WEBVTT

00:00:00.928 --> 00:00:04.420
اگر در شب به آسمان، عمیق نگاه کنید

00:00:04.420 --> 00:00:06.036
ستاره ها را می بینید،

00:00:06.036 --> 00:00:08.608
و اگر دورتر را نگاه کنید، ستاره های بیشتری را می بینید

00:00:08.608 --> 00:00:10.767
اگر دورتر و دورتر را نگاه کنید، کهکشان های بیشتری را.

00:00:10.767 --> 00:00:14.640
اگر چشم از آسمان برندارید و دورتر و دورتر را نگاه کنید،

00:00:14.640 --> 00:00:17.756
در انتها، شما هیچ چیز نمی بینید، برای مدتی طولانی، هیچ

00:00:17.756 --> 00:00:22.218
و نهایتا، نور کم سو، پس فروزش جزئی در حال محو شدن

00:00:22.218 --> 00:00:25.242
و این پس فروزش «مهبانگ» است.

NOTE Paragraph

00:00:25.242 --> 00:00:28.059
مهبانگ در دوره ی حیات اولیه جهان بوده است

00:00:28.059 --> 00:00:30.230
زمانی که هر آنچه اکنون در آسمان شب کنونی می بینیم

00:00:30.230 --> 00:00:32.640
یک جسم بی نهایت کوچک،

00:00:32.640 --> 00:00:36.966
بی نهایت داغ متراکم میشد، توده ای بی نهایت رسوبی،

00:00:36.966 --> 00:00:39.658
و از آن همه چیز درهم پیچیده که می بینیم،

NOTE Paragraph

00:00:39.658 --> 00:00:42.517
الان آن پس فروزش را ترسیم کرده ایم

00:00:42.517 --> 00:00:44.196
با دقت زیاد،

00:00:44.196 --> 00:00:46.240
و وقتی می گویم ما، منظورم با کسان دیگر است.

00:00:46.240 --> 00:00:48.116
با هم پس فروزش مهبانگ را ترسیم کردیم

00:00:48.116 --> 00:00:49.438
با دقتی تحسین کردنی و تماشائی،

00:00:49.438 --> 00:00:50.986
و یکی از چیزهای تعجب آور برای من این بود که

00:00:50.986 --> 00:00:53.932
اینکه تقریبا همه چیز کاملا همگون و یک دست است.

00:00:53.932 --> 00:00:55.890
۱۴ میلیارد سال نوری از این سمت

00:00:55.890 --> 00:00:57.750
و ۱۴ میلیارد سال نوری در این سمت

00:00:57.750 --> 00:00:59.158
درجه حرارت مشابه دارند.

00:00:59.158 --> 00:01:02.472
حالا، ۱۴ میلیارد سال گذشته

00:01:02.472 --> 00:01:04.290
از وقوع آن انفجار بزرگ.

00:01:04.290 --> 00:01:06.762
و در نتیجه کم سو و سرد شد.

00:01:06.762 --> 00:01:09.070
الان دمای آن ۲/۷ درجه سانتیگراد است.

00:01:09.070 --> 00:01:11.350
ولی نه دقیقا ۲/۷ درجه.

00:01:11.350 --> 00:01:13.644
تنها ۲/۷ درجه تا چیزی حدود

00:01:13.644 --> 00:01:15.486
۱۰ قسمت در یک میلیون.

00:01:15.486 --> 00:01:16.480
اینجا، کمی داغ تر است

00:01:16.480 --> 00:01:18.348
و آنطرف کمی سردتر است،

00:01:18.348 --> 00:01:21.436
و این برای هرکسی که در این اتاق باشد فوق العاده مهم است

00:01:21.436 --> 00:01:23.160
چون هر جائی که کمی گرم تر است،

00:01:23.160 --> 00:01:24.856
یک مقداری چیزهای بیشتری آنجاست،

00:01:24.856 --> 00:01:26.423
و جائی که چیزهای بیشتری هست،

00:01:26.423 --> 00:01:28.392
ما کهکشانها و خوشه های کهکشانی را داریم

00:01:28.392 --> 00:01:29.644
و ابرخوشه های کهکشانی

00:01:29.644 --> 00:01:32.352
و همه ساختارهایی که شما در این کیهان می بینید.

