1
00:00:00,201 --> 00:00:01,893
Темата на мојот денешен говор е,

2
00:00:01,893 --> 00:00:05,101
„Станете уметник, токму СЕГА.“

3
00:00:05,101 --> 00:00:08,158
Повеќето луѓе кога оваа тема ќе се спомене

4
00:00:08,158 --> 00:00:10,784
се стресуваат и не сакаат да зборуваат:

5
00:00:10,784 --> 00:00:13,778
„Уметноста не ме исполнува, а и зафатен сум сега.

6
00:00:13,778 --> 00:00:16,154
Треба да одам на училиште, да најдам работа,

7
00:00:16,154 --> 00:00:18,441
треба да ги однесам децата на часови...“

8
00:00:18,441 --> 00:00:23,976
Си мислите, „Премногу сум зафатен/а. Немам време за уметност.“

9
00:00:23,976 --> 00:00:27,437
Постојат стотици причини за да не бидеме уметници.

10
00:00:27,437 --> 00:00:28,992
Зарем не ви текнуваат во моментов?

11
00:00:28,992 --> 00:00:30,815
Имаме бескрајно многу причини за да не бидеме,

12
00:00:30,815 --> 00:00:33,375
а немаме ниту една за да бидеме.

13
00:00:33,375 --> 00:00:35,068
Не знаеме зошто би биле уметници,

14
00:00:35,068 --> 00:00:38,971
но имаме многу причини зошто не можеме да бидеме.

15
00:00:38,971 --> 00:00:43,346
Зошто луѓето се дистанцираат од уметноста?

16
00:00:43,346 --> 00:00:47,214
Можеби си мислите дека уметноста е за високо надарените

17
00:00:47,214 --> 00:00:52,266
или за оние кои имаат темелна и професионална обука.

18
00:00:52,266 --> 00:00:56,609
А некои од вас можеби мислат дека се премногу оддалечени од уметноста.

19
00:00:56,609 --> 00:01:01,227
Па можеби е така, но сепак јас не се согласувам.

20
00:01:01,227 --> 00:01:03,696
Ова е темата на мојот денешен говор.

21
00:01:03,696 --> 00:01:05,498
Сите ние се раѓаме како уметници.

22
00:01:05,498 --> 00:01:08,542
Ако имате деца, знаете на што мислам.

23
00:01:08,542 --> 00:01:13,427
Скоро сè што прават децата е уметност.

24
00:01:13,427 --> 00:01:16,005
Цртаат со фломастери по ѕидот.

25
00:01:16,005 --> 00:01:19,157
Танцуваат на Son Dam Bi танцот на ТВ,

26
00:01:19,157 --> 00:01:23,015
но тоа и не можете да наречете Son Dam Bi танц -- тоа е нивниот детски танц.

27
00:01:23,015 --> 00:01:28,301
Тие танцуваат некој чуден танц, а своето пеење им го наметнуваат на сите.

28
00:01:28,301 --> 00:01:32,275
Можеби само нивните родители можат да ја поднесат оваа уметност,

29
00:01:32,275 --> 00:01:37,472
и бидејќи ваквата уметност тие ја вежбаат цел ден,

30
00:01:37,472 --> 00:01:40,751
да бидеме искрени, луѓето се заморуваат по малку.

31
00:01:40,751 --> 00:01:43,906
Децата некогаш изведуваат монодрами --

32
00:01:43,906 --> 00:01:47,452
домашните игри се навистина монодрами или претстави.

33
00:01:47,452 --> 00:01:50,131
Некои пак деца, кога малку ќе пораснат,

34
00:01:50,131 --> 00:01:52,151
почнуваат да лажат.

35
00:01:52,151 --> 00:01:57,242
Вообичаено родителите ја паметат првата лага на детето.

36
00:01:57,242 --> 00:01:58,587
И тогаш се шокирани.

37
00:01:58,587 --> 00:02:02,155
„Сега покажуваш кој си навистина, „вели мајката. Се прашува, „Зошто прави сè како татко му?“

38
00:02:02,155 --> 00:02:05,361
Па го испрашува, „Каков човек ќе бидеш утре?“

39
00:02:05,361 --> 00:02:06,932
Но, не треба да се грижите.

40
00:02:06,932 --> 00:02:13,152
Кога детето ќе почне да лаже, во тој момент започнува кажувањето на приказни.

