WEBVTT

00:00:24.350 --> 00:00:28.390
همه ما شخصی را میشناسیم
که ازکارش بیزار است.

00:00:29.150 --> 00:00:31.240
حتی آن شخص ممکن است خود شما باشید.

00:00:32.430 --> 00:00:36.360
در واقع نیمی ازافراد شاغل در ایالات متحده

00:00:36.380 --> 00:00:39.510
درصورت داشتن شانس دوباره،
شغل دیگری انتخاب میکردند.

00:00:39.930 --> 00:00:41.489
این موضوعی همه گیر است.

00:00:41.889 --> 00:00:43.729
ببینید، میدانم، تغییرکردن مشکل است،

00:00:43.739 --> 00:00:45.840
راحتتره به هرچی که میشناسیم بچسبیم.

00:00:46.000 --> 00:00:48.740
کنارگذشتن حقوق و مزایا

00:00:48.740 --> 00:00:52.340
و دنبال کردن کاری بامعنا،
با عقل سلیم جور در نمیآید

00:00:52.350 --> 00:00:54.690
منظورم این است کی میخواهد
درآمد کمتری داشته باشد؟

00:00:55.910 --> 00:00:58.860
ولی وقتی من به این موضوع فکر 
میکنم، به یاد پدربزرگم میافتم،

00:00:58.880 --> 00:01:04.439
پدربزرگم لهستان را در۱۷ سالگی،
تک و تنها، با یک قایق ترک کرد

00:01:04.599 --> 00:01:06.270
که به نیویورک مهاجرت کند.

00:01:06.600 --> 00:01:10.460
دوست دارم بدانم اگر از خوشحالی در کار
حرف میزدیم، به چی فکر میکرد.

00:01:10.830 --> 00:01:12.240
لابد میگفت «خوشحالی؟»

00:01:12.260 --> 00:01:13.750
«خوشحالی(رضایت) از شغل؟

00:01:13.890 --> 00:01:15.710
غذا روی میز بگذار، 'خوشحالی' همینه.

00:01:15.710 --> 00:01:17.400
راجع به چی حرف میزنی؟ خوشحالی؟»

00:01:17.430 --> 00:01:19.580
پدر من، یک نسل اول امریکایی،

00:01:19.930 --> 00:01:21.810
اولین کسی بود که به دانشگاه رفت،

00:01:21.810 --> 00:01:24.000
اولین کسی که یک "شغل خوب شرکتی" داشت،

00:01:24.130 --> 00:01:27.340
او یک نمونه از فرد راضی ازشغلش
در دهه ۱۹۶۰ بود.

00:01:27.750 --> 00:01:29.370
ولی او واقعاً خوشحال نبود.

00:01:29.850 --> 00:01:31.240
امروزه، تحقیقات نشان میدهد

00:01:31.240 --> 00:01:34.020
که برای رضایت شغلی، افراد 
دوست دارند مشارکت داشتهباشند.

00:01:34.110 --> 00:01:36.820
آنها میخواهند در زمینه کاریشان
تسلط کامل داشته باشند.

00:01:36.820 --> 00:01:38.049
میخواهند بدانند

00:01:38.049 --> 00:01:41.129
که کارشان اهمیت بیشتری از حقوقی
که میگیرند دارد.

00:01:41.139 --> 00:01:42.620
پس اگر اینها را میدانیم، چرا

00:01:42.620 --> 00:01:46.289
نیمی ازما نمیتوانیم به نتیجهای درباره
اینکه درزندگی چه کاری را دوست داریم برسیم؟

00:01:46.759 --> 00:01:51.250
فکر میکنم به این دلیل است که در این مواقع
به سوابق کاریمان نگاه میکنیم.

00:01:51.400 --> 00:01:54.720
به اعتبارمان نگاه میکنیم و اینکه
برای چه کاری واجد شرایط هستیم.

