WEBVTT

00:00:00.911 --> 00:00:04.727
ลูกชายของฉันกับไอโฟน
เกิดห่างกันสามสัปดาห์

00:00:04.751 --> 00:00:06.771
ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2007

00:00:07.573 --> 00:00:10.916
ดังนั้น ในขณะคนที่เห่อซื้อไอโฟนรุ่นแรก
ต่างต่อแถวกรูกันอยู่ด้านนอก

00:00:10.940 --> 00:00:13.865
รอคอยที่จะได้สัมผัสอุปกรณ์ใหม่
อันเยี่ยมยอดนี้

00:00:13.889 --> 00:00:17.833
ฉันกลับติดแหง็กอยู่ที่บ้าน
โดยที่มือของฉันวุ่นอยู่กับอะไรอย่างอื่น

00:00:17.857 --> 00:00:20.103
ที่ส่งเสียงเตือนอยู่ตลอดเวลา

NOTE Paragraph

00:00:20.127 --> 00:00:21.960
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:21.984 --> 00:00:24.596
ทารกน้อยผู้ทุกข์ทรมานจากอาการโคลิก

00:00:24.620 --> 00:00:29.609
ผู้ที่จะหลับได้ต่อเมื่ออยู่ในรถเข็น
ในสภาวะที่ไร้เสียงเท่านั้น

00:00:30.357 --> 00:00:33.367
ฉันต้องเดินถึง 10 ถึง 15 ไมล์
ในแต่ละวัน

00:00:33.391 --> 00:00:34.966
และน้ำหนักของเขา
ก็ออกมาตามคาด

00:00:34.990 --> 00:00:36.591
ซึ่งยอดเยี่ยมเลยล่ะ

NOTE Paragraph

00:00:36.615 --> 00:00:39.373
แต่ให้ตาย คิดว่าฉันไม่เบื่อหรือไง

00:00:39.397 --> 00:00:41.549
ก่อนที่จะมาเป็นแม่คน
ฉันเป็นนักข่าวมาก่อน

00:00:41.573 --> 00:00:44.140
คนที่รีบออกไปตอนที่เครื่องบินคองคอร์ดตก

00:00:44.164 --> 00:00:46.585
ฉันเป็นหนึ่งในบรรดาคนแรก ๆ
ที่เข้าไปในเมืองเบลเกรด

00:00:46.609 --> 00:00:49.110
ตอนที่ประเทศเซอร์เบียมีการปฏิวัติ

00:00:49.134 --> 00:00:51.956
มาถึงตอนนี้ ฉันกลับสิ้นไร้เรี่ยวแรง

00:00:52.366 --> 00:00:55.242
การเดินนั้นกินเวลานานหลายสัปดาห์

00:00:55.266 --> 00:01:00.709
จนกระทั่งประมาณสามเดือนต่อมา
ที่บางสิ่งเปลี่ยนไป

00:01:00.733 --> 00:01:02.820
ในขณะที่ฉันเดินย่ำทางเท้าอยู่นั้น

00:01:02.844 --> 00:01:06.007
ความคิดของฉันก็เริ่มล่องลอยไปด้วย

00:01:06.031 --> 00:01:10.281
และฉันก็เริ่มจินตนาการว่าฉันจะทำอะไร
เมื่อฉันได้กลับมานอนหลับเต็มอิ่มอีกครั้ง

NOTE Paragraph

00:01:10.305 --> 00:01:12.313
สุดท้ายอาการโคลิกก็หายไป

00:01:12.337 --> 00:01:15.136
และฉันก็ได้ไอโฟนมาเครื่องหนึ่ง

00:01:15.160 --> 00:01:18.055
แล้วฉันก็ใช้เวลาในโมงยามเหล่านั้น
ระหกระเหินเข้าไปสู่การลงมือทำ

00:01:18.079 --> 00:01:21.995
ฉันสร้างงานในฝันของฉันขึ้นมา
ซึ่งก็คือการจัดรายการวิทยุสาธารณะ

00:01:22.019 --> 00:01:24.179
ดังนั้น จึงไม่มีการลงพื้นที่
ไปตามเขตสงครามอีกต่อไป

00:01:24.203 --> 00:01:26.105
แต่ต้องขอบคุณสมาร์ทโฟนของฉัน

00:01:26.129 --> 00:01:28.400
ที่ทำให้ฉันได้เป็นทั้งแม่คน
และนักข่าว

00:01:28.424 --> 00:01:32.776
ฉันสามารถอยู่ที่สนามเด็กเล่น
แล้วเล่นทวิตเตอร์ได้ในคราวเดียวกัน

00:01:33.721 --> 00:01:35.472
และแน่นอน เมื่อฉันนึกถึงเรื่องนั้น

00:01:35.496 --> 00:01:37.543
ในตอนที่เทคโนโลยีมาถึงและเริ่มยึดครอง

00:01:37.567 --> 00:01:39.717
ตอนนั้นเองคือตอนที่ฉันถึงจุดอิ่มตัว

NOTE Paragraph

00:01:40.356 --> 00:01:42.566
ดังนั้น ฉันอยากให้พวกคุณลองนึกภาพดู

00:01:42.590 --> 00:01:44.844
คุณจัดรายการพอดแคสต์ 
และคุณต้องพิสูจน์ให้ได้

00:01:44.868 --> 00:01:48.288
ว่าการลงทุนด้วยเม็ดเงินดอลลาร์
ในรายการวิทยุสาธารณะทรงคุณค่าของคุณ

00:01:48.312 --> 00:01:49.488
นั้นคุ้มค่า

00:01:49.512 --> 00:01:53.757
เป้าหมายของฉันคือการเพิ่ม
จำนวนผู้ฟังสิบเท่า

00:01:53.781 --> 00:01:56.245
ดังนั้น ในวันหนึ่ง ฉันจึงนั่งระดมสมอง

00:01:56.269 --> 00:01:57.545
ในแบบที่คุณมักทำ

00:01:57.569 --> 00:01:59.538
และฉันก็คิดอะไรใหม่ ๆ ไม่ได้เลย

00:01:59.562 --> 00:02:01.733
และมันก็ไม่เหมือนกับ
การเขียนงานไม่ออกด้วยสิ

00:02:01.757 --> 00:02:04.832
มันไม่ใช่ว่ามีอะไรบางอย่างรอคอย
อยู่ตรงนั้นให้คุณขุดพบ

