1
00:00:00,928 --> 00:00:04,320
เมื่อคุณเพ่งมอง ท้องฟ้ายามค่ำ

2
00:00:04,332 --> 00:00:06,036
คุณจะเห็นดวงดาว

3
00:00:06,036 --> 00:00:08,608
ถ้ามองไกลออกไป ก็เห็นดวงดาวอื่นๆอีก

4
00:00:08,608 --> 00:00:10,767
ไกลไปอีก ก็เป็นกาแล็กซี
ไกลไปอีก ก็กาแล็กซีอื่นๆ อีก

5
00:00:10,767 --> 00:00:14,640
แต่ถ้าคุณ มองไกลออกไป เรื่อยๆ อีก

6
00:00:14,640 --> 00:00:17,756
ถึงจุดหนึ่ง คุณจะไม่เห็นอะไรเลย อยู่นานทีเดียว

7
00:00:17,756 --> 00:00:22,218
ท้ายที่สุด คุณจะเห็นแสงเรืองค้าง (Afterglow)
บางๆ เลือนลางลงทุกวัน

8
00:00:22,218 --> 00:00:25,242
มันคือแสงเรืองค้าง จากปรากฎการณ์บิ๊กแบง (Big Bang) ครับ

9
00:00:25,242 --> 00:00:28,059
บิ๊กแบง คือยุคของเอกภพ ช่วงแรกเริ่ม

10
00:00:28,059 --> 00:00:30,230
ตอนนั้น ทุกสิ่งที่เราเห็น บนท้องฟ้ายามค่ำ

11
00:00:30,230 --> 00:00:32,640
ควบแน่นเข้ากัน เป็นมวลสารที่เล็กมากๆ

12
00:00:32,640 --> 00:00:36,966
ร้อนมากๆ และปั่นป่วนมากๆ

13
00:00:36,966 --> 00:00:39,658
และมันนี่เอง ที่ปลดปล่อยสรรพสิ่งออกมา

14
00:00:39,658 --> 00:00:42,517
แล้วเรา ก็สร้างแผนที่ ของแสงเรืองค้างเหล่านั้นขึ้น

15
00:00:42,517 --> 00:00:44,196
ด้วยความแม่นยำที่สูงมากๆ

16
00:00:44,196 --> 00:00:46,240
'เรา' ที่ว่านี้ คนอื่นนะครับ ไม่ใช่ผม

17
00:00:46,240 --> 00:00:48,116
พอสร้างแผนที่ของแสงเรืองค้าง

18
00:00:48,116 --> 00:00:49,438
ด้วยความแม่นยำสุดยอดแล้ว

19
00:00:49,438 --> 00:00:50,986
หนึ่งในเรื่องน่าตกใจก็คือ

20
00:00:50,986 --> 00:00:53,932
แสงเรืองค้างนี้ กระจายตัวกันอย่างสม่ำเสมอ เกือบสมบูรณ์เลยครับ