41
00:02:13,152 --> 00:02:15,340
Тие зборуваат за работи кои не ги виделе.

42
00:02:15,340 --> 00:02:17,131
Тоа е неверојатно. Тоа е прекрасен момент.

43
00:02:17,131 --> 00:02:19,198
Родителите би требало да го слават.

44
00:02:19,198 --> 00:02:23,355
„Ураа! Моето момче конечно почна да лаже!“

45
00:02:23,355 --> 00:02:25,584
Во ред! Тоа е знак за прослава.

46
00:02:25,584 --> 00:02:28,973
На пример, детето вели, „Мамо, погоди што? Сретнав вонземјанин кога си доаѓав накај дома.“

47
00:02:28,973 --> 00:02:33,424
Типичната мајка би рекла, „Престани да зборуваш глупости.“

48
00:02:33,424 --> 00:02:37,040
Но, идеалниот родител би изреагирал вака:

49
00:02:37,040 --> 00:02:40,112
„Стварно? Вонземјанин, хм? Како изгледаше? Ти рече нешто?

50
00:02:40,112 --> 00:02:41,816
Каде го сретна?“ „А, пред супермаркетот.“

51
00:02:41,816 --> 00:02:44,138
Кога разговарате вака,

52
00:02:44,138 --> 00:02:50,513
детето мора да смисли нешто друго за да биде доследно на она што го започнало.

53
00:02:50,513 --> 00:02:52,677
Многу бргу, приказната се развива.

54
00:02:52,677 --> 00:02:57,154
Секако дека ова е детска приказна,

55
00:02:57,154 --> 00:03:00,970
но смислувањето на реченици кои одат една по друга

56
00:03:00,970 --> 00:03:05,038
е нешто што го прават и професионалните писатели како мене.

57
00:03:05,038 --> 00:03:07,417
Во суштина, не постои разлика.

58
00:03:07,417 --> 00:03:10,103
Роланд Барт за Флоберовите романи го кажал следново:

59
00:03:10,103 --> 00:03:12,709
„Флобер не напиша роман.

60
00:03:12,709 --> 00:03:15,714
Тој само ги поврза речениците една по друга.

61
00:03:15,714 --> 00:03:20,441
Еросот помеѓу речениците е суштината на Флоберовиот роман.“

62
00:03:20,441 --> 00:03:23,224
Токму така -- романот, во основа, е пишување на една реченица,

63
00:03:23,224 --> 00:03:26,683
потоа, без нарушување на смислата на првата,

64
00:03:26,683 --> 00:03:28,388
се пишува следната реченица.

65
00:03:28,388 --> 00:03:29,897
На тој начин ги поврзувате речениците.

66
00:03:29,897 --> 00:03:31,963
Погледнете ја оваа реченица:

67
00:03:31,963 --> 00:03:34,430
„Едно утро, кога Грегор Самса се разбудил од лош сон, открил дека е трансформиран во монструозна и вошлива бубачка.“

68
00:03:34,430 --> 00:03:36,876
Ова е првата реченица од „Метаморфозис“ на Франц Кафка.

69
00:03:36,876 --> 00:03:40,044
Преку пишување на една ваква неоправдана реченица,

70
00:03:40,044 --> 00:03:42,492
па продолжувањето со друга за да ја оправдате првата,

71
00:03:42,492 --> 00:03:46,921
трудот на Кафка стана ремек дело на современата литература.

72
00:03:46,921 --> 00:03:49,670
Кафка не го покажал своето дело на татко му.

73
00:03:49,670 --> 00:03:51,994
Не бил во добри односи со татко му.

74
00:03:51,994 --> 00:03:55,790
Сам ја напишал оваа реченица.

75
00:03:55,790 --> 00:03:59,053
Да му ја покажел, веројатно ќе си помислел, "Син ми начисто одлепил."

76
00:03:59,053 --> 00:04:00,965
И тоа е точно. Уметноста е уствари благо лудило,

77
00:04:00,965 --> 00:04:03,212
а оправдувањето на речениците

78
00:04:03,212 --> 00:04:06,473
е многу слично на детското оправдување.

79
00:04:06,473 --> 00:04:08,004
Дете кое штотуку почнало да лаже

80
00:04:08,004 --> 00:04:11,130
го превзема првиот чекор како раскажувач.

