Al meer dan honderd jaar
helpen telefoonmaatschappijen
overheden bij het afluisteren.
Gedurende lange tijd
was deze hulp manueel.
Controle vond handmatig plaats en draden
werden met de hand verbonden.
Gesprekken werden op band opgenomen.
Maar zoals in vele andere bedrijfstakken,
heeft de computer alles veranderd.
Telefoonmaatschappijen hebben
afluistermogelijkheden
in de kern van hun netwerken ingebouwd.
Denk daar maar eens over na:
Onze telefoons en de netwerken
waarover onze oproepen lopen,
zijn vooraf op afluisteren ingesteld.
Allereerst en vooral.
Dit houdt in dat,
als je met je partner praat,
of met je kinderen, of een collega,
of als je je dokter aan de telefoon hebt,
er iemand mee kan luisteren.
Dat kan je eigen overheid zijn,
maar het kan ook een andere overheid zijn,
een buitenlandse inlichtingendienst,
of een hacker, of een crimineel,
of een stalker
of elke andere partij die heeft
ingebroken in het afluistersysteem
van de telefoonmaatschappij
of die het heeft gehackt.
Telefoonmaatschappijen hebben
het afluisteren dan wel voorrang gegeven,
maar bedrijven uit Silicon Valley niet.
De afgelopen jaren voorzien deze bedrijven
hun communicatieproducten steeds vaker
van sterke versleutelingstechnologie
waardoor afluisteren
heel erg moeilijk wordt.
Een voorbeeld, velen
hebben een iPhone.
Als je die gebruikt om een sms te sturen
naar andere mensen die
een iPhone hebben,
dan kunnen die tekstberichten
niet makkelijk afgetapt worden.
Apple beweert zelfs
dat zij zelf niet in staat zijn
om de tekstberichten te zien.
Net als wanneer je FaceTime gebruikt
om een audiogesprek te voeren,
of een videogesprek
met vrienden of geliefden,
dat kan ook niet makkelijk
afgetapt worden.
Dit geldt niet alleen voor Apple.
WhatsApp, onderdeel van Facebook,
dat gebruikt wordt door honderden
miljoenen mensen wereldwijd
heeft ook sterke versleutelingstechnologie
in zijn product ingebouwd.
Dit houdt in dat mensen in derde wereld
landen simpel kunnen communiceren,
zonder dat hun overheden,
die vaak autoritair zijn,
hun tekstberichten kunnen aftappen.
Na 100 jaar in staat te zijn geweest om
ieder gesprek te kunnen beluisteren --
altijd en overal --
kun je je voorstellen dat
overheden niet erg blij zijn.
En dat is precies wat er nu gebeurt.
Overheden zijn heel erg boos.
Ze zijn niet boos omdat deze
versleutelingstechniek nu beschikbaar is.
Waar ze het meest boos om zijn,
is dat de bedrijven die tools
in hun producten inbouwen
en ze in de fabrieksinstelling aanzetten.
Het gaat om de fabrieksinstelling.
Kortom, de technologiebedrijven
hebben versleuteling gedemocratiseerd.
Vertegenwoordigers van de overheid,
zoals de Britse premier David Cameron,
geloven dat alle communicatiemiddelen --
emails, tekstberichten, gesprekken --
alles zou beschikbaar moeten
zijn voor overheden,
en versleuteling maakt dat moeilijk.
Kijk -- Ik ben het erg eens
met hun standpunt.
We leven in een
gevaarlijke tijd en wereld,
en er zijn echt heel erg slechte mensen.
Er zijn terroristen en andere
gevaren voor de nationale veiligheid
die we allemaal door de FBI en de NSA
willen laten in de gaten houden.
Maar die afluistermogelijkheden
hebben nadelen.
De reden van de nadelen
is dat een terroristenlaptop niet bestaat,
of een drugsdealerstelefoon.
We gebruiken allemaal dezelfde
apparaten om te communiceren.
Dat betekent: als de telefoongesprekken
van de drugsdealer
of die van een terrorist
onderschept kunnen worden,
dan kunnen de onze
ook onderschept worden.
En we moeten ons bedenken:
moeten een miljard mensen
gebruik maken van apparaten,
die vlot afgeluisterd kunnen worden?
Het scenario over hacken van
afluistersystemen dat ik beschreven heb --
dat is niet ingebeeld.
In 2009 kwamen de afluistersystemen
die Google en Microsoft in hun
netwerken hebben ingebouwd -
die ze gebruiken om gevolg te geven
aan legale aftapverzoeken van de politie -
die systemen kwamen in opspraak
door de Chinese overheid,
omdat de Chinese overheid wilde uitzoeken
of de overheid van de VS
Chinese geheim agenten monitorde.
Op dezelfde manier
werd in 2004 het afluistersysteem
in het netwerk van Vodafone Griekenland,
de grootste Griekse telefoonmaatschappij,
in opspraak gebracht
door een onbekende speler.
Het afluistersysteem werd gebruikt
om de Griekse premier af te luisteren,
en andere leden van het kabinet.
De schuldige buitenlandse regering
of hacker is nooit betrapt.
En dit is de kern van het probleem
met deze afluistermogelijkheden,
of achterdeuren.
Als je een achterdeur bouwt
in een communicatienetwerk
of ander stuk technologie,
dan heb je geen manier om
te controleren wie er doorheen komt.
Je kunt niet achterhalen
of het gebruikt wordt door jouw kant
of een andere kant,
door goede mensen of door slechte.
Om die reden denk ik dat het beter is
om netwerken zo veilig mogelijk te maken.
Dit houdt in dat in de toekomst,
versleuteling het afluisteren nog
moeilijker zal maken.
Het betekent dat de politie
het moeilijker krijgen
om criminelen op te pakken.
Het alternatief houdt in
dat je leeft in een wereld
waar ieder gesprek of ieder
tekstbericht bekeken kan worden
door criminelen, stalkers en
buitenlandse inlichtingendiensten,
En ik wil niet in zo'n wereld leven.
De technologie om veel afluistermethodes
van de overheid te dwarsbomen
staat nu al op je telefoon
en zit al in je broekzak.
Je beseft je misschien alleen nog niet
hoe sterk en veilig de techniek is,
of hoe slecht andere manieren
van communicatie werkelijk zijn.
Mijn boodschap aan jullie:
we moeten ze gebruiken.
We moeten onze gesprekken beveiligen.
We moeten tekstberichten beveiligen.
Gebruik deze technologie.
Vertel het door aan je geliefden,
Vertel het aan je collega's:
Gebruik versleutelde
communicatietechnieken,
niet alleen omdat ze
goedkoop en makkelijk zijn,
maar omdat ze veilig zijn.
Bedankt.
(Applaus)