1
00:00:01,412 --> 00:00:02,698
จริง ๆ แล้วผมกลัว

2
00:00:03,618 --> 00:00:05,072
ในตอนนี้

3
00:00:05,096 --> 00:00:06,617
บนเวทีนี้

4
00:00:06,641 --> 00:00:07,859
ผมรู้สึกกลัว

5
00:00:09,099 --> 00:00:10,802
ในชีวิตของผม ผมไม่ได้เจอผู้คน

6
00:00:10,826 --> 00:00:13,056
ประเภทที่พร้อมยอมรับว่าตัวเองกลัวมากนัก

7
00:00:13,598 --> 00:00:15,641
และผมว่ามันเกิดขึ้นเพราะว่าลึก ๆ แล้ว

8
00:00:15,665 --> 00:00:17,373
พวกเขารู้ว่ามันแพร่กระจายได้เร็วแค่ไหน

9
00:00:18,468 --> 00:00:20,023
เห็นไหมครับ ความกลัว
ก็เป็นเหมือนกับโรคโรคหนึ่ง

10
00:00:20,912 --> 00:00:23,200
เมื่อพวกมันขยับเขยื้อน
พวกมันก็ลามไม่ต่างจากไฟป่า

11
00:00:23,912 --> 00:00:25,490
แต่เกิดอะไรขึ้นล่ะ

12
00:00:25,514 --> 00:00:27,264
แม้จะเป็นตอนที่ต้องเผชิญกับความกลัว

13
00:00:27,288 --> 00:00:28,775
คุณก็ยังทำในสิ่งที่คุณต้องทำอยู่ดี

14
00:00:29,294 --> 00:00:30,623
มันเรียกว่า ความกล้าหาญ

15
00:00:31,354 --> 00:00:33,037
เช่นเดียวกับความกลัว

16
00:00:33,061 --> 00:00:34,443
ความกล้าหาญนั้นติดต่อได้

17
00:00:35,870 --> 00:00:38,118
เห็นไหมครับ ผมมาจาก
อีสต์เซนต์หลุยส์ รัฐอิลลินอยส์

18
00:00:38,143 --> 00:00:39,302
มันเป็นเมืองเล็ก ๆ

19
00:00:39,327 --> 00:00:42,141
ที่อยู่ตรงข้ามแม่น้ำมิสซิสซิปปี
ฝั่งเซนต์หลุยส์ รัฐมิสซูรี

20
00:00:42,165 --> 00:00:46,238
ผมอาศัยอยู่แถว ๆ เซนต์หลุยส์
มาตลอดชั่วชีวิตของผม

21
00:00:48,443 --> 00:00:49,747
เมื่อไมเคิล บราวน์ จูเนียร์

22
00:00:49,771 --> 00:00:51,023
วัยรุ่นธรรมดา ๆ คนหนึ่ง

23
00:00:51,047 --> 00:00:55,597
ถูกตำรวจยิงในปี ค.ศ. 2014
ในเฟอร์กูสัน มิสซูรี

24
00:00:55,621 --> 00:00:58,780
ซึ่งเป็นชานเมืองอีกแห่งหนึ่ง
ที่อยู่ตอนบนของเซนต์หลุยส์

25
00:00:58,804 --> 00:01:00,337
ผมจำได้ถึงตอนที่คิดว่า

26
00:01:00,361 --> 00:01:02,120
เขาไม่ใช่คนแรก

27
00:01:02,144 --> 00:01:06,008
และเขาก็จะไม่ใช่วัยรุ่นคนสุดท้าย
ที่ต้องเสียชีวิตจากการบังคับใช้กฎหมาย

28
00:01:06,488 --> 00:01:08,149
แต่เห็นไหมครับว่า 
การตายของเขานั้นต่างออกไป

29
00:01:09,065 --> 00:01:10,388
ในตอนที่ไมค์ถูกฆ่าตาย

30
00:01:10,412 --> 00:01:13,876
ผมจำได้ถึงเหล่าผู้มีอิทธิพล
ที่พยายามใช้ความกลัวเป็นอาวุธ

