1
00:00:00,960 --> 00:00:06,256
تصور کنید، توانایی گفتن اینکه "گرسنهام" 
"درد دارم"

2
00:00:06,280 --> 00:00:08,816
"متشکرم"و یا "دوستت دارم" را نداشته باشی.

3
00:00:08,840 --> 00:00:10,936
در دام بدن خودت افتاده باشید،

4
00:00:10,960 --> 00:00:14,096
بدنی که پاسخی به فرمان تو نمیدهد.

5
00:00:14,120 --> 00:00:15,776
توسط افراد احاطه شدهای،

6
00:00:15,800 --> 00:00:17,416
ولی با این حال کاملا تنها هستی.

7
00:00:17,440 --> 00:00:19,136
آرزو میکردید که میتوانستی

8
00:00:19,160 --> 00:00:23,376
برای برقرای ارتباط، برای راحتی،
برای مشارکت کردن دستیابی پیدا کنی.

9
00:00:23,400 --> 00:00:26,480
برای مدت ۱۳ سال، این واقعیت زندگی من بود.

10
00:00:27,520 --> 00:00:33,056
بیشتر ما هرگز به موضوع صحبت كردن یا
برقرارى ارتباط با دیگران فکر نمیکنیم.

11
00:00:33,080 --> 00:00:35,216
من دراین باره خیلی فکر کردم.

12
00:00:35,240 --> 00:00:37,896
من زمان زیادی برای فکر کردن داشتم.

13
00:00:37,920 --> 00:00:40,016
در ۱۲ سال اول زندگیم،

14
00:00:40,040 --> 00:00:42,736
من پسر بچهای طبیعی، سالم و شادی بودم.

15
00:00:42,760 --> 00:00:44,896
سپس همه چیز تغییر کرد.

16
00:00:44,920 --> 00:00:47,176
به عفونت مغزی دچار شدم.

17
00:00:47,200 --> 00:00:49,496
پزشکان مطمئن نبودند که این چه بیماری هست،

18
00:00:49,520 --> 00:00:52,016
اما بهترین درمانی را که میتوانستند
برای من انجام دادند.

19
00:00:52,040 --> 00:00:55,416
با این حال، به مرور بدتر شدم.

20
00:00:55,440 --> 00:00:59,616
در نهایت، توانایی کنترل حرکاتم

21
00:00:59,640 --> 00:01:00,976
ارتباط چشمی،

22
00:01:01,000 --> 00:01:04,239
و در آخر سر، توانایی
حرف زدنم را از دست دادم.

23
00:01:05,280 --> 00:01:06,496
زمانی که بیمارستان بودم،

24
00:01:06,520 --> 00:01:09,096
به شدت میخواستم به خانه بروم.

25
00:01:09,120 --> 00:01:12,416
من به مادرم گفتم، 
"کی خانه؟"

26
00:01:12,440 --> 00:01:16,896
اینها آخرین کلماتی بودند که من
از زبانم برای همه عمر با صدای خودم گفتم.

27
00:01:16,920 --> 00:01:20,736
در نهایت در هر تست آگاهی ذهنی 
شکست خوردم.

28
00:01:20,760 --> 00:01:23,576
به پدر و مادرم گفته شد
چه خوب که چیزی نمیفهمم.

29
00:01:23,600 --> 00:01:28,216
گیاه، هوشی برابر یک نوزاد سه ماهه دارد.

30
00:01:28,240 --> 00:01:31,896
به آنها گفته شد که مرا به خانه ببرند
و سعی کنند تا زمان مرگم از

31
00:01:31,920 --> 00:01:33,120
من مراقبت کنند.

32
00:01:34,000 --> 00:01:37,536
پدر و مادرم، در حقیقت، 
همه اعضا خانواده،

33
00:01:37,560 --> 00:01:41,856
درگیر نگهداری از من به بهترین 
نحوی شدند که میدانستند.

