1
00:00:00,201 --> 00:00:01,893
Temat mojej prelekcji to:

2
00:00:01,893 --> 00:00:05,101
"Bądź artystą, teraz"

3
00:00:05,101 --> 00:00:08,158
Większość ludzi słysząc to

4
00:00:08,158 --> 00:00:10,784
sztywnieje i stawia opór:

5
00:00:10,784 --> 00:00:13,778
"Sztuka chleba nie daje, jestem zajęty.

6
00:00:13,778 --> 00:00:16,154
Muszę się uczyć, znaleźć pracę,

7
00:00:16,154 --> 00:00:18,441
posłać dzieci na lekcje.

8
00:00:18,441 --> 00:00:23,976
Nie mam czasu na sztukę".

9
00:00:23,976 --> 00:00:27,437
Są setki powodów, 
by nie być artystą.

10
00:00:27,437 --> 00:00:28,992
Czy nie o tym właśnie myślicie?

11
00:00:28,992 --> 00:00:30,815
Z tylu powodów nie możemy być artystami,

12
00:00:30,815 --> 00:00:33,375
bo niby czemu?

13
00:00:33,375 --> 00:00:35,068
Nie wiemy, czemu mielibyśmy być artystami,

14
00:00:35,068 --> 00:00:38,971
ale mamy wiele powodów, 
żeby nimi nie być.

15
00:00:38,971 --> 00:00:43,346
Czemu idea wiązania się ze sztuką
budzi opór?

16
00:00:43,346 --> 00:00:47,214
Może myślicie, że sztuka 
jest tylko dla utalentowanych

17
00:00:47,214 --> 00:00:52,266
albo gruntownie 
i fachowo wykształconych.

18
00:00:52,266 --> 00:00:56,609
Może sądzicie, 
że oddaliliście się od sztuki.

19
00:00:56,609 --> 00:01:01,227
Możliwe, ale nie sądzę.

20
00:01:01,227 --> 00:01:03,696
To temat mojej prelekcji.

21
00:01:03,696 --> 00:01:05,498
Wszyscy rodzimy się artystami.

22
00:01:05,498 --> 00:01:08,542
Rodzice wiedzą, o czym mówię.

23
00:01:08,542 --> 00:01:13,427
Prawie wszystkie czynności dzieci
są sztuką.

24
00:01:13,427 --> 00:01:16,005
Rysują kredkami po ścianach.

25
00:01:16,005 --> 00:01:19,157
Tańczą do piosenek Son Dam Bi,

26
00:01:19,157 --> 00:01:23,015
ale tańczą po swojemu.

27
00:01:23,015 --> 00:01:28,301
Zarażają wszystkich śpiewem.

28
00:01:28,301 --> 00:01:32,275
Może tylko rodzice mogą to znieść.

29
00:01:32,275 --> 00:01:37,472
Ponieważ dzieci tworzą bez przerwy,

30
00:01:37,472 --> 00:01:40,751
dorosłych męczy towarzystwo dzieci.

31
00:01:40,751 --> 00:01:43,906
Dzieci czasem wystawiają monodramaty,

32
00:01:43,906 --> 00:01:47,452
zabawa w dom to teatr.

33
00:01:47,452 --> 00:01:50,131
Nieco starsze dzieci

34
00:01:50,131 --> 00:01:52,151
zaczynają kłamać.

35
00:01:52,151 --> 00:01:57,242
Przeważnie rodzice pamiętają
pierwsze kłamstwo dziecka.

36
00:01:57,242 --> 00:01:58,587
Są wstrząśnięci.

37
00:01:58,587 --> 00:02:02,155
"Pokazujesz prawdziwe oblicze" - 
mówi mama. "Wykapany ojciec".

38
00:02:02,155 --> 00:02:05,361
"Co z ciebie wyrośnie?"

39
00:02:05,361 --> 00:02:06,932
Ale nie ma powodów do zmartwienia.

40
00:02:06,932 --> 00:02:13,152
Kłamstwo dzieci to początek opowieści.

41
00:02:13,152 --> 00:02:15,340
Mówią o rzeczach, których nie widziały.

42
00:02:15,340 --> 00:02:17,131
To zadziwiające. To wspaniały moment.

43
00:02:17,131 --> 00:02:19,198
Rodzice powinni świętować.

