WEBVTT

00:00:01.220 --> 00:00:05.157
Programujmy. Zaczniemy od podstaw,
czyli figur geometrycznych.

00:00:05.257 --> 00:00:08.157
Wkrótce wasze figury
będą latać po monitorze,

00:00:08.246 --> 00:00:11.098
zmieniać kolory
i robić inne fajne rzeczy.

00:00:11.192 --> 00:00:12.608
Oglądajcie nasz filmik.

00:00:12.708 --> 00:00:16.489
Najpierw - prostokąty.
Wpisujemy „rect” (dla prostokąta)

00:00:16.589 --> 00:00:21.147
i cztery liczby w nawiasie.
Zaraz wyjaśnię, co oznaczają.

00:00:21.247 --> 00:00:23.910
Zamykamy nawias i wstawiamy średnik.

00:00:24.010 --> 00:00:25.684
Patrzcie: prostokąt!

00:00:25.784 --> 00:00:27.738
Dobrze poszło, powtórzmy.

00:00:27.838 --> 00:00:29.526
Wstawmy inne liczby.

00:00:30.021 --> 00:00:31.531
Może większe...

00:00:32.484 --> 00:00:33.908
oraz dwie mniejsze.

00:00:34.008 --> 00:00:35.918
I jest kolejny prostokąt!

00:00:36.041 --> 00:00:40.611
Jeśli zmniejszymy pierwszą liczbę,
prostokąt się poruszy.

00:00:40.711 --> 00:00:44.141
Gdy zwiększymy,
a potem zmniejszymy ostatnią,

00:00:44.241 --> 00:00:46.327
to prostokąt urośnie i skurczy się.

00:00:46.427 --> 00:00:47.438
Ciekawe!

00:00:47.538 --> 00:00:50.665
Zastanawiacie się, jak to się dzieje?

00:00:51.223 --> 00:00:53.086
Komputer przypomina

00:00:53.186 --> 00:00:55.512
inteligentnego, posłusznego psa.

00:00:55.612 --> 00:00:59.911
Psu każemy usiąść, zostać
albo tarzać się po ziemi.

00:01:00.011 --> 00:01:02.014
Wystarczy wydać polecenie.

00:01:02.114 --> 00:01:05.824
A jak nakazać komputerowi-psu,
żeby usiadł?

00:01:05.924 --> 00:01:08.144
Zrobilibyśmy to,

00:01:08.244 --> 00:01:11.288
pisząc polecenie, np. „siad”.

00:01:11.388 --> 00:01:15.469
Dodalibyśmy nawiasy,
żeby komputer to polecenie wykonał,

00:01:15.569 --> 00:01:19.511
po czym wpisalibyśmy średnik
oznaczający koniec polecenia.

00:01:19.611 --> 00:01:22.135
I pies-komputer by usiadł.

00:01:22.235 --> 00:01:25.128
Wasz komputer z Khan Academy
nie jest psem,

00:01:25.228 --> 00:01:27.545
więc nie umie siadać ani tarzać się,

00:01:27.645 --> 00:01:32.061
ale narysuje prostokąt,
gdy wpiszecie: „rect”. To też fajne!

00:01:32.161 --> 00:01:34.293
I tym się zajmiemy.

00:01:34.393 --> 00:01:37.444
Damy polecenie „rect”, samą nazwę,

00:01:37.544 --> 00:01:41.103
dołożymy nawiasy oznaczające:
„zrób to”

00:01:41.203 --> 00:01:43.305
i zakończymy średnikiem.

00:01:43.405 --> 00:01:46.556
Stąd komputer wie, co ma wykonać.

00:01:47.265 --> 00:01:49.717
Wróćmy do naszego „rect”.

00:01:49.817 --> 00:01:55.426
Mamy polecenie i nawiasy.
A po co te szalone liczby?

00:01:57.200 --> 00:02:00.883
Dla komputera samo „rect”
to za mało.