34
00:01:41,880 --> 00:01:44,216
دوستانشان از دور و برشان رفتند.

35
00:01:44,240 --> 00:01:46,056
یکسال من به دو سال کشید،

36
00:01:46,080 --> 00:01:47,400
و دو سال به سه سال.

37
00:01:48,240 --> 00:01:52,656
مثل این بود آن فرد قبلی
ناپدید میشد.

38
00:01:52,680 --> 00:01:57,576
تكههای لگو و مدارات الکترونیکی که
من به عنوان یک پسر عاشقشان بودم کنار گذاشته شدند.

39
00:01:57,600 --> 00:02:02,056
من از اتاق خواب خودم به اتاق دیگری
که کارایی بیشتری داشت منتقل شدم.

40
00:02:02,080 --> 00:02:03,776
تبدیل به شبح شدم،

41
00:02:03,800 --> 00:02:08,175
خاطر پسر بچه ای که 
دیگران و من میشناختیم از یاد رفت.

42
00:02:08,199 --> 00:02:12,456
درحالی که ذهن من شروع کرد 
دوباره به هم گره زدن خودش.

43
00:02:12,480 --> 00:02:15,496
به آرامی، آگاهی من شروع به برگشت کرد.

44
00:02:15,520 --> 00:02:18,856
اما هیچ کسی متوجه این نشد که 
من به زندگی برگشتم.

45
00:02:18,880 --> 00:02:20,696
من نسبت به همه چیز آگاه بودم،

46
00:02:20,720 --> 00:02:22,736
درست مثل یک فرد طبیعی.

47
00:02:22,760 --> 00:02:25,056
میتوانستم همه چیز را ببینم و بفهمم،

48
00:02:25,080 --> 00:02:27,920
اما نمیتوانستم راهی
برای اینکه دیگران بدانند پیدا کنم.

49
00:02:28,560 --> 00:02:32,536
شخصیت من در ظاهری آرام و ساکت 
دفن شده بود.

50
00:02:32,560 --> 00:02:36,280
یک ذهن پر جنب و جوش در پس نگاه ساده 
در یک جنین پنهان شده بود.

51
00:02:36,920 --> 00:02:39,656
واقعیت تلخی به من میگفت 
که همه عمرم را 


52
00:02:39,680 --> 00:02:42,336
در درون خودم محبوس خواهم بودم،

53
00:02:42,360 --> 00:02:44,056
و کاملا تنها.

54
00:02:44,080 --> 00:02:47,696
من به دام همدمی تنها با خودم افتاده بودم.

55
00:02:47,720 --> 00:02:49,896
هرگز نجات نمییافتم.

56
00:02:49,920 --> 00:02:52,856
هرگز کسی به من حساسیت نشان نمیداد.

57
00:02:52,880 --> 00:02:55,136
هرگز با دوستی صحبت نمیکردم.

58
00:02:55,160 --> 00:02:57,080
هرگز کسی دوستم نمیداشت.

59
00:02:57,920 --> 00:03:02,056
آرزویی، امیدی و نگاهی به آینده نداشتم.

60
00:03:02,080 --> 00:03:04,576
خب، چیزی لذت بخش در زندگی من نبود.

61
00:03:04,600 --> 00:03:05,936
در ترس زندگی میکردم،

62
00:03:05,960 --> 00:03:07,496
و به صراحت بگویم،

63
00:03:07,520 --> 00:03:10,576
منتظر مرگ بودم
که بالاخره آزادم کند،

64
00:03:10,600 --> 00:03:14,496
و اتنظار مرگ در تنهایی
در آسایشگاه را داشتم.

65
00:03:14,520 --> 00:03:17,896
نمیدانم آیا کاملا امکان پذیر
هست که با واژهها

66
00:03:17,920 --> 00:03:20,736
شرایطی که نمیتوانی ارتباط برقرار کنی
را بیان کنم.

