1
00:00:00,844 --> 00:00:02,905
ผมเคยฝันแบบนี้หลายครั้ง

2
00:00:02,929 --> 00:00:05,341
ผมฝันว่าผมเดินเข้าในห้องที่เต็มไปด้วยผู้คน

3
00:00:06,388 --> 00:00:08,960
และผมพยายามไม่สบตากับใครเลย

4
00:00:10,220 --> 00:00:11,935
จนกระทั่งมีบางคนสังเกตเห็นผม

5
00:00:11,959 --> 00:00:13,402
แล้วผมก็เริ่มกลัว

6
00:00:14,213 --> 00:00:16,017
จากนั้นก็มีคนเดินเข้ามาหาผม

7
00:00:16,041 --> 00:00:18,550
และก็พูดว่า "สวัสดี ผมชื่อนั้นชื่อนี้

8
00:00:18,574 --> 00:00:19,933
และ คุณชื่ออะไร"

9
00:00:20,313 --> 00:00:23,498
ผมก็เงียบ ผมตอบไม่ได้

10
00:00:25,196 --> 00:00:27,639
หลังจากความเงียบที่น่าอึดอัดพักใหญ่
เขาก็ถามขึ้นว่า

11
00:00:27,663 --> 00:00:29,244
คุณลืมชื่อตัวเองหรอ

12
00:00:29,851 --> 00:00:31,300
และผมก็ยังเงียบ

13
00:00:32,293 --> 00:00:36,939
จากนั้นคนอื่นในห้อง
ก็ค่อย ๆ หันมาหาทางผม

14
00:00:36,963 --> 00:00:39,218
และถาม เกือบจะพร้อมกัน

15
00:00:39,830 --> 00:00:44,592
(หลายเสียง) คุณลืมชื่อตัวเองหรอ

16
00:00:44,616 --> 00:00:47,706
เสียงค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ 
ผมอยากตอบ แต่ก็ทำไม่ได้

17
00:00:50,350 --> 00:00:51,849
ผมเป็นศิลปิน

18
00:00:52,754 --> 00:00:55,335
งานของผมบางงานออกแนวตลก

19
00:00:55,359 --> 00:00:58,960
และบางงานก็ตลกแบบเศร้า ๆ

20
00:01:00,160 --> 00:01:04,867
และมีงานหนึ่งที่ผมชอบทำมาก

21
00:01:04,891 --> 00:01:07,157
คือ การทำพวกการ์ตูนอนิเมชั่น

22
00:01:07,181 --> 00:01:10,955
ผมได้พากษ์ตัวละครแทบทุกแบบ

23
00:01:10,979 --> 00:01:12,237
ผมเคยพากย์เป็นหมี

24
00:01:12,261 --> 00:01:14,330
(วีดีโอ) หมี 
(เสียงผู้พูด): สวัสดีครับ

25
00:01:14,354 --> 00:01:16,105
(เสียงหัวเราะ)

26
00:01:16,136 --> 00:01:17,796
ผมเคยเป็นปลาวาฬ

27
00:01:17,813 --> 00:01:19,502
(วีดีโอ) ปลาวาฬ 
(เสียงผู้พูด): สวัสดี

28
00:01:19,526 --> 00:01:20,789
(เสียงหัวเราะ)

29
00:01:20,813 --> 00:01:22,411
ผมเคยเป็นการ์ดอวยพร

30
00:01:22,411 --> 00:01:24,354
(วีดีโอ) การ์ดอวยพร 
(เสียงผู้พูด): สวัสดี

31
00:01:24,378 --> 00:01:25,457
(เสียงหัวเราะ)

32
00:01:25,481 --> 00:01:28,488
และที่ผมชอบที่สุดคือ
การพากย์เป็นแฟรงเกนสไตน์

33
00:01:28,512 --> 00:01:31,209
(วีดีโอ) แฟรงเกนสไตน์ 
(เสียงผู้พูด): ฮืออออออออออออ

