0:00:07.169,0:00:11.071
ตอนนี้ ในที่สักแห่งหนึ่ง คนกำลังเข้าแถว[br]เพื่อจะทำให้ตัวเองกลัว

0:00:11.071,0:00:14.022
บางทีก็ด้วยการนั่งรถไฟเหาะ [br]หรือดูภาพยนต์เขย่าขวัญ

0:00:14.022,0:00:17.340
อันที่จริง ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2015 [br]เพียงเดือนเดียว

0:00:17.340,0:00:23.010
มีคนเข้าชมบ้านผึสิงในสหรัฐฯ [br]ประมาณ 28 ล้านคน

0:00:23.010,0:00:25.676
แต่บางคนอาจงุนงงกับพฤติกรรมนี้

0:00:25.676,0:00:26.878
และตั้งคำถามว่า

0:00:26.878,0:00:31.149
"การกลัวมันน่าสนุกได้อย่างไรกัน"

0:00:31.149,0:00:34.728
ความกลัวทำให้เกิดเรื่องแย่ ๆ [br]แต่มันก็ไม่ได้แย่ไปเสียทั้งหมด

0:00:34.728,0:00:38.232
อย่างแรกเลย[br]ความกลัวค่อนข้างจะทำให้รู้สึกดี

0:00:38.232,0:00:40.775
เมื่อภัยอันตรายกระตุ้นการตอบสนอง[br]แบบสู้หรือเผ่นของเรา

0:00:40.775,0:00:43.152
ร่างกายของเราเตรียมพร้อมสำหรับอันตราย

0:00:43.152,0:00:48.212
โดยการหลั่งสารเคมีที่เปลี่ยนการทำงาน[br]ของสมองและร่างกายของเรา

0:00:48.212,0:00:52.753
การตอบสนองอัตโนมัตินี้กระตุกการทำงาน[br]ระบบที่สนับสนุนการเอาชีวิตรอด

0:00:52.753,0:00:55.840
พวกมันทำให้คุณมั่นใจได้ว่า[br]จะมีพลังงานเพียงพอ

0:00:55.840,0:00:57.992
และได้รับการปกป้องจากความรู้สึกเจ็บปวด

0:00:57.992,0:01:02.503
ในขณะที่ปิดระบบที่ไม่จำเป็น[br]เช่นการคิดวิเคราะห์

0:01:02.503,0:01:04.525
การที่รู้สึกปราศจากความเจ็บปวด[br]และถูกกระตุ้น

0:01:04.525,0:01:09.238
ในขณะที่สมองไม่ต้องครุ่นคิดกังวล[br]อย่างที่เป็นในเวลาปกติ

0:01:09.238,0:01:11.112
นั่นมันฟังดูเข้าท่าไม่เบา

0:01:11.112,0:01:15.443
และมันอาจเป็นเพราะว่าการตอบสนองนี้[br]แม้ว่าจะไม่เหมือนกันสักทีเดียว

0:01:15.443,0:01:19.799
แต่มีความคล้ายกับประสบการณ์เชิงบวก[br]ในสภาวะที่มีการเร้าสูง

0:01:19.799,0:01:23.656
เช่นความตื่นเต้น ความสุข[br]และแม้กระทั่งความรู้สึกขณะมีเพศสัมพันธ์

0:01:23.656,0:01:26.707
แต่ในบริบทนี้ก็ยังมีความแตกต่าง

0:01:26.707,0:01:30.929
ถ้าหากเราอยู่ในอันตรายจริง ๆ เราจะจดจ่อ[br]อยู่กับการเอาตัวรอด ไม่ใช่ความสนุก

0:01:30.929,0:01:34.562
แต่เมื่อเราถูกกระตุ้นด้วยการตอบสนอง[br]การเร้าอย่างสูงในขณะที่ปลอดภัย

0:01:34.562,0:01:39.710
เราสามารถเปลี่ยนไปสนุก[br]กับความเพลิดเพลินในความกลัวได้

0:01:39.710,0:01:46.117
นั่นเป็นสาเหตุที่คนที่นั่งรถไฟเหาะเปลี่ยน[br]จากการกรีดร้องเป็นหัวเราะในชั่ววินาที

0:01:46.117,0:01:48.757
ร่างกายของคุณอยู่ในภาวะสุขสุด ๆ

0:01:48.757,0:01:51.817
คุณเพิ่งจะให้คำจำกัดความ[br]ประสบการณ์ใหม่

0:01:51.817,0:01:54.297
และถึงแม้ว่าการตอบสนองต่ออันตราย[br]จะมีความเป็นสากล

0:01:54.297,0:01:57.485
การวิจัยแสดงให้เห็นถึงความแตกต่าง[br]ระหว่างบุคคล

0:01:57.485,0:02:01.479
ในเรื่องการทำงานของสารเคมีต่าง ๆ ที่[br]เกี่ยวข้องกับการตอบสนองต่ออันตราย

0:02:01.479,0:02:06.683
นั่นอธิบายว่าทำไมคนบางคน[br]ถึงชอบเรื่องหวาดเสียวมากกว่าคนอื่น

0:02:06.683,0:02:08.711
ความแตกต่างทางกายภาพอื่น ๆ [br]ที่มีอยู่ตามปกติอธิบายว่า

0:02:08.711,0:02:12.611
ทำไมบางคนอาจชอบความึนงง[br]ที่เกี่ยวข้องกับอะไร วน ๆ วง ๆ