00:01:32.352 --> 00:01:35.464
و آن کوچک ها، ریزه ها، ناهمگونی ها،

00:01:35.464 --> 00:01:37.746
۲۰ قسمت در یک میلیون هستند،

00:01:37.746 --> 00:01:40.500
بر اساس قوانین مکانیک کوانتومی پلانک (ماهیت ذره ای و موجی بودن) در آن جهان اولیه

00:01:40.500 --> 00:01:42.308
تشکیل شده بودند که در عرض

00:01:42.308 --> 00:01:44.587
همه جهان هستی پخش شدند.

NOTE Paragraph

00:01:44.587 --> 00:01:46.301
چیزی که دیدنی و بینظیر است،

00:01:46.301 --> 00:01:47.966
و چیزی نیست که در روز دوشنبه پیدا کردند؛

00:01:47.966 --> 00:01:50.002
آنچه در روز دوشنبه پیدا کردند جالب تر از این بود.

00:01:50.002 --> 00:01:52.268
خوب، این چیزی است که آنها در روز دوشنبه پیدا کردند:

00:01:52.268 --> 00:01:55.771
فرض کنید که به شما یک زنگ بزرگ بدهند،

00:01:55.771 --> 00:01:57.382
و شما زنگ را با یک چکش بکوبید،

00:01:57.382 --> 00:01:59.058
چه اتفاقی می افتد؟ زنگ بصدا در می آید.

00:01:59.058 --> 00:02:01.266
ولی اگر شما منتظر شوید، صدای زنگ به مرور ناپدید می شود

00:02:01.266 --> 00:02:02.886
و صدا ضعیف تر و ضعیف تر می شود،

00:02:02.886 --> 00:02:04.828
تا وقتیکه دیگر صدائی نماند.

00:02:04.828 --> 00:02:07.476
در اوایل حیات کیهان، وقتی که واقعا همه چیز فوق العاده متراکم بود،

00:02:07.476 --> 00:02:09.555
مثل یک فلز، بسیار متراکم تر،

00:02:09.555 --> 00:02:11.960
و اگر شما به آن ضربه می زدید، آن زنگ می زد،

00:02:11.960 --> 00:02:13.823
ولی آن زنگ خاص

00:02:13.823 --> 00:02:15.911
ساختار فضا - زمان خود بود،

00:02:15.911 --> 00:02:18.727
و چکش مزبور "مکانیک کوانتومی" بود.

00:02:18.727 --> 00:02:20.658
آنچه آنها در روز دوشنبه پیدا کردند

00:02:20.658 --> 00:02:23.020
شاهدی بود بر آن نشانه از

00:02:23.020 --> 00:02:25.335
فضا - زمان در کیهان اولیه،

00:02:25.335 --> 00:02:27.440
آنچه ما؛ از قرون قدیم،

00:02:27.440 --> 00:02:28.960
امواج گرانشی نامیده ایم

00:02:28.960 --> 00:02:30.935
و این چیزی است که آنها یافتند.

00:02:30.935 --> 00:02:33.007
این امواج در طول زمان کم رنگ شده بودند

00:02:33.007 --> 00:02:34.495
اگر برای قدم زدن بروید،

00:02:34.495 --> 00:02:36.083
شما تکان نمی خورید.

00:02:36.083 --> 00:02:38.831
این امواج گرانشی در ساختار فضا

00:02:38.831 --> 00:02:41.605
عملا کاملا نامرئی هستند.

00:02:41.605 --> 00:02:44.509
اما در اوایل جهان هستی، زمانی که جهان در حال ساختن

00:02:44.509 --> 00:02:46.879
آخرین پس فروزش بود

00:02:46.879 --> 00:02:48.437
امواج گرانشی

00:02:48.437 --> 00:02:51.300
ساختار نوری را که ما

00:02:51.300 --> 00:02:52.827
می بینیم کمی خم می کردند؛

00:02:52.827 --> 00:02:55.793
پس با نگاه عمیق تر و عمیق تر به آ سمان

00:02:55.793 --> 00:02:58.431
در واقع این دوستان ۳ سال را در قطب جنوب گذراندند،

00:02:58.431 --> 00:03:01.020
تا آسمان را از جایی که احتمالا تمیز ترین، سردترین، و

