WEBVTT

00:00:00.201 --> 00:00:01.893
Темата на мојот денешен говор е,

00:00:01.893 --> 00:00:05.101
„Станете уметник, токму СЕГА.“

00:00:05.101 --> 00:00:08.158
Повеќето луѓе кога оваа тема ќе се спомене

00:00:08.158 --> 00:00:10.784
се стресуваат и не сакаат да зборуваат:

00:00:10.784 --> 00:00:13.778
„Уметноста не ме исполнува, а и зафатен сум сега.

00:00:13.778 --> 00:00:16.154
Треба да одам на училиште, да најдам работа,

00:00:16.154 --> 00:00:18.441
треба да ги однесам децата на часови...“

00:00:18.441 --> 00:00:23.976
Си мислите, „Премногу сум зафатен/а. Немам време за уметност.“

00:00:23.976 --> 00:00:27.437
Постојат стотици причини за да не бидеме уметници.

00:00:27.437 --> 00:00:28.992
Зарем не ви текнуваат во моментов?

NOTE Paragraph

00:00:28.992 --> 00:00:30.815
Имаме бескрајно многу причини за да не бидеме,

00:00:30.815 --> 00:00:33.375
а немаме ниту една за да бидеме.

00:00:33.375 --> 00:00:35.068
Не знаеме зошто би биле уметници,

00:00:35.068 --> 00:00:38.971
но имаме многу причини зошто не можеме да бидеме.

00:00:38.971 --> 00:00:43.346
Зошто луѓето се дистанцираат од уметноста?

00:00:43.346 --> 00:00:47.214
Можеби си мислите дека уметноста е за високо надарените

00:00:47.214 --> 00:00:52.266
или за оние кои имаат темелна и професионална обука.

00:00:52.266 --> 00:00:56.609
А некои од вас можеби мислат дека се премногу оддалечени од уметноста.

00:00:56.609 --> 00:01:01.227
Па можеби е така, но сепак јас не се согласувам.

00:01:01.227 --> 00:01:03.696
Ова е темата на мојот денешен говор.

00:01:03.696 --> 00:01:05.498
Сите ние се раѓаме како уметници.

NOTE Paragraph

00:01:05.498 --> 00:01:08.542
Ако имате деца, знаете на што мислам.

00:01:08.542 --> 00:01:13.427
Скоро сè што прават децата е уметност.

00:01:13.427 --> 00:01:16.005
Цртаат со фломастери по ѕидот.

00:01:16.005 --> 00:01:19.157
Танцуваат на Son Dam Bi танцот на ТВ,

00:01:19.157 --> 00:01:23.015
но тоа и не можете да наречете Son Dam Bi танц -- тоа е нивниот детски танц.

00:01:23.015 --> 00:01:28.301
Тие танцуваат некој чуден танц, а своето пеење им го наметнуваат на сите.

00:01:28.301 --> 00:01:32.275
Можеби само нивните родители можат да ја поднесат оваа уметност,

00:01:32.275 --> 00:01:37.472
и бидејќи ваквата уметност тие ја вежбаат цел ден,

00:01:37.472 --> 00:01:40.751
да бидеме искрени, луѓето се заморуваат по малку.

NOTE Paragraph

00:01:40.751 --> 00:01:43.906
Децата некогаш изведуваат монодрами --

00:01:43.906 --> 00:01:47.452
домашните игри се навистина монодрами или претстави.

00:01:47.452 --> 00:01:50.131
Некои пак деца, кога малку ќе пораснат,

00:01:50.131 --> 00:01:52.151
почнуваат да лажат.

00:01:52.151 --> 00:01:57.242
Вообичаено родителите ја паметат првата лага на детето.

00:01:57.242 --> 00:01:58.587
И тогаш се шокирани.

00:01:58.587 --> 00:02:02.155
„Сега покажуваш кој си навистина, „вели мајката. Се прашува, „Зошто прави сè како татко му?“

00:02:02.155 --> 00:02:05.361
Па го испрашува, „Каков човек ќе бидеш утре?“

NOTE Paragraph

00:02:05.361 --> 00:02:06.932
Но, не треба да се грижите.

00:02:06.932 --> 00:02:13.152
Кога детето ќе почне да лаже, во тој момент започнува кажувањето на приказни.