31
00:01:15,180 --> 00:01:18,708
ปฏิกิริยาของตำรวจต่อชุมชน
ที่กำลังไว้ทุกข์อยู่นั้นคือการใช้กำลัง

32
00:01:18,732 --> 00:01:19,955
เพื่อปลูกฝังความกลัว

33
00:01:20,744 --> 00:01:22,362
ความกลัวกองกำลังตำรวจ

34
00:01:22,913 --> 00:01:24,142
กลัวการถูกขังคุก

35
00:01:24,166 --> 00:01:25,335
กลัวการถูกปรับ

36
00:01:25,359 --> 00:01:27,879
แม้แต่สื่อเองก็ยังพยายามทำให้เรากลัวกันเอง

37
00:01:27,903 --> 00:01:29,455
ผ่านการปั่นเรื่องราวของพวกเขา

38
00:01:29,479 --> 00:01:31,838
และทุกสิ่งทุกอย่างก็ได้ผลเมื่อก่อน

39
00:01:31,862 --> 00:01:34,476
แต่อย่างที่ผมบอกไป
ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

40
00:01:35,664 --> 00:01:39,038
การตายของไมเคิล บราวน์ 
และการปฏิบัติต่อชุมชนที่ตามมานั้น

41
00:01:39,062 --> 00:01:42,799
นำไปสู่การประท้วงมากมายทั้งในและ
บริเวณใกล้เคียงเฟอร์กูสัน และเซนต์หลุยส์

42
00:01:43,560 --> 00:01:47,325
ในตอนที่ผมออกไปร่วมการประท้วงเหล่านั้น
ประมาณวันที่สี่หรือวันที่ห้า

43
00:01:47,349 --> 00:01:48,752
ผมไม่ได้ทำไปเพราะความกล้า

44
00:01:49,367 --> 00:01:50,679
ผมทำไปเพราะความรู้สึกผิด

45
00:01:51,495 --> 00:01:52,768
เห็นไหมครับ ผมเป็นคนผิวดำ

46
00:01:53,223 --> 00:01:54,968
ผมไม่แน่ใจว่าพวกคุณสังเกตกันไหม

47
00:01:54,992 --> 00:01:56,017
(เสียงหัวเราะ)

48
00:01:56,041 --> 00:02:01,518
แต่ผมไม่สามารถนิ่งเฉยอยู่ที่เซนต์หลุยส์
ที่ห่างออกไปจากเฟอร์กูสันแค่ไม่กี่นาที

49
00:02:01,542 --> 00:02:03,011
โดยไม่ไปดูไม่ได้

50
00:02:03,035 --> 00:02:05,477
ผมจึงลุกขึ้นเพื่อไปดูให้เห็นกับตา

51
00:02:05,501 --> 00:02:06,941
เมื่อผมไปถึงที่นั่น

52
00:02:06,965 --> 00:02:09,374
ผมก็พบกับบางสิ่งที่น่าประหลาดใจ

53
00:02:10,650 --> 00:02:12,688
ผมพบกับความโกรธเคือง ที่มีอยู่เต็มไปหมด

54
00:02:13,507 --> 00:02:15,779
แต่สิ่งที่ผมเห็นมากกว่าคือความรัก

55
00:02:16,745 --> 00:02:18,653
ผู้คนที่รักตัวเอง

56
00:02:18,677 --> 00:02:20,317
รักชุมชนของตัวเอง

57
00:02:20,341 --> 00:02:22,030
และมันก็สวยงาม

58
00:02:22,054 --> 00:02:23,643
จนกระทั่งตำรวจโผล่มา

59
00:02:24,675 --> 00:02:28,414
ในตอนนั้น อารมณ์ใหม่ก็แทรกขึ้นมา
ท่ามกลางบทสนทนานั้น