44
00:02:19,198 --> 00:02:23,355
"Hurra! Syn wreszcie zaczął kłamać!"

45
00:02:23,355 --> 00:02:25,584
Świetnie! To zasługuje na fetę.

46
00:02:25,584 --> 00:02:28,973
Słysząc: "Spotkałem na ulicy kosmitę",

47
00:02:28,973 --> 00:02:33,424
typowa mama odpowie: 
"Nie opowiadaj bajek".

48
00:02:33,424 --> 00:02:37,040
Idealny rodzic odpowie:

49
00:02:37,040 --> 00:02:40,112
"Poważnie? Kosmita, co?
Jak wyglądał? Mówił coś?"

50
00:02:40,112 --> 00:02:41,816
"Gdzie go spotkałeś?"
"Przed supermarketem".

51
00:02:41,816 --> 00:02:44,138
W trakcie rozmowy 
dziecko musi wymyślać kolejne rzeczy,

52
00:02:44,138 --> 00:02:50,513
żeby wziąć odpowiedzialność za to,
co samo zaczęło.

53
00:02:50,513 --> 00:02:52,677
Wkrótce opowieść się rozwinie.

54
00:02:52,677 --> 00:02:57,154
Będzie to, oczywiście, dziecięca opowieść,

55
00:02:57,154 --> 00:03:00,970
ale wymyślanie 
jednego zdania za drugim

56
00:03:00,970 --> 00:03:05,038
to dokładnie to samo, co robi pisarz.
Taki, jak ja.

57
00:03:05,038 --> 00:03:07,417
W gruncie rzeczy nie ma tu różnic.

58
00:03:07,417 --> 00:03:10,103
Roland Barthes powiedział kiedyś
o powieściach Flauberta:

59
00:03:10,103 --> 00:03:12,709
"Flaubert nie napisał powieści.

60
00:03:12,709 --> 00:03:15,714
On tylko połączył ze sobą zdania.

61
00:03:15,714 --> 00:03:20,441
Esencją powieści Flauberta
jest eros pomiędzy zdaniami".

62
00:03:20,441 --> 00:03:23,224
Powieść to napisanie jednego zdania,

63
00:03:23,224 --> 00:03:26,683
a potem drugiego,

64
00:03:26,683 --> 00:03:28,388
bez naruszania sensu pierwszego.

65
00:03:28,388 --> 00:03:29,897
I kontynuowanie tworzenia powiązań.

66
00:03:29,897 --> 00:03:31,963
Popatrzcie na to zdanie:

67
00:03:31,963 --> 00:03:34,430
"Gdy Gregor Samsa obudził się 
pewnego rana z niespokojnych snów,

68
00:03:34,430 --> 00:03:36,876
stwierdził, że zmienił się w łóżku 
w potwornego robaka".

69
00:03:36,876 --> 00:03:40,044
To pierwsze zdanie 
z "Metamorfozy" Franza Kafki.

70
00:03:40,044 --> 00:03:42,492
Napisanie niewytłumaczalnego zdania

71
00:03:42,492 --> 00:03:46,921
i kontynuowanie po to, by je wyjaśnić,
dało arcydzieło literatury.

72
00:03:46,921 --> 00:03:49,670
Kafka nie pokazywał swych dokonań ojcu.

73
00:03:49,670 --> 00:03:51,994
Nie miał z nim dobrych relacji.

74
00:03:51,994 --> 00:03:55,790
Napisał te zdania w samotności.

75
00:03:55,790 --> 00:03:59,053
Na ich widok ojciec pomyślałby, 
że syn w końcu zwariował.

76
00:03:59,053 --> 00:04:00,965
Ale sztuka polega na lekkiej szajbie

77
00:04:00,965 --> 00:04:03,212
i usprawiedliwianiu zdań,

78
00:04:03,212 --> 00:04:06,473
czym przypomina 
dziecięce zmyślanie.

79
00:04:06,473 --> 00:04:08,004
Dziecko, które właśnie zaczęło kłamać,

80
00:04:08,004 --> 00:04:11,130
stawia pierwsze kroki jako twórca.

81
00:04:11,130 --> 00:04:13,691
Dzieci tworzą sztukę.

82
00:04:13,691 --> 00:04:15,116
Nie męczą się i mają z tego ubaw.

