1
00:00:00,944 --> 00:00:02,842
Θυμάμαι όταν έμαθα

2
00:00:02,866 --> 00:00:04,755
ότι θα μιλήσω σε συνέδριο TED.

3
00:00:04,929 --> 00:00:07,190
Έτρεξα σε μία απ' τις αίθουσες
που έκανα μάθημα

4
00:00:07,190 --> 00:00:08,533
να το πω στους μαθητές μου.

5
00:00:08,533 --> 00:00:09,695
«Παιδιά, μαντέψτε!

6
00:00:09,789 --> 00:00:11,577
Μου ζήτησαν να μιλήσω στο TED».

7
00:00:11,891 --> 00:00:13,922
Η αντίδραση δεν ήταν αυτή που περίμενα.

8
00:00:13,946 --> 00:00:15,404
Η αίθουσα σώπασε.

9
00:00:17,134 --> 00:00:20,234
«Ομιλία TED; Όπως εκείνη
που μας βάλατε να δούμε για το σθένος;

10
00:00:20,234 --> 00:00:23,813
Ή την άλλη με τον επιστήμονα που έκανε
αυτό το εντυπωσιακό με τα ρομπότ;»

11
00:00:23,837 --> 00:00:24,783
Ρώτησε ο Μουχάμαντ.

12
00:00:24,783 --> 00:00:26,204
«Ναι, ακριβώς σαν αυτήν».

13
00:00:27,137 --> 00:00:30,071
«Μα κυρία, αυτοί οι άνθρωποι
είναι σημαντικοί και έξυπνοι».

14
00:00:30,095 --> 00:00:32,172
(Γέλια)

15
00:00:32,196 --> 00:00:33,518
«Το ξέρω».

16
00:00:34,793 --> 00:00:38,510
«Γιατί θα μιλήσετε;
Αφού δεν σας αρέσει να μιλάτε δημόσια».

17
00:00:39,071 --> 00:00:40,580
«Πράγματι», του απάντησα.

18
00:00:42,334 --> 00:00:45,933
«Αλλά είναι σημαντικό να μιλήσω
για εμάς, για τα ταξίδια σας,

19
00:00:45,957 --> 00:00:47,116
για το ταξίδι μου.

20
00:00:47,140 --> 00:00:48,409
Πρέπει να μάθει ο κόσμος».

21
00:00:49,098 --> 00:00:51,811
Οι μαθητές στο σχολείο προσφύγων
που έχω ιδρύσει

22
00:00:51,835 --> 00:00:53,847
αποφάσισαν να με ενθαρρύνουν.

23
00:00:54,251 --> 00:00:56,270
«Ωραία. Κανονίστε να τα πάτε καλά, κυρία».

24
00:00:56,270 --> 00:00:58,254
(Γέλια)

25
00:00:58,818 --> 00:01:02,876
65,3 εκατομμύρια άνθρωποι
έχουν εκτοπιστεί βίαια από τα σπίτια τους

26
00:01:02,876 --> 00:01:04,998
εξαιτίας πολέμων ή εκδιώξεων.

27
00:01:06,035 --> 00:01:09,018
Ο μεγαλύτερος αριθμός,
11 εκατομμύρια, είναι απ' τη Συρία.

28
00:01:09,963 --> 00:01:14,322
33.952 άνθρωποι εγκαταλείπουν
τα σπίτια τους καθημερινά.

29
00:01:16,846 --> 00:01:20,044
Η συντριπτική πλειοψηφία διαμένει
σε καταυλισμούς προσφύγων

30
00:01:20,068 --> 00:01:24,093
όπου οι συνθήκες δεν μπορούν σε καμία
περίπτωση να χαρακτηριστούν ανθρώπινες.

31
00:01:24,686 --> 00:01:29,036
Συμμετέχουμε στην εξαθλίωση
του ανθρώπινου είδους.

32
00:01:32,750 --> 00:01:34,531
Ποτέ δεν είχαμε τόσο υψηλά νούμερα.

33
00:01:34,555 --> 00:01:37,676
Είναι ο υψηλότερος αριθμός
προσφύγων από τον Δεύτερο Παγκόσμιο.

34
00:01:38,415 --> 00:01:41,577
Θα σας πω γιατί αυτό το ζήτημα
είναι τόσο σημαντικό για μένα.

35
00:01:42,144 --> 00:01:44,894
Είμαι Αράβισσα. Είμαι πρόσφυγας.

36
00:01:46,024 --> 00:01:47,291
Είμαι Μουσουλμάνα.