00:01:55.080 --> 00:01:59.289
کاری که واجد شرایطش هستیم لزوماً
چیزی که دوست داریم انجام دهیم، نیست.

00:02:00.309 --> 00:02:03.330
لزوماً آن چیزی نیست که به ما
حس رضایت بدهد.

00:02:04.600 --> 00:02:06.120
اگر میتوانید یک تخم را تصور کنید،

00:02:06.120 --> 00:02:08.430
از یک تخم کوچک مرغ مگسخوار
تا یک تخم شترمرغ،

00:02:08.810 --> 00:02:11.158
همه یک پوسته مدور هستند.

00:02:11.488 --> 00:02:15.259
برای ما انسانها، پوسته همان اعتبار ماست،

00:02:15.259 --> 00:02:17.700
سوابق و موفقیتهای ما و پیشینه کاری ماست.

00:02:17.800 --> 00:02:21.420
خیلی از ما به آن پوسته وابسته 
میشویم و آن تبدیل به هویت ما میشود.

00:02:21.420 --> 00:02:23.690
و همین است که تغییر را مشکل میکند.

00:02:23.850 --> 00:02:26.740
ولی برای رسیدن به چیزهای خوب،
شما باید این پوسته را بشکنید.

00:02:26.760 --> 00:02:29.500
برای اینکه زرده در داخل است، هسته طلایی.

00:02:29.500 --> 00:02:30.960
جایی که دیانای در آنجاست.

00:02:30.960 --> 00:02:33.940
این چیزی است که نشان میدهد
هر تخم چقدر منحصر به فرد است.

00:02:34.350 --> 00:02:39.000
من آن زرده را برای هرانسانی
«نقشه زندگی» مینامم.

00:02:39.260 --> 00:02:41.640
هر چیزی که میتواند از
آن جدا شود، پوسته است.

00:02:41.660 --> 00:02:44.150
موقعیت، هویت شما، و آن
تصوری که مردم ازشما دارند،

00:02:44.170 --> 00:02:45.710
مزایا، درآمد.

00:02:45.730 --> 00:02:48.020
ولی آن چه نمیتواند ازشما
جدا شود، همان زرده است.

00:02:48.020 --> 00:02:52.380
این همان نقطهای است که کشف
رضایت شغلی در آنجا میتواند اتفاق بیفتد.

00:02:52.930 --> 00:02:54.820
شاید مهمتر این است که بفهمیم

00:02:54.820 --> 00:02:58.600
رضایت شغلی از آنچه شما
انجام میدهید منشا نمیگیرد.

00:02:58.980 --> 00:03:02.910
بلکه رضایت از آن کسی که
به آن تبدیل میشوید می آید.

00:03:02.930 --> 00:03:04.750
شخصیّتی که با شغلتان میتوانید باشید،

00:03:04.750 --> 00:03:07.299
منشا خوشحالی همین جاست.

00:03:07.889 --> 00:03:10.309
پس آنچه که انجام میدهید، پوسته است.

00:03:11.069 --> 00:03:12.499
اما زرده شخصیت است،

00:03:12.529 --> 00:03:14.020
شخصی که شما میشود.

00:03:14.190 --> 00:03:15.570
من در ۲۰ سالگیام،

00:03:15.590 --> 00:03:19.590
به چیزی جزستاره شدن در
شو بِرادوی نمیاندیشیدم.

00:03:20.570 --> 00:03:23.890
و درواقع خیلی هم بد نبودم؛ مجوز کار گرفتم،

00:03:23.890 --> 00:03:28.760
و در تئاترهای معتبری هم کار میکردم،
به خودم ۵ سال زمان دادم تا به آرزویم برسم،

00:03:28.790 --> 00:03:31.839
و در هشتمین سال، هنوز گارسون رستوران بودم.

00:03:32.989 --> 00:03:35.279
درنهایت باغصه بزرگ شدم، واقعاً محزون بودم.

