Tajemnice języka angielskiego:

Jadeit,

twardy, zazwyczaj zielony kamień.

Do niedawna wierzono,

że kamienie

mają magiczne, medyczne właściwości.

Były najefektywniejsze

w leczeniu zaburzeń nerek.

W XVI wieku

Hiszpanie powrócili z Nowego Świata

z minerałem w swoich ładowniach.

Ochrzcili go "pierda de la ijada"

albo kamieniem nerkowym.

Szybko rozpowszechnił się po całej Europie

jako lek na dolegliwości wewnętrzne

i jako ozdobny ornament.

Został przemianowany
na "jade" z francuskiego,

słowo zostało pożyczone przez Anglików

i jest używane do dziś.

W XIX wieku

francuscy mineralodzy odkryli,

że "jade" zostało użyte

do opisu dwóch innych minerałów:

jadeitu, który wziął swoją nazwę od "jade"

oraz bardziej popularnego nefrytu,

które to słowo pochodzi 
od greckiego "nephros",

czyli nerka.

Poza opisem dwóch składników mineralnych

jade ma też angielski homonim.

Z korzeniami starszymi

niż popularność kamienia lustrzanego,

"jade" odnosiło się też

do kobiety lekkich obyczajów

lub ujeżdżonego konia.

Czyli słowo "jaded" oznacza zużyty

lub bez entuzjazmu,

nie ma nic wspólnego
z kamieniami szlachetnymi

i pochodzi z archaicznej

definicji związanej z końmi.