67
00:03:20,760 --> 00:03:24,176
شخصیت تو در مه غلیطی ناپدید میشود

68
00:03:24,200 --> 00:03:29,976
و همه عواطف و آرزوهایت
درون تو جمع، خفه و خاموش میشود.

69
00:03:30,000 --> 00:03:34,496
برای من، بدترین چیز احساس
ناتوانایی مطلق بود.

70
00:03:34,520 --> 00:03:35,960
من زنده بودم.

71
00:03:36,680 --> 00:03:39,136
شرایط بسیار تاریکی برای 
پیدا کردن خودت بود،

72
00:03:39,160 --> 00:03:41,840
زیرا به یک معنا، از میان رفته بودی.

73
00:03:43,000 --> 00:03:46,216
افراد دیگر همه جنبههای زندگی
من را کنترل میکردند.

74
00:03:46,240 --> 00:03:48,536
آنها تصمیم میگرفتند
من چه باید بخورم و کی بخورم.

75
00:03:48,560 --> 00:03:52,536
آیا باید در پهلو بخوابم
یا به صندلی چرخدارم بسته شوم.

76
00:03:52,560 --> 00:03:55,936
اغلب روزها را جلوی تلویوزیون

77
00:03:55,960 --> 00:03:57,800
به تماشای کارتون تکراری 
بارنی میگذراندم.

78
00:03:58,440 --> 00:04:01,336
فکر میکنم به دلیل اینکه بارنی
خیلی خوشحال و با نشاط هست،

79
00:04:01,360 --> 00:04:03,096
و مطلقا خوشحال نبودم،

80
00:04:03,120 --> 00:04:04,800
این قضیه را بدتر میکرد.

81
00:04:05,800 --> 00:04:09,216
من کاملا در تغییر چیزها در زندگی،

82
00:04:09,240 --> 00:04:11,696
و یا تغییر برداشت مردم 
از خودم ناتوان بودم.

83
00:04:11,720 --> 00:04:15,296
من یک ناظر نامرئی، ساکتی از
رفتار مردم بودم


84
00:04:15,320 --> 00:04:17,696
که فکر میکنند که کسی
آنها را تماشا نمیکند.

85
00:04:17,720 --> 00:04:21,416
متاسفانه من فقط مشاهده کننده نبودم.

86
00:04:21,440 --> 00:04:25,416
با نداشتن هیچ راهی برای ارتباط برقرار کردن،
تبدیل به بهترین قربانی شدم:

87
00:04:25,440 --> 00:04:29,416
یک شیء بی دفاع،
به ظاهر عاری از احساساتی

88
00:04:29,440 --> 00:04:33,176
که مردم از او برای آرزوهای
پلیدشان استفاده میکنند.

89
00:04:33,200 --> 00:04:36,856
برای ۱۰ سال،
افرادی که مسئول نگهداری از من بودند

90
00:04:36,880 --> 00:04:40,040
مرا فیزیکی، کلامی و جنسی آزار دادند.

91
00:04:40,760 --> 00:04:43,520
علی رغم اینکه آنها چه فکر میکردند،
احساسم این بود.

92
00:04:44,400 --> 00:04:46,136
اولین باری که این اتفاق افتاد،

93
00:04:46,160 --> 00:04:48,816
شوکه شده بودم و پر از کفر.

94
00:04:48,840 --> 00:04:50,360
چگونه میتوانند اینکار 
را با من بکنند؟

95
00:04:51,120 --> 00:04:52,696
گیج شده بودم.

96
00:04:52,720 --> 00:04:54,840
من چه کاری کرده بودم که مستحق این باشم؟

97
00:04:55,440 --> 00:04:59,496
بخشی از من میخواست که گریه کند
و بخش دیگر من میخواست بجنگد.

98
00:04:59,520 --> 00:05:03,256
درد، غم و خشم
در من جریان داشت.

99
00:05:03,280 --> 00:05:05,056
احساس بی ارزشی میکردم.

100
00:05:05,080 --> 00:05:07,000
کسی نبود که به من آرامش ببخشد.

