Wanneer ik reis voor het werk
probeer ik uit te vinden
vanwaar mijn drinkwater komt
en waar mijn poep en plas naartoe gaan.
(Gelach)
Dit leverde me de bijnaam
'De Poep Prinses' op in mijn familie
en het verpestte vele familievakanties,
want normaal is het niet.
Maar, weten waar alles naartoe gaat,
is de eerste stap in het activeren
van de superkrachten in onze poep en plas.
(Gelach)
Ja.
En als we ze goed gebruiken,
kunnen we gezonder en mooier leven.
Bekijk dit landschap
in Santa Fe, New Mexico.
Let eens op wat voor woorden
en gevoelens je voor de geest komen.
Dit landschap werd besproeid
met behandeld rioolwater.
Maakt dat voor jou een verschil uit?
Ik kan me voorstellen dat het kan.
En dat is oké.
Wat we hiervan vinden,
gaat precies bepalen
hoe innovatief we kunnen zijn.
Ik wil uitleggen hoe het werkt,
maar welke woorden moet ik gebruiken?
Ik bedoel, ik kan vulgaire woorden
als 'stront' en 'pis' gebruiken,
maar dan weigert mijn oma
deze video te bekijken.
Of ik kan kinderachtige woorden
als 'poep' en 'plas' gebruiken.
Eh.
Of wetenschappelijke woorden
als 'excrementen' en 'feces'.
Poeh.
Ik ga een mix gebruiken.
(Gelach)
Dat is alles wat ik heb.
(Lacht)
In deze wijk gaan de poep
en de plas en het waswater
naar een zuiveringsinstallatie
in het midden van de gemeenschap.
Het lijkt meer een park
dan een zuiveringsinstallatie.
De poep onder al die lagen grind
komt met niemand in aanraking,
maar verstrekt degelijk voedsel
aan die moerasplanten.
Het schone, heldere water
dat er aan het andere einde uitkomt,
wordt ondergronds naar ieders tuin geleid.
Dus ook al zijn ze in een woestijn
hebben ze hun eigen persoonlijke oase.
Deze aanpak noemen ze
integraal waterbeheer
of holistisch of gesloten-lus.
Hoe je het ook wilt noemen,
het is in strijd met de status quo
van hoe we denken over sanitatie,
wat neerkomt op opvangen,
behandelen en verwijderen.
Deze aanpak begint een stap eerder.
We ontwerpen voor hergebruik
vanaf het allereerste begin,
want alles wordt wel hergebruikt,
maar nu plannen we het.
En dat zorgt vaak voor heel mooie ruimtes.
Maar het belangrijkste aan dit systeem
zijn niet de technische aspecten
of hoe het werkt.
Het gaat over hoe het voelt.
Wil je dat in je tuin?
Waarom niet?
Ik werd echt nieuwsgierig over deze vraag.
Waarom zien we niet méér innovatie
in sanitaire voorzieningen?
Waarom is dat soort dingen
niet de nieuwe norm?
En ik geef zo veel om deze kwestie
dat ik werk voor een non-profit
genaamd Recode.
We willen de invoering versnellen
van duurzaam bouwen
en ontwikkelingspraktijken.
We willen meer innovatie.
Maar vaak zijn een heleboel innovaties --
die ons zouden kunnen helpen
om mooier te leven --
illegaal.
De hedendaagse wet- en regelgeving
werd geschreven in de veronderstelling
dat de beste praktijken voor eeuwig
de beste praktijken zouden blijven
met af en toe wat bijsturen.
Maar innovatie is niet altijd geleidelijk.
Het blijkt dat hoe we ons voelen
over een bepaalde nieuwe techniek
opduikt in alles wat we doen:
hoe we erover praten,
hoe we mensen aanmoedigen om te studeren,
onze grappen, onze codes...
Het bepaalt uiteindelijk
hoe innovatief we kunnen zijn.
Dat is de eerste reden waarom we
niet innoveren in sanitaire voorzieningen.
We voelen ons wat ongemakkelijk
bij het spreken over sanitatie,
daarom kreeg ik ook
de bijnaam 'De Poep Prinses'.
De tweede reden is:
we denken dat hier in de Verenigde Staten
het probleem is opgelost.
Neen.
Hier in de VS worden we nog steeds ziek
door stront uit rioolwater te drinken.
Zeven miljoen mensen worden elk jaar ziek,
900 sterven er jaarlijks.
