวกเขาว่า เมื่อคนงานมีเงินมากขึ้น

00:11:02.110 --> 00:11:03.822
ธุรกิจก็จะมีลูกค้ามากขึ้น

00:11:03.822 --> 00:11:05.804
และจำเป็นต้องจ้างงานมากขึ้น

00:11:05.804 --> 00:11:08.490
เราได้เตือนพวกเขาว่า เมื่อธุรกิจ

00:11:08.490 --> 00:11:11.210
จ่ายค่าจ้างให้คนงานดำรงชีพได้อย่างเพียงพอ

00:11:11.210 --> 00:11:13.102
ผู้เสียภาษีก็ไม่ต้องรับภาระ

00:11:13.102 --> 00:11:14.812
ในการอุดหนุนโครงการ
แก้ปัญหาความยากจน

00:11:14.812 --> 00:11:17.714
เช่น การแจกอาหาร
การช่วยเหลือทางการแพทย์

00:11:17.714 --> 00:11:19.424
และการสนับสนุนค่าเช่าบ้าน

00:11:19.424 --> 00:11:21.820
ซึ่งคนงานเหล่านั้นจำเป็นต้องได้รับ

00:11:21.820 --> 00:11:24.784
เราได้เตือนพวกเขาว่า คนงานที่ได้ค่าแรงตํ่า

00:11:24.784 --> 00:11:27.110
ก็จะจ่ายภาษีน้อย

00:11:27.110 --> 00:11:29.128
และเตือนว่า เมื่อคุณยกค่าแรงขั้นตํ่าขึ้นมา

00:11:29.128 --> 00:11:31.253
ทั่วทั้งองค์กรธุรกิจทั้งหมด

00:11:31.253 --> 00:11:32.920
สุดท้ายธุรกิจเองก็จะได้กำไร

00:11:32.920 --> 00:11:35.651
และยังสามารถแข่งขันได้

NOTE Paragraph

00:11:35.651 --> 00:11:37.372
แต่แรงต้านจากกลุ่มหัวโบราณ ก็มีอยู่

00:11:37.372 --> 00:11:41.175
เช่นว่า ถ้าขึ้นค่าแรงขั้นตํ่า
ตําแหน่งงานก็จะลดลง ไม่ใช่รึ

00:11:41.175 --> 00:11:43.763
รวมไปถึงเหล่านักการเมือง

00:11:43.763 --> 00:11:46.855
ที่ชอบตอกย้ำแนวคิดเรื่องผลประโยชน์
ไหลรินไปหาคนหยิบมือ ก็จะบอกว่า

00:11:46.855 --> 00:11:48.948
"เอาซิ ถ้าคุณเพิ่มต้นทุนค่าจ้างแรงงาน

00:11:48.948 --> 00:11:51.740
แล้วจะเป็นยังไงล่ะ คุณก็จะเหลือกำไรน้อยลง"

NOTE Paragraph

00:11:51.740 --> 00:11:54.170
แต่ คุณแน่ใจอย่างนั้นจริงหรือ

00:11:54.170 --> 00:11:57.823
เพราะว่ามีหลักฐานบางอย่างที่ขัดแย้งกันอยู่

00:11:57.823 --> 00:12:02.582
นับจาก 1980 เป็นต้นมา
ค่าจ้างซีอีโอในประเทศเรา

00:12:02.582 --> 00:12:04.850
พุ่งสูงขึ้นจากราว 30 เท่าของค่าจ้างเฉลี่ย

00:12:04.850 --> 00:12:07.122
มาอยู่ที่ 500 เท่า

00:12:07.122 --> 00:12:10.290
นั่นเป็นการขึ้นราคาของการจ้างงาน

00:12:10.290 --> 00:12:13.262
แต่แล้ว เท่าที่ผมรู้

00:12:13.262 --> 00:12:15.434
ผมไม่เคยเห็นบริษัทไหน

00:12:15.434 --> 00:12:19.180
ใช้บริการซีอีโอต่อจากบริษัทอื่น 
หรือใช้ระบบอัตโนมัติให้ทำงานสำคัญ ๆ หรือ