00:02:13.152 --> 00:02:15.340
Тие зборуваат за работи кои не ги виделе.

00:02:15.340 --> 00:02:17.131
Тоа е неверојатно. Тоа е прекрасен момент.

00:02:17.131 --> 00:02:19.198
Родителите би требало да го слават.

00:02:19.198 --> 00:02:23.355
„Ураа! Моето момче конечно почна да лаже!“

00:02:23.355 --> 00:02:25.584
Во ред! Тоа е знак за прослава.

00:02:25.584 --> 00:02:28.973
На пример, детето вели, „Мамо, погоди што? Сретнав вонземјанин кога си доаѓав накај дома.“

00:02:28.973 --> 00:02:33.424
Типичната мајка би рекла, „Престани да зборуваш глупости.“

00:02:33.424 --> 00:02:37.040
Но, идеалниот родител би изреагирал вака:

00:02:37.040 --> 00:02:40.112
„Стварно? Вонземјанин, хм? Како изгледаше? Ти рече нешто?

00:02:40.112 --> 00:02:41.816
Каде го сретна?“ „А, пред супермаркетот.“

NOTE Paragraph

00:02:41.816 --> 00:02:44.138
Кога разговарате вака,

00:02:44.138 --> 00:02:50.513
детето мора да смисли нешто друго за да биде доследно на она што го започнало.

00:02:50.513 --> 00:02:52.677
Многу бргу, приказната се развива.

00:02:52.677 --> 00:02:57.154
Секако дека ова е детска приказна,

00:02:57.154 --> 00:03:00.970
но смислувањето на реченици кои одат една по друга

00:03:00.970 --> 00:03:05.038
е нешто што го прават и професионалните писатели како мене.

00:03:05.038 --> 00:03:07.417
Во суштина, не постои разлика.

00:03:07.417 --> 00:03:10.103
Роланд Барт за Флоберовите романи го кажал следново:

00:03:10.103 --> 00:03:12.709
„Флобер не напиша роман.

00:03:12.709 --> 00:03:15.714
Тој само ги поврза речениците една по друга.

00:03:15.714 --> 00:03:20.441
Еросот помеѓу речениците е суштината на Флоберовиот роман.“

00:03:20.441 --> 00:03:23.224
Токму така -- романот, во основа, е пишување на една реченица,

00:03:23.224 --> 00:03:26.683
потоа, без нарушување на смислата на првата,

00:03:26.683 --> 00:03:28.388
се пишува следната реченица.

00:03:28.388 --> 00:03:29.897
На тој начин ги поврзувате речениците.

NOTE Paragraph

00:03:29.897 --> 00:03:31.963
Погледнете ја оваа реченица:

00:03:31.963 --> 00:03:34.430
„Едно утро, кога Грегор Самса се разбудил од лош сон, открил дека е трансформиран во монструозна и вошлива бубачка.“

00:03:34.430 --> 00:03:36.876
Ова е првата реченица од „Метаморфозис“ на Франц Кафка.

00:03:36.876 --> 00:03:40.044
Преку пишување на една ваква неоправдана реченица,

00:03:40.044 --> 00:03:42.492
па продолжувањето со друга за да ја оправдате првата,

00:03:42.492 --> 00:03:46.921
трудот на Кафка стана ремек дело на современата литература.

00:03:46.921 --> 00:03:49.670
Кафка не го покажал своето дело на татко му.

00:03:49.670 --> 00:03:51.994
Не бил во добри односи со татко му.

00:03:51.994 --> 00:03:55.790
Сам ја напишал оваа реченица.

00:03:55.790 --> 00:03:59.053
Да му ја покажел, веројатно ќе си помислел, "Син ми начисто одлепил."

NOTE Paragraph

00:03:59.053 --> 00:04:00.965
И тоа е точно. Уметноста е уствари благо лудило,

00:04:00.965 --> 00:04:03.212
а оправдувањето на речениците

00:04:03.212 --> 00:04:06.473
е многу слично на детското оправдување.

00:04:06.473 --> 00:04:08.004
Дете кое штотуку почнало да лаже

00:04:08.004 --> 00:04:11.130
го превзема првиот чекор како раскажувач.