83
00:04:15,116 --> 00:04:16,877
Kilka dni temu byłem na wyspie Czedżu.

84
00:04:16,877 --> 00:04:21,989
Większość dzieci na plaży
uwielbia zabawę w wodzie.

85
00:04:21,989 --> 00:04:24,896
Ale niektóre absorbuje piasek.

86
00:04:24,896 --> 00:04:27,140
Tworzą góry i morza - no, nie morza,

87
00:04:27,140 --> 00:04:31,087
ale inne rzeczy - ludzi, psy.

88
00:04:31,087 --> 00:04:32,500
Rodzice jednak mówią im:

89
00:04:32,500 --> 00:04:34,263
"Fale zmyją to wszystko".

90
00:04:34,263 --> 00:04:36,085
Innymi słowy - jest to na nic.

91
00:04:36,085 --> 00:04:37,229
To nie ma sensu.

92
00:04:37,229 --> 00:04:39,095
Ale dzieciom to nie przeszkadza.

93
00:04:39,095 --> 00:04:40,266
Mają radochę w danym momencie

94
00:04:40,266 --> 00:04:42,432
i dalej bawią się piaskiem.

95
00:04:42,432 --> 00:04:44,698
Budują nie dlatego, 
że ktoś im kazał.

96
00:04:44,698 --> 00:04:46,294
Nie narzuca im tego szef,

97
00:04:46,294 --> 00:04:49,219
po prostu to robią.

98
00:04:49,219 --> 00:04:54,615
Założę się, że w dzieciństwie 
cieszyła was prymitywna sztuka.

99
00:04:54,615 --> 00:04:58,977
Opisując najszczęśliwszy moment życia,

100
00:04:58,977 --> 00:05:04,901
wielu moich studentów pisze
o artystycznych chwilach z dzieciństwa.

101
00:05:04,901 --> 00:05:07,656
Początki gry na pianinie
i gra na cztery ręce,

102
00:05:07,656 --> 00:05:12,672
wygłupy z przyjaciółmi
i robienie z siebie durnia.

103
00:05:12,672 --> 00:05:16,023
Albo wywołanie pierwszego filmu,
nakręconego starą kamerą.

104
00:05:16,023 --> 00:05:18,346
Studenci opowiadają
o właśnie takich doświadczeniach.

105
00:05:18,346 --> 00:05:20,611
Musieliście przeżyć taki moment.

106
00:05:20,611 --> 00:05:22,544
W takich chwilach
sztuka uszczęśliwia,

107
00:05:22,544 --> 00:05:24,221
ponieważ to nie jest praca.

108
00:05:24,221 --> 00:05:26,754
Praca nie daje szczęścia, prawda?
Przeważnie jest ciężka.

109
00:05:26,754 --> 00:05:29,855
Francuski pisarz Michel Tournier

110
00:05:29,855 --> 00:05:31,545
powiedział kiedyś przewrotnie:

111
00:05:31,545 --> 00:05:36,517
"Praca jest sprzeczna z ludzką naturą.
Dowodem jest to, że nas męczy".

112
00:05:36,517 --> 00:05:38,002
Dlaczego praca męczyłaby,
gdyby leżała w naszej naturze?

113
00:05:38,002 --> 00:05:39,663
Zabawa nas nie męczy.

114
00:05:39,663 --> 00:05:41,098
Możemy bawić się całą noc,

115
00:05:41,098 --> 00:05:43,531
Za pracę w nocy żądalibyśmy nadgodzin,

116
00:05:43,531 --> 00:05:46,815
bo jest męcząca i nas wyczerpuje.

117
00:05:46,815 --> 00:05:51,497
Dzieci tworzą sztuką dla zabawy.

118
00:05:51,497 --> 00:05:54,231
Nie rysują dzieł na sprzedaż.

119
00:05:54,231 --> 00:05:57,256
nie grają na pianinie, 
by zarobić na utrzymanie rodziny.

120
00:05:57,256 --> 00:06:00,032
Bywają dzieci, 
które muszą tak robić.

121
00:06:00,032 --> 00:06:01,334
Znacie tego pana, prawda?

122
00:06:01,334 --> 00:06:05,420
Musiał odbyć trasę po Europie,
by utrzymać rodzinę.