00:03:35.299 --> 00:03:37.699
من ازغم شکست در تنها 
چیزی که واقعاً میخواستم،

00:03:37.709 --> 00:03:40.620
نزدیک بود خودکشی کنم.

00:03:40.640 --> 00:03:42.560
چرا این آرزوی من محقق نمیشد؟

00:03:42.560 --> 00:03:45.130
من سخت تلاش کرده بودم، 
سرمایهگذاری کرده بودم.

00:03:46.330 --> 00:03:49.940
ده سال بعد از اینکه ازحرفه نمایش
بیرون آمدم، یاد آن روزها افتادم.

00:03:49.970 --> 00:03:52.619
به یاد بورسیهای که تقاضا دادم افتادم،

00:03:53.299 --> 00:03:55.549
برای اجرا از من پرسیدند:

00:03:55.569 --> 00:03:58.839
«درصورت موفقیت،
چه چیزی برایت محقق میشود؟»

00:03:59.329 --> 00:04:01.500
جواب به سرعت به ذهن من رسید.

00:04:01.540 --> 00:04:05.029
میدانستم که جواب درستی است،
از آن جوابهای دختر شایسته آمریکا،

00:04:05.039 --> 00:04:06.239
جواب بچه بزرگ خانواده،

00:04:06.249 --> 00:04:08.899
جوابی که تضمین میکرد بورسیه مال من است.

00:04:09.489 --> 00:04:12.200
پس من به سمت میکروفن رفتم و گفتم،

00:04:12.270 --> 00:04:15.200
«در واقع من اگر یک بازیگر موفق بشوم،

00:04:15.210 --> 00:04:19.569
مردم مرا روی صحنه میبینند و تحت تاثیر
قرارمیگیرند که درزندگیشان تغییرایجاد کنند»

00:04:20.799 --> 00:04:23.069
آن جواب به من کمک کرد 
که بورسیه را بگیرم.

00:04:23.089 --> 00:04:27.090
ولی تا ده سال بعد من هنوز نفهمیده 
بودم که واقعاً چه گفته بودم؛

00:04:27.400 --> 00:04:33.059
بازیگر شدن آن پوسته بود،
تاثیرگذاشتن بر تماشاچیان از روی صحنه،

00:04:33.589 --> 00:04:34.920
زرده بود.

00:04:34.950 --> 00:04:36.270
آن شخصیت من بود.

00:04:37.270 --> 00:04:39.930
پس من درنهایت در آرزویم شکست نخورده بودم.

00:04:39.930 --> 00:04:43.679
من فقط آرزویم را درست نفهمیده بودم.

00:04:43.679 --> 00:04:45.899
باید اجازه میدادم که
شکل این آرزو تغییر یابد.

00:04:46.409 --> 00:04:48.410
فکر میکنم اشکال کار همین است،

00:04:48.410 --> 00:04:49.770
مواقعی که نمیدانیم راه حل چیست

00:04:49.770 --> 00:04:51.839
هیچکس به ما نمیآموزد
آرزویمان را موشکافی کنیم و

00:04:51.839 --> 00:04:53.859
واقعیت مهم آن را درک کنیم.

00:04:53.879 --> 00:04:56.899
در بچگی به ما میگویند
به هرچه که بخواهیم میرسیم.

00:04:56.979 --> 00:04:59.145
ولی وقتی نوبت به انتخاب
رشته در دانشگاه میرسد،

00:04:59.145 --> 00:05:02.422
شکل سوال از اینکه
«در آینده چه میخواهی بکنی؟» به

00:05:02.422 --> 00:05:04.829
«چگونه زندگیت را میخواهی بگذرانی؟»
تغییر می یابد.

00:05:04.979 --> 00:05:06.090
چیزی که بهش فکر نکردهایم

00:05:06.090 --> 00:05:10.200
این است که رؤیا و آرزوهایمان چگونه 
در مسیر کاری ما متجلی میشود.