00:12:19.180 --> 00:12:21.267
ส่งออกตําแหน่งงานไปยังประเทศจีน

00:12:21.267 --> 00:12:23.293
จริง ๆ แล้ว เรากำลังจ้าง

00:12:23.293 --> 00:12:26.515
ซีอีโอ และผู้บริหารระดับสูง
มากเป็นประวัติการ

00:12:26.515 --> 00:12:30.705
คนทำงานด้านเทคโนโลยี ก็ไม่ต่างกัน

00:12:30.705 --> 00:12:32.531
รวมถึงคนทำงานภาคการเงิน

00:12:32.531 --> 00:12:35.149
พวกเขาได้ค่าจ้างเป็นทวีคูณของค่าแรงเฉลี่ย

00:12:35.149 --> 00:12:37.154
แต่เราก็จ้างพวกเขามากขึ้นและมากขึ้น

00:12:37.154 --> 00:12:42.050
จึงชัดเจนว่า คุณสามารถขึ้นค่าจ้างได้

00:12:42.050 --> 00:12:44.091
และก็จะได้ประโยชน์มากขึ้น
จากการขึ้นค่าจ้างนั้น

NOTE Paragraph

00:12:44.091 --> 00:12:46.675
ผมทราบว่า คนส่วนใหญ่นั้น

00:12:46.675 --> 00:12:48.397
คิดว่าค่าแรงขั้นตํ่า 15 ดอลลาร์

00:12:48.397 --> 00:12:52.312
เป็นการทดลองทางเศรษฐกิจ ที่เพี้ยนและสุ่มเสี่ยง

00:12:52.312 --> 00:12:54.210
ซึ่งเราเห็นต่างไป

00:12:54.210 --> 00:12:56.684
เราเชื่อว่า ค่าแรงขั้นตํ่า 15 ดอลลาร์

00:12:56.684 --> 00:12:57.950
อย่างที่เมืองซีแอตเติลนั้น

00:12:57.950 --> 00:12:59.803
แท้จริงเป็นการดำเนินอย่างการต่อเนื่อง

00:12:59.803 --> 00:13:02.511
ของนโยบายเศรษฐกิจที่สมเหตุผล

00:13:02.511 --> 00:13:04.471
มันกำลังทำให้เมืองของเรา

00:13:04.471 --> 00:13:07.206
สามารถเอาชนะเมืองของคุณได้

00:13:07.206 --> 00:13:08.965
เพราะว่า คุณเห็นไหม

00:13:08.965 --> 00:13:10.677
รัฐวอชิงตันนั้นมี

00:13:10.677 --> 00:13:12.170
ค่าแรงขั้นตํ่า สูงที่สุด

00:13:12.170 --> 00:13:13.869
ในบรรดารัฐทั้งหลายในประเทศ

00:13:13.869 --> 00:13:16.130
เราให้คนงานทุกคน 9.32 ดอลลาร์

00:13:16.130 --> 00:13:17.973
ซึ่งเกือบจะมากกว่า 30 เปอร์เซ็นต์

00:13:17.973 --> 00:13:20.531
ของค่าแรงขั้นตํ่า 7.25 ของประเทศ

00:13:20.531 --> 00:13:24.484
แต่ที่สำคัญ นั่นมากกว่า 427 เปอร์เซ็นต์ของ

00:13:24.484 --> 00:13:28.070
ค่าแรงขั้นตํ่าระดับที่ต่ำสุดของประเทศ
สำหรับงานที่ได้ทิป นั่นคือ 2.13 ดอลลาร์

00:13:28.070 --> 00:13:30.686
ถ้าผู้ที่ยึดถือแนวคิด
ผลประโยชน์ไหลรินนั้นคิดถูก

00:13:30.686 --> 00:13:33.798
รัฐวอชิงตันก็ควรจะมีการว่างงานเป็นจำนวนมาก

00:13:33.798 --> 00:13:36.478
ซีแอตเติลก็ควรจะลื่นไถลลงสู่มหาสมุทรแล้ว

00:13:36.478 --> 00:13:39.501
แต่แล้ว ซีแอตเติล

00:13:39.501 --> 00:13:43.399
เป็นเมืองใหญ่ในประเทศที่เติบโตเร็วที่สุด

00:13:43.399 --> 00:13:47.516
รัฐวอชิงตันกำลังสร้างงานในธุรกิจขนาดเล็ก

00:13:47.516 --> 00:13:50.137
ในอัตราที่สูงกว่ารัฐใหญ่อื่น ๆ

00:13:50.137 --> 00:13:51.993
ในประเทศ

00:13:51.993 --> 00:13:55.897
ธุรกิจภัตตาคารในซีแอตเติล 
กำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว

00:13:55.897 --> 00:14:00.285
ทำไมหรือ เพราะกฎพื้นฐานของระบบทุนนิยม คือ

00:14:00.285 --> 00:14:01.900
เมื่อคนทำงานได้เงินมากขึ้น

00:14:01.900 --> 00:14:03.426
ธุรกิจมีลูกค้ามากขึ้น

00:14:03.426 --> 00:14:05.683
ก็ต้องการคนงานมากขึ้น

00:14:05.683 --> 00:14:08.834
เมื่อภัตตาคารจ่ายให้คนทำงานมากพอ

00:14:08.834 --> 00:14:12.456
คนทำงานเองก็จะมีเงินพอ
ที่จะไปทานอาหารตามภัตตาคารได้

00:14:12.456 --> 00:14:15.121
ซึ่งดูใช้ได้เลย สำหรับธุรกิจภัตตาคาร

00:14:15.121 --> 00:14:16.820
มันดีสำหรับธุรกิจภัตตาคาร

00:14:16.820 --> 00:14:21.399
แต่กระนั้น บางภัตตาคารก็อาจจะมีคำถามว่า

NOTE Paragraph

00:14:21.399 --> 00:14:23.457
มันซับซ้อนเกินกว่าที่ฉันจะทำได้หรือเปล่า

00:14:23.457 --> 00:14:24.454
ใช่ครับ มันไม่ง่าย

00:14:24.454 --> 00:14:26.322
มันมีพลวัตมากมายที่ต้องตามให้ทัน

00:14:26.322 --> 00:14:28.564
แต่ ได้โปรดหยุดต่อต้านโดยความเชื่อที่ว่า

00:14:28.564 --> 00:14:31.365
ถ้าคนงานค่าแรงตํ่า มีรายได้เพิ่มอีกสักนิด

00:14:31.365 --> 00:14:32.873
การว่างงานจะพุ่งขึ้นราวกับจรวด

00:14:32.873 --> 00:14:34.201
และเศรษฐกิจก็จะล้มครืนลงมา

00:14:34.201 --> 00:14:36.810
มันไม่มีหลักฐานในเรื่องนั้น

00:14:36.810 --> 00:14:38.041
มันเป็นความเชื่อผิด ๆ 
ตาม ๆ กันมา

00:14:38.041 --> 00:14:39.888
เกี่ยวกับเศรษฐกิจที่ไหลริน

00:14:39.888 --> 00:14:42.190
ที่ว่า ถ้าคนรวยรวยขึ้น

00:14:42.190 --> 00:14:43.727
แล้วทุกคนก็จะรวยขึ้นด้วย

00:14:43.727 --> 00:14:46.788
มันเป็นคำกล่าวอ้างที่ถูกสร้างขึ้นมาโดย

00:14:46.788 --> 00:14:48.690
พวกที่ต่อต้านการขึ้นค่าแรงขั้นตํ่า

00:14:48.690 --> 00:14:50.545
ที่กล่าวว่า ถ้าคนจนรวยขึ้นแล้ว

00:14:50.545 --> 00:14:52.762
จะไม่ดีต่อเศรษฐกิจ

00:14:52.762 --> 00:14:54.742
เรื่องนี้ไร้สาระ

00:14:54.742 --> 00:14:58.607
ดังนั้น วาทะกรรมเช่นนี้
ควรถูกลบล้างไปดีกว่าไหม

00:14:58.607 --> 00:15:00.950
วาทะกรรมที่ว่า คนรํ่ารวยอย่างผม

00:15:00.950 --> 00:15:03.804
และเพื่อนอภิมหาเศรษฐีของผม

00:15:03.804 --> 00:15:06.377
เป็นผู้สร้างประเทศนี้ขึ้นมา

00:15:06.377 --> 00:15:08.452
พวกเรา อภิมหาเศรษฐี รู้ว่า

00:15:08.452 --> 00:15:10.076
แม้เราไม่อยากจะยอมรับต่อสาธารณชน

00:15:10.076 --> 00:15:12.745
ว่าหากเราได้เกิดมาในที่อื่น ๆ

00:15:12.745 --> 00:15:14.642
ไม่ใช่ที่นี่ ในสหรัฐอเมริกา

00:15:14.642 --> 00:15:17.502
เราก็อาจจะเป็นแค่เพียง คนเท้าเปล่า

00:15:17.502 --> 00:15:20.652
อยู่ข้างทางลูกรัง ขายผลไม้

00:15:20.652 --> 00:15:23.183
มันไม่ใช่ว่า ที่อื่น ๆ ในโลก
จะไม่มีผู้ประกอบการเก่ง ๆ

