WEBVTT

00:00:04.297 --> 00:00:10.259
จดหมายรักถึงทหาร

00:00:23.459 --> 00:00:25.249
ซัมซุลที่รัก

00:00:26.008 --> 00:00:32.054
ซัมซุล ฉันเขียนจดหมายถึงเธอสองฉบับแต่เธอไม่เคยตอบ

00:00:33.051 --> 00:00:41.080
หวังว่า ผ่านทางวิดีโอจดหมายนี้ เธอจจะได้เห็นลูกสาวของเธอและได้รับแรงบันดาลที่จะตอบ

00:00:52.040 --> 00:01:00.036
ฉันส่งวิดีโอจดหมายนี้จากบูพุลไปยังเมโรกีเพื่อเธอจะได้เห็น

00:01:02.034 --> 00:01:08.043
ซัมซุล ฉันยังอยู่ที่หมู่บ้านบูพุลกับแม่และพ่อ

00:01:08.074 --> 00:01:13.066
หมู่บ้านนี้ยังคงเหมือนเดิม อากาศยังคงสดชื่น

00:01:14.006 --> 00:01:18.099
แต่จนกระทั่งวันนี้ มันยังคงไม่มีไฟฟ้าและโทรศัพท์

00:01:25.007 --> 00:01:31.019
ระหว่างทางไปเมโรกี เราผ่านด่านตรวจของเจ้าหน้าที่หลายด่าน

00:01:32.045 --> 00:01:36.046
ด่าน TNI ที่เคยอยู่ใกล้สะพานข้ามแม่น้ำมาโร

00:01:36.046 --> 00:01:40.082
ถูกย้ายไปอยู่ใกล้สำนักงานเขตเอลิโกเบล

00:02:04.090 --> 00:02:09.075
อย่างที่เธอรู้ การเดินทางจากบูพุลไปเมโรกีค่อนข้างลำบาก

00:02:09.075 --> 00:02:12.050
ปกติใช้เวลา 4-5 ชั่วโมง

00:02:13.271 --> 00:02:15.599
ซัมซุล ฉันคิดถึงเธอ

00:02:19.286 --> 00:02:26.362
หลังจากเธอจากไป ตอนที่ฉันตั้งท้องลูกเราได้ 5 เดือน

00:02:26.977 --> 00:02:28.980
ชีวิตฉันลำบาก

00:02:30.056 --> 00:02:35.185
หลายคนถามฉันว่าใครเป็นพ่อของเด็ก

00:02:36.081 --> 00:02:42.772
พวกที่รู้ว่าพ่อของแกเป็นทหาร TNI เรียกเขาว่าลูกทหารเหลือขอ

00:02:49.263 --> 00:02:52.938
บางครั้ง ตอนยานิจุกจิกและขี้โมโห

00:02:53.000 --> 00:02:56.391
พ่อกับแม่เริ่มหงุดหงิดและพูดกับแกว่า

00:02:57.708 --> 00:03:05.270
"พ่อของเธอรู้จักแค่วิธีทำเธอ แต่เขาไม่รับผิดชอบ"

00:03:05.578 --> 00:03:07.031
ปกติฉันจะเงียบและยอมรับคำพูดนั้นของพ่อแม่ฉัน

00:03:17.276 --> 00:03:24.709
ซัมซุล เธอจำตอนเราเจอกันครั้งแรกในปี 2551 ได้มั้ย

00:03:25.012 --> 00:03:27.345
เธอเคยสุภาพและใจดีมาก

00:03:28.044 --> 00:03:35.663
เธอเคยมาเยี่ยมบ้านเราบ่อย เอาขนมปังกรอบ เครื่องดื่มซีเรียลกับนมมาให้

00:03:42.612 --> 00:03:47.373
เธอมาที่บ้านทุกวันจนเราเริ่มคบกัน

00:03:48.052 --> 00:03:52.032
ฉันยังเป็นเด็กมัธยมตอนนั้น

00:03:53.687 --> 00:03:57.033
ฉันคิดไปว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน

00:03:58.016 --> 00:04:03.013
แต่เธอจากไปบันดุงในเดือนพฤศจิกายน 2551 ตอนฉันท้อง 5 เดือน

00:04:03.770 --> 00:04:11.005
เธอสัญญาจะย้ายไปเมโรกีและขอให้ฉันดูแลลูกสาวของเรา

00:04:13.975 --> 00:04:22.857
วันที่ 17 มีนาคม 2551 ลูกสาวของเรา อนิต้า มาเรียนิ เกิดในหมู่บ้านบูพุล

00:04:23.039 --> 00:04:25.329
ฉันเรียกแกว่ายานิ

00:04:26.665 --> 00:04:32.537
ตอนนี้ยานิโตขึ้นแล้ว แกอายุสามขวบ

00:04:32.921 --> 00:04:40.369
แกอยากไปโรงเรียนและเป็นประโยชน์ต่อชาติ

00:05:23.039 --> 00:05:26.801
ซัมซุล แม่กับพ่อเริ่มแก่ตัวลง

00:05:26.966 --> 00:05:34.038
เขาทำงานเพื่อเลี้ยงดูลูกเราไม่ไหวแล้ว

00:05:35.776 --> 00:05:42.503
มันยากสำหรับฉันที่จะทำงานเพราะฉันต้องดูแลยานิตลอดเวลา

00:05:43.303 --> 00:05:49.273
แต่ฉันยังคงสู้ต่อเพื่อลูกของเรา

00:05:50.242 --> 00:05:58.962
ถ้าเธอกลับมาหาเรา แน่นอน ฉันจะยินดีอ้าแขนรับเธอ

00:05:59.793 --> 00:06:02.825
ฉันจะรอเธอต่อไป ซัมซุล

00:06:03.040 --> 00:06:06.289
ฉันไม่สนสิ่งที่คนอื่นพูด

00:06:07.846 --> 00:06:13.616
รัก จากบูพุลและเมโรกี, 21 พฤศจิกายน 2554

00:06:13.880 --> 00:06:16.112
มาเรีย โกเรติ เมกิว