0:00:00.944,0:00:02.842
ฉันยังจำได้ถึงครั้งแรกที่ฉันรู้ว่า

0:00:02.866,0:00:04.905
ฉันกำลังจะมาพูดที่ TED

0:00:04.929,0:00:07.040
ฉันวิ่งข้ามโถงไปยังห้องเรียนของฉัน

0:00:07.064,0:00:08.493
เพื่อบอกนักเรียนของฉันว่า

0:00:08.517,0:00:09.765
พวกเธอเชื่อไหมล่ะ

0:00:09.789,0:00:11.867
ว่าฉันได้รับเชิญให้ไปพูดที่ TED

0:00:11.891,0:00:13.922
ปฏิกริยาของพวกเขาไม่ใช่สิ่งที่ฉันคิดไว้เลย[br]

0:00:13.946,0:00:15.404
ทั้งห้องเงียบกริบ

0:00:17.134,0:00:20.094
"TED Talk? หมายถึงที่โค้ชให้พวกเราดู[br]เกี่ยวกับความเพียรพยายาม

0:00:20.118,0:00:23.813
หรือที่เกี่ยวกับนักวิทยาศาสตร์ที่ทำสิ่ง[br]เจ๋งๆ กับหุ่นยนต์ใช่รึเปล่า?"

0:00:23.837,0:00:25.003
มูฮัมหมัดถาม

0:00:25.027,0:00:26.448
"ใช่ แบบนั้นแหละ"

0:00:27.137,0:00:30.071
"แต่โค้ช คนพวกนั้นสำคัญและฉลาดจริงๆ"

0:00:30.095,0:00:32.172
(เสียงหัวเราะ)

0:00:32.196,0:00:33.518
"ฉันรู้"

0:00:34.793,0:00:38.510
"แต่โค้ช ทำไมโค้ชถึงจะไปพูดล่ะ[br]โค้ชเกลียดการพูดในที่สาธารณะไม่ใช่หรือ?"

0:00:39.071,0:00:40.580
"ใช่" ฉันยอมรับ

0:00:42.334,0:00:45.933
"แต่มันสำคัญที่จะต้องพูดเกี่ยวกับพวกเรา[br]เรื่องการเดินทางของพวกนาย

0:00:45.957,0:00:47.116
และการเดินทางของฉัน

0:00:47.140,0:00:48.409
ทุกคนจำเป็นต้องรู้

0:00:49.098,0:00:51.811
นักเรียนในโรงเรียนกลุ่มผู้ลี้ภัย[br]ที่ฉันก่อตั้ง

0:00:51.835,0:00:54.227
ได้ส่งเสียงให้กำลังใจ

0:00:54.251,0:00:56.070
"เยี่ยมเลย มันต้องออกมาดีแน่!"

0:00:56.094,0:00:58.794
(เสียงหัวเราะ)

0:00:58.818,0:01:02.756
มีคนกว่า 65.3 ล้านคนที่ถูกบังคับให้ออกจาก

0:01:02.756,0:01:04.948
บ้านเกิดของพวกเขาเพราะสงครามหรือการข่มเหง

0:01:06.035,0:01:09.018
จำนวนที่เยอะที่สุดคือ 11 ล้านคน[br]ซึางย้ายมาจากซีเรีย

0:01:09.963,0:01:14.322
33,952 คนต้องหนีออกจากบ้านเกิดของตนทุกวัน

0:01:16.846,0:01:20.044
คนส่วนมากยังคงอยู่ที่ค่ายผู้ลี้ภัย

0:01:20.068,0:01:24.093
ซึ่งสภาพที่ค่ายนั้นไม่สามารถให้นิยามได้ว่า[br]มีมนุษยธรรมใดๆ เลย

0:01:24.686,0:01:29.036
พวกเรากำลังเข้าร่วมในการทำลายคนเหล่านี้

0:01:32.750,0:01:34.531
พวกเราไม่เคยเจอตัวเลขผู้ลี้ภัย[br]สูงเท่านี้มาก่อน

0:01:34.555,0:01:37.676
นี่คือจำนวนผู้ลี้ภัยที่มากที่สุดนับตั้งแต่[br]สงครามโลกครั้งที่ 2