60
00:02:28,995 --> 00:02:30,198
ความกลัว

61
00:02:30,627 --> 00:02:32,312
ตรง ๆ นะ ผมจะไม่โกหกคุณ

62
00:02:32,336 --> 00:02:35,130
ในตอนที่ผมเห็นยานพาหนะหุ้มเกราะพวกนั้น

63
00:02:35,154 --> 00:02:36,315
แล้วก็อุปกรณ์ทั้งหมด

64
00:02:36,339 --> 00:02:37,705
แล้วก็ปืนทั้งหมด

65
00:02:37,729 --> 00:02:39,490
แล้วก็ตำรวจทั้งหมด

66
00:02:39,514 --> 00:02:40,977
ผมขวัญผวาเป็นอย่างมาก

67
00:02:41,001 --> 00:02:42,176
อยู่ในใจ

68
00:02:43,971 --> 00:02:45,725
และเมื่อผมมองไปรอบ ๆ ฝูงชนนั้น

69
00:02:45,749 --> 00:02:48,511
ผมก็มองเห็นผู้คนมากมายที่
รู้สึกเช่นเดียวกับผม

70
00:02:48,535 --> 00:02:51,728
แต่ผมก็ยังเห็นผู้คนที่มี
บางสิ่งที่ต่างออกไปอยู่ในตัวพวกเขา

71
00:02:52,230 --> 00:02:53,823
มันคือความกล้าหาญ

72
00:02:53,847 --> 00:02:55,225
เห็นไหมครับ คนพวกนั้นตะโกน

73
00:02:55,249 --> 00:02:56,491
และพวกเขาก็กรีดร้อง

74
00:02:56,515 --> 00:02:59,067
และพวกเขาก็ไม่ได้มีทีท่าจะล่าถอยจากตำรวจ

75
00:02:59,091 --> 00:03:00,739
พวกเขาผ่านจุด ๆ นั้นไปแล้ว

76
00:03:00,763 --> 00:03:03,014
แล้วผมก็รู้สึกว่าบางอย่างในตัวผมเปลี่ยนไป

77
00:03:03,038 --> 00:03:04,676
ผมเลยตะโกน ผมเลยกรีดร้อง

78
00:03:05,489 --> 00:03:08,977
และผมก็สังเกตว่าผู้คนรอบ ๆ ตัวผม
กำลังทำสิ่งเดียวกัน

79
00:03:09,827 --> 00:03:12,014
แล้วก็ไม่มีอะไรเหมือนกับความรู้สึกนั้นเลย

80
00:03:13,023 --> 00:03:15,110
ผมเลยตัดสินใจว่าผมอยากทำอะไรมากกว่านั้น

81
00:03:15,605 --> 00:03:18,909
ผมกลับไปบ้าน และคิดว่า 
ผมเองก็เป็นศิลปิน ผมสร้างอะไรไปเรื่อย

82
00:03:18,933 --> 00:03:22,560
ดังนั้น ผมจึงเริ่มสร้างสิ่งต่าง ๆ 
ที่เฉพาะเจาะจงกับการประท้วงนั้น

83
00:03:24,092 --> 00:03:26,681
สิ่งที่จะเป็นอาวุธได้ในสงครามแห่งศรัทธา

84
00:03:28,437 --> 00:03:30,364
สิ่งที่จะทำให้ผู้คนมีสิทธิ์มีเสียง

85
00:03:31,471 --> 00:03:34,120
และสิ่งต่าง ๆ ที่จะเสริมกำลังพวกเขา
ต่อไปตามเส้นทางบนถนนข้างหน้า

86
00:03:35,054 --> 00:03:38,467
ผมทำโครงการหนึ่ง ที่ซึ่งผมถ่ายรูป
มือของผู้เข้าร่วมการประท้วง

87
00:03:38,491 --> 00:03:42,480
แล้วติดมันไปทั่วอาคารต่าง ๆ 
ที่มีแผ่นไม้กระดานปิดอยู่

88
00:03:42,505 --> 00:03:44,180
และร้านค้าในชุมชน

89
00:03:44,870 --> 00:03:48,490
เป้าหมายของผมคือการเพิ่มความตระหนัก
และเพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจ

90
00:03:48,514 --> 00:03:50,915
และผมก็คิด อย่างน้อยที่สุดก็สักนาที

91
00:03:50,939 --> 00:03:52,185
ว่ามันได้ทำหน้าที่นั่นแล้ว

92
00:03:53,950 --> 00:03:57,490
จากนั้นผมก็คิดว่า ผมต้องการ
ยกระดับเรื่องราวของผู้คนเหล่านี้

93
00:03:57,514 --> 00:03:59,920
ที่ผมกำลังจ้องมองอยู่ขึ้นมา
ในตอนที่พวกเขามีความกล้า

94
00:04:00,438 --> 00:04:03,509
และผมกับเพื่อน

95
00:04:04,130 --> 00:04:06,102
กับผู้กำกับคู่หูของผม ซาบาฮ์ โฟลายาน

96
00:04:06,126 --> 00:04:08,304
ก็ทำแบบนั้นผ่านสารคดีของเรา

97
00:04:08,328 --> 00:04:09,639
"ถนนของใคร"

98
00:04:11,496 --> 00:04:13,608
ผมกลายเป็นเหมือนกับทางเชื่อม

99
00:04:13,632 --> 00:04:17,154
ให้กับความกล้าหาญทั้งหมดที่ผมได้รับมา

100
00:04:17,178 --> 00:04:20,367
และผมก็คิดว่านั่นคือส่วนหนึ่ง
ของงานของเราในฐานะศิลปิน

101
00:04:21,016 --> 00:04:24,781
ผมคิดว่าเราควรจะต้องเป็นผู้ส่งต่อ
ความกล้าหาญผ่านงานที่เราทำ

102
00:04:25,334 --> 00:04:29,616
และผมคิดว่าเราคือกำแพง
ที่กั้นระหว่างคนทั่วไป

103
00:04:29,640 --> 00:04:33,096
กับผู้คนที่ใช้อำนาจของพวกเขาในการกระจาย
ความหวาดกลัวและความเกลียดชัง

104
00:04:33,120 --> 00:04:34,864
โดยเฉพาะในช่วงเวลาแบบนี้

105
00:04:36,437 --> 00:04:38,238
ดังนั้น ผมจะขอถามพวกคุณว่า

106
00:04:38,262 --> 00:04:40,040
พวกคุณทุกคนเป็นผู้พร้อมลงมือหรือเปล่า

107
00:04:40,550 --> 00:04:42,604
แบบว่า เป็นผู้นำทางความคิดน่ะ

108
00:04:42,628 --> 00:04:44,468
คุณจะทำอะไร

109
00:04:44,492 --> 00:04:46,515
กับสิ่งต่าง ๆ ที่คุณได้รับ

110
00:04:46,539 --> 00:04:48,980
ในการปลดแอกเราจากความกลัว
ที่ผูกมัดเราไว้ในทุก ๆ วัน

111
00:04:49,760 --> 00:04:51,539
เพราะว่า เห็นไหม ผมน่ะกลัวอยู่ทุกวัน

112
00:04:52,484 --> 00:04:54,440
ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีเวลาไหน
ที่ผมไม่กลัวบ้าง

113
00:04:55,306 --> 00:04:58,746
แต่ผมเข้าใจแล้วว่าความกลัว
ไม่ได้แทรกซึมเข้ามาในตัวผมเพื่อให้ผมอ่อนแอ

114
00:04:59,573 --> 00:05:01,225
มันอยู่ในตัวผมเพื่อปกป้องผม

115
00:05:01,804 --> 00:05:04,132
และเมื่อผมเข้าใจว่า
จะใช้ความกลัวนั้นอย่างไร

116
00:05:04,824 --> 00:05:06,189
ผมก็พบกับพลังของผม

117
00:05:07,106 --> 00:05:08,302
ขอบคุณครับ

118
00:05:08,326 --> 00:05:10,928
(เสียงปรบมือ)