00:02:04.856 --> 00:02:06.280
มันไม่มีอะไรอยู่เลย

00:02:06.304 --> 00:02:07.782
ดังนั้น ฉันจึงเริ่มคิดย้อนกลับไป

00:02:07.806 --> 00:02:10.573
ว่าฉันมีความคิดดี ๆ 
จริง ๆ ล่าสุดเมื่อไรล่ะ

00:02:10.597 --> 00:02:13.347
ใช่แล้ว มันคือตอนที่ฉันกำลัง
เข็นรถเข็นบ้านั่นอยู่ยังไงล่ะ

00:02:14.052 --> 00:02:17.461
ในตอนนี้ ช่วงเวลาว่าง ๆ ในแต่ละวัน
ถูกเติมเต็มไปด้วยโทรศัพท์

00:02:17.485 --> 00:02:21.010
ฉันนั่งอ่านหัวข่าวตอนที่นั่งรอกาแฟลาตเท

00:02:21.034 --> 00:02:25.106
ฉันอัปเดตปฏิทินของฉัน
ในตอนที่ฉันนั่งอยู่บนโซฟา

00:02:25.130 --> 00:02:27.555
การส่งข้อความเปลี่ยนช่วงเวลา
ที่เหลือว่างทั้งหมด

00:02:27.579 --> 00:02:30.868
ให้เป็นโอกาสในการแสดงให้
เพื่อนร่วมงานและสามีสุดที่รักของฉัน

00:02:30.892 --> 00:02:33.494
ว่าฉันเป็นคนที่ฉับไวแค่ไหน

00:02:33.518 --> 00:02:36.403
หรืออย่างน้อยที่สุดก็เป็นโอกาส
ตามหาโซฟาสมบูรณ์แบบอันใหม่

00:02:36.427 --> 00:02:38.133
สำหรับเพจของฉันบนพินเทอเรสต์

00:02:39.009 --> 00:02:41.824
จู่ ๆ ฉันก็รู้ตัวขึ้นมา
ว่าฉันไม่รู้สึกเบื่ออีกเลย

00:02:41.848 --> 00:02:44.618
ว่าแต่ว่า ไม่ใช่คนน่าเบื่อ
เท่านั้นที่รู้สึกเบื่อหรอกหรอ

NOTE Paragraph

00:02:45.208 --> 00:02:46.590
แต่จากนั้นฉันก็เริ่มสงสัย

00:02:46.614 --> 00:02:48.876
ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเรา
กันแน่เวลาที่เราเบื่อ

00:02:48.900 --> 00:02:53.077
หรือที่สำคัญกว่านั้น คือจะมีอะไรเกิดขึ้น
กับเราหากเราไม่เคยรู้สึกเบื่อเลย

00:02:53.101 --> 00:02:58.052
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นหากเราสามารถกำจัด
อารมณ์นี้ของมนุษย์ออกไปให้สิ้นซากได้

00:02:58.076 --> 00:03:02.327
ฉันเริ่มพูดคุยกับนักประสาทวิทยา
และนักจิตวิทยาการรู้คิดหลายคน

00:03:02.351 --> 00:03:05.276
และสิ่งที่พวกเขาบอกก็
น่าตื่นตาตื่นใจอย่างมาก

00:03:05.300 --> 00:03:07.093
ผลปรากฏว่าเมื่อใดก็ตามที่คุณเบื่อ

00:03:07.117 --> 00:03:11.201
คุณจะจุดประกายโครงข่ายในสมองของคุณ
ที่เรียกว่า "ดีฟอลต์โหมด"

00:03:11.225 --> 00:03:16.084
ดังนั้น ร่างกายของเราจะทำอะไร
อัตโนมัติในตอนที่เราพับผ้า

00:03:16.108 --> 00:03:17.475
หรือเดินไปทำงาน

00:03:17.499 --> 00:03:20.460
แต่จริง ๆ แล้วตอนนั้นคือช่วงเวลาที่
สมองของเรานั้นยุ่งเหยิงจริง ๆ

00:03:20.484 --> 00:03:23.356
นี่คือนักวิจัยด้านความเบื่อหน่าย
ดร.แซนดี แมนน์

NOTE Paragraph

00:03:24.261 --> 00:03:26.610
(เสียงบันทึก) ดร.แซนดี แมนน์
เมื่อคุณเริ่มฝันกลางวัน

00:03:26.634 --> 00:03:28.450
และปล่อยให้ความคิดของคุณล่องลอยไป

00:03:28.474 --> 00:03:31.033
คุณจะเริ่มคิดออกห่างจากจิตสำนึก

00:03:31.057 --> 00:03:32.780
แล้วดำดิ่งเข้าไปยังจิตใต้สำนึก

00:03:32.804 --> 00:03:35.976
ที่ทำให้การเชื่อมโยงต่าง ๆ เกิดขึ้นได้

00:03:36.000 --> 00:03:37.490
จริง ๆ แล้วมันยอดเลยทีเดียว

NOTE Paragraph

00:03:37.514 --> 00:03:39.528
มานอช โซโมโรดี: ยอดสุด ๆ เลยใช่ไหมล่ะคะ

NOTE Paragraph

00:03:40.044 --> 00:03:42.247
และนี่ก็คือสมองของฉัน
ในเครื่องสแกนสมอง (fMRI)

00:03:42.271 --> 00:03:46.224
และฉันก็ได้รู้ว่าดีฟอลต์โหมด คือช่วงเวลา
ที่เราเชื่อมโยงความคิดต่าง ๆ เข้าถึงกัน

00:03:46.248 --> 00:03:48.758
เราแก้ปัญหาบางอย่างที่ก่อกวน
ใจเรามาเป็นเวลานาน

00:03:48.782 --> 00:03:51.823
และเราก็ทำบางสิ่งที่เรียกว่า
"การตั้งเป้าหมายส่วนตัวในอนาคต"

00:03:51.847 --> 00:03:53.742
มันคือเวลาที่เรามองชีวิตเราย้อนกลับไป

00:03:53.766 --> 00:03:56.965
เราจดบันทึกช่วงเวลาที่สำคัญ ๆ 
เราสร้างเรื่องราวส่วนตัวขึ้นมา

00:03:56.989 --> 00:03:58.497
แล้วเราก็ตั้งเป้าหมาย

00:03:58.521 --> 00:04:01.638
และเราก็หาทางว่าเราจะต้อง
ใช้วิธีไหนบ้างในการไปถึงเป้าหมายนั้น