00:02:01.463 --> 00:02:05.278
Powiedzmy, że dam wam kartkę

00:02:05.378 --> 00:02:09.520
i poproszę, żebyście narysowali
prostokąt dokładnie taki, jaki chcę.

00:02:09.620 --> 00:02:13.920
Jeśli nie czytacie mi w myślach,
od razu zadacie pytania.

00:02:14.884 --> 00:02:15.929
Najpierw:

00:02:16.029 --> 00:02:19.203
„Gdzie mam narysować prostokąt?”.

00:02:19.303 --> 00:02:21.130
Odpowiedziałabym:

00:02:21.230 --> 00:02:25.950
„Ustalmy, że lewa strona kartki,
którą wam dałam,

00:02:26.050 --> 00:02:30.093
to będzie zero.
A prawa strona to 400”.

00:02:30.193 --> 00:02:33.023
Mogłabym podać liczbę, np. 100,

00:02:33.123 --> 00:02:36.688
a wy wiedzielibyście,
że to gdzieś tu. Mniej więcej.

00:02:37.409 --> 00:02:40.025
No i dobrze, ale zaraz powiecie:

00:02:40.125 --> 00:02:43.472
„Już wiem, ile na boki,
a w górę i w dół?”.

00:02:43.572 --> 00:02:47.346
Podam wam drugą liczbę, np. 200,

00:02:47.446 --> 00:02:49.877
i powiem: „Góra to zero,

00:02:49.977 --> 00:02:52.644
a dół niech wynosi 400”.

00:02:52.744 --> 00:02:56.564
Pomyślicie:
„200 bedzie pośrodku”.

00:02:57.987 --> 00:03:00.339
I świetnie! Teraz powiecie:

00:03:00.439 --> 00:03:02.601
„Narysuję ten prostokąt tutaj,

00:03:02.701 --> 00:03:05.570
przy 100 w poprzek i 200 w dół”.

00:03:06.547 --> 00:03:09.013
To jeszcze za mało. O co spytacie?

00:03:09.496 --> 00:03:12.273
Właśnie: „Jak duży ma być prostokąt?”.

00:03:12.373 --> 00:03:16.798
Odpowiem: „Może 150 szerokości”.

00:03:17.373 --> 00:03:21.015
Pomyślicie: „Tu jest 100, tu 400,

00:03:21.115 --> 00:03:25.105
więc szerokość 150 będzie tutaj”.

00:03:25.752 --> 00:03:28.843
„No dobrze, 150 szerokości”.

00:03:29.341 --> 00:03:31.208
Spytacie: „A wysokość?”.

00:03:31.308 --> 00:03:33.604
Powiem: „Nie za duża. 50”.

00:03:33.704 --> 00:03:37.033
Dopytacie: „50 to będzie tyle?”.

00:03:37.663 --> 00:03:40.802
I ucieszycie się: „Super!
Wiem, gdzie ma być prostokąt

00:03:40.902 --> 00:03:43.793
i jak dokładnie ma wyglądać.
Narysuję go”.

00:03:44.978 --> 00:03:47.208
Dużo pracy przy tym prostokącie!

00:03:47.982 --> 00:03:50.425
Chciałam wam objaśnić te liczby.

00:03:50.525 --> 00:03:53.546
Pamiętacie?
100 w poprzek, 200 w dół,

00:03:54.054 --> 00:03:57.795
150 szerokości i 50 wysokości...

00:03:57.895 --> 00:04:01.909
I teraz wszyscy dobrze wiemy,
jak ma wyglądać prostokąt.

00:04:02.009 --> 00:04:04.297
Właśnie tak działa komputer.

00:04:04.397 --> 00:04:06.897
Piszecie polecenie, jak mówiliśmy,

00:04:06.997 --> 00:04:09.896
otwieracie nawias,
wpisujecie cztery liczby,

00:04:09.996 --> 00:04:13.933
100, 200, 150 i 50,

00:04:14.033 --> 00:04:16.348
a dalej nawias i średnik.