00:05:10.900 --> 00:05:13.440
جان کسی بود که پای صحبت من نشسته بود

00:05:13.440 --> 00:05:15.000
و نسبت به آنها بسیار تردید داشت.

00:05:15.000 --> 00:05:18.259
او میگفت: «لارا من به تمام 
آنچه که میخواستم رسیدهام.

00:05:18.259 --> 00:05:20.960
تمام آرزوهای کاریم محقق شده است.

00:05:21.270 --> 00:05:23.939
بنابراین حرفایت خیلی ارزشی ندارد.»

00:05:24.379 --> 00:05:27.529
ولی وقتی که باهم صحبت میکردیم
مطمئن نبود که بعدازاین میخواهد چه کند.

00:05:27.529 --> 00:05:29.209
در پیدا کردنش مشکل داشت.

00:05:29.259 --> 00:05:30.930
میخواهم به شما یک راز را بگویم:

00:05:30.930 --> 00:05:34.360
من حرفهای کسی که به من بگوید
نمیداند چه میخواهد بکند را باور نمیکنم.

00:05:34.360 --> 00:05:37.129
فکر میکنم آنها میدانند؛
ولی جرات بیانش را ندارند

00:05:37.129 --> 00:05:39.380
چون باید کاری برای آن انجام دهند.

00:05:39.380 --> 00:05:40.399
درهر حال، به جان برگردیم.

00:05:40.399 --> 00:05:41.929
چون مرا به چالش کشیده بود، گفتم:

00:05:41.929 --> 00:05:44.889
باشه، چه آرزویی در کارت داشتهای
که به آن رسیدهای؟

00:05:44.899 --> 00:05:47.480
او گفت «وقتی من بچه بودم،
میخواستم شعبده باز شوم.

00:05:47.480 --> 00:05:49.800
وقتی جوانتر بودم میخواستم معمار شوم،

00:05:49.800 --> 00:05:52.749
بعد خواستهام به زمینه تبلیغات
و بازاریابی تغییر کرد

00:05:52.749 --> 00:05:55.429
و مسئول بیلبوردهای بزرگ نیویورک شدم.»

00:05:55.489 --> 00:05:59.200
اوادامه داد: «الان میخواهم فکری به حال
علاقهام به تفریحات بیرون بکنم. مثلاً

00:05:59.230 --> 00:06:01.380
کاری ماجراجویانه مثل راهنمای تور
یا چنین چیزی»

00:06:01.380 --> 00:06:05.059
ولی او نمیتوانست آرزوهایش
را به بقیه زندگیش تطبیق دهد.

00:06:05.389 --> 00:06:06.789
ولی من میتوانستم آن را ببینم.

00:06:06.969 --> 00:06:08.770
این جاست که من به کمکتان احتیاج دارم.

00:06:09.510 --> 00:06:10.809
اگر شما-

00:06:14.529 --> 00:06:19.209
اگر شما بیرون باشید و یک 
حقه جالب شعبده بازی ببینید،

00:06:19.209 --> 00:06:22.299
که کاملا شما را تحت تاثیر قراردهد،
عکسالعمل شما چیست؟

00:06:22.319 --> 00:06:24.370
با صورتتان نشانم دهید
عکسالعملتان چیست.

00:06:24.390 --> 00:06:25.750
تماشاچیان: اووو!

00:06:25.760 --> 00:06:27.070
لارا برمن فورتگنگ: اووو!

00:06:27.070 --> 00:06:29.370
یا اگر به شهر جدیدی بروید

00:06:29.370 --> 00:06:31.380
ومعماری ساختمانهای آنجا را تماشا کنید،

00:06:31.380 --> 00:06:33.039
صورتتان چه شکلی میشود؟

00:06:33.289 --> 00:06:37.069
حالا اگر در نیویورک باشید و آن بیلبوردهای
بزرگ را ببینید که انقدر بزرگ هستند

00:06:37.069 --> 00:06:39.939
که فقط سایز ناف خانمی
اندازه یک کشتی کروز است،

00:06:39.939 --> 00:06:41.809
صورتتان چه شکلی خواهد بود؟

00:06:41.809 --> 00:06:42.980
اووو.