37
00:01:48,006 --> 00:01:51,780
Δουλεύω τα τελευταία 12 χρόνια
με πρόσφυγες.

38
00:01:51,804 --> 00:01:53,246
Α, επίσης είμαι ομοφυλόφιλη.

39
00:01:53,270 --> 00:01:55,460
Στις μέρες μας,
αυτό με κάνει πολύ δημοφιλή.

40
00:01:55,460 --> 00:01:57,085
(Γέλια)

41
00:01:57,109 --> 00:01:59,053
Αλλά είμαι κόρη ενός πρόσφυγα.

42
00:02:00,056 --> 00:02:04,164
Η γιαγιά μου έφυγε απ' τη Συρία το 1964
κατά το πρώτο καθεστώς Άσαντ.

43
00:02:04,578 --> 00:02:08,025
Ήταν τριών μηνών έγκυος
όταν ετοίμασε τη βαλίτσα της,

44
00:02:08,049 --> 00:02:11,213
μάζεψε τα πέντε παιδιά της
και οδήγησε μέχρι τη γειτονική Ιορδανία,

45
00:02:11,213 --> 00:02:13,809
χωρίς να γνωρίζει
τι τους επιφυλάσσει το μέλλον.

46
00:02:14,203 --> 00:02:17,840
Ο παππούς μου αποφάσισε να μείνει
πιστεύοντας ότι δεν ήταν τόσο άσχημα.

47
00:02:18,562 --> 00:02:22,036
Τους ακολούθησε ένα μήνα μετά,
αφού βασάνισαν τα αδέρφια του

48
00:02:22,060 --> 00:02:24,489
και η κυβέρνηση
κατέλαβε το εργοστάσιό του.

49
00:02:25,039 --> 00:02:27,323
Ξανάχτισαν τις ζωές τους
ξεκινώντας απ' την αρχή

50
00:02:27,323 --> 00:02:30,852
και έγιναν ανεξάρτητοι,
ευκατάστατοι Ιορδανοί πολίτες.

51
00:02:31,969 --> 00:02:34,462
Γεννήθηκα στην Ιορδανία 11 χρόνια μετά.

52
00:02:35,431 --> 00:02:37,265
Ήταν πολύ σημαντικό για τη γιαγιά μου

53
00:02:37,265 --> 00:02:39,919
να γνωρίζουμε την ιστορία μας
και το ταξίδι μας.

54
00:02:40,773 --> 00:02:44,460
Ήμουν 8 χρονών όταν με πήγε να επισκεφτώ
για πρώτη φορά καταυλισμό προσφύγων.

55
00:02:44,524 --> 00:02:45,964
Δεν καταλάβαινα γιατί.

56
00:02:46,636 --> 00:02:48,767
Δεν ήξερα γιατί της ήταν τόσο σημαντικό

57
00:02:48,791 --> 00:02:49,701
να πάμε.

58
00:02:50,265 --> 00:02:53,204
Θυμάμαι να περπατάω στον καταυλισμό
κρατώντας το χέρι της

59
00:02:53,228 --> 00:02:55,197
και να μου λέει «Παίξε με τα παιδιά»

60
00:02:55,221 --> 00:02:57,884
ενώ εκείνη επισκεπτόταν
τις γυναίκες του καταυλισμού.

61
00:02:58,606 --> 00:02:59,588
Δεν ήθελα.

62
00:02:59,842 --> 00:03:01,258
Εκείνα δεν ήταν σαν εμένα.

63
00:03:01,282 --> 00:03:03,060
Ήταν φτωχά. Ζούσαν σε καταυλισμό.

64
00:03:03,084 --> 00:03:04,104
Αρνήθηκα.

65
00:03:04,448 --> 00:03:07,104
Γονάτισε δίπλα μου
και μου είπε αυστηρά «Πήγαινε.

66
00:03:07,438 --> 00:03:09,592
Μη γυρίσεις πίσω μέχρι να παίξετε.

67
00:03:09,616 --> 00:03:11,656
Μη σκέφτεσαι ότι κάποιοι είναι κατώτεροι

68
00:03:11,680 --> 00:03:13,979
ή ότι δεν θα μάθεις κάτι από αυτούς».

69
00:03:14,520 --> 00:03:15,969
Πήγα διστακτικά.

70
00:03:15,993 --> 00:03:18,281
Δεν ήθελα να απογοητεύσω τη γιαγιά μου.

71
00:03:19,475 --> 00:03:20,872
Επέστρεψα μερικές ώρες μετά

72
00:03:20,896 --> 00:03:25,526
αφού έπαιξα ποδόσφαιρο
με τα παιδιά στον καταυλισμό.