00:04:16.447 --> 00:04:20.272
Komputer narysuje prostokąt
tam, gdzie chcieliśmy.

00:04:20.372 --> 00:04:22.036
Bądźmy szczerzy:

00:04:22.137 --> 00:04:25.686
to nie tu. Nie tu go narysowaliśmy.

00:04:25.786 --> 00:04:27.411
Liczby się nie zgadzają.

00:04:27.488 --> 00:04:31.444
Niech to wygląda dokładnie tak
jak na naszym rysunku.

00:04:31.544 --> 00:04:33.951
Przesuńmy to trochę dalej

00:04:34.599 --> 00:04:37.053
i trochę w dół...

00:04:37.714 --> 00:04:41.850
Niech prostokąt będzie
węższy i nieco niższy.

00:04:42.758 --> 00:04:46.193
Teraz jest taki jak na rysunku,

00:04:46.293 --> 00:04:48.743
bo rozumiemy, co oznaczają te liczby.

00:04:48.843 --> 00:04:52.292
Możemy je zmieniać,
by prostokąt był taki, jak chcemy.

00:04:52.392 --> 00:04:54.970
Narysujmy inny prostokąt.

00:04:55.070 --> 00:04:58.821
Świetnie, że możemy je rysować,
gdzie tylko sobie życzymy.

00:04:59.445 --> 00:05:02.875
Może w górnym rogu?
Na samej górze?

00:05:03.724 --> 00:05:05.551
Czyli gdzie?

00:05:06.042 --> 00:05:09.667
To będzie zero w poprzek,
zero w pionie...

00:05:09.767 --> 00:05:13.856
I niech będzie mały. 50 szerokości

00:05:13.956 --> 00:05:16.869
i może 10 wysokości. Malutki!

00:05:16.998 --> 00:05:19.549
Zróbmy to. Piszemy „rect”,

00:05:19.649 --> 00:05:22.850
oddzielamy parametry przecinkami

00:05:22.950 --> 00:05:25.612
i już się cieszymy: „W porządku”.

00:05:25.748 --> 00:05:28.457
A jednak nie. Komunikat błędu:

00:05:28.557 --> 00:05:31.412
„Nie! Zabrakło nawiasu!”.

00:05:31.512 --> 00:05:34.785
My na to: „Fakt”.
I wstawiamy nawias. Super, co?

00:05:34.885 --> 00:05:38.454
Wcale nie. Nowy komunikat:
brak średnika.

00:05:38.554 --> 00:05:42.382
Super! Wciskamy: „Pokaż, gdzie”,
a komputer wskazuje wiersz.

00:05:42.482 --> 00:05:44.206
Przypominamy sobie:

00:05:44.306 --> 00:05:48.485
„Średnik tu oznacza koniec zdania.
Zapomnieliśmy o nim!”.

00:05:48.585 --> 00:05:52.177
Dostawiamy go więc
i wszystko jest w porządku.

00:05:52.277 --> 00:05:55.735
Patrzcie: prostokącik jest taki,
jaki miał być.

00:05:55.835 --> 00:05:58.868
Jak wcześniej, możemy go powiększyć,

00:05:58.968 --> 00:06:03.303
przesunąć,
umieścić tam, gdzie chcemy.

00:06:03.403 --> 00:06:06.689
Już wiecie, jak działa
polecenie „rect”.

00:06:06.789 --> 00:06:08.657
Wiecie, co znaczą te liczby

00:06:08.757 --> 00:06:11.991
i że trzeba wpisać
polecenie w nawiasie,

00:06:12.040 --> 00:06:15.410
rozdzielić liczby przecinkami
i skończyć średnikiem.

00:06:15.510 --> 00:06:19.158
Dużo pracy, ale poćwiczcie,
wczujcie się w to.

00:06:19.258 --> 00:06:23.362
W następnym odcinku będą
nowe figury, a potem coś super:

00:06:23.462 --> 00:06:26.443
będziemy je kolorować
i przesuwać po ekranie.