1
00:00:00,928 --> 00:00:04,420
اگر در شب به آسمان، عمیق نگاه کنید

2
00:00:04,420 --> 00:00:06,036
ستاره ها را می بینید،

3
00:00:06,036 --> 00:00:08,608
و اگر دورتر را نگاه کنید، ستاره های بیشتری را می بینید

4
00:00:08,608 --> 00:00:10,767
اگر دورتر و دورتر را نگاه کنید، کهکشان های بیشتری را.

5
00:00:10,767 --> 00:00:14,640
اگر چشم از آسمان برندارید و دورتر و دورتر را نگاه کنید،

6
00:00:14,640 --> 00:00:17,756
در انتها، شما هیچ چیز نمی بینید، برای مدتی طولانی، هیچ

7
00:00:17,756 --> 00:00:22,218
و نهایتا، نور کم سو، پس فروزش جزئی در حال محو شدن

8
00:00:22,218 --> 00:00:25,242
و این پس فروزش «مهبانگ» است.

9
00:00:25,242 --> 00:00:28,059
مهبانگ در دوره ی حیات اولیه جهان بوده است

10
00:00:28,059 --> 00:00:30,230
زمانی که هر آنچه اکنون در آسمان شب کنونی می بینیم

11
00:00:30,230 --> 00:00:32,640
یک جسم بی نهایت کوچک،

12
00:00:32,640 --> 00:00:36,966
بی نهایت داغ متراکم میشد، توده ای بی نهایت رسوبی،

13
00:00:36,966 --> 00:00:39,658
و از آن همه چیز درهم پیچیده که می بینیم،

14
00:00:39,658 --> 00:00:42,517
الان آن پس فروزش را ترسیم کرده ایم

15
00:00:42,517 --> 00:00:44,196
با دقت زیاد،

16
00:00:44,196 --> 00:00:46,240
و وقتی می گویم ما، منظورم با کسان دیگر است.

17
00:00:46,240 --> 00:00:48,116
با هم پس فروزش مهبانگ را ترسیم کردیم

18
00:00:48,116 --> 00:00:49,438
با دقتی تحسین کردنی و تماشائی،

19
00:00:49,438 --> 00:00:50,986
و یکی از چیزهای تعجب آور برای من این بود که

20
00:00:50,986 --> 00:00:53,932
اینکه تقریبا همه چیز کاملا همگون و یک دست است.

21
00:00:53,932 --> 00:00:55,890
۱۴ میلیارد سال نوری از این سمت

22
00:00:55,890 --> 00:00:57,750
و ۱۴ میلیارد سال نوری در این سمت

23
00:00:57,750 --> 00:00:59,158
درجه حرارت مشابه دارند.

24
00:00:59,158 --> 00:01:02,472
حالا، ۱۴ میلیارد سال گذشته

25
00:01:02,472 --> 00:01:04,290
از وقوع آن انفجار بزرگ.

26
00:01:04,290 --> 00:01:06,762
و در نتیجه کم سو و سرد شد.

27
00:01:06,762 --> 00:01:09,070
الان دمای آن ۲/۷ درجه سانتیگراد است.

28
00:01:09,070 --> 00:01:11,350
ولی نه دقیقا ۲/۷ درجه.

29
00:01:11,350 --> 00:01:13,644
تنها ۲/۷ درجه تا چیزی حدود

30
00:01:13,644 --> 00:01:15,486
۱۰ قسمت در یک میلیون.

31
00:01:15,486 --> 00:01:16,480
اینجا، کمی داغ تر است

32
00:01:16,480 --> 00:01:18,348
و آنطرف کمی سردتر است،

33
00:01:18,348 --> 00:01:21,436
و این برای هرکسی که در این اتاق باشد فوق العاده مهم است

34
00:01:21,436 --> 00:01:23,160
چون هر جائی که کمی گرم تر است،

35
00:01:23,160 --> 00:01:24,856
یک مقداری چیزهای بیشتری آنجاست،

36
00:01:24,856 --> 00:01:26,423
و جائی که چیزهای بیشتری هست،

37
00:01:26,423 --> 00:01:28,392
ما کهکشانها و خوشه های کهکشانی را داریم

38
00:01:28,392 --> 00:01:29,644
و ابرخوشه های کهکشانی

39
00:01:29,644 --> 00:01:32,352
و همه ساختارهایی که شما در این کیهان می بینید.

