1
00:00:07,014 --> 00:00:10,777
เฮนดริกซ์ โคเบน และ เพจ

2
00:00:10,777 --> 00:00:12,354
พวกเขาสามารถเล่นกีต้าร์
นำวงร็อกได้

3
00:00:12,354 --> 00:00:16,235
แต่เครื่องมือที่โดดเด่นในมือของพวกเขา

4
00:00:16,235 --> 00:00:21,694
ทำตัวโน้ต จังหวะ ทำนอง และ เพลง
ได้อย่างไรกันแน่

5
00:00:21,694 --> 00:00:26,603
เมื่อคุณดีดสายกีต้าร์ คุณสร้างแรงสั่น
ที่เรียกว่า คลื่นแสตนดิ้ง

6
00:00:26,603 --> 00:00:30,530
บางจุดบนสายกีต้าร์ที่เรียกว่า โนด
ไม่เคลื่อนไหวเลย

7
00:00:30,530 --> 00:00:35,180
ขณะที่จุดอื่นๆ โนดป้องกัน 
สั่นกลับไปกลับมา

8
00:00:35,180 --> 00:00:39,584
การสั่นสะเทือนส่งผ่านคอและสะพาน
รับสายไปที่ตัวกีต้าร์

9
00:00:39,584 --> 00:00:42,432
ซึ่งไม้ที่บางและยืดหยุ่นได้มีการสั่น

10
00:00:42,432 --> 00:00:46,625
กระแทกโมเลกุลอากาศโดยรอบ
เข้าด้วยกันและแยกออกจากกัน

11
00:00:46,625 --> 00:00:49,730
การหดตัวต่อเนื่องนี้สร้างคลื่นเสียง

12
00:00:49,730 --> 00:00:53,932
และคลื่นเสียงภายในกีต้าร์ส่วนมาก
เดินทางออกผ่านทางรู

13
00:00:53,932 --> 00:00:56,221
ในที่สุดมันก็ถูกส่งผ่านไปที่หูคุณ

14
00:00:56,221 --> 00:00:58,790
ซึ่งแปลงเป็นแรงกระตุ้นไฟฟ้า

15
00:00:58,790 --> 00:01:01,925
ที่สมองคุณตีความเป็นเสียง

16
00:01:01,925 --> 00:01:06,482
ระดีบเสียงขึ้นอยู่กับความถี่ของการหดตัว

17
00:01:06,482 --> 00:01:10,980
สายที่สั่นเร็วๆจะสร้างการหดตัวถี่ๆ

18
00:01:10,980 --> 00:01:12,553
ทำให้เกิดเสียงสูง

19
00:01:12,553 --> 00:01:16,418
และการสั่นช้าๆสร้างเสียงต่ำ

20
00:01:16,418 --> 00:01:19,682
สี่อย่างที่มีผลกับความถี่ของการสั่น
ของสายเครื่องดนตรี

21
00:01:19,682 --> 00:01:24,210
ความยาว ความตึง ความหนาแน่น ความหนา

22
00:01:24,210 --> 00:01:27,030
สายกีต้าร์ทั่วๆไปมีความยาวเท่ากันหมด

23
00:01:27,030 --> 00:01:31,524
และมีความตึงใกล้เคียงกัน
แต่ต่างกันที่ความหนาและความหนาแน่น

24
00:01:31,524 --> 00:01:35,991
สายที่หนากว่าสั่นช้ากว่าทำให้เกิด
ระดับเสียงที่ต่ำกว่า

25
00:01:35,991 --> 00:01:37,992
ทุกครั้งที่คุณดีดสาย

26
00:01:37,992 --> 00:01:40,747
คุณสร้างคลื่นแสตนดิ่งหลายๆคลื่น

27
00:01:40,747 --> 00:01:44,981
นี่เป็นคลื่นพิ้นฐานแรกซึ่งกำหนดระดับเสียง
ของตัวโน้ต

28
00:01:44,981 --> 00:01:47,528
แต่มีคลื่นที่ชื่อ โอเวอร์โทน

29
00:01:47,528 --> 00:01:51,339
ซึ่งความถี่เป็นทวีคูณของคลื่นแรก

30
00:01:51,339 --> 00:01:57,055
คลื่นแสตนดิ่งเหล่านี้รวมกันเพื่อสร้างคลื่น
ซับซ้อนที่มีเสียงที่ยอดเยี่ยม

31
00:01:57,055 --> 00:02:01,448
การเปลี่ยนวิธีการดีดสายมีผลกับ
แบบของโอเวอร์โทนที่คุณจะได้รับ

32
00:02:01,448 --> 00:02:03,185
ถ้าคุณดีดมันใกล้ตรงกลาง

33
00:02:03,185 --> 00:02:07,103
คุณจะได้โอเวอร์โทนพื้นฐานและแบบแปลกๆออกไป

34
00:02:07,103 --> 00:02:10,076
ซึ่งมีแอนตี้โนดอยู่ตรงกลางของสาย

35
00:02:10,076 --> 00:02:14,358
ถ้าคุณดีดสายใกล้กับสะพานรับ
คุณจะได้โอเวอร์โทนมากมายหลายแบบ

36
00:02:14,358 --> 00:02:16,410
และเสียงดีดสายที่ชัดกว่า

37
00:02:16,410 --> 00:02:22,257
มาตรวัดที่คุ้นเคยแบบตะวันตกมีอนุกรม
โอเวอร์โทนของสายที่สั่น