73
00:03:26,039 --> 00:03:27,316
Φύγαμε απ' τον καταυλισμό

74
00:03:27,340 --> 00:03:30,035
και της έλεγα ενθουσιασμένη
πόσο ωραία πέρασα

75
00:03:30,059 --> 00:03:32,320
και πόσο καλά ήταν τα παιδιά.

76
00:03:33,175 --> 00:03:35,985
«Κρίμα!», είπα στα αραβικά. «Τα καημένα».

77
00:03:36,648 --> 00:03:39,735
«Κρίμα σε εμάς», είπε εκείνη
αντιστρέφοντας τα λόγια μου,

78
00:03:39,759 --> 00:03:41,422
«διαπράττουμε αδικία».

79
00:03:42,002 --> 00:03:44,635
«Μην τα λυπάσαι, πίστεψε σε αυτά».

80
00:03:46,351 --> 00:03:49,770
Μόνο όταν άφησα την πατρίδα μου
για να έρθω στις ΗΠΑ

81
00:03:49,794 --> 00:03:51,996
κατάλαβα τι εννοούσε.

82
00:03:53,187 --> 00:03:56,861
Όταν αποφοίτησα απ' το κολέγιο,
αιτήθηκα και μου έδωσαν πολιτικό άσυλο

83
00:03:56,885 --> 00:03:59,187
καθώς άνηκα σε συγκεκριμένη
κοινωνική ομάδα.

84
00:03:59,710 --> 00:04:01,400
Ίσως κάποιοι δεν το συνειδητοποιούν

85
00:04:01,424 --> 00:04:05,090
αλλά υπάρχουν ακόμα χώρες που επιβάλλουν
θανατική ποινή σε ομοφυλόφιλους.

86
00:04:07,077 --> 00:04:09,121
Εγκατέλειψα την ιορδανική υπηκοότητα.

87
00:04:09,145 --> 00:04:11,594
Ήταν η δυσκολότερη απόφαση που πήρα ποτέ

88
00:04:11,618 --> 00:04:13,398
αλλά δεν είχα επιλογή.

89
00:04:17,387 --> 00:04:18,630
Το θέμα είναι,

90
00:04:19,506 --> 00:04:22,582
ότι όταν πρέπει να επιλέξεις
μεταξύ πατρίδας και επιβίωσης,

91
00:04:22,606 --> 00:04:25,438
η ερώτηση «Από πού είσαι;»
γίνεται πολύ περίπλοκη.

92
00:04:26,772 --> 00:04:30,039
Μια Σύρια που γνώρισα πρόσφατα
σε καταυλισμό προσφύγων στην Ελλάδα

93
00:04:30,063 --> 00:04:31,331
το εξέφρασε καλύτερα,

94
00:04:31,355 --> 00:04:34,925
όταν ανέτρεξε στη στιγμή που κατάλαβε
ότι έπρεπε να φύγει απ' το Χαλέπι.

95
00:04:35,277 --> 00:04:37,535
«Κοίταξα απ' το παράθυρο
και δεν υπήρχε τίποτα.

96
00:04:37,559 --> 00:04:38,918
Μόνο ερείπια.

97
00:04:39,593 --> 00:04:43,385
Ούτε μαγαζιά, ούτε δρόμοι,
ούτε σχολεία. Όλα είχαν εξαφανιστεί».

98
00:04:44,006 --> 00:04:46,053
Ήμουν στο διαμέρισμά μου για μήνες

99
00:04:46,077 --> 00:04:49,557
ακούγοντας βόμβες να πέφτουν
και βλέποντας ανθρώπους να πεθαίνουν.

100
00:04:49,771 --> 00:04:52,194
Όμως πάντα ήλπιζα
ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα,

101
00:04:53,028 --> 00:04:55,102
ότι κανείς δεν θα με ανάγκαζε να φύγω,

102
00:04:55,126 --> 00:04:57,168
κανείς δεν θα με έδιωχνε απ' το σπίτι μου.

103
00:04:57,795 --> 00:05:01,067
Δεν ξέρω γιατί συνέβη το συγκεκριμένο πρωί
αλλά καθώς κοίταξα έξω

104
00:05:01,091 --> 00:05:04,229
συνειδητοποίησα ότι αν δεν φύγω,
τα τρία παιδιά μου θα πέθαιναν.

105
00:05:04,253 --> 00:05:05,292
Έτσι φύγαμε.

106
00:05:05,666 --> 00:05:08,670
Φύγαμε επειδή έπρεπε, όχι επειδή θέλαμε.