00:04:01.662 --> 00:04:06.111
แต่ในตอนนี้ เรานั่งเล่นอยู่บนโซฟา
ไปพร้อม ๆ กับอัปเดตกูเกิลด็อก

00:04:06.135 --> 00:04:08.055
หรือตอบกลับอีเมล์

00:04:08.079 --> 00:04:10.607
เราเรียกมันว่าการ "ทำให้มันเสร็จ ๆ ไปซะ"

00:04:10.631 --> 00:04:13.669
แต่นี่คือสิ่งที่นักประสาทวิทยา
ดร.แดเนียล เลวิทิน บอก

00:04:13.693 --> 00:04:15.009
ว่าจริง ๆ เรากำลังทำอะไร

NOTE Paragraph

00:04:15.690 --> 00:04:18.747
(เสียงบันทึก) ดร.แดเนียล เลวิทิน:
ในทุกครั้งที่คุณเปลี่ยนความสนใจ

00:04:18.771 --> 00:04:20.083
จากสิ่งหนึ่งไปสู่อีกสิ่ง

00:04:20.107 --> 00:04:22.835
สมองจะต้องทำการสับสวิตช์
สารเคมีในสมองของคุณ

00:04:22.859 --> 00:04:26.090
ซึ่งต้องอาศัยสารอาหารทั้งหมด
ในสมองของเราเพื่อทำแบบนั้น

00:04:26.114 --> 00:04:28.533
ดังนั้นถ้าคุณกำลังพยายาม
ทำหลายอย่างในคราวเดียวกัน

00:04:28.557 --> 00:04:30.880
แบบว่า ทำสี่ห้าอย่างพร้อมกัน

00:04:30.904 --> 00:04:33.445
จริง ๆ แล้วคุณไม่ได้กำลังทำ
สี่ห้าอย่างนั้นพร้อม ๆ กัน

00:04:33.469 --> 00:04:35.394
เพราะว่าสมองของเราไม่ได้ทำงานแบบนั้น

00:04:35.418 --> 00:04:38.269
ตรงกันข้าม คุณกำลังเปลี่ยนความสนใจ
จากสิ่งหนึ่งไปอีกสิ่งอย่างรวดเร็ว

00:04:38.293 --> 00:04:40.336
และใช้ทรัพยากรทางประสาท
ไปเรื่อย ๆ ในตอนที่คุณทำ

NOTE Paragraph

00:04:40.360 --> 00:04:44.147
(เสียงบันทึก) มซ: เท่ากับพอเราเปลี่ยนไป
เปลี่ยนมา เราก็ใช้กลูโคสไปเรื่อย ๆ สินะคะ

NOTE Paragraph

00:04:44.171 --> 00:04:47.488
(เสียงบันทึก) ดล: ถูกเผ็งเลยครับ 
และเราก็มีกลูโคสอยู่จำกัดเสียด้วย

NOTE Paragraph

00:04:47.512 --> 00:04:49.921
มซ: เมื่อสิบปีที่แล้ว เราเปลี่ยนความสนใจ
เวลาอยู่ที่ทำงาน

00:04:49.945 --> 00:04:51.205
ทุก ๆ สามนาที

00:04:51.229 --> 00:04:54.122
ในตอนนี้ เราทำแบบนั้นทุก ๆ 45 วินาที

00:04:54.146 --> 00:04:55.983
และเราก็ทำแบบนั้นทั้งวัน

00:04:56.007 --> 00:04:59.343
โดยเฉลี่ยแล้วคนหนึ่งคนจะ
เช็กอีเมล์ 74 ครั้งต่อวัน

00:04:59.367 --> 00:05:01.654
และเปลี่ยนงานไปมาเวลาใช้คอมพิวเตอร์

00:05:01.678 --> 00:05:05.574
566 ครั้งต่อวัน

00:05:05.598 --> 00:05:09.099
ฉันรู้เรื่องทั้งหมดนี้ จากการได้พูดคุยกับ
ศาสตราจารย์ด้านสนเทศศาสตร์ท่านหนึ่ง

00:05:09.123 --> 00:05:10.847
ดร.กลอเรีย มาร์ก

NOTE Paragraph

00:05:11.307 --> 00:05:14.853
(เสียงบันทึก) ดร.กลอเรีย มาร์ก: 
เราพบว่าเมื่อคนเรารู้สึกเครียด

00:05:14.877 --> 00:05:18.048
พวกเขามักจะเปลี่ยนความสนใจถี่มากขึ้น

00:05:18.072 --> 00:05:20.311
เราพบด้วยว่า แปลกดีที่

00:05:20.335 --> 00:05:26.035
ยิ่งเรานอนน้อยเท่าไร

00:05:26.059 --> 00:05:28.155
เราก็จะยิ่งมีโอกาสเช็กเฟสบุ๊คมากเท่านั้น

00:05:28.179 --> 00:05:32.221
ดังนั้น เราจึงอยู่ในวัฏจักร
เลวร้ายที่ติดเป็นนิสัยนี้

NOTE Paragraph

00:05:32.245 --> 00:05:34.343
มซ: ว่าแต่เราสามารถทำลายวัฏจักรนี้ได้ไหม

00:05:34.367 --> 00:05:38.049
จะเป็นอย่างไรหากเราทำลาย
วัฏจักรอันเลวร้ายนี้

00:05:38.667 --> 00:05:42.160
บางที ผู้ฟังของฉันอาจช่วยฉัน
หาคำตอบนี้ได้ก็ได้

00:05:43.461 --> 00:05:46.111
จะเป็นอย่างไรหากเรานำช่วงเวลา
ว่าง ๆ ในแต่ละวันของเรากลับมา

00:05:46.596 --> 00:05:49.830
มันจะช่วยให้เรามีความคิดสร้างสรรค์
มากขึ้นไหม

00:05:51.222 --> 00:05:54.648
เราเรียกโครงการนี้ว่า
"ความเบื่อกับความฉลาด"

00:05:56.264 --> 00:05:59.313
และตอนนั้นฉันก็คาดไว้ว่า
จะมีคนแค่สองสามร้อยคนสนใจ

00:05:59.337 --> 00:06:02.414
แต่ปรากฏว่ามีคนนับพันเข้าร่วม

00:06:02.438 --> 00:06:04.610
และพวกเขาก็บอกฉันว่า
พวกเขาทำแบบนั้น

00:06:04.634 --> 00:06:08.048
เพราะว่าพวกเขากังวลว่า ความสัมพันธ์
ของพวกเขากับโทรศัพท์มือถือ