34
00:01:31,233 --> 00:01:32,273
(เสียงหัวเราะ)

35
00:01:32,297 --> 00:01:34,397
ผมต้องร้องฮือ บ่อยมากตอนพากย์เสียงนั้น

36
00:01:34,421 --> 00:01:37,104
สองสามปีก่อน ผมทำวิดีโอการศึกษา

37
00:01:37,128 --> 00:01:40,024
เกี่ยวกับความเป็นมาของวิดิโอเกมส์

38
00:01:40,048 --> 00:01:43,790
ผมได้พากย์เป็นสเปซอินเวเดอร์ส

39
00:01:43,814 --> 00:01:45,870
(วีดีโอ) สเปซอินเวเดอร์ 
(เสียงผู้พูด): สวัสดี

40
00:01:45,894 --> 00:01:47,341
เหมือนฝันเป็นจริงเลยแหละ

41
00:01:47,365 --> 00:01:48,367
(เสียงหัวเราะ)

42
00:01:48,391 --> 00:01:50,470
ตอนที่ผมโพสวิดิโอลงอินเทอร์เน็ต

43
00:01:50,494 --> 00:01:53,184
ผมก็นั่งอยู่แต่หน้าคอม กดปุ่มรีเฟรช

44
00:01:53,208 --> 00:01:54,684
ตื่นเต้นที่จะได้เห็นผลตอบรับ

45
00:01:55,208 --> 00:01:56,622
ความคิดเห็นแรกก็เข้ามา

46
00:01:56,646 --> 00:01:57,940
(วีดีโอ)ความเห็น: ทำดีมาก

47
00:01:57,964 --> 00:01:59,114
ซาลีม: เยส!

48
00:01:59,709 --> 00:02:00,964
ผมกดรีเฟรชอีก

49
00:02:00,988 --> 00:02:04,091
(วีดีโอ) ความเห็น:สุดยอด 
จะติดตามรอดูวิดิโอหน้า

50
00:02:04,115 --> 00:02:06,611
นี่เป็นช่วงแรกของวิดีโอจากทั้งหมดสองช่อง

51
00:02:06,635 --> 00:02:08,676
ผมกำลังจะเริ่มทำอันที่สอง

52
00:02:08,700 --> 00:02:09,866
ผมกดปุ่มรีเฟรช

53
00:02:09,890 --> 00:02:13,726
ความเห็น: อันที่สองอยู่ไหน อยากดูเดี๋ยวนี้

54
00:02:13,750 --> 00:02:15,268
(เสียงหัวเราะ)

55
00:02:15,292 --> 00:02:18,235
นอกจากแม่แล้ว ยังมีคนอื่นชมผม

56
00:02:18,259 --> 00:02:19,425
บนอินเทอร์เน็ต

57
00:02:19,449 --> 00:02:21,782
ผมรู้สึกสุดยอดไปเลย

58
00:02:21,806 --> 00:02:23,108
ผมกดปุ่มรีเฟรช

59
00:02:23,132 --> 00:02:25,831
(วีดีโอ) ความเห็น: ไม่ได้ว่านะ
แต่เสียงเขาน่ารำคาญมาก

60
00:02:25,855 --> 00:02:28,525
โอเค ผมไม่ถือสาอะไร ผมกดรีเฟรช

61
00:02:28,549 --> 00:02:32,113
ความเห็น: ทำใหม่ได้มั้ย เอาแบบไม่อมเนยถั่วในปาก

62
00:02:32,137 --> 00:02:36,604
ซาลีม: โอเค อย่างน้อยก็ฟังดูมีประโยชน์ 
กดรีเฟรช

63
00:02:36,628 --> 00:02:39,174
ความเห็น: ขอเถอะอย่าใช้คนพากย์คนนี้อีก

64
00:02:39,198 --> 00:02:40,560
ฟังไม่รู้เรื่องเลย

65
00:02:40,584 --> 00:02:41,735
รีเฟรช

66
00:02:41,759 --> 00:02:44,739
ความเห็น: ไม่ค่อยเข้าใจ 
สงสัยเป็นเพราะสำเนียงอินเดียแน่ ๆ