101
00:05:08,080 --> 00:05:11,336
اما پدر و مادرم نمیدانستند
چه اتفاقاتی می افتد.

102
00:05:11,360 --> 00:05:15,416
من در وحشت زندگی میکردم،
و میدانستم اینها دوباره و دوباره اتفاق خواهد افتاد.

103
00:05:15,440 --> 00:05:17,536
تنها نمیدانستم چه وقت.

104
00:05:17,560 --> 00:05:20,320
همه آنچه میدانستم این بودکه
هرگز مثل قبل نمیشد.

105
00:05:21,360 --> 00:05:24,976
به خاطر دارم روزی به ترانهای
از ویدنی هیستون گوش میدادم،

106
00:05:25,000 --> 00:05:29,856
"مهم نیست که دیگران از من چه چیزی را میگیرند،
آنها نمیتوانند منزلتم رااز من بگیرند"

107
00:05:29,880 --> 00:05:32,800
و با خودم فکر کردم،
"آیا میخواهی مبارزه کنی؟"

108
00:05:35,120 --> 00:05:38,856
شاید پدر و مادرم بفهمند و 
بتوانند کمک کنند.

109
00:05:38,880 --> 00:05:41,136
اما سالها مراقبت دائمی،

110
00:05:41,160 --> 00:05:44,056
هر دو ساعت بیدار شدن
و مرا جابه جا کردن،

111
00:05:44,080 --> 00:05:47,456
همراه با احساس غم از دست دادن پسرشان،

112
00:05:47,480 --> 00:05:50,816
به پدر و مادر من صدمه زده بود.

113
00:05:50,840 --> 00:05:54,416
به دنبال یکی از مشاجرات داغ بین پدر و مادرم،

114
00:05:54,440 --> 00:05:57,056
در یکی از لحظات از یاس و نومیدی،


115
00:05:57,080 --> 00:06:00,400
مادرم برگشت و به من گفت، تو باید بمیری.

116
00:06:02,160 --> 00:06:05,296
من شوکه شدم، اما وقتی درباره
به آنچه که او گفته بود فکر کردم،

117
00:06:05,320 --> 00:06:09,336
از احساس همدردی 
و عشق با او پُر شدم.

118
00:06:09,360 --> 00:06:11,320
با این حال نمیتوانستم کاری بکنم.

119
00:06:12,640 --> 00:06:15,016
لحظات زیادی بودند که من ناامید شده بودم،

120
00:06:15,040 --> 00:06:17,416
غرق در ورطه تاریکی بودم.

121
00:06:17,440 --> 00:06:20,576
یک لحظه بسیار خاص را به خاطر دارم.

122
00:06:20,600 --> 00:06:22,856
پدرم مرا در اتومبیل تنها گذاشته بود

123
00:06:22,880 --> 00:06:26,456
که سریع برود و چیزی از مغازه بخرد.

124
00:06:26,480 --> 00:06:29,096
غریبهای در آنجا راه میرفت،

125
00:06:29,120 --> 00:06:31,960
به من نگاه کرد و لبخند زد.

126
00:06:32,880 --> 00:06:36,016
هرگز نفهمیدم چرا، این رفتار ساده،

127
00:06:36,040 --> 00:06:38,336
این ارتباط زودگذر از ارتباط انسانی،

128
00:06:38,360 --> 00:06:40,736
تبدیل به احساسی در من شد

129
00:06:40,760 --> 00:06:42,680
که خواستم آن را ادامه دهم.

130
00:06:43,760 --> 00:06:46,696
وجودم با یکنواختی شکنجه میشد،

131
00:06:46,720 --> 00:06:49,736
واقعیتی که اغلب بیش از حد تحمل بود.

132
00:06:49,760 --> 00:06:53,896
تنها با تفکرم،
توهمات پیچیده را درباره

133
00:06:53,920 --> 00:06:57,296
حرکات مورچه ها بر 
روی زمین را ایجاد کرده بود.