00:04:11.130 --> 00:04:13.691
Децата создаваат уметност.

00:04:13.691 --> 00:04:15.116
Не се заморуваат и се забавуваат правејќи го тоа.

00:04:15.116 --> 00:04:16.877
Деновиве бев на Чеџу островот.

00:04:16.877 --> 00:04:21.989
Кога децата се на плажа, повеќето од нив сакаат да си играат во водата.

00:04:21.989 --> 00:04:24.896
Но некои од нив поминуваат многу време во песокот,

00:04:24.896 --> 00:04:27.140
правејќи планини и мориња -- добро, не мориња,

00:04:27.140 --> 00:04:31.087
но различни работи -- луѓе и кучиња, и сл.

00:04:31.087 --> 00:04:32.500
Но родителите им велат,

00:04:32.500 --> 00:04:34.263
„Сè ќе избришат брановите.“

00:04:34.263 --> 00:04:36.085
Со други зборови, бескорисно е тоа што го правиш.

00:04:36.085 --> 00:04:37.229
Нема потреба.

00:04:37.229 --> 00:04:39.095
Но на децата баш им е гајле.

00:04:39.095 --> 00:04:40.266
Тие се забавуваат во моментот

00:04:40.266 --> 00:04:42.432
и продолжуваат да си играат во песокот.

00:04:42.432 --> 00:04:44.698
Децата тоа не го прават бидејќи некој им кажал така.

00:04:44.698 --> 00:04:46.294
Не им наредил шефот

00:04:46.294 --> 00:04:49.219
или некој друг, тие едноставно го прават.

NOTE Paragraph

00:04:49.219 --> 00:04:54.615
Кога сте биле мали, можам да се обложам дека сте уживале во примитивната уметност.

00:04:54.615 --> 00:04:58.977
Кога ќе побарам од моите студенти да пишуваат за нивниот најсреќен момент,

00:04:58.977 --> 00:05:04.901
многумина пишуваат за разни уметнички искуства кои ги имале како деца.

00:05:04.901 --> 00:05:07.656
Како учеле да свират пијано и како свиреле со четири раце со нивниот другар,

00:05:07.656 --> 00:05:12.672
или како изведувале смешен скеч со нивните пријатели, пришто изгледале како идиоти. За такви работи.

00:05:12.672 --> 00:05:16.023
Или за моментот кога го развиле првиот филм исликан со стариот фотоапарат.

00:05:16.023 --> 00:05:18.346
Тие зборуваат за ваквите искуства.

00:05:18.346 --> 00:05:20.611
Сигурно и вие сте имале вакви моменти.

00:05:20.611 --> 00:05:22.544
Во ваквите мигови, уметноста нè усреќува,

00:05:22.544 --> 00:05:24.221
бидејќи не е работа.

00:05:24.221 --> 00:05:26.754
Работата не ве усреќува, нели? Најчесто е напорна.

NOTE Paragraph

00:05:26.754 --> 00:05:29.855
Францускиот писател Мишел Турниè има една позната изрека.

00:05:29.855 --> 00:05:31.545
Иако е малку проблематична.

00:05:31.545 --> 00:05:36.517
„Работата е против човековата природа, бидејќи нè заморува.“

00:05:36.517 --> 00:05:38.002
Зошто би нè заморувала ако е дел од нашата природа?

00:05:38.002 --> 00:05:39.663
Играта не нè заморува.

00:05:39.663 --> 00:05:41.098
Можеме да си играме цела вечер.

00:05:41.098 --> 00:05:43.531
Ако работиме преку ноќ, треба да ни платат за прекувремена работа.

00:05:43.531 --> 00:05:46.815
Зошто? Бидејќи нè истоштува и чувствуваме замор.

00:05:46.815 --> 00:05:51.497
Но, децата се занимаваат со уметност заради забава. Тоа е игра.

00:05:51.497 --> 00:05:54.231
Тие не цртаат за да го продадат делото на некој клиент

00:05:54.231 --> 00:05:57.256
и не свират пијано за да го издржуваат своето семејство.

00:05:57.256 --> 00:06:00.032
Секако, имало деца кои морале да го прават и тоа.

00:06:00.032 --> 00:06:01.334
Го знаете овој господин така?