67
00:02:44,763 --> 00:02:46,247
ซาลีม: โอเค ๆ มีสองอย่างนะ

68
00:02:46,271 --> 00:02:48,343
อย่างแรก ผมไม่ได้พูดสำเนียงอินเดีย

69
00:02:48,367 --> 00:02:50,294
ผมมีสำเนียงปากีสถาน โอเคไหม

70
00:02:50,318 --> 00:02:53,458
อย่างที่สอง สำเนียงปากีสถานผมชัดมาก

71
00:02:53,482 --> 00:02:55,503
(เสียงหัวเราะ)

72
00:02:56,233 --> 00:02:58,258
แต่ความเห็นแบบนั้นก็ยังเข้ามาอยู่

73
00:02:58,282 --> 00:03:01,027
ผมก็เลยคิดว่าผมก็ไม่ควรสนใจพวกเขา

74
00:03:01,051 --> 00:03:03,640
และก็เริ่มทำวิดิโอตอนที่สอง

75
00:03:04,104 --> 00:03:05,634
ผมบันทึกเสียงตัวเอง

76
00:03:05,658 --> 00:03:08,657
แต่ทุกครั้งที่ผมตั้งใจจะตัดต่อวิดิโอ

77
00:03:08,681 --> 00:03:10,354
ผมกลับทำไม่ได้

78
00:03:11,688 --> 00:03:14,676
เพราะทุกครั้ง ผมมักจะนึกย้อนไปตอนเด็ก ๆ

79
00:03:14,700 --> 00:03:17,521
ตอนที่การพูดเป็นเรื่องยากสำหรับผม

80
00:03:17,934 --> 00:03:20,738
ผมติดอ่างมาตั้งแต่จำความได้

81
00:03:22,285 --> 00:03:23,562
ผมเป็นเด็กที่ไม่เคยยกมือขึ้น

82
00:03:23,586 --> 00:03:26,223
ถามคำถามหรือตอบคำถามในห้องเรียน

83
00:03:26,247 --> 00:03:27,421
เลยสักครั้ง

84
00:03:27,445 --> 00:03:28,760
ทุกครั้งที่โทรศัพท์ดัง

85
00:03:28,784 --> 00:03:32,419
ผมจะวิ่งไปห้องน้ำ จะได้ไม่ต้องรับโทรศัพท์

86
00:03:32,907 --> 00:03:36,116
ถ้าโทรหาผม พ่อแม่ผมจะตอบว่าผมไม่อยู่

87
00:03:36,140 --> 00:03:38,070
ผมใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำบ่อยมาก

88
00:03:39,721 --> 00:03:41,682
และผมก็เกลียดการแนะนำตัว

89
00:03:41,686 --> 00:03:43,150
โดยเฉพาะ กับกลุ่มคน

90
00:03:43,180 --> 00:03:46,494
ผมติดอ่างตรงชื่อตัวเองตลอดแล้วคนก็ชอบถาม

91
00:03:46,494 --> 00:03:48,162
"ลืมชื่อตัวเองหรอ"

92
00:03:48,162 --> 00:03:49,742
แล้วทุกคนก็หัวเราะ

93
00:03:50,303 --> 00:03:52,170
มุขนี้ใช้ได้ตลอดเลย

94
00:03:54,905 --> 00:03:55,692
(เสียงหัวเราะ)

95
00:03:58,392 --> 00:04:01,096
ตอนเด็กผมคิดอยู่เสมอว่า ถ้าผมพูด

96
00:04:01,096 --> 00:04:06,054
ทุกคนต้องรู้แน่ ๆ ว่า ผมผิดปกติ

97
00:04:06,054 --> 00:04:07,821
ว่า ผมไม่เหมือนคนอื่น

98
00:04:09,181 --> 00:04:10,926
ผมก็เลยเงียบเป็นส่วนใหญ่

99
00:04:12,626 --> 00:04:16,823
เห็นไหมว่าการได้ใช้เสียงในวิดิโอของผมเอง

100
00:04:16,900 --> 00:04:18,309
มันเป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน

101
00:04:18,332 --> 00:04:19,742
ทุกครั้งที่ผมบันทึกเสียง

102
00:04:19,742 --> 00:04:22,445
ผมต้องพยายามพูด
ประโยค ๆ หนึงตั้งหลายครั้ง

103
00:04:22,663 --> 00:04:24,199
จากนั้นผมก็จะ

104
00:04:24,749 --> 00:04:28,254
เลือกเทปที่ผมคิดว่าเสียงผมแย่น้อยที่สุด

105
00:04:31,249 --> 00:04:33,023
ปรับเสียงเหมือนผ่านโปรแกรมโฟโต้ช็อป

106
00:04:34,193 --> 00:04:38,095
ผมแก้ให้ช้าลง เร็วขึ้นหรือมีเสียงสะท้อนได้

107
00:04:38,095 --> 00:04:41,914
ถ้าผมติดอ่าง

108
00:04:42,044 --> 00:04:43,627
ผมก็กลับไปและแก้ไขมัน

109
00:04:43,627 --> 00:04:44,784
อย่างกับเวทมนตร์เลย

110
00:04:44,974 --> 00:04:47,937
การใช้เสียงที่ผ่านการแก้ไขแล้ว
กับวิดิโอของตัวเอง

111
00:04:47,937 --> 00:04:50,652
เป็นทางออกที่ทำให้ผมรู้สึกปกติ

112
00:04:52,427 --> 00:04:54,052
แต่หลังจากอ่านความเห็นบนวิดิโอ

113
00:04:54,816 --> 00:04:56,981
ผมกลับรู้สึกไม่ปกติเลย

114
00:04:56,981 --> 00:05:00,136
แล้วผมก็หยุดพากย์เสียงในวิดิโอของผม

115
00:05:01,666 --> 00:05:05,791
ตั้งแต่ตอนนั้นผมก็คิดอยู่บ่อย ๆ
เกี่ยวกับคำว่าปกติ