00:06:43.080 --> 00:06:44.140
پس میبینید،

00:06:45.440 --> 00:06:51.820
هرچه جان انجام داده، عکسالعمل
مشابهی را برای همه به همراه دارد.

00:06:52.370 --> 00:06:56.210
درهر فرهنگ، زبان یا سنی: اووو، اه! وااااو.

00:06:56.830 --> 00:06:58.670
تمام آن شغلها آنچه
بود که انجام میداد،

00:06:58.670 --> 00:07:01.860
ولی آنچه شخصیت او بود، کسی بود
که دیگران را متحیّر میکرد.

00:07:02.620 --> 00:07:06.850
اگر شما به طبیعت بروید،
شگفت زده میشوید.

00:07:07.100 --> 00:07:11.410
پس این کاملاً جز نقشه او بود تا کسی شود

00:07:11.410 --> 00:07:15.010
که در طبیعت کار کند و دیگران را
به آنجا ببرد تا متحیر شوند.

00:07:15.270 --> 00:07:17.350
او الان شرکتی دارد

00:07:17.350 --> 00:07:21.190
که کارش طراحی و ساخت ادوات طبیعتگردی
برای دوست داران طبیعت است.

00:07:21.620 --> 00:07:23.060
او راه خود را پیدا کرد.

00:07:23.360 --> 00:07:25.190
پس به نظر میرسد فرمول این است:

00:07:25.190 --> 00:07:28.120
چیزی از گذشته شماست
چه محقق شده باشد چه نه،

00:07:28.120 --> 00:07:30.410
با بازبینی که واقعا چقدر اهمیت دارد،

00:07:30.410 --> 00:07:32.280
و همراستا شدن با مهارتهای حالحاضر شما،

00:07:32.280 --> 00:07:34.390
برابر با برآورده شدن فصل جدید است.

00:07:35.150 --> 00:07:37.840
البته در این سالها کسانی بودهاند
که به من گفتهاند

00:07:37.840 --> 00:07:39.380
هرگز آرزویی نداشتهاند،

00:07:39.380 --> 00:07:42.060
هرگز انگیزهای در آنها برانگیخته نشده،

00:07:42.060 --> 00:07:43.940
هیچ خاطرهای از چیزی ندارند

00:07:43.940 --> 00:07:46.120
که وقتی بزرگ شدند بخواهند به آن برسند.

00:07:46.170 --> 00:07:49.700
در طول این سالها فهمیدم
چیزی بین این افراد مشترک است،

00:07:49.700 --> 00:07:52.310
آنها اغلب کودکی سختتری ازبقیه داشتهاند.

00:07:52.780 --> 00:07:55.090
آنها اغلب در یک خانواده ناکارآمد
بزرگ شدهاند،

00:07:55.090 --> 00:07:58.040
مثلا با خشونت خانگی یا پدرومادر الکلی،

00:07:58.040 --> 00:08:00.360
یا آنها همیشه نگران شخصی بیمار در خانواده

00:08:00.360 --> 00:08:03.820
یا خواهر برادری مریض بودهاند،

00:08:04.370 --> 00:08:06.520
و در زندگی مستاصل بودهاند،

00:08:06.520 --> 00:08:09.080
هر کودکی که مجبور شود همیشه
برای رویارویی با سختیها آماده باشد

00:08:09.080 --> 00:08:11.410
و احساس امنیت نکند،
نمیتواند آرزویی داشته باشد.

00:08:11.430 --> 00:08:15.570
اگر شما یکی از آنها هستید نگران نباشید،
در زمان دیگری راه حلی برای شما وجود دارد.