00:06:01.334 --> 00:06:05.420
Тој морал да оди на турнеи низ Европа за да го издржува своето семејство --

00:06:05.420 --> 00:06:07.310
Волфганг Амадеус Моцарт --

00:06:07.310 --> 00:06:10.273
но тоа било векови наназад, па можеме да го сметаме како исклучок.

00:06:10.273 --> 00:06:14.138
За жал, во одреден момент нашата уметност, нашето радосно време завршува.

00:06:14.138 --> 00:06:17.528
Децата мора да одат на часови, во училиште, да напишат домашна работа

00:06:17.528 --> 00:06:21.046
и секако одат на часови по пијано или балет,

00:06:21.046 --> 00:06:22.815
но повеќе не се забавуваат.

00:06:22.815 --> 00:06:26.147
Ви кажуваат да го правите тоа, и одите на натпревари. Како може тоа да биде забавно?

00:06:26.147 --> 00:06:31.739
Ако сте во основно училиште и сè уште цртате по ѕид,

00:06:31.739 --> 00:06:35.654
тогаш сигурно ќе си имате проблеми со мајка ви.

00:06:35.654 --> 00:06:39.521
Освен тоа, ако продолжите,

00:06:39.521 --> 00:06:42.101
и како возрасен, да се однесувате како уметник,

00:06:42.101 --> 00:06:45.769
тогаш постојано сте под притисок --

00:06:45.769 --> 00:06:51.824
луѓето ќе ги преиспитуваат вашите постапки и ќе бараат да се однесувате соодветно.

NOTE Paragraph

00:06:51.824 --> 00:06:58.011
Еве ја мојата приказна. Бев осмо одделение и се пријавив на натпревар по цртање во училиште во Гјонкбокгунг.

00:06:58.011 --> 00:07:00.918
Дадов сè од себе, а мојот наставник дојде

00:07:00.918 --> 00:07:04.506
и ме праша, „Што правиш?“

00:07:04.506 --> 00:07:06.320
„Цртам внимателно,“ му одговорив.

00:07:06.320 --> 00:07:08.223
„Зошто користиш само црна боја?“

00:07:08.223 --> 00:07:10.603
И навистина, јас како споулавен го боев блокчето со црна боја.

00:07:10.603 --> 00:07:13.672
И му објаснив,

00:07:13.672 --> 00:07:16.919
„Ова е мрачна ноќ, а враната си седи на гранка.“

00:07:16.919 --> 00:07:17.917
Тогаш мојот наставник рече,

00:07:17.917 --> 00:07:23.239
„Стварно? Па, Јонг-ха, веројатно не те бива за цртање, но имаш талент за раскажување.“

00:07:23.239 --> 00:07:25.974
Камо среќа да го кажеше тоа.

00:07:25.974 --> 00:07:28.742
Уствари ми кажа, "Копук ниеден,

00:07:28.742 --> 00:07:30.346
сега ќе си го добиеш." (Смеа)

00:07:30.346 --> 00:07:33.028
Требаше да нацрташ палата,Гјонкбокгун , или сл.,

00:07:33.028 --> 00:07:35.463
но јас боев сè во црно,

00:07:35.463 --> 00:07:37.147
и така ме исфрли од групата.

00:07:37.147 --> 00:07:39.167
Имаше и многу девојчиња,

00:07:39.167 --> 00:07:40.718
па бев ептен исплашен.

NOTE Paragraph

00:07:40.718 --> 00:07:45.170
Не ми ги прифатија ниту објаснувањата, ниту изговорите,

00:07:45.170 --> 00:07:48.383
и навистина си го извлеков подебелиот крај.

00:07:48.383 --> 00:07:52.901
Да беше идеален наставник, ќе изреагираше онака како што кажав пред малку,

00:07:52.901 --> 00:07:55.214
„Јанг-ха можеби нема талент за цртање,

00:07:55.214 --> 00:07:58.589
но има дарба за смислување на приказни,“ и ќе ме охрабреше.

00:07:58.589 --> 00:08:02.041
Но таквите наставници ретко се наоѓаат.