00:15:23.183 --> 00:15:25.208
แม้กระทั่งพื้นที่ที่ผู้คนยากจนมาก ๆ

00:15:25.208 --> 00:15:26.760
ใจความมันมีอยู่เพียงว่า

00:15:26.760 --> 00:15:31.296
ลูกค้าของผู้ประกอบการเหล่านั้น 
ต้องมีกำลังในการใช้จ่าย

NOTE Paragraph

00:15:31.296 --> 00:15:35.895
ดังนั้น ความคิดนี้จึงเป็น

00:15:35.895 --> 00:15:37.442
เศรษฐศาสตร์แบบใหม่ การเมืองแบบใหม่

00:15:37.442 --> 00:15:40.329
ที่ผมเรียกว่า ระบบทุนนิยมใหม่

00:15:40.329 --> 00:15:42.801
ขอให้เราตระหนักไว้เถิดว่า ระบบทุนนิยมนั้น

00:15:42.801 --> 00:15:44.598
ชนะทางเลือกอื่น ๆ

00:15:44.598 --> 00:15:48.595
และหากมีผู้คนมาอยู่ร่วมในระบบนี้มากขึ้น

00:15:48.595 --> 00:15:52.119
ทั้งที่เป็นผู้ประกอบการ และที่เป็นลูกค้า

00:15:52.119 --> 00:15:54.279
ระบบนี้ก็จะให้ผลที่ยิ่งใหญ่ขึ้น

00:15:54.279 --> 00:15:58.065
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ของรัฐบาลควรเล็กลง

00:15:58.065 --> 00:16:00.784
ไม่ใช่โดยการตัดโครงการช่วยเหลือผู้ยากจน

00:16:00.784 --> 00:16:02.801
แต่โดยการช่วยคนทำงานให้ได้รับเงินมากพอ

00:16:02.801 --> 00:16:06.123
เพื่อที่เขาเหล่านั้น
จะไม่ต้องพึ่งพารัฐอีกต่อไป

00:16:06.123 --> 00:16:09.040
พวกเราต้องลงทุนให้มากพอในชนชั้นกลาง

00:16:09.040 --> 00:16:12.233
ให้เศรษฐกิจเรามีความยุติธรรม
และมีส่วนร่วมมากขึ้น

00:16:12.233 --> 00:16:16.167
และเมื่อมีความยุติธรรมมากขึ้น
ก็จะแข่งขันกันได้มากขึ้น

00:16:16.167 --> 00:16:17.929
และเมื่อแข่งขันกันได้มากขึ้น

00:16:17.929 --> 00:16:20.745
ก็จะมีแนวทางใหม่ ๆ มากขึ้น

00:16:20.745 --> 00:16:22.217
ในการแก้ปัญหาของผู้คน

00:16:22.217 --> 00:16:27.847
ซึ่งนั่นคือแรงขับเคลื่อนที่แท้จริง
ของการเติบโตและความมั่งคั่ง

00:16:27.847 --> 00:16:31.120
ระบบทุนนิยม เป็นเทคโนโลยีทางสังคม
อันยิ่งใหญ่ที่สุด