0:01:38.415,0:01:41.187
ตอนนี้ ฉันจะบอกคุณว่าทำไมประเด็นนี้ถึง[br]สำคัญสำหรับฉัน

0:01:42.144,0:01:44.894
ฉันเป็นคนอาหรับ ฉันเป็นผู้อพยพ

0:01:46.024,0:01:47.291
ฉันเป็นมุสลิม

0:01:48.006,0:01:51.780
ฉันใช้เวลา 12 ปีที่ผ่านมาทำงานกับผู้ลี้ภัย

0:01:51.804,0:01:53.246
โอ้ และฉันยังเป็นเกย์ด้วย

0:01:53.270,0:01:55.170
นี่ทำให้ฉันเป็นที่ชื่นชอบมากในทุกวันนี้

0:01:55.194,0:01:57.085
(เสียงหัวเราะ)

0:01:57.109,0:01:59.053
แต่ฉันเป็นลูกสาวของผู้ลี้ภัย

0:02:00.056,0:02:04.554
คุณยายของฉันออกจากซีเรียในปี 1964 ในช่วง[br]ที่ซีเรียตกอยู่ภายใต้ระบอบอัสซาดครั้งแรก

0:02:04.578,0:02:08.025
เธอตั้งครรภ์ได้ 3 เดือนตอนที่เธอเก็บของ

0:02:08.049,0:02:11.143
พร้อมกับลูกทั้ง 5 คนของเธอ[br]เพื่อไปยังจอร์แดน

0:02:11.167,0:02:14.179
โดยไม่รู้ว่าอะไรรออยู่ข้างหน้าสำหรับเธอ[br]และครอบครัวของเธอ

0:02:14.203,0:02:17.840
คุณตาของฉันตัดสินใจจะอยู่ต่อ ท่านไม่เชื่อ[br]ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายนัก

0:02:18.562,0:02:22.036
หนึ่งเดือนต่อมา ท่านย้ายตามยายมา[br]หลังจากน้องชายของท่านถูกลงโทษอย่างทรมาน

0:02:22.060,0:02:24.489
และโรงงานของท่านถูกยึดโดยรัฐบาล

0:02:25.039,0:02:27.233
พวกท่านตัดสินใจสร้างชีวิตที่นี่โดยเริ่มจาก[br]ความยากลำบาก[br]

0:02:27.257,0:02:30.532
จนกลายเป็นพลเมืองจอร์แดนที่ร่ำรวย[br]และเป็นอิสระ

0:02:31.969,0:02:34.462
ฉันเกิดที่จอร์แดนในอีก 11 ปีต่อมา

0:02:35.431,0:02:38.741
มันสำคัญมากสำหรับคุณยายของฉันที่พวกเราจะ[br]รู้ความเป็นมา

0:02:38.765,0:02:39.919
และการเดินทางของพวกเรา

0:02:40.883,0:02:44.500
ฉันอายุ 8 ขวบตอนท่านพาฉันไปเยี่ยมค่าย[br]ผู้ลี้ภัยครั้งแรก

0:02:44.524,0:02:45.964
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม

0:02:46.636,0:02:48.767
ฉันไม่รู้ว่าทำไมมันถึงสำคัญกับท่านนักหนา

0:02:48.791,0:02:50.241
ในการที่เราจะไปที่นั่น

0:02:50.265,0:02:53.204
ฉันจำได้ว่าตัวเองเดินเข้าไปในค่าย[br]จับมือท่านไว้

0:02:53.228,0:02:55.197
และท่านบอกว่า "ไปเล่นกับเด็กๆ สิ"

0:02:55.221,0:02:57.724
ระหว่างที่เธอเยี่ยมผู้หญิงในค่าย

0:02:58.606,0:02:59.818
ฉันไม่ต้องการทำแบบนั้น

0:02:59.842,0:03:01.258
เด็กพวกนั้นไม่เหมือนกับฉัน

0:03:01.282,0:03:03.060
พวกเขาจน อาศัยอยู่ในค่าย

0:03:03.084,0:03:04.424
ฉันปฏิเสธ

0:03:04.448,0:03:07.414
เธอคุกเข่าลงข้างฉัน[br]และพูดด้วยเสียงจริงจังว่า "ไป"

0:03:07.438,0:03:09.592
และอย่ากลับมาจนกว่าหลานจะเล่นกับเด็กๆ แล้ว

0:03:09.616,0:03:11.656
อย่าแม้แต่จะคิดว่าเด็กพวกนั้นต่ำต้อยกว่าหลาน

0:03:11.680,0:03:13.979
หรือหลานฉลาดจนไม่ต้องเรียนรู้อะไรจากพวกเขา"