81
00:04:11,130 --> 00:04:13,691
Децата создаваат уметност.

82
00:04:13,691 --> 00:04:15,116
Не се заморуваат и се забавуваат правејќи го тоа.

83
00:04:15,116 --> 00:04:16,877
Деновиве бев на Чеџу островот.

84
00:04:16,877 --> 00:04:21,989
Кога децата се на плажа, повеќето од нив сакаат да си играат во водата.

85
00:04:21,989 --> 00:04:24,896
Но некои од нив поминуваат многу време во песокот,

86
00:04:24,896 --> 00:04:27,140
правејќи планини и мориња -- добро, не мориња,

87
00:04:27,140 --> 00:04:31,087
но различни работи -- луѓе и кучиња, и сл.

88
00:04:31,087 --> 00:04:32,500
Но родителите им велат,

89
00:04:32,500 --> 00:04:34,263
„Сè ќе избришат брановите.“

90
00:04:34,263 --> 00:04:36,085
Со други зборови, бескорисно е тоа што го правиш.

91
00:04:36,085 --> 00:04:37,229
Нема потреба.

92
00:04:37,229 --> 00:04:39,095
Но на децата баш им е гајле.

93
00:04:39,095 --> 00:04:40,266
Тие се забавуваат во моментот

94
00:04:40,266 --> 00:04:42,432
и продолжуваат да си играат во песокот.

95
00:04:42,432 --> 00:04:44,698
Децата тоа не го прават бидејќи некој им кажал така.

96
00:04:44,698 --> 00:04:46,294
Не им наредил шефот

97
00:04:46,294 --> 00:04:49,219
или некој друг, тие едноставно го прават.

98
00:04:49,219 --> 00:04:54,615
Кога сте биле мали, можам да се обложам дека сте уживале во примитивната уметност.

99
00:04:54,615 --> 00:04:58,977
Кога ќе побарам од моите студенти да пишуваат за нивниот најсреќен момент,

100
00:04:58,977 --> 00:05:04,901
многумина пишуваат за разни уметнички искуства кои ги имале како деца.

101
00:05:04,901 --> 00:05:07,656
Како учеле да свират пијано и како свиреле со четири раце со нивниот другар,

102
00:05:07,656 --> 00:05:12,672
или како изведувале смешен скеч со нивните пријатели, пришто изгледале како идиоти. За такви работи.

103
00:05:12,672 --> 00:05:16,023
Или за моментот кога го развиле првиот филм исликан со стариот фотоапарат.

104
00:05:16,023 --> 00:05:18,346
Тие зборуваат за ваквите искуства.

105
00:05:18,346 --> 00:05:20,611
Сигурно и вие сте имале вакви моменти.

106
00:05:20,611 --> 00:05:22,544
Во ваквите мигови, уметноста нè усреќува,

107
00:05:22,544 --> 00:05:24,221
бидејќи не е работа.

108
00:05:24,221 --> 00:05:26,754
Работата не ве усреќува, нели? Најчесто е напорна.

109
00:05:26,754 --> 00:05:29,855
Францускиот писател Мишел Турниè има една позната изрека.

110
00:05:29,855 --> 00:05:31,545
Иако е малку проблематична.

111
00:05:31,545 --> 00:05:36,517
„Работата е против човековата природа, бидејќи нè заморува.“

112
00:05:36,517 --> 00:05:38,002
Зошто би нè заморувала ако е дел од нашата природа?

113
00:05:38,002 --> 00:05:39,663
Играта не нè заморува.

114
00:05:39,663 --> 00:05:41,098
Можеме да си играме цела вечер.

115
00:05:41,098 --> 00:05:43,531
Ако работиме преку ноќ, треба да ни платат за прекувремена работа.

116
00:05:43,531 --> 00:05:46,815
Зошто? Бидејќи нè истоштува и чувствуваме замор.

117
00:05:46,815 --> 00:05:51,497
Но, децата се занимаваат со уметност заради забава. Тоа е игра.

118
00:05:51,497 --> 00:05:54,231
Тие не цртаат за да го продадат делото на некој клиент

119
00:05:54,231 --> 00:05:57,256
и не свират пијано за да го издржуваат своето семејство.

120
00:05:57,256 --> 00:06:00,032
Секако, имало деца кои морале да го прават и тоа.

121
00:06:00,032 --> 00:06:01,334
Го знаете овој господин така?