40
00:01:32,352 --> 00:01:35,464
و آن کوچک ها، ریزه ها، ناهمگونی ها،

41
00:01:35,464 --> 00:01:37,746
۲۰ قسمت در یک میلیون هستند،

42
00:01:37,746 --> 00:01:40,500
بر اساس قوانین مکانیک کوانتومی پلانک (ماهیت ذره ای و موجی بودن) در آن جهان اولیه

43
00:01:40,500 --> 00:01:42,308
تشکیل شده بودند که در عرض

44
00:01:42,308 --> 00:01:44,587
همه جهان هستی پخش شدند.

45
00:01:44,587 --> 00:01:46,301
چیزی که دیدنی و بینظیر است،

46
00:01:46,301 --> 00:01:47,966
و چیزی نیست که در روز دوشنبه پیدا کردند؛

47
00:01:47,966 --> 00:01:50,002
آنچه در روز دوشنبه پیدا کردند جالب تر از این بود.

48
00:01:50,002 --> 00:01:52,268
خوب، این چیزی است که آنها در روز دوشنبه پیدا کردند:

49
00:01:52,268 --> 00:01:55,771
فرض کنید که به شما یک زنگ بزرگ بدهند،

50
00:01:55,771 --> 00:01:57,382
و شما زنگ را با یک چکش بکوبید،

51
00:01:57,382 --> 00:01:59,058
چه اتفاقی می افتد؟ زنگ بصدا در می آید.

52
00:01:59,058 --> 00:02:01,266
ولی اگر شما منتظر شوید، صدای زنگ به مرور ناپدید می شود

53
00:02:01,266 --> 00:02:02,886
و صدا ضعیف تر و ضعیف تر می شود،

54
00:02:02,886 --> 00:02:04,828
تا وقتیکه دیگر صدائی نماند.

55
00:02:04,828 --> 00:02:07,476
در اوایل حیات کیهان، وقتی که واقعا همه چیز فوق العاده متراکم بود،

56
00:02:07,476 --> 00:02:09,555
مثل یک فلز، بسیار متراکم تر،

57
00:02:09,555 --> 00:02:11,960
و اگر شما به آن ضربه می زدید، آن زنگ می زد،

58
00:02:11,960 --> 00:02:13,823
ولی آن زنگ خاص

59
00:02:13,823 --> 00:02:15,911
ساختار فضا - زمان خود بود،

60
00:02:15,911 --> 00:02:18,727
و چکش مزبور "مکانیک کوانتومی" بود.

61
00:02:18,727 --> 00:02:20,658
آنچه آنها در روز دوشنبه پیدا کردند

62
00:02:20,658 --> 00:02:23,020
شاهدی بود بر آن نشانه از

63
00:02:23,020 --> 00:02:25,335
فضا - زمان در کیهان اولیه،

64
00:02:25,335 --> 00:02:27,440
آنچه ما؛ از قرون قدیم،

65
00:02:27,440 --> 00:02:28,960
امواج گرانشی نامیده ایم

66
00:02:28,960 --> 00:02:30,935
و این چیزی است که آنها یافتند.

67
00:02:30,935 --> 00:02:33,007
این امواج در طول زمان کم رنگ شده بودند

68
00:02:33,007 --> 00:02:34,495
اگر برای قدم زدن بروید،

69
00:02:34,495 --> 00:02:36,083
شما تکان نمی خورید.

70
00:02:36,083 --> 00:02:38,831
این امواج گرانشی در ساختار فضا

71
00:02:38,831 --> 00:02:41,605
عملا کاملا نامرئی هستند.

72
00:02:41,605 --> 00:02:44,509
اما در اوایل جهان هستی، زمانی که جهان در حال ساختن

73
00:02:44,509 --> 00:02:46,879
آخرین پس فروزش بود

74
00:02:46,879 --> 00:02:48,437
امواج گرانشی

75
00:02:48,437 --> 00:02:51,300
ساختار نوری را که ما

76
00:02:51,300 --> 00:02:52,827
می بینیم کمی خم می کردند؛

77
00:02:52,827 --> 00:02:55,793
پس با نگاه عمیق تر و عمیق تر به آ سمان

78
00:02:55,793 --> 00:02:58,431
در واقع این دوستان ۳ سال را در قطب جنوب گذراندند،