0:03:14.520,0:03:15.969
ฉันฝืนใจเดินเข้าไป

0:03:15.993,0:03:18.281
ฉันไม่อยากจะทำให้คุณยายผิดหวัง

0:03:19.095,0:03:20.666
2-3 ชั่วโมงต่อมา ฉันเดินกลับมา

0:03:20.666,0:03:25.526
ใช้เวลาเล่นซอกเกอร์กับเด็กๆ ในค่าย

0:03:26.039,0:03:27.316
พวกเราเดินออกจากค่าย

0:03:27.340,0:03:30.035
และฉันตื่นเต้นมากทีจะเล่าให้[br]เธอฟังว่าฉันมีช่วงเวลาที่ดีแค่ไหน

0:03:30.059,0:03:31.990
และเด็กพวกนั้นมหัศจรรย์มากแค่ไหน

0:03:33.175,0:03:35.855
"ฮะรอม" ฉันพูดเป็นภาษาอารบิก [br]"พวกเขาช่างน่าสงสาร"

0:03:36.648,0:03:39.735
"พวกเราต่างฮะรอม(บาป)" เธอใช้คำเดิมแต่มี[br]ความหมายที่แตกต่างออกไป

0:03:39.759,0:03:41.092
แปลว่าพวกเราต่างมีความผิดบาปกันทั้งสิ้น

0:03:42.002,0:03:44.375
"อย่าสงสารพวกเขา จงเชื่อในพวกเขา"

0:03:46.351,0:03:49.770
ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น[br]จนกระทั่งฉันออกจากบ้านเกิดมายังสหรัฐฯ

0:03:49.794,0:03:51.806
ฉันถึงเพิ่งตระหนักถึงผลกระทบในคำพูดนั้น

0:03:53.187,0:03:56.861
หลังจากเรียนจบ ฉันสมัครและได้รับสถานะ[br]ลี้ภัยทางการเมือง

0:03:56.885,0:03:58.977
เพราะฉันเป็นสมาชิกของกลุ่มแบบนี้

0:03:59.710,0:04:01.400
คนบางคนอาจจะไม่ตระหนักถึง

0:04:01.424,0:04:05.090
แต่คุณสามารถโดนประหารชีวิตได้ในบางประเทศ[br]เพราะคุณเป็นเกย์

0:04:07.077,0:04:09.121
ฉันต้องยอมละทิ้งสถานะพลเมืองจอร์แดน

0:04:09.145,0:04:11.038
นั่นเป็นการตัดสินใจที่ยากที่สุดเท่าที่ฉัน[br]เคยทำมา

0:04:11.038,0:04:12.998
แต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่น

0:04:17.387,0:04:18.630
ประเด็นคือ

0:04:19.506,0:04:22.582
เมื่อคุณพบว่าตนเองต้องเลือก[br]ระหว่างบ้านกับการมีชีวิตรอด

0:04:22.606,0:04:25.438
คำถามที่ว่า "คุณมาจากไหน?"[br]เริ่มซับซ้อนขึ้น

0:04:26.772,0:04:30.039
ผู้หญิงซีเรียที่ฉันเพิ่งพบ[br]ในค่ายผู้ลี้ภัยที่กรีซ

0:04:30.063,0:04:31.331
อธิบายเรื่องนี้ได้ชัดเจน

0:04:31.355,0:04:34.925
เมื่อเธอนึกถึงวินาทีที่เธอตระหนักว่าเธอ[br]ต้องหนีออกจากอเลปโป

0:04:35.277,0:04:37.535
"ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง [br]และมันไม่เหลืออะไรเลย

0:04:37.559,0:04:38.918
มีแต่เศษหิน ปูน เต็มไปหมด

0:04:39.593,0:04:43.385
ไม่มีร้านค้า ถนน หรือโรงเรียน[br]ทุกอย่างหายไปจนหมดสิ้น

0:04:44.006,0:04:46.053
ฉันอยู่ในอพาร์ตเม้นท์ของฉันหลายเดือน

0:04:46.077,0:04:49.147
ฟังเสียงระเบิดที่ถูกทิ้งลงมา[br]และมองดูผู้คนล้มตาย

0:04:49.771,0:04:51.834
แต่ฉันมักจะคิดว่ามันจะต้องดีขึ้น

0:04:53.028,0:04:55.102
ไม่มีใครบังคับให้ฉันออกจากที่นี่

0:04:55.126,0:04:57.168
ไม่มีใครพรากบ้านไปจากฉันได้

0:04:57.795,0:05:00.481
และฉันไม่รู้เลยว่าทำไมเมื่อฉันมองออกไป[br]ในตอนเช้าของวันนั้น

0:05:00.481,0:05:04.229
ฉันถึงตระหนักว่าหากฉันไม่ออกจากที่นี่[br]ลูกทั้งสามคนของฉันต้องตาย