107
00:05:08,694 --> 00:05:10,442
Δεν είχαμε επιλογή», μου είπε.

108
00:05:11,978 --> 00:05:14,256
Είναι δύσκολο να νιώσεις ότι ανήκεις κάπου

109
00:05:14,280 --> 00:05:15,744
όταν δεν έχεις ένα σπίτι,

110
00:05:15,768 --> 00:05:19,774
όταν η πατρίδα σου σε απορρίπτει
λόγω φόβου ή εκδίωξης,

111
00:05:19,798 --> 00:05:23,702
ή όταν η πόλη όπου μεγάλωσες
καταστρέφεται ολοσχερώς.

112
00:05:24,805 --> 00:05:26,836
Ένιωθα ότι δεν έχω πλέον πατρίδα.

113
00:05:26,860 --> 00:05:29,317
Δεν ήμουν πλέον Ιορδανή πολίτης,

114
00:05:29,341 --> 00:05:31,183
αλλά ούτε και Αμερικάνα.

115
00:05:31,643 --> 00:05:33,381
Ένιωθα ένα είδος μοναξιάς

116
00:05:33,405 --> 00:05:35,724
που ακόμα δεν μπορώ
να το εκφράσω με λέξεις.

117
00:05:36,781 --> 00:05:40,064
Μετά το κολέγιο, ήθελα πολύ
να βρω ένα μέρος να αποκαλώ πατρίδα.

118
00:05:40,546 --> 00:05:42,262
Πήγα από πολιτεία σε πολιτεία

119
00:05:42,286 --> 00:05:44,721
και κατέληξα στη Βόρεια Καρολίνα.

120
00:05:44,745 --> 00:05:47,210
Εκεί κάποιοι καλόκαρδοι
άνθρωποι με λυπήθηκαν,

121
00:05:47,223 --> 00:05:49,327
προσφέρθηκαν να μου πληρώσουν το ενοίκιο,

122
00:05:49,405 --> 00:05:52,569
να μου αγοράσουν φαγητό
ή καινούρια ρούχα για συνέντευξη.

123
00:05:52,743 --> 00:05:55,966
Αυτό με έκανε να νιώσω
ακόμα πιο απομονωμένη και ανίκανη.

124
00:05:56,481 --> 00:05:58,295
Μόνο όταν γνώρισα τη Διδα Σάρα,

125
00:05:58,319 --> 00:06:02,055
μια Βαπτίστρια που μου έδωσε δουλειά
όταν ήμουν στα χειρότερά μου,

126
00:06:02,079 --> 00:06:03,972
άρχισα να πιστεύω στον εαυτό μου.

127
00:06:04,695 --> 00:06:08,492
Η Δις Σάρα είχε εστιατόριο
στα βουνά της Βόρειας Καρολίνας.

128
00:06:09,856 --> 00:06:12,025
Υπέθεσα ότι λόγω της ανατροφής μου

129
00:06:12,049 --> 00:06:13,568
και επειδή ήμουν μορφωμένη,

130
00:06:13,592 --> 00:06:15,796
θα με έκανε υπεύθυνη του εστιατορίου.

131
00:06:15,820 --> 00:06:17,028
Έκανα λάθος.

132
00:06:17,972 --> 00:06:19,675
Ξεκίνησα πλένοντας πιάτα,

133
00:06:19,699 --> 00:06:21,818
καθαρίζοντας τουαλέτες και ψήνοντας.

134
00:06:22,247 --> 00:06:25,332
Ένιωθα ταπεινή, έμαθα την αξία
της σκληρής εργασίας.

135
00:06:25,356 --> 00:06:28,306
Κυρίως ένιωσα ότι με εκτίμησαν
και με αποδέχτηκαν.

136
00:06:28,804 --> 00:06:31,114
Γιόρτασα τα Χριστούγεννα
με την οικογένειά της,

137
00:06:31,114 --> 00:06:33,540
και προσπάθησε να τηρήσει
το Ραμαζάνι μαζί μου.

138
00:06:34,236 --> 00:06:37,156
Θυμάμαι πως δίσταζα να της αποκαλύψω
ότι είμαι ομοφυλόφιλη,

139
00:06:37,156 --> 00:06:38,702
γιατί ήταν Βαπτίστρια.

140
00:06:38,996 --> 00:06:40,456
Κάθησα δίπλα της στον καναπέ

141
00:06:40,480 --> 00:06:42,931
και της είπα «Δεσποινίς Σάρα,
είμαι ομοφυλόφιλη».

142
00:06:43,035 --> 00:06:45,221
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντησή της.