134
00:06:57,320 --> 00:07:02,416
به خودم یاد داده بودم زمان روز را 
توسط حرکات سایهها بگویم.

135
00:07:02,440 --> 00:07:06,576
از آنجا که یاد گرفته بودم با 
حرکات سایهها گذشت ساعت را بفهمم،

136
00:07:06,600 --> 00:07:11,256
فهمیدم که چه مدتی طول کشید تا 
من برداشته و به خانه برده شوم.

137
00:07:11,280 --> 00:07:14,536
دیدن پدرم که از در آمد تا مرا بردارد

138
00:07:14,560 --> 00:07:16,720
بهترین لحظه روز بود.

139
00:07:17,600 --> 00:07:19,936
ذهنم ابزاری بود برای اینکه بتوانم از

140
00:07:19,960 --> 00:07:22,776
از واقعیت دوری کرده و
یا به آن نزدیک شوم

141
00:07:22,800 --> 00:07:27,776
یا آن را به فضای غول پیگری گسترش دهم
که با تخیل آن را پرُ کنم.

142
00:07:27,800 --> 00:07:29,776
امیدوارم بودم حقیقت من تغییر کند

143
00:07:29,800 --> 00:07:32,656
و یک نفر بتواند ببیند که
من به زندگی برگشتم.

144
00:07:32,680 --> 00:07:35,376
اما من مانند قصر شنی ساخته شده

145
00:07:35,400 --> 00:07:37,536
کنار ساحل توسط امواج شسته شده بودم،

146
00:07:37,560 --> 00:07:41,736
و در جایگاه فردی که دیگران
انتظار داشتند که باشم.

147
00:07:41,760 --> 00:07:45,536
برای برخی من مارتین بودم،
برخی دیگر پوسته خالی، یک گیاه،

148
00:07:45,560 --> 00:07:49,976
که مستحق سخن خشن، به کنار گذاشته شدن، 
و حتی مورد آزار قرار گرفتن بودم.

149
00:07:50,000 --> 00:07:52,936
برای دیگران، پسری با مغز آسیب دیده بودم

150
00:07:52,960 --> 00:07:55,176
که می بایستی بزرگ شده تا مردی شود.

151
00:07:55,200 --> 00:07:58,376
کسی که به نوعی مراقبتش باشند
و مهربان نسبت به او.

152
00:07:58,400 --> 00:08:00,896
خوب یا بد، من بوم نقاشی خالی بودم

153
00:08:00,920 --> 00:08:04,240
که با هر نسخه ای روی من نقاشی میشد.

154
00:08:05,160 --> 00:08:08,456
زمان برد تا فردی جدیدی 
مرا به طریق دیگری دید.

155
00:08:08,480 --> 00:08:12,736
یک رایحه درمان ( شاخه ای از طب گیاهی)
هفتهای یکبار به خانه ما برای درمان می آمد.

156
00:08:12,760 --> 00:08:15,736
خواه از طریق جزئیات و خواه
از طریق توجهاش به جزئیات

157
00:08:15,760 --> 00:08:17,776
که دیگران نتوانسته بودند تشخیص دهند،

158
00:08:17,800 --> 00:08:21,936
او مطمئن شد که من میتوانم بفهمم 
که آنها چه میگویند.

159
00:08:21,960 --> 00:08:25,456
او پدر و مادر من را وا داشت
تا مرا برای آزمایش نزد متخصصین

160
00:08:25,480 --> 00:08:28,776
ارتباطی بدون کلام ببرند.

161
00:08:28,800 --> 00:08:30,016
و طی یکسال،

162
00:08:30,040 --> 00:08:34,096
شروع به استفاده از برنامههای کامپوتری
برای گفتگو گردم.

163
00:08:34,120 --> 00:08:37,856
این هیجان آور و در عین حال
خسته کننده بود.