38
00:02:22,257 --> 00:02:27,261
เมื่อเราได้ยินโน้ตตัวนึงเล่นเสียงกับอีกตัว
ที่มีความถี่เป็นสองเท่า

39
00:02:27,261 --> 00:02:29,195
ของโอเวอร์โทนตัวแรก

40
00:02:29,195 --> 00:02:33,203
มันจะไพเราะมาก
จนเรากำหนดให้มันเป็นเสียงเดียวกัน

41
00:02:33,203 --> 00:02:36,930
และกำหนดความแตกต่างเป็น เสียงคู่แปด

42
00:02:36,930 --> 00:02:40,115
มาตรวัดที่เหลือถูกบีบเข้าไปใน
เสียงคู่แปดนั้น

43
00:02:40,115 --> 00:02:42,102
ถูกแบ่งออกเป็นสิบสองขั้น

44
00:02:42,102 --> 00:02:48,039
ซึ่งมีความถี่เป็น 2^(1/12)
มากกว่าอันก่อนหน้านี้

45
00:02:48,039 --> 00:02:51,290
ปัจจัยนั้นกำหนดการเว้นวรรคของเฟรท

46
00:02:51,290 --> 00:02:57,115
แต่ละเฟรทแบ่งความยาวที่เหลือของสาย
เป็น 2^(1/12)

47
00:02:57,115 --> 00:03:00,581
ทำให้ความถี่เพิ่มขึ้น ครึ่งขั้น

48
00:03:00,581 --> 00:03:02,601
เครื่องดนตรีที่ไม่มีเฟรท อย่างไวโอลิน

49
00:03:02,601 --> 00:03:06,926
สร้างความถี่ระหว่างโน้ตแต่ละตัวได้ง่ายกว่า

50
00:03:06,926 --> 00:03:10,519
แต่เพิ่มความท้าทายกับการเล่นเสียง

51
00:03:10,519 --> 00:03:12,581
จำนวนสายและการปรับเสียง

52
00:03:12,581 --> 00:03:15,793
ถูกปรับเปลี่ยนไปตามคอร์ดที่พวกเราชอบเล่น

53
00:03:15,793 --> 00:03:17,980
และสรีระของมือพวกเรา

54
00:03:17,980 --> 00:03:20,863
รูปร่างกีต้าร์และวัสดุสามารถปรับเปลี่ยน
ได้เช่นกัน

55
00:03:20,863 --> 00:03:24,527
และทั้งสองอย่างเปลี่ยนธรรมชาติและเสียง
การสั่นสะเทือน

56
00:03:24,527 --> 00:03:27,206
การเล่นสายสองสายหรือมากกว่า
ในเวลาเดียวกัน

57
00:03:27,206 --> 00:03:32,205
ทำให้คุณสร้างรูปแบบคลื่นใหม่ๆ
อย่างคอร์ดและเสียงพิเศษต่างๆ

58
00:03:32,205 --> 00:03:36,279
ตัวอย่างเช่น เมื่อคุณเล่นโน้ตสองตัว
ที่มีความถี่ใกล้เคียงกัน

59
00:03:36,279 --> 00:03:41,605
พวกมันจะรวมตัวกันเพื่อสร้างคลื่นเสียง
ที่มีช่วงกว้างเพิ่มขึ้นและลดลง

60
00:03:41,605 --> 00:03:46,500
สร้างการสั่นสะเทือนที่นักกีต้าร์
เรียกว่า จังหวะ

61
00:03:46,500 --> 00:03:49,506
และกีต้าร์ไฟฟ้าก็มีอะไรให้เล่นมากกว่านั้น

62
00:03:49,506 --> 00:03:51,692
การสั่นยังคงเริ่มในสายกีต้าร์

63
00:03:51,692 --> 00:03:55,931
แต่หลังจากนั้นมันจะถูกแปลงเป็น
สัญญาณไฟฟ้าโดยปิคอัพ

64
00:03:55,931 --> 00:03:59,084
และถูกส่งไปยังลำโพงที่สร้างคลื่นเสียง

65
00:03:59,084 --> 00:04:00,909
ระหว่างปิคอัพและลำโพง

66
00:04:00,909 --> 00:04:04,675
มันเป็นไปได้ที่จะประมวลคลื่น
ได้หลายวิธี

67
00:04:04,675 --> 00:04:11,758
เพื่อสร้างผลลัพธ์อย่างการบิดเบือนโอเวอร์
ไดรฟ์ วาว่า การชะลอและแฟลงเกอร์

68
00:04:11,758 --> 00:04:16,139
และทำให้คุณคิดว่าหลักฟิสิกส์ของดนตรี
มีประโยชน์เฉพาะความบันเทิงเท่านั้น

69
00:04:16,139 --> 00:04:18,059
พิจารณานี่ดู

70
00:04:18,059 --> 00:04:20,822
นักฟิสิกส์บางคนคิดว่าทุกอย่างในจักรวาล

71
00:04:20,822 --> 00:04:26,892
ถูกสร้างโดยอนุกรมของสายเอ็น
ที่เล็กและตึงมาก

72
00:04:26,892 --> 00:04:29,468
โลกความจริงที่เราอยู่ก็คงเช่นกัน

73
00:04:29,468 --> 00:04:33,770
เป็นการบรรเลงเดี่ยวที่ยืดยาวของจิมี่ 
เฮนดริกซ์ในอวกาศใช่ไหม

74
00:04:33,770 --> 00:04:39,125
เป็นที่ชัดเจนว่ามันมีสายเอ็นมากกว่าการ
ได้พบกับหู