0:05:04.253,0:05:05.642
ดังนั้น พวกเราจึงหนีออกมา

0:05:05.666,0:05:08.670
พวกเราหนีมาเพราะว่าฉันพวกเราต้องทำ[br]ไม่ใช่เพราะพวกเราอยากทำ

0:05:08.694,0:05:10.442
มันไม่มีทางเลือกอื่น" เธอพูด

0:05:11.978,0:05:14.256
มันยากที่จะเชื่อว่าที่ไหนเป็นที่ของคุณ

0:05:14.280,0:05:15.744
เมื่อคุณไม่มีบ้านอีกต่อไป

0:05:15.768,0:05:19.774
เมื่อประเทศของคุณผลักไสคุณด้วยความกลัว[br]หรือการข่มเหงรังแก

0:05:19.798,0:05:23.702
หรือเมืองที่คุณเติบโตถูกทำลายจนหมดสิ้น

0:05:24.805,0:05:26.836
ฉันไม่รู้สึกว่าฉันมีบ้านอีกต่อไป

0:05:26.860,0:05:29.171
ฉันไม่ได้เป็นพลเมืองจอร์แดนอีกต่อไป

0:05:29.171,0:05:31.113
แต่ฉันก็ไม่ได้เป็นพลเมืองอเมริกันเช่นกัน

0:05:31.643,0:05:33.381
ฉันรู้สึกถึงความโดดเดี่ยวเดียวดาย

0:05:33.405,0:05:35.524
ซึ่งยังคงยากที่จะหาคำใดมาบรรยายในวันนี้

0:05:36.781,0:05:40.064
หลังจากเรียนจบ ฉันต้องการที่จะหาที่ๆ [br]ฉันจะเรียกว่าบ้านได้

0:05:40.546,0:05:42.262
ฉันเดินตะลอนยังรัฐต่างๆ

0:05:42.286,0:05:44.721
และสุดท้ายก็จบลงที่นอร์ธแคโรไลนา

0:05:44.745,0:05:46.870
คนใจดีที่สงสารฉัน

0:05:47.413,0:05:48.747
เสนอจ่ายค่าเช่า

0:05:49.405,0:05:52.719
ซื้ออาหารหรือสูทให้[br]สำหรับการสัมภาษณ์งานใหม่

0:05:52.743,0:05:55.766
มันกลับทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว[br]และไร้ความสามารถมากกว่าเดิม

0:05:56.481,0:05:58.295
จนกระทั่งฉันเจอคุณซาร่า

0:05:58.319,0:06:02.055
คริสตศาสนิกชนชาวใต้ที่ให้งานฉัน

0:06:02.079,0:06:03.972
และนั่นทำให้ฉันเริ่มเชื่อในตัวเอง

0:06:04.695,0:06:08.492
คุณซาร่าเป็นเจ้าของร้านอาหารในภูเขา[br]ของนอร์ธแคโรไลนา

0:06:09.856,0:06:12.025
ฉันคิดว่า เป็นเพราะการอบรมสั่งสอน[br]ที่เป็นพิเศษ

0:06:12.049,0:06:13.568
และการศึกษาจากเซเว่นซิสเตอร์

0:06:13.592,0:06:15.796
จึงทำให้เธอจ้างฉันให้บริหารร้านอาหาร

0:06:15.820,0:06:17.028
ฉันคิดผิด

0:06:17.972,0:06:19.675
ฉันเริ่มต้นจากการล้างจาน

0:06:19.699,0:06:21.678
ล้างห้องน้ำและย่างเนื้อ

0:06:22.247,0:06:25.332
ฉันอ่อนน้อมถ่อมตน [br]ทำให้ฉันเห็นคุณค่าของการขยันทำงาน

0:06:25.356,0:06:27.966
แต่ที่สำคัญที่สุด ฉันรู้สึกมีคุณค่า[br]และเป็นที่ยอมรับ

0:06:28.924,0:06:30.804
ฉันฉลองคริสมาสต์กับครอบครัวของเธอ

0:06:30.828,0:06:33.180
และเธอพยายามที่จะถือศีลอดกับฉัน

0:06:34.236,0:06:36.906
ฉันจำได้ว่าตนรู้สึกกังวลมากในการเปิดเผย[br]เพศสภาพให้เธอรู้