00:08:02.041 --> 00:08:05.004
Подоцна, пораснав и отидов во една европска галерија -

00:08:05.004 --> 00:08:06.905
Бев студент -- и си помислив

00:08:06.905 --> 00:08:12.303
дека тоа што ми го направи беше навистина нефер. Погледнете на што налетав. (Смеа)

NOTE Paragraph

00:08:12.303 --> 00:08:16.628
Вакви дела биле изложени во Базел, а јас бев казнет

00:08:16.628 --> 00:08:22.021
и стоев пред палатата со мојот цртеж во уста.

00:08:22.021 --> 00:08:25.027
Погледнете го ова. Зарем не ви личи на тапет?

00:08:25.027 --> 00:08:26.943
Современатa уметност, подоцна дознав,

00:08:26.943 --> 00:08:30.888
не може да се објасни со неубедлива приказна како мојата. Никаде не се спомнуваат врани.

00:08:30.888 --> 00:08:34.221
Повеќето дела немаат наслов.

00:08:34.221 --> 00:08:37.322
Како и да е, современата уметност во 20-тиот век настојува

00:08:37.322 --> 00:08:42.691
да направи нешто необично, а потоа ја пополнува празнината со некакво објаснување и толкување --

00:08:42.691 --> 00:08:44.170
во суштина, исто како што јас направив.

00:08:44.170 --> 00:08:46.918
Секако дека моето дело беше многу аматерско,

00:08:46.918 --> 00:08:50.207
но еве да се осврнеме на некои познати примери.

NOTE Paragraph

00:08:50.207 --> 00:08:52.808
Ова дело е на Пикасо.

00:08:52.808 --> 00:08:58.609
Го вглавил кормилото во седиштето од велосипедот и го нарекол „Бикова глава." Звучи убедливо, нели?

00:08:58.609 --> 00:09:03.253
Следно, писоарот е поставен во страна и е наречен „Фонтана."

00:09:03.253 --> 00:09:04.847
Ова дело е на Дишан.

00:09:04.847 --> 00:09:09.297
Пополнување на празнината помеѓу објаснувањето и чудниот акт со некаква приказна --

00:09:09.297 --> 00:09:13.424
со тоа се занимава современата уметност.

00:09:13.424 --> 00:09:14.812
Пикасо дури и изјавил:

00:09:14.812 --> 00:09:18.989
„Не го сликам она што го гледам, туку она што го мислам.“

00:09:18.989 --> 00:09:21.506
Значи не морало да ја сликам палатата.

00:09:21.506 --> 00:09:25.577
Камо да знаев тогаш што рекол Пикасо. Ќе имав аргументи пред мојот наставник.

00:09:25.577 --> 00:09:29.379
За жал, малите уметници во нас

00:09:29.379 --> 00:09:34.866
се осудени на смрт уште пред да започне борбата против угнетувачите на уметноста.

00:09:34.866 --> 00:09:36.471
Остануваат заробени внатре.

00:09:36.471 --> 00:09:37.554
Тоа е нашата трагедија.

NOTE Paragraph

00:09:37.554 --> 00:09:42.814
И, што се случува кога малите уметници ќе ги заклучите, ќе ги казните или дури ќе ги убиете?

00:09:42.814 --> 00:09:44.197
Нашите уметнички желби не исчезнуваат.

00:09:44.197 --> 00:09:47.294
Сакаме да се изразиме, да се пронајдеме себеси,

00:09:47.294 --> 00:09:52.532
но кога уметникот е мртов, уметничката желба се пројавува во темна форма.

00:09:52.532 --> 00:09:55.499
Во караоке баровите, постојано има луѓе кои пеат

00:09:55.499 --> 00:09:58.041
„She is Gone" или "Hotel California"

00:09:58.041 --> 00:10:00.361
имитирајќи ги гитарските рифови.

00:10:00.361 --> 00:10:02.603
Обично звучат грозно. Навистина грозно.

00:10:02.603 --> 00:10:05.082
Некои луѓе стануваат вакви рокери.

00:10:05.082 --> 00:10:07.155
А некои луѓе пак, играат по клубовите.

00:10:07.155 --> 00:10:10.557
Луѓето кои би уживале во раскажувањето на приказни,

00:10:10.557 --> 00:10:13.567
завршуваат тролајќи на интернет по цела ноќ.