122
00:06:01,334 --> 00:06:05,420
Тој морал да оди на турнеи низ Европа за да го издржува своето семејство --

123
00:06:05,420 --> 00:06:07,310
Волфганг Амадеус Моцарт --

124
00:06:07,310 --> 00:06:10,273
но тоа било векови наназад, па можеме да го сметаме како исклучок.

125
00:06:10,273 --> 00:06:14,138
За жал, во одреден момент нашата уметност, нашето радосно време завршува.

126
00:06:14,138 --> 00:06:17,528
Децата мора да одат на часови, во училиште, да напишат домашна работа

127
00:06:17,528 --> 00:06:21,046
и секако одат на часови по пијано или балет,

128
00:06:21,046 --> 00:06:22,815
но повеќе не се забавуваат.

129
00:06:22,815 --> 00:06:26,147
Ви кажуваат да го правите тоа, и одите на натпревари. Како може тоа да биде забавно?

130
00:06:26,147 --> 00:06:31,739
Ако сте во основно училиште и сè уште цртате по ѕид,

131
00:06:31,739 --> 00:06:35,654
тогаш сигурно ќе си имате проблеми со мајка ви.

132
00:06:35,654 --> 00:06:39,521
Освен тоа, ако продолжите,

133
00:06:39,521 --> 00:06:42,101
и како возрасен, да се однесувате како уметник,

134
00:06:42,101 --> 00:06:45,769
тогаш постојано сте под притисок --

135
00:06:45,769 --> 00:06:51,824
луѓето ќе ги преиспитуваат вашите постапки и ќе бараат да се однесувате соодветно.

136
00:06:51,824 --> 00:06:58,011
Еве ја мојата приказна. Бев осмо одделение и се пријавив на натпревар по цртање во училиште во Гјонкбокгунг.

137
00:06:58,011 --> 00:07:00,918
Дадов сè од себе, а мојот наставник дојде

138
00:07:00,918 --> 00:07:04,506
и ме праша, „Што правиш?“

139
00:07:04,506 --> 00:07:06,320
„Цртам внимателно,“ му одговорив.

140
00:07:06,320 --> 00:07:08,223
„Зошто користиш само црна боја?“

141
00:07:08,223 --> 00:07:10,603
И навистина, јас како споулавен го боев блокчето со црна боја.

142
00:07:10,603 --> 00:07:13,672
И му објаснив,

143
00:07:13,672 --> 00:07:16,919
„Ова е мрачна ноќ, а враната си седи на гранка.“

144
00:07:16,919 --> 00:07:17,917
Тогаш мојот наставник рече,

145
00:07:17,917 --> 00:07:23,239
„Стварно? Па, Јонг-ха, веројатно не те бива за цртање, но имаш талент за раскажување.“

146
00:07:23,239 --> 00:07:25,974
Камо среќа да го кажеше тоа.

147
00:07:25,974 --> 00:07:28,742
Уствари ми кажа, "Копук ниеден,

148
00:07:28,742 --> 00:07:30,346
сега ќе си го добиеш." (Смеа)

149
00:07:30,346 --> 00:07:33,028
Требаше да нацрташ палата,Гјонкбокгун , или сл.,

150
00:07:33,028 --> 00:07:35,463
но јас боев сè во црно,

151
00:07:35,463 --> 00:07:37,147
и така ме исфрли од групата.

152
00:07:37,147 --> 00:07:39,167
Имаше и многу девојчиња,

153
00:07:39,167 --> 00:07:40,718
па бев ептен исплашен.

154
00:07:40,718 --> 00:07:45,170
Не ми ги прифатија ниту објаснувањата, ниту изговорите,

155
00:07:45,170 --> 00:07:48,383
и навистина си го извлеков подебелиот крај.

156
00:07:48,383 --> 00:07:52,901
Да беше идеален наставник, ќе изреагираше онака како што кажав пред малку,

157
00:07:52,901 --> 00:07:55,214
„Јанг-ха можеби нема талент за цртање,

158
00:07:55,214 --> 00:07:58,589
но има дарба за смислување на приказни,“ и ќе ме охрабреше.

159
00:07:58,589 --> 00:08:02,041
Но таквите наставници ретко се наоѓаат.

