De cativo encantábame xogar aos agochos.

Moito.

Unha vez subín a unha árbore
para ter un grande escondedoiro,

pero caín e rompín un brazo.

E así comecei primaria
cunha grande escaiola no torso.

Quitáronma seis semanas despois,
pero non podía estirar o cóbado,

así que tiven que facer fisioterapia
para flexionalo e estiralo,

cen veces ao día, sete días á semana.

Case non fixen nada. Era aburrido, doía...

En consecuencia
botei seis semanas máis para recuperarme.

Anos despois, miña nai
padeceu de ombro conxelado,

que produce dor e rixidez nesa zona.

A persoa da que, durante media vida,
crin que tiña superpoderes,

de súpeto precisaba axuda
para se vestir ou cortar a comida.

Cada semana ía a sesións de fisioterapia
pero, coma min,

apenas seguía o tratamento na casa

tardou máis de cinco meses
en comezar a mellorar.

Tanto miña nai coma min
precisabamos fisioterapia,

un proceso no que realizas
exercicios repetitivos

para recuperar o movemento
perdido tras un accidente ou lesión.

Ao comezo, o fisioterapeuta
traballa co paciente

pero despois é cousa do paciente
facer os exercicios na casa.

Pero aos pacientes resúltanlles
aburridos, frustrantes, confusos

e longos ata obteren resultados.

É unha mágoa ver que o abandono
pode chegar ao 70%.

Isto indica que a maioría
non fai os exercicios

e, polo tanto, tarda moito máis
en recuperarse.

Os fisioterapeutas coinciden
en que determinados exercicios

reducen o tempo de recuperación,

pero os pacientes non están motivados
para facelos.

Así que tres amigos e mais eu,

todos nós frikis informáticos,

preguntámonos

se non sería interesante que os pacientes
puidesen recuperarse xogando.

Comezamos a crear MIRA,
unha plataforma de software para PC

que usa Kinect,
unha cámara que capta o movemento,

para mudar os exercicios tradicionais
en videoxogos.

A fisioterapeuta xa marcou
o horario para a miña terapia.

Vexamos como é.

No primeiro xogo
voas cunha abella de arriba a abaixo

para recoller o pole
e pousalo na colmea

mentres esquivas outros bechos.

Controlo a abella
ao estirar e dobrar o cóbado,

igual que cando tiña sete anos
e me quitaron a escaiola.

Antes de deseñar o xogo
falamos coa comunidade de fisioterapeutas

para entender qué movementos
precisan facer os pacientes.

Logo deseñamos un videoxogo

para ofrecerlles aos pacientes
metas motivadoras e sinxelas que seguir.

O software pode personalizarse

e os fisioterapeutas tamén poden crear
os seus propios exercicios.

Con este software, a miña fisioterapeuta

gravouse facendo
unha abdución do ombro,

un dos movementos
que miña nai tiña que facer

cando padecía de ombro conxelado.

Podo seguir o exemplo da fisioterapeuta
no lado esquerdo da pantalla,

mentres que no dereito
véxome facendo o movemento recomendado.

Estou máis involucrado
e síntome máis seguro

porque fago os exercicios
coa miña terapeuta

e fago o que ela considera
mellor para min.

Basicamente, a aplicación
ofrécelles aos fisioterapeutas

a posibilidade de crearen
o exercicio que crean máis axeitado.

Este é un xogo de poxas para previr caídas

deseñado para fortalecer os músculos
e mellorar o equilibrio.

Aquí, teño que facer movementos
de sentarse e erguerse

e, cando me ergo,

poxo polos artigos que quero mercar.

(Risas)

De aquí a dous días,
miña avoa fará 82 anos

e hai un 50% de posibilidades
de que os maiores de 80 anos

caian polo menos unha vez ao ano,

o que pode provocar rotura de cadeira
ou algo aínda peor.

O baixo ton muscular e os problemas
de equilibrio son as causas principais

polo que frear estes problemas
con exercicios específicos

axudará a que xente maior como miña avoa

estea protexida e
sexa independente por máis tempo.

Cando o meu horario remata,
MIRA amosa un resumo

do meu progreso durante a sesión.

Acabo de mostrarvos tres xogos diferentes

para nenos, adultos e anciáns.

Poden empregarse con pacientes
ortopédicos ou neurolóxicos,

e axiña teremos opcións
para nenos con autismo,

doenzas mentais ou patoloxías da fala.

A miña fisioterapeuta
pode volver ao meu perfil

e ver os datos recollidos
nas miñas sesións.

Pode ver canto me movín,
cantos puntos conseguín,

a velocidade das miñas articulacións

e moitas cousas máis.

Pode empregar todo isto
para adaptar o meu tratamento.

Alégrame dicir que esta versión se emprega

en máis de dez clínicas
de Europa e dos EE. UU.

e que traballamos na versión doméstica.

Queremos que os fisioterapeutas
poidan prescribir este tratamento dixital

e axudarlles aos pacientes
a recuperarse nas súas casas.

Se miña nai ou eu tivésemos algo así
cando precisamos fisioterapia,

seguiriamos o tratamento

e se cadra, recuperabámonos antes.

(Risas)

Grazas.

(Aplausos)

Tom Rielly: Cosmin, que hardware é este

que están retirando?

De que está feito e canto custa?

Cosmin Mihaiu: Microsoft Surface Pro 3
para a demo

pero só precisas un ordenador e un Kinect,
que custa 120 dólares.

TR: Ben, e o Kinect é o que se emprega
para xogar coa Xbox

cos xogos en 3D, non si?

CM: Exacto, pero non precisas a Xbox,
só unha cámara.

TR: Entón custa menos de 1000 dólares?

CM: Así é, podes telo por 400.

TR: E agora, estás cos ensaios clínicos.
CM: Si.

TR: E despois esperas deseñar
a versión doméstica

para practicar a distancia
e que na clínica

vexan o progreso e outras cousas.

CM: Xusto.

TR: Xenial. Moitas grazas.
CM: Grazas.

(Aplausos)