21
00:00:53,932 --> 00:00:55,890
ไม่ว่า 14 พันล้านปีแสง ไปทางด้านนั้น

22
00:00:55,890 --> 00:00:57,750
หรือ 14 พันล้านปีแสง ไปทางด้านนี้

23
00:00:57,750 --> 00:00:59,158
อุณหภูมิต่างก็เท่ากันเป๊ะ

24
00:00:59,158 --> 00:01:02,472
ตอนนี้ ผ่านมา 13 พันล้านปีแล้ว

25
00:01:02,472 --> 00:01:04,290
นับแต่เกิดบิ๊กแบง

26
00:01:04,290 --> 00:01:06,762
แสงเรืองค้างนี้ จึงเลือนลาง และเย็นลง

27
00:01:06,762 --> 00:01:09,070
ขณะนี้มันมีอุณหภูมิ 2.7 องศา

28
00:01:09,070 --> 00:01:11,350
แต่ไม่ใช่ 2.7 องศาเป๊ะๆ นะครับ

29
00:01:11,350 --> 00:01:13,644
ที่เป็น 2.7 องศาจริงๆ มีอยู่ประมาณ

30
00:01:13,644 --> 00:01:15,486
สิบในล้านส่วนได้

31
00:01:15,486 --> 00:01:16,480
ตรงนี้ ร้อนกว่านิด

32
00:01:16,480 --> 00:01:18,348
ตรงโน้น เย็นกว่าหน่อย

33
00:01:18,348 --> 00:01:21,436
เรื่องนี้สำคัญมากๆ นะครับ สำหรับทุกคนในห้องนี้

34
00:01:21,436 --> 00:01:23,160
เพราะตรงบริเวณที่ร้อนกว่าหน่อยนั้น

35
00:01:23,160 --> 00:01:24,856
มีอะไรเล็กๆ อยู่ครับ

36
00:01:24,856 --> 00:01:26,423
ตรงอะไรเล็กๆ ที่ว่านี้

37
00:01:26,423 --> 00:01:28,392
ก็คือกาแล็กซี่ กระจุกกาแล็กซี่

38
00:01:28,392 --> 00:01:29,644
และกลุ่มกระจุกกาแล็กซี่ใหญ่

39
00:01:29,644 --> 00:01:32,352
รวมถึงโครงสร้างทั้งหมด ในจักรวาลนั่นแหละครับ

40
00:01:32,352 --> 00:01:35,464
เจ้าความไม่สม่ำเสมอ เล็กๆ น้อยๆ

41
00:01:35,464 --> 00:01:37,746
ที่มีอยู่ 20 ในล้านส่วนนี้

42
00:01:37,746 --> 00:01:40,500
เกิดขึ้นจาก รอยเบี้ยว เชิงกลศาสตร์ควอนตัม

43
00:01:40,500 --> 00:01:42,308
ในเอกภพยุคแรกเริ่มที่ถูกยืดออก

44
00:01:42,308 --> 00:01:44,587
จนมีขนาดใหญ่ทั้งจักรวาล

45
00:01:44,587 --> 00:01:46,301
มหัศจรรย์มากๆ ครับ

46
00:01:46,301 --> 00:01:47,966
แต่นั่น ไม่ใช่ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์ครับ

47
00:01:47,966 --> 00:01:50,002
ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์นั้น เจ๋งกว่านั้นอีก

48
00:01:50,002 --> 00:01:52,268
ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์ คือนี่ครับ

49
00:01:52,268 --> 00:01:55,771
นึกภาพว่า คุณถือระฆัง

50
00:01:55,771 --> 00:01:57,382
แล้วก็ ใช้ค้อนตีระฆัง แรงๆเลย

51
00:01:57,382 --> 00:01:59,058
ระฆังก็สั่น และดังครับ

52
00:01:59,058 --> 00:02:01,266
แต่ถ้าคุณคอยซักพัก เสียงระฆังจะเบาลงๆ

53
00:02:01,266 --> 00:02:02,886
เบาลงๆ

54
00:02:02,886 --> 00:02:04,828
จนไม่ได้ยินอีก

55
00:02:04,828 --> 00:02:07,476
ทีนี้ เอกภพในระยะแรกๆ นั้นอัดแน่นมากๆ

56
00:02:07,476 --> 00:02:09,555
เหมือนกับโลหะ แต่หนาแน่นกว่าเยอะ

57
00:02:09,555 --> 00:02:11,960
ถ้าคุณตีมัน มันก็สั่น

58
00:02:11,960 --> 00:02:13,823
แต่ในที่นี้ สิ่งที่สั่นก็คือ

59
00:02:13,823 --> 00:02:15,911
โครงสร้างของกาลอวกาศ (space-time)

60
00:02:15,911 --> 00:02:18,727
ส่วนค้อนในที่นี้ ก็คือกลศาสตร์ควอนตัม

61
00:02:18,727 --> 00:02:20,658
สิ่งที่พวกเขาค้นพบ เมื่อวันจันทร์

62
00:02:20,658 --> 00:02:23,020
คือหลักฐาน ที่แสดงถึงการสั่น

63
00:02:23,020 --> 00:02:25,335
ของกาลอวกาศในเอกภพยุคแรกเริ่ม

64
00:02:25,335 --> 00:02:27,440
เราเรียกมันว่า คลื่นความโน้มถ่วง (gravitational waves)