123
00:06:05,420 --> 00:06:07,310
Wolfgang Amadeusz Mozart.

124
00:06:07,310 --> 00:06:10,273
To było dawno, 
więc możemy uznać go za wyjątek.

125
00:06:10,273 --> 00:06:14,138
Niestety, kiedyś kończy się
nasza sztuka i beztroska młodość.

126
00:06:14,138 --> 00:06:17,528
Dzieci muszą iść na lekcje, do szkoły,
odrabiać prace domowe,

127
00:06:17,528 --> 00:06:21,046
chodzić na lekcje
pianina czy baletu,

128
00:06:21,046 --> 00:06:22,815
ale to już nie jest zabawa.

129
00:06:22,815 --> 00:06:26,147
Zjawia się przymus i konkurencja.
Gdzie tu zabawa?

130
00:06:26,147 --> 00:06:31,739
Jeżeli w podstawówce
wciąż rysujesz po ścianach,

131
00:06:31,739 --> 00:06:35,654
czeka cię przeprawa z mamą.

132
00:06:35,654 --> 00:06:39,521
Poza tym jeżeli dorastając

133
00:06:39,521 --> 00:06:42,101
nadal będziesz zachowywać się jak artysta

134
00:06:42,101 --> 00:06:45,769
odczujesz narastającą presję,

135
00:06:45,769 --> 00:06:51,824
krytykę i żądania, 
by prowadzić się właściwie.

136
00:06:51,824 --> 00:06:58,011
W VIII klasie wziąłem udział 
w konkursie plastycznym

137
00:06:58,011 --> 00:07:00,918
w szkole w Gyeongbokgung.
Dałem z siebie wszystko,

138
00:07:00,918 --> 00:07:04,506
a mój nauczyciel zapytał:
"Co ty robisz?"

139
00:07:04,506 --> 00:07:06,320
"Starannie rysuję" - odparłem.

140
00:07:06,320 --> 00:07:08,223
"Dlaczego używasz tylko czarnego?"

141
00:07:08,223 --> 00:07:10,603
Rzeczywiście,
pieczołowicie zaczerniłem szkicownik.

142
00:07:10,603 --> 00:07:13,672
Wyjaśniłem, że "Jest ciemna noc,

143
00:07:13,672 --> 00:07:16,919
a kruk przysiadł na gałęzi".

144
00:07:16,919 --> 00:07:17,917
Wtedy nauczyciel powiedział:

145
00:07:17,917 --> 00:07:23,239
"Może kiepski z ciebie rysownik, 
ale masz dar opowiadania".

146
00:07:23,239 --> 00:07:25,974
A raczej to chciałbym usłyszeć.

147
00:07:25,974 --> 00:07:28,742
Naprawdę powiedział: 
"Zaraz oberwiesz, łobuzie!" (Śmiech)

148
00:07:28,742 --> 00:07:30,346
"Doigrasz się" - powiedział.

149
00:07:30,346 --> 00:07:33,028
"Miałeś rysować pałac, Gyeonghoeru".

150
00:07:33,028 --> 00:07:35,463
Ja zamalowałem wszystko na czarno,

151
00:07:35,463 --> 00:07:37,147
więc wywlókł mnie z grupy.

152
00:07:37,147 --> 00:07:39,167
Było tam też sporo dziewczyn,

153
00:07:39,167 --> 00:07:40,718
więc było mi strasznie wstyd.

154
00:07:40,718 --> 00:07:45,170
Nie uwzględniono 
żadnych moich wyjaśnień

155
00:07:45,170 --> 00:07:48,383
i naprawdę mi się oberwało.

156
00:07:48,383 --> 00:07:52,901
Idealny nauczyciel zareagowałby, 
jak już mówiłem:

157
00:07:52,901 --> 00:07:55,214
"Young-ha nie ma 
talentu do rysowania,

158
00:07:55,214 --> 00:07:58,589
ale potrafi dobrze zmyślać".
Zachęciłby mnie.

159
00:07:58,589 --> 00:08:02,041
Na takich nauczycieli 
trafia się rzadko.

160
00:08:02,041 --> 00:08:05,004
Później odwiedzałem galerie w Europie.

161
00:08:05,004 --> 00:08:06,905
Jako student uznałem to 
za naprawdę niesprawiedliwe.

