Όταν μεγάλωνα, μου άρεσε πολύ
να παίζω κρυφτό.

Μια φορά όμως, σκαρφάλωσα σε ένα δέντρο
που θα ήταν τέλεια κρυψώνα,

όμως έπεσα και έσπασα το χέρι μου.

Ξεκίνησα την πρώτη τάξη
με ένα τεράστιο νάρθηκα στο στήθος μου.

Αφαιρέθηκε έξι εβδομάδες μετά, αλλά ακόμη
δεν μπορούσα να τεντώσω τον αγκώνα μου

και χρειάστηκα φυσικοθεραπεία
για να τον ανοιγοκλείνω,

100 φορές την μέρα,
επτά μέρες την εβδομάδα.

Μετά βίας το έκανα,
γιατί μου φαινόταν βαρετό και επίπονο,

και ως εκ τούτου, χρειάστηκα 
έξι εβδομάδες ακόμα για να γίνω καλά.

Χρόνια μετά, η μητέρα μου
διαγνώστηκε με συμφυτική θυλακίτιδα

που προκαλεί πόνους και αγκύλωση στον ώμο.

Ο άνθρωπος που για τη μισή μου ζωή
πίστευα ότι είχε υπερδυνάμεις

ξαφνικά χρειαζόταν βοήθεια
για να ντυθεί ή να κόψει φαγητό.

Πήγαινε κάθε εβδομάδα 
στη φυσικοθεραπεία αλλά όπως και εγώ,

μετά βίας τηρούσε την αγωγή στο σπίτι,

και χρειάστηκε πάνω από πέντε μήνες
για να νιώσει καλύτερα.

Και εγώ και η μητέρα μου
χρειαστήκαμε φυσικοθεραπεία,

μια διαδικασία που περιλαμβάνει
επαναλαμβανόμενες ασκήσεις

για να επανακτηθούν κινήσεις
χαμένες λόγω τραυματισμού ή ατυχήματος.

Αρχικά, ένας φυσικοθεραπευτής
δουλεύει με ασθενείς,

αλλά οι ασθενείς έχουν την ευθύνη
των ασκήσεων στο σπίτι.

Αλλά οι ασθενείς βρίσκουν τη θεραπεία
βαρετή, εκνευριστική, μπερδεμένη

και χρονοβόρα
πριν δουν τα πρώτα αποτελέσματα.

Δυστυχώς, η μη συμμόρφωση
των ασθενών φτάνει το 70%.

Αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία 
των ασθενών δεν κάνει τις ασκήσεις

και έτσι χρειάζονται περισσότερο χρόνο
για να γίνουν καλά.

Όλοι οι φυσικοθεραπευτές συμφωνούν
ότι οι ειδικές ασκήσεις

μειώνουν τον απαιτούμενο χρόνο
της ανάρρωσης,

αλλά οι ασθενείς
δεν έχουν το κίνητρο να τις κάνουν.

Μαζί με τρεις φίλους, 
όλοι μας κομπιουτεράδες,

αναρωτηθήκαμε,

δεν θα ήταν ενδιαφέρον αν οι ασθενείς
μπορούσαν να παίξουν για να αναρρώσουν;

Ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε το MIRA,
μια πλατφόρμα λογισμικού Η/Υ

που χρησιμοποιεί αυτή τη συσκευή Kinect,
μια κάμερα ανίχνευσης κίνησης,

για να μεταμορφώσει τις παραδοσιακές
ασκήσεις σε βιντεοπαιχνίδια.

Ο φυσικοθεραπευτής μου έχει ήδη
κανονίσει το πρόγραμμα θεραπείας μου.

Ας δούμε τώρα πώς είναι.

Το πρώτο παιχνίδι μου ζήτησε
να πετάξω μια μέλισσα πάνω κάτω

για να μαζέψω γύρη
και να τη φέρω στην κυψέλη,

ενώ παράλληλα αποφεύγω άλλα έντομα.

Ελέγχω τη μέλισσα εκτείνοντας
και κλείνοντας τον αγκώνα μου,

όπως ακριβώς όταν ήμουν επτά χρονών
και μόλις είχα βγάλει το νάρθηκα.

Όταν σχεδιάζουμε ένα παιχνίδι
μιλάμε πρώτα στους φυσικοθεραπευτές

για να καταλάβουμε ποια κίνηση
πρέπει να κάνουν οι ασθενείς.

Τότε φτιάχνουμε το βιντεοπαιχνίδι,

για να δώσουμε στους ασθενείς
απλά κίνητρα να πετύχουν.

Το πρόγραμμα είναι πολύ προσαρμόσιμο,

και οι φυσικοθεραπευτές μπορούν
να φτιάξουν τις δικές τους ασκήσεις.

Με αυτό το πρόγραμμα
η φυσικοθεραπεύτριά μου

κατέγραψε τον εαυτό της
να εκτελεί μια άσκηση στον ώμο

που έκανε και η μαμά μου

όταν είχε συμφυτική θυλακίτιδα.