0:06:36.930,0:06:38.972
อย่างที่รู้ เธอเป็นคริสตศาสนิกชนชาวใต้

0:06:38.996,0:06:40.456
ฉันนั่งอยู่บนโซฟาข้างเธอ

0:06:40.480,0:06:43.011
และพูดว่า "คุณซาร่า [br]คุณรู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นเกย์"

0:06:43.035,0:06:45.221
คำตอบของเธอคือสิ่งที่ฉันจะไม่มีวันลืม

0:06:45.715,0:06:47.914
"ไม่เป็นไรเลย ที่รัก [br]แค่อย่ามั่วไปทั่วก็พอ"

0:06:47.938,0:06:51.110
(เสียงหัวเราะ)

0:06:51.134,0:06:53.809
(เสียงปรบมือ)

0:06:53.833,0:06:59.745
ในที่สุดฉันย้ายไปที่แอตแลนตา[br]ยังคงพยายามหาบ้านของฉัน

0:07:00.261,0:07:02.640
การเดินทางของฉันเริ่มเปลียนทิศทาง[br]ในช่วง 3 ปีต่อมา

0:07:02.664,0:07:05.897
หลังจากที่ฉันพบกลุ่มเด็กๆ ผู้ลี้ภัย[br]เล่นซอกเกอร์กันข้างนอก

0:07:06.318,0:07:08.858
ฉันเลี้ยวผิดทางไปยังอพาร์ตเม้นท์

0:07:08.882,0:07:11.097
และเห็นเด็กเหล่านั้นเล่นซอกเกอร์กัน[br]อยู่ข้างนอก

0:07:11.496,0:07:13.753
ใช้เท้าเปลือยเปล่าเตะลูกซอกเกอร์[br]ที่ขาดรุ่งริ่ง

0:07:13.753,0:07:15.535
และใช้หินตั้งไว้เป็นโกล

0:07:15.559,0:07:17.259
ฉันมองพวกเขาเป็นเวลาเกือบชั่วโมง

0:07:17.283,0:07:18.861
และฉันก็ยิ้มออกมา

0:07:19.296,0:07:20.883
เด็กพวกนี้ทำให้ฉันระลึกถึงบ้าน

0:07:21.368,0:07:23.846
พวกเขาทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันเล่นซอกเกอร์

0:07:23.870,0:07:26.500
บนถนนในจอร์แดนกับพี่ชายและลูกพี่ลูกน้อง

0:07:27.792,0:07:29.793
ฉันตัดสินใจเข้าไปเล่นกับพวกเขาในที่สุด

0:07:29.817,0:07:32.660
พวกเขาประหลาดใจเล็กน้อยกับ[br]การที่จะให้ฉันร่วมเล่นด้วย

0:07:32.684,0:07:35.346
เพราะพวกเขาคิดว่าผู้หญิงเล่นไม่เป็น

0:07:35.370,0:07:36.716
แต่แน่นอนว่าฉันเล่นเป็น

0:07:36.740,0:07:38.328
ฉันถามว่าพวกเขาเคยเล่นเป็นทีมไหม

0:07:38.328,0:07:41.442
พวกเขาตอบว่าไม่เคย แต่อยากจะลองเล่นดู

0:07:41.931,0:07:44.952
ฉันชนะพวกเขา และพวกเราก็เริ่มตั้งทีมแรกกัน

0:07:45.851,0:07:50.735
กลุ่มเด็กเหล่านี้มอบช่วงเวลาเกี่ยวกับ[br]ผู้ลี้ภัย ความยากจน

0:07:51.997,0:07:53.229
และมนุษยธรรมให้ฉัน

0:07:54.375,0:07:57.930
3 พี่น้องจากอัฟกานิสถาน รูฮัลลาห์ [br]นูรัลลาห์ และซาบิลลาห์

0:07:57.954,0:07:59.578
เล่นเป็นตัวหลัก

0:08:00.380,0:08:03.948
ฉันไปสายในวันหนึ่งและพบว่า[br]สนามนั้นว่างเปล่า

0:08:03.972,0:08:05.153
ฉันกังวลมาก

0:08:05.177,0:08:06.788
ทีมของฉันรักการฝึกซ้อม

0:08:06.812,0:08:09.419
มันผิดปกติสำหรับพวกเขา[br]ที่จะพลาดการฝึก

0:08:09.443,0:08:12.531
ฉันออกจากรถ และเด็ก 2 คนก็วิ่งออกมา[br]จากด้านหลังกองขยะ

0:08:12.555,0:08:14.138
โบกมือให้ฉันอย่างลนลาน

0:08:15.095,0:08:16.456
"โค้ช รูห์ถูกตี

0:08:16.456,0:08:18.618
มีแต่เลือดเต็มไปหมด"

0:08:18.618,0:08:20.507
"เธอหมายความอย่างไรที่บอกว่าเขาถูกตี?"