164
00:08:37,880 --> 00:08:39,856
من کلمات بسیار زیادی را در ذهنم داشتم،

165
00:08:39,880 --> 00:08:42,696
که نمیتوانستم منتظر بمانم تا با آنها
به اشتراک بگذارم.

166
00:08:42,720 --> 00:08:47,456
گاهی، کلماتی را به سادگی برای خودم میگفتم
چونکه میتوانستم.

167
00:08:47,480 --> 00:08:50,096
با خودم، شنوندهای آماده بودم،

168
00:08:50,120 --> 00:08:53,256
و باور داشتم که با بیان
افکارم و خواستههایم،

169
00:08:53,280 --> 00:08:55,016
دیگران هم میتوانند بشنوند.

170
00:08:55,040 --> 00:08:57,296
اما همانطور که بیشتر
ارتباط برقرار میکردم،

171
00:08:57,320 --> 00:09:00,496
متوجه شدم که در حقیقت این شروعی برای

172
00:09:00,520 --> 00:09:03,456
خلق صدای تازهای برای خودم هست.

173
00:09:03,480 --> 00:09:07,816
من به جهانی پرتاب شده بودم
که کاملا نمیدانستم چگونه در آن عمل کنم.

174
00:09:07,840 --> 00:09:09,496
من دیگر به آسایشگاه نرفتم

175
00:09:09,520 --> 00:09:13,376
و برنامه ریزی کردم که اولین شغلم
را به عنوان یک عکاس بگیرم.

176
00:09:13,400 --> 00:09:16,856
چیزی که به نظر خیلی ساده میآید،
برای من بسیار شگفتآور بود.

177
00:09:16,880 --> 00:09:18,896
جهان تازه بسیار هیجان آور بود

178
00:09:18,920 --> 00:09:21,736
اما اغلب رنجاور و ترسناک هم بود.

179
00:09:21,760 --> 00:09:23,576
من مانند یک مرد - کودک بودم،

180
00:09:23,600 --> 00:09:25,696
و برای آزادی که اغلب وجود داشت،

181
00:09:25,720 --> 00:09:27,456
در تقلا بودم.

182
00:09:27,480 --> 00:09:31,016
همچنین فهمیدم برای خیلی از 
کسانی که من را برای مدت طولانی میشناختند

183
00:09:31,040 --> 00:09:35,696
غیر ممکن بود که مارتینی را که میشناختند
رها کنند.

184
00:09:35,720 --> 00:09:37,336
در حالی که افرادی که 
به تازگی من را شناخته بودند

185
00:09:37,360 --> 00:09:41,120
تصور مرد ساکت نشسته 
روی صندلی چرخدار برایشان مشکل بود.

186
00:09:42,000 --> 00:09:44,736
متوجه شدم برخی از افراد
تنها وقتی به من گوش میدهند

187
00:09:44,760 --> 00:09:47,776
که آنچه که من میگویم در
جهتی است که آنها انتظار داشتند.

188
00:09:47,800 --> 00:09:49,816
در غیر اینطورت، نادیده گرفته میشدم

189
00:09:49,840 --> 00:09:52,496
و کاری را میکردند که
احساس میکردند خوب هست.

190
00:09:52,520 --> 00:09:54,536
دریافتم که ارتباط حقیقی

191
00:09:54,560 --> 00:09:58,376
چیزی بیشتر از رساندن پیام فیزیکی هست.

192
00:09:58,400 --> 00:10:01,360
این درباره شنیدن و احترام به یک پیام هست.

193
00:10:02,960 --> 00:10:05,216
با این حال همه چیز خوب پیش میرفت.

194
00:10:05,240 --> 00:10:07,816
بدنم به آرامی قویتر میشد.

195
00:10:07,840 --> 00:10:10,296
شغل محاسباتی داشتم که عاشقش بودم،

196
00:10:10,320 --> 00:10:15,216
و حتی کوجاک را داشتم،
سگی که برای سالها ارزویش را داشتم.