162
00:08:06,905 --> 00:08:12,303
Patrzcie, co znalazłem.
(Śmiech)

163
00:08:12,303 --> 00:08:16,628
Takie prace wieszano w Bazylei,
a ja zostałem ukarany,

164
00:08:16,628 --> 00:08:22,021
i stałem przed pałacem
z pracą wetkniętą w usta.

165
00:08:22,021 --> 00:08:25,027
Spójrzcie. 
Czy to nie wygląda jak tapeta?

166
00:08:25,027 --> 00:08:26,943
Odkryłem, że sztuki współczesnej

167
00:08:26,943 --> 00:08:30,888
nie objaśnia się 
marnymi historyjkami o krukach.

168
00:08:30,888 --> 00:08:34,221
Większość prac nie ma tytułu. 
Bez Tytułu.

169
00:08:34,221 --> 00:08:37,322
Sztuka współczesna XX wieku

170
00:08:37,322 --> 00:08:42,691
to robienie dziwnych rzeczy
i zapełnienie próżni interpretacją.

171
00:08:42,691 --> 00:08:44,170
Czyli to, co sam zrobiłem.

172
00:08:44,170 --> 00:08:46,918
Moja praca była bardzo amatorska,

173
00:08:46,918 --> 00:08:50,207
ale zajmijmy się 
bardziej znanymi przykładami.

174
00:08:50,207 --> 00:08:52,808
Picasso przyczepił kierownicę 
do siodełka rowerowego

175
00:08:52,808 --> 00:08:58,609
i nazwał to "Głową byka".
Brzmi przekonująco, prawda?

176
00:08:58,609 --> 00:09:03,253
Tutaj obrócono pisuar 
i nazwano "Fontanną".

177
00:09:03,253 --> 00:09:04,847
To był Duchamp.

178
00:09:04,847 --> 00:09:09,297
Wypełnienie luki pomiędzy 
wyjaśnieniem a osobliwością,

179
00:09:09,297 --> 00:09:13,424
o to właśnie chodzi 
we współczesnej sztuce.

180
00:09:13,424 --> 00:09:14,812
Picasso powiedział nawet:

181
00:09:14,812 --> 00:09:18,989
"Rysuję nie to, co widzę, 
ale to, co myślę".

182
00:09:18,989 --> 00:09:21,506
Czyli że nie musiałem 
rysować Gyeonghoeru.

183
00:09:21,506 --> 00:09:25,577
Niestety, nie znałem wtedy słów Picassa. 
Lepiej dyskutowałbym z nauczycielem.

184
00:09:25,577 --> 00:09:29,379
Niestety mali artyści w nas 
zostają zduszeni

185
00:09:29,379 --> 00:09:34,866
zanim staniemy do walki 
z ciemiężcami sztuki.

186
00:09:34,866 --> 00:09:36,471
Zostają zablokowani.

187
00:09:36,471 --> 00:09:37,554
To nasza tragedia.

188
00:09:37,554 --> 00:09:42,814
Co dzieje się, gdy małych artystów 
zablokowano, wygnano lub zabito?

189
00:09:42,814 --> 00:09:44,197
Nasze artystyczne żądze nie znikają.

190
00:09:44,197 --> 00:09:47,294
Po śmierci artysty

191
00:09:47,294 --> 00:09:52,532
artystyczne żądze 
objawiają się w mrocznej formie.

192
00:09:52,532 --> 00:09:55,499
W barach karaoke często słyszy się

193
00:09:55,499 --> 00:09:58,041
"She's Gone" czy "Hotel California",

194
00:09:58,041 --> 00:10:00,361
przy naśladowaniu akompaniamentu gitary.

195
00:10:00,361 --> 00:10:02,603
Przeważnie brzmi okropnie.

196
00:10:02,603 --> 00:10:05,082
Niektórzy zmieniają się w gwiazdy rocka.

197
00:10:05,082 --> 00:10:07,155
Inni tańczą w klubach.

198
00:10:07,155 --> 00:10:10,557
Tacy, których bawiłoby 
opowiadanie historii,

199
00:10:10,557 --> 00:10:13,567
trolują po nocach w Internecie.

200
00:10:13,567 --> 00:10:16,962
To talent pisarski po ciemnej stronie.