00:10:13.567 --> 00:10:16.962
И на тој начин, талентот за пишување се пројавува во мрачна форма.

NOTE Paragraph

00:10:16.962 --> 00:10:20.915
Понекогаш татковците се повозбудени од нивните деца,

00:10:20.915 --> 00:10:23.900
си играат со Лего коцки или составуваат пластични роботи.

00:10:23.900 --> 00:10:25.633
Велат „Не фаќај, тато ќе го направи.“

00:10:25.633 --> 00:10:27.268
Детето ќе си отиде,

00:10:27.268 --> 00:10:31.277
а таткото сам си прави замоци.

00:10:31.277 --> 00:10:35.755
Ова значи дека нашите уметнички импулси се потиснати, но не се исчезнати.

00:10:35.755 --> 00:10:39.547
Но честопати се пројавуваат во негативна форма т.е. во вид на завист.

00:10:39.547 --> 00:10:44.841
Ја знаете песната „Сакам да бидам на ТВ“? Зошто би го сакале тоа?

00:10:44.841 --> 00:10:48.669
На ТВ има многу луѓе кои го прават она што ние сме сакале да го правиме,

00:10:48.669 --> 00:10:50.609
но не сме успеале.

00:10:50.609 --> 00:10:56.738
Танцуваат, глумат -- и колку повеќе го прават тоа толку повеќе се славни.

00:10:56.738 --> 00:10:59.888
Па почнуваме да им завидуваме.

00:10:59.888 --> 00:11:03.982
Стануваме диктатори со далечинско и почнуваме да ги критикуваме луѓето на ТВ.

00:11:03.982 --> 00:11:09.835
„Па и не знае баш да глуми.“ „Ова го нарекуваш пеење? Она не може да погоди ни еден тон.“

00:11:09.835 --> 00:11:12.125
Со огромна леснотија го кажуваме ова.

00:11:12.125 --> 00:11:15.068
Стануваме љубоморни, не затоа што сме злобни,

00:11:15.068 --> 00:11:19.605
туку затоа што во нас има мал уметник кој е потиснат.

00:11:19.605 --> 00:11:23.191
Така мислам јас.

NOTE Paragraph

00:11:23.191 --> 00:11:25.029
Тогаш што треба

00:11:25.029 --> 00:11:25.806
да направиме?

00:11:25.806 --> 00:11:29.000
Треба да си започнеме сопствена уметност.

00:11:29.000 --> 00:11:30.009
Да го исклучиме телевизорот,

00:11:30.009 --> 00:11:32.458
да се одлогираме од интернет,

00:11:32.458 --> 00:11:35.158
да станеме и да почнеме да правиме нешто.

00:11:35.158 --> 00:11:36.893
Во драмското училиште каде што предавам,

00:11:36.893 --> 00:11:39.627
имаме предмет наречен Драмска уметност.

00:11:39.627 --> 00:11:43.817
По овој предмет, сите студенти мораат да направат претстава.

00:11:43.817 --> 00:11:47.929
Меѓутоа, оние на кои глумата им е главен предмет нема да глумат.

00:11:47.929 --> 00:11:49.949
Тие може да ја напишат претставата, на пример,

00:11:49.949 --> 00:11:52.673
а писателите ќе се занимаваат со сценската уметност.

00:11:52.673 --> 00:11:54.969
Вака ја правите претставата.

00:11:54.984 --> 00:11:58.732
Студентите отпрвин се сомневаат во своите способности,

00:11:58.732 --> 00:12:03.295
но подоцна им станува многу интересно. Досега немам видено несреќен учесник.

00:12:03.295 --> 00:12:07.457
Во училиште, во војска, па дури и во душевна болница, кога ќе ги поттикнете луѓето на ова, потоа тие уживаат.

00:12:07.457 --> 00:12:12.353
Сум го видел ова во војска, многу луѓе се забавуваа правејќи претстави.

NOTE Paragraph

00:12:12.353 --> 00:12:15.285
Имам и едно друго искуство:

00:12:15.285 --> 00:12:18.919
На моите часови по пишување, на студентите им давам специјални задачи.

00:12:18.919 --> 00:12:24.819
Моите студенти се како вас -- на повеќето пишувањето не им е главен предмет.