00:16:31.120 --> 00:16:32.589
ที่มีการสร้างกันขึ้นมา

00:16:32.589 --> 00:16:35.451
เพื่อสร้างความมั่งคั่งในสังคมมนุษยชาติ

00:16:35.451 --> 00:16:37.185
เมื่อมันถูกบริหารจัดการอย่างดี

00:16:37.185 --> 00:16:40.356
แต่ระบบทุนนิยมนั้น โดยพื้นฐานแล้ว

00:16:40.356 --> 00:16:43.121
มีความซับซ้อนและก้าวหน้าทวีคูณ
จึงมีแนวโน้มไปสู่

00:16:43.121 --> 00:16:46.649
ความไม่เสมอภาค การกระจุกตัว

00:16:46.649 --> 00:16:51.070
และการพังทลาย ที่มิอาจหยุดยั้งได้

00:16:51.070 --> 00:16:53.518
การทำงานของสังคมที่เป็นประชาธิปไตยนั้น

00:16:53.518 --> 00:16:58.021
ก็คือ การให้ทุกภาคส่วน
มีส่วนร่วมให้มากที่สุด


00:16:58.021 --> 00:17:00.998
เพื่อสร้างความมั่งคั่ง

00:17:00.998 --> 00:17:04.920
ไม่ใช่แค่ช่วยคนเพียงหยิบมิือได้สะสมเงินทอง

00:17:04.920 --> 00:17:08.020
จริงแล้ว รัฐบาลก็สร้างความมั่งคั่ง
และความเจริญ

00:17:08.020 --> 00:17:11.246
โดยการสร้างเงื่อนไข ที่เอื้อให้

00:17:11.246 --> 00:17:14.137
ทั้งผู้ประกอบการ และลูกค้าของเขา

00:17:14.137 --> 00:17:15.982
เจริญรุ่งเรือง

00:17:15.982 --> 00:17:19.166
ความสมดุลย์ของอำนาจ ระหว่างนายทุน เช่น ผม

00:17:19.166 --> 00:17:22.338
กับคนงาน ไม่ใช่เรื่องแย่ในระบบทุนนิยม

00:17:22.338 --> 00:17:24.138
จริง ๆ แล้วมันจำเป็นสำหรับระบบทุนนิยม

00:17:24.138 --> 00:17:26.804
โครงการ อย่างเช่น ค่าแรงขั้นตํ่าที่สมเหตุผล

00:17:26.804 --> 00:17:28.818
การรักษาพยาบาลที่ไม่แพงนัก

00:17:28.818 --> 00:17:30.121
การได้ค่าจ้างในขณะลาป่วย

00:17:30.121 --> 00:17:33.540
และการเก็บภาษีแบบก้าวหน้า

00:17:33.540 --> 00:17:35.736
เหล่านี้มีความจำเป็น 
ต่อการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญ

00:17:35.736 --> 00:17:39.787
มีความจำเป็นต่อชนการพัฒนาชั้นกลาง
เช่น การศึกษา การวิจัยและพัฒนา

00:17:39.787 --> 00:17:42.353
เหล่านี้เป็นเครื่องมือที่จำเป็น

00:17:42.353 --> 00:17:44.462
ที่นายทุนผู้มองการไกล ควรจะนำมาใช้

00:17:44.462 --> 00:17:48.448
เพื่อขับเคลื่อนการเติบโต
เพราะจริง ๆ แล้ว ไม่มีใคร

00:17:48.448 --> 00:17:50.094
ได้ประโยชน์จากมัน นอกจากพวกเรา

NOTE Paragraph

00:17:50.094 --> 00:17:52.342
นักเศรษฐศาสตร์หลายคน อาจจะทำให้คุณเชื่อ

00:17:52.342 --> 00:17:55.422
ว่าวิชาของเขา เป็นศาสตร์ที่เป็นรูปธรรม

00:17:55.422 --> 00:17:58.269
แต่ผมไม่เห็นด้วย และผมคิดว่า

00:17:58.269 --> 00:18:00.338
มันเป็นเครื่องมือที่มนุษย์ใช้ควบคุม

00:18:00.338 --> 00:18:02.227
และปลูกฝังให้กับสังคม

00:18:02.227 --> 00:18:05.803
ในเรื่องค่านิยมทางศีลธรรมและความลำเอียง

00:18:05.803 --> 00:18:09.705
ในเรื่องสถานะและอำนาจ

00:18:09.705 --> 00:18:11.982
ซึ่งสิ่งนี้เป็นสาเหตุว่า
ทำไมอภิมหาเศรษฐีอย่างผม

00:18:11.982 --> 00:18:15.988
จึงกระตือรือล้นอยู่เสมอ
ในการคิดหาเรื่องราวที่จูงใจ

00:18:15.988 --> 00:18:17.662
เพื่อบอกเล่าสู่คนอื่น ๆ

00:18:17.662 --> 00:18:21.776
ว่าทำไมสถานะของเรา เมื่อเทียบเคียงกันแล้ว

00:18:21.776 --> 00:18:25.908
จึงดีงามและถูกทำนองคลองธรรมกับทุกๆคน

00:18:25.908 --> 00:18:30.183
เช่น พวกเรานั้นมีความจำเป็นต่อคนอื่น
เป็นผู้สร้างงาน