0:08:20.507,0:08:22.744
"พวกเด็กนิสัยไม่ดีมาและตีเขา โค้ช

0:08:22.744,0:08:25.570
"ทุกคนหนีไปหมด พวกเขากลัว"

0:08:25.594,0:08:28.312
พวกเราโดดขึ้นรถและขับไปยัง[br]อพาร์ตเมนท์ของรูห์

0:08:28.336,0:08:30.835
ฉันเคาะประตู และนูห์เป็นคนเปิด

0:08:31.589,0:08:34.341
"รูห์อยู่ไหน ฉันต้องคุยกับเขา [br]ดูว่าเขาโอเคไหม"

0:08:34.365,0:08:37.301
"เขาอยู่ในห้อง โค้ช เขาไม่ยอมออกมา"

0:08:37.325,0:08:38.492
ฉันเคาะประตู

0:08:38.516,0:08:40.766
"รูห์ ออกมาเถอะ เราต้องคุยกันนะ

0:08:40.766,0:08:43.781
ฉันต้องดูว่าเธอโอเคไหม หรือต้องไปโรงพยาบาล"

0:08:43.781,0:08:44.976
เขาออกมา

0:08:44.976,0:08:47.478
มีรอยแผลลึกบนศีรษะ ปากฉีก

0:08:48.019,0:08:49.770
และร่างของเขาสั่นไปหมด

0:08:50.514,0:08:51.847
ฉันมองเขา

0:08:51.871,0:08:54.430
และฉันขอให้เด็กๆ เรียกแม่ของพวกเขา

0:08:54.454,0:08:56.866
เพราะว่าฉันต้องการไปโรงพยาบาลกับพวกเขา

0:08:56.890,0:08:58.197
เด็กๆ เรียกแม่

0:08:58.608,0:08:59.800
เธอเดินออกมา

0:09:00.239,0:09:03.818
ฉันหันไปหาเธอและเธอเริ่มกรีดร้องในภาษาฟาร์ซี

0:09:04.577,0:09:06.652
เด็กชายทิ้งตัวลงกับพื้นและหัวเราะ

0:09:06.676,0:09:07.828
ฉันสับสนมาก

0:09:07.852,0:09:09.926
เพราะว่ามันไม่มีอะไรน่าขำเลย

0:09:10.390,0:09:12.390
เด็กๆ อธิบายว่าแม่ของพวกเขาพูดว่า

0:09:12.414,0:09:15.228
"ลูกบอกแม่ว่าโค้ชของลูกเป็นผู้หญิงมุสลิม"

0:09:15.252,0:09:17.621
จากด้านหลัง ฉันไม่มีอะไรเหมือนเธอเลย

0:09:17.645,0:09:21.278
(เสียงหัวเราะ)

0:09:21.302,0:09:23.538
"ฉันเป็นมุสลิม" ฉันพูด หันไปหาเธอ

0:09:23.562,0:09:25.493
(ภาษาอิสลาม)

0:09:25.517,0:09:27.886
อ้างถึงการประกาศศรัทธาของชาวมุสลิม

0:09:28.587,0:09:29.891
ความสับสน

0:09:31.208,0:09:33.198
และบางทีก็อาจเป็นการเรียกความมั่นใจด้วย[br]