65
00:02:27,440 --> 00:02:28,960
ที่มาจากยุคแรกเริ่ม

66
00:02:28,960 --> 00:02:30,935
จะเล่าให้ฟังครับว่า เขาเจอมันได้ยังไง

67
00:02:30,935 --> 00:02:33,007
คลื่นพวกนั้น จางลงนานมากแล้วครับ

68
00:02:33,007 --> 00:02:34,495
ถ้าคุณเดินบนคลื่นนั้น

69
00:02:34,495 --> 00:02:36,083
คุณจะไม่รู้สึกสั่นอะไรเลย

70
00:02:36,083 --> 00:02:38,831
คลื่นความโน้มถ่วง ในโครงสร้างของอวกาศนั้น

71
00:02:38,831 --> 00:02:41,605
ในทางปฏิบัติแล้ว ตรวจจับไม่ได้เลยครับ

72
00:02:41,605 --> 00:02:44,509
แต่ก่อนหน้านั้น ขณะที่เอกภพกำลังสร้าง

73
00:02:44,509 --> 00:02:46,879
แสงเรืองค้างสุดท้ายนั้น

74
00:02:46,879 --> 00:02:48,437
คลื่นความโน้มถ่วง

75
00:02:48,437 --> 00:02:51,300
ได้ก่อให้เกิด รอยบิดในโครงสร้าง

76
00:02:51,300 --> 00:02:52,827
ของแสงที่เราเห็น

77
00:02:52,827 --> 00:02:55,793
ด้วยการเพ่งมองท้องฟ้ากลางคืน ไกลออกไปๆ

78
00:02:55,793 --> 00:02:58,431
ทีมงานใช้เวลาถึงสามปี ที่ขั้วโลกใต้

79
00:02:58,431 --> 00:03:01,020
เพ่งผ่านอากาศที่หนาวที่สุด ปลอดโปร่งที่สุด

80
00:03:01,020 --> 00:03:03,370
และสะอาดที่สุด เท่าที่จะหาได้

81
00:03:03,370 --> 00:03:05,799
เพ่งลึกไปในท้องฟ้ายามค่ำ แล้วศึกษา

82
00:03:05,799 --> 00:03:09,175
แสงเรืองค้างนั้น มองหารอยเบี้ยวจางๆ

83
00:03:09,175 --> 00:03:11,523
อันเป็นสัญลักษณ์ หรือ สัญญาณ

84
00:03:11,523 --> 00:03:13,343
ของคลื่นความโน้มถ่วง

85
00:03:13,343 --> 00:03:15,684
รอยสั่นจากเอกภพยุคแรกเริ่ม

86
00:03:15,684 --> 00:03:17,471
เมื่อวันจันทร์ พวกเขาได้ประกาศว่า

87
00:03:17,471 --> 00:03:19,215
พวกเขาเจอมันแล้ว

88
00:03:19,215 --> 00:03:21,642
เรื่องที่ผมคิดว่ามหัศจรรย์มากๆ

89
00:03:21,642 --> 00:03:24,390
ไม่ใช่แค่รอยสั่น ซึ่งก็สุดยอดแล้วนะครับ

90
00:03:24,390 --> 00:03:25,748
เรื่องน่าอัศจรรย์จริงๆ

91
00:03:25,748 --> 00:03:27,850
เป็นสาเหตุให้ผมมาอยู่บนนี้ ก็คือ

92
00:03:27,850 --> 00:03:31,318
มันบอกรายละเอียดล้ำลึก เกี่ยวกับจักรวาลยุคแรกเริ่มครับ

93
00:03:31,318 --> 00:03:32,982
มันบอกว่า เรา

94
00:03:32,982 --> 00:03:34,418
และทุกสิ่งรอบๆ ตัวเรานี้

95
00:03:34,418 --> 00:03:37,372
เป็นลูกโป่งมหึมาลูกนึงครับ

96
00:03:37,372 --> 00:03:39,128
และนี่คือทฤษฎีการพองตัว (inflation) ครับ

97
00:03:39,128 --> 00:03:43,020
ลูกโป่งใบใหญ่ใบนึง ซึ่งมีอะไรบางอย่าง รายล้อมอีกที

98
00:03:43,020 --> 00:03:45,150
นี่ไม่ใช่หลักฐานยืนยีนทฤษฎีพองตัวนะครับ

99
00:03:45,150 --> 00:03:47,324
แต่ทฤษฎีไหนที่ใช้อธิบายเรื่องนี้ได้

100
00:03:47,324 --> 00:03:48,641
ก็ต้องคล้ายๆ ทฤษฎีพองตัวแหละครับ

101
00:03:48,641 --> 00:03:50,286
เราคิดทฤษฎีนี้ขึ้นมา

102
00:03:50,286 --> 00:03:51,510
นานใช้ได้แล้วครับ

103
00:03:51,510 --> 00:03:53,235
และเราก็ไม่เคยคิดเลยว่า เราจะเจอมันได้จริง

104
00:03:53,235 --> 00:03:55,073
ด้วยเหตุผลหลายอย่าง เราคิดว่า คงไม่มีวันเจอ-

105
00:03:55,073 --> 00:03:57,321
หลักฐานไม้ตาย แล้วนี่แหละครับ หลักฐานไม้ตาย

106
00:03:57,321 --> 00:03:59,331
แต่แนวคิดที่หลุดโลกจริงๆ

107
00:03:59,331 --> 00:04:02,363
คือ ลูกโป่งของเรา เป็นแค่ลูกเดียว

108
00:04:02,363 --> 00:04:06,989
จากหลายๆลูก ในหม้อเอกภพ ที่ทั้งปั่นป่วน และใหญ่กว่า

109
00:04:06,989 --> 00:04:08,815
เราคงไม่มีวันเห็นอะไรๆ นอกลูกโป่งของเราได้ครับ

110
00:04:08,815 --> 00:04:11,389
แต่ด้วยการไปอยู่ขั้วโลกใต้ นานสามปี

111
00:04:11,389 --> 00:04:13,949
สำรวจโครงสร้างของท้องฟ้ายามค่ำ อย่างละเอียด

112
00:04:13,949 --> 00:04:15,805
เราก็พิสูจน์ได้ว่า

113
00:04:15,805 --> 00:04:18,895
เราน่าจะอยู่ในเอกภพ ลักษณะประมาณนั้นแหละ

114
00:04:18,895 --> 00:04:21,317
นั่นแหละ เรื่องน่าอัศจรรย์ครับ

115
00:04:21,317 --> 00:04:22,653
ขอบคุณมากครับ

116
00:04:22,653 --> 00:04:25,590
(เสียงปรบมือ)