Ακολουθώ το παράδειγμα του φυσικοθεραπευτή
στο αριστερό μέρος της οθόνης

ενώ στα δεξιά, βλέπω τον εαυτό μου
να κάνει την προτεινόμενη κίνηση.

Αισθάνομαι πιο σίγουρος και συμμετέχω,

καθώς ασκούμαι
μαζί με τη φυσικοθεραπεύτρια

με τις ασκήσεις που εκείνη πιστεύει
ότι είναι καλύτερες για μένα.

Η εφαρμογή βασικά προσφέρεται
για τους φυσικοθεραπευτές

οι οποίοι δημιουργούν οποιεσδήποτε
ασκήσεις θεωρούν καλύτερες.

Αυτό είναι ένα παιχνίδι δημοπρασίας
για την αποτροπή πτώσεων,

σχεδιασμένο να δυναμώσει τους μύες
και να βελτιώσει την ισορροπία.

Σαν ασθενής, πρέπει 
να σηκώνομαι και να κάθομαι,

και όταν σηκώνομαι,

κάνω προσφορές για τα πράγματα
που θέλω να αγοράσω

(Γέλια)

Σε δυο μέρες,
η γιαγιά μου θα γίνει 82 χρονών,

και υπάρχει πιθανότητα 50%
για ανθρώπους άνω των 80

να πέσουν τουλάχιστον μία φορά το χρόνο

που ίσως οδηγήσει 
σε σπασίματα λεκάνης ή χειρότερα.

Η μυική ατονία και η κακή ισορροπία
είναι οι πρωταρχικές αιτίες πτώσεων,

άρα λύνοντας αυτά τα προβλήματα
με στοχευμένες ασκήσεις

θα βοηθήσει τους γηραιότερους
σαν τη γιαγιά μου να είναι

ασφαλέστεροι και πιο ανεξάρτητοι
για περισσότερο καιρό.

Όταν το πρόγραμμά μου τελειώσει,

η MIRA μου δείχνει
την πρόοδό μου στη συνεδρία.

Μόλις σας έδειξα
τρία διαφορετικά παιχνίδια

για παιδιά, ενήλικες και γηραιότερους.

Χρησιμοποιούνται με ορθοπεδικούς
ή νευρολογικούς ασθενείς,

αλλά σύντομα θα έχουμε και επιλογές
για παιδιά με αυτισμό,

νοητική θεραπεία ή λογοθεραπεία.

Ο φυσικοθεραπευτής
μπορεί να πάει στο προφίλ μου

και να δει τα δεδομένα
που συλλέχθηκαν στις συνεδρίες μου.

Μπορεί να δει πόσο κινήθηκα,
πόσους πόντους σκόραρα,

με τι ταχύτητα κινούσα τα μέλη μου,

και λοιπά.

Ο φυσικοθεραπευτής μπορεί με όλα αυτά
να προσαρμόσει τη θεραπεία μου.

Χαίρομαι που αυτή η έκδοση τώρα

χρησιμοποιείται σε πάνω από 10 κλινικές
στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ,

και δουλεύουμε στην έκδοση για το σπίτι.

Θέλουμε να κάνουμε τους θεραπευτές
να συνταγογραφούν ψηφιακές θεραπείες

και να βοηθούν τους ασθενείς
να αναρρώνουν παίζοντας στο σπίτι.

Αν η μητέρα μου είχε κάτι τέτοιο
όταν χρειάστηκε φυσικοθεραπεία,

τότε θα ακολουθούσε τη θεραπεία της
πολύ πιο επιτυχημένα,

και ίσως θα γινόταν καλύτερα
πολύ πιο γρήγορα.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Τομ Ράιλι: Κόσμιν, πες μου
τι συσκευή είναι αυτή

που παίρνουν τόσο γρήγορα;

Από τι είναι φτιαγμένη και πόσο κοστίζει;

Κόσμιν Μιχάιου: Είναι ένα
Microsoft Surface Pro 3 για το ντέμο,

αλλά χρειάζεσαι μόνο έναν Η/Υ
και ένα Kinect, που κοστίζει 120 δολάρια.

ΤΡ: Ωραία, και το Kinect είναι αυτό
που χρησιμοποιούμε στα Xbox

για τα παιχνίδια 3D;

ΚΜ: Ακριβώς, αλλά δεν χρειάζεσαι το Xbox,
μόνο μια κάμερα.

ΤΡ: Ωραία, άρα αυτό είναι
λιγότερο από 1.000 δολάρια.

ΚΜ: Ακριβώς, 400 δολάρια
και μπορείς να το χρησιμοποιήσεις.

ΤΡ: Αυτή τη στιγμή, κάνετε
κλινικές δοκιμές σε νοσοκομεία.

ΚΜ: Ναι.

ΤΡ: Και ελπίζετε ότι θα φτάσετε
στην έκδοση για το σπίτι

για να κάνω ασκήσεις από μακρυά,

κι ο φυσικοθεραπευτής στην κλινική
να βλέπει την πρόοδό μου.

ΚΜ: Ακριβώς.

ΤΡ: Ωραία. Ευχαριστώ πολύ.
ΚΜ: Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)