0:09:33.222,0:09:34.241
เธอตระหนักว่า ใช่

0:09:34.241,0:09:37.692
ฉัน ผู้มีท่าทีแบบอเมริกัน ใส่ขาสั้น [br]ไม่คลุมหน้า

0:09:37.716,0:09:38.906
เป็นชาวมุสลิมจริงๆ

0:09:40.166,0:09:42.116
ครอบครัวของพวกเขาหนีจากตาลีบัน

0:09:43.687,0:09:46.141
คนนับร้อยในหมู่บ้านถูกสังหาร

0:09:46.685,0:09:48.722
พ่อของพวกเขาถูกตาลีบันจับตัวไป

0:09:48.722,0:09:52.723
และกลับมาในอีก 2-3 เดือนในสภาพที่ไม่[br]เหมือนเดิมเลย

0:09:54.738,0:09:57.149
ครอบครัวนี้หนีไปยังปากีสถาน

0:09:57.173,0:10:00.741
เด็กชายที่โตสุด 2 คนซึ่งมีอายุ 8 และ 10 ปี[br]ในตอนนั้น

0:10:00.765,0:10:04.002
ต้องทอพรม 10 ชั่วโมงต่อวัน[br]เพื่อหาเลี้ยงครอบครัว

0:10:04.926,0:10:08.683
พวกเขาตื่นเต้นเมื่อรู้ว่า[br]พวกเขาได้รับการอนุมัติ

0:10:08.707,0:10:11.199
ให้ตั้งรกรากใหม่ที่สหรัฐฯ ได้

0:10:11.223,0:10:14.476
พวกเขาเป็นหนึ่งในคน 0.1% [br]ที่ได้โอกาสเช่นนี้

0:10:14.500,0:10:16.090
พวกเขาได้รางวัลชิ้นใหญ่

0:10:16.930,0:10:18.500
เรื่องราวนี้ไม่น่าแปลกเท่าไร

0:10:19.085,0:10:22.993
ทุกครอบครัวผู้ลี้ภัยที่ฉันทำงานด้วยมัก[br]มีเรื่องเล่าแบบเดียวกันนี้

0:10:23.017,0:10:24.357
ฉันทำงานกับเด็ก

0:10:25.206,0:10:29.065
ที่เห็นแม่ของเขาถูกข่มขืน พ่อถูกตัดนิ้ว

0:10:29.089,0:10:32.044
เด็กคนหนึ่งเห็นกระสุนเจาะเข้าที่ศรีษะยาย

0:10:32.068,0:10:36.106
เพราะเธอไม่ยอมให้พวกกบฎเอาตัวเขาไปเป็นทหาร

0:10:37.683,0:10:39.484
การเดินทางของพวกเขาตามหลอกหลอนพวกเขา

0:10:39.940,0:10:45.714
แต่สิ่งที่ฉันเห็นทุกวันคือความหวัง[br]การปรับตัว ความมุ่งมั่น

0:10:45.738,0:10:46.923
ความรักในชีวิต

0:10:46.947,0:10:49.791
และความซาบซึ้งในการเริ่มต้นชีวิตใหม่

0:10:51.607,0:10:53.732
ฉันอยู่ที่อพาร์ตเมนท์ของเด็กๆ หนึ่งคืน

0:10:53.756,0:10:58.566
เมื่อแม่ของพวกเขากลับมาจากการทำความสะอาด[br]ห้องในโรงแรม 18 ห้องภายในหนึ่งวัน

0:10:58.590,0:11:00.883
เธอนั่งลง และนูห์นวดเท้าให้เธอ

0:11:01.679,0:11:04.754
บอกว่าเขาจะดูแลเธอเมื่อเขาเรียนจบ

0:11:04.778,0:11:06.272
เธอยิ้มอย่างเหนื่อยอ่อน

0:11:06.296,0:11:09.704
"พระเจ้านั้นประเสริฐ ชีวิตนั้นดี[br]พวกเราโชคดีที่อยู่ที่นี่"

0:11:11.001,0:11:15.796
สองปีให้หลังมานี้ พวกเราเห็นการเพิ่มขึ้น[br]ของความรู้สึกต่อต้านผู้ลี้ภัย

0:11:16.219,0:11:17.438
แพร่กระจายทั่วโลก

0:11:18.579,0:11:21.823
ตัวเลขนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะพวกเราไม่ทำ[br]อะไรเพื่อป้องกันมัน

0:11:21.847,0:11:23.548
และไม่มีอะไรหยุดมันได้

0:11:23.572,0:11:27.124
ประเด็นไม่ควรอยู่ที่การกันไม่ให้ผู้ลี้ภัย[br]เข้ามายังประเทศของเรา

0:11:27.148,0:11:30.136
แต่อยู่ที่การไม่บังคับให้พวกเขาต้องออกนอก[br]ประเทศของตนเอง

0:11:30.160,0:11:34.595
(เสียงปรบมือ)

0:11:46.510,0:11:47.835
ขอโทษค่ะ

0:11:47.859,0:11:51.787
(เสียงปรบมือ)

0:11:57.917,0:12:00.442
ต้องทรมานมากเท่าไหร่

0:12:00.466,0:12:02.511
พวกเราต้องทนทุกข์ทรมารอีกแค่ไหน

0:12:03.255,0:12:05.410
ต้องมีคนอีกกี่คนที่โดนบีบบังคับ[br]ให้ละทิ้งบ้านเกิดของตนเอง

0:12:05.410,0:12:07.215
พวกเราถึงจะพูดได้ว่า "พอแล้ว"?

0:12:07.215,0:12:08.664
ร้อยล้านคนหรอ?