En we benaderen het niet holistisch
om het beter te maken .
Dus lossen we niet het op.
Waar ik woon in Portland, Oregon,
kan ik Echo tijdens het regenseizoen
niet meenemen voor een duik,
want wij dumpen soms
ongezuiverd afvalwater in onze rivier.
Ons regenwater en ons afvalwater
gaan naar dezelfde zuiveringsinstallatie.
Te veel regen loopt over in de rivier.
En niet alleen in Portland.
40 procent van de gemeenten zeggen zelf
dat ze onbehandeld
of gedeeltelijk behandeld afvalwater
in onze waterlopen dumpen.
De andere afknapper door deze status quo
is dat de helft van al uw poep en plas
landbouwgrond gaat bemesten .
De andere helft wordt verbrand
of gestort.
Dat vind ik spijtig,
want er zitten geweldige voedingsstoffen
in je dagelijkse drol.
Het is vergelijkbaar met varkensmest:
wij zijn omnivoren, zij zijn omnivoren.
Voor een boom is je poep en plas
als een gezondheidssmoothie.
(Gelach)
De andere afknapper hier
is dat al onze medicatie
in onze waterlopen terechtkomt.
De gemiddelde
afvalwaterzuiveringsinstallatie
kan misschien wel de helft
ervan verwijderen.
De andere helft komt er
aan de andere kant weer uit.
Bedenk wat een cocktail
van geneesmiddelen --
hormonen, steroïden, pijnstillers --
doet met een vis,
een hond
of een kind.
Maar dit is niet zomaar
een probleem om op te lossen.
We kunnen het omkeren
en het gebruiken
om een hoop van onze andere
problemen mee op te lossen.
Ik wil jullie vertrouwd
maken met dit idee,
dus beschouw de dingen
die ik ga laten zien,
deze technologieën,
en deze houding die zegt:
"We gaan dit hergebruiken.
We ontwerpen voor schoonheid." --
als 'geavanceerde zindelijkheidstraining'.
(Gelach)
Ik denk dat je er klaar voor bent.
Ik denk dat onze cultuur klaar is
voor geavanceerde zindelijkheidstraining.
Er zijn drie goede redenen
om er vandaag al voor te gaan.
Nummer een:
we kunnen ons eten bemesten.
Ieder van ons poept en plast iets
dat de helft of misschien alles
wat we eten kan bemesten,
afhankelijk van wat we eten.
Die donkerbruine poep in de wc,
waarom is die donkerbruin?
Dood materiaal, bacteriën.
Dat is koolstof.
Als we die koolstof de bodem in krijgen,
zal hij zich daar binden
aan andere mineralen en voedingsstoffen.
Boem! Gezonder voedsel.
Voilà! Gezondere mensen.
Kunstmest bevat
per definitie geen koolstof.
Stel dat we onze dierlijke en menselijke
mest de grond in konden krijgen
dan hadden misschien
geen meststoffen meer nodig
uit fossiele brandstoffen,
of mineralen uit verre mijnen.
Stel je voor hoeveel energie
we kunnen besparen.
Sommigen van ons zijn bezorgd
over de industriële polluenten
die deze cyclus van hergebruik
zouden kunnen vervuilen.
Dat kan worden aangepakt.
Maar we moeten ons onbehagen om over poep
en plas te praten aan de kant schuiven,
zodat we rustig kunnen praten
over hoe we het willen hergebruiken
en over wat we niet willen hergebruiken.
Begrijp dit:
als we onze aanpak
van sanitaire voorzieningen veranderen,
kunnen we de klimaatverandering tegengaan.
Denk aan die koolstof in poep.
Als we die in onze bodem kunnen krijgen,
zal dat de kooldioxide
die wij uitstoten, opvangen.
Dat kan de opwarming
van de aarde helpen vertragen.
Ik wil jullie wat dappere
zielen laten zien
die de moed hadden om deze geavanceerde
zindelijkheidstraining aan te pakken.
Die mensen in New Mexico --
waarom deden ze dat?
Omdat ze in een woestijn leven?
Om geld te besparen?
Ja.
Maar wat belangrijker is,
ze voelden zich er lekker bij
om dat wat door het toilet spoelde
als een hulpbron te zien.
Hier is een gewoon huis
in Portland, Oregon.