197
00:10:15,240 --> 00:10:19,176
با این حال، مشتاق بودم تا 
زندگیم را با کسی به اشتراک بگذارم.

198
00:10:19,200 --> 00:10:23,616
یادم هست پدرم مرا از محل کارم به خانه میآورد
و از پنجره به بیرون خیره شده بودم،

199
00:10:23,640 --> 00:10:28,336
فکر میکردم که من عشق زیادی در درونم دارم
و کسی را ندارم که به او بدهم.

200
00:10:28,360 --> 00:10:32,816
و از اینکه تنها در تمامی عمرم باشم دست کشیدم،

201
00:10:32,840 --> 00:10:34,616
جُوان را دیدم.

202
00:10:34,640 --> 00:10:38,096
نه تنها او بهترین اتفاقی بود 
که در زندگیم رخ داده بود،

203
00:10:38,120 --> 00:10:43,016
بلکه جُوان به من کمک کرد تا با 
تصورات غلط از خودم چالش کنم.

204
00:10:43,040 --> 00:10:47,656
جُوان گفت او از طریق کلمات
عاشق من شده.

205
00:10:47,680 --> 00:10:50,456
به هر صورت، بعد از همه اینها،

206
00:10:50,480 --> 00:10:52,216
هنوز نمیتوانستم باور کنم

207
00:10:52,240 --> 00:10:55,456
که کسی با توجه به معلولیت من

208
00:10:55,480 --> 00:10:58,056
من را برای آن چیزی که هستم بپذیرد.

209
00:10:58,080 --> 00:11:02,256
واقعا برای درک مرد بودنم در تقلا بودم.

210
00:11:02,280 --> 00:11:05,096
این اولین باری که 
به من به عنوان یک مرد اشاره شده بود،

211
00:11:05,120 --> 00:11:07,416
و دیگر مرا دنبال نمیکرد.

212
00:11:07,440 --> 00:11:12,056
احساس میکردم که به اطرف نگاه میکنم
و میپرسم،"من کی هستم؟"

213
00:11:12,080 --> 00:11:14,256
همه اینها با وجود جُوان تغییر کرد.

214
00:11:14,280 --> 00:11:15,856
ما ارتباط بسیار شگفت انگیزی
با هم داریم

215
00:11:15,880 --> 00:11:20,536
و یاد گرفتم که ارتباط باز و صادقانه
چقدر مهم هست.

216
00:11:20,560 --> 00:11:25,496
من احساس ایمنی کردم، و این به من این اعتماد به نفس را داد
تا کاملا آنچه را که فکر می کنم بگویم.

217
00:11:25,520 --> 00:11:29,816
کاملا دوباره احساس کردم که
مردی ارزشمندی برای عشق هستم.

218
00:11:29,840 --> 00:11:32,296
و شروع کردم به تغییر سرنوشتم.

219
00:11:32,320 --> 00:11:34,536
در محیط کارم کمی بیشتر حرف زدم.

220
00:11:34,560 --> 00:11:38,936
به افراد پیرامونم نیازم را 
به استقلال اظهار کردم.

221
00:11:38,960 --> 00:11:42,816
تغییر شکل ارتباطات
همه چیز را تغییر داد.

222
00:11:42,840 --> 00:11:47,056
من از قدرت کلمات و اراده
برای به چالش کشیدن تصورات

223
00:11:47,080 --> 00:11:50,656
افراد پیرامونم و خودم استفاده کردم.

224
00:11:50,680 --> 00:11:53,376
ارتباطات چیزیست که ما را انسان میکند،

225
00:11:53,400 --> 00:11:55,696
ما را قادر میکند تا با ژرفترین سطوح

226
00:11:55,720 --> 00:11:57,656
افراد پیرامونمان متصل شویم--

227
00:11:57,680 --> 00:11:59,256
و داستان های خودمان را بگویم،

228
00:11:59,280 --> 00:12:02,896
بیان خواستهها، نیازها و داستانها،

229
00:12:02,920 --> 00:12:06,056
و یا شنیدن اینها از دیگران
با گوش دادن واقعی.