160
00:08:02,041 --> 00:08:05,004
Подоцна, пораснав и отидов во една европска галерија -

161
00:08:05,004 --> 00:08:06,905
Бев студент -- и си помислив

162
00:08:06,905 --> 00:08:12,303
дека тоа што ми го направи беше навистина нефер. Погледнете на што налетав. (Смеа)

163
00:08:12,303 --> 00:08:16,628
Вакви дела биле изложени во Базел, а јас бев казнет

164
00:08:16,628 --> 00:08:22,021
и стоев пред палатата со мојот цртеж во уста.

165
00:08:22,021 --> 00:08:25,027
Погледнете го ова. Зарем не ви личи на тапет?

166
00:08:25,027 --> 00:08:26,943
Современатa уметност, подоцна дознав,

167
00:08:26,943 --> 00:08:30,888
не може да се објасни со неубедлива приказна како мојата. Никаде не се спомнуваат врани.

168
00:08:30,888 --> 00:08:34,221
Повеќето дела немаат наслов.

169
00:08:34,221 --> 00:08:37,322
Како и да е, современата уметност во 20-тиот век настојува

170
00:08:37,322 --> 00:08:42,691
да направи нешто необично, а потоа ја пополнува празнината со некакво објаснување и толкување --

171
00:08:42,691 --> 00:08:44,170
во суштина, исто како што јас направив.

172
00:08:44,170 --> 00:08:46,918
Секако дека моето дело беше многу аматерско,

173
00:08:46,918 --> 00:08:50,207
но еве да се осврнеме на некои познати примери.

174
00:08:50,207 --> 00:08:52,808
Ова дело е на Пикасо.

175
00:08:52,808 --> 00:08:58,609
Го вглавил кормилото во седиштето од велосипедот и го нарекол „Бикова глава." Звучи убедливо, нели?

176
00:08:58,609 --> 00:09:03,253
Следно, писоарот е поставен во страна и е наречен „Фонтана."

177
00:09:03,253 --> 00:09:04,847
Ова дело е на Дишан.

178
00:09:04,847 --> 00:09:09,297
Пополнување на празнината помеѓу објаснувањето и чудниот акт со некаква приказна --

179
00:09:09,297 --> 00:09:13,424
со тоа се занимава современата уметност.

180
00:09:13,424 --> 00:09:14,812
Пикасо дури и изјавил:

181
00:09:14,812 --> 00:09:18,989
„Не го сликам она што го гледам, туку она што го мислам.“

182
00:09:18,989 --> 00:09:21,506
Значи не морало да ја сликам палатата.

183
00:09:21,506 --> 00:09:25,577
Камо да знаев тогаш што рекол Пикасо. Ќе имав аргументи пред мојот наставник.

184
00:09:25,577 --> 00:09:29,379
За жал, малите уметници во нас

185
00:09:29,379 --> 00:09:34,866
се осудени на смрт уште пред да започне борбата против угнетувачите на уметноста.

186
00:09:34,866 --> 00:09:36,471
Остануваат заробени внатре.

187
00:09:36,471 --> 00:09:37,554
Тоа е нашата трагедија.

188
00:09:37,554 --> 00:09:42,814
И, што се случува кога малите уметници ќе ги заклучите, ќе ги казните или дури ќе ги убиете?

189
00:09:42,814 --> 00:09:44,197
Нашите уметнички желби не исчезнуваат.

190
00:09:44,197 --> 00:09:47,294
Сакаме да се изразиме, да се пронајдеме себеси,

191
00:09:47,294 --> 00:09:52,532
но кога уметникот е мртов, уметничката желба се пројавува во темна форма.

192
00:09:52,532 --> 00:09:55,499
Во караоке баровите, постојано има луѓе кои пеат

193
00:09:55,499 --> 00:09:58,041
„She is Gone" или "Hotel California"

194
00:09:58,041 --> 00:10:00,361
имитирајќи ги гитарските рифови.

195
00:10:00,361 --> 00:10:02,603
Обично звучат грозно. Навистина грозно.

196
00:10:02,603 --> 00:10:05,082
Некои луѓе стануваат вакви рокери.

197
00:10:05,082 --> 00:10:07,155
А некои луѓе пак, играат по клубовите.

198
00:10:07,155 --> 00:10:10,557
Луѓето кои би уживале во раскажувањето на приказни,

199
00:10:10,557 --> 00:10:13,567
завршуваат тролајќи на интернет по цела ноќ.