201
00:10:16,962 --> 00:10:20,915
Czasem bardziej niż ich dzieci,
ojcowie podniecają się

202
00:10:20,915 --> 00:10:23,900
zabawą klockami Lego
albo plastikowymi robotami.

203
00:10:23,900 --> 00:10:25,633
Mówią: "Nie dotykaj. 
Tata to zrobi za ciebie".

204
00:10:25,633 --> 00:10:27,268
Dzieciak już stracił zainteresowanie

205
00:10:27,268 --> 00:10:31,277
i robi coś innego, 
a tata samotnie buduje zamki.

206
00:10:31,277 --> 00:10:35,755
To pokazuje, że nasze odruchy artystyczne
są zduszone, ale nie zniknęły.

207
00:10:35,755 --> 00:10:39,547
Mogą się też objawić negatywnie,
w postaci zazdrości.

208
00:10:39,547 --> 00:10:44,841
Znacie "I would love to be on TV"?
Czemu tak się podoba?

209
00:10:44,841 --> 00:10:48,669
W telewizji pełno ludzi robi to,
na co sami mamy ochotę,

210
00:10:48,669 --> 00:10:50,609
ale nigdy nam się nie udało.

211
00:10:50,609 --> 00:10:56,738
Im dłużej tańczą, grają, 
tym więcej ich chwalą.

212
00:10:56,738 --> 00:10:59,888
Zaczynamy im zazdrościć.

213
00:10:59,888 --> 00:11:03,982
Zostajemy dyktatorami z pilotem
i zaczynamy krytykować.

214
00:11:03,982 --> 00:11:09,835
"On nie umie grać".
"To ma być śpiew? Ona fałszuje".

215
00:11:09,835 --> 00:11:12,125
Takie rzeczy bez trudu
przechodzą nam przez gardło.

216
00:11:12,125 --> 00:11:15,068
Zazdrościmy nie ze złości,

217
00:11:15,068 --> 00:11:19,605
ale dlatego, że w środku 
mamy spętanych małych artystów.

218
00:11:19,605 --> 00:11:23,191
Tak uważam.

219
00:11:23,191 --> 00:11:25,029
Co więc powinniśmy zrobić?

220
00:11:25,029 --> 00:11:25,806
Zgadza się.

221
00:11:25,806 --> 00:11:29,000
Teraz musimy zacząć własną sztukę.

222
00:11:29,000 --> 00:11:30,009
Możemy wyłączyć telewizor,

223
00:11:30,009 --> 00:11:32,458
wylogować się z Internetu,

224
00:11:32,458 --> 00:11:35,158
wstać i zacząć coś robić.

225
00:11:35,158 --> 00:11:36,893
W szkole teatralnej, gdzie uczę,

226
00:11:36,893 --> 00:11:39,627
jest przedmiot pod nazwą 
"Technika sceniczna".

227
00:11:39,627 --> 00:11:43,817
Studenci muszą wystawić sztukę.

228
00:11:43,817 --> 00:11:47,929
Jednak studentom-aktorom
nie wolno grać.

229
00:11:47,929 --> 00:11:49,949
Mogą, na przykład, pisać scenariusz,

230
00:11:49,949 --> 00:11:52,673
a scenarzyści 
mogą pracować nad dekoracjami.

231
00:11:52,673 --> 00:11:54,969
Studenci-dekoratorzy mogą grać.

232
00:11:54,984 --> 00:11:58,732
Na początku wątpią, 
czy im się to uda,

233
00:11:58,732 --> 00:12:03,295
ale później świetnie się bawią.
Rzadko ktoś się męczy.

234
00:12:03,295 --> 00:12:07,457
W szkole, w armii, w psychiatryku,
ludzie świetnie się bawią.

235
00:12:07,457 --> 00:12:12,353
Widziałem to w wojsku.

236
00:12:12,353 --> 00:12:15,285
Mam jeszcze inne doświadczenie.

237
00:12:15,285 --> 00:12:18,919
Na zajęciach z pisania 
studenci dostają zadanie specjalne.

238
00:12:18,919 --> 00:12:24,819
Często pisanie nie jest ich specjalnością.

239
00:12:24,819 --> 00:12:29,396
Specjalizują się w sztuce lub muzyce
i myślą, że nie umieją pisać.