143
00:06:45,655 --> 00:06:48,324
«Δεν πειράζει, γλυκιά μου.
Αρκεί να μην είσαι εύκολη».

144
00:06:48,324 --> 00:06:51,110
(Γέλια)

145
00:06:51,134 --> 00:06:56,033
(Χειροκρότημα)

146
00:06:56,033 --> 00:06:59,855
Τελικά μετακόμισα στην Ατλάντα,
προσπαθώντας ακόμα να βρω μια πατρίδα.

147
00:07:00,261 --> 00:07:02,640
Το ταξίδι μου πήρε περίεργη τροπή
τρία χρόνια μετά,

148
00:07:02,664 --> 00:07:05,897
όταν βρήκα κάτι παιδιά προσφύγων
να παίζουν ποδόσφαιρο.

149
00:07:06,318 --> 00:07:08,858
Βγήκα κατά λάθος
σ' ένα συγκρότημα διαμερισμάτων,

150
00:07:08,882 --> 00:07:11,097
και βρήκα αυτά τα παιδιά
να παίζουν ποδόσφαιρο.

151
00:07:11,496 --> 00:07:14,059
Έπαιζαν ξυπόλητα
με μια κουρελιασμένη μπάλα

152
00:07:14,083 --> 00:07:15,535
και πέτρες για τέρμα.

153
00:07:15,559 --> 00:07:17,259
Τα παρακολούθησα για καμιά ώρα

154
00:07:17,283 --> 00:07:18,861
και μετά χαμογελούσα.

155
00:07:19,296 --> 00:07:21,083
Μου θύμιζαν την πατρίδα.

156
00:07:21,258 --> 00:07:24,806
Μου θύμισαν ότι μεγάλωσα παίζοντας
ποδόσφαιρο στους δρόμους της Ιορδανίας

157
00:07:24,806 --> 00:07:26,750
με τα αδέρφια και τα ξαδέρφια μου.

158
00:07:27,792 --> 00:07:29,793
Στη συνέχεια έπαιξα και εγώ μαζί τους.

159
00:07:29,817 --> 00:07:32,660
Δίστασαν λίγο να με αφήσουν

160
00:07:32,684 --> 00:07:35,346
γιατί, όπως είπαν, τα κορίτσια
δεν ξέρουν να παίζουν.

161
00:07:35,370 --> 00:07:36,716
Εγώ προφανώς ήξερα.

162
00:07:36,740 --> 00:07:38,788
Τους ρώτησα αν είχαν παίξει ποτέ σε ομάδα.

163
00:07:38,788 --> 00:07:41,442
Μου είπαν πώς όχι, αλλά θα το ήθελαν πολύ.

164
00:07:41,931 --> 00:07:44,952
Σιγά σιγά με συμπάθησαν
και φτιάξαμε την πρώτη μας ομάδα.

165
00:07:45,851 --> 00:07:51,035
Αυτά τα παιδιά μου έδωσαν ένα ταχύρρυθμο
μάθημα για την προσφυγιά, τη φτώχεια,

166
00:07:51,997 --> 00:07:53,229
και την ανθρωπιά.

167
00:07:54,375 --> 00:07:57,930
Τρία αδέρφια από το Αφγανιστάν,
οι Ρούλα, Νουρούλα και Ζάμπιουλα

168
00:07:57,954 --> 00:07:59,808
συνέβαλαν σημαντικά σ' αυτό.

169
00:08:00,380 --> 00:08:03,948
Μια μέρα έφτασα αργά για προπόνηση
και βρήκα το γήπεδο έρημο.

170
00:08:03,972 --> 00:08:05,153
Ανησύχησα πολύ.

171
00:08:05,177 --> 00:08:06,788
Η ομάδα λάτρευε την προπόνηση.

172
00:08:06,812 --> 00:08:09,149
Δεν συνήθιζε να χάνει καμία.

173
00:08:09,443 --> 00:08:12,641
Βγήκα από το αμάξι, και δύο παιδιά
πετάχτηκαν πίσω απ' τα σκουπίδια,

174
00:08:12,641 --> 00:08:14,318
κουνώντας ξέφρενα τα χέρια τους.

175
00:08:15,095 --> 00:08:17,142
«Κυρία, χτύπησαν τον Ρου. Πολύ άσχημα.

176
00:08:17,166 --> 00:08:18,744
Υπήρχαν παντού αίματα».

177
00:08:18,768 --> 00:08:20,757
«Τι εννοείς; Τι εννοείς τον χτύπησαν;»

178
00:08:20,757 --> 00:08:22,824
«Κάτι κακά παιδιά ήρθαν και τον χτύπησαν.

