"Cześć Bob".

"Dzień dobry Kelly. Piękne tulipany".

Zastanawialiście się kiedyś, 
jak pies postrzega świat?

Oto, co widzi.

Nic ciekawego.

Ale zapach to inna historia.

Wszystko zaczyna się 
od doskonale rozwiniętego nosa.

Z każdym powiewem 
pies otrzymuje mnóstwo informacji.

Mokry nabłonek wychwytuje 
zapachy przenoszone przez wiatr.

Zdolność wąchania 
oddzielnie każdym z nozdrzy,

jak stereo,

pozwala mu ustalić źródło zapachu.

Dzięki temu pies

nie tylko szybko poznaje,
co jest tym źródłem,

ale też, gdzie się ono znajduje.

Kiedy powietrze wchodzi do nosa,

błona śluzowa dzieli się na dwa fałdy.

Jeden do oddychania i jeden do wąchania.

Ten drugi to obszar pełen

wyspecjalizowanych komórek węchowych.

Są ich setki milionów.
My mamy ich tylko 5 milionów.

Wdychanie i wydychanie u ludzi, 
odbywa się tymi samymi kanałami.

Psy wydychają powietrze 
przez szczeliny z boku nosa.

Tworzą zawirowania powietrza,
które pomagają wciągać nowe zapachy.

Dzięki wielu pociągnięciom
koncentrują wonie.

Imponująca budowa nosa byłaby bezużyteczna

bez narządu przetwarzającego informacje.

System węchowy w mózgu psów

zajmuje większy obszar niż u ludzi.

Pozwala im to odróżnić i zapamiętać,

ogromną liczbę konkretnych zapachów

o stężeniu do 100 milionów mniejszym, 
niż to, które wyczuje człowiek.

Jesteśmy w stanie
poczuć psiknięcie perfum w pokoju,

pies bez problemu, 
wyczuje je na krytym stadionie

i na dodatek rozróżni składniki.

Wszystko na ulicy, 
każdy przejeżdżający samochód,

zawartość worka na śmieci sąsiadów,

każdy rodzaj drzewa,

siedzące na nim ptaki i insekty,

mają charakterystyczny zapach,
który informuje psa o ich położeniu

i kierunku poruszania się.

Psy mają nie tylko silniejszy węch,

potrafią także wyczuć zapachy, 
o których istnieniu nie mamy pojęcia.

System olfaktoryczny,

zwany lemieszowo-nosowym,
to organ nad podniebieniem.

Odbiera hormony zwierząt i ludzi.

Psy identyfikują tak
potencjalnych partnerów

i odróżniają przyjaciół od wrogów.

Rozróżniają stany emocjonalne u ludzi,

a nawet rozpoznają, 
czy ktoś jest w ciąży lub choruje.

Ponieważ węch jest bardziej
prymitywny niż inne zmysły,

pomija on wzgórze i dociera 
bezpośrednio do części mózgu,

odpowiedzialnej za emocje i instynkt.

Psy dostrzegają wszystko bardziej 
bezpośrednio i instynktownie niż ludzie.

Niesamowitą zdolnością psiego nosa

jest odczytywanie zapachów w czasie.

Przeszłość wygląda, jak ślady
zostawione przez przechodniów

czy ciepło niedawno zaparkowanego auta,

w postaci cząstek zapachowych 
wcześniejszych wydarzeń.

Hydranty i drzewa

to tablice informacyjne o tym, kto tu był,

co jadł,

jak się czuł.

Przyszłość też jest w powietrzu,

ostrzegając o tym, co lub kto 
nadchodzi, zanim go widać.

Ludzie słyszą albo czują 
tylko w danej chwili.

Pies wyczuwa całą historię 
od początku do końca.

Dobrym przykładem 
ludzko-psiej współpracy

jest dzielenie się z nami tą historią.

Psy są łagodne dla osób zmartwionych

albo agresywne wobec zagrożenia.

Stres i gniew produkują masę hormonów

rozpoznawalnych przez nos psa.

Po właściwym treningu,

psy potrafią ostrzec 
o niewidocznych zagrożeniach,

od bomb do nowotworu.

Czyli najlepszy przyjaciel człowieka,

to nie ktoś, z kim dzielimy doświadczenia,

ale ktoś, czyj nos odkrywa 
przed nami kompletnie nowy świat.