Al meer dan honderd jaar helpen telefoonmaatschappijen overheden bij het afluisteren. Gedurende lange tijd was deze hulp manueel. Controle vond handmatig plaats en draden werden met de hand verbonden. Gesprekken werden op band opgenomen. Maar zoals in vele andere bedrijfstakken, heeft de computer alles veranderd. Telefoonmaatschappijen hebben afluistermogelijkheden in de kern van hun netwerken ingebouwd. Denk daar maar eens over na: Onze telefoons en de netwerken waarover onze oproepen lopen, zijn vooraf op afluisteren ingesteld. Allereerst en vooral. Dit houdt in dat, als je met je partner praat, of met je kinderen, of een collega, of als je je dokter aan de telefoon hebt, er iemand mee kan luisteren. Dat kan je eigen overheid zijn, maar het kan ook een andere overheid zijn, een buitenlandse inlichtingendienst, of een hacker, of een crimineel, of een stalker of elke andere partij die heeft ingebroken in het afluistersysteem van de telefoonmaatschappij of die het heeft gehackt. Telefoonmaatschappijen hebben het afluisteren dan wel voorrang gegeven, maar bedrijven uit Silicon Valley niet. De afgelopen jaren voorzien deze bedrijven hun communicatieproducten steeds vaker van sterke versleutelingstechnologie waardoor afluisteren heel erg moeilijk wordt. Een voorbeeld, velen hebben een iPhone. Als je die gebruikt om een sms te sturen naar andere mensen die een iPhone hebben, dan kunnen die tekstberichten niet makkelijk afgetapt worden. Apple beweert zelfs dat zij zelf niet in staat zijn om de tekstberichten te zien. Net als wanneer je FaceTime gebruikt om een audiogesprek te voeren, of een videogesprek met vrienden of geliefden, dat kan ook niet makkelijk afgetapt worden. Dit geldt niet alleen voor Apple. WhatsApp, onderdeel van Facebook, dat gebruikt wordt door honderden miljoenen mensen wereldwijd heeft ook sterke versleutelingstechnologie in zijn product ingebouwd. Dit houdt in dat mensen in derde wereld landen simpel kunnen communiceren, zonder dat hun overheden, die vaak autoritair zijn, hun tekstberichten kunnen aftappen. Na 100 jaar in staat te zijn geweest om ieder gesprek te kunnen beluisteren -- altijd en overal -- kun je je voorstellen dat overheden niet erg blij zijn. En dat is precies wat er nu gebeurt. Overheden zijn heel erg boos. Ze zijn niet boos omdat deze versleutelingstechniek nu beschikbaar is. Waar ze het meest boos om zijn, is dat de bedrijven die tools in hun producten inbouwen en ze in de fabrieksinstelling aanzetten. Het gaat om de fabrieksinstelling. Kortom, de technologiebedrijven hebben versleuteling gedemocratiseerd. Vertegenwoordigers van de overheid, zoals de Britse premier David Cameron, geloven dat alle communicatiemiddelen -- emails, tekstberichten, gesprekken -- alles zou beschikbaar moeten zijn voor overheden, en versleuteling maakt dat moeilijk. Kijk -- Ik ben het erg eens met hun standpunt. We leven in een gevaarlijke tijd en wereld, en er zijn echt heel erg slechte mensen. Er zijn terroristen en andere gevaren voor de nationale veiligheid die we allemaal door de FBI en de NSA willen laten in de gaten houden. Maar die afluistermogelijkheden hebben nadelen. De reden van de nadelen is dat een terroristenlaptop niet bestaat, of een drugsdealerstelefoon. We gebruiken allemaal dezelfde apparaten om te communiceren. Dat betekent: als de telefoongesprekken van de drugsdealer of die van een terrorist onderschept kunnen worden, dan kunnen de onze ook onderschept worden. En we moeten ons bedenken: moeten een miljard mensen gebruik maken van apparaten, die vlot afgeluisterd kunnen worden? Het scenario over hacken van afluistersystemen dat ik beschreven heb -- dat is niet ingebeeld. In 2009 kwamen de afluistersystemen die Google en Microsoft in hun netwerken hebben ingebouwd - die ze gebruiken om gevolg te geven aan legale aftapverzoeken van de politie - die systemen kwamen in opspraak door de Chinese overheid, omdat de Chinese overheid wilde uitzoeken of de overheid van de VS Chinese geheim agenten monitorde. Op dezelfde manier werd in 2004 het afluistersysteem in het netwerk van Vodafone Griekenland, de grootste Griekse telefoonmaatschappij, in opspraak gebracht door een onbekende speler. Het afluistersysteem werd gebruikt om de Griekse premier af te luisteren, en andere leden van het kabinet. De schuldige buitenlandse regering of hacker is nooit betrapt. En dit is de kern van het probleem met deze afluistermogelijkheden, of achterdeuren. Als je een achterdeur bouwt in een communicatienetwerk of ander stuk technologie, dan heb je geen manier om te controleren wie er doorheen komt. Je kunt niet achterhalen of het gebruikt wordt door jouw kant of een andere kant, door goede mensen of door slechte. Om die reden denk ik dat het beter is om netwerken zo veilig mogelijk te maken. Dit houdt in dat in de toekomst, versleuteling het afluisteren nog moeilijker zal maken. Het betekent dat de politie het moeilijker krijgen om criminelen op te pakken. Het alternatief houdt in dat je leeft in een wereld waar ieder gesprek of ieder tekstbericht bekeken kan worden door criminelen, stalkers en buitenlandse inlichtingendiensten, En ik wil niet in zo'n wereld leven. De technologie om veel afluistermethodes van de overheid te dwarsbomen staat nu al op je telefoon en zit al in je broekzak. Je beseft je misschien alleen nog niet hoe sterk en veilig de techniek is, of hoe slecht andere manieren van communicatie werkelijk zijn. Mijn boodschap aan jullie: we moeten ze gebruiken. We moeten onze gesprekken beveiligen. We moeten tekstberichten beveiligen. Gebruik deze technologie. Vertel het door aan je geliefden, Vertel het aan je collega's: Gebruik versleutelde communicatietechnieken, niet alleen omdat ze goedkoop en makkelijk zijn, maar omdat ze veilig zijn. Bedankt. (Applaus)