179
00:08:22,824 --> 00:08:25,090
Έφυγαν όλοι. Φοβήθηκαν».

180
00:08:25,594 --> 00:08:28,312
Μπήκαμε στο αμάξι μου και πήγαμε
στο διαμέρισμα του Ρου.

181
00:08:28,336 --> 00:08:30,835
Χτύπησα την πόρτα και άνοιξε ο Νουρ.

182
00:08:31,589 --> 00:08:34,031
«Πού είναι ο Ρου; Θέλω
να βεβαιωθώ ότι είναι καλά».

183
00:08:34,365 --> 00:08:36,921
«Είναι στο δωμάτιό του, κυρία.
Αρνείται να βγει».

184
00:08:37,325 --> 00:08:38,492
Χτύπησα την πόρτα.

185
00:08:38,516 --> 00:08:40,836
«Ρου, βγες έξω. Θέλω να σου μιλήσω.

186
00:08:40,836 --> 00:08:43,787
Θέλω να δω αν είσαι καλά
ή αν πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο».

187
00:08:44,041 --> 00:08:45,192
Βγήκε έξω.

188
00:08:45,216 --> 00:08:47,688
Είχε μια μεγάλη πληγή στο κεφάλι,
κομμένο χείλος,

189
00:08:48,019 --> 00:08:50,030
και ήταν πολύ ταραγμένος.

190
00:08:50,514 --> 00:08:51,847
Τον κοίταξα

191
00:08:51,871 --> 00:08:54,430
και είπα στα αγόρια
να φωνάξουν τη μαμά τους

192
00:08:54,454 --> 00:08:56,866
γιατί έπρεπε να τον πάμε στο νοσοκομείο.

193
00:08:56,890 --> 00:08:58,197
Φώναξαν τη μητέρα τους.

194
00:08:58,608 --> 00:08:59,800
Βγήκε έξω.

195
00:09:00,239 --> 00:09:03,818
Είχα γυρισμένη την πλάτη μου
και άρχισε να φωνάζει σε Φαρσί.

196
00:09:04,577 --> 00:09:06,652
Τα αγόρια έπεσαν κάτω απ' τα γέλια.

197
00:09:06,676 --> 00:09:07,828
Μπερδεύτηκα

198
00:09:07,852 --> 00:09:09,926
γιατί δεν υπήρχε τίποτα αστείο
στην υπόθεση.

199
00:09:10,390 --> 00:09:12,390
Μου εξήγησαν ότι είπε

200
00:09:12,414 --> 00:09:15,228
«Μου είπατε ότι η προπονήτρια
ήταν γυναίκα και Μουσουλμάνα».

201
00:09:15,252 --> 00:09:17,621
Από πίσω, δεν έμοιαζα τίποτα από τα δύο.

202
00:09:17,645 --> 00:09:20,088
(Γέλια)

203
00:09:21,302 --> 00:09:23,538
«Είμαι Μουσουλμάνα», της είπα γυρνώντας.

204
00:09:23,562 --> 00:09:25,493
«Ašhadu ʾan lā ʾilāha ʾilla (A)llāh»,

205
00:09:25,517 --> 00:09:27,886
απαγγέλλοντας τη μουσουλμανική
εκδήλωση πίστης.

206
00:09:28,587 --> 00:09:29,891
Μπερδεμένη,

207
00:09:31,098 --> 00:09:33,082
ίσως και κάπως ανακουφισμένη

208
00:09:33,082 --> 00:09:34,377
συνειδητοποίησε ότι, ναι,

209
00:09:34,401 --> 00:09:38,062
εγώ, αυτή η γυναίκα με το σορτσάκι
που φερόταν σαν Αμερικανίδα χωρίς μαντήλα,

210
00:09:38,062 --> 00:09:39,636
ήμουν όντως Μουσουλμάνα.

211
00:09:40,166 --> 00:09:42,466
Είχαν ξεφύγει από τους Ταλιμπάν.

212
00:09:43,687 --> 00:09:45,391
Εκατοντάδες άνθρωποι στο χωριό τους

213
00:09:45,415 --> 00:09:46,661
είχαν δολοφονηθεί.

214
00:09:46,685 --> 00:09:48,898
Οι Ταλιμπάν είχαν πιάσει τον πατέρα τους

215
00:09:48,922 --> 00:09:52,723
και επέστρεψε μερικούς μήνες μετά,
σκιά του εαυτού του.