Dit huis is bijzonder,
omdat ze een composttoilet hebben
dat heel hun poep en plas geleidelijk aan
omzet in bodemverbetering.
Hun waswater en douchewater
gaat ondergronds
naar een reeks mulchbekkens
en bevloeien dan
de boomgaard bergafwaarts.
Toen ze hier toelating voor gingen vragen,
mocht het niet in Oregon.
Maar in vijf naburige staten wel.
Dat was voor mijn organisatie Recode
de eerste campagne voor wetsaanpassing.
Dit is een fijn voorbeeld van waar
de Integraal Waterbeheer-aanpak
de goedkoopste was.
Dit zijn drie residentiële torengebouwen
in het centrum van Portland
en ze spoelen niet door naar het riool.
Hoe dan?
Hun waswater wordt hergebruikt
om de toiletten door te spoelen,
mechanische systemen te koelen
en om het landschap te bevloeien.
Als het gebouw eenmaal
alles grondig heeft gebruikt --
ofwel er is in gescheten --
wordt het lokaal aan de hoogste normen
door planten en bacteriën behandeld
en vervolgens in het grondwater
direct eronder geïnfiltreerd.
Dat was allemaal goedkoper
dan de omringende
rioolinfrastructuur te renoveren.
Dat is de laatste reden
om echt enthousiast te worden
om dingen anders te gaan doen:
we kunnen een hoop geld besparen.
Dit was de eerste vergunning
in zijn soort in Oregon.
Moedige en onbevooroordeelde mensen
kwamen samen en durfden te zeggen:
"Shit! Het is nog goedkoper ook."
(Gelach)
"Laten we het doen."
(Applaus)
Toch?
Ik blijf voorbeelden tonen
van waar alles ter plekke
wordt hergebruikt.
Waarom?
Als we kijken naar onze
verouderde infrastructuur
-- en hij is oud --
en kijken naar de kosten
van de actualisering ervan,
dan zit driekwart van die kosten gewoon
in de buizen die door onze stad kronkelen.
Als we nieuw bouwen of renoveren,
is het misschien zinvoller
om alles ter plekke te behandelen
en te hergebruiken.
San Francisco besefte dat het zinvol was
om te investeren in kortingen
voor elk huishouden
om hun waswater
en hun regenwater te hergebruiken
om hun achtertuin te bevloeien,
omdat de hoeveelheid water
die ze als gemeenschap
zouden besparen zo groot zou zijn.
Maar waarom waren
al deze projecten zo innovatief?
Het geld, ja.
Maar belangrijker was
dat ze zich ze prettig voelden
bij dit idee van geavanceerde
zindelijkheidstraining.
Stel je voor dat innovatie in het sanitair
ons even nauw aan het hart lag
als bijvoorbeeld zonne-energie.
Denk er eens over -- zonne-energie
was ooit ongewoon en onbetaalbaar.
Nu is het meer dan ooit tevoren
een deel van ons elektriciteitsnet.
En het creërt veerkracht.
We hebben nu krachtbronnen als de zon
die niet afhangen van onze aardse drama's.
Wat drijft al die innovatie?
Wij.
Wij hebben het over energie.
Het is cool om te praten over energie.
Sommige mensen praten
zelfs over de problemen
van de beperkte middelen
waar onze huidige energie vandaan komt.
Wij moedigen onze besten en slimsten aan
om aan deze kwestie te werken --
betere zonnepanelen,
betere batterijen, alles.
Laten we dan ook praten
over waar ons drinkwater vandaan komt
en waar onze poep en plas
eigenlijk naartoe gaan.
Als we het taboe over dit onderwerp
kunnen doorbreken,
kunnen we wellicht
onze toekomstige goudmijn creëren.
Telkens je het toilet doorspoelt,
moet je denken:
"Waar gaan mijn poep en plas heen?
Worden ze nuttig te werk gesteld?"
(Gelach)
"Of gaan ze een ravage aanrichten
in een of andere rivier?"
Als je het niet weet, zoek het dan uit.
En als het antwoord je niet aanstaat,
probeer dan erachter te komen
hoe je het degenen
die er iets aan kunnen doen,
kunt laten weten dat je gevorderd
zindelijkheidsgetraind bent
en voor hergebruik kiest.
Hoe jullie het allemaal voelen,
gaat precies bepalen
hoe innovatief we kunnen zijn.
Heel erg bedankt.
(Applaus)