240
00:12:29,396 --> 00:12:33,123
Daję im czyste kartki i temat.

241
00:12:33,123 --> 00:12:34,737
Może to być coś prostego:

242
00:12:34,737 --> 00:12:37,251
Napisz o pechowym 
zdarzeniu z dzieciństwa.

243
00:12:37,251 --> 00:12:41,164
Jest jeden warunek: 
trzeba pisać po wariacku.

244
00:12:41,164 --> 00:12:43,897
Chodzę i zachęcam: "Dawaj, dawaj".

245
00:12:43,897 --> 00:12:47,641
Muszą tak pisać 
przez godzinę czy dwie.

246
00:12:47,641 --> 00:12:50,849
Udaje im się myśleć 
przez pierwsze pięć minut.

247
00:12:50,849 --> 00:12:54,071
Zmuszam ich do tego,

248
00:12:54,071 --> 00:12:56,829
bo jeżeli piszesz powoli
i przez głowę przelatuje ci mnóstwo myśli,

249
00:12:56,829 --> 00:12:59,276
wkrada się artystyczny diabeł.

250
00:12:59,276 --> 00:13:03,308
Diabeł poda ci setki powodów,

251
00:13:03,308 --> 00:13:06,238
dlaczego nie potrafisz pisać:

252
00:13:06,238 --> 00:13:09,073
"Ludzie będą się z ciebie śmiali.
To nie jest dobre pisanie!"

253
00:13:09,073 --> 00:13:10,623
"Co to za zdanie?
Ale bazgroły!"

254
00:13:10,623 --> 00:13:12,200
Będzie mówił bardzo wiele rzeczy.

255
00:13:12,200 --> 00:13:14,704
Musisz pędzić, żeby nie mógł nadążyć.

256
00:13:14,704 --> 00:13:18,776
Naprawdę dobre pisanie,
jakie widziałem na zajęciach,

257
00:13:18,776 --> 00:13:21,449
nie powstało z zadań
o odległym terminie oddania,

258
00:13:21,449 --> 00:13:24,933
ale z 40- 60-minutowego 
szalonego pisania,

259
00:13:24,933 --> 00:13:28,335
ołówkiem, tuż obok mnie.

260
00:13:28,335 --> 00:13:30,174
Studenci wpadają w rodzaj transu.

261
00:13:30,174 --> 00:13:34,636
Po 30 czy 40 minutach 
piszą, co popadnie.

262
00:13:34,636 --> 00:13:37,601
Wtedy dokuczliwy diabeł znika.

263
00:13:37,601 --> 00:13:39,310
Mogę więc powiedzieć:

264
00:13:39,310 --> 00:13:43,325
Setki powodów, żeby nie być artystą, 
nie są ważne.

265
00:13:43,325 --> 00:13:47,575
Ważny jest ten jeden, 
który czyni nas artystami.

266
00:13:47,575 --> 00:13:49,284
Wymówki są nieistotne.

267
00:13:49,284 --> 00:13:52,434
Większość artystów staje się nimi 
z jednego powodu.

268
00:13:52,434 --> 00:13:56,104
Kiedy uśpimy diabła w sercach
i zaczniemy własną sztukę,

269
00:13:56,104 --> 00:13:58,438
wrogowie przyjdą z zewnątrz.

270
00:13:58,438 --> 00:14:01,294
Przeważnie będą mieli 
twarze naszych rodziców. (Śmiech)

271
00:14:01,294 --> 00:14:04,395
Czasami wyglądają 
jak małżonkowie,

272
00:14:04,395 --> 00:14:06,163
ale to nie nasi rodzice 
ani małżonkowie.

273
00:14:06,163 --> 00:14:09,057
To diabły.

274
00:14:09,057 --> 00:14:11,001
Przychodzą na Ziemię przekształceni,

275
00:14:11,001 --> 00:14:14,947
by powstrzymać was
od bycia artystami.

276
00:14:14,947 --> 00:14:16,869
Zadają magiczne pytanie.

277
00:14:16,869 --> 00:14:23,027
Kiedy szukamy kółka teatralnego, 
żeby spróbować aktorstwa,

278
00:14:23,027 --> 00:14:27,504
albo chcemy uczyć się włoskich piosenek,

279
00:14:27,504 --> 00:14:31,166
pada magiczne pytanie: "Po co?"