00:06:08.072 --> 00:06:12.240
ได้เริ่มกลายเป็นแบบ "พึ่งพากัน"
เราอาจจะพูดแบบนั้นก็ได้

NOTE Paragraph

00:06:12.264 --> 00:06:15.935
(เสียงบันทึก) ผู้ชาย: ความสัมพันธ์
ระหว่างเด็กทารกกับตุ๊กตาหมี

00:06:15.959 --> 00:06:17.774
หรือเด็กทารกกับจุกหลอก

00:06:17.798 --> 00:06:21.076
หรือเด็กทารกที่ต้องการให้แม่อุ้ม

00:06:21.100 --> 00:06:24.122
เวลาที่เบื่อกับการให้คนแปลกหน้าอุ้มแล้ว

NOTE Paragraph

00:06:24.146 --> 00:06:25.198
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:25.222 --> 00:06:28.174
นั่นคือความสัมพันธ์ระหว่างผม
กับโทรศัพท์ของผม

NOTE Paragraph

00:06:28.198 --> 00:06:30.973
(เสียงบันทึก) ผู้หญิง: ฉันมองโทรศัพท์
มือถือเป็นเหมือนเครื่องมือกล

00:06:30.997 --> 00:06:34.906
มีประโยชน์อย่างมาก แต่อันตราย
หากฉันใช้มันผิดวิธี

NOTE Paragraph

00:06:34.930 --> 00:06:37.208
(เสียงบันทึก) ผู้หญิง 2: ถ้าฉัน
ไม่เพ่งความสนใจมาก ๆ

00:06:37.232 --> 00:06:39.685
ฉันจะฉุกคิดขึ้นมาได้ทันทีว่า
ฉันทิ้งเวลาไปเป็นชั่วโมง

00:06:39.709 --> 00:06:41.700
ในการทำเรื่องไร้สาระสุด ๆ

NOTE Paragraph

00:06:41.724 --> 00:06:44.027
มซ: โอเค แต่ถ้าเราต้องการวัด
ว่ามีอะไรดีขึ้นบ้างไหม


00:06:44.051 --> 00:06:45.472
เราต้องอาศัยข้อมูล ถูกไหมคะ

00:06:45.496 --> 00:06:47.687
เพราะว่านั่นคือสิ่งที่เราทำในทุกวันนี้

00:06:47.711 --> 00:06:50.849
ดังนั้น เราจึงร่วมกับแอปบางแอป
ที่จะวัดว่าเราใช้เวลาไปกับมือถือของเรา

00:06:50.873 --> 00:06:52.965
ไปมากเท่าไรในแต่ละวัน

00:06:52.989 --> 00:06:54.466
และถ้าคุณคิดว่ามันย้อนแย้ง

00:06:54.490 --> 00:06:56.539
ที่ฉันขอให้คนดาวน์โหลด
แอปอีกแอปหนึ่ง


00:06:56.563 --> 00:06:59.086
เพื่อให้พวกเขาใช้เวลากับโทรศัพท์น้อยลง

00:06:59.110 --> 00:07:01.417
ก็นะ แต่ยังไงคุณก็ยังต้องไปหา
ผู้คนในที่ที่พวกเขาอยู่อยู่ดี

NOTE Paragraph

00:07:01.441 --> 00:07:02.937
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:02.967 --> 00:07:04.745
ดังนั้น ก่อนถึงสัปดาห์แห่งการท้าทาย

00:07:04.769 --> 00:07:07.637
เราใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง
ต่อวันไปกับโทรศัพท์

00:07:07.661 --> 00:07:09.369
และหยิบมันขึ้นมา 60 ครั้ง

00:07:09.393 --> 00:07:12.120
แบบว่า อย่างการดูผ่าน ๆ
เพื่อดูว่ามีอีเมล์ใหม่มาไหมน่ะ

00:07:12.144 --> 00:07:14.354
นี่คือสิ่งที่ทีนา นักเรียนจาก
มหาวิทยาลัยบาร์ด

00:07:14.378 --> 00:07:15.890
ค้นพบเกี่ยวกับตัวเธอเอง

NOTE Paragraph

00:07:16.732 --> 00:07:18.709
(เสียงบันทึก) ทีนา: ที่ผ่านมา ฉันใช้เวลา

00:07:18.733 --> 00:07:22.195
ประมาณ 150 ถึง 200 นาที
ไปกับโทรศัพท์ในแต่ละวัน

00:07:22.219 --> 00:07:25.786
และฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาประมาณ
วันละ 70 ถึง 100 ครั้ง

00:07:26.368 --> 00:07:28.044
และมันก็เป็นเรื่องน่ากังวลมาก

00:07:28.068 --> 00:07:30.502
เพราะว่านั่นเป็นเวลามหาศาล
ที่ฉันสามารถใช้

00:07:30.526 --> 00:07:34.378
ไปกับการทำอะไรที่มีประโยชน์กว่า
สร้างสรรค์กว่า เพื่อตัวเองมากกว่า

00:07:34.402 --> 00:07:37.360
เพราะว่าเวลาที่ฉันเล่นโทรศัพท์
ฉันไม่ได้ทำอะไรที่สลักสำคัญเลย

NOTE Paragraph

00:07:37.384 --> 00:07:40.729
มซ: เช่นเดียวกับทีนา ผู้คนเริ่ม
สังเกตพฤติกรรมของตัวเอง

00:07:40.753 --> 00:07:43.327
พวกเขาพร้อมแล้วสำหรับ
สัปดาห์แห่งการท้าทาย

00:07:43.351 --> 00:07:45.125
และวันจันทร์นั้นเอง

00:07:45.149 --> 00:07:48.024
พวกเขาก็ตื่นมาพบกับคำสั่ง
ในกล่องขาเข้าของพวกเขา

00:07:48.048 --> 00:07:49.614
การทดลองที่พวกเขาต้องลอง

NOTE Paragraph

00:07:50.065 --> 00:07:51.616
วันที่หนึ่ง:

00:07:51.640 --> 00:07:53.225
"ใส่มันลงไปในกระเป๋ากางเกง"