116
00:05:07,731 --> 00:05:08,584
และผมก็เข้าใจ

117
00:05:09,714 --> 00:05:12,260
ว่า ปกติ มันเกี่ยวข้องกับความคาดหวังด้วย

118
00:05:13,460 --> 00:05:15,128
ผมจะยกตัวอย่างให้ฟัง

119
00:05:15,128 --> 00:05:16,687
ผมเจอเรื่องเล่านี้โดยบังเอิญ

120
00:05:16,687 --> 00:05:18,216
เกี่ยวกับ กวีกรีกโบราณ โฮเมอร์

121
00:05:18,378 --> 00:05:22,118
โฮเมอร์กล่าวถึงสีไม่กี่สีในงานเขียนของเขา

122
00:05:22,618 --> 00:05:24,444
แต่ถึงอย่างนั้น

123
00:05:24,444 --> 00:05:25,773
เขายังพูดถึงสีผิดเลย

124
00:05:27,356 --> 00:05:29,671
เช่น สีของทะเลเป็นสีไวน์แดง

125
00:05:29,671 --> 00:05:33,789
หน้าคนบางทีก็สีเขียวและแกะบางทีก็สีม่วง

126
00:05:34,647 --> 00:05:36,249
แต่ไม่ได้มีแค่โฮเมอร์หรอก

127
00:05:36,259 --> 00:05:38,036
หากคุณดูวรรณกรรมโบราณทั้งหมด

128
00:05:38,036 --> 00:05:40,781
จีน ไอซ์แลนด์ กรีก อินเดียโบราณ

129
00:05:40,781 --> 00:05:43,472
หรือแม้แต่ต้นฉบับไบเบิลของฮิบรู

130
00:05:43,472 --> 00:05:46,172
ก็ต่างกล่าวถึงสีอยู่สองสามสี

131
00:05:46,832 --> 00:05:49,559
ทฤษฎีที่อธิบายปรากฏการณ์นี้

132
00:05:50,493 --> 00:05:52,899
คือ การที่วัฒนธรรมเริ่มสังเกตเห็นสี

133
00:05:52,899 --> 00:05:55,053
เมื่อพวกเขาสามารถสร้างสรรค์สีได้

134
00:05:55,821 --> 00:05:57,515
หากคุณสร้างสีขึ้นมาได้

135
00:05:57,515 --> 00:05:59,100
คุณก็จะสังเกตเห็นสีเหล่านั้น

136
00:05:59,870 --> 00:06:03,670
สีแดงซึ่งหลายวัฒนธรรมสร้างสรรค์ได้ง่าย

137
00:06:03,680 --> 00:06:06,376
พวกเขาเริ่มเห็นสีนี้มาตั้งแต่แรก ๆ

138
00:06:06,845 --> 00:06:09,054
แต่สีฟ้าซึ่งสร้างสรรค์ได้ยากกว่า

139
00:06:09,054 --> 00:06:11,115
หลายวัฒนธรรมยังไม่ได้เรียนรู้จัก

140
00:06:11,115 --> 00:06:12,642
และพวกเขามองไม่เห็นสีนั้น

141
00:06:12,642 --> 00:06:15,265
จนหลังจากนั้นเป็นเวลานาน

142
00:06:16,167 --> 00:06:18,843
ก่อนจะถึงตอนนั้นแม้ว่าสีจะอยู่รอบตัวเรา

143
00:06:18,843 --> 00:06:21,659
พวกเขาก็ยังมองไม่เห็นมันอยู่ดี

144
00:06:21,659 --> 00:06:22,879
เป็นเหมือนสิ่งที่มองไม่เห็น

145
00:06:22,890 --> 00:06:25,405
ไม่ใช่ส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน

146
00:06:26,435 --> 00:06:29,743
เรื่องนี้ช่วยให้ผมเข้าใจตัวเองได้มากขึ้น

147
00:06:29,963 --> 00:06:32,994
ดังนั้นเมื่อผมอ่านความเห็นแรกในวิดิโอ

148
00:06:32,996 --> 00:06:36,408
ปฎิกิริยาแรกคือผมไม่พอใจมาก

149
00:06:36,408 --> 00:06:38,238
แต่คนเขียนความเห็นเขาไม่รู้

150
00:06:38,238 --> 00:06:41,483
ว่าผมกังวลเรื่องเสียงผมขนาดไหน

151
00:06:42,930 --> 00:06:45,408
ส่วนใหญ่พวกเขาวิจารณ์สำเนียงผม

152
00:06:45,409 --> 00:06:49,019
ว่าเป็นเรื่องไม่ปกตินักที่นักพากย์จะมีสำเนียง

153
00:06:49,513 --> 00:06:51,650
แต่อะไรคือสิ่งที่ปกติล่ะ

154
00:06:51,650 --> 00:06:54,330
เรารู้ว่าคนดูจะเจอคำผิดในงานเขียน

155
00:06:54,330 --> 00:06:55,993
หากพวกเค้าคิดว่าคนเขียนเป็นคนดำ

156
00:06:57,301 --> 00:07:00,833
รู้ว่าอาจารย์ไม่ค่อยจะช่วยนักเรียนผู้หญิง
หรือผิวสี