200
00:10:13,567 --> 00:10:16,962
И на тој начин, талентот за пишување се пројавува во мрачна форма.

201
00:10:16,962 --> 00:10:20,915
Понекогаш татковците се повозбудени од нивните деца,

202
00:10:20,915 --> 00:10:23,900
си играат со Лего коцки или составуваат пластични роботи.

203
00:10:23,900 --> 00:10:25,633
Велат „Не фаќај, тато ќе го направи.“

204
00:10:25,633 --> 00:10:27,268
Детето ќе си отиде,

205
00:10:27,268 --> 00:10:31,277
а таткото сам си прави замоци.

206
00:10:31,277 --> 00:10:35,755
Ова значи дека нашите уметнички импулси се потиснати, но не се исчезнати.

207
00:10:35,755 --> 00:10:39,547
Но честопати се пројавуваат во негативна форма т.е. во вид на завист.

208
00:10:39,547 --> 00:10:44,841
Ја знаете песната „Сакам да бидам на ТВ“? Зошто би го сакале тоа?

209
00:10:44,841 --> 00:10:48,669
На ТВ има многу луѓе кои го прават она што ние сме сакале да го правиме,

210
00:10:48,669 --> 00:10:50,609
но не сме успеале.

211
00:10:50,609 --> 00:10:56,738
Танцуваат, глумат -- и колку повеќе го прават тоа толку повеќе се славни.

212
00:10:56,738 --> 00:10:59,888
Па почнуваме да им завидуваме.

213
00:10:59,888 --> 00:11:03,982
Стануваме диктатори со далечинско и почнуваме да ги критикуваме луѓето на ТВ.

214
00:11:03,982 --> 00:11:09,835
„Па и не знае баш да глуми.“ „Ова го нарекуваш пеење? Она не може да погоди ни еден тон.“

215
00:11:09,835 --> 00:11:12,125
Со огромна леснотија го кажуваме ова.

216
00:11:12,125 --> 00:11:15,068
Стануваме љубоморни, не затоа што сме злобни,

217
00:11:15,068 --> 00:11:19,605
туку затоа што во нас има мал уметник кој е потиснат.

218
00:11:19,605 --> 00:11:23,191
Така мислам јас.

219
00:11:23,191 --> 00:11:25,029
Тогаш што треба

220
00:11:25,029 --> 00:11:25,806
да направиме?

221
00:11:25,806 --> 00:11:29,000
Треба да си започнеме сопствена уметност.

222
00:11:29,000 --> 00:11:30,009
Да го исклучиме телевизорот,

223
00:11:30,009 --> 00:11:32,458
да се одлогираме од интернет,

224
00:11:32,458 --> 00:11:35,158
да станеме и да почнеме да правиме нешто.

225
00:11:35,158 --> 00:11:36,893
Во драмското училиште каде што предавам,

226
00:11:36,893 --> 00:11:39,627
имаме предмет наречен Драмска уметност.

227
00:11:39,627 --> 00:11:43,817
По овој предмет, сите студенти мораат да направат претстава.

228
00:11:43,817 --> 00:11:47,929
Меѓутоа, оние на кои глумата им е главен предмет нема да глумат.

229
00:11:47,929 --> 00:11:49,949
Тие може да ја напишат претставата, на пример,

230
00:11:49,949 --> 00:11:52,673
а писателите ќе се занимаваат со сценската уметност.

231
00:11:52,673 --> 00:11:54,969
Вака ја правите претставата.

232
00:11:54,984 --> 00:11:58,732
Студентите отпрвин се сомневаат во своите способности,

233
00:11:58,732 --> 00:12:03,295
но подоцна им станува многу интересно. Досега немам видено несреќен учесник.

234
00:12:03,295 --> 00:12:07,457
Во училиште, во војска, па дури и во душевна болница, кога ќе ги поттикнете луѓето на ова, потоа тие уживаат.

235
00:12:07,457 --> 00:12:12,353
Сум го видел ова во војска, многу луѓе се забавуваа правејќи претстави.

236
00:12:12,353 --> 00:12:15,285
Имам и едно друго искуство:

237
00:12:15,285 --> 00:12:18,919
На моите часови по пишување, на студентите им давам специјални задачи.

238
00:12:18,919 --> 00:12:24,819
Моите студенти се како вас -- на повеќето пишувањето не им е главен предмет.