00:03:01.020 --> 00:03:03.370
شفاف ترین هوا یافت می شود نگاه کنند

00:03:03.370 --> 00:03:05.799
با گاهی دقیق به آسمان شب و مطالعه تابش های که

00:03:05.799 --> 00:03:09.175
می درخشند و به دنبال آن بیچ های کم سو

00:03:09.175 --> 00:03:11.523
که نماد و نشانه ای بودند،

00:03:11.523 --> 00:03:13.343
از امواج گرانشی،

00:03:13.343 --> 00:03:15.684
نشانه ی کیهان اولیه.

00:03:15.684 --> 00:03:17.471
و روز دوشنبه، اعلام کردند

00:03:17.471 --> 00:03:19.215
که آن را پیدا کرده اند.

NOTE Paragraph

00:03:19.215 --> 00:03:21.642
و چیزی که برایم درباره ش بسیار جذاب ودیدنی بود

00:03:21.642 --> 00:03:24.390
فقط این نشانه نیست، هر چند که بسیار جذاب است.

00:03:24.390 --> 00:03:25.748
چیزی که کاملا برای من شگفت انگیز است،

00:03:25.748 --> 00:03:27.850
و من بخاطر آن امروز روی صحنه هستم، اچیزی است

00:03:27.850 --> 00:03:31.318
که این نشانه ها، به ما عمیقا در مورد هستی می گویند،

00:03:31.318 --> 00:03:32.982
آنها به ما می گویند که ما

00:03:32.982 --> 00:03:34.418
و هر آنچه در اطراف ماست

00:03:34.418 --> 00:03:37.372
اساسا حبابی بزرگ است

00:03:37.372 --> 00:03:39.128
و در واقع ایده انبساط جهان است

00:03:39.128 --> 00:03:43.020
یک حباب بزرگ، که توسط چیزهای دیگر احاطه شده است.

00:03:43.020 --> 00:03:45.150
این البته شاهد قطعی برای انبساط جهان نیست، 


00:03:45.150 --> 00:03:47.324
اما هر چیزی هم که انبساطی نیست توضیحاتی

00:03:47.324 --> 00:03:48.641
مشابه برای ما دارد.

00:03:48.641 --> 00:03:50.286
این یک نظریه است، یک تئوری است،

00:03:50.286 --> 00:03:51.510
که برای مدت ها طولانی مطرح بوده است،

00:03:51.510 --> 00:03:53.235
و ما هیچگاه فکر نمی کردیم که واقعا آنرا ببینیم.

00:03:53.235 --> 00:03:55.073
و بدلائل منطقی، ما فکر نمی کردیم هیچوقت شواهد اساسی برای آن پیدا کنیم

00:03:55.073 --> 00:03:57.321
و این یک تائیده اساسی و بینظیر است.

NOTE Paragraph

00:03:57.321 --> 00:03:59.331
ولی تفکر احمقانه اینست که ما فکر کنیم که که حباب ما

00:03:59.331 --> 00:04:02.363
در یک نگاه وسیع تر به کل وجود جهان،

00:04:02.363 --> 00:04:06.989
تنها حباب موجود در یک ملغمه آشفته از جهان هستی باشد.

00:04:06.989 --> 00:04:08.815
ما هیچگاه نمی توانیم خارج از این جهان هستی را ببینیم،

00:04:08.815 --> 00:04:11.389
اما با رفتن به قطب جنوب وصرف سه سال

00:04:11.389 --> 00:04:13.949
نگاه کردن به ساختار دقیق از آسمان شب،

00:04:13.949 --> 00:04:15.805
ما می توانیم دریابیم

00:04:15.805 --> 00:04:18.895
که احتمالا جهان هستی که در آن زندگی می کنیم، شکلی مشابه شکلی که ما فکر می کنیم دارد.

00:04:18.895 --> 00:04:21.317
و این مرا شگفت زده می کند.

NOTE Paragraph

00:04:21.317 --> 00:04:22.653
بسیار متشکرم.

NOTE Paragraph

00:04:22.653 --> 00:04:25.589
(تشویق حاضران)