00:07:53.249 --> 00:07:55.541
นำโทรศัพท์นั้นออกไปจากมือของคุณ

00:07:55.565 --> 00:07:58.540
ดูซิว่าคุณสามารถกำจัดสัญชาติญาณ
ที่ต้องเช็กโทรศัพท์ทั้งวันได้ไหม

00:07:58.564 --> 00:08:00.058
แค่วันเดียวเท่านั้น

00:08:00.082 --> 00:08:01.563
และถ้ามันฟังเหมือนง่าย

00:08:01.587 --> 00:08:02.836
แสดงว่าคุณยังไม่ได้ลอง

00:08:02.860 --> 00:08:04.920
นี่คือผู้ฟังอีกคน อมานดา อิตซ์โกะ

NOTE Paragraph

00:08:04.944 --> 00:08:08.684
(เสียงบันทึก) อมานดา อิตซ์โกะ:
ฉันกำลังอยู่ไม่สุข

00:08:08.708 --> 00:08:11.164
ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองบ้าหน่อย ๆ

00:08:11.188 --> 00:08:15.872
เพราะว่าฉันสังเกตว่า
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

00:08:15.896 --> 00:08:19.804
แม้แต่ตอนที่ฉันแค่เดินจาก
ห้องหนึ่งไปอีกห้องหนึ่ง

00:08:19.828 --> 00:08:21.094
เวลาขึ้นลงลิฟต์

00:08:21.118 --> 00:08:24.895
หรือแม้กระทั่ง และนี่คือสิ่งที่ฉัน
รู้สึกอับอายมาก

00:08:24.919 --> 00:08:26.906
ที่จะพูดมันออกมาดัง ๆ

00:08:26.930 --> 00:08:28.357
เวลาที่ฉันอยู่ในรถ

NOTE Paragraph

00:08:28.381 --> 00:08:29.554
มซ: หยึย

00:08:29.578 --> 00:08:31.247
ก็นะ แต่ อมานดาก็ได้เรียนรู้ว่า

00:08:31.271 --> 00:08:34.654
ความรู้สึกอยู่ไม่สุขที่เธอมีนั้น
ไม่ใช่ความผิดของเธอแต่อย่างใด

00:08:34.678 --> 00:08:39.029
มันคือพฤติกรรมที่เทคโนโลยีถูกสร้าง
ขึ้นมาเพื่อกระตุ้นโดยเฉพาะแค่นั้นเอง

NOTE Paragraph

00:08:39.053 --> 00:08:41.961
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:43.737 --> 00:08:45.783
แบบว่า ใช่ไหมล่ะ

00:08:45.807 --> 00:08:48.699
นี่คืออดีตนักออกแบบของกูเกิล 
ทริสตัน แฮร์ริส

NOTE Paragraph

00:08:49.309 --> 00:08:52.685
(เสียงบันทึก) ทริสตัน แฮรร์ริส ถ้าผมเป็น
เฟสบุ๊ค หรือเน็ตฟลิกซ์ หรือสแนปแชต

00:08:52.709 --> 00:08:54.567
ผมก็จะมีวิศวกรเป็นพันคน

00:08:54.591 --> 00:08:57.162
ที่มีหน้าที่เรียกความสนใจจากคุณให้มากขึ้น

00:08:57.186 --> 00:08:58.725
ผมถนัดเรื่องนี้มาก

00:08:58.749 --> 00:09:00.465
และผมก็ไม่อยากให้คุณหยุดมัน

00:09:00.489 --> 00:09:02.711
และคุณรู้ใช้ไหมว่า ซีอีโอเน็ตฟลิกซ์
เพิ่งพูดไปหมาด ๆ ว่า

00:09:02.735 --> 00:09:05.957
"คู่แข่งรายใหญ่ที่สุดของเราคือ
เฟสบุ๊ค ยูทูป และการนอน"

00:09:05.981 --> 00:09:09.255
ผมหมายถึง ในโลกนี้มีเป็นล้านอย่าง
ที่คุณสามารถให้ความสนใจได้

00:09:09.279 --> 00:09:11.206
แต่สงครามหนึ่งกำลังเกิดขึ้น
เพื่อแย่งชิงสิ่งนั้น

NOTE Paragraph

00:09:11.230 --> 00:09:12.928
มซ: แบบว่า คุณเข้าใจ
ความรู้สึกใช่ไหมล่ะคะ

00:09:12.952 --> 00:09:15.081
แบบเวลาที่ซีรีส์ "Transparent" 
สักตอนจบลงไป

00:09:15.105 --> 00:09:16.857
แล้วอีกตอนหนึ่งก็เล่นต่อขึ้นมา

00:09:16.881 --> 00:09:19.781
คุณก็จะคิดแบบว่า เอ โอเค ได้
ฉันจะอยู่ดึกแล้วดูมันต่อ

00:09:19.805 --> 00:09:22.884
หรืออย่างแถบวัดความก้าวหน้าบนเว็บ
LinkedIn ที่บอกว่าคุณเกือบจะมี

00:09:22.908 --> 00:09:25.064
ประวัติที่สมบูรณ์แบบแล้วนะ

00:09:25.088 --> 00:09:28.196
คุณเลยเพิ่มข้อมูลส่วนตัว
เข้าไปอีกนิดหน่อย

00:09:28.220 --> 00:09:30.214
อย่างที่นักออกแบบยูเอกซ์คนหนึ่งบอกกับฉัน

00:09:30.238 --> 00:09:33.511
คนกลุ่มเดียวที่เรียกลูกค้าว่า "ผู้ใช้"

00:09:33.535 --> 00:09:35.603
คือพวกค้ายากับนักเทคโนโลยี

NOTE Paragraph

00:09:35.627 --> 00:09:36.983
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:09:37.007 --> 00:09:39.951
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:09:43.379 --> 00:09:46.803
และผู้ใช้ อย่างที่เรารู้กัน 
มีมูลค่าทางการเงินสูงมาก

00:09:46.827 --> 00:09:50.237
นี่คืออดีตผู้จัดการผลิตภัณฑ์
เฟสบุ๊คและนักเขียน

00:09:50.261 --> 00:09:52.827
อันโตนิโอ การ์เซีย มาร์ติเนซ

NOTE Paragraph

00:09:53.547 --> 00:09:55.939
(เสียงบันทึก) อกม: มีคำพูดหนึ่งว่า 
ถ้าผลิตภัณฑ์อะไรสักอย่างฟรี

00:09:55.939 --> 00:09:59.244
เมื่อนั้นคุณนั่นแหละคือผลิตภัณฑ์
ความสนใจของคุณคือผลิตภัณฑ์