00:18:30.183 --> 00:18:32.545
แต่พวกคุณต่างหากที่ไม่ใช่

00:18:32.545 --> 00:18:35.931
เช่น การลดภาษีให้เรานั้น สร้างความเจริญ

00:18:35.931 --> 00:18:37.945
แต่การลงทุนเพื่อพวกคุณ

00:18:37.945 --> 00:18:39.621
จะทำให้หนี้ของเราเพิ่มทวีขึ้น

00:18:39.621 --> 00:18:42.129
และทำให้ประเทศที่ยิ่งใหญ่ของเราล้มละลาย

00:18:42.129 --> 00:18:43.997
และเรานั้นมีความสำคัญ

00:18:43.997 --> 00:18:46.348
แต่คุณไม่สำคัญ

00:18:46.348 --> 00:18:48.991
หลายพันปีมาแล้ว ที่เรื่องราวเหล่านี้ 
ถูกเรียกว่า

00:18:48.991 --> 00:18:50.439
เทวสิทธิราชย์ (divine right)

00:18:50.439 --> 00:18:54.693
และในปัจจุบันนี้ เรามีเศรษฐกิจไหลริน

00:18:54.693 --> 00:18:58.576
เราจะนำทั้งหมดนี้มาช่วยตัวเราเอง

00:18:58.576 --> 00:19:00.170
อย่างชัดเจน และโปร่งใสได้อย่างไร

00:19:00.170 --> 00:19:02.952
พวกเราอภิมหาเศรษฐี ต้องเข้าใจ

00:19:02.952 --> 00:19:05.305
ว่าสหรัฐอเมริกา สร้างพวกเราขึ้นมา

00:19:05.305 --> 00:19:06.989
ไม่ใช่ในทางกลับกัน

00:19:06.989 --> 00:19:09.827
แต่ให้เห็นว่าชนชั้นกลางที่มั่งคั่ง
นั้นเป็นเหตุ

00:19:09.827 --> 00:19:12.123
ของความเจริญในระบบเศรษฐกิจทุนนิยม

00:19:12.123 --> 00:19:14.762
มิใช่เป็นผล

00:19:14.762 --> 00:19:17.453
และเราไม่ควรจะลืมว่า แม้คนที่เก่งที่สุด

00:19:17.453 --> 00:19:21.148
หากไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แย่สุด

00:19:21.148 --> 00:19:26.882
ก็ต้องยืนเท้าเปล่าข้างทางลูกรัง ขายผลไม้
เช่นกัน

NOTE Paragraph

00:19:26.882 --> 00:19:29.496
เพื่อนอภิมหาเศรษฐีทั้งหลาย
ผมคิดว่า มันถึงเวลาแล้ว

00:19:29.496 --> 00:19:31.699
ที่จะให้คำมั่นสัญญากับประเทศของเราอีกครั้ง

00:19:31.699 --> 00:19:34.261
ที่จะให้คำมั่นสัญญา ต่อระบบทุนนิยมใหม่

00:19:34.261 --> 00:19:38.615
ซึ่งสนับสนุนการมีส่วนร่วมและประสิทธิภาพ

00:19:38.615 --> 00:19:40.673
เป็นระบบทุนนิยม ที่จะช่วยให้มั่นใจว่า

00:19:40.673 --> 00:19:43.834
เศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกาจะยังคง

00:19:43.834 --> 00:19:47.220
มีพลวัตและรุ่งเรืองที่สุดในโลก

00:19:47.220 --> 00:19:49.380
ขอให้เราคุ้มครองอนาคตของตัวเราเอง

00:19:49.380 --> 00:19:52.114
ลูกหลานของเรา และลูกหลานของพวกเขา

00:19:52.114 --> 00:19:55.162
หรือไม่เช่นนั้น เราอาจเลือกที่จะไม่ทำอะไรเลย

00:19:55.162 --> 00:19:57.243
ซ่อนตัวอยู่ในอาณาจักรล้อมรั้วของเรา

00:19:57.243 --> 00:20:00.100
หรือในโรงเรียนเอกชนชั้นนำ

00:20:00.100 --> 00:20:02.136
หรือหาความสุขจากเครื่องบินส่วนตัว
และเรือยอร์ชของเรา

00:20:02.136 --> 00:20:04.476
-- เรื่องพวกนั้นน่ะบันเทิงใจ --

00:20:04.476 --> 00:20:06.287
แต่เตรียมรับมือ
คราดจากชาวนาไว้ได้เลย

NOTE Paragraph

00:20:06.287 --> 00:20:07.810
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:20:07.810 --> 00:20:09.457
(เสียงปรบมือ)