00:12:24.819 --> 00:12:29.396
На некои главна им е музиката или уметноста и мислат дека не знаат да пишуваат.

00:12:29.396 --> 00:12:33.123
На нив им давам празен табак и тема.

00:12:33.123 --> 00:12:34.737
Може да биде едноставна тема:

00:12:34.737 --> 00:12:37.251
Пишувајте за најнесреќните моменти од детството.

00:12:37.251 --> 00:12:41.164
Постои само едно правило: Мора да пишувате божем сте луди.

00:12:41.164 --> 00:12:43.897
Шетам околу нив и ги охрабрувам.

00:12:43.897 --> 00:12:47.641
„Ајде! Ајде!“ Треба да пишуваат како луди еден час или два.

00:12:47.641 --> 00:12:50.849
Може да размислуваат само првите 5 минути.

NOTE Paragraph

00:12:50.849 --> 00:12:54.071
А ги терам да пишуваат како луди, затоа што

00:12:54.071 --> 00:12:56.829
многу мисли минуваат низ главата и ако пишувате споро,

00:12:56.829 --> 00:12:59.276
тогаш ќе ви се вовлече уметничкиот демон.

00:12:59.276 --> 00:13:03.308
Демонот ќе ви каже стотици причини

00:13:03.308 --> 00:13:06.238
зошто не можете да пишувате:

00:13:06.238 --> 00:13:09.073
„Луѓето ќе ти се смеат. Ова не е добро напишано!

00:13:09.073 --> 00:13:10.623
Каква реченица е ова? Види си го ракописот!“

00:13:10.623 --> 00:13:12.200
Ќе ви каже многу работи.

00:13:12.200 --> 00:13:14.704
Мора да трчате брзо за да не ве стигне демонот.

00:13:14.704 --> 00:13:18.776
Најдобрите текстови кои сум ги видел на моите часови

00:13:18.776 --> 00:13:21.449
не се оние кои биле пишувани долго време,

00:13:21.449 --> 00:13:24.933
туку оние лудачките кои се пишувани пред мене

00:13:24.933 --> 00:13:28.335
со пенкало во рок од 40 до 60 минути.

00:13:28.335 --> 00:13:30.174
Студентите запаѓаат во некаков транс.

00:13:30.174 --> 00:13:34.636
После 30 или 40 минути, тие пишуваат без да знаат што пишуваат.

00:13:34.636 --> 00:13:37.601
Во тој момент, зајадливиот демон исчезнува.

NOTE Paragraph

00:13:37.601 --> 00:13:39.310
Можам да кажам дека:

00:13:39.310 --> 00:13:43.325
не се важни стотиците причини заради кои не можеме да бидеме уметници,

00:13:43.325 --> 00:13:47.575
туку важна е едната причина заради која мораме да бидеме уметници.

00:13:47.575 --> 00:13:49.284
Не е важно зошто не можеме.

00:13:49.284 --> 00:13:52.434
Многу уметници станале уметници поради една причина.

00:13:52.434 --> 00:13:56.104
Кога ќе го успиеме демонот и ќе започнеме со нашата уметност,

00:13:56.104 --> 00:13:58.438
се појавуваат надворешните непријатели.

00:13:58.438 --> 00:14:01.294
Воглавно го имаат ликот на нашите родители (Смеа).

00:14:01.294 --> 00:14:04.395
Понекогаш го имаат ликот на нашите сопружници,

00:14:04.395 --> 00:14:06.163
но тоа не се вашите родители/сопружници.

00:14:06.163 --> 00:14:09.057
Тое се демони. Демони.

00:14:09.057 --> 00:14:11.001
Тие доаѓаат на земјата набрзина трансформирани

00:14:11.001 --> 00:14:14.947
за да ве спречат во намерата да бидете уметник.

00:14:14.947 --> 00:14:16.869
И си имаат магични прашања.

00:14:16.869 --> 00:14:23.027
Кога ќе кажеме, „Ќе се пробам во глума. Има драмско училиште во близина,“ или

00:14:23.027 --> 00:14:27.504
„Сакам да научам италијански песни,“ тие ќе прашаат „Навистина? Глума? За што ќе ти е тоа?