79
00:02:58,431 --> 00:03:01,020
تا آسمان را از جایی که احتمالا تمیز ترین، سردترین، و

80
00:03:01,020 --> 00:03:03,370
شفاف ترین هوا یافت می شود نگاه کنند

81
00:03:03,370 --> 00:03:05,799
با گاهی دقیق به آسمان شب و مطالعه تابش های که

82
00:03:05,799 --> 00:03:09,175
می درخشند و به دنبال آن بیچ های کم سو

83
00:03:09,175 --> 00:03:11,523
که نماد و نشانه ای بودند،

84
00:03:11,523 --> 00:03:13,343
از امواج گرانشی،

85
00:03:13,343 --> 00:03:15,684
نشانه ی کیهان اولیه.

86
00:03:15,684 --> 00:03:17,471
و روز دوشنبه، اعلام کردند

87
00:03:17,471 --> 00:03:19,215
که آن را پیدا کرده اند.

88
00:03:19,215 --> 00:03:21,642
و چیزی که برایم درباره ش بسیار جذاب ودیدنی بود

89
00:03:21,642 --> 00:03:24,390
فقط این نشانه نیست، هر چند که بسیار جذاب است.

90
00:03:24,390 --> 00:03:25,748
چیزی که کاملا برای من شگفت انگیز است،

91
00:03:25,748 --> 00:03:27,850
و من بخاطر آن امروز روی صحنه هستم، اچیزی است

92
00:03:27,850 --> 00:03:31,318
که این نشانه ها، به ما عمیقا در مورد هستی می گویند،

93
00:03:31,318 --> 00:03:32,982
آنها به ما می گویند که ما

94
00:03:32,982 --> 00:03:34,418
و هر آنچه در اطراف ماست

95
00:03:34,418 --> 00:03:37,372
اساسا حبابی بزرگ است

96
00:03:37,372 --> 00:03:39,128
و در واقع ایده انبساط جهان است

97
00:03:39,128 --> 00:03:43,020
یک حباب بزرگ، که توسط چیزهای دیگر احاطه شده است.

98
00:03:43,020 --> 00:03:45,150
این البته شاهد قطعی برای انبساط جهان نیست، 


99
00:03:45,150 --> 00:03:47,324
اما هر چیزی هم که انبساطی نیست توضیحاتی

100
00:03:47,324 --> 00:03:48,641
مشابه برای ما دارد.

101
00:03:48,641 --> 00:03:50,286
این یک نظریه است، یک تئوری است،

102
00:03:50,286 --> 00:03:51,510
که برای مدت ها طولانی مطرح بوده است،

103
00:03:51,510 --> 00:03:53,235
و ما هیچگاه فکر نمی کردیم که واقعا آنرا ببینیم.

104
00:03:53,235 --> 00:03:55,073
و بدلائل منطقی، ما فکر نمی کردیم هیچوقت شواهد اساسی برای آن پیدا کنیم

105
00:03:55,073 --> 00:03:57,321
و این یک تائیده اساسی و بینظیر است.

106
00:03:57,321 --> 00:03:59,331
ولی تفکر احمقانه اینست که ما فکر کنیم که که حباب ما

107
00:03:59,331 --> 00:04:02,363
در یک نگاه وسیع تر به کل وجود جهان،

108
00:04:02,363 --> 00:04:06,989
تنها حباب موجود در یک ملغمه آشفته از جهان هستی باشد.

109
00:04:06,989 --> 00:04:08,815
ما هیچگاه نمی توانیم خارج از این جهان هستی را ببینیم،

110
00:04:08,815 --> 00:04:11,389
اما با رفتن به قطب جنوب وصرف سه سال

111
00:04:11,389 --> 00:04:13,949
نگاه کردن به ساختار دقیق از آسمان شب،

112
00:04:13,949 --> 00:04:15,805
ما می توانیم دریابیم

113
00:04:15,805 --> 00:04:18,895
که احتمالا جهان هستی که در آن زندگی می کنیم، شکلی مشابه شکلی که ما فکر می کنیم دارد.

114
00:04:18,895 --> 00:04:21,317
و این مرا شگفت زده می کند.

115
00:04:21,317 --> 00:04:22,653
بسیار متشکرم.

116
00:04:22,653 --> 00:04:25,589
(تشویق حاضران)