0:02:12.611,0:02:17.185
ในขณะที่ไม่ชอบความรู้สึกหวิวในท้อง[br]เมื่อเล่นรถไฟเหาะ

0:02:17.185,0:02:20.206
หรือทำไมบางคนชอบกรีดร้อง[br]ในบ้านผีสิง

0:02:20.206,0:02:25.100
แต่วิ่งเผ่นป่าราบ[br]ถ้าหากเจอเข้ากับป่าช้าจริง ๆ

0:02:25.100,0:02:28.061
ความกลัวนำมามากกว่า[br]ซึ่งความสนุก ความรู้สึกที่ถูกกระตุ้น

0:02:28.061,0:02:32.638
การทำสิ่งที่เรากลัวสามารถกระตุ้น[br]ให้เรามีความเชื่อมั่นในตัวเอง

0:02:32.638,0:02:34.177
เช่นความท้าทายส่วนบุคคล

0:02:34.177,0:02:37.170
ไม่ว่าจะเป็นการวิ่งแข่ง[br]หรือการอ่านหนังสือเล่มโตจนจบ

0:02:37.170,0:02:38.875
เมื่อเราดั้นด้นไปจนถึงตอนจบ

0:02:38.875,0:02:41.741
เรารู้สึกได้ถึงสัมผัสแห่งความสำเร็จ

0:02:41.741,0:02:45.090
มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ถึงแม้ว่า[br]เราจะรู้ว่าเราไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย

0:02:45.090,0:02:47.954
สมองที่ใช้ความคิดของเรา[br]อาจรู้ว่าซอมบี้ไม่มีอยู่จริง

0:02:47.954,0:02:50.588
แต่ร่างกายของเราบอกกับเราอีกอย่าง

0:02:50.588,0:02:52.235
เรารู้สึกกลัวจริง ๆ

0:02:52.235,0:02:54.167
ฉะนั้น เมื่อเราผ่านไปได้[br]แบบครบสามสิบสอง

0:02:54.167,0:02:58.381
เราก็รู้สึกได้จริง ๆ ถึงความพึงพอใจ[br]และความรู้สึกแห่งความสำเร็จ

0:02:58.381,0:03:00.928
มันเป็นการปรับตัว[br]ทางวิวัฒนาการที่ยิ่งใหญ่

0:03:00.928,0:03:04.111
ผู้ที่มีสมดุลที่ดี[br]ระหว่างความกล้าและความฉลาดเฉลียว

0:03:04.111,0:03:07.366
ที่จะรู้ว่าเมื่อไรที่ควรฝ่าความกลัว[br]และเมื่อไรที่ควรล่าถอย

0:03:07.366,0:03:09.331
จะได้รับรางวัลเป็นความอยู่รอด

0:03:09.331,0:03:10.484
อาหารใหม่ ๆ

0:03:10.484,0:03:12.260
และดินแดนใหม่

0:03:12.260,0:03:14.832
ท้ายที่สุดแล้ว ความกลัว[br]สามารถทำให้คนเข้ามาอยู่รวมกัน

0:03:14.832,0:03:16.827
อารมณ์สามารถถูกส่งผ่านออกไป

0:03:16.827,0:03:19.632
และเมื่อคุณเห็นเพื่อนของคุณ[br]กรีดร้องหรือหัวเราะ

0:03:19.632,0:03:21.956
คุณรู้สึกถูกกระตุ้นให้ทำอย่างนั้นบ้าง

0:03:21.956,0:03:25.073
นั่นเป็นเพราะว่าเราเข้าใจ[br]สิ่งที่เพื่อนของเราประสบอยู่

0:03:25.073,0:03:28.552
โดยการสร้างประสบการณ์ขึ้นใหม่[br]โดยตัวเราเอง

0:03:28.552,0:03:32.314
อันที่จริง สมองบางส่วน[br]ที่ทำงานเมื่อเพื่อนของเรากรีดร้อง

0:03:32.314,0:03:35.759
ทำให้สมองส่วนเดียวกันของเราทำงาน[br]เมื่อเราดูพวกเขา

0:03:35.759,0:03:38.907
มันไม่เพียงแต่เน้นย้ำ[br]ประสบการณ์ความรู้สึกของเราเอง

0:03:38.907,0:03:42.648
แต่มันยังทำให้เรารู้สึกใกล้ชิด[br]กับผู้ที่เราอยู่ร่วมกันมากขึ้นด้วย

0:03:42.648,0:03:45.153
ความรู้สึกของความใกล้ชิด[br]ในช่วงเวลาแห่งความกลัว

0:03:45.153,0:03:50.891
ได้รับการสนับสนุนจาก[br]ฮอร์โมนออกซีโทซินที่ถูกหลั่งออกมา

0:03:50.891,0:03:53.335
ความกลัวเป็นประสบการณ์ทางอารมณ์[br]ที่ทรงพลัง

0:03:53.335,0:03:55.811
และอะไรก็ตามที่กระตุ้นการตอบสนอง[br]ที่รุนแรงนี้

0:03:55.811,0:03:59.549
จะถูกจัดเก็บในส่วนความจำของเรา[br]เป็นอย่างดี

0:03:59.549,0:04:02.118
คุณไม่ต้องการที่จะลืมว่า[br]อะไรทำให้คุณเจ็บปวด

0:04:02.118,0:04:06.086
ฉะนั้น ถ้าความทรงจำตอน[br]การดูหนังสยองขวัญกับเพื่อนเป็นเรื่องดี

0:04:06.086,0:04:08.333
และทำให้คุณรู้สึกพึงพอใจแล้ว

0:04:08.333,0:04:11.897
คุณจะต้องการดูมันอีกครั้งแล้วครั้งเล่า