00:08:16.000 --> 00:08:20.550
من همچنین افرادی میشناسم که
موفقیتهای کاری پیاپی داشتهاند،

00:08:20.550 --> 00:08:24.270
ولی این براساس عکسالعملی
در گذشتهشان بوده است.

00:08:24.270 --> 00:08:25.490
آنها موفق شدهاند،

00:08:25.490 --> 00:08:28.690
اما حالا نمیدانند چه کنند،
چون هیچ معیاری نداشتهاند.

00:08:28.930 --> 00:08:32.000
پس آن نکته در گذشته، وقتی
هرکدام از شما عهدی بستهاید،

00:08:32.000 --> 00:08:35.450
مثلا کسی که گفته: «من شبیه مادرم نمیشوم»

00:08:35.570 --> 00:08:37.070
یا «من شبیه پدرم نمیشوم» یا

00:08:37.090 --> 00:08:40.079
«هیچوقت فقیر نمیشوم» یا
«به بقیه نشان میدهم» اینها عهد هستند.

00:08:40.079 --> 00:08:41.580
اگرشما هم با خود عهدی بستهاید،

00:08:41.580 --> 00:08:44.190
این عکس العملی نسبت به
شرایطی در گذشتهتان است،

00:08:44.190 --> 00:08:46.260
و احتمالاً به دردتان خورده است.

00:08:46.260 --> 00:08:48.700
ببینید خیلی از آدمها، آرزوهای زیادی دارند

00:08:48.700 --> 00:08:51.320
براساس آنچه در زندگیشان نمیخواهند.

00:08:51.500 --> 00:08:52.760
ولی ممکن است زمانی برسد که

00:08:52.760 --> 00:08:55.060
این انگیزهها دیگر به دردتان نخورد

00:08:55.060 --> 00:08:56.360
چون از آن فراتر رفتهاید.

00:08:56.360 --> 00:08:57.650
پس حالا چه میکنید؟

00:08:57.740 --> 00:09:00.380
کارن شخصی بود که من او را
در این موقعیت ملاقات کردم.

00:09:00.380 --> 00:09:04.380
یکی از موفقترین مسئولان فروش بود، تمام
جایزههایی مثل ماشین و سفر را گرفته بود،

00:09:04.380 --> 00:09:07.430
ولی او از نگرانی و اینکه واقعا اضطراب داشت
صحبت میکرد

00:09:07.430 --> 00:09:09.820
برای اینکه میترسید این 
قدرت جادویی را از دست دهد.

00:09:09.820 --> 00:09:12.810
او نمیدانست میتواند
به این روند ادامه دهد

00:09:12.840 --> 00:09:15.160
و چگونه خود را درهمان

00:09:15.160 --> 00:09:17.250
سطح جاه طلبی که قبلاً بود نگه دارد.

00:09:17.860 --> 00:09:19.840
به اینکه موضوعی درگذشته او بوده که بتواند

00:09:19.840 --> 00:09:22.180
این احساسش را توضیح دهد مشکوک بودم.

00:09:22.180 --> 00:09:26.510
وآن را پیدا کردم؛ او در ۱۷ سالگی،
وقتی آماده پذیرفتن بورسیهای بود

00:09:26.540 --> 00:09:28.710
تا در مسابقات بسکتبال مدرسه شرکت کند،

00:09:28.710 --> 00:09:30.640
فهمید که حامله شده است.

00:09:30.640 --> 00:09:34.310
او از خیر آن بورسیه گذشت، کودک را
به دنیا آورد و با خود عهدی بست:

00:09:34.310 --> 00:09:37.430
«من نمونه نوجوانی ناموفق نخواهم شد.»