157
00:07:02,946 --> 00:07:05,457
รู้ว่าใบสมัครงานที่มีชื่อเหมือนคนผิวขาว

158
00:07:05,461 --> 00:07:08,783
ได้การตอบรับมากกว่าอันที่มีชื่อคนผิวสี

159
00:07:09,394 --> 00:07:10,071
ทำไมล่ะ

160
00:07:11,726 --> 00:07:13,569
เพราะมันเป็นสิ่งที่เรามองว่าปกติไง

161
00:07:14,559 --> 00:07:15,667
เราคิดว่ามันปกติ

162
00:07:15,671 --> 00:07:18,004
เมื่อนักเรียนผิวสีสะกดคำผิดเยอะ

163
00:07:18,514 --> 00:07:19,903
เราคิดว่าเป็นเรื่องปกติ

164
00:07:19,903 --> 00:07:22,928
เมื่อนักเรียนหญิงหรือผิวสีเรียนไม่จบ

165
00:07:22,928 --> 00:07:25,664
เราก็คิดว่าปกติ

166
00:07:25,664 --> 00:07:29,146
และลูกจ้างผิวขาวได้รับการจ้างมากกว่าผิวสี

167
00:07:29,494 --> 00:07:32,271
ผลวิจัยบอกว่าการเลือกปฎิบัติเช่นนี้

168
00:07:32,285 --> 00:07:34,461
บ่อยครั้ง เกิดจากความลำเอียง

169
00:07:34,461 --> 00:07:38,180
มาจากการต้องการช่วยคนแบบเดียวกับเรา

170
00:07:38,180 --> 00:07:42,405
มากกว่าจะอยากทำร้ายคนที่ต่างกับเรา

171
00:07:43,099 --> 00:07:46,837
ความรู้สึกไม่เข้ากันเริ่มขึ้นตั้งแต่เด็ก

172
00:07:46,837 --> 00:07:48,476
ผมจะยกตัวอย่างให้ฟัง

173
00:07:48,476 --> 00:07:51,893
ห้องสมุดนึงบันทึกตัวละคร

174
00:07:51,893 --> 00:07:54,563
ในชุดหนังสือเด็กทุกปี

175
00:07:54,577 --> 00:08:00,144
พบว่าปี 2014 แค่ 11% ของหนังสือทั้งหมด

176
00:08:00,144 --> 00:08:02,157
มีตัวละครผิวสี

177
00:08:02,157 --> 00:08:05,498
ก่อนหน้านั้นเพียงหนึงปีมีประมาณ 8%

178
00:08:06,108 --> 00:08:09,902
แม้ว่าตอนนี้เด็กอเมริกันครึ่งนึงเป็นผิวสี

179
00:08:09,902 --> 00:08:11,129
ครึ่งนึงเลยนะครับ

180
00:08:11,319 --> 00:08:12,657
จุดนี้เรามีสองปัญหาใหญ่

181
00:08:12,657 --> 00:08:15,395
หนึ่ง เราบอกเด็กเป็นอะไรก็ได้

182
00:08:15,395 --> 00:08:16,619
ทำอะไรก็ได้

183
00:08:16,619 --> 00:08:19,076
แต่เรื่องราวที่เด็กผิวสีเห็นส่วนใหญ่

184
00:08:19,076 --> 00:08:20,667
ก็เกี่ยวกับคนที่ต่างจากเขา

185
00:08:21,185 --> 00:08:23,858
อันที่สอง คนส่วนใหญ่ไม่ตระหนัก

186
00:08:23,858 --> 00:08:26,170
ถึงความคล้ายกันระหว่างเขากับคนผิวสี

187
00:08:27,250 --> 00:08:29,343
ชีวิตประจำวัน ความหวัง

188
00:08:29,541 --> 00:08:31,524
ความฝัน ความกลัว

189
00:08:32,123 --> 00:08:33,780
และความชอบต่อขนมฮัมมุสเหมือน ๆ กัน

190
00:08:33,780 --> 00:08:34,832
มันอร่อยใช่มั้ยครับ!