230
00:12:06,080 --> 00:12:09,416
همه اینهاست که باعث میشود
جهان بداند ما کی هستیم.

231
00:12:09,440 --> 00:12:11,240
خُب ما بدون این چی هستیم؟

232
00:12:12,480 --> 00:12:15,656
ارتباطات حقیقی درک از 
همدیگر را بالا میبرد

233
00:12:15,680 --> 00:12:18,720
و باعث ایجاد جهانی مهربانتر
و دلسوزتر میشود.

234
00:12:19,800 --> 00:12:22,896
روزی، تصور میشد من
شیء بیجان هستم،

235
00:12:22,920 --> 00:12:26,216
شبحی بدون اندیشه
از پسری بر روی صندلی چرخدار.

236
00:12:26,240 --> 00:12:28,496
امروز، من خیلی چیزها هستم.

237
00:12:28,520 --> 00:12:30,936
یک همسر، یک فرزند، یک دوست،

238
00:12:30,960 --> 00:12:35,216
یک برادر، صاجب کسب و کار،
شاگرد اول فارغ التحصیلان،

239
00:12:35,240 --> 00:12:37,576
و یک عکاس غیر حرفهای مشتاق.

240
00:12:37,600 --> 00:12:41,440
توانایی ارتباط برقرار کردن
در من همه اینها را به من داد.

241
00:12:42,320 --> 00:12:46,016
به ما گفته شده که 
عمل از حرف موثرتر هست.

242
00:12:46,040 --> 00:12:47,976
اما من در عجب هستم،

243
00:12:48,000 --> 00:12:49,200
آیا اینطوره؟

244
00:12:50,880 --> 00:12:53,536
واژههایی که ما با آنها 
ارتباط برقرار میکنیم

245
00:12:53,560 --> 00:12:55,656
بسیار قدرتمند هستند.

246
00:12:55,680 --> 00:12:58,416
چه با صدای خودمان صحبت کنیم،

247
00:12:58,440 --> 00:12:59,776
با چشمانمان تایپ کنیم،

248
00:12:59,800 --> 00:13:04,056
یا بدون کلام ارتباط برقرار کنیم
با کسی که برای ما صحبت می کند،

249
00:13:04,080 --> 00:13:06,960
کلمات در بین ما قدرتمندترین ابزار هستند.

250
00:13:08,400 --> 00:13:11,216
من ازراه تاریک وحشتناکی پیش شما امدم،

251
00:13:11,240 --> 00:13:13,336
با مراقبت از روح و زبان

252
00:13:13,360 --> 00:13:15,696
از آن خارج شدم.

253
00:13:15,720 --> 00:13:19,736
عمل گوش دادن امروز شما به من،
مرا به روشنایی بیشتری برد.

254
00:13:19,760 --> 00:13:22,056
در اینجا ما با هم میدرخشیم.

255
00:13:22,080 --> 00:13:26,376
اگر مشکلی در راه ارتباط برقرار کردن
با شما وجود داشته باشد

256
00:13:26,400 --> 00:13:28,336
این زمانی هست که میخواهم فریاد بزنم

257
00:13:28,360 --> 00:13:32,656
و در بقیه اوقات به راحتی کلماتی از
عشق و قدردانی را زمزمه میکنم.

258
00:13:32,680 --> 00:13:34,936
و سایر اوقات شبیه بقییه هستند.

259
00:13:34,960 --> 00:13:36,376
اما اگر میتوانید،

260
00:13:36,400 --> 00:13:40,160
لطفا این دو واژه را( عشق و قدردانی)
تا جایی که میتوانید به گرمی تصور کنید:

261
00:13:42,480 --> 00:13:43,680
سپاسگزارم.

262
00:13:44,280 --> 00:13:55,080
( تشویق تماشاگران)