00:09:38.030 --> 00:09:41.416
او آن کودک را بزرگ کرد و
فرزند دیگری هم به دنیا آورد،

00:09:41.446 --> 00:09:47.170
بعد با همان مرد ازدواج کرد، دانشگاه رفت،
شغل بسیار خوبی گرفت، بسیار موفق شد

00:09:47.170 --> 00:09:49.950
و حالا نمیدانست چرا انگیزه قبلی را ندارد.

00:09:49.950 --> 00:09:51.690
خوب درواقع او دیگر نوجوان نبود،

00:09:51.690 --> 00:09:55.130
و به خوبی ثابت کردهبود که
نمونه نوجوانی ناموفق نیست.

00:09:55.130 --> 00:09:57.300
وقتی که فهمید

00:09:57.300 --> 00:09:59.920
باید فقط دلیل کارکردنش را تغییر دهد،

00:09:59.920 --> 00:10:03.530
فقط انگیزه اینکه چرا کار میکند را
تغییر دهد، او در مسیر جدیدی قرارگرفت.

00:10:03.700 --> 00:10:07.070
پس میبینید که رزومه کاری شما
تنها بخشی از این معادله است.

00:10:07.500 --> 00:10:09.970
تمام اتفاقهایی که این سابقه را
به وجود آورده و

00:10:09.970 --> 00:10:12.970
داستان زندگی شما را ساخته، همان است
که نقشه راه شما را نمایان میکند.

00:10:12.970 --> 00:10:15.670
زمینه و بستررا مشخص میکند

00:10:15.670 --> 00:10:16.930
و همان زرده است.

00:10:17.500 --> 00:10:20.710
من دوست دارم در دنیایی زندگی کنم که
درآن مردم رقابت کاری را کنار گذاشتهاند.

00:10:20.710 --> 00:10:22.830
زیرا دریافتهاند، آنقدر منحصر به فرد هستند

00:10:22.830 --> 00:10:24.730
که لازم نیست با کسی رقابت کنند.

00:10:24.730 --> 00:10:28.230
هرکسی منحصر به فرد است،
نیازی به سبقت و رقابت نداریم.

00:10:28.460 --> 00:10:32.170
من دنیایی میخواهم که نوجوانان را
برای اینکه بفهمند

00:10:32.170 --> 00:10:35.600
با بقیه زندگیشان بعد از ۱۷ سالگی 
چه کنند، شکنجه نکنیم،

00:10:35.600 --> 00:10:36.860
چون به آنها یاد دادهایم

00:10:36.860 --> 00:10:40.040
که آرزوهایشان با شکلهای مختلفی
میتواند محقق شود.

00:10:41.230 --> 00:10:44.130
من دوست دارم دنیایی را ببینم که
کسی برای خرج زندگی رنج نمیبرد

00:10:44.130 --> 00:10:47.240
زیرا میداند که آنها
محدود به آن پوسته نیستند،

00:10:47.240 --> 00:10:50.140
بلکه میتوانند از زرده متبلور شوند.

00:10:50.840 --> 00:10:54.330
قبلاً به شما گفتم نیمی از جمعیت آمریکا

00:10:54.330 --> 00:10:56.680
درصورت داشتن شانس دوباره،
شغل دیگری انتخاب میکردند.

00:10:56.700 --> 00:10:57.600
نصفشان!

00:10:57.820 --> 00:10:59.480
این موضوع همهگیر است.

00:10:59.610 --> 00:11:02.170
ولی درمان دارد.

00:11:02.240 --> 00:11:04.180
درمان آن این است که به این درک برسیم

00:11:04.180 --> 00:11:07.670
که رضایت شغلی ازکاری 
که انجام میدهید نمیآید.

00:11:07.750 --> 00:11:11.710
از اینکه چه شخصیتی در
انجام دادن آن دارید، میآید.

00:11:11.940 --> 00:11:16.950
خوبیاش این است که به آنچه که
واقعیت شماست تبدیل میشوید.

00:11:18.270 --> 00:11:19.280
ممنونم.


00:11:19.310 --> 00:11:21.699
(تشویق حضار)