00:09:59.244 --> 00:10:01.088
ว่าแต่ความสนใจของคุณมีค่าตรงไหนล่ะ

00:10:01.112 --> 00:10:03.365
ที่ทำให้ทุก ๆ ครั้งที่คุณ
โหลดหน้าสักหน้าขึ้นมา

00:10:03.389 --> 00:10:04.929
ไม่เพียงแค่เฟสบุ๊ค
หรือแอปใดแอปหนึ่ง

00:10:04.953 --> 00:10:08.024
ถึงมีการประมูลเกิดขึ้นแทบในทันที
หลายพันล้านครั้งต่อวัน

00:10:08.048 --> 00:10:10.362
เพื่อหาว่าจำนวนครั้งที่ผู้ใช้
เห็นโฆษณามีมูลค่าเท่าไร

NOTE Paragraph

00:10:10.386 --> 00:10:13.673
มซ: ขอนอกเรื่องนิดหน่อย โดยเฉลี่ยแล้ว
คนเราจะใช้เวลาสองปีของชีวิต

00:10:13.697 --> 00:10:14.855
ไปกับเฟสบุ๊ค

00:10:15.222 --> 00:10:16.764
ทีนี้ กลับมาสู่สัปดาห์
แห่งการท้าทาย

00:10:16.788 --> 00:10:20.200
ในทันทีทันใด เราเห็น
ความคิดสร้างสรรค์เริ่มต้นขึ้น

00:10:20.224 --> 00:10:21.970
นี่คือลิซา อัลเพิร์ต จากนิวยอร์ก

NOTE Paragraph

00:10:22.773 --> 00:10:24.937
(เสียงบันทึก) ลิซา อัลเพิร์ต:
ฉันเบื่อ ฉันว่างั้นนะ

00:10:24.961 --> 00:10:29.566
จู่ ๆ ฉันเลยมองไปที่ขั้นบันได
ที่ขึ้นไปยังด้านบนสุดของสถานี

00:10:29.590 --> 00:10:31.129
แล้วฉันก็คิดว่า แบบว่า

00:10:31.153 --> 00:10:34.414
ฉันเพิ่งเดินลงมาเอง
แต่ว่าฉันเดินกลับขึ้นไปก็ได้นะ

00:10:34.438 --> 00:10:36.923
แล้วก็เดินกลับลงมา 
เพื่อให้เลือดสูบฉีดหน่อย

00:10:36.947 --> 00:10:38.111
ฉันเลยทำแบบนั้น

00:10:38.135 --> 00:10:41.976
แล้วฉันก็เหลือเวลาอีกนิดหน่อย
ฉันเลยทำมันอีกครั้ง แล้วก็ทำอีกครั้ง

00:10:42.000 --> 00:10:43.806
แล้วฉันก็ทำไปสิบรอบด้วยกัน

00:10:43.830 --> 00:10:46.201
แล้วฉันก็ได้ออกกำลังกายจนครบชุด

00:10:46.225 --> 00:10:48.652
แล้วฉันก็ขึ้นไปบนรถไฟสายอาร์นั้น
และรู้สึกเหนื่อยหน่อย ๆ

00:10:48.676 --> 00:10:51.340
แต่แบบว่า ว้าว ฉันไม่เคยรู้สึก
แบบนั้นมาก่อนเลย

00:10:51.364 --> 00:10:52.759
มันเป็นไปได้ยังไงกัน

NOTE Paragraph

00:10:52.783 --> 00:10:53.887
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:10:53.911 --> 00:10:57.897
มซ: ดังนั้น ฉันจึงได้เรียนรู้ว่า ความคิด
สร้างสรรค์จะเป็นแบบไหนขึ้นกับแต่ละคน

NOTE Paragraph

00:10:57.921 --> 00:10:58.921
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:10:58.945 --> 00:11:02.498
แต่ทุกคนต่างพบว่า
คำท้าในวันที่สามนั้นยากที่สุด

00:11:02.522 --> 00:11:04.738
มันมีชื่อว่า "ลบแอปนั้นซะ"

00:11:04.762 --> 00:11:06.639
นำแอปนั้น คุณรู้ดีว่าแอปอะไร

00:11:06.663 --> 00:11:09.439
แอปที่ทำให้คุณติดอยู่ตลอด
แอปที่ดูดคุณให้ติดหนึบ

00:11:09.463 --> 00:11:10.626
นำมันออกไปจากมือถือของคุณเสีย

00:11:10.650 --> 00:11:12.038
ถึงแม้จะแค่วันนั้นก็ตาม

00:11:12.062 --> 00:11:15.324
ฉันลบเกม Two Dots
แล้วก็เกือบเสียน้ำตาให้มัน

NOTE Paragraph

00:11:15.348 --> 00:11:16.394
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:11:16.418 --> 00:11:18.837
ก็นะ ผู้เล่น Two Dots คงรู้ว่า
ฉันกำลังพูดถึงอะไร

00:11:18.861 --> 00:11:21.377
แต่ความทุกข์ทรมานของฉันก็ถือเป็นเรื่องดี ๆ

NOTE Paragraph

00:11:24.374 --> 00:11:26.626
(เสียงบันทึก) ผู้ชาย 2: ผมเลียม
จากลอสแอนเจลิส

00:11:26.650 --> 00:11:31.483
และผมก็ลบทวิตเตอร์ เฟสบุ๊ค
อินสตาแกรม ทัมเบลอร์ สแนปแชต และไวน์

00:11:31.507 --> 00:11:32.662
ออกไปจากโทรศัพท์ของผม

00:11:32.686 --> 00:11:34.287
ในรวดเดียว

00:11:34.311 --> 00:11:38.952
และตอนแรกมันก็ดูเหมือนเป็นประสบการณ์
ทางอารมณ์ที่น่าอับอายเหลือเกิน

00:11:38.976 --> 00:11:42.848
มันรู้สึกแปลก ๆ เคว้ง ๆ กับ
การต้องจ้องมองล็อกหน้าจอนั้น

00:11:42.872 --> 00:11:45.229
โดยที่ไม่มีการแจ้งเตือนใหม่ ๆ ขึ้นมา

00:11:45.253 --> 00:11:48.301
แต่ผมก็ชอบมากเวลาที่ได้ตัดสินใจด้วยตัวเอง

00:11:48.325 --> 00:11:51.717
ว่าจะนึกถึงหรือใช้โซเชียลเน็ตเวิร์กเมื่อไร

00:11:51.741 --> 00:11:55.107
โดยที่ไม่ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ใต้อำนาจ
การตัดสินใจของโทรศัพท์