216
00:09:54,738 --> 00:09:57,149
Η οικογένεια το έσκασε για το Πακιστάν

217
00:09:57,173 --> 00:10:00,741
και τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια,
οχτώ και δέκα ετών τότε

218
00:10:00,765 --> 00:10:04,002
ύφαιναν χαλιά 10 ώρες τη μέρα
για να ζήσουν την οικογένειά τους.

219
00:10:04,926 --> 00:10:07,157
Χάρηκαν τόσο πολύ όταν έμαθαν

220
00:10:07,157 --> 00:10:11,199
ότι τους δόθηκε έγκριση
για επανεγκατάσταση στις ΗΠΑ,

221
00:10:11,223 --> 00:10:14,476
κάτι που μόλις το 0,1%
είχε την τύχη να το καταφέρει.

222
00:10:14,500 --> 00:10:16,090
Πέτυχαν το τζάκποτ.

223
00:10:16,930 --> 00:10:18,500
Δεν είναι οι μοναδικοί.

224
00:10:19,085 --> 00:10:22,993
Κάθε οικογένεια προσφύγων που γνωρίζω
έχει ζήσει κάτι παρόμοιο.

225
00:10:23,017 --> 00:10:24,647
Εργάζομαι με παιδιά

226
00:10:25,206 --> 00:10:28,955
που έχουν δει να βιάζουν τη μαμά τους
και να κόβουν τα δάχτυλα του μπαμπά τους.

227
00:10:29,089 --> 00:10:32,044
Ένα παιδί είδε να πυροβολούν
τη γιαγιά του στο κεφάλι

228
00:10:32,068 --> 00:10:36,106
επειδή δεν άφησε τους επαναστάτες
να τον στρατολογήσουν.

229
00:10:37,943 --> 00:10:39,484
Τα ταξίδια τους σε στοιχειώνουν.

230
00:10:39,940 --> 00:10:45,714
Αυτό που συναντώ κάθε μέρα, όμως,
είναι ελπίδα, επιμονή, αποφασιστικότητα,

231
00:10:45,738 --> 00:10:46,923
αγάπη για ζωή

232
00:10:46,947 --> 00:10:49,791
και ευγνωμοσύνη που μπορούν
να ξαναχτίσουν τις ζωές τους.

233
00:10:51,607 --> 00:10:53,732
Ένα βράδυ ήμουν στο διαμέρισμα των αγοριών

234
00:10:53,756 --> 00:10:58,566
και επέστρεψε η μητέρα τους αφού
είχε καθαρίσει 18 δωμάτια ξενοδοχείου.

235
00:10:58,590 --> 00:11:00,883
Κάθισε, και ο Νουρ της έτριψε τα πόδια,

236
00:11:01,679 --> 00:11:04,754
λέγοντάς της ότι θα την φρόντιζε εκείνος
όταν αποφοιτούσε.

237
00:11:04,778 --> 00:11:06,272
Χαμογέλασε εξαντλημένη.

238
00:11:06,296 --> 00:11:09,704
«Ο Θεός είναι καλός. Η ζωή είναι καλή.
Είμαστε τυχεροί που είμαστε εδώ».

239
00:11:11,001 --> 00:11:15,796
Τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρούμε
ένα κλιμακούμενο αντι-προσφυγικό αίσθημα.

240
00:11:16,219 --> 00:11:17,818
Σε παγκόσμια κλίμακα.

241
00:11:18,579 --> 00:11:21,823
Τα νούμερα αυξάνονται επειδή
δεν κάνουμε κάτι να το εμποδίσουμε,

242
00:11:21,847 --> 00:11:23,438
ούτε να το σταματήσουμε.

243
00:11:23,572 --> 00:11:27,124
Δεν θα έπρεπε να τους σταματήσουμε
να έρχονται στην πατρίδα μας.

244
00:11:27,148 --> 00:11:30,376
Θα 'πρεπε να μην τους αναγκάζουμε
να εγκαταλείψουν τη δική τους.

245
00:11:30,376 --> 00:11:34,595
(Χειροκρότημα)

246
00:11:46,510 --> 00:11:47,835
Συγγνώμη.

247
00:11:47,859 --> 00:11:51,787
(Χειροκρότημα)

248
00:11:57,917 --> 00:12:00,442
Πόσο πόνο ακόμα,

249
00:12:00,466 --> 00:12:02,511
πόσο πόνο ακόμα πρέπει να ανεχτούμε;

250
00:12:03,255 --> 00:12:06,066
Πόσοι ακόμα άνθρωποι πρέπει
να εκδιωχτούν απ' τα σπίτια τους

251
00:12:06,066 --> 00:12:07,431
πριν πούμε «Αρκετά!»;

252
00:12:07,455 --> 00:12:08,664
Εκατό εκατομμύρια;

253
00:12:09,125 --> 00:12:11,951
Όχι μόνο τους κατηγορούμε
και τους απορρίπτουμε

254
00:12:13,245 --> 00:12:16,428
για κτηνωδίες με τις οποίες
δεν είχαν καμία απολύτως σχέση,

255
00:12:17,012 --> 00:12:18,457
τους ξαναπληγώνουμε,

256
00:12:18,457 --> 00:12:21,156
ενώ θα έπρεπε
να τους καλωσορίζουμε στις χώρες μας.