239
00:12:24,819 --> 00:12:29,396
На некои главна им е музиката или уметноста и мислат дека не знаат да пишуваат.

240
00:12:29,396 --> 00:12:33,123
На нив им давам празен табак и тема.

241
00:12:33,123 --> 00:12:34,737
Може да биде едноставна тема:

242
00:12:34,737 --> 00:12:37,251
Пишувајте за најнесреќните моменти од детството.

243
00:12:37,251 --> 00:12:41,164
Постои само едно правило: Мора да пишувате божем сте луди.

244
00:12:41,164 --> 00:12:43,897
Шетам околу нив и ги охрабрувам.

245
00:12:43,897 --> 00:12:47,641
„Ајде! Ајде!“ Треба да пишуваат како луди еден час или два.

246
00:12:47,641 --> 00:12:50,849
Може да размислуваат само првите 5 минути.

247
00:12:50,849 --> 00:12:54,071
А ги терам да пишуваат како луди, затоа што

248
00:12:54,071 --> 00:12:56,829
многу мисли минуваат низ главата и ако пишувате споро,

249
00:12:56,829 --> 00:12:59,276
тогаш ќе ви се вовлече уметничкиот демон.

250
00:12:59,276 --> 00:13:03,308
Демонот ќе ви каже стотици причини

251
00:13:03,308 --> 00:13:06,238
зошто не можете да пишувате:

252
00:13:06,238 --> 00:13:09,073
„Луѓето ќе ти се смеат. Ова не е добро напишано!

253
00:13:09,073 --> 00:13:10,623
Каква реченица е ова? Види си го ракописот!“

254
00:13:10,623 --> 00:13:12,200
Ќе ви каже многу работи.

255
00:13:12,200 --> 00:13:14,704
Мора да трчате брзо за да не ве стигне демонот.

256
00:13:14,704 --> 00:13:18,776
Најдобрите текстови кои сум ги видел на моите часови

257
00:13:18,776 --> 00:13:21,449
не се оние кои биле пишувани долго време,

258
00:13:21,449 --> 00:13:24,933
туку оние лудачките кои се пишувани пред мене

259
00:13:24,933 --> 00:13:28,335
со пенкало во рок од 40 до 60 минути.

260
00:13:28,335 --> 00:13:30,174
Студентите запаѓаат во некаков транс.

261
00:13:30,174 --> 00:13:34,636
После 30 или 40 минути, тие пишуваат без да знаат што пишуваат.

262
00:13:34,636 --> 00:13:37,601
Во тој момент, зајадливиот демон исчезнува.

263
00:13:37,601 --> 00:13:39,310
Можам да кажам дека:

264
00:13:39,310 --> 00:13:43,325
не се важни стотиците причини заради кои не можеме да бидеме уметници,

265
00:13:43,325 --> 00:13:47,575
туку важна е едната причина заради која мораме да бидеме уметници.

266
00:13:47,575 --> 00:13:49,284
Не е важно зошто не можеме.

267
00:13:49,284 --> 00:13:52,434
Многу уметници станале уметници поради една причина.

268
00:13:52,434 --> 00:13:56,104
Кога ќе го успиеме демонот и ќе започнеме со нашата уметност,

269
00:13:56,104 --> 00:13:58,438
се појавуваат надворешните непријатели.

270
00:13:58,438 --> 00:14:01,294
Воглавно го имаат ликот на нашите родители (Смеа).

271
00:14:01,294 --> 00:14:04,395
Понекогаш го имаат ликот на нашите сопружници,

272
00:14:04,395 --> 00:14:06,163
но тоа не се вашите родители/сопружници.

273
00:14:06,163 --> 00:14:09,057
Тое се демони. Демони.

274
00:14:09,057 --> 00:14:11,001
Тие доаѓаат на земјата набрзина трансформирани

275
00:14:11,001 --> 00:14:14,947
за да ве спречат во намерата да бидете уметник.

276
00:14:14,947 --> 00:14:16,869
И си имаат магични прашања.

277
00:14:16,869 --> 00:14:23,027
Кога ќе кажеме, „Ќе се пробам во глума. Има драмско училиште во близина,“ или

278
00:14:23,027 --> 00:14:27,504
„Сакам да научам италијански песни,“ тие ќе прашаат „Навистина? Глума? За што ќе ти е тоа?