00:11:55.739 --> 00:11:56.917
ดังนั้น ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:11:56.941 --> 00:11:59.632
(เสียงบันทึก 3) ผู้หญิง 3: การลบ
แอปทวิตเตอร์นั้นเป็นเรื่องเศร้ามาก

00:11:59.656 --> 00:12:03.194
และฉันรู้สึกเหมือนว่า บางที ตลอดหนึ่งปีที่
ผ่านมาที่ฉันนั่งเล่นทวิตเตอร์

00:12:03.218 --> 00:12:04.838
ฉันเริ่มมีอาการเสพติดมัน

00:12:04.862 --> 00:12:08.250
และการท้าทาย "ความเบื่อกับความฉลาด"
ก็ทำให้ฉันตระหนักถึงอาการนั้น

00:12:08.274 --> 00:12:11.406
หลังจากที่รู้สึกแย่มากกับการ
ถูกตัดขาดออกจากโลกอยู่ช่วงหนึ่ง

00:12:11.430 --> 00:12:13.399
เหมือนกับเวลาที่ปวดหัวเพราะขาดกาเฟอีน

00:12:13.423 --> 00:12:14.999
ตอนนี้ฉันรู้สึกดี

00:12:15.023 --> 00:12:16.834
ฉันได้ทานอาหารเย็นกับ
ครอบครัวอย่างมีความสุข

00:12:16.858 --> 00:12:21.533
และฉันก็หวังว่าจะควบคุมการใช้
อุปกรณ์ต่าง ๆ พวกนี้ต่อไป

NOTE Paragraph

00:12:21.557 --> 00:12:24.056
(เสียงบันทึก) ผู้หญิง 4: ฉันไม่ได้
รู้สึกผิดลึก ๆ อะไร

00:12:24.080 --> 00:12:26.375
ฉันรู้สึกในตอนที่ฉันรู้ตัวว่า
กำลังเสียเวลาไปกับโทรศัพท์

00:12:26.399 --> 00:12:28.975
บางทีฉันอาจต้องเริ่มท้าทายตัวเอง
และเตือนตัวเองแบบนี้

00:12:28.975 --> 00:12:30.051
ในทุก ๆ เช้า

NOTE Paragraph

00:12:30.051 --> 00:12:32.794
มซ: ฉันแบบว่า ใช่เลย
นี่แหละความก้าวหน้า

00:12:32.818 --> 00:12:35.285
ฉันอดใจรอดูตัวเลขที่จะปรากฏ

00:12:35.309 --> 00:12:36.973
ในตอนท้ายของสัปดาห์ไม่ไหวแล้ว

00:12:38.151 --> 00:12:40.054
แต่ในตอนที่ข้อมูลมาถึง

00:12:40.078 --> 00:12:42.351
ปรากฏว่าเราทำให้คนใช้เวลาลดลงไป

00:12:42.375 --> 00:12:43.613
โดยเฉลี่ยแล้ว

00:12:43.637 --> 00:12:45.903
แค่หกนาทีเท่านั้น

00:12:45.927 --> 00:12:48.737
จาก 120 นาทีต่อวันที่ใช้ไปกับโทรศัพท์

00:12:48.761 --> 00:12:50.598
ลงมาที่ 114

00:12:51.654 --> 00:12:53.273
ก็นั่นแหละค่ะ

NOTE Paragraph

00:12:53.297 --> 00:12:57.007
ดังนั้น ฉันจังกลับไปหานักวิทยาศาสตร์
คนเดิม ๆ และรู้สึกแย่หน่อย ๆ

00:12:57.031 --> 00:12:58.511
แล้วพวกเขาก็หัวเราะเยาะฉัน

00:12:58.535 --> 00:13:00.966
และพวกเขาก็พูดว่า คุณรู้ไหม
การเปลี่ยนพฤติกรรมของคน

00:13:00.990 --> 00:13:02.523
ในช่วงเวลาที่สั้นขนาดนั้นน่ะ

00:13:02.547 --> 00:13:04.774
ดูจะทะเยอทะยานจนเพ้อฝันไปหน่อยนะ

00:13:04.798 --> 00:13:10.017
และจริง ๆ แล้วความสำเร็จที่คุณได้รับ
ไปไกลกว่าที่เราคาดว่าเป็นไปได้อยู่มาก

00:13:10.041 --> 00:13:13.877
เพราะว่าสิ่งที่สำคัญกว่าตัวเลข
คือเรื่องราวของผู้คนต่างหาก

00:13:13.901 --> 00:13:15.543
พวกเขารู้สึกมีพลัง

00:13:15.567 --> 00:13:18.206
มือถือของพวกเขาถูกแปลงโฉม

00:13:18.230 --> 00:13:19.959
จากตัวสั่งงาน

00:13:19.983 --> 00:13:21.605
มาเป็นเครื่องมือบ้าน ๆ เหมือนเดิม

NOTE Paragraph

00:13:22.708 --> 00:13:26.658
และจริง ๆ แล้ว ฉันพบว่าสิ่งที่
คนหนุ่มสาวพูดนั้นน่าสนใจมากที่สุด

00:13:26.682 --> 00:13:27.837
พวกเขาบางคนบอกฉัน

00:13:27.861 --> 00:13:30.123
ว่าพวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงอารมณ์บางอย่าง

00:13:30.147 --> 00:13:31.942
ที่พวกเขารู้สึกในช่วง
สัปดาห์แห่งการท้าทายนั้น

00:13:31.966 --> 00:13:33.453
เพราะว่า ถ้าคุณลองนึกดูแล้ว

00:13:33.477 --> 00:13:36.441
หากคุณไม่เคยรู้จักชีวิต
ที่ปราศจากการเชื่อมต่อมาก่อน

00:13:36.465 --> 00:13:38.894
คุณอาจไม่ได้สัมผัสความเบื่อหน่ายเลยก็ได้

00:13:39.471 --> 00:13:41.537
และนั่นก็อาจมีผลบางอย่างตามมา

00:13:41.561 --> 00:13:44.990
นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยยูเอสซีได้พบบางอย่าง
พวกเขาศึกษาวัยรุ่น