280
00:14:31,166 --> 00:14:34,878
Ale sztuka nie jest po coś.

281
00:14:34,878 --> 00:14:37,132
Sztuka jest ostatecznym celem.

282
00:14:37,132 --> 00:14:41,272
Ratuje nasze dusze i powoduje,
że żyjemy szczęśliwi.

283
00:14:41,272 --> 00:14:46,778
Pomaga nam wyrazić siebie
bez alkoholu czy narkotyków.

284
00:14:46,778 --> 00:14:51,103
Odpowiadając na tak pragmatyczne pytanie

285
00:14:51,118 --> 00:14:53,537
musimy być odważni.

286
00:14:53,537 --> 00:14:57,981
"Dla zabawy. Przykro mi,
że bawię się dobrze bez ciebie".

287
00:14:57,981 --> 00:15:02,006
Powiedzcie: "I tak to zrobię".

288
00:15:02,006 --> 00:15:07,106
W idealnej przyszłości
każdy będzie mieć wiele tożsamości,

289
00:15:07,106 --> 00:15:10,887
z których przynajmniej jedna jest artystą.

290
00:15:10,887 --> 00:15:14,056
Kiedyś w Nowym Jorku złapałem taksówkę.

291
00:15:14,056 --> 00:15:18,213
Z tyłu zobaczyłem 
coś związanego ze teatrem.

292
00:15:18,213 --> 00:15:19,350
Zapytałem kierowcę: "Co to jest?"

293
00:15:19,350 --> 00:15:23,395
Wyjaśnił, że to jego sylwetka 
i że jest aktorem.

294
00:15:23,395 --> 00:15:26,818
Był taksówkarzem i aktorem. 
Zapytałem, jakie role grywa.

295
00:15:26,818 --> 00:15:28,844
Z dumą odpowiedział, 
że grał Króla Leara.

296
00:15:28,844 --> 00:15:30,289
Króla Leara.

297
00:15:30,289 --> 00:15:31,915
"Kto mi potrafi powiedzieć, kim jestem?"

298
00:15:31,915 --> 00:15:35,306
Wspaniałe zdanie z "Króla Leara".
O takim świecie marzę.

299
00:15:35,306 --> 00:15:39,241
Ktoś jest za dnia golfistą, 
a nocą - aktorem.

300
00:15:39,241 --> 00:15:41,760
Albo taksówkarzem i aktorem,
bankierem i malarzem,

301
00:15:41,760 --> 00:15:47,336
w tajemnicy lub publicznie 
tworzącym własną sztukę.

302
00:15:47,336 --> 00:15:52,207
W 1990 r. legendarna tancerka, 
Martha Graham, przyjechała do Korei.

303
00:15:52,207 --> 00:15:57,963
Wspaniała artystka, 
już po dziewięćdziesiątce,

304
00:15:57,979 --> 00:16:01,044
Na lotnisku reporter zadał jej 
bardzo typowe pytanie:

305
00:16:01,044 --> 00:16:03,651
"Jak zostać wspaniałą tancerką?

306
00:16:03,651 --> 00:16:06,231
Ma pani jakieś porady
dla ambitnych tancerzy z Korei?"

307
00:16:06,231 --> 00:16:11,226
To zdjęcie z 1948 r.,
gdy już była znaną artystką.

308
00:16:11,226 --> 00:16:13,417
To pytanie zadano jej w 1990 r.

309
00:16:13,417 --> 00:16:16,101
Odpowiedziała:

310
00:16:16,101 --> 00:16:20,018
"Zwyczajnie to róbcie".

311
00:16:20,018 --> 00:16:21,536
Byłem poruszony.

312
00:16:21,536 --> 00:16:25,628
Tylko trzy słowa, 
po czym opuściła lotnisko.

313
00:16:25,628 --> 00:16:28,859
Co powinniśmy teraz zrobić?

314
00:16:28,859 --> 00:16:32,585
Bądźmy artystami. Natychmiast. Jak?

315
00:16:32,585 --> 00:16:33,577
Zwyczajnie to róbmy.

316
00:16:33,577 --> 00:16:35,191
Dziękuję.

317
00:16:35,191 --> 00:16:36,995
(Oklaski)