191
00:08:34,832 --> 00:08:35,775
(เสียงหัวเราะ)

192
00:08:38,385 --> 00:08:40,354
ก็เหมือนสีฟ้าในกรีกโบราณ

193
00:08:40,948 --> 00:08:43,825
คนผิวสีไม่ใช่เรื่องปกติ

194
00:08:45,686 --> 00:08:49,929
เพราะว่าปกติคือสื่งที่เราเจอบ่อย ๆ

195
00:08:50,729 --> 00:08:52,690
คือสิ่งรอบตัวที่เรามองเห็น

196
00:08:53,950 --> 00:08:55,781
จุดนี้เองที่ทุกอย่างเริ่มยุ่งยาก

197
00:08:56,863 --> 00:09:00,842
ผมแค่ยอมรับความเชื่อที่ว่า 
ปกติเท่ากับดี

198
00:09:01,036 --> 00:09:04,758
และสิ่งอื่นที่ไม่ได้อยู่ในกรอบแคบ ๆ นั้น
คือไม่ดี

199
00:09:06,033 --> 00:09:09,693
หรือผมสามารถท้าทายความเชื่อนั้น

200
00:09:09,908 --> 00:09:11,433
ด้วยงานของผม

201
00:09:12,384 --> 00:09:13,460
ด้วยเสียงของผม

202
00:09:14,080 --> 00:09:15,553
ด้วยสำเนียงของผม

203
00:09:16,727 --> 00:09:18,183
และด้วยการยินอยู่บนเวทีนี้

204
00:09:18,183 --> 00:09:20,936
ถึงแม้ผมจะกลัว
และอยากหนีไปอยู่ในห้องน้ำมากครับ

205
00:09:20,936 --> 00:09:22,472
(เสียงหัวเราะ)

206
00:09:22,472 --> 00:09:28,273
(เสียงปรบมือ)

207
00:09:33,783 --> 00:09:35,764
(วีดีโอ) แกะ 
(เสียงซาลีม) ผมค่อย ๆ ใช้เสียงผม

208
00:09:35,764 --> 00:09:36,731
ในวิดีโออีกครั้ง

209
00:09:36,918 --> 00:09:37,888
ผมรู้สึกดีมาก

210
00:09:38,338 --> 00:09:40,332
ไม่ได้บอกว่าผมไม่จิดตกนะ

211
00:09:40,332 --> 00:09:41,837
ถ้าคราวหน้าหลายคนจะบอกว่าผมพูด

212
00:09:41,837 --> 00:09:44,065
(เสียงพึมพำ) เหมือนอมเนยถั่วในปาก

213
00:09:44,065 --> 00:09:45,962
(เสียงหัวเราะ)

214
00:09:46,598 --> 00:09:49,126
ผมแค่จะบอกว่าตอนนี้ผมเข้าใจมากขึ้น

215
00:09:49,126 --> 00:09:50,388
ว่าผมยืนอยู่จุดไหน

216
00:09:51,118 --> 00:09:53,708
และการยอมแพ้ไม่ใช่ตัวเลือก

217
00:09:57,115 --> 00:09:59,249
คนกรีกโบราณไม่ได้ตื่นมาแล้วรู้ว่า

218
00:09:59,249 --> 00:10:00,499
ท้องฟ้ามีสีฟ้า

219
00:10:01,590 --> 00:10:04,306
เขาใช้เวลาเป็นร้อย ๆ ปี

220
00:10:04,306 --> 00:10:05,331
กว่าจะเห็นสิ่งที่เคยมองข้าม

221
00:10:06,986 --> 00:10:10,494
เราต้องท้าทายความปกติตลอดเวลา

222
00:10:10,498 --> 00:10:15,017
และเมื่อทำแบบนั้น สังคมก็ได้เห็นว่า

223
00:10:15,017 --> 00:10:17,588
ท้องฟ้าจริง ๆ เป็นยังไง

224
00:10:20,854 --> 00:10:26,196
(วีดีโอ) ตัวละคร: ขอบคุณ ๆ

225
00:10:26,204 --> 00:10:27,570
แฟรงเกนสไตน์: ฮือออออออออออออออ

226
00:10:27,570 --> 00:10:28,414
(เสียงหัวเราะ)

227
00:10:28,414 --> 00:10:29,245
ขอบคุณครับ

228
00:10:29,245 --> 00:10:31,126
(เสียงปรบมือ)