00:13:45.014 --> 00:13:47.974
ที่เล่นโซเชียลในขณะที่พวกเขา
พูดคุยอยู่กับเพื่อน

00:13:47.998 --> 00:13:49.284
หรือทำการบ้าน

00:13:49.308 --> 00:13:53.123
และสองปีหลังจากนั้น พวกเขา
มีความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการที่ลดต่ำลง

00:13:53.147 --> 00:13:55.001
เกี่ยวกับอนาคตส่วนตัวของพวกเขาเอง

00:13:55.025 --> 00:13:59.238
และเกี่ยวกับการแก้ปัญหาสังคม
อย่างเช่น ความรุนแรงในชุมชนของพวกเขา

00:13:59.691 --> 00:14:02.296
และเราก็จำเป็นจะต้อง
ทำให้คนรุ่นถัดจากเรานี้

00:14:02.320 --> 00:14:04.546
สามารถเพ่งความสนใจให้กับ
ปัญหาใหญ่ ๆ บางอย่างได้

00:14:04.570 --> 00:14:07.014
อย่างการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
ความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ

00:14:07.038 --> 00:14:09.075
ความแตกต่างสุดขั้วทางวัฒนธรรม

00:14:09.662 --> 00:14:12.383
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมซีอีโอจาก
การสำรวจหนึ่งของไอบีเอ็ม

00:14:12.407 --> 00:14:17.020
ถึงระบุว่าความคิดสร้างสรรค์ เป็นส่วนสำคัญ
ที่สุดของความสามารถในการเป็นผู้นำ

NOTE Paragraph

00:14:18.214 --> 00:14:19.882
แต่ว่าข่าวดีก็มีอยู่

00:14:19.906 --> 00:14:23.677
ในตอนจบ คน 20,000 คนที่เข้าร่วม
"ความเบื่อหน่ายกับความฉลาด" ในสัปดาห์นั้น

00:14:23.701 --> 00:14:26.133
กว่าร้อยละ 90 ลดเวลาใช้มือถือของพวกเขา

00:14:26.157 --> 00:14:29.027
ร้อยละ 70 มีเวลาในการคิดมากขึ้น

00:14:29.051 --> 00:14:31.180
หลายคนบอกฉันว่าพวกเขานอนหลับสบายขึ้น

00:14:31.204 --> 00:14:32.521
พวกเขามีความสุขมากขึ้น

00:14:32.545 --> 00:14:36.169
ข้อความที่ฉันชอบมาจากผู้ชายคนหนึ่ง
ที่บอกว่าเขารู้สึกเหมือนเขาตื่นมา

00:14:36.193 --> 00:14:38.372
จากภาวะการจำศีลทางจิตสักอย่างหนึ่ง

NOTE Paragraph

00:14:40.141 --> 00:14:42.585
ข้อมูลส่วนตัวบางอย่าง ผนวกกับ
ประสาทวิทยาศาสตร์อีกเล็กน้อย

00:14:42.609 --> 00:14:45.750
ทำให้เราสามารถออกจากโลกออนไลน์
ได้นานขึ้นกว่าเดิมอีกนิดหน่อย

00:14:45.774 --> 00:14:48.717
และความเบื่อหน่ายเล็กน้อยนี้
จะทำให้เราเข้าใจอะไรชัดมากขึ้น

00:14:48.741 --> 00:14:51.060
และช่วยเราบางคนในการตั้งเป้าหมายบางอย่าง

00:14:52.156 --> 00:14:54.267
แบบว่า บางทีการเชื่อมโยง
ที่เกิดขึ้นตลอดเวลา

00:14:54.291 --> 00:14:56.937
อาจไม่ใช่เรื่องที่มองว่าเจ๋ง
ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าก็ได้

00:14:58.073 --> 00:15:01.631
แต่ในระหว่างนั้น การสอนผู้คน
โดยเฉพาะเด็ก ๆ

00:15:01.655 --> 00:15:04.782
ให้ใช้เทคโนโลยีในการ
ปรับปรุงคุณภาพชีวิตตนเอง

00:15:04.806 --> 00:15:06.221
รวมถึงให้ควบคุมตัวเองได้

00:15:06.245 --> 00:15:08.820
จำเป็นจะต้องเป็นส่วนหนึ่งของการรู้ดิจิทัล

NOTE Paragraph

00:15:10.685 --> 00:15:12.992
ดังนั้นครั้งต่อไปที่คุณเช็กโทรศัพท์ของคุณ

00:15:13.632 --> 00:15:17.704
จำไว้ว่าถ้าคุณไม่ตัดสินใจว่า
คุณจะใช้เทคโนโลยีนั้นอย่างไร

00:15:17.728 --> 00:15:20.046
อุปกรณ์พวกนั้นจะตัดสินใจให้คุณเอง

00:15:21.013 --> 00:15:22.594
และลองถามตัวคุณเองดูว่า

00:15:22.618 --> 00:15:24.356
จริง ๆ แล้วคุณอยากทำอะไรกันแน่

00:15:24.380 --> 00:15:28.075
เพราะว่าถ้าหากคุณอยากเช็กอีเมล์จริง ๆ
ก็ไม่มีปัญหาอะไร ทำแบบนั้นให้เสร็จไป

00:15:28.099 --> 00:15:30.767
แต่ถ้ามันเป็นการเบี่ยงความสนใจคุณ
จากการทำงานที่ยาก

00:15:30.791 --> 00:15:33.091
ที่ต้องอาศัยการคิดที่ลึกกว่านั้น

00:15:33.115 --> 00:15:34.523
ให้ลองพักดู

00:15:34.547 --> 00:15:35.945
มองออกไปนอกหน้าต่าง

00:15:36.667 --> 00:15:39.512
และรู้ว่าการที่คุณไม่ได้ทำอะไรนั้น

00:15:39.536 --> 00:15:44.238
จริง ๆ แล้วคุณกำลังอยู่ในช่วงที่
ตนเองมีความคิดสร้างสรรค์มากที่สุด

00:15:44.262 --> 00:15:46.985
ในตอนแรก คุณอาจรู้สึกแปลก ๆ หรืออึดอัด

00:15:47.009 --> 00:15:49.895
แต่ความเบื่อหน่ายนี้เองสามารถนำไปสู่
ความคิดที่ยอดเยี่ยมได้

NOTE Paragraph

00:15:50.394 --> 00:15:51.546
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:15:51.570 --> 00:15:56.357
(เสียงปรบมือ)