00:14:27.504 --> 00:14:31.166
Магичното прашање е, „За што ќе ти е тоа?“

00:14:31.166 --> 00:14:34.878
Но уметноста не постои за нешто друго.

00:14:34.878 --> 00:14:37.132
Самата уметноста е крајната цел.

00:14:37.132 --> 00:14:41.272
Ни ја чува душата и ни го усреќува животот.

00:14:41.272 --> 00:14:46.778
Ни помага да се изразиме и да бидеме среќни без помош на алкохол или дрога.

00:14:46.778 --> 00:14:51.103
За да одговориме на едно такво прагматично прашање,

00:14:51.118 --> 00:14:53.537
треба да бидеме цврсти.

00:14:53.537 --> 00:14:57.981
„Па, само поради забава. Жал ми е што ќе се забавувам без тебе,“

00:14:57.981 --> 00:15:02.006
тоа треба да го кажете. „Во секој случај ќе си се забавувам.“

00:15:02.006 --> 00:15:07.106
Идеалната иднина која што ја замислувам е место каде што сите ние ќе имаме повеќе идентитети,

00:15:07.106 --> 00:15:10.887
од кои барем еден е уметнички.

NOTE Paragraph

00:15:10.887 --> 00:15:14.056
Еднаш кога бев во Њујорк се качив во такси. Седнав на задното седиште,

00:15:14.056 --> 00:15:18.213
и пред мене видов нешто поврзано со некоја претстава.

00:15:18.213 --> 00:15:19.350
Го прашав таксистот, „Што е ова?“

00:15:19.350 --> 00:15:23.395
Рече дека тоа му е профил. „Тогаш што сте вие?“ Го прашав. „Глумец,“ ми рече.

00:15:23.395 --> 00:15:26.818
Беше таксист и глумец. Го прашав, „Какви улоги најчесто глумите?“

00:15:26.818 --> 00:15:28.844
А тој гордо ми одговори дека го глуми Кралот Лир.

00:15:28.844 --> 00:15:30.289
Кралот Лир.

00:15:30.289 --> 00:15:31.915
„Кој може да ми каже кој сум јас?“ -

00:15:31.915 --> 00:15:35.306
- одлична реченица од Кралот Лир. Тоа е светот за кој јас сонувам.

00:15:35.306 --> 00:15:39.241
Некој е играч на голф преку ден, а навечер е писател.

00:15:39.241 --> 00:15:41.760
Или е таксист и глумец, банкар и сликар,

00:15:41.760 --> 00:15:47.336
тајно или јавно се занимава со својата уметност.

NOTE Paragraph

00:15:47.336 --> 00:15:52.207
Во 1990, Марта Грем, легендата на модерниот танц, дојде во Кореја.

00:15:52.207 --> 00:15:57.963
Голем уметник, тогаш во нејзините деведесети, пристигна на аеродромот Гимпо,

00:15:57.979 --> 00:16:01.044
а еден новинар и постави едно типично прашање:

00:16:01.044 --> 00:16:03.651
„Што треба да направите за да станете извонреден танчер?

00:16:03.651 --> 00:16:06.231
Имате некој совет за идните корејски танчери?“

00:16:06.231 --> 00:16:11.226
Таа била генијална. Оваа слика е направена во 1948 и тогаш веќе била познат уметник.

00:16:11.226 --> 00:16:13.417
Во 1990, ѝ го поставиле ова прашање.

00:16:13.417 --> 00:16:16.101
И еве што одговори:

00:16:16.101 --> 00:16:20.018
„Едноставно пробајте.“

00:16:20.018 --> 00:16:21.536
Јас бев трогнат.

00:16:21.536 --> 00:16:25.628
Само овие два збора и го напушти аеродромот. Тоа е тоа.

00:16:25.628 --> 00:16:28.859
И што треба да направиме сега?

00:16:28.859 --> 00:16:32.585
Ајде да бидеме уметници, токму сега. Уште сега. Како?

00:16:32.585 --> 00:16:33.577
Едноставно пробајте!

NOTE Paragraph

00:16:33.577 --> 00:16:35.191
Ви благодарам.

NOTE Paragraph

00:16:35.191 --> 00:16:36.995
(Аплауз)