257
00:12:23,291 --> 00:12:26,574
Τους στερούμε την αξιοπρέπεια
και τους φερόμαστε όπως σε εγκληματίες.

258
00:12:26,618 --> 00:12:29,324
Ήρθε μια μαθήτρια
στο γραφείο μου τις προάλλες.

259
00:12:29,348 --> 00:12:31,164
Έχει καταγωγή από το Ιράκ.

260
00:12:31,188 --> 00:12:32,627
Έβαλε τα κλάματα.

261
00:12:33,595 --> 00:12:34,973
«Γιατί μας μισούν;»

262
00:12:35,247 --> 00:12:36,311
«Ποιος σας μισεί;»

263
00:12:36,445 --> 00:12:39,216
«Όλοι, όλοι μας μισούν
επειδή είμαστε πρόσφυγες

264
00:12:39,240 --> 00:12:40,736
και Μουσουλμάνοι».

265
00:12:42,019 --> 00:12:44,355
Στο παρελθόν, κατάφερνα
να τους διαβεβαιώσω

266
00:12:44,379 --> 00:12:46,886
ότι η πλειοψηφία δεν μισεί τους πρόσφυγες.

267
00:12:47,040 --> 00:12:48,605
Αυτή τη φορά δεν μπόρεσα.

268
00:12:48,868 --> 00:12:52,348
Δεν μπόρεσα να εξηγήσω γιατί πήγαν
να σκίσουν τη μαντήλα της μαμάς της

269
00:12:52,372 --> 00:12:54,157
όταν βγήκαν για ψώνια,

270
00:12:54,181 --> 00:12:57,425
ή γιατί ένας παίκτης αντίπαλης ομάδας
την αποκάλεσε τρομοκράτη

271
00:12:57,449 --> 00:12:59,692
και της είπε να πάει από εκεί που ήρθε.

272
00:12:59,956 --> 00:13:01,718
Δεν μπόρεσα να τη διαβεβαιώσω

273
00:13:01,742 --> 00:13:04,081
ότι το γεγονός ότι ο πατέρας της
έχασε τη ζωή του

274
00:13:04,105 --> 00:13:07,225
υπηρετώντας ως διερμηνέας
τον στρατό των ΗΠΑ

275
00:13:07,249 --> 00:13:09,959
θα συνέβαλε στο να την αποδεχτούν
ως αμερικανή πολίτη.

276
00:13:11,051 --> 00:13:13,923
Δεχόμαστε τόσο
λίγους πρόσφυγες παγκοσμίως.

277
00:13:14,949 --> 00:13:17,845
Βοηθάμε να επανεγκατασταθεί
λιγότερο από το 0,1%.

278
00:13:18,778 --> 00:13:22,198
Αυτό το 0,1% μας ωφελεί περισσότερο
απ' ό,τι εμείς εκείνους.

279
00:13:22,797 --> 00:13:26,583
Μένω άναυδη που η λέξη «πρόσφυγας»
σημαίνει κάτι βρόμικο,

280
00:13:26,607 --> 00:13:28,220
κάτι για το οποίο ντρεπόμαστε.

281
00:13:28,244 --> 00:13:30,358
Δεν έχουν κανένα λόγο να ντρέπονται.

282
00:13:33,827 --> 00:13:36,550
Έχουμε προοδεύσει
σε κάθε πτυχή της ζωής μας

283
00:13:36,574 --> 00:13:38,242
εκτός από την ανθρωπιά μας.

284
00:13:38,523 --> 00:13:42,962
65,3 εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν
να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους

285
00:13:42,986 --> 00:13:44,230
λόγω του πολέμου -

286
00:13:44,685 --> 00:13:46,764
ο υψηλότερος αριθμός στην ιστορία.

287
00:13:47,110 --> 00:13:49,167
Εμείς θα έπρεπε να ντρεπόμαστε.

288
00:13:49,712 --> 00:13:50,737
Ευχαριστώ.

289
00:13:50,791 --> 00:13:53,460
(Χειροκρότημα)