0:12:09.125,0:12:11.951
พวกเราไม่ได้แค่สร้างความอับอาย ตำหนิ[br]และปฏิเสธพวกเขา

0:12:13.245,0:12:16.078
สำหรับเรื่องไร้สาระที่พวกเขาทำอะไรไม่ได้

0:12:17.012,0:12:18.167
พวกเรายังทรมานเขา

0:12:18.191,0:12:21.156
ทั้งที่พวกเราควรจะต้อนรับเขา[br]สู่ประเทศของเรา

0:12:23.291,0:12:26.594
เรากลับปลดเปลื้องศักดิ์ศรีของเขา[br]ปฏิบัติราวกับพวกเขาเป็นอาชญากร

0:12:26.618,0:12:29.324
มีนักเรียนมาขอพบฉันที่ออฟฟิส[br]เมื่อ 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา

0:12:29.348,0:12:31.164
เธอมาจากอิรัก

0:12:31.188,0:12:32.627
เธอร้องไห้หนักมาก

0:12:33.595,0:12:35.223
"ทำไมพวกเขาเกลียดเรา?"

0:12:35.247,0:12:36.421
"ใครเกลียดคุณ?"

0:12:36.445,0:12:39.216
"ทุกคน ทุกคนเกลียดเราเพราะเราเป็นผู้ลี้ภัย

0:12:39.240,0:12:40.596
เพราะพวกเราเป็นมุสลิม"

0:12:42.019,0:12:44.355
ในอดีต ฉันสามารถปลอบนักเรียนได้ว่า

0:12:44.379,0:12:47.016
คนส่วนใหญ่ในโลกไม่ได้เกลียดผู้ลี้ภัย

0:12:47.040,0:12:48.425
แต่ตอนนี้ ฉันทำไม่ได้

0:12:48.868,0:12:52.012
ฉันอธิบายไม่ได้ว่าทำไมบางคนพยายามจะดึง[br]ผ้าคลุมหน้าแม่ของเธอ

0:12:52.012,0:12:54.157
ตอนที่พวกเขาซื้อของกันอยู่

0:12:54.181,0:12:57.279
หรือทำไมผู้เล่นอีกทีมเรียกเธอว่า[br]ผู้ก่อการร้าย

0:12:57.279,0:12:59.932
และบอกให้เธอกลับไปยังที่ๆ เธอจากมา

0:12:59.956,0:13:01.718
ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่า

0:13:01.742,0:13:04.081
ว่าการที่พ่อของเธอยอมเสียสละสูงสุด

0:13:04.105,0:13:07.225
ด้วยการเป็นล่ามให้กองทัพสหรัฐฯ นั้น

0:13:07.249,0:13:09.959
จะทำให้ผู้คนนับถือเธอเหมือนกับ[br]พลเมืองอเมริกันทั่วไป

0:13:11.051,0:13:13.923
พวกเราเปิดรับผู้ลี้ภัยจากทั่วโลกน้อยมาก

0:13:14.949,0:13:17.635
พวกเราให้จัดที่อยู่ให้พวกเขาน้อยกว่า 0.1%

0:13:18.778,0:13:21.978
0.1% ที่ว่าเราเห็นว่ามันสำคัญต่อเรา[br]มากกว่าพวกเขา

0:13:22.797,0:13:26.583
นี่ทำให้ฉันตะลึงจนพูดไม่ออก[br]ว่าทำไมผู้ลี้ภัยถูกมองว่าเป็นสิ่งสกปรก

0:13:26.607,0:13:28.220
หรือเป็นสิ่งที่อับอาย

0:13:28.244,0:13:30.108
พวกเขาไม่มีอะไรที่ควรจะละอายเลย

0:13:33.827,0:13:36.550
พวกเราเฝ้ามองการเจริญเติบโต[br]ในทุกด้านของชีวิตพวกเรา

0:13:36.574,0:13:37.952
ยกเว้นการเติบโตด้านมนุษยธรรม

0:13:38.523,0:13:42.962
มี 65.3 ล้านคนโดนบีบบังคับ[br]ให้ออกจากบ้านเกิด

0:13:42.986,0:13:44.230
เพราะว่าสงคราม

0:13:44.685,0:13:46.534
นี่เป็นจำนวนที่มากที่สุดในประวัติศาสตร์

0:13:47.110,0:13:49.167
พวกเราต่างหากที่ควรจะต้องละอายในตนเอง

0:13:49.342,0:13:50.497
ขอบคุณค่ะ

0:13:50.497,0:13:54.497
(เสียงปรบมือ)