279
00:14:27,504 --> 00:14:31,166
Магичното прашање е, „За што ќе ти е тоа?“

280
00:14:31,166 --> 00:14:34,878
Но уметноста не постои за нешто друго.

281
00:14:34,878 --> 00:14:37,132
Самата уметноста е крајната цел.

282
00:14:37,132 --> 00:14:41,272
Ни ја чува душата и ни го усреќува животот.

283
00:14:41,272 --> 00:14:46,778
Ни помага да се изразиме и да бидеме среќни без помош на алкохол или дрога.

284
00:14:46,778 --> 00:14:51,103
За да одговориме на едно такво прагматично прашање,

285
00:14:51,118 --> 00:14:53,537
треба да бидеме цврсти.

286
00:14:53,537 --> 00:14:57,981
„Па, само поради забава. Жал ми е што ќе се забавувам без тебе,“

287
00:14:57,981 --> 00:15:02,006
тоа треба да го кажете. „Во секој случај ќе си се забавувам.“

288
00:15:02,006 --> 00:15:07,106
Идеалната иднина која што ја замислувам е место каде што сите ние ќе имаме повеќе идентитети,

289
00:15:07,106 --> 00:15:10,887
од кои барем еден е уметнички.

290
00:15:10,887 --> 00:15:14,056
Еднаш кога бев во Њујорк се качив во такси. Седнав на задното седиште,

291
00:15:14,056 --> 00:15:18,213
и пред мене видов нешто поврзано со некоја претстава.

292
00:15:18,213 --> 00:15:19,350
Го прашав таксистот, „Што е ова?“

293
00:15:19,350 --> 00:15:23,395
Рече дека тоа му е профил. „Тогаш што сте вие?“ Го прашав. „Глумец,“ ми рече.

294
00:15:23,395 --> 00:15:26,818
Беше таксист и глумец. Го прашав, „Какви улоги најчесто глумите?“

295
00:15:26,818 --> 00:15:28,844
А тој гордо ми одговори дека го глуми Кралот Лир.

296
00:15:28,844 --> 00:15:30,289
Кралот Лир.

297
00:15:30,289 --> 00:15:31,915
„Кој може да ми каже кој сум јас?“ -

298
00:15:31,915 --> 00:15:35,306
- одлична реченица од Кралот Лир. Тоа е светот за кој јас сонувам.

299
00:15:35,306 --> 00:15:39,241
Некој е играч на голф преку ден, а навечер е писател.

300
00:15:39,241 --> 00:15:41,760
Или е таксист и глумец, банкар и сликар,

301
00:15:41,760 --> 00:15:47,336
тајно или јавно се занимава со својата уметност.

302
00:15:47,336 --> 00:15:52,207
Во 1990, Марта Грем, легендата на модерниот танц, дојде во Кореја.

303
00:15:52,207 --> 00:15:57,963
Голем уметник, тогаш во нејзините деведесети, пристигна на аеродромот Гимпо,

304
00:15:57,979 --> 00:16:01,044
а еден новинар и постави едно типично прашање:

305
00:16:01,044 --> 00:16:03,651
„Што треба да направите за да станете извонреден танчер?

306
00:16:03,651 --> 00:16:06,231
Имате некој совет за идните корејски танчери?“

307
00:16:06,231 --> 00:16:11,226
Таа била генијална. Оваа слика е направена во 1948 и тогаш веќе била познат уметник.

308
00:16:11,226 --> 00:16:13,417
Во 1990, ѝ го поставиле ова прашање.

309
00:16:13,417 --> 00:16:16,101
И еве што одговори:

310
00:16:16,101 --> 00:16:20,018
„Едноставно пробајте.“

311
00:16:20,018 --> 00:16:21,536
Јас бев трогнат.

312
00:16:21,536 --> 00:16:25,628
Само овие два збора и го напушти аеродромот. Тоа е тоа.

313
00:16:25,628 --> 00:16:28,859
И што треба да направиме сега?

314
00:16:28,859 --> 00:16:32,585
Ајде да бидеме уметници, токму сега. Уште сега. Како?

315
00:16:32,585 --> 00:16:33,577
Едноставно пробајте!

316
00:16:33,577 --> 00:16:35,191
Ви благодарам.

317
00:16:35,191 --> 00:16:36,995
(Аплауз)